Εχθές Κυριακή 29 Ιουνίου η Εκκλησία μας γιόρτασε τους αγίους Πέτρο και Παύλο.Είναι οι δύο από τους δώδεκα αποστόλους που η εκκλησία μας εορτάζει σήμερα 30 Ιουνίου την Σύναξη τους.
Η Σύναξη των 12 Αποστόλων.Είναι οι 12 μαθητές του Χριστού,απλοί άνθρωποι,φτωχοί ψαράδες, εκλέχτηκαν από τον Ιησού Χριστό να διδάξουν ως τα περατα της οικουμένης το ιερό Ευαγγέλιο.
Να διδάξουν και να νουθετήσουν συνετούς ανθρώπους,πιστούς χριστιανούς και να φέρουν στην καρδιά τους τα ιερά κελεύσματα του, τον λόγο του Θεού,που τόσο αγάπησαν κατά την προκαθορισμένη πορεία του στην γη.Όλοι, μόνον ο Ιούδας ο Ισκαριώτης , έπραξε αυτή την  αναίσχυντη  πράξη  της προδοσίας του δασκάλου του.
Αντικαταστάθηκε όμως από έναν άλλον μαθητή τον Ματθία για να συνεχιστεί η αριθμητική 12δεκάδα που σαν πυρσός έλαμψε  στη ζωή των χριστιανών, δίδοντας τη λάμψη του φωτός της  σε όλη την χριστιανοσύνη.
 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Απολυτίκιο
Ως δωδεκάπυρσος λυχνία έλαμψαν,οι δωδεκάριθμοι Χριστού Απόστολοι,Πέτρος και Παύλος, συν Λουκά,Ανδρέας και Ιωάννης,Βαρθολομαίος Φίλιππος,συν Ματθαίω και Σίμωνι, Μάρκος και Ιάκωβος, Θωμάς ο μακάριος και  ηύγασαν τους πίστει βοώντας,  χαίρετε του Λόγου αυτόπται.

Το  Κυριακάτικο  Μυθιστόρημα. Συνέχεια.

Ο Ερρίκος ήπιε λίγο νερό και άρχισε την συζήτηση.
-Κάθυ,τι είναι ο διάβολος.
-Ο διάβολος κατ εμένα,Ερρίκο,είναι το πνεύμα του κακού.
-Πολύ σωστά,Κάθυ,με αυτή την έννοια παρουσιάζει τον διάβολο η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη και με την ίδια έννοια παρουσιάζεται,γενικά,στην Δυτική σκέψη και την φιλολογία.
-Τι είναι ο διάβολος,Δημήτρη.
-Ο διάβολος, Ερρίκο,είναι ο αρχηγός των πεπτωκότων αγγέλων
-Ή των πονηρών πνευμάτων,είπε η Άννα.
-Με πρόλαβες Άννα πριν σου θέσω την ερώτηση.Η απάντηση σου είναι πολύ σωστή,όπως και η δική σου απάντηση,Δημήτρη.
-Το όνομα του ήταν Εωσφόρος,ο φέρων το φως.Αυτό αναφέρει η Χριστιανική Θεολογία.Αργότερα έγινε γνωστός ως σατανάς.Τι θα πει σατανάς,Άννα?
-Ο πονηρός,κύριε Ερρίκο.
-Πού σωστά Άννα.Εδώ, η περίπτωση αυτή εννοεί τον σατανά ως ο ενάντιος.
-Ερρίκο, η λέξη ενάντιος εννοεί τον σατανά,ως το  αντίθετο του καλού,επομένως ο κακός,ο μοχθηρός.
-Κάθυ,πολύ καλή η ερμηνεία σου.
-Η Ελληνική λέξη,διάβολος,προήλθε από το διαβάλλω,που θα πει,συκοφαντώ.Αυτή η ελληνική λέξη πέρασε με διάφορες μορφές,μέσω της Λατινικής,στις ευρωπαϊκές γλώσσες. Διαμορφώθηκε έτσι στην Αγγλοσαξωνική,ως Deofol, στην Γερμανική,ως Teufel, στην Αγγλική,ως devile,στη Γαλλική,ως Diable,στην Ιταλική,ως Diavolo, και στην Ισπανική,ως diabdo και στις υπόλοιπες γλώσσες,ανάλογα.
-Ποιός έπλασε τον σατανά,Ερρίκο, ασφαλώς,όχι ο Θεός.Δεν μπορεί ο Θεός να έπλασε το "κακό".
-Πολύ σωστή η σκέψη σου,Κάθυ.Ο Θεός έπλασε αναρίθμητα πλάσματα  που έχουν μόνο την  πνευματική  τους φύση,που έχουν μεγάλες νοητικές δυνάμεις με βούληση και δράση και είναι προικισμένα με υπερφυσικά δώρα γοητείας και ομορφιάς, χάριτος με μία λέξη,τα οποία εξηρτώντο μόνο από Αυτόν.
-Είναι οι άγγελοι,κύριε Ερρίκο.
-Ναι, Νίνα,ακριβώς,είναι οι άγγελοι.Με πρόλαβες. Έλα να καθίσεις στην παρέα μας ,αν θέλεις να ακούσεις.
-Όχι,κύριε Ερρίκο,μιλάτε για τον διάβολο και φοβάμαι.Κι εσύ,Νίνα,φοβάσαι? Έλα τότε,έλα,κάθισε εδώ και άκου,ο φόβος θα σου περάσει.
-Τα πλάσματα του,αυτά,τους αγγέλους,ο Θεός έθεσε υπό δοκιμασίες για να μπορέσουν με αυτές να εισέλθουν στους ουρανούς.Μερικοί από τους αγγέλους πειθάρχησαν,ήταν υπάκουοι και εφάρμοσαν τις εντολές του. Ενώ άλλοι άγγελοι μεταξύ αυτών και ο Εωσφόρος,ο υψηλότερος και φωτεινότερος από όλους,αρνήθηκε να υπακούσει και να υπηρετήσει τον Θεό και εστασίασε εναντίον Του.
-Οπότε ο διάβολος είναι ο άγγελος- επαναστάτης,είπε η Άννα.
-Ακριβώς,κορίτσι μου,οι αμαρτάνοντες,επαναστάτες άγγελοι,πορεύθηκαν προς την κόλαση,όπου και ερρίφθησαν. Η αμαρτία του  σατανά,όπως και των  οπαδών  του  επετελέσθη με απόλυτη γνώση,με τέλεια ελευθερία, με πλήρη ευθύνη και ερμηνεύεται ως αμάρτημα αλαζονείας,όχι ως αμάρτημα φιληδονίας,γιατί ένα καθαρό πνεύμα είναι απαλλαγμένο σαρκικών παθών.
-Ερρίκο,υποστήριζαν  την περίπτωση,ότι ήταν αμάρτημα εκ φθόνου.
-Τελικά,Δημήτρη,δεν ήταν.Ο Εωσφόρος είδε την λαμπρότητα  της ίδιας του της αγγελικής φύσης μαζί με τα υπερφυσικά δώρα του Θεού.
-Ποιά ήταν αυτά,Ερρίκο?
-Η έκπαγλη,η εκπληκτική ομορφιά του,Δημήτρη.
-"Αργές  κινήσεις έκπαγλης γυμνότητας",όπως λέει ο ποιητής για την εκθαμβωτική ομορφιά.
-Ποιός ποιητής,Άννα?
- Ο Παπατσώνης,κύριε Ερρίκο.
-Δεν έχει,Άννα, μικρό όνομα? θέλω να ψάξω στον κατάλογο με τους Έλληνες ποιητές.
-Κύριε Ερρίκο,νομίζω είναι Γιώργος ή Γεράσιμος Ή κάτι παρόμοιο.
-Τι παρόμοιο μπορεί να είναι, Άννα μου?
-Δημήτρη μου, μπορεί να είναι Γαβριήλ ή Γρηγόρης
-Να μην αρχίσουν τώρα οι αμφιβολίες και για να μην ξεφύγουμε από το θέμα μας,να κάνουμε ένα διάλλειμμα,να κοιτάξω στη βιβλιοθήκη μου,ένα λεπτό, πιείτε λίγο νεράκι και σε λίγο επιστρέφω.
-Είναι Γιώργος,είπε ο Ερρίκος.
-Το πιο απλό όνομα,κύριε Ερρίκο, γιατί να μας κουράζουν με τα δύσκολα.
-Πολύ σωστά Άννα,για να μη μας παιδεύουν. Στο θέμα μας τώρα,πού είχαμε μείνει?
-Στα υπερφυσικά δώρα,Ερρίκο.
-Ευχαριστώ,Δημήτρη, έλεγα για την λαμπρότητα της αγγελικής του φύσης μαζί και με τα υπερφυσικά δώρα,με ρώτησες Δημήτρη,ποιά είναι αυτά και σου απάντησα,η έκπληκτική ομορφιά του.
-Ερρίκο, είπες και την έκπαγλη ομορφιά του.
-Δημήτρη,το ίδιο νόημα έχουν και οι δύο λέξεις,απλά έχουν ευχάριστο άκουσμα,ηχούν ωραία στο αυτί.Λοιπόν, εκτίμησε αυτά,όμως  επιθυμούσε και δεν ήθελε να εξαρτάται από κανέναν άλλον,πλην από τον ίδιο του τον εαυτόν και αρνήθηκε να παραδεχτεί την εξάρτηση του από τον Θεό και ότι μόνο στο Θεό θα μπορούσε να βρει την ευδαιμονία.
Η αποστασία του από  αλαζονεία  έγινε από απόλυτο εγωϊσμό και καθαρή κακία.Αγαπούσε τον εαυτόν του και κανέναν άλλον.Χωρίς,μάλιστα,να υπάρχει δικαιολογία,ότι έγινε από άγνοια ή από πλάνη ή από πάθος ή και από αδυναμία βούλησης.
-Ερρίκο,και η αμαρτία από αλαζονεία ήταν όμοια και για τους άλλους αποστάτες αγγέλους?
-Προφανώς,Δημήτρη μου,ήταν η ίδια.
Η απόρριψη του Θεού από τον Σατανά είναι αιώνια,όπως είναι αιώνια και η τιμωρία του και λόγω της τελειότητας της αγγελικής βούλησης του η εκλογή του σατανά υπήρξε ανέκλητος. Το μεγαλύτερο όμως και ουσιοδέστερο βάσανο του είναι η οδύνη της απώλειας,της απώλειας του Θεού,από τον οποίον επλάσθη  και για τον οποίον επλάσθη,γι αυτό τιμωρείται με το πυρ της κολάσεως και η απελπισία του είναι η έσχατη απελπισία.και είναι γεμάτος από μίσος εναντίον του Θεού,εναντίων των αγαθών αγγέλων,εναντίον του ανθρωπίνου γένους και εναντίον των συνδαιμόνων του.
-Στην Αγία Γραφή,μου έλεγε η μητέρα μου, ονομάζεται ως "ο πειράζων".
-Μιλούσατε με την μαμά σου για τον διάβολο?
-Ναι,Ερρίκο,είχαμε μια σχετική συζήτηση και με τον πατέρα, αρκετό καιρό πριν φύγω από κοντά τους. Με κατατόπιζαν σχετικά και μου έλεγαν τι να αποφεύγω έτσι η συζήτηση έφθασε και στον διάβολο με την έννοια του "πειρασμού".
-Πολύ χαίρομαι,Δημήτρη.είσαι κατατοπισμένος από μικρή ηλικία,
-Ναι,Ερρίκο, δεν έχω  γνωρίσει γιαγιά και παππού γι αυτό οι γονείς μου είχαν αναλάβει και αυτόν τον ρόλο της γιαγιάς και του παππού.
-Πολύ χαίρομαι,Δημήτρη. Ναι,στην Αγία Γραφή αναφέρεται ο διάβολος με αρκετές ονομασίες,όπως "ο πειράζων",που ανέφερες,όπως " άρχων του κόσμου τούτου",όπως " ο πατήρ του ψεύδους",όπως "ο ανθρωποκτόνος",όπως "όφις αρχαίος",όπως "δράκων μέγας",όπως "λέων βρυχόμενος"και πολλά άλλα.
-Γνωρίζετε να μας πείτε πότε άρχισε και πότε τελείωσε η κυριαρχία του Σατανά πάνω στο ανθρώπινο γένος?
Επικράτησε σιωπή για μερικά λεπτά και σε λίγο ο Δημήτρης είπε.
-Ναι,Ερρίκο,η κυριαρχία του σατανά πάνω στο ανθρώπινο γένος άρχισε με την πτώση του Αδάμ και τελείωσε με τον θάνατο του Ιησού Χριστού πάνω στο σταυρό.
-Μπράβο,Δημήτρη,χαίρομαι. Παραμένει όμως ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου.Στις επιθέσεις του  βέβαια δεν  μεταχειρίζεται βία.Προτρέπει  όμως τους ανθρώπους στις  κακές πράξεις,μπορεί ακόμα  να  παραπλανήσει τον άνθρωπο και έτσι να τον οδηγήσει στην αμαρτία και στην λατρεία του σατανά και των άλλων δαιμόνων.
- Πώς μπορούμε να αποδείξουμε την ύπαρξη και  την δράση του σατανά στον κόσμο? ρώτησε ο Ερρίκος και είπε.
-Δημήτρη,σε σένα απευθύνω την ερώτηση,γιατί βλέπω ότι έχεις τις σχετικές γνώσεις.
-Ναι, Ερρίκο,η απόδειξη της  ύπαρξης του είναι η ύπαρξη του κακού στον κόσμο.
-Ω! πολύ σωστά,είπαν όλοι
και ο Ερρίκος συνέχισε: και οι δεισιδαιμονίες,που επικρατούν,ο χαρακτήρας  μαγικών τελετών,τα επιβλαβή αποτελέσματα ορισμένων μορφών πνευματισμού,οι περιπτώσεις δαιμονοπληξίας,όπως περιγράφονται στα Ευαγγέλια, διάφορα παράδοξα φαινόμενα, ιδίως στο χώρο της ειδωλολατρείας και η ευρύτατα διαδεδομένη πίστη στους διαβόλους,στους σατανάδες.
-Ερρίκο,υπήρξε μία ενδιαφέρουσα, εντυπωσιακή εξέλλιξη στη νεότερη λογοτεχνία με θέμα τον διαβολισμό.
-Ναι,Δημήτρη, το δαιμονισμό, να πούμε πιό σωστά.Στα έργα τους. Ο  Γκαίτε, ο  Μπλαίηκ,ο Ντοστογιέφσκι,ο  Μπαλζάκ,ο  Ουγκό, ο Μποντλαίρ, ο Καρντούτσι,ο  Ρεμπό,ο  Ζιντ. Τα έργα τους  είναι γεμάτα με αναφορές και μελέτες  για τις απόκρυφες  δυνάμεις  του κόσμου.
-Κύριε Ερρίκ,πώς τα γνωρίζετε όλα αυτά τα ενδιαφέροντα πράγματα που μας είπατε.
-Τα έχω διαβάσει,Άννα, στις μελέτες του επισκοπικού Θεολόγου  επιστήμονα του Frederick.C Grant.
Όλοι χειροκρότησαν με ενθουσιασμό και είπαν στην Νίνα να τους φέρει νερό.

