Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

To  Kυριακάτικο  Μυθιστόρημα

-Θεία! πέρασαν τόσες  ώρες  και καμία ειδοποίηση. Α! το τηλέφωνο χτυπά,θεία,ευτυχώς!
-Μrs Λίντα!
-Αλό,Μάϊκλ! τι νέα?
-Μrs Λίντα,οι δυναμικοί  άνδρες μου,κίνησαν γη και ουρανό  και έφεραν σε πέρας επιτυχώς την επιχείρηση που ανέλαβαν.Ανακάλυψαν τον  mr Άντριου.
Ναι! Μάϊκλ, τόσο γρήγορα? Είναι άξιοι οι άνδρες σου.Πού βρίσκεται,Μάικλ,ο mr Άντριου?
-Μrs Λίντα, βρίσκεται στο Πρεσβυτεριανό Hospital, εκεί τον βρήκαν.Νοσηλεύται,στην χειρουργική κλινική . Μετέφεραν  τον mr Άντριου  στο πρεσβυτεριανό  μετά  από  μία κρανιοεγκεφαλική κάκωση  που υπέστη πριν μία εβδομάδα στο στούντιο της βιομηχανίας   Life ant Fliht.
-Ok  Μάϊκλ, σου είμαι υποχρεωμένη,σ'ευχαριστώ.
Άκουσες, Σου?Ο mr Άντριου,βρίσκεται στο πρεσβυτεριανό  hospital. Νοσηλεύεται στην χειρουργική κλινική μετά από ένα τραυματισμό.
-Ω! my God .Nα τηλεφωνήσω,θεία,αμέσως στον Bill. Πού βρίσκεται,θεία μου,αυτό το Νοσοκομείο?
-Ένα λεπτό,κορίτσι μου, να ανοίξω τον κατάλογο μου με τα τηλέφωνα. A,B,C,D,Ε,F,G,H,έιτς,εδώ είναι τα Ηospital.
 Σου,βρίσκεται στην West  avenue.
-Θεία μου,να τηλεφωνήσω αμέσως στον Bill, να μην αγωνιούν εκείνος και η μητέρα του.Εσύ,θεία,τηλεφώνησε στον Γκέρμπυ,έχει τόση  ανησυχία.
-Αλό,Bill, αγάπη μου έχω νέα να σου πω για τον πατέρα σου. Εγώ και η θεία Λίντα με τη βοήθεια του φίλου της Μάϊκλ και της ομάδας του από την ιντερπόλ...!
-Πού βρίσκεται,αγάπη μου,ο πατέρας μου?
-Αγάπη μου,βρίσκεται στο Νοσοκομείο,τραυματισμένος.
Στο Νοσοκομείο? Τραυματισμένος? Τι συνέβη,Σημέτα μου?
-Δε ξέρω,αγάπη μου,λεπτομέρειες.Φεύγω αμέσως για το Νοσοκομείο. Η μητέρα σου τι κάνει?
-Η μητέρα μου?Θα σου κάνω,αγάπη μου,έκπληξη.Η μητέρα μου αυτή την ώρα  ταξιδεύει με το τρένο
 για το Μόναχο.Πηγαίνει να συναντήσει τους δικούς σου. Δεν ξέρω,αν κάνει καλά.
-Πολύ ωραία η σκέψη της,αγάπη μου,και βέβαια κάνει καλά.
-Αγάπη μου,αισθανόταν μοναξιά και έπληττε τόσες ώρες μόνη μέσα στο δωμάτιο,στο ξενοδοχείο,που μένουμε  μέχρι εγώ να επιστρέψω από το σεμινάριο αργά το απόγευμα.Σήμερα το πρωϊ πήρε την απόφαση να ταξιδέψει μέχρι το Μόναχο.Μου είπε  είναι  ευκαιρία να γνωρίσω τους γονείς της Σημέτας, τώρα,που είμαστε τόσο κοντά.
-Πολύ καλά σκέφτηκε η mrs Κάθυ.Οι γονείς μου θα χαρούν πολύ,Bill,αγάπη μου. Πότε επιστρέφετε?
-Στο τέλος της εβδομάδας,αγάπη μου.
-Ok,αγάπη μου, φιλιά. Φεύγω για το Νοσοκομείο.
-Να με ενημερώσεις,Σημέτα μου, αμέσως.
-Ναι,αγάπη  μου,όταν επιστρέψω.
Η Σημέτα  βγήκε στο δρόμο,πήρε μια βαθειά ανάσα. Οι τόσες ώρες αναμονής μέσα στο γραφείο της θείας της Λίντας  μέχρι να ανακαλύψουν πού βρίσκεται ο mr Άντριου, έφεραν στη Σημέτα ψυχική αναταραχή,ψυχική  αναστάτωση. Μπήκε σε ένα ταξί και έδωσε τη διεύθυνση του πρεσβυτεριανού νοσοκομείου,όπου νοσηλευόταν ο mr Άντριου.
Στο νοσοκομείο  έδειξαν ενδιαφέρον και με προθυμία την εξυπηρέτησαν,οταν έδωσε το όνομα του ανθρώπου για τον οποίον ενδιαφερόταν να μάθει πώς είναι η υγεία του. Πέρασαν την Σημέτα στο σαλόνι και της είπαν να περιμένει μέχρι να την ειδοποιήσουν,αν είναι σε θέση ο άρρωστος να την δεχτεί. Απέναντι στη Σημέτα καθόταν μία κυρία,με γάζες στην κορυφή στο κεφάλι της. Δεν ήταν άλλη,ήταν η... γιαγιά της,η κυρά Ασημίνα.Κοιταζόντουσαν οι δύο γυναίκες και χαμογελούσαν χωρίς να γνωρίσει αμέσως η μία την άλλη. Η κυρά Ασημίνα με  βαμμένα μαλλιά και το ευρωπαϊκό ντύσιμο,ακόμη και στα νυκτικά της,ήταν αγνώριστη. Η Σημέτα ήταν το ίδιο αγνώριστη, με το  ηλιοκαμμένο πρόσωπο της από τις  ολιγοήμερες  διακοπές σε συνδυασμό με  την εργασία της,ώσπου μια γνώριμη κίνηση της Σημέτας έκανε την γιαγιά της να πεταχτεί επάνω και να τρέχει  στην αγκαλιά της. Γιαγιά! τι ωραία έκπληξη είναι αυτή.Πες μου πώς βρέθηκες εσύ εδώ. Μα τι έχει το κεφάλι σου.Τι έπαθες γιαγιά μου?
-Μετά από το τηλεφώνημα σου,κοριτσάκι μου,εκείνο το απόγευμα,που έκλαιγες και δεν μπορούσες να μου μιλήσεις...εξοργίστηκα  τόσο πολύ με τον Άντριου,τον πατέρα του Μπίλ,που πήρα το αεροπλάνο και ήρθα να τον συναντήσω  να τον αντιμετωπίσω και να βγάλλω όλο τον θυμό,που είχα γι αυτόν μέσα μου. Κατάφερα να τον συναντήσω στην εταιρεία του και ιδού... καταλήξαμε και οι δύο στο νοσοκομείο.
-Μη μου πεις,γιαγιά,ότι έκανες αυτό το μακρινό ταξίδι για μένα και καυγάδισες τόσο σκληρά με τον mr Άντριου? Ω! γιαγιά μου,γιαγιά μου,πόσο σ'αγαπώ.Ο μπαμπάς γνωρίζει πού βρίσκεσαι?
-Όχι,κοριτσάκι μου και δεν θέλω να μάθει.
Ήταν  Δευτέρα. Στο σαλόνι του ορόφου. Στην  τηλεόραση στις ειδήσεις γινόταν μία ανασκόπηση των γεγονότων της προηγούμενης εβδομάδας.Εκείνη την στιγμή έδειχνε τον επεισοδιακό  καυγά της κυράς Ασημίνας με τον mr Άντριου. Τις χειρονομίες και τα λόγια που ειπώθηκαν. Η Σημέτα έκρυψε το πρόσωπο της να μην βλέπει. Είχε γίνει ολοκόκκινη. Ξεκαρδιζόταν από τα γέλια,που της έφερναν κλάματα. Δεν μπορούσε να πιστέψει πως  ήταν η  γιαγιά  της  αυτή που έδειχνε η οθόνη της τηλεόρασης.Δεν μπορούσε να πιστέψει πως η γιαγιά της,μία απλή χωριατοπούλα,όπως νόμιζε πως ήταν,είχε γίνει μια τόσο θαρραλέα γυναίκα,που τόλμησε να  φιλονικήσει με τον διευθυντή μιας κολοσσιαίας επιχείρησης,τον mr Άντριου,τον πατέρα του αγαπημένου της  Bill.

Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

To  Ποίημσ  του  Σαββατόβραδου

Ας ήτανε τα χρόνια που θα ζήσουμε διπλά
κι όχι μονάχα μια στιγμούλα μόνον.
Ας ήταν να ήτανε η ζωή μας πιο μακρά
κι όχι μονάχα μια στιγμή μες των αιώνων.
Ας  ήτανε  μια  δεύτερη  ζωή  να  ζούσαμε
το  βιβλίο  της  ζωής  μας  θα  γυρνούσαμε
 τις  πληγές μας θα γιατρεύαμε  οριστικά.
Κι όμως φεύγει η ζωή μας φεύγει και πάει
μήτε το ποτάμι δεν ξαναγυρνάει.

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

           Η  ΓΝΩΡΙΜΙΑ  ΜΕ  ΤΟΥΣ  ΑΡΧΑΙΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ  ΜΑΣ

                                                     ΟΙ  ΣΟΦΙΣΤΕΣ

ΟΙ  ΣΟΦΙΣΤΕΣ   στην  Αρχαία  Ελλάδα   είναι  και  δεν είναι  όμοιοι  με τους  Φιλόσοφους. Έδρασαν οι σοφιστές την ίδια εποχή που δρούσαν οι Προσωκρατικοί φιλόσοφοι  με  τη  διαφορά πως εκείνοι αναζητούσαν και φιλοσοφούσαν  την αλήθεια  σε  ότι  αφορά  τον  άνθρωπο  και  την  φύση,την φυσιολογία,ενώ οι σοφιστές  είναι  διδάσκαλοι της ρητορικής τέχνης  και οι μαθητές τους,οι οποίοι εδιδάσκοντο  κατ  οίκον, αναζητούσαν αυτούς  οσάκις  επιθυμούσαν  να  αποκτήσουν  γνώσεις  σε διάφορες  επιστήμες,όπως  την πολιτική,την ρητορική,την γραμματική,την λογοτεχνία,την μουσική,τα μαθηματικά,την ρητορική  και  την  εριστική  ακόμη τέχνη.Δίδασκαν  συνήθως   την τέχνη  του πώς να μάθουν οι μαθητές τους  να μεταχειρίζονται   τον  λόγο  με  επιχειρήματα, με  πειθώ.
Σήμερα  η λέξη  Σοφιστής  και η έννοια  της έχει  ξεπέσει,έχει χάσει την καλή της έννοια.
 Επικρατεί σήμερα η λέξη  "Δικολάβος"  Είναι  αυτός, που προσπαθεί με διάφορα επιχειρήματα να σε πείσει,ότι αυτό που λέει  είναι  το  σωστό παρόλο που τα επιχειρήματα του είναι κακόπιστα και αντιστρέφουν την αλήθεια,
Ο  ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ  είναι  ο  πρώτος  και σημαντικότερος  Σοφιστής. Γεννήθηκε  στα  Άβδηρα  το 485 με 480 περίπου και έζησε μέχρι το  415 π.Χ. Σε νεαρή  ηλικία  εγκατέλειψε  την  πατρίδα  του  και ταξίδεψε σε όλη την  Ελλάδα,όπου ασκούσε το επάγγελμα  του  σοφιστή  σε  διάφορες  Ελληνικές  πόλεις.
Ο Πρωταγόρας  επισκέφθηκε την Αθήνα  πολλές  φορές. Στην  πρώτη του επίσκεψη γνώρισε τον Περικλή,ο οποίος ανέθεσε στον Πρωταγόρα να συντάξει την  νομοθεσία της νεοσύστατης αποικίας των Θουρίων  στην  Κάτω  Ιταλία.
Ο  Πρωταγόρας  στα πρώτα   χρόνια  του Πελοποννησιακού  Πολέμου  βρέθηκε και πάλι στην Αθήνα,όπου παρέμεινε πλησίον του Περικλή  την περίοδο,που  διαρκούσε ο λοιμός. 
Ο Πρωταγόρας  στην Αθήνα  είχε την ευκαιρία να συνδεθεί φιλικά με τον Ευριπίδη,τον τραγικό ποιητή.
Τον χρόνο,που  διεξήχθη  η εκστρατεία  στη  Σικελία, ( στο δεύτερο ήμισυ του Πελοποννησιακού  Πολέμου), διάβαζε  σε  φιλικό  του  κύκλο το σύγγραμμα του " Περί  Θεού" τότε  κατηγορήθηκε  για  ασέβεια και οδηγήθηκε σε θρησκευτική  δίκη,οπότε για να αποφύγει την καταδίκη  αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αθήνα.
Ο Πρωταγόρας  στην  Αθήνα είχε συγκεντρώσει  γύρω του αρκετό  αριθμό  μαθητών.
Αδιαμφισβήτητη  είναι  η επίδραση  που  ήσκησε  ο  Πρωταγόρας  στο  νεότερο συμπατριώτη του,τον φιλόσοφο Δημόκριτο
Ο Πρωταγόρας άσκησε  ισχυρά επιρροή  ακόμη στους πολιτικούς,στους ποιητές,στους ιστορικούς και στους ρήτορες. Στο  βιβλίο  του  Ηρόδοτου  "Ιστορίες" ανευρίσκονται  πολλά  σημεία,στα  οποία  διακρίνεται η επίδραση  του  Πρωταγόρα.
Ο Πλάτων  στο  ομώνυμο βιβλίο του "Πρωταγόρας"  αναφέρει τις γνώμες του Πρωταγόρα περί Παιδείας.
Στο  βιβλίο του " Θεαίτητος"  αντικρούει  τις  γνωσιολογικές  αντιλήψεις του Πρωταγόρα.
και  στον "Ευθύδημον" αποκαλύπτει,ότι  εχει  γνώση περί  των  εριστικών  τεχνασμάτων του σοφιστή.
Η αρχαιότητα  γνώρισε πολλά  συγγράμματα  του Πρωταγόρα,από τα οποία  ελάχιστα  αποσπάσματα  διεσώθηκαν.
Οι πληροφορίες  από  τις  αρχαίες  πηγές αναφέρουν,ότι  τα κυριότερα  είναι :
1)" Aλήθεια  ή  Καταβάλλοντες", στο  οποίο  πρώτη  φορά  γίνεται  δυνατή  μία πραγματική θεωρία περί της γνώσεως.
2) "Αντιλογίες".Στο σύγγραμμα  αυτό  είναι ολοφάνερη η εριστική  αρχή  του  λόγου  και του αντίλογου.
3) "Περί της εν αρχή καταστάσεως". Ο Πρωταγόρας  εδώ υποστηρίζει,ότι ο άνθρωπος πιεζόμενος από την ανάγκη της αυτοσυντήρησης και ωθούμενος να βελτιώσει  τις συνθήκες της ζωής του, δημιούργησε βαθμιαίως  τον  πολιτισμό.
4) 'Περί  Θεών" Αυτό είναι το έργο του Πρωταγόρα, το οποίο προκάλεσε  την κατηγορία εναντίον του  περί ασεβείας. Εδώ ο Πρωταγόρας προσπαθεί να αποδείξει,ότι οι καθιερωμένες μορφές θρησκείας υφίστανται μόνο στους νόμους.
5) "Μέγας  λόγος". Ο Πρωταγόρας  στο έργο αυτό  αναπτύσσει τις παιδαγωγικές αντιλήψεις του.
Ο Πρωταγόρας  είναι στους  Έλληνες  ο θεμελιωτής της Γραμματικής. Ο Πρωταγόρας ξεχώρισε τα τρία γραμματικά  γένη,σε άρρενα,θήλεα και ¨σκεύη",τα ουδέτερα.
Κατά τον Πρωταγόρα η γλώσσα είναι  συμβατικό  κατασκεύασμα,το οποίο υπάρχει  "νόμω" και όχι "φύσει". Επομένως η γλώσσα είναι  αναγκαίο να χρησιμοποιείται σωστά με τέτοιο  τρόπο,ώστε να εκτελεί τον προορισμό της,λέγει ο Πρωταγόρας.

