Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

 Ο "Ιπποκράτης  της   Αγγλίας", όπως  χαρακτηρίστηκε  για  την  συμβολή  του  στην  Ιατρική  Επιστήμη  του  17ου  αιώνα. Είναι  ο  Άγγλος  ιατρός  Τόμας  Σύντεναμ-Syntenham,ο  οποίος  απεβίωσε  στο  Λονδίνο  στην  ηλικία  των  65  ετών,στις  29  Δεκεμβρίου   1689. Με  σπουδές  στην  Οξφόρδη  και  στο  Μονπελλιέ  της  Γαλλίας.  Οι  πνευματικές  ικανότητες  του,η ευφυϊα  του, η γρήγορη  αντίληψη,  η  σωστή  κρίση  του,η  παρατηρητικότητα  του  και  το  ερευνητικό  του  πνεύμα  εναντιωνόταν στην  εκμάθηση  της  Ιατρικής  από  τα  βιβλία  μόνον.Επέμενε  στην  ανάγκη  της  κλινικής  παρατήρησης. Υπήρξε  ο  πρώτος,ο  οποίος  εισήγαγε  την  μέθοδο  της  ψύξης  στην  θεραπεία  της  ευλογιάς και   περιόρισε  τον  ελώδη  πυρετό,την  ελονοσία,  χρησιμοποιώντας  τον  φλοιό  της  κιγχόνης. Κιγχόνη  είναι  η  φαρμακευτική  ουσία  Κινίνη  και  με  την  απλούστερη  ονομασία,το  κινίνο. Για  την  θεραπεία  της  ελονοσίας  χρησιμοποίησε  και  μια  άλλη  ουσία,το  λάβδανο,είναι  η  φαρμακευτική  ουσία,η  οποία   εξάγεται  από  το  φυτό  λαδανιά,είναι το  φυτό  Κίσθος  με   τα  ροζ  άνθη,είναι  το  φυτό  Cistus  Creticus. Ακόμη  διερεύνησε    διάφορες  ασθένειες  και  ανακάλυψε  την  ιστορία    και  την  φύση  τους. Μελέτησε  τις  αυξομειώσεις  των  επιδημικών  ασθενειών  ανάλογα  με  τις  εποχές  του  έτους.Περιέγραψε  την  αρθρίτιδα, την  πανώλη, (είναι  η πανούκλα).Περιέγραψε την  χορεία,(είναι η  χορεία,η οποία    πήρε  το  όνομα  του: χορεία  του    Σύντενχαμ. είναι μια  αρρώστια  του  17ου  αιώνα,η  οποία  εμφανίζεται  όλο  και  πιο  συχνά  και  στην  σύγχρονη  εποχή  μας   από  την  αύξηση  των  ρύπων  και  του  στρες. Είναι  οι  σπασμωδικές  κινήσεις  των  μυών των  άκρων  και  του  προσώπου  που  εμφανίζονται  σε  νέους  ανθρώπους). Ο Σύντενχαμ περιέγραψε  ακόμη  την  ευλογιά  και  την  υστερία  και  έδωσε  τον   νεώτερο  ορισμό  στη  χολέρα. Όλες  αυτές  οι  ανακαλύψεις  του  και  γενικά  η  συμβολή  του  στην  Ιατρική  του  17ου  αιώνα  εκτιμήθηκαν  πλήρως,οπότε  και  χαρακτηρίστηκε  ως  ο  "Ιπποκράτης  της  Αγγλίας". ΑΙΩΝΙΑ  Η  ΜΝΗΜΗ   ΤΟΥ


Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

To  Kυριακάτικο  Μυθιστόρημα

-Αχ! Γιωργή  μου,αχ! μανάρι  μου,πήγα  για  μαλλί  και  βγήκα  κουρεμένη. Αχ! τι  έπαθα η  καψερή.
-Τι  έπαθες,κυρά  Ασημίνα,άκουγε  τον  Γιωργή  να  λέει  μέσα  στον  ύπνο  που  της  επέβαλαν  για  να  ηρεμήσει  και  να  ξεκουραστεί στο  νοσοκομείο, όπου  την  μετέφεραν  κουρασμένη  από  το  ταξίδι  το  πολύωρο  και  μια  διάσειση,ευτυχώς  ελαφρά,που  υπέστη,όταν ο mr Άντριου,ο  μπαμπάς  του  Μπιλ,του αγαπημένου  της  εγγονής  της   Σημέτας, της  ρίχτηκε. Την  αιφνιδίασε,την  άρπαξε  άγρια,κόλλησε  το  στόμα  του  στο  στόμα  της και  στην  προσπάθεια  της  να  απαγκιστρωθεί  από  το  βίαιο  αγκάλιασμα  του,το  κορμί  της  ταλαντευόταν,ώσπου  πέφτοντας   κάτω  τον  άρπαξε  από  τα μαλλιά  του,την  περούκα  του,για  να  κρατηθεί  και  όπως  φαίνεται  χτύπησε. Παραμιλούσε! κουβέντιαζε  με  τον  Γιωργή, τον  καφετζή  της  πλατείας  του  χωριού  της,που  εμπιστεύθηκε  τα  ζωντανά  της  προτού  φύγει  γι  αυτό  το  μακρινό  ταξίδι.
-Ναι! μανάρι μου, έπεσε  πάνω  μου  σαν  αφηνιασμένο  άλογο.
-Κυρά  Ασημίνα  μου,φταις  κι εσύ.Παραφέρθηκες,έχασες  την αξιοπρέπεια  σου.
-Ναι! παληκάρι  μου,σωστά  το  λες,έχασα  την  αξιοπρέπεια  μου.  Τον  στόλισα  με  όλες  τις  βρισιές  του  κόσμου.Πού  τις  βρήκα,η  καψερή. Έλεγα,μανάρι  μου, θυμάσαι? ότι  θα  τον  έστελνα  με  το  ambulanc  στο  νοσοκομείο  και  το  ambulanc  μας  πήρε  και  τους  δύο. Σωπαίνω  τώρα  γιατί  ακούω  βήματα. Μήπως  είναι   οι  γιατροί   ή  οι  νοσοκόμες  ή  ο  Άντριου  ο  καψερός.Όταν  φτάσαμε  στο  νοσοκομείο  με  ρώτησαν  αν  είναι  ο  εραστής  μου. Ποιός  εραστής  μου,είπα  ολοκόκκινη  από  την  ταραχή  μου. Είναι  ο  πεθερός  της  εγγονής  μου. Συγγνώμη,κυρία,αλλά  άνετα  μπορεί  κάποιος  να  τον  περάσει  για  εραστή  σας. Ναι! κορίτσι  μου,είπα, χωρίς  δισταγμό.Η διάθεση  του  είναι  πολύ  φιλική! Μανάρι  μου,σωπαίνω  τώρα  γιατί  ακούω  βήματα  απέξω.Μήπως  είναι  οι  γιατροί? ή  μήπως  οι  νοσκόμοι. Μήπως  είναι  ο  Άντριου.Ναι! ναι! παληκάρι  μου, αυτές  τις    ημέρες  και  νύχτες που  βρισκόμαστε στο  νοσοκομείο με  επισκέπτεται  συχνά  και  όλο  ρωτάει  για  την  υγεία  μου. Λες  να  με  αγάπησε,Γιωργή  μου? ο ηδυπαθής, o  παλιόγερος,ο  περπατημένος, ο  σημαδεμένος.
-Έλα,έλα  κυρά  Ασημίνα  μου,πήρες  φόρα. Γιατί  τον  λες  σημαδεμένο.
- Βλογιοκομμένος  είναι.
-Βλογιοκομμένος; Τι  παράγει  το  εργοστάσιο  του;
-Προφυλακτικά!
-Επόμενο  ήταν. Την  έπαθε  μια  φορά  να  μην  τη  ξαναπάθει.
-Ακούω  βήματα  απέξω  θα  σου  τα  πω  όταν  έρθω.
- Ο  Άντριου  θυμωμένος και  τρελλός  από  ανυπομονησία  άνοιξε  με θόρυβο  την  πόρτα. Τόση  ώρα  περίμενε έξω  από  το   δωμάτιο   της  να  τελειώσει  την  κουβέντα  της  η  κυρά  Ασημίνα.Νόμιζε  ότι  μιλούσε  στο  τηλέφωνο, μα  η  κυρά  Ασημίνα  μονολογούσε.
 Ο mr  Άντριου  βρήκε  την  ευκαιρία  να  της  ανταποδώσει  τα  ίδια.
Μπήκε  στο  δωμάτιο  κουνώντας τα  χέρια  του . Φώναζε!
-Γύναιο, κακιά  γυναίκα, διεφθαρμένη, παλιογυναίκα.
-Πες  μου  και  άλλα,πες  μου  και  άλλα,καλά  να  πάθω.
Άκουσαν  οι  νοσοκόμοι  τις  φωνές  και  έτρεξαν  αμέσως  στο  δωμάτιο  της  κυρίας  Ασημίνας.
-Ηρέμησε,άνθρωπε  μου,
είπε  ο ένας  νοσοκόμος, που   έπιασε  τα  χέρια  του   mr 'Αντριου και  σφιχτά  τα  ακούμπησε  στο  κορμί  του.Ένας  άλλος  νοσοκόμος  τον  αγκάλιασε  στοργικά  από  τους  ώμους κι  έτσι  μετρίασε   την  υπέρτατη  ζωηρότητα  του.Ένας  τρίτος  νοσοκόμος  τον  έπιασε  από  το  χέρι  και  ένας  τέταρτος  του  φόρεσε  έναν... ένα  χοντρό  πανωφόρι.Νευριασμένος,  ο  mr Άντριου,που  δεν  μπορούσε  να  χειρονομεί,φώναζε  πως  δεν  ήξερε  με  ποιόν  μιλούσε η  Ασημίνα  και  ζήλεψε,ναι! ζήλεψε  πολύ.
-Δεν έχει  ούτε  τηλέφωνο, του  είπαν  οι  νοσοκόμοι.
-Βλάκα! φώναξε  στον  mr ΄'Αντριου  η κυρία  Ασημίνα,όταν  οι  νοσοκόμοι  έπαιρναν  τον  mr  Άντριου να  τον  οδηγήσουν  στην  απομόνωση  μέχρι  να  του  περάσει η  νευρική  κρίση, ο  παροξυσμός.

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Το  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Το  ρολόϊ  του  τοίχου

Το  ρολόϊ  του  τοίχου
με  ρυθμό  χτυπά
τικ τακ,τικ τακ.
Την  ώρα  να  προσέχουμε
που  φεύγει  και  περνά.
Τικ τακ,τικ τακ.
 

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

 Ο  Πρωτομάρτυρας  Στέφανος  τιμάται  σήμερα  Παρασκευή  27  Δεκεμβρίου  2013   από  την    Ορθόδοξη  Εκκλησία. Η Αγγλικανική,η  Λουθηρανική  και  η  Ρωμαιοκαθολική  Εκκλησία  τιμούν  τη  μνήμη  του  στις  26  Δεκεμβρίου. Στις  χώρες  Αυστραλία,Αυστρία,Γερμανία,Ηνωμένο  Βασίλειο,Ιρλανδία,Ιταλία,Καναδά,Κροατία,Νέα  Ζηλανδία,Πολωνία,Σερβική  Δημοκρατία, Σλοβακία,Τσεχία, Φινλανδία, είναι  αργία η  εορτή  του  αγίου  Στεφάνου. Είναι   κλειστές  οι  Δημόσιες  Υπηρεσίες,  τα  καταστήματα  και  οι  επιχειρήσεις.
Ο Πρωτομάρτυρας  Στέφανος  επονομάζεται  Πρωτομάρτυρας  γιατί  όπως  αναφέρει  η  Καινή  Διαθήκη  είναι  από   τους  πρώτους  αγίους  της  Χριστιανικής  Εκκλησίας.Απεβίωσε  το  έτος  34  μετά  Χριστόν   με  λιθοβολισμό  από  τους  Ιουδαίους,οι  οποίοι τον έσυραν  έξω από  την  πόλη  Ιερουσαλήμ  και τον  λιθοβόλησαν  μέχρι  θανάτου.
 Ο λιθοβολισμός  ήταν  ο  τρόπος  θανάτου  που  χρησιμοποιούσαν οι  Ιουδαίοι  εναντίον  των  Χριστιανών. Το  προηγούμενο  έτος   το  33  οι  Ρωμαίοι   χρησιμοποίησαν  για  τον  Χριστό  τον  θάνατο  πάνω  στο  Σταυρό.
Στις  Πράξεις  των  Αποστόλων  στο  κεφάλαιο  6 -8 αναφέρεται,ότι  κατηγορήθηκε  ο  διάκονος Στέφανος  από  τους  Ιουδαίους  γιατί  βλασφημούσε  τον  Θεό  και  τον  Μωϋσή. 
Οι  Πράξεις  των  Αποστόλων  είναι  ένα  από  τα  4  βιβλία  της  Καινής  Διαθήκης.
Ο  διάκονος  Στέφανος  στην  απολογία  του  ενώπιον  του  δικαστηρίου  υποστήριξε  ότι  ο  Ιησούς  είναι  ο  Μεσσίας. Ο  όχλος  των  Ιουδαίων  τον  άρπαξε  από  το  δικαστήριο  τον  οδήγησε  έξω  από  την  Ιερουσαλήμ  και  τον  λιθοβόλησε.Αιωνία  η  μνήμη  του.
ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ  ΣΤΟΥΣ  ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Να  πούμε  τα  κάλαντα  των  Χριστουγέννων;
 
Καλήν  εσπέραν  άρχοντες, αν  είναι  ορισμός  σας
Χριστού την θείαν γέννησιν να πω στο αρχοντικό σας.
Χριστός  γεννάται  σήμερον  εν  Βηθλεέμ  τη  πόλει
οι  ουρανοί  αγάλλονται, χαίρει   η  κτήσις  όλη.
Εν  τω  σπηλαίω  τίκτεται  εν  φάτνη  των  αλόγων
ο  Βασιλεύς  των  ουρανών  και  Ποιητής  των  όλων.
Πλήθος  αγγέλων  ψάλλουσι  το  Δόξα  εν  υψίστοις
και  τούτω   άξιον  εστί  η  των  ποιμένων  πίστης.
Εκ  της  Περσίας  έρχονται  τρεις  μάγοι  με  τα  δώρα
άστρο  λαμπρό  τους  οδηγεί  ώσπου  να  έλθει   η  ώρα.
Φθάσαντες  εις  Ιερουσαλήμ  με  κόπο,   ερωτώσι   που
εγεννήθη  ο  Χριστός  να  πα  να  τον  ευρώσι.
Διά  Χριστόν  ως  ήκουσεν  ο  βασιλεύς  
Ηρώδης  αμέσως  εταράχθηκε,  έγινε  θηριώδης, 
διότι  πολλά  φοβήθηκε  διά  την   βασιλείαν  
 μην  του  την  πάρει  ο  Χριστός  και  χάσει  την  αξίαν.
Πέμπει  τους  Μάγους  και  ρωτά   πού  ο  Χριστός  γεννάται
γεννάται  κι ανατρέφεται  με  μέλι  και  με  γάλα
Το  μέλι  τρων  οι  άρχοντες  το  γάλα  οι  αφεντάδες.
Ανοίξτε  τα  σπιτάκια  σας  τα  κατακλειδωμένα
και  δώστε  μας  τον  κόπο  μας  απ  το  χρυσό  πουγγί  σας.
Αν  είστε  από  τους  πλούσιους  φλουριά, μην  τα  λυπάστε
κι  αν  είστε  από  τους   δεύτερους,  ένα  τσουβάλι  λίρες.
Σε  αυτό  το  σπίτι  που  ήρθαμε  πέτρα  να  μη  ραγίσει
και  ο  νοικοκύρης  του  σπιτιού
 Χρόνια  Πολλά  να  ζήσει

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Το  Κυριακάτικο  Μυθιστόρημα

-Πάμε  πάλι!
-Mr  Άντριου,καλά  τα  είπαμε,δεν  χρειάζεται  άλλη  επανάληψη
- Έλα,repetet  repetet, μη  βαριέστε.
-Ok, mr  Andrew, πάμε.
-Ντριν
-Κάνε  πέρα  να  περάσω. Το  τηλέφωνο  χτυπάει. Ειν' το  αγόρι  που  αγαπώ.Τόσκασε  με  κάποιαν  άλλη  μα  εγώ  τον  καρτερώ   να  τον  αγαπήσω  πάλι
-Μα  δεν  σε  πειράζει που  έρχεται  από  μια  άλλη  μια  καινούρια  του  αγάπη;
- Όχι,αν  θες  να  ξέρεις  γιατί  τον  αγαπώ.
-Όταν  έρχεται  σε  σένα  η  άλλη  μένει μοναχή  της;
-Όχι,έρχεται  ο  πρώην, ο  δικός  της.
-Κι  όταν  φεύγει  ο  πρώην  ο  δικός  της;
-Πάει  με  την  εδική  του.
-Μα  δε  σε  πειράζει  αυτό;
- Όχι, θ' αγαπήσω  τον  δικό  της,όπως  αγαπά  τον  εδικό  μου  και  τον  πρώην  τον  δικό  της κι  έτσι  όλοι  μαζί  θα  περνάμε  ζωή  χρυσή.
-Μα  είσαι  χαζή; Δεν  φοβάσαι τις   αρρώστιες,που  καραδοκούν; Όταν  ο  δικός  σου  πάει  με  την  άλλη  φοράει  προφυλακτικό;
-Δεν  μπορώ  να  ξέρω  αυτό.
- ΄Oταν  έρχεται  σε  σένα;
-Nαι,φοράει,
-Ποιό; το stop ή  το  μπεμπέκα;
-Kαι  τα  δύο!