Το  Κυριακάτικο  Μυθιστόρημα

-Έλα,Κάθυ,σήκω σιγά σιγά να  καθίσουμε στο σαλόνι να πιείς έναν καφέ να ξυπνήσεις και η Νίνα να σε κεράσει  από   το νόστιμο κέϊκ που ετοίμασε το πρωϊ.
-Ναι,Ερρίκο,καλή η ιδέα σου.Να περάσω πρώτα στο μπάνιο να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου να ξυπνήσω και να καθίσουμε μετά στο σαλόνι.
-Αν θέλεις μπορείς να απολαύσεις ένα ντουζάκι να ξυπνήσεις ακόμα περισσότερο.
-Όχι,Ερρίκο,ευχαριστώ,συνηθίζω να παίρνω το βραδινό μου μπανάκι στη μπανιέρα του υπνοδωματίου μου.Στο σπίτι σας τώρα θα αρκεστώ σε ένα ντουζάκι  την ίδια ώρα,λίγο πριν πέσω για ύπνο.
-Οκey,Kάθυ,όπως θελεις. Έλα όμως να περάσουμε στο σαλόνι να γευτείς το νόστιμο  γλυκό της Νίνας.
-Κάθυ,πώς νιώθεις? Καλύτερα είναι εδώ έτσι?
-Ναι,Ερρίκο,πολύ καλύτερα.Στο υπνοδωμάτιο η ατμόσφαιρα είναι  αποπνιχτική μετά από αυτό το όνειρο που είδα,ήταν αρκετά τρομακτικό.Μεγάλο και τρομακτικό.
Ω!θεέ μου,τι ήταν κι αυτό.
-Κάθυ,μην επικαλείσαι τον Θεό. Είναι έργο του διαβόλου αυτό το όνειρο που είδες.Έτσι όπως μου το περιέγραψες,είναι έργο του διαβόλου.
-Τι θες να πεις Ερρίκο, με τρομάζεις για άλλη μια φορά. Με τρομάζουν τα λόγια σου.Με τρομάζει ο διάβολος.
-Ναι,Καθυ,ομολογείς,ότι σε τρομάζει ο διάβολος?
-Ναι,Ερρίκο,αληθινά με τρομάζει.
-Να μια ευκαιρία,Κάθυ,να τον εξευμενίσουμε.Να συζητήσουμε γι αυτόν,να τον γνωρίσουμε,να του πάρουμε τον αέρα.
- Τι εννοείς,Ερρίκο.
-Να τον γνωρίσουμε καλά,Κάθυ.Μέσα από τις γνώσεις μας γι αυτόν θα πάψουμε να τον φοβόμαστε.
-Αλήθεια,Ερρίκο? Αν είναι έτσι, είμαι περίεργη  να σε ακούσω
-Περίμενε,Κάθυ,ένα λεπτό.Χτυπάει το κουδούνι της πόρτας, θα είναι τα παιδιά.
-Ποιά παιδιά,Ερρίκο?
-Ο Δημήτρης και η Άννα,Κάθυ, θα τους γνωρίσεις τώρα,περίμενε.
-Ερρίκο,καλησπέρα.
-Καλησπέρα,Δημήτρη.
Καλησπέρα,κύριε Ερρίκο.
-Καλησπέρα,Άννα.
-Έχετε παρέα?
-Ναι,είμαι με την mrs Κάθυ,είναι η μαμά του Bill.
-Κάθυ, αυτός εδώ είναι ο Δημήτρης,είπε ο Ερρίκος και από εδώ είναι η Άννα. Είναι τα παιδιά από την Ελλάδα.Φοιτούν στο Πανεπιστήμιο.Τον Δημήτρη σύστησε πρώτον, γιατί μπήκε πρώτος  στο σαλόνι  και δεν κράτησε τις τυπικές συστάσεις,προηγούνται οι κυρίες.Σύστησε τον Δημήτρη και την Άννα  στην Κάθυ που ήταν μεγαλύτερη, όπως απαιτεί η ευγενική συμπεριφορά.
-Χαίρω πολύ,mrs Κάθυ,είπε ο Δημήτρης.
-Ω! χαίρω πολύ mrs Κάθυ,είπε η  Άννα.Τι κάνουν τα παιδιά,ο Bill,η Σημέτα?
-Μια χαρά είναι.Ο Bill βρίσκεται στο Βερολίνο, παρακολουθεί ένα εβδομασιαίο σεμινάριο.Με παρακάλεσε να τον συνοδεύσω για να αλλάξω περιβάλλον,να ανανεωθώ μου είπε. Είπα,λοιπόν, να έλθω να γνωρίσω τους συμπεθέρους μου,τον Ερρίκο και την Helga. Μα πώς  έτυχε να γνωρίσετε τον γιό μου?
-Ήλθαμε από την Ελλάδα την ημέρα που τα παιδιά αρραβωνιάζονταν με το ελληνικό εθιμοτυπικό, παρουσία του Έλληνα ιερέα,ο οποίος ευλόγησε τον αρραβώνα τους.Την επόμενη ημέρα ανεχώρησαν.
Ω! ναι,μου περιέγραψε ο γιος μου το ελληνικό εθιμοτυπικό με τον   ιερέα,που  ευλογεί το ζευγάρι.
-Ναι! Κάθυ, έτσι  προετοιμάζεται το ζευγάρι πριν προχωρήσει στο γάμο.Ο αρραβώνας είναι μια περίοδος δοκιμασίας,που συμβαίνει στα νεαρά ζευγάρια, όταν δεν γνωρίζονται από πολύ καιρό πριν,όπως ο Bill  με την Σου,έτσι είναι γνωστό το κοριτσάκι μου στην Αμερική. Γνώρισε τον Bill το περασμένο Καλοκαίρι,που ήλθαν διακοπές με τον ανεψιό μας, Peter τον γιο του αδελφού της  γυναίκας μου.
-Nαι,Ερρίκο,μου είπε  ο γιός μου πόσο φανταστικά ένιωσε όταν ο φίλος του,ο ανεψιός σας,γνώρισε στον Bill την κόρη σας την Σημέτα.Τα φτερουγίσματα αγάπης και έρωτα που ένιωσε όταν αντίκρισε τα γαλανά της μάτια και δεν ήθελε στιγμή  να την αποχωριστεί από κοντά του.
-Τα ίδια συναισθήματα,Κάθυ,ένιωσε και η Σημέτα για τον Bill,από την πρώτη στιγμή που τον είδε.
Ένιωσα το κοριτσάκι μου, Κάθυ,να μην είναι πια παιδί.Είδα τη Σημέτα μου για πρώτη φορά να είναι μια πολύ όμορφη ευτυχισμένη γυναίκα δίπλα στον Bill. Είδα,Κάθυ, ένα πολύ χαρούμενο ζευγάρι και γι αυτό απεφάσισα να τους δώσω την ευχή μου, ενώπιον θεού και ανθρώπων.Με την παρουσία του ιερέα της ελληνικής κοινότητας της πόλης μας, που είναι και οικογενειακός φίλος μας.Και τώρα παρουσιάζεται ο mr Άντριου να επιδιώκει τον χωρισμό τους.
-Τι τι έκανε λέει? είπε θυμωμένος ο Δημήτρης.Ποιός είναι ο mr Άντριου.
-Δημήτρη,είναι ο άνδρας της mrs Κάθυ.Είναι ο πατέρας του Bill, ένας τεχνοκράτης ολκής,που τα πάντα γι αυτόν αρχίζουν και τελειώνουν με το χρήμα,με τα δολλάρια.Θέλει να παντρέψει τον γιό του με τη μικρή κόρη του συνεταίρου του στη βιομηχανία τους και έχει την απαίτηση ο Bill να την περιμένει να μεγαλώσει,να γίνει 20 .
-Κι εσείς mrs Κάθυ,πώς το διαχειρίζεστε αυτό,ρώτησε η Άννα, φανερά εκνευρισμένη κι αυτή με αυτά που άκουγε.Πώς το διαχειρίζεστε? τι στάση κρατάτε? ουδέτερη?
-Καθόλου δεν κρατάω ουδέτερη στάση. Με τον άνδρα μου καυγαδίζουμε συνεχώς γι αυτή την υπόθεση.Δεν εννοεί και δεν θέλει να καταλάβει τα αισθήματα που τρέφει ο γιός μας γι αυτό το κορίτσι,την Σημέτα.Ο άνδρας μου είναι ένας πείσμων άνθρωπος και επιμένει στο δικό του σκεπτικό, με  έχει πολύ εκνευρίσει και γι αυτό ο γιός μου με πήρε μαζί του στο εκπαιδευτικό αυτό ταξίδι και με την ευκαιρία αυτή ήλθα να γνωρίσω τους γονείς της Σημέτας,τους συμπεθέρους μου,όπου εδώ έμελλε να  δώ και να πάθω όλα όσα από την παιδική μου ηλικία είχαν  να μου συμβούν.Από τότε που οι γονεις μου καυγάδιζαν συνεχώς και τελικά πήραν διαζύγιο  που βγήκε εις βάρος της μητέρας μου κι εγώ με τον πατέρα μου να φεύγουμε μετανάστες στην Αμερική μετά από πρόσκληση του θείου του πατέρα μου.
-Γιατί μας τα λέτε όλα αυτά mrs Κάθυ,είπε ο Δημήτρης.
-Γιατί,αγαπητέ μου, το απόγευμα που έφθασα,   στην τηλεόραση,που είχε την επανάληψη των σημαντικών ειδήσεων της περασμένης εβδομάδας,  είδαμε τον διαπληκτισμό του Άντριου με την μητέρα του Ερρίκου και τον Άντριου να τη φιλά παθητικά.
-Ωχ! είπε ο Δημήτρης κι έπιασε το κεφάλι του.
-Τι συμβαίνει,Δημήτρη?ρώτησε ο Ερρίκος.
-Τι έπαθες,Δημήτρη? ρώτησε η Άννα.
-Συνέβη αυτό που φοβόμουν και έκρυβα από τον Ερρίκο γιατί δεν γνώριζα πώς θα αντιδρούσε.
Ερρίκο,πώς αντιμετώπισες αυτή την φοβερή είδηση.
-Με πολύ γέλιο,Δημήτρη.
-Ο Ερρίκος  έσκασε στα  γέλια.Εγώ λιποθύμησα μου έφερε  νερό η Νίνα κι έπειτα κοιμήθηκα.  Είδα ένα μεγάλο και τρομακτικό όνειρο με ένα κοριτσάκι την Κατινίτσα, που ήμουν εγώ, και  πήγαινα στην Αμερική με τους νονούς μου. Όταν φτάσαμε έχασα τους νονούς μου. Με συνέλαβε ένας αστυνόμος που μου έλεγε πως είμαι λαθρεπιβάτης κι έπειτα με πήρε μαζί του στο  αστυνομικό αυτοκίνητο να βρούμε τους νονούς φτάσαμε στο Xόλιγουν και...
-Πολύ ωραίο όνειρο,είπε η Άννα.
-Άννα,είχα πολύ αγωνία ήθελα να βρω τους νονούς μου και εκεί με ξύπνησε ο Ερρίκος και η Νίνα μου έφερε νερό.
-Φώναζε στον ύπνο της,νονά,νονέ,νονά,νονέ.
-Κι έπειτα ο Ερρίκος με τρόμαξε με  διάφορα τρομακτικά που μου έλεγε...
-Ήθελα να την αφυπνήσω,Δημήτρη, να την ξυπνήσω γιατί την έβλεπα απορημένη.
-Και τώρα σας διακόψαμε από κάποια συζήτηση που είχατε αρχίσει?
-Για τον διάβολο άρχισε να μου μιλά ο Ερρίκος,είπε η Κάθυ.
-Τώρα Ερρίκο θα απορήσω κι εγώ,είπε ο Δημήτρης.
-Δημήτρη μου,καθίσαμε εδώ στο σαλόνι.Η Κάθυ,προφανώς σκεπτόταν αυτά που είδε στον ύπνο της και είπε,
- ω! Θεέ μου,τι ήταν αυτό που έπαθα.
-Ο Ερρίκος μου είπε να μην επικαλούμαι τον Θεό,γιατί αυτά δεν είναι θεϊκά,είναι διαβολικά.
-Ε! ναι,Δημήτρη μου, είπε ότι ο διάβολος την τρομάζει κι εγώ είπα,στην Κάθυ, αν γνωρίσουμε τα περί διαβόλου θα πάψουμε να τον φοβόμαστε και να τρομάζουμε.Εσείς φθάσατε πάνω στην ώρα που άρχιζα να μιλώ στην Κάθυ περί διαβόλου κι ευτυχώς που ήρθατε.
Η Νίνα μπήκε στο σαλόνι με τον δίσκο με τον καφέ και το κέϊκ για την mrs Κάθυ.
-.Άννα,Δημήτρη, εδώ είστε? θέλετε καφέ,θέλετε κέϊκ?
-Νερό θέλουμε είπαν και οι δύο.
-Θέλετε να ακούσετε?πρότεινε ο Ερρίκος.
-Θέλουμε,είπαν και οι δύο.
Ο Ερρίκος ήπιε λίγο νερό και άρχισε την περί του διαβόλου  συζήτηση.