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Το   Κυριακάτικο  Μυθιστόρημα

-Θεία! έχουν περάσει  δύο   ώρες,  από την τηλεφωνική συνομιλία   με τον  αστυνόμο Μάικλ και δεν έχουμε καμία ειδοποίηση ακόμα.
-Πέρασαν κι όλας  δύο ώρες? Mην ανησυχείς, αγάπη μου, να τον καλέσω αμέσως να  δω σε  τι  σημείο  εξέλιξης  βρίσκεται η επιχείρηση  εντόπισης του  mr Άντριου,του μελλοντικού πεθερού σου.
- Θεία μου,δεν το βλέπω,μου φαίνεται τόσο άπιαστο,σαν όνειρο.
-Ειρωνεύεσαι?
- Όχι,θεία.Τον λυπάμαι...
 Διαχειρίζεται μία κολοσσιαία επιχείρηση τόσο καλά και δεν μπορεί να διαχειριστεί την οικογενειακή του υπόθεση. Την mrs Kathy  την έχει εξουθενώσει με τις  πολυήμερες απουσίες του  από το σπίτι,ακόμα και από μια απλή τηλεφωνική επικοινωνία.Προηγούνται,λέει,οι δουλειές του. Κι εμένα με έχει τόσο πολύ καταπιέσει με τις εξυπνάδες, που κάθε τόσο εξαπολύει εναντίον μου και  με τις προσπάθειες που καταβάλλει να μας χωρίσει. Έχει την απαίτηση ο Bill  να περιμένει,να παντρευτεί την κόρη του συνεταίρου του μετά από 10 χρόνια που θα γίνει 20.
- Μη μου πεις,Σου,σε έχει ενοχλήσει  τόσο πολύ?
-Ναι! θεία,με ενοχλεί πολύ η συμπεριφορά του.
-Μήπως αστειεύεται?
-Καθόλου,θεία μου.Απ'ότι φαίνεται, μιλάει πολύ σοβαρά.
- Καλά  διαχειρίζεται την υπόθεση με την  γυναίκα του. Ο Bill είναι ολόκληρος άνδρας  σε λίγο θα βγει στην αγορά εργασίας. Απορώ όμως με την συμπεριφορά του απέναντι σου.Σε κάνει να υποφέρεις.Άστον,λοιπόν να πάει...
-Όχι! θεία μου, υποσχέθηκα στον Bill να τον ενημερώσω.Δεν θέλω να ανταποδώσω με το ίδιο νόμισμα.Εγώ,θεία μου,δεν είμαι πολυάσχολη,ούτε   είμαι  οικονομικός παράγοντας σε μια πολυάνθρωπη χώρα..
- O key,darling,να καλέσω τον Μάικλ.
-Αλό Μάικλ, βαδίζει καλά η υπόθεση εξεύρεσης του mr Άντριου? Τι κάνουν τα λαγωνικά σου?
-Ψάχνουν,mrs Λίντα. Μόλις τον ανακαλύψουν...περίμενε στο γραφείο σου. Οι άνθρωποι μου είναι πολύ δυναμικοί. Πολύ σύντομα θα σε ειδοποιήσω.Από ώρα σε ώρα η υπόθεση  με την εξαφάνιση του mr Άντριου,κλείνει.
-Οκευ,Μάικλ,περιμένω.
- Για να αργούν τόσο,θεία μου,φαίνεται πως τον έχουν εντοπίσει.
- Έλα,Σου, να καθίσουμε ώσπου ο Μάικλ  να τηλεφωνήσει.
-Έλα να συζητήσουμε για την εξέλιξη της επόμενης επίδειξης. Σχεδιάζαμε  τις παρουσιάσεις στα σαλόνια μόδας ανά τον κόσμο, σε όποια χώρα  μας προσκαλούσαν,πάντοτε  εγώ και ο Γκέρμπυ. Οργανώνουμε  τις επιδείξεις μόδας  με  κάθε  λεπτομέρεια, στα σαλόνια μόδας  σε όλον τον κόσμο,όπου μας προσκαλούν.Την επόμενη επίδειξη ας την αναπτύξουμε οι δύο μας, Σου,τώρα,μέχρις ότου τηλεφωνήσει ο  αστυνόμος  Μάικλ.Έλα,λοιπόν, μη  φοβάσαι.Η πρώτη σου αυτή εμπειρία στο σαλόνι μόδας  μίας άλλης πόλης  σου δίνει τη δυνατότητα μιας συνεργασίας  με τον Γκέρμπυ κι εμένα.Στην προκειμένη περίπτωση μόνο με μένα. Σου αναθέτω Σου την ευθύνη που είχε αναλάβει ο Γκέρμπυ.
-Ποιά ήταν η ευθύνη του Γκέρμπυ,θεία μου?
- Σου,ο Γκέρμπυ  είχε την ευθύνη της επιλογής των παιδιών. Αυτή την ευθύνη αναθέτω σε σένα Σου. Σε θεωρώ περισσότερο κατάλληλη να αξιολογήσεις τα παιδιά. Είσαι περισσότερες ώρες καντά τους.
-Ευχαριστώ,θεία μου.
-Ο Γκέρμπυ με τι θα ασχολείται,θεία?
Στον Γκέρμπυ αναθέτω  να επιλέγει την πόλη και την χώρα στο σαλόνι μόδας,όπου θα γίνεται η επίδειξη.
- Η  επόμενη επίδειξη μόδας πότε και πού θα γίνει,θεία?
-Σου, μας προσκάλεσαν σε πολλές πόλεις σε όλες τις χώρες. Ο Γκέρμπυ επέλεξε πάλι το Μαϊάμι.
-Πολύ σωστά. Αυτή τη φορά η επίδειξη να γίνει σε κλειστό χώρο και να είναι περισσότερο φαντασμαγορική.
- Ευχαριστώ,Σου, καλή  η πρόταση σου.
Η mrs Λίντα,κάλεσε τον Γκέρμπυ να του πει τα νέα.
-Ναι! Λίντα, γι αυτό επέλεξα και πάλι το Μαϊάμι. Η επίδειξη να γίνει αυτή τη φορά σε κλειστό χώρο,ώστε το θέαμα  να είναι πιο εντυπωσιακό.Χαίρομαι,που έχω την ίδια γνώμη με την γλυκειά μου,Σου. Λίντα βρήκατε τον αδελφό μου? Μου μεταδώσατε ανησυχία.
-Γκέρμπυ, επικοινωνούμε  με το τηλέφωνο συνεχώς με τους αρμόδιους  και  περιμένουμε απάντηση.
-Εύχομαι  να  πάνε όλα καλά,είπε ο Γκέρμπυ.

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Το  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Μακριά  που  πήγαν  τα  χρόνια  τα
                                                  παλιά
όταν  μικρά  παιδιά  παίζαμε  στην
                                            ακρογιαλιά.

Η  γατούλα,η μαυρούλα
με τις άσπρες  πινελιές
γέννησε  επτά  γατάκια
μόλις   προχθές.

Τα  κρατούσε  φυλαγμένα
στη  ζεστή  της  αγκαλιά
κι  όλο  κλαίγαν  τα  καϋμένα
και  ζητούσανε  φιλιά.

Τύφλα  ήταν  τα  γατάκια
σαν  τα  τυφλοποντικάκια
που  πιο  κει  παραμονεύαν
και  που   φαγητό  γυρεύαν.


       Η  ΓΝΩΡΙΜΙΑ  ΜΕ  ΤΟΥΣ  ΑΡΧΑΙΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ  ΜΑΣ

                                  ΟΙ  ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ  ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ

Ο  ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ είναι άλλος ένας  φιλόσοφος  του  5ου  π.Χ. αιώνα. από τα Άβδηρα. Είναι από τους πρώτους  της ατομικής  σχολής  μαζί με τον  μαθητή του τον Δημόκριτο. Οι γνώμες είναι διάφορες σε  ότι αφορά την καταγωγή του. Άλλοι ερευνητές ορίζουν ως τόπο της καταγωγής του τα Άβδηρα,που  είναι και η πατρίδα του Δημόκριτου  και άλλοι  ομιλούν  για την Μίλητο,ενώ άλλοι  τον θεωρούν Ελεάτη. Δύο  βιβλία  του είναι γνωστά. Το  ένα  είναι  το "Περί  Νου"  και το άλλο  βιβλίο είναι το "Μέγας  διάκοσμος". Ο Λεύκιππος  θεωρεί  ότι  το  σύμπαν  αποτελείται  από  ουσία ομοειδή  ποιοτικώς,την ύλη,η οποία  αποτελείται  από  άτομα.
Η ύλη,λέει ο Λεύκιππος  και  στη συνέχεια επικουρεί και ο μαθητής του ο Δημόκριτος,ότι η ύλη αποτελείται από μικροσκοπικά σωματίδια,που είναι  αδιαίρετα,αιώνια,αμετάβλητα,άφθαρτα, αυτά είναι τα άτομα, τα οποία  γεννήθηκαν αυτόματα και δεν έχουν καμία ποιοτική διαφορά μεταξύ τους,διαφέρουν μόνο στο μέγεθος και στο σχήμα τους.
Μεταξύ των ατόμων υπάρχει το κενό.Στην ύπαρξη του κενού οφείλεται  η  κίνηση  στα  άτομα και από τις συγκρούσεις των ατόμων δημιουργείται η ύλη.
Τα άτομα   είναι διασκορπισμένα  μέσα στο κενό και είναι άπειρα στον αριθμό.Αυτό επιτρέπει  ένα αφάνταστο πλήθος  δυνατών συσχετισμών και συνδυασμό των ατόμων  προς σχηματισμό της άπειρης ποικιλίας των πραγμάτων.
Το κενό είναι άπειρο γιατί η απειρότητα των ατόμων  έχει ανάγκη από ένα άπειρο κενό.
Το κενό είναι άπειρο γιατί αυτό σχηματίζει τα κενά ανάμεσα στα απειράριθμα άτομα.
Τα άτομα είναι συμπαγή καθεαυτά  και χωρίζονται μεταξύ τους  από το κενό μέσα στο οποίο  βρίσκονται διασκορπισμένα.
Το κενό είναι το μη ον και το άτομο είναι το ον και η θέση τους είναι ισότιμη.Αυτό υποστηρίζουν ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος και αυτό ήταν μια επίθεση προς την ελεατική  θέση, Οι  ελεάτες υποστηρίζουν ότι ο πυρήνας της υλικής ύπαρξης  είναι αδιαίρετος, ομοιογενής,ομοιόμορφος και χωρίς εσωτερική  αλλαγή.
Ο Εμπεδοκλής και ο Αναξαγόρας ήταν επηρεασμένοι από  το ελεατικό επιχείρημα  ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα  του κενού.Αντίθετα ο Λεύκιππος  προβάλλει το κενό  ως αναγκαία ύπαρξη  για την ερμηνεία του κόσμου,που ο μόνος τρόπος ύπαρξης του είναι η κίνηση,των αδιαίρετων και ομογενών  μορίων των ατόμων  Η κίνηση αυτή  είναι δυνατή μέσα στο κενό του Λεύκιππου, που  υπάρχει  κατά φυσικό τρόπο.
Το κενό χαρακτηρίστηκε από τον Αριστοτέλη ως "τόπος",ως χώρος και  διάστημα.
Κατά το Λεύκιππο  εκεί που δεν υπάρχουν άτομα,τα κενά της  ύπαρξης  τα   αναπληρώνει  η ύπαρξη του κενού.
Ο Διογένης ο Λαέρτιος,ο Έλληνας ιστοριογράφος  και φιλόσοφος του 3ου μ.Χ. αιώνα από την Λαέρτη της Σικελίας  αναφέρει αυτό που πιστεύει ο Λεύκιππος,ότι  οι συγκρούσεις των ατόμων δημιουργούν νέα σώματα αλλά και νέους κόσμους.
Οι δύο φιλόσοφοι πιστεύουν ότι υπάρχουν άπειροι κόσμοι,που δημιουργούνται από άπειρα  σε πλήθος άτομα..
Ο Αέτιος,ένας περιπατητικός φιλόσοφος του  1ου αιώνα π.Χ  και  οπαδός του Αριστοτέλη και της σχολής του,λέγει ότι οι δύο αυτοί φιλόσοφοι,ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος, υποστηρίζουν .ότι το σύμπαν  έχει σχήμα σφαιρικό.
Ο Αριστοτέλης  αναφέρει,ότι ο Λεύκιππος λέγει ότι η Γη είναι ακίνητη και ότι  το σχήμα της είναι σαν τύμπανο.
 Στις  αρχές του 20ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1901 βρέθηκαν μερικοί συγγραφείς,όπως ο Rodhe  και ο  Nestle  στο βιβλίο τους, Kleine  Schriften,  Leipzig  1901.Oι  οποίοι θεωρούν  αμφίβολη την ίδια την ύπαρξη του Λεύκιππου,ως ιστορικού προσώπου.
Αντίθετα  ο  συγγραφέας  Burnet  απέδωσε  στο  Λεύκιππο την τιμή  να θεωρείται εισηγητής και δημιουργός της ατομικής  θεωρίας. Η αμφισβήτηση  προέρχεται  από τον Επίκουρο και από  τον Έρμαρχο έναν αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο από την Μυτιλήνη,ο οποίος ήταν μαθητής και φίλος του Επίκουρου και διάδοχος της σχολής του. Και οι δύο αυτοί φιλόσοφοι υποστηρίζουν ότι  δεν υπήρξε ποτέ κανένας φιλόσοφος με το όνομα Λεύκιππος,αναφέρει ο Διογένης  ο Λαέρτιος στο Α. Χ 13.
Το πιθανότερο είναι,η αμφισβήτηση  αυτή να οφείλεται  στο ότι ο Επίκουρος ήθελε  να  μην θεωρείται  ο Λεύκιππος  εισηγητής της ατομικής  θεωρίας,θέλοντας να προβάλλει την δική του θεωρία ως  αξιόπιστη  περισσότερο.
Για  τους φιλοσόφους της ατομικής θεωρίας η ύλη δεν είναι διαιρετή επ άπειρον.Αποτελείται από αδιαίρετα σωματίδια που συνθέτουν κάθε συγκεκριμένο σώμα με παρεμβολή κενού και εξηγούν την άπειρη ποικιλία των πραγμάτων με τις διαφορές τους ως προς τη διάταξη,την κίνηση,το  μέγεθος και το σχήμα τους.