-Στοπ  στοπ,φύγε  κυρά  μου   από  το  πλάνο  τι  θέλεις  εσύ  εδώ;
-Θέλω  τον  mr  Άντριου,τι  είναι  εδώ;
-Eδώ  είναι  στούντιο  διαφημιστικό.
-Ποιός  είσαι  εσύ; ρώτησε  θυμωμένη.
-Δες  εκεί
Ύψωσε  τα  μάτια  της  η  κυρά  Ασημίνα.Σε  μια  μεγάλη  ταμπέλα  υπερείχε  ένας  μεγάλος  φαλλός  μέσα  σε  ένα  μεγάλο  προφυλακτικό  και  παραδίπλα  με  μεγάλα  γράμματα  ο  τίτλος  της  εταιρείας. Life  and  Flight.
- Ποιός  είναι  ο  mr  Άντριου;
-Eγώ  είμαι.Ποιά  είσαι,κυρά  μου,και  τι  θες  εδώ  μέσα;
-Aντίχριστε,ταλαιπωρείς  την  εγγονή  μου  και  τον  γιο  σου  και  δεν  δίνεις  την  συγκατάθεση  σου  να  παντρευτούν.Είμαι  η  γιαγιά  της  Σημέτας.
-Έρχεσαι  από  την  Ελλάδα;  
- Ναι,από  την  Ελλάδα.Δε  βάσταξα  τα  κλάματα του  κοριτσιού  μου  στο  τηλέφωνο  και  πήρα  το  αεροπλάνο,να  λογαριαστούμε  οι  δυο  μας.  Αντίχριστε.
-Γιατί  με  λες  έτσι,κυρά  μου.
-Γιατί  εσύ  και  οι   συνεταίροι  σου  είστε  αντίθετοι  στα  καλεύσματα  του  Χριστού. " Αφετε  τα  παιδία  να  προσέλθουν  προς  με". Ποιά  παιδιά  να  έλθουν  στον  Χριστό ; αφού  προτρέπεις  τα  ζευγάρια  να  χρησιμοποιούν αυτό  το  κατασκεύασμα  του  διαβόλου  που  εμποδίζει  την  δημιουργία  οικογένειας. Προτρέπεις το  ίδιο  και  στον  γιο  σου  και  κρατάς  εγκλωβισμένο  το  κορίτσι  μου  σε  μια  κατάσταση  που  δεν  βγάζει  πουθενά  με  τις  αναχρονιστικές  ιδέες  σου.
-Ποιές  ιδέες  μου,κυρά  μου;
- Δεν  αφήνεις  το  γιο  σου  να  παντρευτεί  την  εγγονή  μου. Τον  καθοδηγείς  και  επιμένεις  να  περιμένει  να  μεγαλώσει  το  κορίτσι  του  συνεταίρου  σου  για  να  την  παντρευτεί.
-Πού    γνωρίζεις  εσύ,κυρά  μου,αυτές  τις  λεπτομέρειες,τα  οικογενειακά  μου.
- Στην  Ελλάδα,εμείς,  όλα  τα  μαθαίνουμε  με  κάθε  λαπτομέρεια  και  δε  μπορείς  να  κρυφτείς  και  να  μου  ξεφύγεις.Τώρα  είσαι  στα  χέρια  μου  και  δε  μπορείς  να  μου  ξεφύγεις,σκουλίκι  της  γης,διάβολε,παλιοαμερικάνε.
Έλεγε,'ελεγε,η κυρά  Ασημίνα, έβγαλε  όλη  την  οργή  της  επάνω  του. Στα  αυτιά  της  αντηχούσαν  ακόμη  τα  κλάματα  της  εγγονής  της και  δεν  μπορούσε  να  συγκρατήσει  το  θυμό  και  την  οργή  της.. Ταπείνωσε   αυτόν  τον  ισχυρό  διευθυντή  αυτής  της  καλοσσιαίας  εταιρείας προφυλακτικών,με  δυνατά  προσβλητικά  λόγια.Είπε είπε  και  τι  δεν  του  είπε. Τον περιέλουσε  με  τόσες  βρισιές  που  και  η  ίδια  απόρησε.
Διέκοπτε  το  λόγο  της  πολλές  φορές  και  ήταν  η   απορία  ζωγραφισμένη   στο  πρόσωπο  της. Πού  έβρισκε  τόσα  άσχημα  λόγια  να  του  πει. Πολλές  φορές  προσπάθησε  ο  πατέρας  του  Μπιλ,ο mr Άντριου,να  τη  διακόψη, να  δικαιολογηθεί  μα  δεν  τα  κατάφερε.
-Τι  λες  κυρά  μου,δεν ξέρω  και  το  όνομα  σου.
-Ασημίνα  με  λένε  και  το  κορίτσι  μου  έχει  πάρει  το  δικό  μου  το  όνομα,έχει  και  πολλά  από  το  χαρακτήρα  μου.
-Δε  ξέρεις  τι  λες, κυρά  μου,  η  προφύλαξη  από  τις  αρρώστιες,κυρά  μου.
-Στο  γάμο  δεν  χρειάζεται  προφύλαξη, δεν  υπάρχουν  αρρώστιες.
-Κυρά  μου, άνθρωποι  είμαστε.Τι  είναι  αυτά  που  λες.
-Έλεγε  έλεγε  η  κυρά  Ασημίνα.Έτσι  την  ονοματίσαμε  εμείς.Μα  τώρα  δεν  έμοιαζε  με  χωριάτισσα. Ο αρχοντικός  κότσος  στα  μαλλιά  της  και  το  ευρωπαϊκό  της  ντύσιμο, είχαν  προσδώσει  στο  παρουσιαστικό  της  έναν  άλλον  αέρα.Ήταν  μια  70 χρονη  ελκυστική  παρουσία.
Ο Άντριου  ξαφνικά  την  αρπάει  από  την  μέση  και  σφραγίζει  το  στόμα  της  με  ένα   παράφορο  φιλί. Η  Ασημίνα  αιφνιδιασμένη   παραπατούσε,ενώ το  κορμί  της  και  τα  χέρια  της  ταλαντευόταν,  ώσπου  τον  αρπάζει  από  τα  μαλλιά  του για  να  κρατηθεί  και  στο  χέρι  της  μένει  η  περούκα  με  την  ελαστική  μάσκα.
- Λεπρός,ακούστηκε  μια  φωνή.
- Ω! Είναι  λεπρός  φώναξαν  με  φόβο  όλοι  οι  εργαζόμενοι  και  απομακρύνθηκαν  από  κοντά  του.
-Μη  φεύγετε  φώναζε  ο  Άντριου  προσπαθώντας  να  τους  ηρεμήσει. Ημουν  λεπρός τώρα  είμαι  θεραπευμένος. Τα  σημάδια μόνο  έχουν  μείνει,  δεν  έχω  πληγές. Σε  μικρή  ηλικία  βρισκόμουν,όταν  κόλλησα  ευλογιά  που  εξελίχθηκε  σε  λέπρα  από  επιμόλυνση.
Μη  φοβάστε  είμαι  θεραπευμένος.Νοσηλεύτηκα  σε  πολλά  λεπροκομεία  μέχρι  και  στην  Ελλάδα.Εκεί  βρήκα  την  υγεία  μου.
-Ω!  αυτό  είναι  η  αιτία. Η Σημέτα  του  θυμίζει  τις  φοβερές  στιγμές  της  αρρώστια  του  στην  Ελλάδα.
Έγινε  μεγάλη  αναταραχή.Οι  εργαζόμενοι  φοβισμένοι  κάλεσαν  το  νοσοκομειακό  και  απαίτησαν 
την  παραμονή  του  στο  νοσοκομείο  και  οπωσδήποτε    ένα  τσεκ  απ.
-Και  την  κυρία   Ασημίνα  να  πάρετε  για  εξετάσεις, πρότειναν, ο  mr Άντριου  την  φίλησε  πολύ  παθητικά.


Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

To  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

  Η  τέχνη  και  η  τεχνική

Η  τέχνη  και  ο  πόλεμος
είναι  πράγμα  μεγάλο
να  το  σκεφτεί  ο  απλός  λαός
με  το  κεφάλι  πάνω.

Δύο  πράγματα  εξ  ορισμού
με  αντίθεση  τελεία
που  όταν  το  καλοσκεφτείς
σου  φαίνονται  γελοία.

Η  τέχνη  και  η  τεχνική
δύο  όμορφες  ιδέες
που  έδωσε  για  προίκα
ο  Θεός  σε  μας
για  να  περνούμε  ωραίες  μέρες.

Εμείς  όμως  οι   ανόητοι
άφρονες  και  παράφρονες
τη  δύναμη  του  ο  Θεός
για  προίκα  που  μας  έδωσε

Αδιάφορα  την  πήραμε
διάφορα  την  χρησιμοποιήσαμε
αρόδο  την  αφήσαμε
κι  έτσι  η  οργή  ξεχείλισε

Πήραμε  από  τον  Προμηθέα  τη  φωτιά,
ο  ίδιος  μας  την  έδωσε,
να  μάθουμε  το  φαγητό
ψημένο  να  γευόμαστε.

Να  ζεσταθούν  οι  άνθρωποι
ν αντέξουν  στη  δουλειά

Κοίτα  να   δεις, οι  άφρονες
κοίτα,τι  εκάνανε.

Αλλόφρονες,φωτιές  ανάψανε
να  κάψουν  πόλεις  και  χωριά.

Μας  έδωσε  το  μέταλλο
το  υνί  να  πελεκήσουμε
το  ζώο  για  να  ζέψουμε
κι  εμείς  να  ανθρωπέψουμε.

Κοίτα  να  δεις  τι  εκάνανε  
όπλα  κατασκευάσανε
και  γίνανε  όλοι  εν  καιρώ
ο  Άβελ  και  ο  Κάϊν.

Όμως,παρακαλώ  σας, άνθρωποι
αδέλφια  όλοι  είμαστε
πατέρα  έχουμε  το  Θεό
και  μάνα  μας  την  παναγιά

Ανθρώπινα  δουλεύουμε,
ανθρώπινα  σκεφτόμαστε
γιατί  τόσο  λαθεύουμε;
Aπό  παλιανθρωπιά;

Tα  λάθη  ειν  ανθρώπινα,μας  λένε
και  στην  ουσία  μας  κοροϊδεύουνε.
Γιατί  άνθρωποι  που  ανθρώπινα  σκεφτόμαστε
και  ανθρώπινα  δουλεύουμε  τα  λάθη  τ' αποφεύγουμε

Προτού  αρχίσουμε  κάποια  δουλειά
σκεφτόμαστε  λιγάκι  παραπάνω
το  νου  μας  πρώτα  βάζουμε  σ' ενέργεια,
                                                 από  παλιά.



  

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Το  Κυριακάτικο  Μυθιστόρημα