Το  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου


Κούπα ντάμα πίκα ω!ω!ω!

μπήκαμε όλοι στο χορόόό

ντάμα κούπα πίκα ε!ε!ε!

μπήκαμε όλοι στο μπαξέέέ

για να φάμε λαχανίδες

με τηγανιτές μαρίδες

Κούπα ντάμα πίκα ω!ω!ω!

μπήκαμε όλοι στο χορόόό

ντάμα κούπα πίκα ε!ε!ε!

μπήκαμε όλοι στο μπαξέέέ

για να φάμε λαχανίδες

με τηγανιτές γαρίδες

Κούπα  ντάμα πίκα  ω!ω!ω!

μπήκαμε όλοι στο χορόόό

ντάμα κούπα πίκα ε!ε!ε!

μπήκαμε όλοι στο μπαξέέέ

για να φάμε λαχανίδια

με τηγανιτά τα μύδια

Μα τα μύδια ήταν πολλά

και μας πρήξαν την κοιλιά

τρέξαμε και στο γιατρόόό

και μας είπε...παγωτόόό!!!

Το  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Κούπα ντάμα πίκα ω!ω!ω!

μπήκαμε όλοι στο χορόόό

ντάμα κούπα πίκα ε!ε!ε!

μπήκαμε όλοι στον μπαξέέέ

για να φάμε λαχανίδες

με τηγανιτές μαρίδες

Κούπα ντάμα πίκα ω!ω!ω!

μπήκαμε όλοι στο χορόόό

ντάμα κούπα πίκα ε!ε!ε!

μπήκαμε όλοι στο μπαξέέέ

για να φάμε λαχανίδες

με τηγανιτές γαρίδες

Κούπα  ντάμα πίκα  ω!ω!ω!

μπήκαμε όλοι στο χορόόό

ντάμα κούπα πίκα ε!ε!ε!

μπήκαμε όλοι στον μπαξέέέ

για να φάμε λαχανίδια

με τηγανιτά τα μύδια

Μα τα μύδια ήταν πολλά

και μας πρίξαν την κοιλιά

τρέξαμε και στο γιατρόόό

και μας είπε...παγωτόόό!!!

            Η  ΓΝΩΡΙΜΙΑ  ΜΕ  ΤΟΥΣ  ΑΡΧΑΙΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΗΜΩΝ  ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ


                                                     ΟΙ  ΗΡΩΕΣ

Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ήταν υιός του Πηλέα ( ο Πηλέας ήταν υιός του βασιλιά της Αίγινας Αιακού) και της νηρηίδας Θέτιδας ( ήταν νύμφη των ήρεμων θαλάσσιων νερών ). Σε νεαρά ηλικία είχε αποκτήσει υιό,τον Νεοπτόλεμο με μία από τις επτά  κόρες του βασιλιά των Δολόπων της νήσου Σκύρου, Λυκομήδη,την Διηδάμεια, που ο 15χρονος Αχιλλέας ερωτεύθηκε όταν η μητέρα του Θέτις τον οδήγησε ντυμένον γυναικεία να τον κρύψει ανάμεσα στις επτά θυγατέρες του Λυκομήδη στην Σκύρο για να μην λάβει μέρος στον Τρωϊκό πόλεμο,γιατί γνώριζε πως θα σκοτωνόταν.
Ο Αχιλλέας ήταν ευσεβής και φιλόστοργος,ήταν πιστός και αφοσιωμένος φίλος.
Ο Αχιλλέας υπήρξε ο γενναιότατος,ο ωραιότατος και ο ταχύτατος  ήρωας  στον  Τρωϊκό Πόλεμο. Αντιπροσώπευε τον τύπο του Έλληνα που  συγκέντρωνε όλες τις αρετές και όλα τα ελαττώματα.
Κατά την παράδοση, λέγει ο Ησίοδος,ότι η Θέτιδα που  ήθελε να καταστήσει όλα τα παιδιά της αθάνατα εβάπτιζε αυτά στα ύδατα της Στυγός ή μέσα σε λέβητα με θερμό νερό ή τα κρατούσε πάνω από την πυρά. Το ίδιο έκανε και στον Αχιλλέα ,ο οποίος έτσι έγινε άτρωτος σε όλο το σώμα πλην της πτέρνας,από την οποίαν τον κρατούσε  η Θέτις.
Ο πρώτος παιδαγωγός του Αχιλλέα υπήρξε ο Φοίνιξ,ο οποίος εδίδαξε αυτόν " μύθων τε ρητήρ` έμμεναι πρακτήρα τε έργων"= Να είναι ικανός στην ομιλία και γενναίος στο πεδίο της μάχης.
Ο Κένταυρος Χείρων ανέλαβε την ανατροφή του και την θρέψη του. Ανέθρεψε τον Αχιλλέα με σπλάχνα λεόντων και άγριων χοίρων και με μυαλά άρκτων και τον εδίδαξε την ιατρική,την μουσική,την πολεμική τέχνη και το κυνήγι άγριων ζώων.
Όταν πήραν την απόφαση για την εκστρατεία στην Τροία η Θέτις οδήγησε τον Αχιλλέα μεταμφιεσμένο σε κορίτσι  να τον κρύψει  στην Σκύρο όπου μεγάλωνε με τις επτά θυγατέρες του βασιλιά Λυκομήδη. Εκεί συνδέθηκε με την Διηδάμεια,με την οποίαν γέννησαν τον Νεοπτόλεμο.
Εκεί τον ανακάλυψαν οι Αχαιοί με ένα τέχνασμα του Οδυσσέα και τον οδήγησαν στην Τροία,η οποία κατά την προφητεία του μάντη Κάλχαντα, η Τροία δεν θα εκυριεύετο χωρίς αυτόν.
Ο Αχιλλέας  αν και γνώριζε ότι αν πολεμούσε εναντίον της Τροίας και εφόνευε τον Έκτωρα,θα εφονεύετο, ακολούθησε  με την θέληση του την εκστρατεία εναντίον της Τροίας.
Μαζί του πήρε  τους Μυρμιδόνες με 50 πλοία και με συνοδεία  τον  Πάτροκλο και τον δίδάσκαλο Φοίνικα εξεστράτευσαν  με υπερήφανο μεγαλείο.
Ο Αχιλλέας στην Τροία πολεμώντας κατά θάλασσαν εκυρίευσε 12 πόλεις και πολεμώντας κατά ξηράν  εκυρίευσε 11 πόλεις,από τις οποίες προσεπόρισε πολλά λάφυρα.
Μετά από αυτά τα γεγονότα θύμωσε και κλείστηκε στην σκηνή του αρνούμενος να λάβει μέρος στον πόλεμο.Η αφορμή ήταν η Βρισηϊδα, την οποίαν είχε λάβει ως λάφυρο κατά την άλωση της Λυρνησσού,και την οποίαν πήρε ο Αγαμέμνων ενώ  ήταν του Αχιλλέα.Από αυτό το γεγονός προήλθε η "μήνις' του ήρωα εναντίον του Αγαμέμνονα,η οποία αποτελεί τον πυρήνα της Ιλιάδας.
Ο Αχιλλέας προσεβλήθη και απεχώρησε μαζί με τους Μυρμιδόνες από τον  πόλεμο.
Οι Τρώες,οι οποίοι μέχρι τώρα δεν τολμούσαν να αντιμετωπίσουν τους Αχαιούς στην ανοικτή πεδιάδα,γιατί φοβόταν τον Αχιλλέα, μετά την αποχώρηση του ήρωα από την μάχη  πήραν θάρρος και επετέθηκαν εναντίον των Αχαιών,οι οποίοι παρά την ανδρεία που επέδειξαν ο Διομήδης και ο Αίαντας αναγκάσθηκαν να υποχωρήσουν στο στρατόπεδο τους.Ο Αχιλλέας παρέμενε αμετάπιστος ακόμα και όταν πρεσβεία,η οποία απετελείτο από τον Οδυσσέα,τον Αίαντα και τον Φοίνικα τον παρακαλούσαν να επανέλθει  και να λάβει μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις.
Ο Αχιλλέας παρέμενε ανάλγητος στις συμφορές των Ελλήνων και μόνο όταν εφονεύθη ο Πάτροκλος,ο οποίος πολεμούσε με την πανοπλία του Αχιλλέα,μόνο τότε εισήλθε στη μάχη.
Ο Αχιλλέας θρηνούσε πολύ καιρό τον φίλο του τον Πάτροκλο μετά  εγκατέλειψε την οργή του, συμφιλιώθηκε με τον Αγαμέμνονα και επανήλθε στη μάχη με καινούρια όπλα,που κατασκεύασε ο Ήφαιστος, τα οποια προσεκόμισε η ίδια η Θέτις.Ο Αχιλλέας πλην της μητέρας του Θέτιδας είχε προστάτιδα  και την Θεά Αθηνά κι έτσι έτρεψε τους Τρώες σε φυγή.Ο Αχιλλέας αφού εφόνευσε και τον Έκτορα,όπως περιγράφει ο Όμηρος στο Χ της Ιλιάδας , έσυρε το  νεκρό σώμα του Έκτορα  δεμένο πίσω από το άρμα του, μέχρι το στρατόπεδο των Αχαιών και μετά  έπαυσε τον πόλεμο.Κατόπιν πήγε στη Λέσβο και εθυσίασε στον Απόλλωνα,την Άρτεμη και την Λητώ για να καθαρθεί από τον φόνο.Μετά επανήλθε στην Τροία,όπου εφονεύθη από τον Πάρι,που τον χτύπησε με τόξο στο τρωτό σημείο του την πτέρνα.
 Περί το νεκρό του ήρωος σώμα  συνείφθη μέγας αγών μέχρις ότου οι Αχαιοί έλαβαν το σώμα του και το μετέφεραν στα πλοία.Εκεί αφού θρηνούσαν πολλές ημέρες μαζί και με τη Θέτιδα,τις Νηριήδες και τις Εννέα Μούσες,έκαυσαν τον νεκρό ήρωα.Η παράδοση αναφέρει ότι η Θέτις άρπαξε από την πυρά το σώμα του και το μετέφερε στη Λευκή νήσο κοντά στο  Δούναβη ποταμό,όπου ο Αχιλλέας διέμενε με την Ελένη ή τη Μήδεια και άλλους ήρωες.
Ο Αχιλλεύς λατρεύθηκε ως ήρωας σε πολλά μέρη της Ελλάδας  ξεκινώντας  από την Ήπειρο και την Θεσσαλία διαδόθηκε στην υπόλοιπη Ελλάδα,.στην Μ. Ασία,στον Πόντο και στην Κάτω Ιταλία.
Οι παραστάσεις του ήρωα Αχιλλέα είναι συνηθέστατες στα μνημεία της Αρχαίας Τέχνης,όπου οι καλλιτέχνες παρουσιάζουν στιγμιότυπα από την ανατροφή,την  γέννηση και τις δραστηριότητες του στην Τροία.