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Στο  μάθημα  της Αρχαίας  Ελληνικής  Γραματικής  μεταβαίνουμε  σήμερα  στους  υπόλοιπους κανόνες    που διέπουν   τα τελικά σύμφωνα των λέξεων.
2) Τα  Κ ι ν η τ ά   σ ύ μ φ ω ν α   ε ν   τ έ λ ε ι  λ έ ξ ε ω ν και το  Ε φ ε λ κ υ σ τ ι κ ό ν  ή  ε υ φ ω ν η τ ι κ ό  ν   ν .
3) Το  Κ ι ν η τ ό ν   ς  το τελικό.
4) Το Κ ι ν η τ ό ν   ο υ ρ α ν ι κ ό ν  κ.
Το τελικό   ν   π ρ ο σ ε τ ί θ ε τ ο  ανελλιπώς,όταν η επόμενη λέξη  άρχιζε από φωνήεν π.χ. πάσιν έδωκα( στην αρχαία ελληνική γραμματική  ο τόνος τηςλέξης  πασιν  είναι η περισπωμένη πάνω στο  πα   και προστέθηκε το  ν  γιατί  ακολουθεί  λέξη  με φωνήεν  το  εδωκα  με ψιλή οξεία πάνω στο φωνήεν  ε.- λέγουσιν  ευ( ψιλή περισπωμένη πάνω στο  υ  του ευ).
Το  τελικό  ν   π α ρ ε λ ε ί π ε τ ο  συνήθως,όταν  η επόμενη λέξη άρχιζε από σύμφωνο π.χ  πασι  δίδωμι -λέγουσι(ν) ταύτα.
Το  ν  το λαμβάνουν  οι επόμενες λέξεις και οι λέξεις που λήγουν σε -ε  και -ι .
α) Οι ρηματικοί τύποι  που λήγουν σε -ε(ν) και σε  σι(ν) : ελυε( ν ) με ψιλή και οξεία πάνω στο  ε  της λέξης  ελυε, ελυσε(ν),λέλυκε(ν ) και λοιπά  -λύουσι(ν),ποιούσι(ν),εισί(ν),διδόασι(ν),λελύκασι(ν)  και το γ' ενικό του ειμί (με ψιλή πάνω στο  γιώτα του έψιλον γιώτα) το εστί(ν).
β) Αι  δοτικές  που λήγουν σε -σι(ν) : λέουσι( ν),γέρουσι(ν),πασι(ν) και οι τοπικές δοτικές π.χ. Αθήνησι(ν) με ψιλή στο Α της λέξης Αθήνησι.
Το  τελικό  ν  δεν παρουσιάζεται στις παλαιότερες μορφές της αρχαίας γλώσσας.Αποτελεί  ιδιορρυθμία  της Ιωνικο-Αττικής  διαλέκτου
γ) Μερικές  άλλες  λέξεις των οποίων η κατάληξη ομοιάζει προς την κατάληξη -σι : εικοσι(ν) με ψιλή οξεία πάνω στο  γιώτα  του  έψιλον γιώτα - παντάπασι(ν)
3) Το  κ ι ν η τ ό ν   ς ( το  τελικό) παρουσιάζουν η πρόθεση  ε κ  και το επίρρημα ο υ τ ω  ( με δασεία και οξεία πάνω στο υ του διφθόγγου  ου). Έτσι  έχομε:
α) την πρόθεση  ε κ ( η λατινική e ) πριν από λέξη  που αρχίζει από σύμφωνο π.χ. εκ  πόλεως ( ψιλή πάνω στο ε του έψιλον).
β) το επίρρημα  ο υ τ ω ( δασεία οξεία) πριν από λέξη που αρχίζει από σύμφωνο π.χ. ουτω ποιήσω  και  ο υ τ ω ς πριν από λέξη που αρχίζει από φωνήεν  π.χ.   ουτως  εποιησα( με ψιλή στο έψιλον της λέξης  εποίησα).
4) Το Κ ι ν η τ ό ν   ο υ ρ α ν ι κ ό ν   κ  παρουσιάζει και η άρνηση  ου.Έτσι  έχομε  την άρνηση  ου  πριν  από  κάθε  λέξη  που αρχίζει από σύμφωνο π.χ. ου  καλως ( με περισπωμένη), ου ραδίως ( με σημαδάκια  μία δασεία πάνω στο ρ  και υπογεγραμμένη κάτω από το  α.
Την άρνηση  ο υ κ  πριν από  λέξεις  που αρχίζουν από φωνήεν ψιλούμενον  π.χ. ουκ εγώ( το  ε παίρνει  ψιλή).
Την  άρνηση  ο υ  πριν από λέξη που αρχίζει από φωνήεν που δασύνεται π.χ. ουχ ημείς, ουχ ουτως ( το η της λέξης ημείς  δασύνεται το ίδιο και το υ στον δίφθογγο  ου της λέξης ούτως.
Πριν από σημείο στίξεως  το ου είναι πάντοτε τονούμενο ( παίρνει ψιλή οξεία) π.χ. Είτε μηνύουσιν είτε και ου εδώ  το ου έχει άνω τελεία.Το ου το συναντάμε μόνο του  δεν  έχει το  κ ι ν η τ ό   ο υ ρ α ν ι κ ό   κ  ή  το  χ.
Δεν το συναντάμε  ούτε ως ο υ κ  ούτε  ως  ο υ χ στη περίπτωση αυτή.

Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

        Η  ΓΝΩΡΙΜΙΑ  ΜΕ  ΤΟΥΣ  ΑΡΧΑΙΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ  ΜΑΣ

                                  ΟΙ  ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ  ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ

Ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ είναι ένας σημαντικός  Έλληνας Προσωκρατικός  Φιλόσοφος.
Γεννήθηκε στη Σάμο  και ήταν πολυμαθέστατος.
 Ο Ηράκλειτος  φαίνεται ότι θεωρούσε πολύ προκλητική  την παλυμάθεια αυτή του Πυθαγόρα,όπως  λέγει στο  Β 129  " Πυθαγόρης  Μνησάρχου  ιστορίην  ήσκησεν  ανθρώπου  μάλιστα  πάντων  και εκλεξάμενος  ταύτας τας  συγγραφάς  εποιήσατο  εαυτού  σοφίην,πολυμαθίην,κακοτεχνίην".
Από το κείμενο αυτό συμπεραίνουμε ότι ο Πυθαγόρας  ήταν υιός του Μνήσαρχου και ακόμη  ήταν γνωστός σαν ένας ικανός και μοναδικός επιδέξιος τεχνίτης της  σκέψης,που επιδόθηκε  σε ποικίλες  περιοχές της γνώσης.
Ο Ηράκλειτος εκφράζει μια κάποια αντιπαλότητα προς τον Πυθαγόρα και λέγει,ότι  οι  φιλοσοφίες   του  Πυθαγόρα δεν είναι  ολότελα δικές  του,αλλά είναι  παρμένες από ορισμένα   βιβλία,που  έχει  μελετήσει  με αποτέλεσμα να γίνει πολυμαθής και  κακός τεχνίτης της σκέψης.
Και ο Ηρόδοτος  φαίνεται να είναι πολέμιος του Πυθαγόρα τον  οποίον ονομάζει λογοκλόπο εις βάρος των Αιγυπτίων ,οι οποίοι πρώτοι αυτοί μίλησαν για την μετενσάρκωση  και επομένως για μια αθάνατη ψυχή,που περνάει από σώμα σε σώμα.
Την συγγένεια  στη σκέψη του Πυθαγόρα με τους Αιγυπτίους  υπονοεί, και ο Ηρόδοτος,αλλά το μαρτυρεί και  ο  Ισοκράτης,ότι ο Πυθαγόρας,όπως και άλλοι Έλληνε,ταξίδεψε στην Αίγυπτο.
Μία παρόμοια κατηγορία απευθύνει στον Πυθαγόρα και ο  ίδιος ο Ηράκλειτος  στο Β81 όπου  λέγει τον Πυθαγόρα ότι είναι " κοπίδων  αρχηγός"= αρχηγός των απατεώνων.
Αντίθετα ο Εμπεδοκλής θαυμάζει τον Πυθαγόρα  και τον χαρακτηρίζει ως άνδρα σπάνιας σοφίας και πιστεύει ότι αντιπροσωπεύει  τον πιο μεγάλο πλούτο του πνεύματος.
Περνώντας τώρα στον 4ο αιώνα π.Χ. βρίσκουμε σε κείμενα του Πλάτωνα σημαντικές πληροφορίες  για  τον Πυθαγόρειο τρόπο ζωής και τη  δραστηριότητα που  ανεπτύχθη στη  σχολή  του  Πυθαγόρα πάνω στα μαθηματικά θέματα  και την ιδιαίτερη σημασία  που είχε για τους Πυθαγόρειους  η διασκαλία της "τάξεως" και του "κόσμου".
Μία  τάξη  βασισμένη πάνω  σε μαθηματικές αναλογίες,που είναι σημαντικές να λειτουργήσουν  ως πρότυπα  στην οργάνωση  της ανθρώπινης κοινωνίας.
Μετά από την  διδασκαλία της  "τάξεως" και του  "κόσμου" περνάμε στον Ηρακλείδη από τον  Πόντο,ο οποίος στα αποσπάσματα του δείχνει ότι γνωρίζει την δίαιτα που συνιστούσε ο Πυθαγόρας για την πνευματική άσκηση,που αποσκοπεί στην κάθαρση της ψυχής,η οποία επιτυγχάνεται με τη γνώση των μαθηματικών και το ότι ο Πυθαγόρας είναι ο πρώτος που εισήγαγε τον όρο φιλοσοφία,όπως αναφέρει η σημαντική πηγή για τον Πυθαγόρα,ο Αριστοτέλης.
Από τον Αριστοτέλη  και  μετά οι πληροφορίες για τον Πυθαγόρα και τους πυθαγορείους παρουσιάζονται όλο και περισσότερο  να μη τις εμπιστευόμαστε.
Ο Αριστοτέλης περιγράφει την πυθαγόρεια φιλοσοφία λέγοντας ότι .
Ο αριθμός είναι η συστατική αρχή του κόσμου και η φύση συντίθεται με όμοιο τρόπο,όπως  οι αριθμοί. Έτσι που οι αρχές των μαθηματικών  θεωρήθηκαν συστατικά στοιχεία των όντων.
Με την βασική αυτή ιδέα συνδέεται στενά
μια διδασκαλία  για τις αντίθετες μαθηματικές αρχές, πέρας-άπειρον,που είναι και οι αρχές του σύμπαντος.Αναφέρεται εδώ και η αρμονία ως "ουράνια"κοσμική  αρμονία, η οποία παρουσιάζεται με τη σπουδαιότητα μιάς  θεμελιακής πυθαγόρειας ιδέας.



Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Το  Κυριακάτικο   Μυθιστόρημα

- Θεία!
-Σου! welcome! How did enjoy your self?
- Very  Well! Thank you my unt
- Έμαθα  Σου,πόσο όμορφα περάσατε.Με πληροφόρησαν τα παιδιά που ήλθαν εχθές. Δεν είδα ακόμη τις  φωτογραφίες  ούτε  το  video. Φαντάζομαι όμως  πόσο  συγκλονιστικά περάσατε. Οι περιγραφές τους με έκαναν να ζηλέψω πολύ.
Θεία μου!  μη ζηλεύεις,την επόμενη φορά  θα είσαι στην παρέα μας.
-Τι νέα λοιπόν ?
-Ο Bill  θεία μου βρίσκεται σε συνέδριο στο  Βερολίνο με τη μαμά του.
-Στο Βερολίνο? τόσο μακριά?
Ναι! θεία μου. Η mrs Kathy  ζητά επειγόντως τον άνδρα της και δεν μπορεί να επικοινωνήσει μαζί του, μου λέει ο Bill  στο μήνυμα του στον τηλεφωνητή μου.Λέει ότι όλα τα τηλέφωνα της εταιρείας βουίζουν και η επικοινωνία είναι αδύνατη. Ο Bill ζητά από μένα  να ασχοληθώ εγώ και να προσπαθήσω να επικοινωνήσω με τον πατέρα του.
Η Λίντα σήκωσε το ακουστικό και προσπάθησε αρκετές φορές να  συνδεθεί με το τηλεφωνικό κέντρο της εταιρείας,αλλά  δεν τα κατάφερε.Ανήσυχη  κοίταξε τη Σου και είπε
- Όντως, κάλεσα όλα τα τηλέφωνα της εταιρείας,που έχω εδώ στον τηλεφωνικό μου κατάλογο  και όλα βουίζουν.Τι  να συμβαίνει.
-Τι άλλες ενέργειες μπορούμε να κάνουμε,θεία μου?
- Ένα λεπτό να σκεφτώ με ηρεμία.
-Καλά θεία μου σε αφήνω να σκεφτείς κι εγώ πάω να κάνω μια βόλτα στον κήπο.
Πέρασε λίγη  ώρα που η Λίντα  σκεφτόταν τι να κάνει και πώς να εντοπίσει τον Άντριου,τον μπαμπά του αγαπημένου της  ανηψιάς της.Βγήκε στο παράθυρο και φώναξε την Σου.
Τι σκέφτηκες,θεία?
-Κορίτσι μου, σκέφτηκα να τηλεφωνήσω στον φίλο μου τον Μάικλ,στην ιντερπόλ,αυτός σίγουρα θα με βοηθήσει.
-Ω! ναι,θεία μου, πολύ σοφή η σκέψη σου.
-Αλό!
Μάικλ,τι γίνεσαι βρε  θηρίο. Προέκυψε ένα πρόβλημα με τον ένα εκ των διευθυντών της εταιρείας Λάϊφ εντ Φλάϊτ, τον mr.Άντριου μακ Κόλλινς,είναι συγγενής μας. Η σύζυγος του  βρίσκεται στην Γερμανία σε ένα συνέδριο με τον γιο τους,προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί του και δεν μπορεί γιατί όλα τα τηλέφωνα είναι κατειλημμένα.Προσπαθεί μέρες τώρα και δεν μπορεί. Είναι εδώ η ανηψιά μου,η κόρη της αδελφής του Josef  του συζύγου μου. Ο γιος του mr Άντριου είναι αρραβωνιαστικός της. Την επιφόρτησε με αυτή την υπηρεσία, να βρει επειγόντως τον πατέρα του
-Μην ανησυχείς mrs Λίντα θα στείλω τα  λαγωνικά μου και θα σου τηλεφωνήσω εν καιρώ.
Πόσο καιρό,Μάϊκλ,οι άνθρωποι ανησυχούν.
- Δεν ξέρω  mrs Λίντα,τώρα  οι επιδέξιοι μου κυνηγούν έναν εγκληματία. Α! περίμενε μισό λεπτό.Βλέπω στο κατράν της τηλεφωνικής συσκευής μου,ένα μήνυμα γραπτό μου λέει ότι τον συνέλαβαν και επιστρέφουν.Είσαι τυχερή mrs Λίντα σε μία με δύο ώρες να περιμένεις στο τηλέφωνο  θα σε ειδοποιήσω για την δική σου υπόθεση.
-Ο key Μάϊκλ! Περιμένω.
Η Λίντα,η θεία της  Σημέτας από την μητέρα της,την Helga, αποκαλεί την Σημέτα χαϊδευτικά Σου,όπως ακριβώς και ο Γκέρμπυ, είναι ο πρώτος  που της έδωσε αυτό το υποκοριστικό. Σου. Χωρίς να  υπάρχει συνωμοσία ή σκευωρία των δύο τους,του Γκέρμπυ  και της Λίντα.
 Η  προσπάθεια τους επικεντρώθηκε στην αλλαγή του ονόματος της Σημέτας  και ο μοναδικός λόγος ήταν η παρουσία της με ένα πιο πολιτισμένο όνομα.
Η ψηλόλιγνη μελαχροινή Ελληνογερμανίδα,η  μοναχοκόρη του Ερρίκου και της Helga  έχει όλα τα σωματικά προσόντα  της χαρισμένα από την Ευρωπαία μητέρα της  μα  στον χαρακτήρα της παρέμενε μία γνήσια Ελληνίδα, που έμοιαζε πολύ με την γιαγιά της την  κυρά Ασημίνα,την μητέρα του πατέρα της, στα  πλούσια ψυχικά της χαρίσματα,  αυτή είναι η αλήθεια.


Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Το  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

            Κρήτη  μου
Από  τ'ουρανού  τ'άπέραντα  τα  ύψη
το  σχήμα  σου  τ'αλλιώτικο, 
το  γέρο  Ψηλορείτη,
αγνάντεψα  μιαν  όμορφη  ημέρα
που με το αερόπλανο ταξίδεψα στα αιθέρια.

Με  το  χρωστήρα του ο Ήλιος φωτοστέφανο
                                                 έχει σχεδιάσει
και  η  θάλασσα σου  στις  ακτές  δαντέλλα
                                                  έχει  πλέξει
Κρήτη μου,αγαπημένη,
ακριβό πετράδι,στο σημείο αυτό της γης
απ'τον  Θεό μας  σμιλεμένη.

Γλυκιά  πατρίδα μου,αγαπημένη,
θέλω  να  σε  ξαναδώ  από  ψηλά
και  να   μεθύσω  από την τόση ομορφιά.




Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

Aγαπημένοι μου  μαθητές και μαθήτριες όλων των ηλικιών
Συνεχίζουμε σήμερα το μάθημα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματικής
Να μιλήσουμε για τα  τ ε λ ι κ ά  σ ύ μ φ ω ν α  και τις μεταβολές που αυτά υφίστανται.
Τα τελικά σύμφωνα  των λέξεων διέπονται από κάποιους  κανόνες, κάποιους νόμους που και αυτά διέπονται που πρέπει να γνωρίζουμε  καθώς  και αυτά υπάγονται στην  Αρχαία  Γραμματική.
1) Όλες οι λέξεις της Ελληνικής Γλώσσας  καταλήγουν μόνο στα σύμφωνα  ν, ρ, σ (ς)  εκτός  από τα φωνήεντα  και στις ενώσεις του  σ  σε  ξ, και ψ ( σ+ κ=ξ , σ+π= ψ ).
Άλλο σύμφωνο που προς στιγμήν βρέθηκε στο τέλος της λέξεως,εξέπεσε  Έτσι  εξέπεσε το  τ  στο  τέλος  της λέξης   σώμα, που ήταν   σώματ,  όπως αποδεικνύει η γενική   σώματ-ος.
Με τον ίδιο τρόπο  εξέπεσε  το τελικό σύμφωνο  τ  στη λέξη  γάλα γενική  γάλακτ-ος
Στη  λέξη   παις η  κλητική  είναι  παι  αντί  παιδ  από την γενική  παιδ-ός.
Όταν  βρέθηκαν στο τέλος της λέξεως  φωνήεντα  αυτά εξέπεσαν.Να  φέρουμε  ένα παράδειγμα  και να προσέξουμε πώς εξέπεσε το  τ   στην αρχαία λέξη  έφυ < ε -φυ -τ Στη  λέξη  έφερε  αντί έ-φερε-τ < στα ιαπετικά e-phere-t  και στα σανσκριτικά  a-pha-ra-t.
Στη λέξη  μέλι <μέλιτ, όπως δείχνει η γενική  μέλιτ-ος
Η λέξη  φέρον <φέροντ γενική φέροντ-ος.
Η κλητική  γέρον < γέροντ  είναι από την γενική γέρον-τος.
Επίσης  ε ξ έ π ε σ ε  το τ ε λ ι κ ό   ό ( με δασεία και οξεία )  στη λέξη  έστω( με ψιλή οξεία πάνω στο ε ) < έστωδ, αρχαία λατινικά  estod.
Η λέξη   άλλο <  η λατινική aliud
H λέξη  τι <τιδ, η λατινική  quid.
E ξ έ π ε σ ε   το τελικό  κ :  ω( με ψιλή και περισπωμένη ) γύναι  αντί γυναίκ  από τη γενική - γυναικός.
Ε ξ έ π ε σ ε  και το τελικό  κτ : ω( ψιλή και περισπωμένη) άνα ( ψιλή και οξεία ) αντί άνακτ  γενική  άνακτ-ος.
Η  λέξη  το  γάλα <γάλακτ από την γενική γάλακτ-ος.
 Εξαίρεση  φαινομενική αποτελούν  η άρνηση  ο υ κ  προ  φωνήεντος   και η πρόθεση   ε κ. Το  ο υ κ
προήλθε από το ομηρικό  ο υ κ ί.
Η πρόθεση  ε κ  προήλθε  από την λέξη  ε ξ  προ φωνήεντος
Και στις δύο περιπτώσεις το  κ  διατηρήθηκε λόγω της στενής  συνεκφοράς  αυτών των μικρών λέξεων με την επόμενη λέξη.
Η μοναδική  εξαίρεση που παρουσιάζουν  οι μικρές αυτές λέξεις  ο υ κ  και  ε κ,  ερμηνεύεται  από το ότι  οι άτονες αυτές λεξούλες  συνάπτονται πολύ στενά με την εκάστοτε επόμενη λέξη, ώστε  δίνουν την εντύπωση ότι  το τελικό  κ  δεν αποτελεί κατάληξη,αλλά  ευρίσκεται  κατά  κάποιον τρόπον  εν μέσω λέξεως, όπως   το  σύνθετο  ο υ κ έ τ ι - ουκ( με ψιλή )  έτι.

ο υ κ έ τ ι = όχι  ακόμη
ε τ ι= ακόμη
                    H  ΓΝΩΡΙΜΙΑ  ΜΕ  ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ  ΜΑΣ
                                             ΟΙ  ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ   ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ

