Παρασκευή  6  Δεκεμβρίου  2013  σήμερα   γιορτάζουμε  τον  θαλασσινό  μας  άγιο τον άγιο Νικόλαο.Τον αποκαλώ θαλασσινό  άγιο  γιατί  είναι  ο  προστάτης  άγιος των ναυτικών μας, και των αλιέων μας, των  ψαράδων   μας, βοήθεια  τους  και  βοήθεια μας. Στα  νησιά μας και  στα παραθαλάσσια μέρη μας είναι  κτισμένες  οι  εκκλησίες  οι αφιερωμένες  στο  όνομα του,όπως οι εκκλησίες  του  Προφήτη  Ηλία  είναι  κτισμένες ,σε ψηλά  μέρη, πάνω σε λόφους και  βουνά.
Πάντοτε  συγκινεί  τις  ψυχές  των  Χριστιανών το  τροπάριο  το  αφιερωμένο  στον  άγιο Νικόλαο τον θαυμαυουργό,όπως τον αποκαλούν  οι χριστιανοί  εξ αιτίας  των θαυμάτων  που  έχει  επιτελέσει  και που έχουν  σχέση  με την  βοήθεια  που προσέφερε  σε  καράβια  και  ταξιδιώτες  που κινδύνευαν στα  ταξίδια  τους  και  τους  οποίους  έσωσε και  βοήθησε  να  φθάσουν  σώοι  στον  προορισμό  τους. Το  τροπάριο  του  αγίου  Νικολάου  λέγει
" Κανόνα  πίστεως  και  εικόνα  πραότητος
εγκρατείας  διδάσκαλος  ανέδειξε  σε
τη  ποίμνη  σου  η  των  πραγμάτων  αλήθεια
δια  τούτω  εκτείσω  τη  ταπεινώσει  τα  υψηλά
τη  πτωχεία  τα  πλούσια.
Πάτερ  ιεράρχα  Νικόλαε,πρέσβευε Χριστώ  τω  Θεώ
σωθήναι  τας  ψυχάς  ημών"
Ο άγιος  Νικόλαος  γεννήθηκε  στην πόλη   Πάταρα  της  Λυκίας  στη  Μικρά  Ασία.
(Στο  λιμάνι  των  Πατάρων  αγκυροβόλησε  ο  Απόστολος  Παύλος  προερχόμενος  από  την  Ρόδο μαζί  με  τον  Ευαγγελιστή  Λουκά  και  άλλους  συντρόφους συνταξιδιώτες  του ενώ  διαρκούσε  η τρίτη  περιοδεία  του.
Μετά  την  αυτοκρατορία  του  Ιουστινιανού  τα  Πάταρα  παρήκμασαν ).
Οι  γονείς  του  ήταν  εύποροι  και  εξ  αιτίας  αυτού  έτυχε  επιμελούς  μορφώσεως.
Από μικρά  ηλικία  αφιερώθηκε  στο  Θεό αμέσως μετά την επιστροφή του  από  Τους  Αγίους  Τόπους,όπου  μετέβη  για  να  προσκυνήσει  τον  Πανάγιο  Τάφο  και Τον  Τίμιο  Σταυρό.
Όταν επέστρεψε  στην  πατρίδα  του  μετά  την  μετάβαση   στα  Ιεροσόλυμα  εχρίσθη  ηγούμενος  στη Μονή  Σιών  στα  Μύρα  μία  πόλη  γειτονική  προς την γενέτειρα  του  πόλη, όταν ο αρχιεπίσκοπος  Μύρων  της  Λυκίας  απεβίωσε.
 Οι Επίσκοποι  με  Θεϊκή  αποκάλυψη  αναγόρευσαν  ως  Αρχιεπίσκοπο  τον  Νικόλαο,ό  οποίος   ανέπτυξε   από  την  θέση  αυτή  σπουδαία  δραστηριότητα  ιδρύοντας  νοσοκομεία και  άλλα  φιλανθρωπικά  ιδρύματα.Εκείνη την εποχή τον 4ον  αιώνα,όπου  έζησε  ο  άγιος,  οι διωγμοί  των  Χριστιανών  από  τους  ειδωλολάτρες  βρισκόταν  σε  έξαρση. Ο Αρχιεπίσκοπος  Νικόλαος προικισμένος  με  υψηλό  χριστιανικό  φρόνημα  με  ζωντάνια και   θάρρος  εμψύχωνε  τους Χριστιανούς,οι οποίοι  εδιώκοντο  από  τους  ειδωλολάτρες,όπως εδιώχθη και  εξορίσθη και  ο  ίδιος  και  ενεκλείσθη  στην  φυλακή.  Επί  αυτοκράτορος  Διοκλητιανού, οπότε  οι  διωγμοί  βρισκόταν  στην  κορυφή  της  εξέλλιξης  τους,υπέστη  φοβερά  βασανιστήρια.Όταν  όμως ανέβηκε  στον  Αυτοκρατορικό  θρόνο  ο  Μέγας  Κωνσταντίνος  αφέθησαν  ελεύθεροι  όλοι  οι  Χριστιανοί και ο άγιος  Νικόλαος  επανήλθε στον Αρχιεπισκό  θρόνο.
Η παράδοση  λέγει  ότι  ο  άγιος  Νικόλαος  ήταν  προικισμένος  με  το  χάρισμα  να  επιτελεί  θαύματα όσο  ήταν εν  ζωή  αλλά  και  μετά  την κοίμηση  του.
Το  έτος  275 μετά  Χριστόν  Ο  άγιος  Νικόλαος  έλαβε  μέρος  στην  Α' Οικουμενική  Σύνοδο  στη  Νίκαια  της  Βιθυνίας,όπου  έδειξε  την  αντιπαλότητα  του  προς τον Άρειο  και  τις  διδασκαλίες  του. Λέγουν  ότι  κατά  την  διάρκεια  της  Συνόδου   χαστούκισε  τον  Άρειο  και  ο Μέγας   Κωνσταντίνος   τον  έκλεισε  στην  φυλακή  Αυτό  όμως  δεν  τον  εμπόδισε  να συνεχίσει  το  ποιμαντικό  έργο  του μέχρι  τα  βαθειά  γεράματα  του,όταν επέστρεψε  από  την  Α' Σύνοδο.
Ο  άγιος  Νικόλαος  απεδήμησε  ειρηνικά  στις 6  Δεκεμβρίου  του  έτους  343  μετά  Χριστόν.
Λέγουν  πως  τα  λείψανα  του  αγίου  Νικολάου  διατηρήθηκαν  στα  Μύρα  της  Λυκίας  μέχρι  τον  11ο  αιώνα και  ότι  ναυτικοί  της  εποχής  εκείνης  τα  μετέφεραν  στο  Μπάρι  της  Ιταλίας,όπου  τοποθετήθηκαν  στον  Ναό  του  αγίου  Στεφάνου  το  έτος  1087.
Διαδόθηκε  ότι  κατά  τη  διάρκεια  της  Θείας  Λειτουργίας  ανέβλυζε   από  το  ιερό  του  λείψανο   τόσο  πολύ  μύρο, που  οι  χριστιανοί  το  συνέλεγαν  σε  δοχεία  και  θεράπευαν  διάφορες  ασθένειες από τις οποίες  υπέφεραν  ενώ  άλλοι  λιποθυμούσαν  από την  έντονη  ευωδία  του  μύρου.
Τον  άγιο  Νικόλαο  τιμούν   όχι  μόνο  οι  Ορθόδοξοι   αλλά  και  οι  Καθολικοί.