            TA ΕΘΝΗ  ΤΟΥ  ΚΟΣΜΟΥ  ΠΡΟΠΥΡΓΙΟ  ΙΣΤΟΡΙΑΣ  ΚΑΙ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

                                                       ΟΙ  ΕΒΡΑΙΟΙ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ. Ο ήρωας της χειραφέτησης των Εβραίων ,ο άνθρωπος εκείνος που  ελευθέρωσε  τους Εβραίους και τους  έδωσε  δικαιώματα εργασίας και οικονομικής διαχείρισης ήταν ο Μωϋσής.
Η βιβλική αφήγηση περιγράφει τον Μωϋσή με τον διπλό ρόλο, ηγέτης και ιερέας-προφήτης,ο οποίος δημιούργησε το εβραϊκό έθνος από τις διεσπαρμένες φυλές καθώς  και δημιουργός  της εβραϊκής θρησκείας και νομοθεσίας.
Η βιβλική αφήγηση περιγράφει με ρομαντικές λεπτομέρειες την καταγωγή του,την ζωή του στα ανάκτορα του Φαραώ,την εκδίκηση του κατά του Αιγύπτιου,ο οποίος τυραννούσε έναν Εβραίο δούλο,την φυγή του στην έρημο και την θεϊκή  κλήση,όπως επιστρέψει και απελευθερώσει τον λαόν του.
Περιγράφει τις συνεννοήσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα με τον φαραώ,τις θεαματικές περιπέτειες του κατά την Έξοδον από την Αίγυπτον, την καλή  ηγεσίαν του στην έρημο και το συγκλονιστικό επεισόδιο  στο Όρος Σινά της παράδοσης του Θείου Νόμου,τις 10 εντολές.
Οι ιστορίες αυτές αν και είναι θρύλοι με πολύ φαντασία, η πραγματικότητα είναι ότι αυτά που ο λαός του πίστευε  γι αυτόν  ήταν απείρως σπουδαιότερα από εκείνα που συνέβησαν σε αυτόν,σαν προσωπικότητα.
Ο Μωυσής της παράδοσης είναι μία προσωπικότητα,η οποία ήσκησε την μεγαλύτερη επίδραση στην εβραϊκή ιστορία και ένας από τους πνευματικούς τιτάνες στην θρησκευτική εξέλλιξη της Δύσεως,όπου η ιστορική συμβολή του Μωϋσέως είναι μεγίστη.
Οι Εβραίοι έζησαν στην έρημο επί πολλά χρόνια σαν νομάδες,σαν τυπικές ομάδες,συνδεδεμένες με κοινές παραδόσεις και κοινές πίστεις.
Η εγκατάσταση των Εβραίων  στην Παλαιστίνη τον 12ο αιώνα π.Χ. δεν τπήρξε αποτέλεσμα μιας τυχαίας στρατιωτικής κατακτήσεως. Υπήρξε μία βραδεία διείσδυση κατά κύματα και κατέ φυλάς επί μίας μακράς χρονικής περιόδου.Οι νομάδες ήλθαν, κατέλαβαν ορισμένα σημεία γης,υπεχώρησαν,επανήλθαν εκ νέου,κατέκτησαν ένα μέρος εδώ,ένα μέρος εκεί,ήλθαν σε επιγαμία με τους ντόπιους και εγκατεστάθηκαν εκεί.Όμως επί πολλές γενεές δεν ήταν ασφαλείς στα νέα αυτά μέρη εγκατάστασης τους.
Η  ιστορία της  ταραχώδους  εκείνης περιόδου ευρίσκεται στα βιβλία του Ιησού του Ναυή και των Κριτών,όπου οι απέλπιδες και μακροί πόλεμοι περιγράφονται ως μάχες  εντοπίων Εβραίων ηγετών εναντίον αλλεπαλλήλων εχθρικών φυλών.
Ο  αγώνας παρετείνετο επειδή οι Εβραίοι δεν ήσαν στην πραγματικότητα  μία στρατιωτική δύναμη  ενωμένη  δυνατά. Πολλές φορές όμως οι φυλές σενεργάζονταν,όπως στην μάχη εναντίον του Σισάρα,την εποχή της προφήτιδας Δεββώρας.
Οι συνενώσεις αυτές ήσαν προσορινές και κάθε μικρή ομάδα επανήρχετο στα ίδια.Όταν όμως ο κίνδυνος εκ μέρους των Φιλισταίων που περιέβαλε αυτούς από παντού τους εξανάγκασε σε συνένωση προς επιβίωση,μόνο  σε αυτή την περίπτωση  επετεύχθη
συνοχή  και  άρχισε μία νέα περίοδος του λαού των Εβραίων  στην Παλαιστίνη.
Οι Φιλισταίοι, ένας λαός μη σημιτικός, ο οποίος προήρχετο από την Κρήτη και από άλλα ελληνικά νησιά,εκινήθη προς τις ακτές της Παλαιστίνης στις αρχές του 12ου αιώνα και εισεχώρησε, μετά από μικρά αντίσταση, στο εσωτερικό της χώρας και κατέλαβε την Παλαιστίνη κατά το ήμισυ.Πόλεις, όπως η Γάζα η προφυλακή της Αφρικής και ανοιχτή οδός  προς την Ασία,άρχισαν να κυριαρχούν στην ζωή της χώρας.
Οι  Φιλισταίοι ταχέως απώθησαν ορισμένες από τις εβραϊκές  φυλές. Οι Βιβλικές διηγήσεις περί του Σαμψών και της  Δαλιδάς,οι πόλεμοι του Εφραίμ και του Μανασσή,η κυρίευση της κιβωτού του Γιαχβέ δείχνουν οποίαν φοβεράν απειλή αποτελούσαν οι Φιλισταίοι.
 Αυτός ο κίνδυνος,οι Φιλισταίοι, ένωσε τελικά τους Εβραίους και τότε ενεφανίσθη ένας νέος αρχηγός, ο Σαούλ,ο οποίος τους οδήγησε σε επιτυχή αντίσταση και έσωσε την Παλαιστίνη.
Οι πόλεμοι με τους Φιλισταίους είχαν ως αποτέλεσμα την ίδρυση της πρώτης εβραϊκής μοναρχίας,της οποίας η άνοδος και η πτώση περιγράφονται λεπτομερώς στα βιβλία των Βασιλειών της Παλαιάς Διαθήκης.Ο Σαούλ έγινε πρώτος βασιλεύς περί τα μέσα του 12ου αιώνα π.Χ.
Ο Σαούλ ήταν στην πραγματικότητα ένας κριτής περιβεβλημένος με φωτοστέφανο  αίγλης,ήταν ένα είδος βιβλικού Κινγκινάτου, την εποχή που οι Εβραίοι αντιμετώπιζαν συνεχείς επιθέσεις.Οι εχθρικές αυτές επιθέσεις αντιμετωπίζονταν με νικηφόρες εκστρατείες δεν έπαυαν όμως ποτέ οριστικά.
Ο διάδοχος του Σαούλ ήταν ο μέγας βασιλεύς Δαυίδ,  ανήλθε στον θρόνο το 1013 και ήταν εκείνος,ο οποίος κατέστησε το εβραϊκό κράτος Μεσογειακή δύναμη. Ξεκαθάρισε τα σύνορα,επεξέτεινε αυτά μέχρι των ορέων προς βοράν και μέχρι των ερήμων προς νότο.
Κατέστησε πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ και θρησκευτικό κέντρο και
Επανέφερε την κιβωτόν της διαθήκης,η οποία είχε περιέλθει στον εχθρό.
Η προσωπικότητα του Δαυίδ ήταν πολύ δυναμική  και τα επιτεύγματα του απέβλεπαν σε πολλούς τομείς,όπως οι Ψαλμοί,οι οποίοι αποδίδονται στην λυρική ιδιοφυϊα του,ώστε το όνομα του απετέλεσε πηγή  εθνικής δόξας
Οι θρύλοι,που συνδέονται  με  το όνομα του περικλείουν  και την προφητεία ότι: Aυτός ούτος ο Μεσσίας θα προήρχετο ημέραν τινά εκ του Οίκου του Δαυϊδ.
        

                      ΟΔΗΓΙΕΣ  ΠΡΟΣ  ΤΟΥΣ  ΚΟΛΥΜΒΗΤΕΣ

Η ιδεώδης ώρα να πέσετε στη θάλασσα είναι  11 το πρωϊ  και  5 το απόγευμα.

Να μην κολυμπάτε με γεμάτο στομάχι αν κολυμπάτε το απόγευμα.

Αν κολυμπάτε το πρωϊ ένα ιδεώδες φρούτο λίγη ώρα πριν το μπάνιο είναι το αχλάδι.

Να μην απομακρύνεστε από την σημαδούρα.

Να μην ξεχνάτε ότι κολυμπάτε για να δροσιστείτε  και όχι για να κάνετε κολυμβητικούς αγώνες.

Η επίδειξη  ταχύτητας και ο συναγωνισμός επιτρέπονται μόνον σε πολύ νεαρές ηλικίες.

Οι  μεγαλύτερες  ηλικίες κολυμπάνε πιο συντηρητικά και οι ακόμα πιο μεγαλύτερες ηλικίες
πλατσουρίζουν στην ακροθαλασσιά ή κάθονται στον ίσκιο κάτω από τις ομπρέλλες.

Τα μικρά παιδιά κολυμπάνε οπωσδήποτε με μπρατσάκια ή σωσίβιο και αν ο καιρός δεν είναι καλός και έχει τρικυμία  δεν είναι απαραίτητο το κολύμβι αυτή τη μέρα, αύριο που θα είναι καλύτερη.

Αν παραθερίζουμε σε παραθαλάσσιο μέρος πόλη ή χωριό και έχει καύσωνα με θερμοκρασία 40-45 βαθμούς κολυμπάμε δύο φορές εκείνη την ημέρα,πρωϊ και απόγευμα.