Το  Αγοραίον  με  επιβάτιδα  την  κυρία  Ασημίνα  έφθασε  στον  αερολιμένα. Ο  οδηγός  κατέβηκε  πρώτος  από  το  αμάξι, που  στάθμευσε  δίπλα  στην  είσοδο.Άνοιξε  την  πόρτα   στην  γιαγιά  Ασημίνα,που  εντυπωσιασμένη  από  τον  περίγυρο  με  τα  πολλά  φώτα,κατέβηκε  σβέλτη  με  την  έκπληξη  και  τον   θαυμασμό  ζωγραφισμένο  στο  λαμπερό  πρόσωπο  της. Σβέλτος  και  ο  οδηγός  άνοιξε  το  πορτ  παγκάζ  και  έδωσε  στη  γιαγιά  τις  αποσκευές  της, τη  βαλίτσα  της  και  το  καλαθάκι  της. Τήν  χαιρέτησε,  της  ευχήθηκε  καλό  ταξίδι  και  διακριτικός  καθώς  ήταν  απέφυγε  να  τη   ρωτήσει  πού  πηγαίνει,σε ποιά  χώρα  ταξιδεύει.
Η  γιαγιά  Ασημίνα  με  τη  χαρά,ζωγραφισμένη  στο  πρόσωπο  της, τη  χαρά  της  φυγής,τη  χαρά  για  το  ταξίδι  σε  έναν  τόπο  τόσο  μακρυνό,  τόσο  ονειρεμένο, προχώρησε  στο  γκισέ, να    εκδόσουν  το  εισιτήριο  της. Ακούμπησε  το  πορτοφόλι  της  και  ρώτησε  πόσα  χρήματα  θέλουν.
Το  διαβατήριο  σας,παρακαλώ, ζήτησε  ο  υπάλληλος.
- Με  παρακαλάς,παλικάρι  μου, θες  κι  εσύ  τη  μίτζα  σου, μα  δε  κρατώ,παλικάρι  μου, τα  τυριά  είναι  νωπά  ακόμη, δεν  έχουν  ωριμάσει.
-Δε  με  κατάλαβες,γιαγιά, τη  βίζα  σου  θέλω.
Αχ! Παναγιά  μου, τη  βίζα  μου,λέει, θέλει.
Ζαλισμένη  η  κυρά  Ασημίνα  από  το  ταξίδι  και  άγρυπνη  τόσες  ώρες,δεν  κατάλαβε  τι  ζητούσε  ο  υπάλληλος. Αναστατωμένη,κοιτούσε  γύρω  της  ολοκόκκινη  από  θυμό; από  ντροπή; όμοια   με  την  εγγονή  της,που  πήγαινε  να  την  συναντήσει  στην  Ν. Υόρκη.Ένας  αστυνόμος  περνούσε  την  ίδια  στιγμή  από  το  εκδοτήριο  των  εισιτηρίων, τον  έπιασε  από  το  μπράτσο  και  με  ανακούφιση  που  βρήκε  κάποιον  να  του  πει  αυτό  το  τρομερό, που  νόμισε  πως  άκουσε,του  είπε.
-Άκουσες  κύρ Αστυνόμε  μου; το  παληκάρι  θέλει,λέει  τη  βίζα  μου.
- Τι  το  περίεργο  ακούς,κυρία  μου.Στο  αεροδρόμιο  βρίσκεσαι  και  ετοιμάζεσαι  να  ταξιδέψεις  στο  εξωτερικό. Θέλει  το  διαβατήριο  σου.
- Δεν  έχω  διαβατήριο,παληκάρι  μου.Έρχομαι  βιαστική  από  το  χωριό  μου  και   θέλω  αύριο  να  βρίσκομαι  κοντά  στην  εγγονή  μου,που  με  χρειάζεται  γιατί  το  κοριτσάκι  μου  υποφέρει , κινδυνεύει  η  ζωή  της,σας  παρακαλώ.
-Με  παρακαλάς  ή  δε  με  παρακαλάς,εισιτήριο,  αν  δεν  έχεις  διαβατήριο,  δεν  μπορώ  να  σου  εκδόσω.
-Μπoρείτε  εσείς  να  με  βοηθήσετε; Μπορώ  να  βγάλω  διαβαρήριο  τώρα;
-Eίναι  λιγάκι  δύσκολο,κυρία  μου, θέλει  κάποια  διαδικασία.
-Καταλαβαίνω,παληκάρι  μου,φοβάστε; μήπως  μοιάζω  με  τρομοκράτισσα;
- Όχι,γιαγιά,αλλά  ο  νόμος  αυτό  λέει  για  όλους,που  ταξιδεύουν  στο  εξωτερικό,  όχι  μόνο  για  σένα.
-Α! να  δω,  εδώ  στην  τσάντα  μου  έχω  το  τηλέφωνο  του  ανηψιού  της  φιλενάδας  μου,που  δουλεύει  στην  πρεσβεία. Το  παληκάρι  μου  μπορεί  να  με  βοηθήσει.
-Στο  τετράδιο  σου  από  το  σχολείο; γράφεις  τα  τηλέφωνα  σου  γιαγιά;
-Nαι! παληκάρι  μου,να  μη  ξοδεύομαι.
-Έλα,γιαγιά,πάρε  τη  συσκευή  κοντά  σου.
Η κυρά  Ασημίνα  μίλησε  στο  τηλέφωνο  με  τον  ανηψιό  της  φιλενάδας  της,στην  πρεσβεία, που  πρόθυμος  έσπευσε  αμέσως  να  την  βοηθήσει.
-Πώς  είσαι  έτσι κυρά  Ασημίνα  μου,πώς  θα  πας  έτσι  στην  Αμερική.Τακτοποιήσου  λίγο.Γίνε  Ευρωπαία  μην  είσαι  χωριάτισσα.
-Τι  να  κάνω,παληκάρι  μου.
-Πρώτα πρώτα  να  πας  στο  κομμωτήριο  να  χτενίσεις  τα  μαλλιά  σου  και  βγάλε  αυτό  το  μαντήλι  από  το  κεφάλι  σου.
-Για  τον  αέρα  στο  ταξίδι  το  φόρεσα,παληκάρι  μου.
-Εδώ  δεν  έχει  αέρα,βγάλτο.
Έβγαλε  η  κυρά  Ασημίνα  το  μαντήλι  που  σκέπαζε  δύο  μακριές  πλεξούδες,που  είχε  τυλίξει δεξιά  και  αριστερά  στο  κεφάλι  της  πίσω. Ο νεαρός  υπάλληλος  της  πρεσβείας την  οδήγησε  στο  κομμωτήριο  κι  έπειτα  στο  φωτογραφείο  του  αεροδρομίου,όπου  έβγαλε  τις  φωτογραφίες  για  το  διαβατήριο  που  θα  της  εξέδιδε.
- Ασημίνα,είπε, δε  θα  φύγεις  σήμερα,είναι  αδύνατον  να  σου  βγάλω  το  διαβατήριο για  σήμερα. Ξέχασε  το. Το  αεροπλάνο  αναχωρεί  σε  μία  ώρα.
-Τώρα  τι  να  κάνω,παληκάρι  μου.
- Έλα  να  σε  πάω  στο  ξενοδοχείο  να  ξεκουραστείς  και  αναχωρείς  αύριο.Έχεις  κανένα  φόρεμα  πιο  μοντέρνο  να  φορέσεις  στο  ταξίδι;
-Έχω,παληκάρι μου,πώς δεν έχω.Η νύφη μου,η Helga,καλά  να  είναι  το  κορίτσι  μου,έχει  γεμίσει  τη  ντουλάπα  μου  με  μοντέρνα  ρούχα  να  δίνω  και  στις  φιλενάδες  μου.
-Χαίρομαι,Ασημίνα,είσαι  τυχερή  που  έχεις νύφη  μια  τόσο  καλή  κοπέλα.
-Ναι! παληκάρι μου, είναι  πολύ  καλή  και  άλλο  τόσο  είναι  και  όμορφη. Η δουλειά  της  είναι      με  την  ομορφιά έτσι  και  μένα  με  εφοδιάζει  με  τόσα  πολλά  παλτά  και  φορέματα,να μην κρυώνω κι  εγώ και  οι  φίλες  μου,λέει,το καλό  και  όμορφο  κορίτσι  μου,ας  είναι  καλά.
-Έλα  τώρα  Ασημίνα  μου,να  σε  τακτοποιήσω  στο  ξενοδοχείο και αύριο  θα  σου φέρω  το  διαβατήριο  σου.
-Ευχαριστώ,παληκάρι μου,ευχαριστώ  πολύ,να  είσαι  καλά  και  ο  Θεός  να  προστατεύει  την οικογένεια  σου.Εμαθα  πως  έχεις  δύο  αγοράκια. Να σου  ζήσουνε,παληκάρι  μου. Είσαι κι εσύ  όμορφο  παιδί  να  προχωρήσεις  την οικογένεια  να  την  αυξήσεις  και  να  φροντίσεις  τώρα  και  για  κορίτσια. Οι  γυναίκες,παληκάρι μου   είναι  απαραίτητες  στην  οικογένεια  και  άμα  τα  πρώτα  παιδιά  είναι  αγόρια  τόσο  το  καλύτερο  για  τις  μανάδες.
-Όλες  είναι  καλοδεχούμενες  στην  οικογένεια,κυρά  Ασημίνα  μου.Να  είσαι  καλά.
Την επόμενη  ημέρα  η κυρά  Ασημίνα  με  το  διαβατήριο  στο  χέρι,με  το ευρωπαϊκό  φόρεμα  που  κρατούσε  στη  βαλίτσα  της,ντυμένη,  με  τα  μαλλιά  της   χτενισμένα  σε  ένα  αρχοντικό  κότσο,επιβιβάστηκε στο  αεροπλάνο.Το  καλαθάκι  της  με  τα  αυγά  το  άφησε  πεσκέσι  στο  νεαρό  ανηψιό  της  φίλης  της.  που  βοήθησε  στην  έκδοση  του  διαβατηρίου  της  να  ταξιδέψει  όσο  πιο  γρήγορα  γινόταν  κοντά  στην  εγγονή  της. Καλό  ταξίδι  ευχήθηκε  ο  νεαρός  τπάλληλος  της πρεσβείας. Η κυρά  Ασημίνα  κάθισε  στη  θέση  της  αμίλητη, εκστατική.Το  αεροπλάνο  πήρε  ύψος  και  άρχισε  να  διασχίζει  τους  αιθέρες  πηγαίνοντας  την  κυρά  Ασημίνα  κοντά  στο  όνειρο  της.
Καλό  ταξίδι,κυρά  Ασημίνα  μου. 




Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Το  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

                     Σ'αγαπώ  Φινλανδικά
Λολαμπούγκεορντινόσιντεζούρντιβερζερουσινιλσιέν
λεν  οι  Φινλανδοί  το  σ'αγαπώ  για  να  περάσουν
οι  πολύωρες  βραδιές.

Κι  εγώ, κορίτσι  μου,στη  Φινλανδία
θα  σε  πάω,αεροπορικώς, να  σου  πω
το  σ'αγαπώ  Φινλανδικά
μήπως  και  το  πιστέψεις  καμια  φορά,
γιατί  μας  έχεις  πρήξει  τα  μάγουλα.

Λολαμπούγκεορντινόσιντεζούρντιβερζερουσινιλσιέν
λεν  οι  Φινλανδοί  το  σ'αγαπώ
για  να  περάσουν  οι  πολύωρες  βραδιές.

Κι  εγώ,κορίτσι  μου, Κάτιαμαρλέν,
Γιαν νάκο  να  μη  με   λεν,αν  δε  σε  πάω
στη   Φινλανδία  να  σου  πω
Λολαμπούγκεορντινόσιντεζούρντιβερζερουσινιλσιέν

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Το  Κυριακάτικο  Μυθιστόρημα

Δεν  είχε  ξημερώσει  ακόμη  καλά  καλά,όταν  η γιαγιά  Ασημίνα  έφτασε  στην  πρωτεύουσα  με  τους  συνταξιδιώτες  της.Στην  διάρκεια  του  ταξιδιού  από  το  χωριό  της  στην  πρωτεύουσα  έκανε  αρκετούς  φίλους  και   έτσι  πέρασαν  οι  ώρες    καλά  με  τις  συζητήσεις  περί  των  παραδοσιακών  συνταγών που  πρόθυμα  έλεγε  σε  όσους  ενδιαφέρονταν  και  ζητούσαν  λεπτομέρειες  για  την  ετοιμασία  τους   και  κυρίως  τις  πίτες, που  στους   περισσότερους  ήταν  πρωτάκουστες.  Οι  συνταξιδιώτες  της    την  ευχαρίστησαν  και  τα   παιδιά, οι  φίλαθλοι, βοήθησαν την Κυρά  Ασημίνα  να  βρει   το  Αγοραίον,  που  θα  την  πήγαινε  στον  αερολιμένα.Δεν  είχε  ξημερώσει  ακόμη  και  τα  φώτα   της  πρωτεύουσας  έκαναν   τρομερή  εντύπωση  στη   γιαγιά  Ασημίνα. -
-Μυστήρια  πράγματα  έλεγε,τόσα  πολλά   φώτα,έγινε  η  νύχτα  μέρα.
-Πρώτη  φορά  έρχεσε, γιαγιά,στην  Αθήνα;
 ρώτησε  ο   οδηγός  που  την  είδε  τόσο  έκπληχτη  με  τα  μάτια   της   πελώρια   ανοιχτά  να  θαυμάζει  τη   νυχτερινή  πρωτεύουσα.
-Πρώτη  φορά  έρχομαι  παλικάρι  μου. Στο  καφενείο  του  Γιωργή  την  είδα  πρώτη   φορά,  στο  έργο  που  έφερε  ο  Αποστόλης  της  Κατίγκως,που  έρχεται  συχνά  στη  πρωτεύουσα  και  μας  φέρνει  ταινίες   να  βλέπουμε  για να  δούμε,λέει, πώς  ζει  ο  πολιτισμένος  κόσμος. Εκεί  την  είδα  πρώτη  φορά  μα  την  έδειχνε  μέρα. Νύχτα,πρώτη  φορά  τη  βλέπω,παλικάρι  μου.
- Και  πώς  σου  φαίνεται,γιαγιά;-
- Πολύ  όμορφη  παλικάρι  μου  και  χαρά  σας  που  ζείτε  εδώ. Με  τόσα  φώτα  μπορείτε  να  δουλεύετε   μέρα  νύχτα  και  να  ζείτε  ζωή  χαρισάμενη. Εμείς  στο  χωριό  που  δεν  έχομε  τόσα  φώτα  κοιμάμαστε  με  τις  κότες  και  τα  μεροκάματα  στα  χωράφια  δε  φτουρούν.
Εσείς,γιαγιά, στο  χωριό  έχετε  άλλες  ευκολίες  και  άλλες  ομορφιές.Ζείτε  μέσα  στη  φύση  και  στον καθαρό  αέρα. Τα  πνευμόνια  σας  είναι  γερά, δεν υποφέρουν  από  τα  καυσαέρια  των  αυτοκινήτων  και  από  τον  καπνό   των  τσιγάρων  που  καπνίζουμε   εμείς  για  να   αντέξουμε  να  βγει  το  μεροκάματο.
-Ναι! δε  λέω, παλικάρι μου,εμείς  στο  χωριό  έχομε  την  υγειά  μας,αλλά  όμως  έχομε  και  πολλά  σπίτια,που  δεν  έχουν  ηλεκτρικό  ρεύμα   και  αυτό  δυσκολεύει  λίγο  τα  πράγματα  και  αυτούς,  που  κατοικούν  εκεί  γιατί  μόλις  πέσει  η  νύχτα  σταματούνε  κάθε  δουλειά  που θέλει  φως  για  να  την  τελέψεις.
-Και  λίγο  το  λες  αυτό  γιαγια; οι νοικοκυραίοι  να  μη  μπορούν  να  κάνουν  τη  δουλειά  τους,να  μαγειρέψουν,να  ράψουν, να  διαβάσουν  τα  παιδιά  τα  μαθήματα  τους,να  ταϊσουν  τα  ζωντανά  τους;
-Ναι! παιδί μου,  είναι  πολύ  σοβαρό  να  μη  μπoρούν  να  διαβάσουν  τα  παιδιά.
-Πώς  διαβάζουν,γιαγιά,με το  λυχνάρι;
-Όχι,παλικάρι  μου, με  το  φως  της  ημέρας  διαβάζουν  και  βιάζουνται  να  τελειώσουν  τα  μαθήματα  τους  πριν  νυχτώσε  να  μη   χαλάσουν  τα  μάτια   τους  με  το  φως  της  λάμπας  και  τη  φλόγα  από  το  λυχνάρι.
-Είναι  άδικο,γιαγιά,τα  κακόμοιρα  τα  παιδιά. Γιατί  δε  φροντίζετε,γιαγιά;
-Τι  να  κάνουμε  παλικάρι  μου; Nα  το  πείτε,γιαγιά  στο κομματάρχη  σας,να  ενδιαφερθεί.
-Τι  να  κάνει  κι αυτός,παλικάρι  μου,έρχεται  στη  πρωτεύουσα  κάθε  τρεις  και  λίγο,ζητά και  ξαναζητά,παρακαλεί ξανά  παρακαλεί.
Ε! και  τι  του  λένε,γιαγιά. Καθε  φορά  του  λένε,παλικάρι  μου, πως  δεν  ήρθε  ακόμη  η  σειρά  μας.Γι αυτό,παλικάρι  μου, τα  παιδιά  του  χωριού  μας  μόλις  τελειώσουν  το  δημοτικό  φεύγουν. -Φεύγουν,γιαγιά; και  που  πάνε;
- Εδώ  στη  πρωτεύουσα  έρχουνται παλικάρι  μου,οικότροφα  σε  γνωστά  και  συγγενικά  μας  σπίτια Όμως  προοδεύουνε  τα  παλικαράκια  μας,  γίνουνται  καλοί  επιστήμονες  που   κάνουν  καλούς  γάμους.
-Καλοπαντρεύονται, γιαγιά.
 -Ναι! παλικάρι μου, καλές  και  πλούσιες  νύφες. Και  ο  δικός  μου  ο  γιος  είναι  δικηγόρος  στη   Γερμανία  και περνά  πολύ  καλά,ζει  καλή  ζωή  με  τη
κοπέλα  από  τη  Γερμανία,που αγάπησε.
- Δε  σε  πειράζει,γιαγιά,που  δεν  τον  έχεις  κοντά  σου;
-Με  πειράζει,παλικάρι  μου, με  πειράζει,αλλά  τι  να  κάνω. Ας  είναι  καλά  το  παιδί  μου  και  ας  το  στερούμαι  εγώ. Μου  λέει,πως θέλει  να  γυρίσει  στη  πατρίδα  μα  σκέφτεται πώς θα  αφήσει  τη  δουλειά  του,που  έχει  πάρει  μια  καλή  σειρά.Έχει  μεγάλη  θέση,παλικάρι  μου, που  δε  μπορεί  να  την  αφήσει.
- Να  πας  εσύ  κοντά  του,γιαγιά.
- Αχ! παλικάρι  μου, έχω  κι  εγώ  ανθρώπους,που  δε  μπορώ  να  τους  αφήσω,ζουν  από  μένα.  Έχω  και  τα  ζωντανά  μου, τι  να  κάνουν  τώρα.