Ο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ  είναι ο  Προσωκρατικός  φιλόσοφος  που  ξεχωρίζει από τους άλλους  Έλληνες  Προσωκρατικούς  φιλοσόφους για την ευρύνοια του πνεύματος του και την στοχαστικότητα του.
Γεννήθηκε  το  544 πριν από την γέννηση του Χριστού, στην Έφεσο,η οποία μετά  από την καταστροφή της Μιλήτου  από τους  Πέρσες το 494 π.Χ. ήταν το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Μικράς Ασίας.Απεβίωσε περίπου το 484 π.Χ.
Ο  πατέρας του ονομαζόταν  Βλύσων ή  Ηρακίων και άλλοι ερευνητές αναφέρουν τα ονόματα  Βλόσων ή Ηράκων.
 Κατήγετο  από  το  γένος  των   Ανδροκλειδών,των οικιστών της Εφέσου,από τον Άνδροκλο,ο οποίος ήταν υιός του θρυλικού βασιλέα των Αθηνών του Κόδρου.
Η  Αριστοκρατική οικογένεια από την οποίαν κατήγετο και λόγω της προελεύσεως της από τον βασιλιά Κόδρο, ο Ηράκλειτος  ήταν αντίθετος τόσο  της τυραννίδας,η οποία επεκράτησε για κάποιο διάστημα στην Έφεσο, όσο και της δημοκρατίας,η οποία είχε εγκατασταθεί επί της  εποχής του και οδήγησε στην εξορία πολλούς από τους αριστοκρατικούς παλαιούς ευγενείς.
Η παράδοση αντιπαραβάλλει τον Ηράκλειτο  με τον Δημόκριτο λέγοντας πως γελούσε με όλα σε αντίθεση με τον Ηράκλειτο, ο οποίος έκλαιγε συνεχώς,λέγει,ο Στοβαίος στο ανθολόγιο του ΧΧ-53:
 " τοις δε σοφοίς αντί οργής, Ηρακλείτω μεν δάκρυα, Δημοκρίτω δε  γέλως επήει".
 Η έκφραση αυτή για τον Ηράκλειτο φαίνεται τόσο απλοϊκή όμως η αλήθεια είναι αυτή. Ο Ηράκλειτος ήταν ακατάδεκτος  και άνθρωπος ερημικής φύσεως και πολύ απαισιόδοξος.
Ο Διογένης ο Λαέρτιος αναφέρει ότι κατελήφθη από  μισανθρωπία,εγκατέλειψε τα εγκόσμια και απεσύρθη στα όρη,όπου ετρέφετο μόνο με βότανα.
Απεβίωσε από  τη νόσο υδτωπικία υδρωπικία ή όπως λέγουν άλλοι ερευνητές από δαγκώματα κυνών. Στην δεύτερη αυτή εκδοχή  οδηγούνται από το υπ αριθμόν  97 απόσπασμα του: " κύνες γαρ  καταβαϋζουσιν  ών άν μή γινώσκουσιν" = Τα σκυλιά γαυγίζουν όσους δεν γνωρίζουν.
Πιθανόν  όμως αυτό να χαρακτηρίζει τους Εφεσίους,οι οποίοι παρομοιάζονται με κύνες που γαυγίζουν σε  όσους δεν είναι ομόφρονες τους.
Για τις σπουδές του δε γνωρίζουμε παρά μόνο αυτό που αναφέρει στο  με αριθμό 101 απόσπασμα του,όπου λέγει " εδιζησάμην  εμεωυτόν"= ηρεύνησα τον εαυτόν μου. Σε νεαρά ηλικία προκάλεσε τον θαυμασμόν λέγοντας πως " ουδέν γνωρίζει".Όταν  μεγάλωσε εγνώρισε τα πάντα χωρίς να γίνει μαθητής κανενός δασκάλου..
Από τα αποσπάσματα που διασώθηκαν από τα έργα του  βγαζουμε το συμπέρασμα,ότι ο Ηράκλειτος είχε μελετήσει τα συγγράμματα των προγενεστέρων ιστορικών και φιλοσόφων,όπως και τους επικούς και ελεγειακούς ποιητές, Εκείνος όμως που άσκησε αληθινή επίδραση στη σκέψη του ήταν  ο Ξενοφάνης και οι φιλοσοφικές θεωρίες του.
Η Αρχαία παράδοση αναφέρει,ότι από το συγγραφικό έργο του Ηράκλειτου,από το βιβλίο του "Περί φύσεως"  διεσώθησαν μόνο 137 αποσπάσματα  και από αυτά τα 12 αμφισβητείται η γνησιότητα τους.
Αυτό το σύγγραμμα του, το "Περί  Φύσεως",ο Ηράκλειτος,αφιέρωσε στο ιερό της Θεάς Αρτέμιδας, υποδηλώνοντας, όπως αναφέρει ο Διογένης ο Λαέρτιος στο LX-5: " διήρηται  εις τρείς λόγους  εις  τε τόν περί του παντός και πολιτικόν  και θεολογικόν"= διηρείτο σε τρία μέρη,την Κοσμολογία,την Πολιτειολογία και την Θεολογία. Ένας όμως από τους ερμηνευτές και μελετητές του Ηράκλειτου, αναφέρει ότι το "Περί φύσεως" δεν είναι του Ηράκλειτου.Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι το έργο του Ηράκλειτου είναι το " Περί Πολιτείας",.Άλλοι ερευνητές αναφέρουν ότι  δεν είναι δικό του  και υποστηρίζουν ότι δεν ήταν δυνατόν ο φιλόσοφος,ο οποίος ασχολείται με το κοσμολογικό πρόβλημα να παρεμβάλλει  πολιτικές αντιλήψεις  πολύ υβριστικές εναντίον των πολιτικών αντιπάλων του.
Ο Ηράκλειτος είχε ένα ιδιόρρυθμο ύφος,το οποίο δυσκόλευε την κατανόηση των αποσπασμάτων του γι αυτό ονομάστηκε Σκοτεινός από τον Τίτο Λίβιο.
Ο Ηράκλειτος αντιλέγει ότι αυτό το ύφος αρμόζει  στην σοβαρότητα των θεμάτων του.
Ο Διογένης ο Λεέρτιος στο βιβλίο του "Λαέρτιον" στο 11-25 αναφέρει,ότι  ο Σωκράτης μελέτησε το σύγγραμμα του Ηράκλειτου και το επέστρεψε στον Ευριπίδη,που του το είχε δανείσει και ζητούσε τη γνώμη του για το έργο αυτό.Ο Σωκράτης απάντησε: "α μεν συνήκα γενναία' οίμαι δε καί α μή συνήκα' πλήν Δηλίου τέ τινος  δείται κολυμβητού"= όσα κατανόησα είναι σπουδαία' υποθέτω δε και όσα δεν κατανόησα' αλλ' όμως χρειάζεται έναν κολυμβητή από την Δήλο.
Η ασάφεια αυτή του  Ηράκλειτου  δεν έγκειται τόσο στις λέξεις που χρησιμοποιεί ή στην ελαττωματική φραστική διατύπωση όσο στην καινοτομία των αντιλήψεων,την απροσδόκητη και ταχεία  σύγκρουση  των ιδεών,που προσεγγίζουν αιφνίδια  τα αντίθετα για να  συμβιβαστούν στην μεταβλητή ενότητα μιάς διαρκούς εξέλλιξης.
Ο Ηράκλειτος δεν αναλύει τις ιδέες του ούτε καθιστά αυτές  πειστικές με αποδείξεις επακριβώς λεγόμενες,ώστε να γίνεται φανερός ο εσωτερικός τους σύνδεσμος.Αντίθετα ο Ηράκλειτος προτιμά  να προκαλεί την βίαιη σύγκρουση των ιδεών του με ζωηρότητα φαντασίας και με κάποιο πάθος από το οποίο εμπνέεται όλος ο εκφραστικός του τρόπος.
Από  τον Ηράκλειτο  προέρχονται οι παράδοξες,εκ πρώτης όψεως, φράσεις,οι οποίες  όμως διεισδύουν στον νου και εκτυπώνονται στη μνήμη,όπως το απόσπασμα 62 " αθάνατοι θνητοί,θνητοί αθάνατοι,ζώντες των εκείνων θάνατον  τον δε εκείνων βίον τεθνεώτες" = οι αθάνατοι είναι θνητοί,οι θνητοί είναι αθάνατοι ,αφού η ζωή αυτών είναι  θάνατος εκείνων και η ζωή εκείνων είναι θάνατος αυτών.
Ολα τα αποσπάσματα του Ηράκλειτου δεν είναι δυσνόητα,υπάρχουν και αρκετά,που είναι ευκολονόητα,όπως το απόσπασμα 83 "ανθρώπων ο σοφώτατος  προς θεόν πίθηκος φανείται και σοφία και κάλλει και τοις άλλοις πάσιν" ή όπως το απόσπασμα 101α " οφθαλμοί γαρ  ώτων ακριβέστεροι μάρτυρες", ή όπως το απόσπασμα 107 "κακοί μάρτυρες  ανθρώποισιν οφθαλμοί  και ώτα  βαρβάρους ψυχάς εχόντων, το με τον αριθμό 109  "κρύπτειν αμαθίην  κρέσσον  ή εις το  μέσον φέρειν", το 70 " παίδων αθύρματα  τα ανθρώπινα  δοξάσματα" το υπ αριθμόν 61 "θάλασσα  ύδωρ καθαρώτατον  και μιαρώτατον, ιχθύσιν  μεν πότιμον  και σωτήριον,  ανθρώποις  δε άποτον και ολέθριον" και άλλα πολλά.
Η ασυνήθηστη ζωηρότητα των εικόνων που προβάλλουν μέσα από τα αποφθέγματα του Ηράκλειτου  και η επιδέξια χρησιμοποίηση του αγαπημένου του σχήματος  της αντιθέσεως  προσδίδουν στα διασωθέντα αποσπάσματα  του μία ασυνήθιστη γοητεία,αν και η μετάφραση τους  δεν αποδίδει πλήρως το νόημα των,όμως μπορούμε να εκτιμήσουμε τον Ηράκλειτο ως  ένα από τους μεγάλους ερασιτέχνες του αποφθεγματικού είδους.
Ως προς την γλώσσα του φιλοσόφου Ηράκλειτου,ο φιλόσοφος Αριστοτέλης  στην Ρητορική του ΙΙΙ,1407β,15-25,παρατηρεί,ότι  είναι δύσκολο να χωρίσουμε  με σημεία στίξεως  τα κείμενα του Ηράκλειτου,γιατί δεν είναι φανερό αν  ορισμένοι προσδιορισμοί αναφέρονται στην προηγούμενη ή στην επόμενη φράση,όπως στην ατχή του συγγράμματος "του δε λόγου  τουδ' εόντος  αεί αξύνετοι
άνθρωποι  γίγνονται",όπου η λέξη "αεί" δεν  μπορούμε να καταλάβουμε σε ποιά λέξη αποδίδεται  στην προηγούμενη "εόντες" ή στην επόμενη "γίγνονται"
Αυτό οφείλεται στα  διαφορετικά  διαλεκτικά  ιδιώματα, που ομιλούσαν  οι  πολίτες στις  διάφορες πόλεις της Ιωνίας.
 Ο Ηράλκειτος είναι πολύ προοδευτικός στις φιλοσοφικές θεωρίες του.
Όπως ο Ξενοφάνης  το ίδιο και ο Ηράκλειτος αντιλαμβάνεται τον κόσμο ως ένα ενιαίο σύνολο που ουδέποτε εγεννήθηκε και ουδέποτε θα χαθεί.
Ο Ηράκλειτος εκφράζει την πίστη του στην αιωνιότητα και στην υπάρχουσα στον κόσμο αιώνια  κίνηση.
Από την εμπιστοσύνη του στην θεϊκή του κόσμου διάταξη  πηγάζει η ευχαρίστηση, την οποίαν ο φιλόσοφος θεωρούσε ως ύψιστο αγαθό.
Η δε ευτυχία του ανθρώπου, κατά τη γνώμη του  Ηράκλειτου εξαρτάται από αυτόν τον ίδιο τον άνθρωπο "ήθος  ανθρώπου δαίμων"  λέγει στο απόσπασμα 119.
Η επίδραση των θεωριών του Ηράκλειτου στην σκέψη των αρχαίων προγόνων ήταν πολύ σημαντική.
Όλοι επηρεάστηκαν από τον Ηράκλειτο.
Οι ιπποκρατικοί στις αντιλήψεις τους περί διαίτης.
Ο Αναξαγόρας στις διδασκαλίες του περί του Νου.
Ο Πλάτων στις θεωρίες του περί Ιδεών.
Ο Αριστοτέλης και οι στωϊκοί.
Και τη νεότερη φιλοσοφική σκέψη  επηρέασαν οι αντιλήψεις του Εφέσιου φιλοσόφου.
Ολοφάνερη είναι επίσης η επίδραση του Ηράκλειτου  στον Έγελο και στον Νίτσε.
Αυτός  συνοπτικά είναι ο Ηράκλειτος,ο Εφέσιος, ο  Προσωκρατικό φιλόσοφος,που θεωρεί το πυρ ως αρχή των όντων και   λέγει ότι η πραγματικότητα τα  πάντα  ρει.


     +

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

Η Σημέτα  δεν  έχασε  χρόνο  πήρε αμέσως την μεγάλη τσάντα της με όλα τα σύνεργα της δουλειάς της μέσα,όπως η μαμά της.
Βγήκε στη  λεωφόρο.έκανε σινιάλο σε ένα ταξί που είδε να έρχεται από  μακρυά  και γρήγορα έφθασε στην σχολή της mrs Λίντα,της θείας της.
Τα παιδιά των μικρότερων τάξεων την καλοδέχτηκαν.
Είχαν αρκετές ημέρες να την συναντήσουν.
Η Σημέτα ήταν πολύ αγαπητή στα παιδιά όλων των τάξεων  για την βοήθεια που προσέφερε στα πρώτα βήματα τους,τον πρώτο χρόνο της φοίτησης τους στην σχολή modeling.
 Χαρούμενη ανταπέδωσε την συμπάθεια της σε όλους και βιαστικά προχώρησε  προς το γραφείο του Γκέρμπυ,του γραμματέα.
Η Σημέτα ήταν βέβαιη πως ο γραμματέας γνώριζε πού βρίσκεται ο πατέρας του Bill.
Aυτή τη φορά χτύπησε την πόρτα γιατί δεν ήθελε να φέρει σε δύσκολη θέση τον Γκέρμπυ,που την προηγούμενη φορά  τον είδε να χαριεντίζεται με την θεία της και απομακρύνθηκε στο διάδρομο,ενώ  άκουσε τον θόρυβο από την πόρτα που έκλεισαν πίσω της,ενοχλημένοι από την παρουσία της
Τώρα χτύπησε την πόρτα. ευγενικά
-Ω! Η  γλυκειά  Σου,χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω,γλυκειά μου,είπε ο Γκέρμπυ,επιτέλους απεφάσισες να έρθεις κοντά μου.
-Γκέρμπυ δεν ήρθα εδώ να φλερτάρω μαζί σου.
-Κι εγώ που νόμιζα!
- Άσε Γκέρμπυ τις χαριτωμενιές για άλλη φορά.Ήρθα εδώ για έναν σοβαρό λόγο.
-Να τον ακούσω,γλυκειά μου  Σου.
- Προέκυψε ένα ζήτημα και ήρθα να ζητήσω τη βοήθεια σου. Θέλω να μου πεις πού μπορώ να βρω τον mr Άντριου
- Τον αδελφό μου? Μα!πού αλλού,γλυκειά μου,Σου.Στο  γραφείο του ασφαλώς,στην εταιρεία του θα βρίσκεται.
-Γκέρμπυ,δεν είναι εκεί έχει εξαφανιστεί.
-Γλυκειά μου, Σου,γιατί δεν ρωτάς τον Bill.
- Γκέρμπυ,ο  Μπιλ δεν είναι εδώ,είναι με την μητέρα του σε σεμινάριο στην Γερμανία.
-Στην Γερμανία?
-Ναι! στην Γερμανία βρίσκονται εδώ και μία εβδομάδα,όσες ημέρες ήμουν κι εγώ στο Μαϊάμι για την επίδειξη  και τις φωτογραφίσεις.Ξέχασες Γκέρμπυ? Εσύ νομίζω δεν κανόνισες την όλη οργάνωση?
- Ναι! γλυκειά μου,Σου. Εγώ με την Λίντα
-Πού είναι τώρα η θεία μου?
-Δεν ξέρω,γλυκειά μου.Στο γραφείο της θα είναι.Μα! πες μου πώς περάσατε? Μα τι σε ρωτώ,αφού το βλέπω.Έχεις γίνει σαν σοκολάτα.
-Περάσαμε πολύ ωραία!..Περάσαμε φανταστικά!..Περάσαμε ονειρεμένα!..Περάσαμε υπέροχα!..Θα δεις τις φωτογραφίες,τη βιντεοκόπηση και θα το διαπιστώσεις μόνος σου.Πες μου όμως πού να βρίσκεται ο mr Άντριου.
Ο Μπιλ μου είπε στον τηλεφωνητή να μάθω πού βρίσκεται. Η μαμά του  επειγόντως,  τον ζητά.
Κι εγώ μόλις τώρα έφθασα.Πήρα το μήνυμα και έτρεξα αμέσως.
-Δεν ξέρω Σου,δεν ξέρω πού βρίσκεται ο αδελφός μου.
-Καλά,Γκέρμπυ,σ'ευχαριστώ,πηγαίνω να βρω τη θεία μου στο γραφείο της.
Το  Κυριακάτικο  Μυθιστόρημα