Αν μένουμε σε κάποια απόσταση από τη θάλασσα και μέχρι να φθάσουμε στην ακρογιαλιά έχουμε ιδρώσει δεν πέφτουμε αμέσως στη θάλασσα περιμένουμε λίγη ώρα να ξεϊδρώσουμε για να μην κρυολογήσουμε γιατί η θάλασσα το καλοκαίρι ποτέ δεν είναι τόσο ζεστή να μας προφυλάξει,αν κολυμπήσουμε ιδρωμένοι.

Αν γνωρίζουμε κολύμπι και έχουμε αντοχές παραμένουμε μέσα στο νερό μέχρι και 2 ώρες κολυμπώντας με ήρεμες κινήσεις σε κοντινές αποστάσεις.

Μόλις βγούμε από τη θάλασσα σκεπαζόμαστε με τις όμορφες πολύχρωμες πετσέτες ή με το μπουρνούζι για να στεγνώσουμε και αλλάζουμε αμέσως μαγιώ  ή ντυνόμαστε κανονικά.
Με αυτή την τεχνική προφυλάσσονται τα κορίτσια και οι γυναίκες από τα μητρικά
και οι άνδρες από τα ανδρολογικά.

Καλό Καλοκαίρι
Καλά Μπάνια στη θάλασσα

   ΑΡΧΑΙΕΣ  ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ  ΠΟΛΕΙΣ  ΟΝΟΜΑΣΤΕΣ  ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

                                                    ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ

Ο ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ  είναι μία αρχαία Ελληνική πόλη ,η οποία παραμένει ως τα σήμερα με το ίδιο όνομα και έχει τα ίδια χαρακτηριστικά.Απλώνεται στην πεδιάδα του Μαραθώνα εκεί όπου διεξήχθη η σημαντικότερη μάχη μεταξύ Ελλήνων και Περσών τον Σεπτέμβριο του 490 π.Χ. Νίκησαν οι Έλληνες  με το μεγαλοφυές  στρατηγικό σχέδιο του Μιλτιάδη και είναι γνωστό το όνομα του καλύτερου  ημεροδρόμου στρατιώτη Φειδιππίδη, ο οποίος διήνυσε την απόσταση των 40 χιλιομέτρων,από τον Μαραθώνα μέχρι την Αθήνα, με όλο τον εξοπλισμό του, για να αναγγείλει ότι νικήσαμε. Από τον αγγελιοφόρο Φειδιππίδη εμπνεύσθηκε ο Γάλλος Μισέλ Μπριέλ στους νεότερους χρόνους και ο επίσης Γάλλος Πιέρ ντε Κουμπερτέν αναβίωσε τους Ολυμπιακούς αγώνες  και   το άθλημα του αγώνα δρόμου των Ολυμπιακών αγώνων ονομάστηκε Μαραθώνιος δρόμος.Η αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων στους νεότερους χρόνους από τον Γάλλο Πιέρ ντε Κουμπερτέν  ανέδειξε νικητή Μαραθωνοδρόμο τον χωρικό  από το Μαρούσι, τον ονομαστό Σπύρο Λούη,ο οποίος κάλυψε την διαδρομή σε 2 ώρες 58 πρώτα λεπτά και 50 δεύτερα λεπτά.
Η σημερινή πόλη , Μαραθώνας  ευρίσκεται στην βορειο ανατολική Αττική και εκτείνεται στην παραθαλάσσια περιοχή εκεί όπου στην αρχαία εποχή είχαν κτιστεί οι  πόλεις  Οινόη,η Προβάλινθος και η Τρικόρυθος και αργότερα έκτισαν  μία τέταρτη πόλη ,τον Μαραθώνα και όλες μαζί απετέλεσαν την αρχαία πόλη  Τετράπολη. Η ονομασία Μαραθώνας προέρχεται από τον Μάραθο ,τον επώνυμο ήρωα της πόλης.
Η μάχη του Μαραθώνα μεταξύ Αθηναίων και Περσών,η οποία διεξήχθη στην πεδιάδα του Μαραθώνα,τον Σεπτέμβριο του 490 π.Χ.οφείλεται στους Πέρσες που ήθελαν να εκδικηθούν την Αθήνα και την Ερέτρια που συμμάχησαν με τους Ίωνες και βοήθησαν στην Ιωνική επανάσταση.
Ο  Δαρείος,τον οποίον η ιστορία χαρακτηρίζει ως σφετεριστή  και ήταν  πράγματι,αφού ήταν σατράπης και είχε υποδουλώσει τις Ελληνικές πόλεις της Μ.Ασίας οι οποίες στέναζαν κάτω από τον Περσικό ζυγό με τις μεγάλες φορολογίες που επέβαλαν  οι Πέρσες .Ο Δαρείος που ήταν άπληστος και άρπαγας,πέρασε όλη τη ζωή του προσπαθώντας να καταστείλλει τις επαναστάσεις των υποδούλων του ελληνικών πόλεων. Μετά την Ιωνική επανάσταση του 499 π.Χ.  θέλησε  να τιμωρήσει τις ελληνικές πόλεις Αθήνα και Ερέτρια που έσπευσαν να βοηθήσουν τους επαναστάτες γι αυτό συγκέντρωσε στρατό και στόλο και με αρχηγό το Μαρδόνιο έστειλε τους Πέρσες να εκδικηθούν τους Έλληνες.Το  492 π.Χ. ο περσικός στόλος ενώ παρέπλεε την χερσόνησο του Άθω καταστράφηκε από την τρικυμία. Το 490 π.Χ. επεχείρησε νέα εκστρατεία με αρχηγούς τον Δάτη και τον Αρταφέρνη ,οι οποίοι κατάφεραν  να προχωρήσουν με επιτυχία στην πεδιάδα του Μαραθώνα,όπου περίμεναν στρατοπεδευμένοι οι Αθηναίο με συμμάχους τους Πλαταιείς. Η μάχη εκρίθη  με περίλαμπρη νίκη ,η οποία  επετεύχθη  από τον Έλληνα στρατηγό Μιλτιάδη,χάρις στο μεγαλοφυές σχέδιο παράταξης των στρατιωτών.
Ο Μαραθώνας είναι η Ελληνική πόλη με  μεγάλη ιστορική  σημασία  και η  μάχη στο Μαραθώνα αποτελεί μία από τις σημαντικότερες στιγμές στην ιστορία της ανθρωπότητας.                                                                       

Το  Κυριακάτικο  Μυθιστόρημα

-Μαμά! μαμά! τι κάνεις εκεί? είπε η Ηelga και έκανε μια κίνηση να πάρει το δίσκο που είχε μπροστά της η μητέρα της γεμάτο με τα εδέσματα, που ετοίμασε η νύφη της η Γκρέτα,η γυναίκα του γιού της Όττο,στα γενέθλια του εγγονού της.
-Όχι κοριτσάκι μου μη μου παίρνεις τα μεζεδάκια της Γκρέτας. Θέλω να φάω λίγα ακόμα.Είναι τόσο νόστιμα.Τα λιγουρεύομαι κοριτσάκι μου.Άφησε τα, μη μου τα παίρνεις Helga,σε παρακαλώ.
-Μα τι έπαθες μαμά,γιατί τόση βουλιμία?
-Αγάπη μου, δεν ξέρω,τι να σου πω.Ο οργανισμός μου μάλλον κουράστικε από το αυστηρό διαιτολόγιο που ακολουθώ.
-Μα τρως από όλα, μαμά!
-Ναι,κοριτσάκι μου, τρώγω από όλα μα οι ποσότητες είναι λιγοστές και δεν χορταίνω, ενώ με τα νόστιμα αυτά μεζεδάκια της Γκρέτας...
-Χόρτασες μαμά?
-Ναι,κόρη μου,έφαγα μέχρι κορεσμού.
-Έχεις ανάψει μαμά, είσαι κατακόκκινη,πήρες το αντιυπερτασικό φάρμακο σου?
-Ναι,κόρη μου,μην ανησυχείς,έχω πάρει αντιυπερτασικό.Πώς γινόταν να μην πάρω με τόσες λιχουδιές.Τα παιδιά δεν τις άγγιξαν.Δεν έφαγαν τίποτα.Μόνο χόρευαν,συνέχεια χόρευαν και έκλειναν και τα φώτα γιατί έβαζαν ζέστη,έλεγαν.
-Τον δίσκο με τα εδέσματα,πού τον βρήκες μαμά?
-Στο ψυγείο,κόρη μου.
Όταν πήγα στο τηλέφωνο?
-Με ποιόν μιλούσες?
-Με τον Ερρίκο,μαμά.
- Τι κάνει ο γαμπρούλης μου?
-Καλά είναι μαμά,λίγο περίεργος μου φάνηκε.Βιάστηκε να κλείσει το τηλέφωνο γιατί,όπως είπε,είχε μία σοβαρή δουλειά.
Μαμά, παίρνω το δίσκο και πηγαίνω να  πάρω τηλέφωνο τον Ερρίκο να δω τι συμβαίνει,περίεργος μου φάνηκε.
-Κύριε,το τηλέφωνο χτυπά.
-Έλα,Helga,τι συμβαίνει,αγάπη μου.
-Αγάπη μου,ανησύχησα που έκλεισες το τηλέφωνο και πιο πολύ ανησύχησα που η μαμά έφαγε...
-Αγάπη μου,τον αγλέουρα?
-Ναι,αγάπη μου,έφαγε υπερβολικά και είναι κατακόκκινη.
-Θα ήπιε μπύρες,αγάπη μου, γι αυτό. Άστην μην την πιέζεις θα έχει πάρει αντιυπερτασικό,μη φοβάσαι,αγάπη μου,δεν είναι χαζή η φράου Χίλντα.Μην τη μαλώνεις.Ξέρει εκείνη.Ο οργανισμός της κουράστηκε,όπως φαίνεται,γι αυτό.
-Ναι.αγάπη μου,το ίδιο είπε και η μαμά,ότι κουράστηκε ο οργανισμός της  από τις τροφές σε μικρές ποσότητες που παίρνει καθημερινά.
-Δεν είναι,αγάπη μου,ποσότητες  αυτές για να διατραφεί ένας ανθρώπινος οργανισμός.Ακούς εκεί 28 γραμμάρια αλεύρι.Τι να κάνει με τόση λίγη ποσότητα.Δεν είναι ούτε μία κουταλιά αλεύρι  καλά γεμάτη.Βέβαια με λίγο νεράκι μπορεί να κάνει μία πιτούλα να την ψήσει και να τη γευτεί στο πρωϊνό με το τσάϊ και το αυγό.
-Όχι,αγάπη μου,δεν είναι γι αυτό.Το λίγο αλευράκι το βάζουν στην σούπα,στον ζωμό από κρέας ή χόρτα για να πήξει και να γίνει πιο νόστιμη.
-Και το λαρδί 17 γραμμάρια τι σου λέει κι αυτό.
-Ε! αγάπη μου,είναι μία μικρή ποσότητα λίπους για νοστιμιά.
-Μα  ηντάνε τούτανά που ακούω μάνα μου.
-Ποιός είστε,κύριε.
Τηλεφωνώ από την Ελλάδα,από τη Κρήτη. Θέλω το γιό μου,πώς τονε λέτε εσείς εκειά,το Γιόργκ .Είναι ιατρός. Στο Πανεπιστήμιο κάνει το διδακτορικό του.Όλη την ημέρα πολεμώ να τονε βρω και δε μπορώ.Παίρνω αυτόν τον τηλεφωνικό αριθμό.......
- Μπλέχτηκαν οι γραμμές,κύριε, κι εσείς κάνετε λάθος ένα αριθμό. Αντί 1 να βάλλετε 7.Να αντικαταστήσετε τον αριθμό 1 με τον αριθμό 7 για να βγει ο αριθμός σωστά και να μιλήσετε με το γιό σας.
-Σας ευχαριστώ πολύ.
Μα  σασε  ακούω τόση ώρα να μιλάτε για τη δίαιτα μιας ηλικιωμένης γυναίκας και ντουχιούντισα με αυτά που  ακούω.
-Ναι,κύριε,φαίνεστε μορφωμένος και αφού ο γιός σας είναι γιατρός κάτι καλό έχετε να μας πείτε.Σας ακούμε,λοιπόν.
-Ερρίκο,τι συμβαίνει?
-Αγάπη μου,έμπλεξαν οι γραμμές.Ένας κύριος από την Ελλάδα ζητεί τον γιο του που μένει στο συγκρότημα των κατοικιών μας.
-Μήπως είναι ο πατέρας του δόκτορα Γιόργκεν?
-Ναι,καλά λες, αγάπη μου.
-Με ακούτε,κύριε,τον γνωρίζουμε τον γιό σας,είναι ο γιατρός μας,πολύ καλός επιστήμονας.
Συνεχίστε.Τι μας λέγατε.
-Είπα πως η ηλικιωμένη γυναίκα με υπέρταση δε μπορεί να μείνει και τελείως νηστική..Ο οργανισμός της για να αντέξει το κρύο του Χειμώνα, που έρχεται,χρειάζεται και λίγο λίπος  να έχει να κάψει  για να μη γίνει κοκκαλιάρα.Ο οργανισμός της δε θα έχει λίπος...... να καίει και θα γενεί πετσί και κόκαλλο,δε θα γνωρίζει τον εαυτό τζης, μόνο να τση το πείτε να το ξέρει.
-Το ξέρει,κύριε,το ξέρει,μα γι αυτό φωνάζομε,γιατί δεν παίρνει το αντιυπερτασικό φάρμακο της.
-Ετσά φωνιάζω κι εγώ στην εδική μου γυναίκα..
 και την εδική σας, αφήσετε τη να τρώει άμα παίρνει τα φάρμακά τζης.
-Τα παίρνει,κύριε,τα φάρμακα της,τα παίρνει και ευχαριστούμε για τις συμβουλές
-Κι εγώ ευχαριστώ, πάντα νά μαστε καλά.