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

Το  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

                 Αν  ήμουν
Αν  ήμουν  πλοίαρχος   σε  υπερωκεάνιο,
αν ήμουν οδηγός  σε  φόρμουλα,
δε  θα  φοβόμουν  τόσο,
ούτε,  αν  ήμουν  πιλότος  σε  τζάμπο,
ούτε  ακόμη,  αν  ήμουν  αστροναύτης
σε  διαστημόπλοιο,
όσο  φοβούμαι  τώρα  που  είμαι
συνοδηγός  σου  στο  δρόμο  της  ζωής.



Σάββατο  7  Δεκεμβρίου  2013  σήμερα  είναι  η  επόμενη   ημέρα  μετά  την  εορτή  του  θαυματουργού  αγίου  Νικολάου.
Γιόρταζε  ο  παππούς, του  οποίου  ο  βίος  ήταν  παρόμοιας  εξέλλιξης  με  τον  βίο  του  αγίου, του  οποίου  το  όνομα  έφερε. Αυτή  η συνήθεια  επικρατούσε  εκείνη  την  εποχή,η οποία  τείνει  να  σβήσει  επί  των  ημερών  μας  καθότι  οι  νεότερες  γενιές  δίνουν  στους  απογόνους  τους  και  άλλα  ονόματα  που  απέχουν  πολύ  από  τα  χριστιανικά. Είθε  οι  χριστιανοί  να  συνεχίσουν  την παράδοση  των  προγόνων  τους για  την  ευόδωση  των  προσδοκιών  τους,οι  οποίες  επιτυγχάνονται    καθότι  οι  εορταστικές  συγκεντρώσεις   με  τις  ευχές  και  τα  δώρα  προς  τον  εορτάζοντα  είναι  εκδήλωση  αγάπης  και  αμερίστου  ενδιαφέροντος, το  οποίο  πάντοτε  έχει  απήχηση, καλό  αντίκτυπο  και  στα  δύο  μέρη  και  σε  αυτόν  που  δίνει  τις  ευχές  και  σε  αυτόν  που  τις  δέχεται.
Εκείνη  την  ημέρα, που γιόρταζε  ο  παππούς,ανήμερα  του  αγίου  Νικολάου,μετά  την  εκκλησία,η  γιαγιά  ήταν  στα  μέσα  και  στα  έξω, που  λένε. Βρισκόταν  σε  αναβρασμό  σε  συνεχή  κίνηση για  να  ευχαριστήσει  τους  επισκέπτες  που  από  το  μασημέρι  και  μέχρι  αργά  το  βράδυ  ερχόταν  για  να  ευχηθούν  τα  Χρόνια  Πολλά  στον  παππού  και  στην  συνεορτάζουσα  οικογένεια  του.
Τα  μικρότερα  παιδιά  περίμεναν  κάθε  χρόνο  με  μεγάλη  ανυπομονησία  την  εορτή  του  παππού,η  οποία  βρισκόταν  στο  μέσον  της  νηστείας  των  Χριστουγένων,  αν  λάβουμε  υπόψιν  μας  ότι   αρχής  γενομένης  της  νηστείας  από  τις  15  Νοεμβρίου  κάθε  έτους,η εορτή  του  αγίου  Νικολάου  στις  6  Δεκεμβρίου  κάθε  έτους,είναι  η  21η  ημέρα  νηστείας.
Τα  νοστιμότατα  εδέσματα  της  γιαγιάς  περίμεναν  να  απολαύσουν  οι  πολλοί  συγγενείς  και  φίλοι, που  κάθε  χρόνο  ερχόταν  να  ευχηθούν  τα  Χρόνια  Πολλά  στον  παππού  και  στην  οικογένεια  του  με  μεγάλη  ευχαρίστηση.
Η γιαγιά  είχε  επιστρατεύσει  όλες  τις  κοντινές  συγγένισσες  της  να  ετοιμάσουν  του  κόσμου  τις  λιχουδιές. Ξεροτήγανα, τηγανήτες,χορτόπιτες  και  νόστιμα  χορτοπιτάκια  με  πράσσο  και  άλλα  μυρωδικά  στο  τηγάνι. Ρεβίθια κοκκινιστά ή  ντελμπιέ  ή  ρεβιθόρυζο  ή  ρεβίθια  βρασμένα   σαλάτα.  Τα  ρεβίθια,με  κάθε  τρόπο  μαγειρευμένα, ήταν   το  παραδοσιακό  φαγητό    της  γιορτινής   ημέρας  του  αγίου  Νικολάου,όπως  ήταν  και  το  πεντανόστιμο  ψωμί, το  επτάζυμο,στου  οποίου το  ζύμωμα  χρησιμοποιούσαν νερό  από  τα   μουλιασμένα όλη  τη  νύχτα  ρεβίθια,  ή  από  το  νερό  που  τα  έβρασαν. Πολλές  φορές  το  επτάζυμο  ψωμί  περιείχε  και  ρεβίθια  σπασμένα  στη  μυλόπετρα.
Τι  ναστιμιά  και  τι  άρωμα  που  είχε  αυτό  το  ψωμί,το  επτάζυμο, που  ζύμωναν  ακριβώς  επτά  φορές  μέχρι  να  φουσκώσει  και  να  το  ψήσουν  στο  φούρνο.
 Το  σπίτι  ευωδίαζε.
Οι  θείες  τηγάνιζαν  μικρά  ψαράκια,αθερίνα,μαριδάκι,σαρδελίτσες,σαυριδάκια και  γόπες,που  γεύονταν  οι  μεγάλοι  με  ρακί  και  τσίπουρο  κι  ερχόταν  στα  κέφια. 
Έβραζαν  και  πετρόψαρα  στην  κατσαρόλα  να  ετοιμάσουν  μια  νοστιμότατη  σούπα  που  ζέσταινε  το  κοκκαλάκι   τους,   αυτή  την  ημέρα  της   χειμωνιάτικης  γιορτής.
 Έψηναν  και  τσιπούρες  στον  φούρνο  που  φρόντιζε  η  γιαγιά   γι  αυτές.
Τις  τοποθετούσε  στο  μεγάλο  ταψί  ανάμεσα  σε  λαχανικά  της  εποχής.
Γέμιζε  το  ταψί  με  πατάτες,με μαϊδανό,με άνιθο,με κουνουπίδι,με πιπεριές που είχε από το  καλοκαίρι  σε  βάζο  μέσα  σε  άλμη και  με  κίτρινη  κολοκύθα,που η γλυκύτητα της έδινε ένα ψάρι μελωμένο,που απολάμβαναν  όλοι  με μεγάλη  ευχαρίστηση.
 Στα μικρά  παιδιά  αυτή  τη γιορτινή  ημέρα  έκαναν εξαίρεση, μια  μικρή  αταξία,παράβλεπαν  την  νηστεία  και  τηγάνιζαν  γι  αυτά  λεπτοκομμένες  φέτες  κολοκύθας  που  είχαν  μαρινάρει, τις  είχαν  αφήσει  μέσα  στο  γάλα  από  το  πρωϊ  για  να  φουσκώσουν  και  να   γίνουν    πιο  εύπεπτες.
Η  ευχαρίστηση  όλων  μικρών  και  μεγάλων  ήταν μεγάλη  και  οι  ευχές   τους  βγαλμένες   μέσα  από  της  καρδιάς  τους  το  μεγαλείο.
Τις  πίτες  και  τα  πιτάκια  στο  τηγάνι  τα  ετοίμαζαν  με  σπιτικό  παραδοσιακό  φύλλο  που  άνοιγαν  με  την   βέργα, μια  λεπτή  ξύλινη   βέργα,που  πάνω  της  τύλιγαν  το  ζυμάρι  και  με  μια  δυνατή  κίνηση  το  ξετύλιγαν  πάνω  στο  τραπέζι  ξανά  και  ξανά  μέχρι  να αποκτήσει  το  μέγεθος  σχεδόν  του  στρογγυλού  τραπεζιού.Για  τα  πιτάκια  έκοβαν  ένα  κύκλο  στο  μέγεθος  ένος  αναποδα  γυρισμένου  πιάτου  που  γέμιζαν  με  τα   χορταρικά  που  είχαν  τσιγαρίσει  με  κρεμμύδια  ξηρά,έπειτα  το  δίπλωναν  σαν  μισοφέγγαρο και  ένωναν  τις  άκρες   του   ζυμαριού με  ένα  κουταλάκι  από  την  ουρά   του.
ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ
Παρασκευή  6  Δεκεμβρίου  2013  σήμερα   γιορτάζουμε  τον  θαλασσινό  μας  άγιο τον άγιο Νικόλαο.Τον αποκαλώ θαλασσινό  άγιο  γιατί  είναι  ο  προστάτης  άγιος των ναυτικών μας, και των αλιέων μας, των  ψαράδων   μας, βοήθεια  τους  και  βοήθεια μας. Στα  νησιά μας και  στα παραθαλάσσια μέρη μας είναι  κτισμένες  οι  εκκλησίες  οι αφιερωμένες  στο  όνομα του,όπως οι εκκλησίες  του  Προφήτη  Ηλία  είναι  κτισμένες ,σε ψηλά  μέρη, πάνω σε λόφους και  βουνά.
Πάντοτε  συγκινεί  τις  ψυχές  των  Χριστιανών το  τροπάριο  το  αφιερωμένο  στον  άγιο Νικόλαο τον θαυμαυουργό,όπως τον αποκαλούν  οι χριστιανοί  εξ αιτίας  των θαυμάτων  που  έχει  επιτελέσει  και που έχουν  σχέση  με την  βοήθεια  που προσέφερε  σε  καράβια  και  ταξιδιώτες  που κινδύνευαν στα  ταξίδια  τους  και  τους  οποίους  έσωσε και  βοήθησε  να  φθάσουν  σώοι  στον  προορισμό  τους. Το  τροπάριο  του  αγίου  Νικολάου  λέγει
" Κανόνα  πίστεως  και  εικόνα  πραότητος
εγκρατείας  διδάσκαλος  ανέδειξε  σε
τη  ποίμνη  σου  η  των  πραγμάτων  αλήθεια
δια  τούτω  εκτείσω  τη  ταπεινώσει  τα  υψηλά
τη  πτωχεία  τα  πλούσια.
Πάτερ  ιεράρχα  Νικόλαε,πρέσβευε Χριστώ  τω  Θεώ
σωθήναι  τας  ψυχάς  ημών"
Ο άγιος  Νικόλαος  γεννήθηκε  στην πόλη   Πάταρα  της  Λυκίας  στη  Μικρά  Ασία.
(Στο  λιμάνι  των  Πατάρων  αγκυροβόλησε  ο  Απόστολος  Παύλος  προερχόμενος  από  την  Ρόδο μαζί  με  τον  Ευαγγελιστή  Λουκά  και  άλλους  συντρόφους συνταξιδιώτες  του ενώ  διαρκούσε  η τρίτη  περιοδεία  του.
Μετά  την  αυτοκρατορία  του  Ιουστινιανού  τα  Πάταρα  παρήκμασαν ).
Οι  γονείς  του  ήταν  εύποροι  και  εξ  αιτίας  αυτού  έτυχε  επιμελούς  μορφώσεως.
Από μικρά  ηλικία  αφιερώθηκε  στο  Θεό αμέσως μετά την επιστροφή του  από  Τους  Αγίους  Τόπους,όπου  μετέβη  για  να  προσκυνήσει  τον  Πανάγιο  Τάφο  και Τον  Τίμιο  Σταυρό.
Όταν επέστρεψε  στην  πατρίδα  του  μετά  την  μετάβαση   στα  Ιεροσόλυμα  εχρίσθη  ηγούμενος  στη Μονή  Σιών  στα  Μύρα  μία  πόλη  γειτονική  προς την γενέτειρα  του  πόλη, όταν ο αρχιεπίσκοπος  Μύρων  της  Λυκίας  απεβίωσε.
 Οι Επίσκοποι  με  Θεϊκή  αποκάλυψη  αναγόρευσαν  ως  Αρχιεπίσκοπο  τον  Νικόλαο,ό  οποίος   ανέπτυξε   από  την  θέση  αυτή  σπουδαία  δραστηριότητα  ιδρύοντας  νοσοκομεία και  άλλα  φιλανθρωπικά  ιδρύματα.Εκείνη την εποχή τον 4ον  αιώνα,όπου  έζησε  ο  άγιος,  οι διωγμοί  των  Χριστιανών  από  τους  ειδωλολάτρες  βρισκόταν  σε  έξαρση. Ο Αρχιεπίσκοπος  Νικόλαος προικισμένος  με  υψηλό  χριστιανικό  φρόνημα  με  ζωντάνια και   θάρρος  εμψύχωνε  τους Χριστιανούς,οι οποίοι  εδιώκοντο  από  τους  ειδωλολάτρες,όπως εδιώχθη και  εξορίσθη και  ο  ίδιος  και  ενεκλείσθη  στην  φυλακή.  Επί  αυτοκράτορος  Διοκλητιανού, οπότε  οι  διωγμοί  βρισκόταν  στην  κορυφή  της  εξέλλιξης  τους,υπέστη  φοβερά  βασανιστήρια.Όταν  όμως ανέβηκε  στον  Αυτοκρατορικό  θρόνο  ο  Μέγας  Κωνσταντίνος  αφέθησαν  ελεύθεροι  όλοι  οι  Χριστιανοί και ο άγιος  Νικόλαος  επανήλθε στον Αρχιεπισκό  θρόνο.
Η παράδοση  λέγει  ότι  ο  άγιος  Νικόλαος  ήταν  προικισμένος  με  το  χάρισμα  να  επιτελεί  θαύματα όσο  ήταν εν  ζωή  αλλά  και  μετά  την κοίμηση  του.
Το  έτος  275 μετά  Χριστόν  Ο  άγιος  Νικόλαος  έλαβε  μέρος  στην  Α' Οικουμενική  Σύνοδο  στη  Νίκαια  της  Βιθυνίας,όπου  έδειξε  την  αντιπαλότητα  του  προς τον Άρειο  και  τις  διδασκαλίες  του. Λέγουν  ότι  κατά  την  διάρκεια  της  Συνόδου   χαστούκισε  τον  Άρειο  και  ο Μέγας   Κωνσταντίνος   τον  έκλεισε  στην  φυλακή  Αυτό  όμως  δεν  τον  εμπόδισε  να συνεχίσει  το  ποιμαντικό  έργο  του μέχρι  τα  βαθειά  γεράματα  του,όταν επέστρεψε  από  την  Α' Σύνοδο.
Ο  άγιος  Νικόλαος  απεδήμησε  ειρηνικά  στις 6  Δεκεμβρίου  του  έτους  343  μετά  Χριστόν.
Λέγουν  πως  τα  λείψανα  του  αγίου  Νικολάου  διατηρήθηκαν  στα  Μύρα  της  Λυκίας  μέχρι  τον  11ο  αιώνα και  ότι  ναυτικοί  της  εποχής  εκείνης  τα  μετέφεραν  στο  Μπάρι  της  Ιταλίας,όπου  τοποθετήθηκαν  στον  Ναό  του  αγίου  Στεφάνου  το  έτος  1087.
Διαδόθηκε  ότι  κατά  τη  διάρκεια  της  Θείας  Λειτουργίας  ανέβλυζε   από  το  ιερό  του  λείψανο   τόσο  πολύ  μύρο, που  οι  χριστιανοί  το  συνέλεγαν  σε  δοχεία  και  θεράπευαν  διάφορες  ασθένειες από τις οποίες  υπέφεραν  ενώ  άλλοι  λιποθυμούσαν  από την  έντονη  ευωδία  του  μύρου.
Τον  άγιο  Νικόλαο  τιμούν   όχι  μόνο  οι  Ορθόδοξοι   αλλά  και  οι  Καθολικοί. 
     