Οι  ωραίες  διακοπές  της  Σημέτας  πέρασαν ευχάριστα.
Μαζί με την ομάδα της των αγοριών και των κοριτσιών μοντέλων επέστρεψαν στην καθημερινότητα της σχολής
Η Σημέτα   μαυρισμένη,  γεμάτη από τον  φθινοπωρινό ήλιο στο Μαϊάμι,γεμάτη από την αλμύρα της  θάλασσας  και την  αύρα της ,που όλες αυτές τις ημέρες ανέπνεε μακρυά από το καυσαέριο της Ν.Υόρκης, επέστρεψε στη καθημερινότητα, και του σπιτιού της.
Πήρε μια ανάσα μπαίνοντας στο σπίτι της κι έπειτα πήγε στο γραφείο της και  πάτησε το κουμπί του τηλεφωνητή.
Η καρδιά της  πλημμύρισε από αισθήματα στο άκουσμα της φωνής του αγαπημένου της Bill.
Γνώριζε πως ο αγαπημένος της βρισκόταν στην Γερμανία σε σεμινάριο των  Πολιτικών Μηχανικών, λίγο πριν από την λήψη του πτυχίου,στα πλαίσια της διπλωματικής μεταπτυχιακής εργασίας του.
Αυτό που δεν γνώριζε ήταν πως ο Bill βρισκόταν στο Βερολίνο μαζί με την μητέρα του, που τα  καθημερινά  παράπονα της στον γιό της,ότι ο πατέρας του την παραμελεί και το μόνο που τον ενδιαφέρει τόσο, έλεγε στον Bill,είναι η επέκταση των εργασιών του στην κολοσσιαία εταιρεία του,που αποσπούσε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του με αποτέλεσμα την παραμέληση της μητέρας του,που παραπονιόταν συνεχώς στον Bill μέχρι  σημείου να τον έχει εκνευρίσει αφάνταστα γι αυτό και της χάρισε αυτό το ταξίδι στο Βερολίνο παίρνοντας τη μαζί του στο μεταπτυχιακό σεμινάριο.
Ο Bill  ενημέρωσε  τη Σημέτα ότι βρίσκεται με τη μητέρα του στο Βερολίνο και την παρακαλούσε να επικοινωνήσει με τον πατέρα του,που η μητέρα του επειγόντως αναζητά και δεν μπορεί να τον βρει.
Όλα τα τηλέφωνα στην εταιρεία  βουϊζουν,είπε ο Bill  στη Σημέτα,δεν είναι δυνατή η επικοινωνία  από τόση μεγάλη απόσταση.
Η Σημέτα υποσχέθηκε στον Bill,ότι θα φροντίσει  αμέσως  να μάθει γιατί ο  mr Άντριου  έχει γίνει άφαντος..

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

 To   Ποίημα  του  Σαβατόβραδου

Οι  γυναίκες  σήμερα  γιορτάζουν
Τι  χαρά!!!
Μια  φορά  το  χρόνο  να σε  αγκαλιάζουν
όχι καθημερινά!!!

Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Αγαπημένοι μου αναγνώστες μαθητές και μαθήτριες όλων των ηλικιών συνεχίζουμε σήμερα την μελέτη μας στην Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης, με  την συνέχεια σε άλλα φαινόμενα της   κ ρ ά σ η ς, που είναι  η συγχώνευση του τελικού βραχέως φωνήεντος  ή διφθόγγου της προηγούμενης  λέξης με το αρχικό φωνήεν ή δίφθογγο της επόμενης  σε ένα φωνήεν μακρό  ή σε μία δίφθογγο.  Άξια  σημειώσεως είναι τα  φαινόμενα της  κ ρ ά σ ε ω ς  στα οποία  το ψιλόν  κ  του συνδέσμου  και  έχει διασυνθεί γιατί εδασύνετο η δευτέρα από τις συμπλεκόμενες συλλαβές: καί  όπως( το όμικρον με δασεία και οξεία) > χώπως (με χι και τον ίδιο τονισμό με  ψιλή  και οξεία πάνω στο επόμενο ωμέγα), καί οπόταν( με δασεία στο  ο ) >χωπόταν ( με χι και ψιλή  πάνω στο ωμέγα ), καί όπη ( με δασεία οξεία στο όμικρον  και υπογεγραμμένη  κάτω από το  η  το  ήτα ) >χώπη (με ψιλή και δασεία πάνω στο ωμέγα και υπογεγραμμένη κάτω από το ήτα), καί όταν ( με δασεία και ψιλή πάνω από το όμικρον) >  χώταν ( με χι και ψιλή οξεία πάνω στο ωμέγα που είναι το όμικρον που συγχωνεύθηκε και μετατράπηκε σε ωμέγα), καί ότι (με δασεία και οξεία πάνω στο όμικρον) >χώτι( με χι και ψιλή  οξεία πάνω στο ωμέγα).
Σε ποιές άλλες περιπτώσεις  συναντάμε την κ ρ ά σ η.
1) Επί του  ά ρ θ ρ ο υ  και της  α ν α φ ο ρ ι κ ή ς  α ν τ ω ν υ μ ί α ς και ιδιαίτερα στους τύπους ο ( με δασεία και οξεία) και στο  α ( με δασεία οξεία): ο ( με δασεία) ανήρ( με ψιλή πάνω στο  α ). >ανήρ( με δασεία πάνω στο  α ), το  όνομα( με ψιλή πάνω στο ο ) > τούνομα ( με ψιλή οξεία πάνω στο υ ), α( με δασεία οξεία) αν ( με ψιλή οξεία) > αν( με δασεία και οξεία), α( με δασεία και οξεία) εγώ( με ψιλή πάνω στο  έψιλον και οξεία πάνω στο ωμέγα)  > α( με δασεία)  γώ.
2) Επί της προθέσεως  π ρ ο  και  του συνδέσμου κ α ι: πρό έργου( με ψιλή οξεία πάνω στο  έψιλον)  >προύργου( με ψιλή οξεία πάνω στο  ύψιλον του διφθόγγου  ου), καί  αγαθός( με  ψιλή πάνω στο άλφα)  >καγαθός( με ψιλή πάνω στο άλφα μετά το κάπα), καί εγώ( με ψιλή πάνω στο έψιλον >καγώ ( με ψιλή πάνω στο άλφα).
          Η   ΓΝΩΡΙΜΙΑ  ΜΕ  ΤΟΥΣ  ΑΡΧΑΙΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ  ΜΑΣ

                                    ΟΙ  ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ   ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ

Ο  ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ. ο  Ελεάτης  είναι Αρχαίος Έλληνας  Φιλόσοφος από την Ελέα της  Κάτω Ιταλία, ή της  Μεγάλης  Ελλάδας. Γεννήθηκε  το 540 πριν από τη γέννηση του Χριστού και έζησε μέχρι το 475 ή 470 π.Χ. Ήταν υιός του Πύρη,όπως μας πληροφορεί ο κατά πολύ νεότερος του φιλόσοφος ο Θεόφραστος,ο διάδοχος του Αριστοτέλη στην Περιπατητική Σχολή.
Ο Παρμενίδης είναι ο κυριότερος εκπρόσωπος της Ελεατικής Σχολής του Ξενοφάνη του Κολοφώνιου  και των Πυθαγορείων,των οπαδών του Πυθαγόρα.. Η   διδασκαλία του Παρμενίδη  βασιζόταν σε ένα είδος υλιστικού μονισμού,όπου η έννοια του όντος βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση  προς το μη ον.Το ον είναι υπαρκτό και το μη ον δεν είναι υπαρκτό κατά συνέπεια  μόνο η γνώση του όντος είναι δυνατή και νοητή. Το ον δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος γιατί δεν μπορεί να προέλθει από το μη ον.και επομένως ούτε μπορεί να γίνει μη ον,όπως λέγει ο Παρμενίδης "ουδέ ποτ' ήν  ουδ'έσται ,επί νύν εστιν  ομού πάν,εν,συνεχές".
Στην γνώση του όντος λέγει δεν οδηγούν οι αισθήσειςπου είναι κατά τον Παρμενίδη,αναξιόπιστες,αλλά ο λόγος,ο οποίος  υπονοεί την ύπαρξη του όντος,αλλά  όχι και του μη όντος,συνεπώς,λέγει,οι αισθήσεις είναι πηγή πλάνης. Το φιλοσοφικό σύστημα του Παρμενίδη  μπορεί να χαρακτηριστεί  ως στατική θεώρηση του σύμπαντος και αποτελεί προώθηση της ελεατικής φιλοσοφίας της οποίας πολέμιος υπήρξε ο Αριστοτέλης.
Ο Παρμενίδης  εκθέτει  την διδασκαλία του  στο μοναδικό έργο του "Περί Φύσεως" που είναι ένα φιλοσοφικό έπος, ένα ποίημα, σε δακτυλικό  εξάμετρο,  στην Ιωνική  διάλεκτο,του οποίου μόνο αποσπάσματα σώζονται.
Ο Παρμενίδης είναι ο πρώτος φιλόσοφος,που εκφράζει την σκέψη του σε δακτυλικό εξάμετρο και παρουσιάζει  μία ποίηση πιο ευγενική  και πιο σοβαρή από την ποίηση του Ξενοφάνη  και ακόμη πιο διαφορετική  από εκείνην του Ομήρου και του Ησίοδου.
Ο Σιμπλίκιος, ο Νεοπλατωνικός Φιλόσοφος του 6ου μετά Χριστόν αιώνα  έχει διασώσει  αποσπάσματα από το ποίημα του Παρμενίδη,τα οποία  επιτρέπουν μία σχεδόν πλήρη ανασυγκρότηση της φιλοσοφίας του
Μετά το Προοίμιο,το οποίο διασώθηκε ολόκληρο, το ποίημα περιελάμβανε δύο μέρη το " ο Δρόμος της Αλήθειας" και το "ο Δρόμος της Δόξας".Ο Παρμενίδης μας εισάγει στο κυρίως μέρος  του ποιήματος του με έναν αλληγορικό πρόλογο,ο οποίος  περιγράφει ένα φανταστικό ταξίδι.
Ο  ποιητής ταξιδεύει πάνω σε ένα άρμα,που σύρεται από άλογα πάνω στο δρόμο του Ήλιου.Το άρμα οδηγούν παρθένες,οι  Ηλιάδες κόρες,διαγράφοντας  μία πορεία από την περιοχή της Νύχτας προς την περιοχή της Μέρας, του φωτός. Με πολλές λεπτομέρειες περιγράφει την πύλη που χωρίζει τους δύο δρόμους,το δρόμο της Μέρας και τον δρόμο της Νύχτας.
Φύλακας αυτής της πύλης είναι η Δίκη,που ελέγχει την ακριβή τήρηση  των μέτρων του Ήλιου.(Όπως στον Ηράκλειτο  Β 94  ο Ήλιος οφείλει να τηρεί  τους καθορισμένους χρόνους που ρυθμίζουν την έλευση της μέρας και της νύχτας). Με τα κλειδιά που κρατά η Δίκη  ανοίγει τις πύλες της Μέρας και της Νύχτας στους ορισμένους χρόνους,που ο Ήλιος πρέπει να μπαίνει και να βγαίνει. Όταν το άρμα φτάνει στον προορισμό του,που είναι η χώρα του φωτός,μία θεά πρόσχαρη τον υποδέχεται εκεί.ευγενικά.Τον προσφωνεί με λόγια που εκφράζουν την αλήθεια,την οποίαν  οι  θνητοί δεν θα μπορούσαν να βρουν,γιατί η σκέψη τους είναι φυλακισμένη στην περιοχή της φαινομενικής και αναληθούς γνώσης.
Το νόημα που έχει το  ταξίδι αυτό  είναι ότι επιχειρείται το άνοιγμα του δρόμου που οδηγεί στην αλήθεια. Το φως της ημέρας απεικονίζει τη λάμψη της αλήθειας και η νύχτα απεικονίζει την ανθρώπινη πλάνη.Στην αλήθεια αντιστοιχεί το  ον και στην ανθρώπινη γνώμη ,στη δόξα,αντιστοιχεί το μη  ον, ενώ το φως  είναι το  ον.
Η προσφώνηση της θεάς προς τον ποιητή τελειώνει με τα εξής λόγια."Είναι ανάγκη να τα μάθεις όλα,τόσο την ακλόνητη καρδιά της  καλοστρογγυλεμένης αλήθειαςόσο και τις γνώμες των θνητών,που δεν έχουν μέσα τους αληθινή βεβαιότητα.Ωστόσο θα μάθεις και αυτά,πώς θα έπρεπε να είναι  με έναν  πιθανό τρόπο αυτό το φαινομενικό,που διαπερνά τα πάντα τελείως".
Η Αλήθεια περιγράφεται εδώ ως "καλοστρογγυλεμένη" γιατί την παρακολουθεί κανείς διανύοντας έναν τέλειο κύκλο και ξαναφθάνει στο σημείο από όπου ξεκίνησε.Ο Παρμενίδης  προυποθέτει έναν τέτοιο κύκλο,όταν λέγει:  ξυνον δέ  μοί εστιν / οππόθεν άρξωμαι' τόθι γάρ πάλιν ίξομαι αύθις".
Από τους φιλοσόφους,που έζησαν τον ίδιο καιρό με τον Παρμενίδη  και κυρίως ο  Πλάτωνας ασχολήθηκε ,ο οποίος αφιέρωσε στον Παρμενίδη τον ομώνυμο διάλογο του "Παρμενίδης",που φέρει τον υπότιτλο "η  περί ιδεών,Λογικός"
Η συγγραφή του διαλόγου από τον Πλάτωνα τοποθετείται περίπου  το 370- 361 π.Χ.Ο χρόνος κατά τον οποίον διεξήχθη η συζήτηση μπορεί να τοποθετηθεί περί το 450 π.Χ.που ο Σωκράτης εδώ παρουσιάζεται σε νεαρή ηλικία,αλλά όμως ο Παρμενίδης είχε αποβιώσει προ 20ετίας περί το 470 π.Χ. Ο Πλάτων στο βιβλίο του αυτό  στο  "Παρμενίδης" παρουσιάζει την διεξαχθείσα συζήτηση ότι την διηγείται ο Πυθόδωρος στον Αντιφώντα,ο οποίος την διηγείται στον Κέφαλο.Με αυτό ο Πλάτων υποδηλώνει την συνάντηση της φιλοσοφικής σκέψης της Σχολής της Ελέας προς την  φιλοσοφική  σκέψη  των Ιώνων και προς  την  Σωκρατική φιλοσοφική σκέψη.
Από τον Πλάτωνα ακόμη προέρχεται η πληροφορία ότι  ο Παρμενίδης σε μεγάλη ηλικία επισκέφθηκε την Αθήνα,όπου εγνώρισε τον νεαρό τότε Σωκράτη.