To  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Ανέβαινε το άλογο  πατώντας  πάνω
 στις γυαλιστερές ποταμίσιες πέτρες .
Στο σαμάρι η Μπάγγη,στα καπούλια εγώ,
με ξύπνησε από τις πέντε στα δεκαπέντε.
Χρόνια, μήνες, ημέρες,με
παρακαλούσε,με φιλιά ,με χάδια
και λόγια αγάπης μου ζητούσε αυτή την
εκδρομή στον ποταμό.
Αντίκρυ  λόφοι, θάμνοι  μυριστικοί,
δίπλα στο ποτάμι με το λιγοστό νερό,
 που κυλούσε ήρεμα,
 κυκλάμινα κι ας ήταν καλοκαίρι.

Το άλογο ανέβαινε γλυστρώντας,πατώντας
πάνω στις γυαλιστερές ποταμίσιες πέτρες 
κι εγώ δεν κατρακύλησα,
κρατιόμουν γερά από το σαμάρι.
Ο καθαρός αέρας στο χωριό
Τα ολόφρεσκα φασόλια
Η ντοματοσαλάτα με ελαιόλαδο
Οι γιαλαντζί ντολμάδες
οι ντολμάδες με κολοκυθανθούς
η φάβα,οι φακές,τα δροσερά ρεβίθια
τα μακαρόνια με  βούτυρο και λαδοτύρι
Το ψωμί,το απογευματινό ζαχαρωτό 
Το μοσχάρι με το χοιρινό στο φούρνο
Το αρνάκι αυγολέμονο,
η  βραστή κατσίκα της θείας.
Τα κολοκυθάκια με τις πατάτες και το στίφνο
Οι χοχλοί με το ρύζι ή με τις πατάτες,
τα κολοκυθάκια,τις μελιτζάνες,τα βλήτα.
Το νερό,το δροσερό νερό,το γάργαρο νερό
από την απάνω βρύση.
Οι μυρωδιές από τις γαρυφαλιές της γιαγιάς
στο μικρό εξώστη.
Η κληματαριά στον κήπο μπλεγμένη στα κλαδιά
 της ροδιάς με τα κόκκινα λουλούδια.
Το άρωμα της λεμονιάς,το άρωμα της πορτοκαλιάς
Τα σύκα που έλιαζε η γιαγιά στον εξώστη
Η μυρωδιά της μαμάς από την κρέμα της,
η μυρωδιά από το άρωμα της
Ο ιδρώτας του μπαμπά,
το σακκάκι, που μύριζε σώμα και γη
Το φασκόμηλο που έβραζε η γιαγιά
Η μυρωδιά του κονιάκ στον καφέ της
Το κατσικίσιο γάλα με μακαρονάκι ή ρύζι
Τα αυγά,οι τηγανιτές πατάτες...
Τα  νιάτα...
..

          Η  ΓΝΩΡΙΜΙΑ  ΜΕ  ΤΟΥΣ  ΑΡΧΑΙΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΗΜΩΝ  ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ

                                                         ΟΙ  ΠΟΙΗΤΑΙ

Ο  ΠΙΝΔΑΡΟΣ  είναι λυρικός ποιητής από την Βοιωτία.
Λυρική ποίηση ονομάζεται η ποίηση που η απαγγελία της συνοδεύεται από έγχορδα μουσικά όργανα.
Η λύρα είναι το συνηθέστερο μουσικό όργανο που γι αυτό ονομάζεται λυρική ποίηση.
Ο Πίνδαρος ήταν υιός της Κλεοδίκης σίγουρα γιατί το όνομα του πατέρα του, δεν γνωρίζουμε ακριβώς, αν ο Πίνδαρος ήταν γιος του Δεϊφάντου ή  του Παγόνδου ή αν ο πατέρας του είχε δύο ονόματα οπότε λέμε ότι ήταν γιος του Δεϊφάντου ή Παγόνδου.
 Άρχισε να σπουδάζει την ποιητική τέχνη  στην πατρίδα του την Θήβα,στην  πανάρχαια αυτή  ελληνική πόλη, που ανέδειξε όχι μόνον τον Πίνδαρο αλλά και άλλα σημαντικά πρόσωπα,όπως οι στρατηγοί  Επαμεινώνδας και ο Πελοπίδας.
Αργότερα ο  Πίνδαρος  έφθασε στην Αθήνα όπου συντέλεσε τις σπουδές του στην σύνθεση της διθυραμβικής ποίησης. Μετά το τέλος των σπουδών του επέστρεψε στην γενέτειρα του,όπου ήσκησε αδιακόπως το επάγγελμα του λυρικού ποιητή.
Η παράδοση αναφέρει ότι στις πρώτες προσπάθειες του Πίνδαρου στην εκμάθηση της  ποιητικής τέχνης βοήθησε ο ονομαστός ποιητής εκείνη την  εποχή,ο Κορρίνης, τον οποίον πολύ γρήγορα  ο μαθητής του  Πίνδαρος ξεπέρασε σε αξία και φήμη. Ευρίσκετο σε νεαρά ηλικία ακόμη , όταν έγινε ευρύτατα γνωστός και ότι  εδέχετο παραγγελίες για την σύνθεση ποιημάτων από  όλους τους ευγενείς οίκους  της Ελλάδας.Το 476  ταξίδεψε   στη Σικελία,όπου ο τύραννος των Συρακουσών Ιέρων ο Α' προσέφερε προστασία στον ποιητή. Η ζωή του στα επόμενα χρόνια ελάχιστα είναι γνωστή και τα ποιήματα του χρονολογούνται μέχρι το 446.
Ο Πίνδαρος επιδόθηκε στη ποίηση και καλλιέργησε διάφορες λυρικές  μορφές της.
Έγραψε  διθυράμβους,εγκώμια,επινίκια,παιάνες,παρθένια,προσόδια, σχόλια,θρήνους, ύμνους,υπορχήματα.Τα ποιήματα του επινίκιου είδους μόνον διεσώθησαν ακέραια σχεδόν,που  θέλει να πει,ότι αυτού του είδους τα ποιήματα ήταν αξιόλογα στην αρχαιότητα.και υπερέβαιναν σε φήμη.
Οι διασωθέντες  Επινίκιοι ύμνοι είναι σαράντα τέσσερις και χαρακτηρίζονται ως τα ωραιότερα δείγματα της ελληνικής ποίησης και αυτό που τα καθιστά να είναι  πρώτα  και  καλύτερα ποιήματα , είναι η βαθύτητα της σκέψης του ποιητή,η μουσικότητα των ποιημάτων και η πρωτοτυπία των θεμάτων.
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τον  Πίνδαρο ως τον μεγαλύτερο από τους λυρικούς ποιητές.
Η φήμη του οφείλεται στην ασύγκριτη ποιότητα,στη  μοναδικότητα των Επινίκιων  ύμνων του προς τους Ολυμπιονίκες,προς τους Πυθιονίκες,προς τους Ισθμιονίκες,προς τους Νεμεονίκες.
Τα βιβλία των πινδαρικών Επινίκιων πήραν το όνομα τους από αυτούς  τους αγώνες.
Στα βιβλία αυτά η ποιητική  έξαρση  του Πίνδαρου ορμάται από τον θρίαμβο του αθλητή και προβάλλονται έντονα οι ηθικές,οι θρησκευτικές και οι αισθητικές  ενοράσεις του ποιητή.
 Η  επικαιρότητα  είναι αυτό που  χαρακτηρίζει τα άσματα του Πινδάρου. Τα πρόσφατα γεγονότα είναι εκείνα από τα οποία ο Πίνδαρος αντλεί τα θέματα του έτσι είναι αναγκαία στη ποίηση του ορισμένα  στοιχεία,που επαναλαμβάνει συχνά , όπως η ανάγκη να περιλάβει το όνομα του νικητή και την καταγωγή του μαζί με το είδος  της νίκης και τον τόπο όπου επετεύχθη η νίκη.
Στα περισσότερα  από τα ποιήματα  του Πινδάρου παρεμβάλλεται ένας μύθος,ο οποίος χρησιμεύει στον ποιητή για να συγκρίνει και να εξηγήσει τον θρίαμβο του νικητή και να εκφράσει τις σκέψεις που φέρνει στο μυαλό μία νίκη.
Πέρα όμως από αυτά ο ποιητής είναι ελεύθερος να εκφράσει ό,τι επιθυμεί,να διακοσμήσει το θέμα του με ωραίες εκφράσεις ,να το διευρύνει,να φιλοσοφήσει και να σχολιάσει θέματα με περιεχόμενο ηθικό,θρησκευτικό και πολιτικό ακόμα.
Συχνά ο Πίνδαρος δράττεται της ευκαιρίας να μιλήσει για τον εαυτόν του και για την τέχνη του.
Οι περισσότερες από τις ωδές των Επινίκιων του Πινδάρου  προορίζονται να ψαλλούν από ανδρικό χορό και βασίζονται επί μιας τριαδικής διάρθρωσης,η οποία συνίσταται από δύο όμοιες,από άποψη ρυθμού,στροφές,από την "στροφή" και την "αντιστροφή", και μίαν "επωδό"Όλες οι τριάδες της ίδιας ωδής είναι μετρικά όμοιες και τα μέτρα είναι πολύπλοκα.Ο Πίνδαρος όμως ουδέποτε προκαλεί σύγχυση στον αναγνώστη με την αντίληψη ότι οι σκέψεις και το ύφος αλλάζουν μορφή για να προσαρμοστούν στο μέτρο.
Ο Πίνδαρος δείχνει μία εκπληκτική ικανότητα στη χρήση μεταφορών.Συχνά οι μεταφορές που χρησιμοποιεί περνούν μπροστά από τα μάτια του αναγνώστη με μία εκθαμβωτική αλληλοδιαδοχή.
Άλλες  φορές ο αναγνώστης έχει την εντύπωση ότι δεν υπάρχει καμία άμεση σχέση στη σειρά των εικόνων και των σκέψεων,οι οποίες περνούν μέσα από τις ωδές.
Ο Λατίνος ποιητής Οράτιος ,μέγας θαυμαστής της ποίησης του Πινδάρου ,χαρακτήρισε την ποίηση του ως ορμητικό χείμαρρο,που ξεχειλίζει στις όχθες του και τρέχει με ορμή.
Μία όμως προσεκτική  μελέτη του έργου του αποκαλύπτει ότι η ανέλλιξη μέσα στην ποίηση του Πινδάρου δεν είναι ιδιότροπη ούτε απειθάρχητη. Μία φαινομενική έλλειψη συνοχής προκύπτει από το γεγονός ότι ο ποιητής φαίνεται ότι  έχει στο μυαλό του συγκεκριμένες εικόνες και συνδέει παραστάσεις μάλλον παρά έννοιες.Γι αυτό ο Πίνδαρος είναι από όλους  τους Έλληνες ποιητές εκείνος που παρουσιάζει την μεγαλύτερη δυσκολία στη μετάφραση.
Το ύφος του όμως χαρακτηρίζει  η μεγαλοπρέπεια και ο πλούτος. Τα χαρακτηριστικά αυτά υπάρχουν στους πρώτους στίχους του Ολυμπιακού  ύμνου  του,που ο Λουκιανός χαρακτηρίζει ως "κάλλιστον ασμάτων πάντων".
Η σκέψη του Πινδάρου είναι ολιγότερο ασυνήθιστη από την ποιητική του τεχνική .
Ως Θηβαίος αριστοκράτης,όπως ήταν ο Πίνδαρος διατηρούσε πολλές απο τις εθιμικές αντιλήψεις και προκαταλήψεις,στις οποίες επικρατούσε μία έντονη δυσπιστία προς τον απλό λαό.
Πίστευε ο Πίνδαρος ότι  η "αρετή" θα μπορούσε να πραγματωθεί μόνο μέσα από τους πολίτες με ευγενική καταγωγή  μόνο με μεγάλη προσπάθεια και με την εύνοια και την υποστήριξη των Θεών.
Το επίτευγμα των νικητών στους αθλητικούς αγώνες  ήταν την στιγμή του θριάμβου ,η εσωτερική ευγένεια,η ρώμη και το κάλλος που ενώνονταν σε ένα άθλο,ο οποίος δεν απέφερε υλική ανταμοιβή,όμως απέδιδε άφθαρτη δόξα και τιμή.Τη στιγμή εκείνη ο χρόνος σταματούσε και ο άνθρωπος πλησίαζε προς τους Θεούς.
Οπως όλοι οι Έλληνες της εποχής εκείνης,έτσι και ο Πίνδαρος πίστευε ότι η υπερηφάνεια που προέρχεται από την επιτυχία οδηγεί τον άνθρωπο σε τυφλό και υπεροπτικό εγωϊσμό.
Μόνο με  την ταπεινότητα  και με τη γνώση ότι είναι θνητός μπορεί ο άνθρωπος να αποφύγει την θεία τιμωρία.Ο Πίνδαρος τόσο στις θρησκευτικές του αντιλήψεις όσο και στις πολιτικές του ήταν συντηρητικός.
Η επίδραση του Πινδάρου υπήρξε μεγάλη καθ όλη την αρχαιότητα. Απετέλεσε πρότυπο σε πολλούς ποιητές όμως δεν είχε κανένα σοβαρό ανταγωνιστή.
Κατα την διάρκεια του Μεσαίωνα ο Πίνδαρος λησμονήθηκε.
Κατά την Αναγέννηση ξανά ανακάλυψαν τον Πίνδαρο και η ποίηση του έγινε πηγή έμπνευσης σε πολλούς συγγραφείς της κεντρικής Ευρώπης  και της Αγγλίας.
Οι Γάλλοι ποιητές Ρονσάρ και ντε Μελλαί .
Ο Ιταλός Γκαμπριέλλο Κιαμπρέρα και ο Άγγλος Τζων Μίλτον έκαναν χρήση της  ποίησης που άφησε ο Πίνδαρος  χρησιμοποιώντας την  με διάφορο βαθμό επιτυχίας και για διαφορετικό σκοπό.
Ο Πίνδαρος έγινε πηγή έμπνευσης τον επόμενο αιώνα στους ποιητές και συγγραφείς,όπως στον Γκαίτε,στον Σέλλεϋ,στον Γουέρντζγουερθ και στον Βίκτωρα Ουγκώ ακόμα.