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

ΚΑΛΟ  ΜΗΝΑ
ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ  ΣΕ  ΟΛΟΥΣ  ΚΑΙ  ΟΛΕΣ  ΠΟΥ  ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ  ΤΟΝ  ΜΗΝΑ  ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ
ΝΑ  ΤΑ  ΕΚΑΤΟΣΤΙΣΟΥΝ  ΟΛΕΣ  ΚΑΙ  ΟΛΟΙ  ΠΟΥ  ΕΧΟΥΝ  ΤΑ  ΓΕΝΕΘΛΙΑ  ΤΟΥΣ  ΤΟΝ  ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ. ΕΙΝΑΙ  Ο  ΜΗΝΑΣ  ΠΟΥ  ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ  ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ  ΤΟΥ  ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ.
ΚΑΛΑ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ


Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

To  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Τα  φουγάρα  των  ρουθουνιών  γκρεμίστηκαν,
η  μαυρίλα  που  έβγαζαν  με  το  έμπα   της
                                       αιθάλης,διαλύθηκε.
Κοντά  στη  φύση. Πρωτόγονος  άνθρωπος.
Αέρας  και  θάλασσα.
Βουνά, θυμάρια, ρίγανες, φασκομηλιές, δίκταμα
 έρωντες,  χωράφια.
Μία  ζωή  ανεπίστρεπτη,
μία  αντάρα  μακρόσυρτη  ήταν  το  χθες.
Το  σήμερα για  λίγο  θα  μείνει,
μα  καθάριο  τουλάχιστον  θα  είναι

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

To  Kυριακάτικο  Μυθιστόρημα

Η κυρά Ασημίνα έφυγε τρέχοντας για το σπίτι χαρούμενη,παρόλη τη στενοχώρια της, τα ζωντανά της,τις ημέρες που θα βρίσκεται κοντά στην εγγονή της,θα είναι σε καλά χέρια.Έβρασε τα αβγουλάκια της,τα έβαλε στο καλαθάκι της,που απογέμισε με τα υπόλοιπα άβραστα αβγουλάκια της ημέρας από τις κοτούλες της,έριξε μια τελευταία ματιά στη ντουλάπα της,που ήταν γεμάτη από τα φορέματα,που έστελνε η Helga,κάθε εποχή,στη πεθερά της να έχει να χαρίζει στις ξαδέλφες και στις φίλες της από τα γειτονικά χωριά κάθε που ερχόταν να την βοηθήσουν να μαζέψει τις ελιές της,να καλλιεργήσει τα χωράφια της,να μερεμετίσει το σπίτι της και να της ευχηθούν στη γιορτή της,αρχές του Νοέμβρη που γιόρταζε. Χάριζε σε όλες τις συγγένισσες και στις φίλες της όμορφα φορέματα για τις κόρες τους,που ήταν της παντρειάς. Ξεχώρισε ένα ευρωπαϊκό,κλασικό
 φόρεμα,που το έβαλε στη βαλίτσα της μαζί με τα άλλα παραδοσιακά της φορέματα και ανεχώρησε για την πλατεία του χωριού,όπου στάθμευε το υπεραστικό.
Ο Γιωργής,ο καφετζής δε βρισκόταν εκεί.Είχε αφήσει στο πόστο του τον βοηθό του,που είπε,όταν τον ρώτησε,ο Γιωργής πού είναι,πως πήρε κάτι ζωντανά να τα πάει στο σπίτι.Άλλος κανένας δεν περίμενε το λεωφορείο. Μόνο ο Νικόλας,ο φίλος του κυρ Κωνσταντή ,ήταν εκεί και έπινε τον καφέ του.
-Καλώς την κυρά Ασημίνα είπε.Για πού το έβαλες βραδιάτικα,τη ρώτησε.
-Πάω στο γιο μου,του είπε.
-Να τρέξω στο σπίτι να σου φέρω ένα πακέτο τσάϊ του βουνού να το κρατάς στο γιο σου,ξέρω πως κάνει μεγάλη κατανάλωση στη Γερμανία. Είναι το καλύτερο ελληνικό βοτάνι,το καλύτερο ρόφημα για το χειμώνα.Εκεί  ο χειμώνας είναι βαρύς.Πέρυσι,θυμάσαι;πήγα κι εγώ με τον ανηψιό μου να φέρουμε το Αγοραίον ,που δουλεύει τώρα,τη Μερσεντές.Μου έδωσες μία δέσμη τσάϊ του βουνού να του κρατώ και άλλη μία έδωσα κι εγώ από το δικό μου.Τώρα θα το έχει καταναλώσει όλο.
-Ευχαριστώ,Νικόλα,δε θέλω.Ο γιος μου τώρα δε πίνει τσάϊ του βουνού.Πίνει ευρωπαϊκό.
-Της Κεϋλάνης,θες να πεις.
-Ναι,Νικόλα μου,το εγγλέζικο.
-Γιατί το λες εγγλέζικο;
-Γιατί,Νικόλα μου,το πίνουν οι εγγλέζοι  κάθε απόγευμα,μου είπε η φιλενάδα μου,που η κόρη της αδελφής της,η ανηψιά της,δουλεύει εκεί.Κάθε απόγευμα,μου είπε,την ίδια ώρα,στις 5 η ώρα και 30 λεπτά δεν υπάρχει κανένα σπίτι,που να μη σερβίρει  τσάϊ με βουτήματα και σάντουϊτς,πάνω σε καλοστρωμένα τραπεζομάνδηλα,μέσα σε πορσελάνινες κούπες,γαλατιέρες,ζαχαριέρες και τσαγιέρες.
Πίνουν,λέει, τσάϊ μέχρι αργά και  γεύονται όλα αυτά τα συνοδευτικά του.
- Τι συνοδευτικά λες.
-Νικόλα μου, κέϊκ,κουλουράκια,σάντουϊτς με ζαμπόν,με λουκάνικα,με τυριά κι έπειτα πηγαίνουν για ύπνο.
-Θες να πεις πως δεν τρώνε βραδυνό φαγητό.
Εγώ όμως τώρα πείνασα,κυρά Ασημίνα μου και σε αφήνω.Πάω να δειπνήσω με την κυρά μου.
-Ευτυχώς,γιατί σε είδα πολύ αδύνατο.
-Καλό ταξίδι σου εύχομαι,κυρά Ασημίνα μου, να δώσεις τους χαιρετισμούς μου στον γιο σου, αφού δε θες να του δώσω τσάϊ του βουνού.
-Ευχαριστώ,Νικόλα μου,χαιρετισμούς στην κυρά σου.
-Α!  κυρά Ασημίνα μου,πριν πάω στο σπίτι θες να πεταχτώ μέχρι το σπίτι του κυρ Κωνσταντή μήπως θέλει να στείλει κανένα γράμμα στο γιο του ή τίποτε άλο; Θαρρώ,πως μένει στο σπίτι του γιού σου.
-Όχι,Νικόλα μου,μην τον αναστατώνεις τον Κωνσταντή και είναι στενάχωρος,λυπούμαι τη Μαρία,την κυρά του. Ο γιος του δε μένει στο σπίτι του γιού μου τώρα, μένει νομίζω  στο ξενοδοχείο.
-Να το υπεραστικό, έφτασε. Καλό ταξίδι,κυρά Ασημίνα μου.
-Ευχαριστώ,Νικόλα μου.
Έφτασε το αυτοκίνητο,που θα την έφερνε στην πρωτεύουσα για να πάρει το αεροπλάνο,που θα την πήγαινε κοντά στην εγγονή της,την Σημέτα,που τόσο βασανιζόταν από την ανάρμοστη συμπεριφορά του πεθερού της,του πατέρα του αγαπημένου της Μπιλ.
Το υπεραστικό αυτοκίνητο ήταν γεμάτο κόσμο.Βρήκε μια θέση πίσω πίσω στο τελευταίο κάθισμα κατά πλάτος του αυτοκινήτου και στριμώχθηκε με τους άλλους επιβάτες.
-Πού πάει όλος αυτός ο κόσμος,μονολόγησε.
Ο διπλανός νέος άκουσε τι είπε και της απάντησε
-Όπου πας κι εσύ θεία.
-Πού πας εσύ παληκάρι μου;
-Εγώ πάω στο σπίτι μου.Οι πιο πολλοί εδώ μέσα είμαστε φίλαθλοι.Επιστρέφουμε από ποδοσφαιρικό αγώνα.Συνοδέψαμε την ομάδα μας στον ποδοσφαιρικό αγώνα που έδωσε με τον Παντρεχαλιακό.
-Νίκησε η ομάδα σας,παληκάρι μου;
-Ήρθαμε ισοπαλία,γιαγιά,είπε ο παραδιπλανός νεαρός φίλαθλος.
-Εσύ,γιαγιά,πού πας;
-Πάω στο γιο μου,στην Γερμανία.
-Έχεις γιο στη Γερμανία;
-Nαι παληκάρι μου,ο γιος μου είναι δικηγόρος εκεί.
-Και πώς συμβαίνει αυτό,γιαγιά;
Η γυναίκα του,παληκάρι μου,η νύφη μου,είναι Γερμανίδα.
-Πολύ ωραία! είπαν όλοι μαζί.
To  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Ξύπνησα από τον μεσημεριανό ύπνο και
αναζήτησα την μαμά μου στο σπίτι μα
δεν την βρήκα πουθενά.Ανήσυχη
προς στιγμήν,μα την επόμενη στιγμή
φόρεσα το μαγιώ μου,έριξα την άσπρη
πετσέτα μου στον ώμο
και κίνησα στην ακροθαλασσιά
για το απογευματινό μπάνιο μου.
Τις βρήκα,η μαμά με τις φίλες της,
 εκεί κάτω στη "μαρίνα",
το αλλοτινό ακρογυάλι με τη λιγοστή άμμο
και τα πολλά βότσαλα.
Η νονά η Νούλα,η μαμά το Μαράκι,
 και η θεία η Λένη.
Αγκαλιασμένες στεκόντουσαν.
Η θάλασσα έβρεχε 
τους κάτασπρους μηρούς των.
Πώς είμαστε;με ρώτησαν χαμογελαστές.
Οι τρεις Χάριτες απάντησα κι εγώ χαμογελαστή
και προχώρησα.
Πιο πέρα η  Φιλάνδρα εκτόπιζε το νερό.
Ξέρετε κολύμπι; ρώτησα.
Ναι ξέρω μου απάντησε.
Έκανα μια βουτιά και είδα να στέκεται στην άμμο.

Ένοιωσα τόση λύπη και άλλη τόση μοναξιά.


 

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Η Δημοκρατία επιβάλλει Ελευθερία και όχι Αναρχία.
Ελευθερία είναι το δικαίωμα του κάθε πολίτη να ενεργεί σύμφωνα με τους θεσμούς του Συντάγματος.
Α ν α ρ χ ί α  ε ί ν α ι   η  π α ρ α β ί α σ η  τ ω ν  δ ι κ α ι ω μ ά τ ω ν   τ ω ν  ά λ λ ω ν.
Το Σύνταγμα της Ελλάδος στα Α τ ο μ ι κ ά  δ ι κ α ι ώ μ α τ α.
Στο Άρθρο 8 λέγει.
Πάντες οι ευρισκόμενοι εντός των ορίων της Ελληνικής Επικρατείας απολαύουν απολύτου προστασίας της ζωής,της τιμής και της ελευθερίας των,αδιακρίτως εθνικότητος,θρησκείας και γλώσσης
Στο Άρθρο 9 λέγει.
Έκαστος έχει το δικαίωμα ελευθέρας αναπτύξεως της προσωπικότητας του,εφ όσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν προσβάλλει το Σύνταγμα  και τον ηθικόν νόμον.
Η προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστος.
Ουδείς  καταδιώκεται,συλαμβάνεται,φυλακίζεται ή άλλως πως περιορίζεται ειμή όταν και όπως ο νόμος ορίζει.
Στο Άρθρο 10 λέγει.
Ουδείς συλλαμβάνεται ουδέ φυλακίζεται άνευ ητιολογημένου δικαστικού εντάλματος,το οποίο κοινοποιείται κατά την στιγμή της συλλήψεως ή προφυλακίσεως.Εξαιρούνται τα επ'αυτοφόρω εγκλήματα(στα οποία ο εγκληματίας συλλαμβάνεται αμέσως κατά την στιγμή της εκτέλεσης του αδικήματος).
Ο επ'αυτοφώρω ή δι εντάλματος συλληφθείς προσάγεται εις τον αρμόδιον ανακριτήν το βραδύτερον εντός είκοσι τεσσάρων ωρών από της συλλήψεως ,εάν η σύλληψις εγένετο εκτός της έδρας του ανακριτού,εντός του απολύτως αναγκαίου προς μεταγωγήν χρόνου.
Ο Ανακριτής οφείλει εντός τριών ημερών από της προσαγωγής,είτε να απολύσει τον συλληφθέντα
(αν το αδίκημα είναι άνευ σημασίας),είτε να εκδώσει εναντίον του ένταλμα φυλακίσεως.Αιτήσει του προσαχθέντος ή εν περιπτώσει ανωτέρας βίας ,βεβαιουμένης αμέσως κατόπιν μετά από απόφασιν του αρμοδίου δικαστικού συμβουλίου, η προθεσμία αυτή παρατείνεται  ακόμη 2 ημέρες.
Στο Άρθρο 11 λέγει
Έγκλημα δεν υπάρχει ουδέ ποινή επιβάλλεται ,άνευ νόμου ο οποίος ισχύει προ της τέλεσης της πράξεως.Ουδέποτε επιβάλλεται βαρυτέρα ποινή της προβλεπομένης κατά την τέλεσιν της πράξεως.
Στο Άρθρο 12 λέγει ότι
Δικαστικαί επιτροπαί και εξαιρετικά δικαστήρια υφ'οιονδήποτε όνομα δεν επιτρέπεται να συσταθούν.
Στο Άρθρο 13 λέγει ότι
Η κατοικία εκάστου είναι άσυλον.Ουδεμία κατ'οίκον έρευνα ενεργείται ειμή όταν και όπως ο νόμος ορίζει.
Οι παραβάται τιμωρούνται επί παραβιάσει του οικιακού ασύλου,υποχρεούνται σε πλήρη αποζημίωση  του παθόντος και σε ικανοποίηση αυτού με χρηματικό ποσό,όπως ο νόμος ορίζει.
Στο Άρθρο 14 λέγει ότι
Έκαστος δύναται να εκφράσει προφορικώς,εγγράφως ή με δημοσίευση στις εφημερίδες ή με όποιον άλλον τρόπο ( με περίτεχνο τρόπο ) τους στοχασμούς του,τηρώντας τους νόμους του Κράτους.
Ο τύπος (εφημερίδες,περιοδικά) είναι ελεύθερος και επιτελεί δημοσίαν αποστολήν συνεπαγομένην δικαιώματα και καθήκοντα ως και ευθύνην όσον αφορά την ακρίβειαν των δημοσιευμάτων του.

Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

To  Kυριακάτικο  Μυθιστόρημα. Συνέχεια.

-Γιωργή!
-Καλώς την κυρά Ασημίνα! Τι τρέχει!πού τα πας όλα τούτα τα ζωντανά; Στο ποτάμι να τα μπανιαρίσεις;
-A!  καλέ μου,πάντοτε άκακος με την καλή σου διάθεση έτοιμος γι αστεία είσαι μα εγώ χλίβομαι,καλέ μου.
- Tι τρέχει,κυρά Ασημίνα,πού πας.
-Σε σένα έρχομαι και είμαι πολύ βιαστική. Θα σου πω τι τρέχει μα θέλω να το κρατήσεις μυστικό.Με πήρε  η αγγόνα μου η Σημέτα τηλέφωνο  από την Αμερική.
-Ε! και δε χάρηκες;
-Xάρηκα,πώς δε χάρηκα,χάρηκα,πολύ χάρηκα μα η χαρά μου δεν κράτησε πολύ.Έκλαιγε το κοριτσάκι μου στο τηλέφωνο με αναφιλητά και το μόνο που έλεγε ήταν η λέξη Γιαγιά,Γιαγιά,μου σπάραζε την καρδιά. Τι έχεις κοριτσάκι μου ρωτούσα και δεν έπαιρνα απάντηση  Έκλαιγε συνέχεια και δεν έβγαζε μιλιά.Για τούτο ξεκίνησα να πάω στην Αμερική το κοριτσάκι μου με χρειάζεται.Πέρασε πολύς καιρός που ο πατέρας του αρραβωνιαστικού της του Μπιλ βάλθηκε να τους χαλάσει την ευτυχισμένη τους ζωή.
-Ποιός είναι κυρά Ασημίνα ο πατέρας του Μπιλ.
-Είναι ένας τσιγκούναρος γέρος που λες και έχει πάνω του   όλη την  κακία της Αμερικής. Θέλει να χαλάσει την σχέση της με τον γιο του και να τον παντρέψει με ένα νιάνιαρο,όταν αυτό μεγαλώσει,την κόρη του συνεταίρου του στην επιχείρηση που κρατούν  στο εργοστάσιο που έχουν.
- Τι επιχείρηση έχουν; Tι προϊόντα παράγουν;
-Mήγαρις ξέρω; Δεν ξέρω.Το μόνο που ξέρω είναι  ότι είναι επιχειρηματίας και τον τελευταίο καιρό έβαλε στο μάτι την αγγόνα μου.Γι αυτό σου φέρνω,Γιωργή,τούτα τα ζωντανά μου να τα κρατήσεις όσες ημέρες εγώ θα λείψω για να μη μου πάθουν κι αυτά τίποτα κακό.
-Καλά κυρά Ασημίνα μου μείνε ήσυχη θα το πω στην κυρά μου κι αυτή έχει τον τρόπο της να τα κουμαντάρει.
-Για να μη σε βάζω σε έξοδα Γιωργή μου έχω εδώ σε αυτά τα σακιά την τροφή τους.
-Κυρά Ασημίνα μου το πήρες απόφαση να ταξιδέψεις στην Αμερική;
Nαι! γιε μου θα ταξιδέψω μέχρι εκεί γιατί το κοριτσάκι μου με έχει ανάγκη. Μόνο θα σε παρακαλέσω να μη βγάλεις μιλιά.Να μην πεις τίποτε σε κανένα .Ο γιος μου δε θέλω να μάθει τίποτε να μην ανησυχήσει το παληκάρι μου.Να μην ξεσηκωθεί  και παρατήσει τις δουλειές του και τους ανθρώπους που τον χρειάζονται.
-Καλά κυρά Ασημίνα μου εγώ με ξέρεις είμαι  τάφος.
-Το ξέρω παληκάρι μου πως είσαι εχέμυθος γι αυτό ήρθα σε σένα γιατί αν πήγαινα στον Πρόεδρο ούλος ο κόσμος  ήθελε να το μάθει.
-Και πότε αναχωρείς;
-Aπόψε με το τελευταίο υπεραστικό λεωφορείο. Το βράδυ θα φτάσω στην πρωτεύουσα και κατευθείαν στο αεροδρόμιο. Το αεροπλάνο πετάει πριν να ξημερώσει.
-Έχεις ετοιμάσει τα πράγματα σου που θα κρατάς;
- Όλα είναι έτοιμα.Μία βαλίτσα μόνο με τα ρούχα μου θα πάρω και τίποτις άλλο.
- Τόσο εύκολα γίνεται αυτό το ταξίδι;Δε χρειάζεται βίζα;
-Μα δεν πάω καλέ μου μετανάστης.Σαν περιηγητής,σαν επισκέπτης πηγαίνω μόνο για μερικές ημέρες.Να δω τι συμβαίνει με την αγγόνα μου και με αυτόν τον κακό,τον κάκιστο άνθρωπο που την παιδεύει και που σε λίγο καιρό θα γίνει πεθερός της,αν προλάβει να γίνει γιατί θα του σπάσω τα μούτρα και θα  τον στείλλω στο νοσοκομείο με το amboulanc.
Tι είναι το ambulanc κυρά Ασημίνα μου,τίποτις αυγό;
- Α! καλά που μου το θύμισες βρε Γιωργή  να βράσω μερικά αυγουλάκια να τα κρατώ. Όχι δεν είναι αυγό,νοσοκομειακό είναι.
-  Ε! σιγά καλέ κυρά Ασημίνα μου πώς κάνεις έτσι εσύ ένας ήρεμος άνθρωπος. Δε σου φαίνεται πως υπερβάλλεις;
-Kαθόλου παληκάρι μου δεν υπερβάλλω.Αν άκουγες τη Σημέτα μου πώς έκλαιγε στο τηλέφωνο δε θα την έλεγες αυτή την κουβέντα. Φεύγω τώρα.Σε χαιρετώ και σε παρακαλώ να μην πεις κουβέντα.Να μη μάθει τίποτε ο γιος μου.
-Στο καλό κυρά Ασημίνα μου. Καλό ταξίδι να έχεις και με το καλό να μας ξαναέρθεις.Και μη φοβάσαι δε θα μάθει κανένας το μυστικό σου. Αν σε ζητούν και δε σε βρίσκουν θα λέω  πως είσαι στο γιο σου στην Γερμανία.

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Το  Κυριακάτικο  Μυθιστόρημα. Συνέχεια.

Ο Γκέρμπυ ήταν έτοιμος από τις 7 η ώρα. Φορούσε τα παρδαλά ρούχα του,το κίτρινο πουκάμισο με τους φοίνικες και την όμοια γραβάτα.Είχε ζώσει το πράσινο πανταλόνι του με μία δερρμάτινη ζώνη,που η πόρπη της ήταν ένα πελώριο αστέρι γεμάτο πολύχρωμους ημιπολύτιμους λίθους. Οι πράσινες κάλτσες του ταίριαζαν με τα κοκκινωπά παπούτσια του. Τα ξανθά μαλλιά του ήταν νωπά από την μπριγιαντίνη και το πρόσωπο του επιμελώς μακιγιαρισμένο.Καθόταν στο γραφείο του.Στο χέρι του κρατούσε ένα στυλό που τον στριφογύριζε νευρικά,όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η διευθύντρια της σχολής.
-Γκέρμπυ,έλα αμέσως στο γραφείο μου.
-Λίντα,αγάπη μου,δε μπορώ αυτή τη στιγμή,έχω αρκετή δουλειά.
-Άφισε ό,τι δουλειά έχεις και έλα αμέσως.
-Δε μπορώ,αγάπη μου. Εδώ στο γραφείο μου βρίσκονται οι γονείς μίας κοπέλας,οι οποίοι θέλουν το επόμενο έτος να εγγράψουν την κόρη τους στην σχολή μας.Δεν μπορώ να τους αφίσω θέλουν οι άνθρωποι να κατατοπιστούν
-Είσαι ευπρεπώς ντυμένος?
-Ναι,μην ανησυχείς,αγάπη μου. 
-Γκέρμπυ μέχρι ποιά ώρα θα βρίσκεσαι στο γραφείο σου?
-Μέχρι τις 10 η ώρα. OK αν σε προλάβω θα είμαι εκεί.
Ο Γκέρμπυ έκλεισε το τηλέφωνο .Η σκέψη του ήταν στην Σου,πρέπει να έλθει αυτή τη φορά σκέφτηκε .
Ο Γκέρμπυ σηκώθηκε και έδωσε χαμογελαστός το χέρι του στη Σου που μόλις είχε μπει στο γραφείο του.Η  Σου του έδωσε το δικό της χέρι.Σε δευτερόλεπτα το χέρι της έσφιγγε το δικό του σαν τανάλια.Με μία εκτίναξη το χέρι της Σου κάνει χειρολαβή,γυρίζει το χέρι του στην πλάτη και ολόκληρο το σώμα του προς τον τοίχο.
-Βρωμερό,πληρωμένο σκουλίκι,του είπε.
Ο Γκέρμπυ προσπάθησε να απαγκιστρωθεί από το δυνατό σφίξιμο του χεριού της.Εκτίναξε το κορμί του και γύρισε μπροστά.Κατάφερε να ελευθερώσει το χέρι του.Η Σου ετοιμαζόταν να του καταφέρει ένα δυνατό χαστούκι.Ο Γκέρμπυ έστρεψε το κορμί του προς τα δεξιά,η Σου τον αρπάζει από τα μαλλιά και.... μένει στα χέρια της η ξανθιά περούκα με τη λεπτή  ελαστική μάσκα.
Κάτω από την μάσκα, την περούκα και τα φτιασιδώματα,εμφανίστηκε ένας μεσήλικας,καλοκάγαθος,γοητευτικός άνδρας.
-Ω! με συγχωρείτε,είπε έκπληκτη.Μα! ποιός είστε?
Άπλωσε το χέρι του.
- Κουρτ Μακ Κόλινς,αδελφός του Άντριου Μακ Κόλινς,του πενθερού σας.
-Είστε αδελφός του πατέρα του Μπιλ?
- Ω! Ετοιμάζατε σκευωρία εναντίον μου?
- Όχι,όχι εγώ, ούτε η Λίντα Εμείς θέλαμε να σε βοηθήσουμε.
-Μα τι συμβαίνει? Ώστε σκευωρία ε?.Ο mr. Άντριου για να διαλύσει τη σχέση μου με τον Μπιλ.
-Ναι!  είχα παρευρεθεί σε κάποιους καυγάδες του Μπιλ με τον πατέρα του στο σπίτι.Κάποια στιγμή φοβήθηκα,ο Μπιλ έδειξε να υποχωρεί.Έτρεξα και το είπα στη Λίντα.Δική της ιδέα ήταν να γράψω στον τηλεφωνητή όλα αυτά τα λόγια,να σε καλέσω σε γεύμα για να ζηλέψει ο Μπιλ. Η αλήθεια είναι ότι πληρώθηκα αδρά από τον αδελφό μου για να χαλάσω τη σχέση σας.Όμως όχι,όχι,εγώ δεν ήθελα να διαλυθή ο δεσμός σας.Ηταν προς το συμφέρον μου  να σε παντρευτεί ο Μπιλ,γιατί ίσως να σε υποχρέωνε να μείνεις στο σπίτι και όταν θα κάνατε και παιδάκια το modeling και οι εμφανίσεις σου στη σχολή θα περιοριζόταν ή και θα τελείωναν οριστικά.Έτσι κι εγώ δεν θα έχανα τη δουλειά μου.