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

Αγαπημένοι μου  αναγνώστες  μαθητές και μαθήτριες  όλων των ηλικιών συνεχίζουμε σήμερα το μάθημα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματικής με  το πώς κανονίζουμε τον  τ ο ν ι σ μ ό  της συλλαβής  που  προέρχεται από την  κ ρ ά σ η.
Ο  τ ό ν ο ς  που τυχόν  υπάρχει  πάνω στην πρώτη  από τις  συμπλεκόμενες   συλλαβές, εξαφανίζεται. Επικρατεί  ο   τ ό ν ο ς  ο  τυχόν υπάρχον επί της δευτέρας συλλαβής,ο οποίος παραμένει αμετάβλητος στην περίπτωση που επιτρέπουν αυτό οι γενικοί κανόνες του τονισμού.
Ήτοι η  εκ της κράσεως προερχόμενη συλλαβή  τονίζεται μόνον,όταν τονίζεται η δεύτερη από τις συμπλεκόμενες συλλαβές, διαφορετικά  παραμένει άτονος: "α εγώ>  αγώ,(με δασεία στο  α ).
ο  άνθρωπος>  άνθρωπος. ( με δασεία  στο άρθρο  ο  και ψιλή οξεία πάνω από το   α  στο άνθρωπος < άνθρωπος με δασεία και οξεία πάνω  στο  α  και η λέξη   είτα( με ψιλή και περισπωμένη πάνω στο  ι  του  ει γίνεται  κάτα  με δασεία και περισπωμένη πάνω στο  α και με υπογεγραμμένη  κάτω. από το α.Στα  δύο  τελευταία  παραδείγματα   ο τόνος της δεύτερης συλλαβής παραμένει  αμετάβλητος,γιατί το επιτρέπουν οι κανόνες του τονισμού.- τα  άλλα< τάλλα.Εδώ ο τόνος της δευτέρας συλλαβής τροποποιείται σε περισπωμένη ,γιατί αυτό απαιτούν οι γενικοί κανόνες  τονισμού.

               Η  ΓΝΩΡΙΜΙΑ   ΜΕ  ΤΟΥΣ  ΑΡΧΑΙΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ  ΜΑΣ

                                           ΟΙ   ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ   ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ

Ο  ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ   από τον  Ακράγαντα  της  Σικελίας. γεννήθηκε  το  494 προ Χριστού  και απεβίωσε το 434 προ Χριστού. ήταν φιλόσοφος  και ερευνητής  των  φυσικών  φαινομένων και ένας από  τους σημαντικότερους εκπροσώπους  της Αρχαίας  Ελληνικής  Προσωκρατικής  Φιλοσοφίας
Ήταν  υιός  του  Μέτωνα,ο οποίος κατείχε υψηλό  αξίωμα  στη  διακυβέρνηση της Ακραγαντινής πολιτείας και ήταν πρωταγωνιστής στις πολιτικές συγκρούσεις  του   470 προ Χριστού
Ο πατέρας του εργάστηκε για να επιτύχει την κατάλυση της τυραννίας στην πατρίδα του. Ο Μέτων είχε και μία δεύτερη προσωνυμία ονομαζόταν και Αρχινόμος  από το επάγγελμα  που ασκούσε. Ήταν  άνθρωποι  αρχοντικής  και  επιφανούς  καταγωγής. Ο Εμπεδοκλής  είναι  φυσικός και μυστικός,είναι  γιατρός και πολιτικός,είναι επιστήμων και μάγος .Ο βίος του είναι γεμάτος  με ιστορίες που αγγίζουν  τα  όρια  του  μύθου.
Τα κείμενα του είναι γραμμένα  σε ποιητική  μορφή  και ονομάζονται,το  πρώτο  ποίημα  "  Περί  φύσεως"  είναι  μια  προσπάθεια  να  εξηγηθεί  από  φυσική  άποψη  ο  κόσμος  στις  ποικίλες  φάσεις  του  και  στα  ποικίλα  περιεχόμενα  του.Το  δεύτερο " Καθαρμοί"  έχει ως θέμα  την  πτώση  της  ανθρώπινης  ψυχής  από μια αρχική  κατάσταση  αθωότητας  και  τον  κύκλο που ακολουθεί η ψυχή για  να επιστρέψει   στην  πρωτέρα  έδρα της. Τα περιεχόμενα των δύο αυτών ποιημάτων είναι εντελώς διαφορετικά  και αταίριαστα  μεταξύ τους  και είναι προφανές ότι αυτά εγράφησαν  σε διαφορετικές περιόδους της ζωής του Εμπεδοκλή  και  πολύ  απομακρυσμένες μεταξύ τους,που οπωσδήποτε απεικονίζουν  μία διαφορετική  πνευματική  ανάπτυξη. Δεν υπάρχει πρόβλημα  και αν υπάρχει  μπορεί να γίνει λιγότερο οξύ αν διερευνήσουμε  τα σημεία εκείνα από το δεύτερο  ποιητικό του  έργο "Καθαρμοί", τα οποία  επεξηγούν  ορισμένα  σημεία  του  βιβλίου  του με τα ποιήματα "Περί  Φύσεως" και αντίστροφα.
Ο  Εμπεδοκλής   στην  Κοσμογονία του παρουσιάζει  τα  ρ ι ζ ώ μ α τ α.
 Τα ριζώματα   είναι τα τέσσερα φυσικά σώματα,  με θεϊκά ονόματα.
Είναι ο Ζ ε ύ ς,η  Ή ρ α, ο Α ϊ δ ω ν ε ύ ς  και  η Ν ή σ τ ι ς.
Ο Ζεύς,στον Εμπεδοκλή  εκπροσωπεί το πυρ,η Ήρα τον αέρα,ο Αϊδωνεύς τη γη και η  Νήστις το ύδωρ. Η Νήστις φαίνεται να υπήρξε μία σικελική θεότητα, των υδάτων
Ο Εμπεδοκλής δεν παραμένει πιστός στις λαϊκές παραδόσεις και δεν εξηγεί τα θεϊκά ονόματα ως πρόσωπα που αντιστοιχούν στα φυσικά σώματα,πυρ,αέρα και γη. Φαίνεται πως ο Εμπεδοκλής επεχείρησε να αναθεωρήσει τις λαϊκές πεποιθήσεις τις σχετικές με τις φυσικές λειτουργίες που εκπροσωπούσαν οι θεοί,ο Ζεύς,η Ήρα,και ο Αϊδωνεύς. Ερμηνεύοντας τη σκέψη του Εμπεδοκλή  παρατηρούμε ότι αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία Εδώ,στον Εμπεδοκλή,η προσωποποίηση και η θεοποίηση των στοιχείων εξυπηρετεί μία αλληγορική εξατομίκευση αυτών των στοιχείων
Οπως ο Αναξαγόρας μίλησε για το Άπειρο αποδίδοντας του θεϊκό χαρακτήρα,όπως ο Ξενοφάνης σκέφτηκε την ενότητα του κόσμου μέσα από μια κοσμική δύναμη που την ονόμασε Θεό,όπως ο Ηράκλειτος, θα μιλήσουμε γι αυτόν στα επόμενα μαθήματα, αποκάλεσε θεό τον κόσμο της μέρας και της νύχτας,του χειμώνα και του καλοκαιριού,του πολέμου και της ειρήνης,του κόρου και του λιμού,αναλόγως ο Εμπεδοκλής,θεωρούσε τα στοιχεία θεούς,γιατί αυτά ήταν η  τελευταία  πραγματικότητα,ο τελευταίος αντικειμενικός κόσμος του. Ο Εμπεδοκλής  δεν χρησιμοποιεί τους Θεούς   με θρησκευτικό νόημα ούτε  προβάλλει  τους Θεούς ως αντικείμενα λατρείας,ούτε προέφερε θυσίες
Το ίδιο συμβαίνει και με τις δύο δυνάμεις την Φ ι λ ό τ η τ α και το Ν ε ί κ ο ς,που ο Εμπεδοκλής παρουσιάζει τον θεϊκό χαρακτήρα τους ιδιαίτερα τονισμένο από το γεγονός,ότι αυτές εμφανίζονται με πολλά ονόματα.Η Φιλότης ονομάζεται και Φιλίη,Στοργή,Γηθοσύνη,Κύπρις,Αφροδίτη.
Το Ν ε ί κ ο ς ονομάζεται Έρις και Κότος. Το φαινόμενο αυτό που παρουσιάζει εδώ ο Εμπεδοκλής να αποδίδει τον Θεό με πολλά ονόματα  χαρακτηρίζει το γόητρο και το κύρος του φιλόσοφου.
Ανάλογο είναι το φαινόμενο της πολυωνυμίας  στην περίπτωση της Θεάς του Παρμενίδη,ο οποίος την ονομάζει  Δίκη,Ανάγκη,Μοίρα. και ακόμη στον Ηράκλειτο,ο οποίος ονομάζει τον Θεό. Λόγον,Σοφόν,Θεόν.
Στον Εμπεδοκλή τα  ρ ι ζ ώ μ α τ α  είναι ισοδύναμα και ομότιμα  και ότι καθέ ένα είναι το ίδιο δυνατό. Το κάθε ένα όμως ασκεί διαφορετικό λειτούργημα και έχει έναν ιδιαίτερο χαρακτήραή έναν ιδιαίτερο τρόπο λειτουργίας.Η κανονικότητα τους,το  καθιερωμένο πρότυπο τους  ορίζεται  από  ορισμένα  χρονικά  διαστήματα,  στα οποία  τα  ρ ι ζ ώ μ α τ α  κερδίζουν εκαλλάξ την κυριαρχία τους μέσα στο γύρισμα του χρονικού κύκλου Το αδιάκοπο γύρισμα του χρονικού κύκλου είναι εξασφαλισμένο από την ίδια  την δομή των ριζωμάτων,τα οποία μένουν απαράλλακτα με τον εαυτό τους ,ομογενή και συμπαγή,αιώνια αμετάβλητα μέσα στον αιώνια ανακυκλούμενο και μεταβαλλόμενο κόσμο.
Έτσι ο Εμπεδοκλής ικανοποιεί τόσο το αίτημα της Ιωνικής φιλοσοφίας που εξηγεί τον κόσμο  και τα ποικίλα φυσικά φαινόμενα  με βάση τις μεταβολές που αυτά υφίστανται Σε πολλά σημεία του ποιήματος του Εμπεδοκλή παρατηρείται,ότι το σύνολο της πραγματικότητας δεν μπορεί ούτε να αυξηθεί, μόνο τα ριζώματα υπάρχουν,ούτε να καταστραφεί,αφού δεν είναι τίποτε  από αυτά κενό.
Ο Εμπεδοκλής  στην πληρότητα του παντός εννοεί και τις δύο δυνάμεις  τη Φ ι λ ό τ η τ α  και το Νε ί κ ο ς,οι οποίες δεν νοούνται ως σώματα,ως ποσότητες που θα κάλυπταν υποτιθεμένα  κενά μεταξύ των ριζωμάτων. Η Φιλότητα και το Νείκος,αν και  παρουσιάζονται με μυθικά ονόματα,συλλαμβάνονται ως μηχανικές δυνάμεις. Η Φιλότητα  προσδιορίζεται   ί σ η  ως προς το μήκος και το πλάτος και το Νείκος  είναι ισόρροπο  παντού.Οι δύο αυτές δυνάμεις απλώνουν το δυναμικό τους σε όλο το χώρο της επιρροής τους.
Την άποψη όλων των Προσωκρατικών,ότι ο κόσμος δεν έχει καμια  αρχή  και κανένα τέλος,ο Εμπεδοκλής την παρουσιάζει με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ο κόσμος,λέει,ο Εμπεδοκλής,ακολουθεί μία  επανερχόμενη κυκλική  συνεχώς πορεία  που εναλλάσεται με ενότητα και πολλαπλότητα  και ότι καμια φάση του κύκλου δεν είναι αρχική και έτσι δεν υπάρχει πρώτη αρχή του κόσμου.
Στον κύκλο του χρόνου ξεκινά  πάντοτε  μια  περίοδος εξουσίας της Φιλότητας και μια άλλη ίση προς αυτήν περίοδος εξουσίας του Νείκους που εναλλάσσονται  διαδοχικά σε καθορισμένα χρονικά διαστήματα. Ο παράγων χρόνος λειτουργεί εδώ με ένα ανάλογο τρόπο προς εκείνον του αναξειμάνδρειου χρόνου " κατά τήν τού χρόνου τάξιν".
Ο Χρόνος εδώ σε καμια περίπτωση δε θεωρείται  ως μια σύμφυτη  δύναμη στον κόσμο  που εναλλάσσει την Φιλότητα με το Νείκος  Σε κανένα από αυτά τα στοιχεία δεν αναγνωρίζονται ιδιαίτερα προνόμια κατά την ατελείωτη κυκλική πορεία. Η ισοτιμία είναι εκείνη που χαρακτηρίζει  την ατελείωτη  διαδοχική   διατήρηση του κοσμικού κύκλου.