            ΤΑ   ΕΘΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ  ΠΡΟΠΥΡΓΙΟ  ΙΣΤΟΡΙΑΣ  ΚΑΙ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

                                                        ΟΙ  ΕΒΡΑΙΟΙ

Η ονομασία ΕΒΡΑΙΟΙ προήλθε από το αραμαϊκό όνομα Εβράϊ ,που είναι αντίστοιχο με το όνομα Ιβρί, το οποίο  συναντάται στην Παλαιά Διαθήκη,όπου αναφέρεται η ιστορία του κλάδου της σημιτικής οικογένειας που χαρακτηρίζεται με το όνομα ΕΒΡΑΙΟΙ.
Ο Έβερ δισέγγονος του Σημ ήταν ο πρόγονος των Εβραίων ,ο επώνυμος πρόγονος ,που έδωσε το όνομα του στο έθνος αυτό της οικουμένης.
Η ομοιότητα της λέξης ΄Εβερ με την λέξη  εβέρ =η άλλη πλευρά,έγινε η αιτία να πιστέψουν οι αρχαίοι γλωσσολόγοι ερευνητές ότι  είναι η ίδια λέξη ,η οποία δείχνει την έλευση των Εβραίων από την Μεσοποταμία, την άλλη πλευρά από τον Ιορδάνη ποταμό.
Μετά την βασιλεία του Σολομώντα,οι Εβραίοι διαιρέθηκαν σε δύο κράτη ,το κράτος του Ισραήλ,το οποίο υποτάχθηκε στους Ασσυρίους και το κράτος του Ιούδα,το οποίο υποτάχθηκε στους Βαβυλωνίους.Τα κράτη αυτά οδηγήθηκαν στην εξορία.
Μετά την κατάκτηση της Βαβυλώνας από τον Κύρο της Περσίας μερικοί από τους εξόριστους επέστρεψαν στην Παλαιστίνη και ίδρυσαν ένα νέο κράτος Μετά την επιστροφή τους απεκάλεσαν τον λαό αυτό Ιουδαίους από το όνομα Ιούδας μια ονομασία που επεκράτησε διεθνώς,όπως και η ονομασία Ισλαηλίτες.Εμείς γνωρίζουμε πιο πολύ την ονομασία Εβραίοι και με αυτό το όνομα θα τους αποκαλούμε στη μελέτη μας αυτή.
Η ιστορία των Εβραίων αρχίζει μετά το τέλος της Ουρ των Χαλδαίων
Ξεκινά από τα στάδια της οικογένειας ,της πατριάς και της φυλής και φθάνει σε αυτά του έθνους και του λαού περνώντας μέσα σχεδόν από κάθε πολιτισμένη χώρα του δυτικού κόσμου.
Γνωρίζει τις βίαιες μεταπτώσεις της τύχης που ξεκινούν από το αίσθημα ασφάλειας στη Γη της Επαγγελίας μέχρι την διασπορά προς όλες τις ηπείρους.Από το ύψιστο σημείο της ηθικής καθοδήγησης μέχρι τις δεισιδαιμονίες .Από τους πιο παράλογους φόβους από άγνοια και
Από τα μεγαλοπρεπή επιτεύγματα μέχρι τις δυσάρεστες εκμεταλλεύσεις και εξουθενώσεις.
Μέσα σε όλα όμως αυτά κινείται μία ισχυρά δύναμις ,την οποίαν ούτε οι αιώνες,ούτε τα πλήγματα της μοίρας ηδυνήθησαν να εξασθενήσουν την ισχυρή αυτή αίσθηση ενός μοναδικού πεπρωμένου το οποίο αισθάνεται κάθε εβραϊκή γενεά.
Οι αρχαίοι Βιβλικοί συγγραφείς εξέφρασαν το αίσθημα αυτό με την έννοια του " Περιούσιου λαού".
Οι προφήτες εξήγησαν ότι αυτό σημαίνει: ζωή σε ανώτατο ηθικό επίπεδο ενός εκλεγμένου λαού στον οποίον οι θλίψεις δεν ήταν άλλο από την τιμωρία για την εγκατάληψη του ηθικού αυτού επιπέδου
Οι ραββίνοι ερμήνευσαν αυτό ως αυστηρά πειθαρχία.
Οι μεγάλοι σύγχρονοι διδάσκαλοι και σοφοί θεώρησαν ότι η έννοια "περιούσιος λαός" σημαίνει παρότρυνση προς επίτευξη της παγκόσμιας ειρήνης και αδελφότητας.
Από την έρημο του Σινά μέχρι τα προαύλια του Ναού  που υπηρέτησε ο Ησαϊας
Από τις ακαδημίες της Βαβυλώνας μέχρι τις χρυσές πόλεις της μεσαιωνικής Ισπανίας
Από τις σχολές της Βίλνας μέχρι τα ορεινά καταφύγια του μυστικιστικού Βάαλ και
Από τους πατριάρχες της Γένεσης μέχρι τον Αϊστάϊν και τον Μπραντάϊς οι Εβραίοι έζησαν με την επίδραση αυτής της έννοιας και δεν θεωρούσαν εαυτούς ως άτομα,ήταν μέρος ενός συνόλου,ήταν ένας χείμαρος ιστορικής συνείδησης
Σαν λαός ήταν υποταγμένος στις συμβουλές του Θεού προς δημιουργία ενός κόσμου,ο οποίος θα ζούσε με καθαρά χέρια και καθαρή καρδιά.
Το ισχυρό αυτό αίσθημα στο πεπρωμένο των Εβραίων εξηγεί γιατί ένας λαός μικρός σε αριθμό διασκορπισμένος σε όλα τα μέρη της γης, με όλους σχεδόν να είναι εναντίον του,κατόρθωσε να επιβιώσει  και να δικαιώσει την επιβίωση του με μία καταπληκτική  ικανότητα δημιουργικής δραστηριότητας τόσο εκπληκτική  ακόμα και σε έθνη που είναι ασφαλή και ισχυρά.

                                         