To  Kυριακάτικο  Μυθιστόρημα

Η  Σημέτα επέστρεψε στο σπίτι αργά το βράδυ,μετά από μία πολύ κουραστική ημέρα στη σχολή. Άνοιξε την πόρτα με τα κλειδιά της,άφισε την τσάντα της στην εταζέρα στο χωλ και φώναξε τον Bill. Δεν πήρε καμία απάντηση. Πήγε στο γραφείο της να πάρει τα μηνύματα  από τον τηλεφωνητή και βρήκε το σημείωμα του Bill που έλεγε ότι βρίσκεται στο σπίτι των γονιών του και ότι θα επιστρέψει σε μία ώρα.Μιλήσαμε στο τηλέφωνο, έλεγε. Καυγαδίσαμε με τον πατέρα, ως συνήθως, για την γνωστή διαφορά μας.Δέκα λεπτά μετά το τέλος της συνομιλίας μας με πήρε τηλέφωνο η μητέρα μου και με κάλεσε στο σπίτι,γιατί ο πατέρας δεν αισθανόταν καλά.
Μην ανησυχείς, είπα στην μητέρα μου, δεν είναι τίποτα σοβαρό,σε λίγο θα είμαι κοντά σου.
Άφισε το σημείωμα η Σημέτα με βουρκωμένα μάτια και πήγε στον τηλεφωνητή να πάρει τα μηνύματα των φίλων της.Πάτησε το κουμπί και το έκλεισε οργισμένη. Όλη η ταινία ήταν γεμάτη  με τη φράση "Coming with me for a dinner". Γνώριζε ποιός ήταν .Αυτός ο παρανοϊκός γραμματέας της σχολής της,ο φίφτυ-φίφτυ,όπως τον έλεγε.Δεν της γέμιζε το μάτι για άνδρας.Οι κινήσεις του και το ντύσιμο του την έκαναν να πιστεύει το αντίθετο. Ώσπου μία ημέρα που ζητούσε απεγνωσμένα στο γραφείο τη θεία της  να μιλήσουν για τον επερχόμενο γάμο της,ήθελε να πει στη θεία της πόσο αναγκαίο ήταν να επισπεύσουν τον γάμο,γιατί οι γονείς του Mπίλ και κυρίως ο πατέρας του,τον πίεζε φορτικά για την διάλυση του δεσμού τους. Ο Μπιλ δεν είχε κρύψει από τo κορίτσι του τα αρνητικά  αισθήματα του πατέρα του προς αυτήν.Δεν έτρεφε καθόλου συμπάθεια προς την μέλλουσα νύμφη του και με διάφορες δικαιολογίες προσπαθούσε να πείσει και τον γιο του.
Συνεχώς διέβαλε τους γονείς της και έλεγε στον Bill. Πες μου,παιδί μου,τι οικογένεια θα κάνεις με αυτή την κοπέλα που οι γονείς της προέρχονται από δύο αντίπαλες χώρες.Ένας Έλληνας παντρεύτηκε μία Γερμανίδα.Δύο άνθρωποι από εχθρικές χώρες γέννησαν αυτό το κορίτσι.
Ο Μπιλ μάταια  προσπαθούσε να πείσει τον πατέρα του ότι οι γονείς της Σημέτας γνωρίστηκαν πριν τον πόλεμο.
-Ναι! έλεγε, αλλά προυπήρχε ο Α' παγκόσμιος.
- Ε! τότε dady,έλεγε  ας πάμε και στον Πελοποννησιακό που η Ελλάδα είχε χωριστεί σε δύο στρατόπεδα, οι Αθηναίοι και οι φίλοι τους δεν επιτρεπόταν να παντρευτούν πελοποννήσιες γυναίκες ούτε και από τους συμμάχους των.
Ο Μπιλ γνώριζε αρκετά την Ελληνική ιστορία και ιδιαίτερα την Αρχαία Ελληνική που αγαπούσε τόσο και η Σημέτα,το κορίτσι του,η μεγάλη του αγάπη.
Ο πατέρας του ήταν ένας πλούσιος επιχειρηματίας και είχε την απαίτηση ο γιος του,ο Μπιλ να περιμένει την δεκάχρονη κόρη του συνεταίρου του για να την παντρευτεί. Ο Bill προσπαθούσε να αλλάξει γνώμη ο πατέρας του και να έλθει στην πραγματικότητα,έλεγε ότι αυτό που ήθελε ήταν τελείως παρανοϊκό. Να περιμένει να γίνει είκοσι  αυτό το στρουμπουλό κοριτσάκι που όλο έτρωγε τσιπς,χάμπουργκερς,έπινε κόκα κόλα και μασούσε ροζ τσίχλες, σαν λάστιχο, που οι φούσκες τους έσκαγαν με θόρυβο πάνω στο στόμα της που ήταν ολοκόκκινο από το τρίψιμο στην προσπάθεια της να ξεκολλήσει  την τσίχλα από το πρόσωπο της.
-Θα αδυνατίσει,έλεγε ο πατέρας του.Στα είκοσι της θα είναι ένα όμορφο κορίτσι.
-Όχι! πατέρα,στα είκοσι της θα είναι ακόμη πιο χοντρή,γιατί δεν θα πάψει να έχει την κακή συνήθεια να γεύεται λιχουδιές συνεχώς για να τέρψει τον ουρανίσκο της.Είναι πολύ κακή συνήθεια η πολυφαγία όταν αυτή προέρχεται κυρίως από snacks έλεγε στον πατέρα του,ο οποίος δεν ήθελε να καταλάβει.Ο Μπιλ έλεγε στη Σημέτα.
-Βέβαια,την μάνα μου την παντρεύτηκε για να κληρονομήσει το εργοστάσιο από τον παππού μου.
-Μη μιλάς για τον πατέρα σου έτσι έλεγε με αγάπη η Σημέτα στον αγαπημένο της.
Ο Μπιλ  είχε ερωτευτεί κεραυνοβόλα την Σημέτα,την ξαδέλφη του φίλου του.Αυτή την υψηλή,μελαχροινή καλλονή με τα μπλε μάτια και τα καλλίγραμμα πόδια και δεν ήταν ικανός κανένας να την πάρει από τη ζωή του και να τη βγάλλει από τη σκέψη του,ούτε ο ίδιος ο πατέρας του.
Αυτό που απεφάσισαν οι δύο τους να κάνουν ήταν να επισπεύσουν τον γάμο τους.
Εκείνη την ημέρα η Σημέτα έψαχνε απεγνωσμένα τη θεία της για να της ανακοινώσει ότι ήταν ανάγκη να γίνει ο γάμος με τον αγαπημένο της σύντομα γιατί τα πράγματα,από μέρους του πατέρα του Μπιλ είχαν οξυνθεί.Πλησιάζοντας στο γραφείο της θείας της είδε από την μισάνοιχτη πόρτα την θεία της με τον γραμματέα να κάθεται στα γόνατα του και να είναι  ιδιαίτερα διαχυτικός μαζί της. Απομακρύνθηκε γρήγορα αλλά άκουσε την πόρτα να κλείνει πίσω της.Ανήσυχη προχώρησε στον διάδρομο μπήκε στην αίθουσα όπου τα  άλλα παιδιά με τη δασκάλα του μοντέρνου χορού την  περίμεναν για να αρχίσουν τοο μάθημα.
Μία εβδομάδα αργότερα ο γραμματέας με την δικαιλογία ότι ήταν η αρχηγός της τάξης της, άρχισε να την καλεί συνεχώς στο γραφείο του για να της αναθέσει δήθεν διάφορες εντολές σχετικές με την οργάνωση επιδείξεων και εντολές που θα έδιδε στα παιδιά,ώσπου άρχισε να της ζητά να συναντηθούν έξω. Η Σημέτα έβρισκε διάφορες δικαιολογίες,ώσπου αυτός άρχισε να γεμίζει τον τηλεφωνητή  με προσκλήσεις για δείπνο και άλλες τρυφερές προτάσεις.
Η  Σημέτα γνώριζε πως ο Γκέρμπυ,ο γραμματέας της σχολής modeling της θείας της,  δεν απαντούσε ποτέ στο τηλέφωνο και ούτε μιλούσε  στον τηλεφωνητή.Ένα  μικρό ρομπότ,που είχε επινοήσει ο ίδιος,έκανε αυτή τη δουλειά. Έκλεισε οργισμένη τον τηλεφωνητή. Σε λίγο άκουσε το αυτοκίνητο του Μπιλ να φρενάρει απέξω.Ο Μπιλ  βιαστικά μπήκε στο σπίτι.Η Σημέτα βγήκε από το γραφείο της να τον προϋπαντήσει κι έπεσε με κλάματα στην αγκαλιά του.Με χιλιάδες τρυφερά λόγια προσπάθησε  να καθησυχάσει την Σημέτα και μετά την πήρε να βγουν για φαγητό. Πόσο πολύ αγαπούσε τη Σημέτα,αυτό το κορίτσι που είχε μαζί του ατελείωτες συζητήσεις.Μιλούσαν για την Αμερική,για την Γερμανία,για την Ελλάδα.Μιλούσαν για ιστορία,για λογοτεχνία,για μουσική ώρες ατελείωτες και δεν είχε ποτέ το φαγητό στο μυαλό του. Τις ελεύθερες ώρες τους συζητούσαν για την αγάπη τους και έκαναν σχέδια για το μέλλον.
 Ο Γκέρμπυ περίμενε με μεγάλη ανυπομονησία τη Σου.Αυτή τη φορά ήταν σίγουρος ότι θα αποδεχόταν την πρόσκληση που της έκανε με το μήνυμα που της άφισε στον τηλεφωνητή της.
Αυτή τη φορά δεν έβαλε το μικρό ρομπότ, που είχε στο σπίτι και που είχε επινοήσει ο ίδιος,ο μικρός Μπι,όπως τον έλεγε,να μιλήσει στον τηλεφωνητή.Μίλησε ο ίδιος με ευγενικά και τρυφερά λόγια έλεγε.
-Αγαπητή Σου.Ξέρεις πόσο σε συμπαθώ και πόσο σε θαυμάζω όχι γιατί είσαι η ανηψιά της διευθύντριας μου,στη σχολή της όπου είμαι ο γραμματέας ,αλλά σε θαυμάζω  για την ξεχωριστή  ευγενική και όμορφη παρουσία σου,είσαι ένα κόσμημα για τη σχολή μας.Αυτό το λένε όλοι και σου το επιβεβαιώνω κι εγώ.Θέλω να σε συναντήσω για άλλη μία φορά Θέλω να μιλήσουμε εμείς οι δύο. Έχουμε τόσα πολλά να πούμε γλυκειά Σου. Σε περιμένω στο γραφείο μου στις 8 μετά το απογευματινό μάθημα. Δικός σου Γκέρμπυ.
Η Σου άκουσε το μήνυμα στον τηλεφωνητή και οργίστηκε τόσο πολύ που το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι της,έγινε ολοκόκκινη από την ταραχή. Όλο το βράδυ ο ύπνος της ήταν ανήσυχος. Προετοιμαζόταν γιατί πήρε την απόφαση να συναντήσει τον Γκέρμπυ στο γραφείο του.

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

Το  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Στο μουράγιο της καρδιάς
τρέξε να βρεις παρηγοριά,
δέσε την ψαροπούλα σου
μέσα στην καρδούλα σου.
Βάλε πρίμα τα πανιά,κίνησε
γι άλλα λιμάνια,με μία άλλη
αρμάδα και μη μένεις στα παλιά
η ζωή θέλει αντρειά και δύναμη
μεγάλη,κι από δω πάνε κι άλλοι.
Από εδώ ξεκίνα και μη φοβάσαι.

Πρίμα.( ευνοϊκός άνεμος)


Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Αγαπημένοι μου αναγνώστες μαθητές και μαθήτριες όλων των ηλικιών.
Ξεκινάμε σήμερα  να τακτοποιήσουμε  τις εκκρεμότητες  στην Λατινική Γραμματική. Να ασχοληθούμε με την Αρίθμηση και να προσθέσουμε ότι τα σύμβολα των Λατινικών  αριθμών είναι 7 και είναι διαφορετικά.
Το Ι=1, το V = 5, το X=10, το L=50, το C=100, το D=500, το Μ=1000
 Το ΙΙ=2, το ΙΙΙ=3,το VII=7,το ΧΧΧ=30, το LXX=70, το CM=900.
Να μιλήσουμε για τον κανόνα,ο οποίος λέει ότι τα σύμβολα δεν επαναλανβάνονται πάνω από τρεις φορές στη σειρά. Το ΙΙΙ επιτρέπεται.Το ΙΙΙΙ δεν επιτρέπεται,αν και πολλές φορές  οι αρχαίοι τεχνίτες στις αρχαίες επιγραφές δεν τηρούν τον κανόνα.
Ένας άλλος κανόνας λέει ότι μόνο  ένα μικρότερης τιμής  αριθμητικό σύμβολο  μπορεί  να μπει μπροστά  από σύμβολο μεγαλύτερης τιμής.Το IV =4 επιτρέπεται.Δεν επιτρέπεται το MV.
;Aλλος ένας κανόνας λέει ότι τα σύμβολα V, L,D δεν αφαιρούνται ποτέ.
Η Προσθετική Αρχή παράγει μεγάλους αριθμούς  και ως εκ τούτου χρειάζεται πολλά σύμβολα.
Μία σειρά από αρχαίους  Ρωμαϊκούς  αριθμούς,οι οποίοι σχηματίζουν έναν μεγάλο αριθμό.
MMM.DCCLXXIX. Τρεις χιλιάδες και  πεντακόσια  και διακόσια  και πενήντα και δύο δεκάδες  και μία δεκάδα έξω ένα =3.779
 Καλό διάβασμα.
ΚΑΛΟ  ΜΗΝΑ  ΣΕ  ΟΛΟΥΣ
ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟ
ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΙΣΟΥΝ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟ

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

To  Κυριακάτικο  Μυθιστόρημα

Θαυμάσια περνούσαν  στο Μόναχο η Άννα και ο Δημήτρης.Παρακαλουθούσαν ανελλιπώς τα μαθήματα τους στο πανεπιστήμιο,διάβαζαν πολύ,διασκέδαζαν στις μπυραρίες με τους συμφοιτητές τους ,ερωτευόντουσαν  κάποτε κάποτε,όταν  οι περιστάσεις ήταν κατάλληλες. Θυμόντουσαν τους γονείς όλο και πιο σπάνια.Ο Ερρίκος είχε αναλάβει αυτό το καθήκον.
Κάθε τόσο υπενθύμιζε στα παιδιά να θυμούνται τους γονείς και να επικοινωνούν μαζί τους.
- Τα νιάτα τα νιάτα έλεγε συχνά.
Πόσο ξεχασιάρικα είναι μα και πόσο ανέμελη είναι αυτή η ηλικία.
Ξεχνούν τους γονείς,ξεχνούν τα πάντα και αφοσιώνονται στις σπουδές τους και στον γλυκό νεανικό σύντροφο τους.
 Οι δύο μεγάλες αγάπες των παιδιών όσο ακόμη σπουδάζουν, η αγάπη για το πανεπιστήμιο,για την σχολή τους,για το αντικείμενο  της ενασχόλησης τους και η αγάπη στη νεανική συντροφιά τους.
 Ο Ερρίκος τα γνώριζε πολύ  καλά όλα αυτά,όλη αυτή την καλή διάθεση των νέων,γιατί  και ο ίδιος είχε περάσει από αυτό το στάδιο,από  αυτήν  την ψυχική ενάργεια,τον έρωτα για τη σπουδή του και για την κοπέλλα του.
 Κάθε τόσο λοιπόν υπενθύμιζε στην Άννα και στον Δημήτρη  να μην ξεχνούν τους γονείς τους. Επικοινωνείστε μαζί τους μην αγωνιούν,έλεγε.
Μα αν αγωνιούν,κύριε Ερρίκο,θα επικοινωνήσουν εκείνοι μαζί μας,αντέλεγε καμία φορά η Άννα.
-Ναι,καρίτσι μου,αλλά οι γονείς σας εργάζονται.
Είναι τόσο απησχολημένοι πρέπει κι εσείς να φροντίζετε.
-Να είσαι καλά Ερρίκο,έλεγε ο Δημήτρης που μας  θυμίζεις.
-Ναι,παιδιά,να επικοινωνείτε,σας παρακαλώ,έλεγε ο Ερρίκος.
-Έχουμε κι εμείς τόση απασχόληση που δεν αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο  πώς περνά.
-Γνωρίζουν όμως τα αισθήματα μας,την αγάπη που τρέφουμε γι αυτούς.
- Γι αυτό διαβάζουμε πολύ.
-Θέλουμε να τελειώσουμε το πανεπιστήμιο όσο μπορούμε πιο γρήγορα, για  να βρεθούμε και πάλι κοντά τους.
Ο Φθινοπωρινός μήνας,ο Νοέμβρης κόντευε να τελειώσει και η Άννα ανυπομονούσε να έρθουν τα Χριστούγεννα.Ο Όττο,ο αδελφός της Helga είχε καλέσει όλους να περάσουν αυτές τις γιορτινές ημέρες στο κτήμα του,στην Άνω Βαυαρία,στο χωριό τους,κάτω από τις χιονισμένες Άλπεις.
Η Άννα είχε μεγάλη αγωνία.
Πήγαινε και ερχόταν στο πανεπιστήμιο.
Διάβαζε με περισσότερο νεύρο από την ανυπομονησία να βρεθεί κοντά στην όμορφη οικογένεια του Όττο.
Θέλει να γνωρίσει τη γιαγιά,που είχε αρρωστήσει και  πέρασαν εκείνες τις ημέρες τόση αγωνία για την υγεία της.Θυμήθηκε τις όμορφες βραδιές που πέρασε με τον αγαπημένο της εκείνες τις ημέρες που η Helga έλλειπε.Η αγωνία για την τύχη της γιαγιάς.Όλα αυτά βοήθησαν την νεανική ψυχή της Άννας να αγαπήσει περισσότερο το Μόναχο,την Βαυαρία,την Γερμανία γενικότερα.
Ο  ΑΓΙΟΣ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ    ΕΟΡΤΑΖΕΙ  ΣΗΜΕΡΑ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ



ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Μέγαν εύρατον εν ταις κινδύνοις,
σε υπέρμαχον, η οικουμένη.
Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον.
Ως ουν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν,
εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα,
ούτως Άγιε Μεγαλομάρτυς Δημήτριε,
Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,δωρήσασθαι
ημίν το μέγα έλεος.

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

To  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

 Της       
Σοφίας  Μαυροειδή-Παπαδάκη

           Η  ΔΑΣΚΑΛΑ
Πόσες φορές  αποτραβιέται,
μονάχη, πέρα απ'τα παιδιά,
και πικραμένη συλλογιέται
όσα της σφίγγουν την καρδιά.
Ω! τα χρυσά που φύγαν νιάτα,
με όνειρα πόσα ήταν γεμάτα.

Προβιβασμοί,υποτροφία,
κάποια της τύχης αλλαγή,
δύο τρία χρόνια υπηρεσία,
κι ένας λεβέντης μιαν αυγή,
που θα την κλειούσε αρχόντισσα του,
στο σπίτι του και στην καρδιά του.

Μά'ταν φτωχό το σπιτικό της,
και καρτερούσαν να θραφούν
γονιοί κι αδέλφια απ΄το μισθό της
και χρέη πολλά να πληρωθούν,
κι αυτός,μικρός,δεν εξαρκούσε,
κι όλο πιο μπρος τον εξοφλούσε.