                             

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

                                       ΚΑΛΗ  ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

                          ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ  ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ

Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

 Το  Κυριακάτικο Μυθιστόρημα

Μία  χειμωνιάτικη  ημέρα  με  πολύ  παγωνιά,που ήλθε  η  Μαριτσούλα  να  ψωνίσει,την πήρε  ο Θεοφάνης  στην αγκαλιά του,της χάϊδεψε τα μαλλιά,τη φίλησε στο μέτωπο,την έκλεισε  σφιχτά στην αγκαλιά του για να τη ζεστάνει τη μικρή βοηθό της  γειτονιάς μπορούμε να πούμε,γιατί η Μαριτσούλα με την σβελτάδα,που την διέκρινε και καθώς ήταν καλόχαρο κοριτσάκι,όλα τα προλάβαινε.Το σχολείο,τις εξωτερικές εργασίες,που ανέθετε η κυρία,που την  πήρε κοντά της, απομακρύνοντας την από  την ανέχεια της πολυμελούς οικογένειας της και φέρνοντας την στην πρωτεύουσα  να σπουδάσει και να δοξάσει και την ίδια που φρόντισε να της εξασφαλίσει μια  τόσο άνετη ζωή, με τις σπουδές της στο πιάνο και στις ξένες γλώσσες. Χαρούμενο  κοριτσάκι και σβέλτο καθώς ήταν εξυπηρετούσε με προθυμία  όλες τις  ηλικιωμένες κυρίες της γειτονιάς,που δεν τολμούσαν να ξεμυτίσουν από το σπίτι μέσα στο κρύο του χειμώνα
 Η Μαριτσούλα ακούραστο και σβέλτο κοριτσάκι,από μικρό μικρό το βάλανε να δουλεύει, πώς  να τα βγάλει πέρα ο πατέρας με τα δέκα παιδιά,που είχε η οικογένεια,όταν θα μεγαλωναν  και  δημιουργούσαν τις δικές τους οικογένειες,θα σχημάτιζαν ένα χωριό.
Και του έλεγε η μακαρίτισσα,έλα να κάνουμε ένα δύο παιδιά ακόμη, σαν και τούτα θα είναι και αυτά
-Έλα να αγαπηθούμε δύο τρεις φορές ακόμη. Να με πάρεις στην αγκαλιά σου,να με ζεστάνεις και θα γεννηθεί το  ενδέκατο.Και άλλη  μια  φορά αγάπες,να! και το δωδέκατο.Και άλλη μια φορά φιλιά και χάδια,να! και το δέκατο τρίτο. Θα μας το προικίσει η Φρειδερίκη! Δεν τάμαθες;  η βασίλισσα προικοδοτεί  το 13ο παιδί.Η Ελπίδα μου το είπε,η κουμπάρα της ξαδέλφης της της Ανίκας γέννησε το 13ο  παιδί  και η Φρειδερίκη αμέσως έστειλε το βιβλιάριο με την πρώτη κατάθεση. Έλα έλα,ακριβέ μου, θα σωθούμε και μεις και όλα τα παιδιά μας.
Έλα  έλα η  ευφρόσυνη γυναίκα. Όχι όχι ο άντρας της,την έσκασε  και πάει καλιά της.
Η Μαρίτσα ήτανε τότε δέκα   και το μικρότερο παιδί  χρονιάρικο. Μια  κυρία,που ήρθε στο χωριό   να παραθερίσει,στο σπίτι της νονάς της,που η Μαρίτσα κάθε μέρα επισκεπτόνταν  για  να τη βοηθά στη λάτρα του σπιτιού,καθώς νοίκιαζε δωμάτια σε παραθεριστές,την είδε  η κυρία Αριστέα,  και της άρεσε. Το έβλεπε έτσι σβέλτο  και ζωντανό,που ήταν και ομορφούτσικο κοριτσάκι, είπε στην  κυρά Μαρία,τη νονά της, να την αφήσει να το πάρει μαζί της στην Αθήνα.Εδώ στο χωριό θα χαραμίσει τη ζωούλα της,είπε.Έτσι και έγινε. Στο τέλος των διακοπών  η Μαρίτσα ετοίμασε τα λιγοστά ρουχαλάκια της,συνεννοήθηκε με τη  μικρότερη  αδελφή της,την Φανούλα,πώς να διαφεντεύει τον πατέρα και τα παιδιά
-Μη φοβάσαι,έλεγε η Μαρίτσα,εγώ είμαι εδώ.Ό,τι θέλετε θα φροντίζω.Θα σας στέλνω χρήματα,μη χολοσκάς,να προσέχεις τα παιδιά και να πετάγεσαι μέχρι τη νονά να τη βοηθάς,αν χρειάζεται.
Ναι! Μαριτσούλα μου, έλεγε η Φανούλα,μη χολοσκάς και σύ, θα την βοηθώ τη νονά,όπως τη βοηθούσες κι εσύ, μαζί μου θα παίρνω και τον μικρό Κωστάκη. Η νονά θα το επιβλέπει,όσο εγώ θα κάνω τις δουλειές.
Και να τώρα,η Μαριτσούλα,15 χρονο κορίτσι,αγαπήθηκε με τον Θεοφάνη.
Μια μέρα,που η  Μαρίτσα ένοιωσε στα σπλάχνα της να πάλλεται μια καινούρια ζωή,εξομολογήθηκε το μυστικό της στο Θεοφάνη,που γεμάτος από χαρά έτρεξε να πει στη θεία του την ευχάριστη είδηση.
Ετοίμασαν το γάμο και πάντρεψαν τα παιδιά. Ο θείος του Θεοφάνη,ο κύριος Γιαννής,θεώρησε καλό,μια και σε λίγο καιρό ο Θεοφάνης θα γινόταν πατέρας,να του ανοίξει ένα δικό του κρεοπωλείο.
Ο Κυριάκος όμως στεναχωρήθηκε τόσο πολύ,όταν το έμαθε,που αρρώστησε από την στενοχώρια του που θα έχανε τον καλύτερο υπάλληλο του. Δεν ήθελε με κανένα τρόπο να γίνουν αντίπαλοι  αυτοί οι δύο καλοί φίλοι. Πρότεινε στο θείο του Θεοφάνη,να γίνουν συνέταιροι. και ο κύριος Γιαννής δέχτηκε με χαρά που ο ανηψιός του θα παρέμενε  συνέταιρος με τον καλό του φίλο,τον Κυριάκο.
Σε λίγους μήνες γεννήθηκε η Αννούλα  και τα παιδιά μετακόμισαν σε ένα μεγαλύτερο σπίτι,εκεί στην ίδια περιοχή,κοντά στον θείο και στην θεία του Θεοφάνη  και  στην κυρία Αριστέα,που είχε αναλάβει τη μικρή Μαριτσούλα,αυτό το σβέλτο και ομορφούτσικο κοριτσάκι.
 Η Μαρίτσα ήταν η μαμά της Άννας. Η κυρία Μαρίτσα Χαρή του Φάνη,όπως της άρεσε τώρα να αποκαλεί τον άνδρα της, όπως και στον Φάνη Χαρή τώρα άρεσε να την αποκαλεί  Μαίρη.
                         KAΛΕΣ  ΑΠΟΚΡΙΕΣ

Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

 Το  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Του μπαμπά μου το σακάκι
μέσα στο δωματιάκι
μυρουδιές από ιδρώτα
χώμα
γης
ελιές
και χόρτα

Του μπαμπά μου το σακάκι
μέσα στο δωματιάκι
κρεμασμένο στην καρέκλα
μύριζε
ψωμί και φέτα
ελιδάκια τσακιστά
παξιμάδια κριθωτά

Αν μιλούσαν
τι θα λέγαν
τα σακάκια του μπαμπά
ιστορίες
παραμύθια
και άλλα πολλά

Πως τον σκεπάζαν
με αγάπη
και ζεσταίναν τρυφερά
την πλατίτσα
τη γλυκιά του
απ' τον κρύο το βοριά

Του μπαμπά μου το σακάκι
μέσα στο δωματιάκι
μυρουδιές από βεντούζες
τυλιγμένο το βαμβάκι
με κλωστές στο πηρουνάκι
μες στο οινοπνευματάκι

Τσαφ! το σπίρτο
και  η γρήγορη μαμά
το βαμβάκι
στη  βεντούζα
και στη πλάτη του μπαμπά

Κόκκινη!
 σαν τη φωτιά
τσούζουν λέει λίγο το δέρμα
μα σε κάνουνε καλά
η δική μου η δουλειά;
 το ποτηράκι μες το οινόπνευμα
 το βαμβάκι
να ποτίζεται καλά

Και ο μπαμπάς μου ο γλυκός
ήταν τρισευτυχισμένος
για το μεγάλο το καλό
που του κάναμε οι δυό μας
η μαμά κι εγώ

Του ερίχναμε στην πλάτη
δύο κουβέρτες πατητές
και γινότανε κουκούβι
όπως έλεγε με αυτές

Και την άλλη μέρα σβέλτος
έτρεχε εις την δουλειά
 μην πάει ο χρόνος του
χαμένος
απ'την γρίππη την κακιά.
  ΚΑΛΟ  ΜΗΝΑ

ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ  ΣΤΙΣ  ΕΟΡΤΑΖΟΥΣΕΣ  ΤΗΝ  ΣΗΜΕΡΙΝΗ  ΗΜΕΡΑ  ΤΗΣ  ΑΓΙΑΣ  ΕΥΔΟΚΙΑΣ  ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ  ΣΕ   ΟΛΕΣ  ΚΑΙ  ΟΛΟΥΣ  ΠΟΥ  ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ   ΤΙΣ  ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ  ΗΜΕΡΕΣ   ΑΥΤΟΥ  ΤΟΥ  ΜΗΝΑ
ΝΑ  ΤΑ  ΕΚΑΤΟΣΤΙΣΟΥΝ  ΟΛΕΣ  ΚΑΙ  ΟΛΟΙ  ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ  ΤΑ  ΓΕΝΕΘΛΙΑ  ΤΟΥΣ  ΤΟΝ  ΜΗΝΑ  ΜΑΡΤΙΟ
Aγαπημένοι  μου  αναγνώστες  μαθητές  και  μαθήτριες  όλων  των  ηλικιών  σήμερα  συνεχίζουμε  την  γραμματική της  Αρχαίας   Ελληνικής  γλώσσας με την   κ ρ ά σ η.
Όταν  μετά από μια λέξη,η  οποία  λήγει  σε  φωνήεν   χωρίς  να έχει τελικό σύμφωνο,επακολουθεί  άλλη  λέξη,,η οποία  αρχίζει  και  αυτή  από  φωνήεν,δημιουργείται   χ α σ μ ω δ ί α , την οποίαν,το λεπτό γλωσσικό αισθητήριο των   Ελλήνων  δεν  μπορούσε να ανεχτεί  ευχάριστα  γι αυτό  την  απέφευγε  ή  επεδίωκε  την  θεραπεία  της. Όταν  δε μπορούσε να αποφύγει την χασμωδία  με  την  αλλαγή  της  σειράς  των  λέξεων, την θεράπευε   με δύο  τρόπους  με  την   ε κ θ λ ι ψ η   και με την  κ ρ ά σ η. Η  θεραπεία  διευκολύνετο, όταν  η προτέρα λέξις ήταν  βραχυτέρα  της υστέρας  και  καθ'εαυτή ασήμαντος. Για  την  έκθλιψη  μιλήσαμε  στο  προηγούμενο  μάθημα.
Σήμερα  η  φροντίδα  μας  αφορά  την  κράση.
Κ ρ ά σ ι ς ,όπως  δείχνει  και η λέξη, ονομάζεται  η συγχώνευσις  του  τελικού  βραχέος  φωνήεντος  ή  διφθόγγου  της  προηγούμενης  λέξεως  με  το  αρχικό  φωνήεν  ή  δίφθογγον  της επόμενης λέξεως  σε  ένα  φωνήεν  μακρόν  ή  σε  ένα  δίφθογγον. Το  φαινόμενο  αυτό  της  κράσεως  σημειούται με την κ ο ρ ω ν ί δ α  '.
Η  κ ο ρ ω ν ί ς ( ' ) ως  σημείο  της  κ ρ ά σ ε ω ς  δηλώνει  ότι  το  φωνήεν  ή  η  δίφθογγος   άνωθεν  του  οποίου  σημειούται  αυτή   είναι  προϊόν  συγχωνεύσεως   δύο  φωνηέντων  ή  φωνήεντος  και  διφθόγγου   ή  δύο  διφθόγγων,που  ανήκουν  σε  δύο  λέξεις.:  καγώ ( με την κορωνίδα πάνω στο α )= και  εγώ,  ταυτό =το αυτό ( εδώ  το  άλφα  ύψιλον ( αυ ) είναι  δίφθογγος  και  η κορωνίς  επί  διφθόγγου  τίθεται  όπου  και  το  πνεύμα, πάνω  από το δεύτερο  φωνήεν,που εδώ είναι  στη λέξη  ταυτό,πάνω  από το  ύψιλον ( υ ).
Το  φαινόμενο  της  κράσεως  σημειούται με την κ ο ρ ω ν ί δ α  'που  τίθεται  υπεράνω  του  προκύπτοντος εκ της κράσεως  φωνήεντος  ή  διφθόγγου; ταγαθά < τά  αγαθά,  ταλλα< τά άλλα.
Όταν  όμως δασύνεται η πρώτη εκ των κεραννυμένων  συλλαβών, το  δασύ  της  πνεύμα  υπερισχύει  της  κορωνίδας, και  σημειώνεται  αυτό  αντί της κορωνίδας  επί  της εκ  της  κράσεως  προερχομένης  συλλαβής.π.χ.  ανήρ( με δασεία πάνω στο  α ) <  ο  ανήρ( με ψιλή  στο  άρθρο ο και πάνω από το   α  ), ανθρωποι ( με δασεία και οξεία πάνω στο  α ) <  οι άνθρωποι ( με δασεία στο άρθρο  οι  και  ψιλή  οξεία  πάνω  στο  α), αν (  με  δασεία  και οξεία ) <  ά  άν( ,με  δασεία και οξεία  πάνω  στο  α  και  με ψιλή  και οξεία  πάνω  στο αν ).
Όσα  γίνονται   κατά  την κ ρ ά σ ι ν   κανονίζονται  σύμφωνα  με τους  κανόνες  της  Συναιρέσεως,από την οποίαν δεν διαφέρει  παρά  μόνον  στο  ότι  η κράσις  γίνεται   μεταξύ  δύο  λέξεων,οι οποίες ενώνονται  με  αυτήν  σε  μία  λέξη,η  δε  συναίρεση  συμβαίνει  εντός  μιας  και  της  αυτής  λέξεως.