Αγαπημένοι μου αναγνώστες μαθητές και μαθήτριες όλων των ηλικιών συνεχίζουμε σήμερα την μελέτη μας στην Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης, με  την συνέχεια σε άλλα φαινόμενα της   κ ρ ά σ η ς, που είναι  η συγχώνευση του τελικού βραχέως φωνήεντος  ή διφθόγγου της προηγούμενης  λέξης με το αρχικό φωνήεν ή δίφθογγο της επόμενης  σε ένα φωνήεν μακρό  ή σε μία δίφθογγο.  Άξια  σημειώσεως είναι τα  φαινόμενα της  κ ρ ά σ ε ω ς  στα οποία  το ψιλόν  κ  του συνδέσμου  και  έχει διασυνθεί γιατί εδασύνετο η δευτέρα από τις συμπλεκόμενες συλλαβές: καί  όπως( το όμικρον με δασεία και οξεία) > χώπως (με χι και τον ίδιο τονισμό με  ψιλή  και οξεία πάνω στο επόμενο ωμέγα), καί οπόταν( με δασεία στο  ο ) >χωπόταν ( με χι και ψιλή  πάνω στο ωμέγα ), καί όπη ( με δασεία οξεία στο όμικρον  και υπογεγραμμένη  κάτω από το  η  το  ήτα ) >χώπη (με ψιλή και δασεία πάνω στο ωμέγα και υπογεγραμμένη κάτω από το ήτα), καί όταν ( με δασεία και ψιλή πάνω από το όμικρον) >  χώταν ( με χι και ψιλή οξεία πάνω στο ωμέγα που είναι το όμικρον που συγχωνεύθηκε και μετατράπηκε σε ωμέγα), καί ότι (με δασεία και οξεία πάνω στο όμικρον) >χώτι( με χι και ψιλή  οξεία πάνω στο ωμέγα).
Σε ποιές άλλες περιπτώσεις  συναντάμε την κ ρ ά σ η.
1) Επί του  ά ρ θ ρ ο υ  και της  α ν α φ ο ρ ι κ ή ς  α ν τ ω ν υ μ ί α ς και ιδιαίτερα στους τύπους ο ( με δασεία και οξεία) και στο  α ( με δασεία οξεία): ο ( με δασεία) ανήρ( με ψιλή πάνω στο  α ). >ανήρ( με δασεία πάνω στο  α ), το  όνομα( με ψιλή πάνω στο ο ) > τούνομα ( με ψιλή οξεία πάνω στο υ ), α( με δασεία οξεία) αν ( με ψιλή οξεία) > αν( με δασεία και οξεία), α( με δασεία και οξεία) εγώ( με ψιλή πάνω στο  έψιλον και οξεία πάνω στο ωμέγα)  > α( με δασεία)  γώ.
2) Επί της προθέσεως  π ρ ο  και  του συνδέσμου κ α ι: πρό έργου( με ψιλή οξεία πάνω στο  έψιλον)  >προύργου( με ψιλή οξεία πάνω στο  ύψιλον του διφθόγγου  ου), καί  αγαθός( με  ψιλή πάνω στο άλφα)  >καγαθός( με ψιλή πάνω στο άλφα μετά το κάπα), καί εγώ( με ψιλή πάνω στο έψιλον >καγώ ( με ψιλή πάνω στο άλφα).