Έχει σβηστεί στο πρόσωπό της
κάθε της νιότης ομορφιά.
Κι όσα διδάσκει στο σκολειό της,
δεν τα πιστεύει εκείνη πια.
Κι όλο και γίνεται η δασκάλα
πιο νευρική και πιο ασπρομάλλα.

Άλλες μαθήτριες παντρευτήκαν,
άλλες,παιδάκια,γίναν νιές.
Από τη μνήμη της σβηστήκαν
πόσες εδίδαξε γενιές.
Στη νιότη της,που ανθεί και δένει
μετράει τα χρόνια της θλιμμένη.

Κι όμως στην έδρα της εκείνη,
για λευτεριά, για  δικαιοσύνη,
διδάσκει πάντα και κηρύττει,
με ραγισμένη τη φωνή,
που όλο και βγαίνει πιο βραχνή,
από το χρόνιο φαρυγγίτη.


Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Αγαπημένοι μου αναγνώστες να ολοκληρώσουμε το θέμα το σχετικό με τους αθίγγανους και να ασχοληθούμε σήμερα με την σημασία της  λέξης  και με τα σχετικά που αφορούν την ενδυμασία τους,την τροφή τους,την διακυβέρνηση  τους.
Πριν προχωρήσουμε είναι αναγκαίο να σημειώσουμε ότι η ιδιαιτερότητα που παρουσιάζει η φυλή των τσιγγάνων έχει απασχολήσει  και απασχολεί πολλούς επιστήμονες οι οποίοι εντυπωσιάζονται από τη νομαδική ζωή τους και γι αυτό το λόγο την μελετούν, σαν κοινωνικό φαινόμενο.
Το ενδιαφέρον των επιστημόνων και η περιέργεια που οδηγεί στην μελέτη της ζωής των αθιγγάνων οφείλεται στην κοινονικότητα που παρουσιάζουν και στην καλή συμπεριφορά τους,στον νομαδικό και πλάνητα βίο τους.Επίσης να επισημάνουμε ότι οι πληροφορίες για το ιστορικό παρελθόν τους είναι γενικές,αφορούν όλους τους αθίγγανους παγκοσμίως..
Η λέξη αθίγγανος  σημαίνει αυτόν που δεν θίγει και δεν θίγεται,προφανώς γιατί απέφευγαν να έλθουν σε επαφή με άλλους.
Η πολύχρωμη εντυπωσιακή και ξεχωριστή, παραδοσιακή ενδυμασία τους, δεν αποτελούσε εθνική ενδυμασία,προερχόταν από την χώρα στην οποία ηταν εγκατεστημένοι,όπως η Ισπανία.
 Οι γνήσιοι νομάδες είχαν μακρυά μαλλιά, άνδρες και γυναίκες,τα οποία σκέπαζαν  τους ώμους των και σχημάτιζαν βοστρύχους. Σπάνια φορούσαν χρυσαφικά και τα συνήθη κοσμήματα τους χρησίμευαν ως  φυλακτά. Τα περιδέραια τους κατασκεύαζαν από σπόρους οσπρίων και φρούτων,από κάστανα,από οστά ιχθύων και από όστρακα.
Το καλύτερο φαγητό τους είναι το ψητό κοτόπουλο με εκλεκτότερο έδεσμα τον ακανθόχοιρο.Δημοφιλής είναι η ξινή σούπα Αγαπούν το λίπος.Δεν αγαπούν τα αυγά.  Αυστηρή είναι η απαγόρευση βρώσης κρέατος ίππου.Την άνοιξη προσθέτουν στο διαιτολόγιο τους άγρια χόρτα ή καλλιεργημένα,τρυφερές τσουκνίδες και φρούτα. Μεγάλη κατανάλωση γίνεται στα μανιτάρια.
Οι αθίγγανοι τηρούν με μεγάλη αυστηρότητα έναν κανόνα,όταν κλέβουν τρόφιμα,δεν κλέβουν ποτέ μαγειρευμένες τροφές,γιατί προτιμούν τις δικές τους. Σπάνια χρησιμοποιούν τον φούρνο, μόνο αν έχουν διδαχθεί τη χρήση του από νοικοκυρά, που δεν είναι αθιγγάνα.
Ο καπνός γι αυτούς είναι είδος πρώτης ανάγκης Δεν υπάρχει άνδρας και ηλικιωμένη γυναίκα χωρίς πίπα.Το οινόπνευμα είναι μία από τις αδυναμίες τους.
Η Διακυβέρνηση τους συνίσταται σε μία στοιχειώδη μορφή κυβέρνησης.
Κάθε φυλή έχει έναν άνδρα,αιρετό ως αρχηγό,ο οποίος είναι
 παρών στους γάμους,οπωσδήποτε,διαφορετικά ο γάμος θεωρείται άκυρος,χωρίς την παρουσία του,παρόλο που η καθαγίαση γίνεται από την μητέρα της φυλής.
Η γηραιότερη αθιγγάνα,η μητέρα της φυλής, είναι η σύμβουλος του αρχηγού,η οποία  δεν εμφανίζεται ποτέ δημοσίως,ενεργεί παρασκηνιακά. Η γνώμη της έχει βαρύτητα και τη ζητούν για όλα τα προβλήματα τους.Είναι η φύλακας του ηθικού κώδικα.
Τις  μετακινήσεις της φυλής  αποφασίζει ο αρχηγός της,ο οποίος σχεδιάζει την πορεία που ακολουθούν.
Οι αθίγγανοι είχαν ιδίους νόμους και δικαστήρια,στα οποία προσήρχοντο μόνο τα γηραιότερα μέλη της φυλής.
 Τα βαρύτερα αδικήματα είναι η απιστία, η κλοπή εις βάρος άλλου αθίγγανου,η κατανάλωση κρέατος σκύλου ή ίππου και οι βλασφημίες.
Οι παραβάτες των νόμων της φυλής τιμωρούνται με οστροκισμό,μία τιμωρία σκληρότατη  στους αθίγγανους.
Οι ιδιωτικές διαφορές δεν είναι στην δικαιοδοσία του αρχηγού.
Είναι στη δικαιοδοσία του οικογενειάρχη
Παλαιότερα οι αθίγγανοι διέμεναν σε σκηνές και ο αρχηγός της οικογένειας είχε δικό  κάρο και ίππους,που το τραβούσαν . Την  έλλειψη των ίππων αναπλήρωναν οι όνοι ή οι αγελάδες

Οι αθίγγανοι στας ΗΠΑ και στον Καναδά χρησιμοποιούσαν αυτοκίνητο.
Το συνηθέστερο υλικό για την κατασκευή της σκηνής τους είναι ο μουσαμάς. 
Οι σκηνές των αθίγγανων της Τουρκίας είναι κατασκευασμένες από ψάθα.
Στην ανατολική Ευρώπη χρησιμοποιούν το  φλοιό των δένδρων στη κατασκευή της σκηνής τους.
Οι αθίγγανοι χτίζουν μόνιμες κατοικίες στις οποίες οι ίδιοι σπάνια μένουν εκεί μέσα.
Οι αληθινοί αθίγγανοι δε δείχνουν καμία συμπάθεια προς τη κλειστή κατοικία ούτε και όταν το χειμωνιάτικο ψύχος είναι βαρύ.

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Aγαπημένοι μου αναγνώστες συνεχίζουμε και σήμερα την πραγματεία μας την σχετική με τους αθίγγανους,όπως είναι η κλασσική ονομασία τους.
 Οι αθίγγανοι, παρά το ότι είναι απηλλαγμένοι από περιορισμούς επιβαλλόμενους προς τον εαυτόν τους,έχουν πολλά ταμπού, από τα οποία τα περισσότερα συνδέονται με  την καθαριότητα. Θεωρούν ότι τα γατιά και τα σκυλιά είναι ακάθαρτα ζώα.Τους ίππους θεωρούν καθαρά ζώα.
Όπως συμβαίνει συχνά με τους λαούς που έχουν  αντιλήψεις  πρωτόγονες έτσι και οι αθίγγανοι θεωρούσαν τις γυναίκες ακάθαρτες.
Πολλοί αθίγγανοι δεν τρώνε ούτε πίνουν τροφές και ποτά ούτε αγγίζουν πιάτο ή κύπελλο  πάνω από τα οποία πέρασε γυναίκα.Αυτό ίσχυε,προφανώς  σε παλαιότερες εποχές,όταν οι αθίγγανοι έτρωγαν στο πάτωμα,πάνω στο σοφρά.
 Ένας θρύλος λέει ότι ένας αθίγγανος υπεχρέωσε τη σύζυγο του να περπατήση πολλά χιλιόμετρα μέχρι να φτάσει στο χωριό τους,το οποίο απείχε μόνο ένα χιλιόμετρο γιατί ήθελε να μην περάσει από εκεί από  όπου ο σύζυγος της αντλούσε πόσιμο νερό.
Η γυναίκα δεν επιτρέπεται να περάσει μπροστά από έναν άνδρα,που είναι καθισμένος, ακόμη και αν αυτός είναι ο σύζυγος της. Η έμμηνος ρύση μετά τον τοκετό θεωρείται ιδιαίτερα επικίνδυνη  και αν  ο τοκετός συμβεί μέσα σε άμαξα όλα τα αντικείμενα θεωρούνται μολυσμένα και τα πετούν στα απορρίμματα. 
 Μία άλλη παράδοση αναφέρεται από τους αθίγγανους της Ρουμανίας και της Σκωτίας,η οποία θυμίζει την διήγηση από τον Ηρόδοτο που ιστορεί τον βασιλέα Ραμψίνιτο και τον ευφυή κλέπτη.Πολλές άλλες ιστορίες των αθιγγάνων θυμίζουν ελληνικούς θρύλους,όπως επίσης ρουμανικούς και βαλκανικούς θρύλους. Ο Φράνσις Χάϊντς Γκρούμ θεωρεί ότι οι αθίγγανοι έφεραν ιστορίες από τις Ινδίες με θέματα που συναντώνται στις παραδόσεις πολλών λαών,τις οποίες συνέλεξαν κατά την διάβαση τους μέσα από αυτές τις χώρες.Γι αυτό οι παραδόσεις τους αποτελούν αμάλγαμα διαφόρων στοιχείων,όπως η γλώσσα τους και αυτός ο ίδιος ο λαός.
 Οι μύθοι παραδίδονται περιληπτικώς και το περιεχόμενο τους αφορά πνεύματα του δάσους και των ποταμών,νηρηϊδες,γίγαντες και υπερφυσικά όντα.
Οι ανθρώπινοι χαρακτήρες ομοιάζουν προς εκείνους του Γκριμ: πριγκίπισσες που εκτελούν χρέη υπηρετριών,ξυλοκόποι οι οποίοι γίνονται πρίγκιπες,ζηλότυπες μητρυιές
Το περιβάλλον επηρεάζει τα  διάφορα γεγονότα,όπως αυτά που αφορούν την δύναμη του χριστιανικού σταυρού.
 Οι αθίγγανοι φημίζονται ανέκαθεν ως καλοί μουσικοί όμως δεν είναι δημιουργοί, αφομοιώνουν μόνο την μουσική των χωρών από τις οποίες διέρχονται και την προσαρμόζουν στον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους.
 Περί τα τέλη του Μεσαίωνα ο πλανόδιος αθίγγανος με το βιολί ή με την κιθάρα του από όποια χώρα  περνούσε  αφομοίωνε τη μουσική της χώρας.
Από τον 15ο αιώνα στην Ουγγαρία γίνεται λόγος περί αθιγγάνων μουσικών.
Τον 16ο αιώνα αναφέρεται ένας διάσημος βιολιστής ο  Δημήτριος Κάλμαν.
Αθίγγανοι βιολονίστες συνώδευαν συνήθως τους αρχηγούς του Ουγγρικού στρατού στον πόλεμο.Αυτό το έθιμο επικράτησε μέχρι το έτος 1848.
  Οι αθίγγανοι τον 18ο αιώνα ήσκησαν την ισχυρότερη επίδραση τους επί της μουσικής.Αυτή την εποχή το βιολί έγινε το υπέρτατο όργανο τους.
Ο διάσημος συνθέτης και πιανίστας Φράντς Λίστ  στο βιβλίο του "ο αθίγγανος στην μουσική" διατύπωσε πρώτος την θεωρία ότι η ουγγρική μουσική είναι αθιγγανικής προέλευσης.
Ίσως η πλέον σημαντική σύνθεση με αθιγγάνικο θέμα είναι η "Κάρμεν"  του Μπιζέ.
Οι συνθέτες,όπως ο Λίστ,ο Μπράμς,ο Στράους υιός και πολλοί άλλοι,οφείλουν πολλά στην αθιγγανική  μουσική.
 Η  συμβολή  τους στη λογοτεχνία,όντες αγράμματοι οι αθίγγανοι,δεν είναι μεγάλη.
Πρώτο αθιγγανικό μυθιστόρημα θεωρείται το "Ursitory" του Μαξίμωφ, το οποίο  γράφτηκε  στην Γαλλική γλώσσα και  το έτος 1949 έγινε η μετάφραση του στην Αγγλική γλώσσα.
Στους  ταλαντούχους  συγγραφείς περιλαμβάνονται ο Ούχλικ  και ο Αλέξανδρος Πέτροβιτς στην Γιουγκοσλαβία.
 Ήδη από το έτος 1691,ο Ιώβ Λούντολφ βρήκε ομοιότητες της αθιγγανικής γλώσσας και της ινδοστανικής και ο Γιάκομπ Καρλ Χρίστοφ  Ρέντιγκερ  διετύπωσε το έτος 1777 την θεωρία ότι η αθιγγανική γλώσσα κατάγεται από την ινδοστανική.
 Το 1783 ο Γκρέλλμαν προσκόμισε περισσότερα επιστημονικά στοιχεία
Ο πρώτος που προέβη σε αυθεντικές επιστημονικές μελέτες της γλώσσας  ήταν ο A.Pott.
Aργότερα ο Έλληνας Α.Πασπάτης πρόσθεσε λεπτομερή έκθεση περί της γλώσσας των αθίγγανων της Τουρκίας,η οποία είναι μία μορφή της γλώσσας ολιγότερο παραφθαρμένη από τις ομιλούμενες αλλού γλώσσες.Πολλές μελέτες των διαλέκτων της  αθιγγανικής γλώσσας είδαν το φως της δημοσιότητας.
Οι  διάλεκτοι διαφέρουν από χώρα σε χώρα και έχουν  πολλές ποικιλίες.
Η αμιγέστερη ευρωπαική αθιγγανική διάλεκτος είναι της Βουλγαρίας
Η πλέον πρωτόγονη είναι της Συρίας.
 Η αθιγγανική γλώσσα έχει οκτώ πτώσεις,όπως και η σανσκριτική.
Ελάχιστα ουσιαστικά λήγουν  σε -α, σε-ο (αρσενικά),σε -ι ( αρσενικά και θηλυκά) και τα περισσότερα λήγουν σε σύμφωνο.
Το ουδέτερο γένος πλέον δεν υφίσταται,όπως και ο δυϊκός αριθμός.
Τα επίθετα λήγουν σε -ο με πληθυντικό σε -ε και γενικώς ακολουθούν την κλίση των ουσιαστικών σε-ο.
Ο συγκριτικός βαθμός  σχηματίζεται συνήθως με την προσθήκη του  -πο  στον θετικό βαθμό.
Ειδικές μορφές υπερθετικού βαθμού δεν υπάρχουν.
Υπάρχουν όμως επτά κατηγορίες ρημάτων  και μόνο μία ενιαία κλίση.
Η αθιγγανική γραμματική έχει πολλά ανώμαλα ρήματα.
Το  ο είναι το άρθρο.