To Κυριακάτικο Μυθιστόρημα
Ο Άλαν τρεχάτος μπήκε στην αίθουσα,πέρασε ανάμεσα από το πλήθος των φοιτητών που όρθιοι χειροκροτούσαν την Άννα,πλησίασε στην έδρα και ευτυχώς σε βρήκα της είπε.
-Άλαν,τι ζητάς εδώ.
-Άννα,η γιαγιά  μου,της είπε κλαίγοντας και την αγκάλιασε από τη μέση,όπως συνήθιζε. Η γιαγιά μου νοσηλεύεται στην παθολογική κλινική,στον κάτω όροφο.
-Ναι,Άλαν,μου το είπες,αλλά δεν ευκαίρησα,είχα πολύ δουλειά  στο χειρουργείο με τον Δόκτορα Ράμπλιν.
- Έλα,Άννα,πάμε μαζί,σε παρακαλώ,η γιαγιά μου είναι πολύ άρρωστη.
Ο Άλαν πήρε την Άννα από το χέρι και κατέβηκαν στον κάτω όροφο. Μπήκαν στον θάλαμο όπου βρισκόταν η γιαγιά του Άλαν με αναπνευστικό πρόβλημα και γιαυτό ήταν με σωληνάκια περασμένα από τη μύτη της και συνδεδεμένα με τη συσκευή οξυγόνου που βρισκόταν παραδίπλα από το κρεβάτι της.
-Τι κάνετε,κυρία,είπε η Άννα και γύρισε προς τον  Άλαν. Άλαν,ποιό είναι το όνομα της γιαγιάς σου?
-Αμάλντα είναι το όνομα της,Άννα,καλύτερα μην αναφέρεις το όνομα της. Άσε τη,να μη συνειδητοποιήσει,ότι βρίσκεται στην κατάσταση αυτή.
- Μα τι είναι αυτά που λες άγόρι μου,ποιός σου τα είπε.
-Έλα,Άννα,πάμε έξω να σου πω.
Άκουσα τη μαμά μου να μιλά στο τηλέφωνο με τη φίλη της την ψυχολόγο.Μετά μου είπε η μαμά να μην αποκαλώ τη γιαγιά μου,γιαγιά.
-Αλλά? πώς να τη λες.
-Μου είπε να μην αναφέρω ούτε το όνομα της.
-Μα δεν είναι σωστά πράγματα αυτά.Τι ηλικία έχει η μητέρα σου.
Η μαμά? Είναι πενήντα δύο.
-Η φίλη της η ψυχολόγος έχει την ίδια ηλικία, ασφαλώς θα είναι μεγαλύτερη.Αυτά Άλαν είναι ξεπερασμένα.Να την αποκαλείς γιαγιά κι εμένα άφησε με να την πω με το όνομα της.Να συνειδητοποιήσει,ότι είναι εκεί,να συνειδητοποιήσει,να  παλέψει με την αρρώστια της και να νικήσει.
-Έχεις δίκιο,Άννα,είμαι ο μικρότερος εγγονός της και δεν με έχει βοηθήσει σε κάτι.Έτσι θα την κάνουμε να συνειδητοποιήσει και να αντισταθεί .
-Πάμε,Άννα να τη συναντήσουμε.
-Γιαγιά,είμαι ο Άλαν.
-Άλαν τι κάνεις? Ποιά είναι η κοπέλα.
-Είναι η Άννα.Μένει στο διπλανό μας διαμέρισμα και είναι φοιτήτρια ιατρικής.
-Τι κάνετε κυρία...πώς είπες,Άλαν,το όνομα της γιαγιάς σου?
-Αμάλντα!!!
Τι κάνετε,κυρία Αμάλντα!!!
-Τι να κάνω,κορίτσι μου.Με βλέπεις?είμαι καθηλωμένη στο κρεβάτι του πόνου με αυτούς τους σωλήνες να κατεβαίνουν στα πνευμόνια μου.
-Είστε καπνίστρια?
-Καπνίστρια? Δεν έχω βάλει ποτέ στο στόμα μου αυτό το πράγμα.
Πήρε η γιαγιά του Άλαν από το κομοδίνο μία μικρή  μάσκα οξυγόνου που σκέπαζε μόνο το στόμα της και πήρε μερικές ανάσες οξυγόνο από το στόμα κι έπειτα συνέχισε. Νοικοκυρά είμαι,κορίτσι μου,μεγάλωσα τρεις κόρες και οκτώ εγγόνια.Ο Άλαν είναι ο μικρότερος κι εγώ γερασμένη πια δεν πρόλαβα να του προσφέρω του μικρού μου εγγονού ούτε ένα κουλουράκι.
-Δεν πειράζει,γιαγιά,η μαμά  ακολουθεί το παράδειγμα σου.
-Ναι,αγόρι μου,ευτυχώς,και ο αδελφός σου,που ακολουθεί επαγγελματικές σπουδές μαγειρικής και χαίρομαι πολύ γιαυτό.
-Είστε δυνατή,κυρία Αμάλντα,γρήγορα θα γίνεται καλά να δώσετε τη χαρά και στο μικρό εγγονό σας να γευτεί τις λιχουδιές σας.Περαστικά σας.
-Ευχαριστώ,κορίτσι μου,ελπίζω να μπορέσω...

.