ΑΡΧΑΙΕΣ  ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ  ΠΟΛΕΙΣ  ΟΝΟΜΑΣΤΕΣ  ΚΑΙ  ΓΝΩΣΤΕΣ  ΣΕ ΟΛΟΝ  ΤΟΝ  ΚΟΣΜΟ

                                                    ΟΙ  ΔΕΛΦΟΙ

Σε  μια  πεζούλα  στη  Νότια  πλευρά  του  Παρνασσού  κάτω  από  τους  επιβλητικούς  και απότομους  κάθετους βράχους ,πάνω από την Κασταλλία πηγή ,τις Φαιδριάδες  πέτρες, που έχουν ύψος 100 μέτρα ,βρίσκεται  η αρχαία πόλις της Φωκίδας ,οι ΔΕΛΦΟΙ.
Η πόλις είναι χτισμένη πάνω σε ένα οροπέδιο,του οποίου το ύψος από τη θάλασσα είναι 573 μέτρα.Αυτό επιβεβαιώνει και ο περιηγητής Παυσανίας στην αρχή του  βιβλίου  του που ονομάζει "Φυσικά", όπου λέγει " Δελφοίς δε η πόλις άναντες δια πάσης παρέχεται σχήμα, κατά τα αυτά δε τη πόλει τη άλλη και ο ιερός περίβολος του Απόλλωνος ",( κεφ.9,1 ).
Κατά τους ιστορικούς χρόνους το επίνειο των Δελφών ήταν η πόλις Κίρρα ,είναι το σημερινό χωριό Ξεροπηγάδα.,που βρίσκεται στο μυχό του Κρισαίου κόλπου προς τα Δυτικά.
Η πόλις Δελφοί είχαν και ένα δεύτερο επίνειο , ήταν η πόλις Αντίκυρα στα Δυτικά του σημερινού  συνοικισμού " άσπρα σπίτια".Η αρχαία πόλις Δελφοί είχαν κατοικηθεί πρώτα από κατοίκους της γειτονικής πόλεως Κρίσας, υπό την επίβλεψη της οποίας  παρέμεινε μέχρι τους γεωμετρικούς χρόνους ,ήταν αυτοδιοίκητη και είχε 15000 κατοίκους περίπου πληθυσμό. Εδιοικείτο από άρχοντα και από το ιερατείο. Είχε δικό της δικαστήριο που ονομαζόταν Δελφίνιο.Είχε  βουλή με 15 βουλευτές,8 πρυτάνεις και έναν γραμματέα.Οι Δελφοί στις βοιωτικές επιγραφές αναφέρονται και με τα ονόματα "Δαλφοί" και "Βελφοί".Η πιο γνωστή ονομασία όμως είναι Δελφοί.
Η  παράδοση  αναφέρει ότι η ονομασία προέρχεται από τον Δελφό ,που ήταν ο επώνυμος ήρωας της πόλεως και συναντάται πρώτη φορά τον 7ο αιώνα π.Χ.
Μία αρχαιότερη παράδοση  αναφέρει ότι το τοπωνύμιο προέρχεται από τη λέξη Αδελφοί με τους γλωσσολόγους να αποκόπτουν το άλφα και να επικρατεί η ονομασία Δελφοί και τούτο διότι κατ αυτήν την παράδοσιν οι πρώτοι,οι οποίοι ελατρεύθησαν στους Δελφούς  με ναό,ο οποίος κτίσθηκε στο σημείο από όπου πίστευαν ότι εξήρχοντο οι μαντικοί ατμοί,ήσαν οι δύο αδελφοί Απόλλων και Διόνυσος. Επικρατέστερη ερμηνεία είναι αυτή που δίδεται σήμερα στη λέξη, που η ρίζα της δελφ, σημαίνει χάσμα και σχετίζεται με την παράδοση του μαντικού χάσματος,το οποίο,όπως λέγει ο Πλούταρχος,οι πρώτες που ανακάλυψαν το χάσμα ήταν οι αίγες του βοσκού Κουρήτα.
Μία ονομασία παλαιότερη και από τον 7ο αιώνα είναι η ονομασίες Πυθώ,Πυθίων και Πύθιον.
Με την ίδια ονομασία τις μνημονεύει ο Όμηρος .
Ο περιηγητής Παυσανίας ετυμολογεί τη λέξη από το πύθεσθαι που θα πει σήπεσθαι λένε οι γραμματολόγοι  και ταυτίζεται με τον δράκοντα Πύθωνα.
Ο Πύθωνας ήταν ο δράκος,ο οποίος εφύλασε τον ιερό αυτό χώρο και τον οποίον εφόνευσε ο Αππόλων μετά από σκληρή πάλη και άφησε το  σώμα του Πύθωνα στο ύπαιθρο να σαπίσει.
Από αυτόν τον μύθο ονομάσθηκε ο τόπος Πυθώ ,ο δράκος ονομάστηκε Πύθων ,ο Απόλλων Πύθιος και η μάντισσα Πυθία από το δέρμα του Πύθωνα με το οποίο τύλιξαν το σκαμνί,όπου καθόταν για να  βγάζει τους χρησμούς πάνω από το χάσμα ;από το οποίο έβγαιναν οι ατμοί.
Ο Απόλλων δεν είναι ο μοναδικός Θεός που λατρευόταν στους Δελφούς.
Πανάρχαιες παραδόσεις αποδεικνύουν ότι Μαντείο υπήρχε και πριν από τον Απόλλωνα  αφιερωμένο στην πρωτογενή θεότητα Γην ή Γαίαν .
Ο Παυσανίας αναφέρει ότι η πρώτη μάντιδα στο μαντείο αυτό ήταν η νύμφη Δαφνίδα.
Αργότερα η Γη ή Γαία μοιράσθηκε το μαντείο με τον Ποσειδώνα τους χρησμούς του οποίου έδιδε  ο μάντις Πύρκων με την Δαφνίδα
Μετά από πολλά χρόνια η Δαφνίδα παρεχώρησε  το μαντείο στη Θεά Θέμιδα από την οποίαν παρέλαβε το μαντείο ο Απόλλων,ο οποίος επειδή ήθελε να έχει την αποκλειστική κυριότητα ,έδιωξε τον Ποσειδώνα και αντάλαξε το μερίδιο του με το μαντείο στην Καλαυρία.
Αποδεικτικό στοιχείο,τεκμήριο  της  πρώτης λατρείας της Γαίας και του Ποσειδώνα  εθεωρείτο ο χαρακτηρισμός που προσήψαν στο μαντείο των Δελφών ,ο οποίος  ήταν "Γαίας οφθαλμός',όπως και ο εντός του ναού βωμός του Ποσειδώνα.
Οι Δελφοί ονομάζονται και "οφθαλμός της Γης'.
Η μυθολογία αναφέρει ότι ο Ζευς θέλοντας να εύρει το κέντρο της Γης  εξαπέλυσε δύο αετούς έναν προς ανατολάς και έναν προς δυσμάς,οι οποίοι συναντήθηκαν στους Δελφούς.
Λέγει ο Πίνδαρος  "Δια τούτο και επί του παριστάνοντος τον ομφαλόν της Γης,κωνικού λίθου,πεποιημένος,παριστάνοντο και δύο αετοί "λέγει ο Πίνδαρος στο Δ' βιβλίο  Πυθιονίκες.

Οι Φαιδριάδες πέτρες είναι δύο κάθετοι απότομοι  βράχοι που υψώνονται πάνω από την Κασταλλία πηγή στους Δελφούς στην  ανατολικο δυτική  πλευρά  του Παρνασσού.Η μία πέτρα προς τη ανατολική  πλευρά ονομαζόταν Ναυπλία  και η πέτρα προς  την δυτική  πλευρά ονομαζόταν Υάμπεια.
Από εκεί κατακρήμνιζαν τους βέβηλους του ιερού των Δελφών.
Η παράδοση αναφέρει ότι το 480 π.Χ. κατά την εκστρατείαν του Ξέρξη εναντίον της Ελλάδας με την βοήθεια του Απόλλωνα κυλήσθησαν πέτρες και φόνευσαν πολλούς Πέρσες που επρόκειτο να συλήσουν τον ναό.Αργότερα το 279 π.Χ. συνέβη το ίδιο κατά την επιδρομή των Γαλατών.

                             TO  RENDEZVOUS   ΜΕ  ΤΑ  ΛΑΤΙΝΙΚΑ

                                                ΤΑ  ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ

Η  Λατινική  γλώσσα  έχει   πέντε  κλίσεις  που η κάθε  μία  χαρακτηρίζεται από την κατάληξη της γενικής του ενικού. Γι αυτό όταν αποστηθίζουμε είναι ανάγκη να  αναφέρουμε τα ονόματα στην ονομαστική και στη γενική.
Τα  γ έ ν η  είναι  τ ρ ί α  και  στη Λατινική γλώσσα Αυτά είναι:
 A ρ σ ε ν ι κ ό  masculinum
Θ η λ υ κ ό  femininum
Ο υ δ έ τ ε ρ ο  neutrum
                                                Α'  Κ Λ Ι Σ Η
Η Α' Κλίση περιλαμβάνει ονόματα  α ρ σ ε ν ι κ ά  και  θ η λ υ κ ά  που κλίνονται  με  τον  ίδιο τρόπο.
Από τα πρωτόκλιτα  ονόματα  α ρ σ ε ν ι κ ά  είναι  μόνο αυτά που δηλώνουν ιδιότητα που χαρακτηρίζει τα αρσενικά π.χ agricola-ae= ο γεωργός.
nauta-ae =ο ναύτης.
Tα γένη των ονομάτων προσδιορίζονται από  ένα γενικό κανόνα:
 A ρ σ ε ν ι κ ά  είναι  τα  ονόματα α ν δ ρ ώ ν και τα  α ν έ μ ω ν,π ο τ α μ ώ ν,ε θ ν ώ ν, μ η ν ώ ν π.χ.
(Μην ξαφνιαστείτε με τα παρακάτω παραδείγματα με ουσιαστικά  από όλες τις κλίσεις. Αυτό  απαιτεί  o γενικός  κανόνας).
poeta-ae= ποιητής
puer-ris= παιδί
Persa-ae=Πέρσης
Auster-ris=Νότος
Αprilis-is= Απρίλιος  και ελάχιστες εξαιρέσεις.
Θ η λ υ κ ά είναι ονόματα τα γ υ ν α ι κ ώ ν προς δε τα  δ έ ν τ ρ ω ν ,ν ή σ ω ν ,π ό λ ε ω ν ,χ ω ρ ώ ν.
Εξαιρέσεις: oleaster = κότινος
amarantus =αμάραντος
dumus = βάτος
calamus =κάλαμος
acer=σφένδαμος
ομοίως εξαιρούνται  ολίγα ονόματα πόλεων και χωρών π.χ. 
Bosporus=Bόσπορος
Latium= Λάτιο
Pontus =Πόντος
Tusculum =Τούσκουλον και άλλα.
Ο ι   κ α ν ό ν ε ς  α υ τ ο ί   ε π ι κ ρ α τ ο ύ ν   σ ε   ό λ ε ς   τ ι ς   κ λ ί σ ε ι ς.
Υπάρχουν  ονόματα θηλυκά και αρσενικά με την ίδια κατάληξη, ονομάζονται communia. Άλλα ουσιαστικά έχουν τον ίδιο τύπο ,είναι τα mobilia.
Από τα ονόματα των ζώων μερικά είναι mobilia π.χ. gallus= αλέκτωρ.
Οι   κ α τ α λ ή ξ ε ι ς  των ονομάτων  της Α' κ λ ί σ ε ω ς  είναι:
E ν ι κ ό ς  α ρ ι θ μ ό ς: ονομαστική  -a , γενική -ae , δοτική -ae ,αιτιατική -am , κλητική -a ,αφαιρετική -a.
Π λ η θ υ ν τ ι κ ό ς   α ρ ι θ μ ό ς: ονομαστική -ae , γενική -arum ,δοτική -is ,αιτιατική -as ,κλητική -ae , αφαιρετική -is.

To Kυριακάτικο Μυθιστόρημα

Μετά την οινοποσία της Κάθυ το απόγευμα που έφθασε στο Μόναχο στο σπίτι των συμπεθέρων της του Ερρίκου και της Helga ,που ήθελε να ξεχάσει την απονιά του άντρα της του mr Άντριου και μετά  τη λιποθυμία από το σοκ που υπέστη όταν είδε στην τηλεόραση τα συμβαίνοντα  στο  στούντιο της εταιρείας Life and Flight ,ο Ερρίκος ζήτησε την βοήθεια του Τόμας να την μεταφέρουν,καθότι χοντρούλα η Κάθυ, στο δωμάτιο της Helga, όπου αποκοιμήθηκε. Οι φωνές της μέσα στον ύπνο της αναστάτωσαν όλους που βρίσκονταν εκείνο το απόγευμα στο σπίτι. Έτρεξε ο Ερρίκος να την ξυπνήσει σε λίγο ήρθε και η Νίνα
-Τι συμβαίνει κύριε Ερρίκο?  Γιατί φωνάζει η mrs Κάθυ?
-Έβλεπε όνειρο! Νίνα ,φέρε ενα ποτήρι νερό.
Από την πόρτα του δωματίου η Νίνα φώναξε στον Τόμας να φέρει γρήγορα μια κανάτα νερό και ένα ποτήρι.Ο Τόμας ανήσυχος και τρομαγμένος γέμισε γρήγορα την κανάτα πήρε και ένα ποτήρι και τρέχοντας πήγαινε στο δωμάτιο της Helga.Eκείνη την ώρα χτύπησε το τηλέφωνο.
-Κύριε το τηλέφωνο χτυπά.
-Δώσε Τόμας την κανάτα με το νερό στη Νίνα. Νίνα μη γεμίσεις το ποτήρι άσε το μισογεμάτο και δώσε της να πιεί  ρουφηξιά ρουφηξιά,όπως βλέπεις η Κάθυ είναι κοιμισμένη ακόμα. Εγώ να τρέξω να σηκώσω το τηλέφωνο.
-Να την ανασηκώσω ? κύριε?
-Και το ρωτάς,Νίνα? και βέβαια να την ανασηκώσεις .Θες να πλαντάξει?
-Αγάπη μου,τι κάνεις?
-Helga, αγάπη μου, είμαι καλά .Εσύ τι κάνεις? η μαμά πώς είναι?
-Καλά είναι ,αγάπη μου τώρα,όταν ήλθα την βρήκα πρησμένη .
-Τα παιδιά; τι κάνουν?
 -Καλά είναι. Ο μεγάλος ανηψιός μου είχε τα γενέθλια του και το έριξε και η γιαγιά έξω` άφησε το διαιτολόγιο της  και τσιμπολογούσε από δω κι από κει.
-Είχαν πάρτυ τα παιδιά ?
-Ναι.αγάπη μου.
- Αγάπη μου,πότε έρχεσαι?
-Αγάπη μου, μεθαύριο,την Τετάρτη.
-Σε περιμένω,αγάπη μου.
-Ερρίκο μου, πού να στα λέω, η μαμά...
- Φαντάζομαι,αγάπη μου, η  μαμά...ξεσάλωσε. Αγάπη μου, θα τα πούμε την Τετάρτη. Σε αφήνω τώρα γιατί έχω μια πολύ σοβαρή δουλειά.Σε φιλώ,αγάπη μου.
-Κάθυ,τι κάνεις? ξύπνησες?Το νερό σε βοήθησε.
-Ναι, Ερρίκο,όπως βλέπεις. Τι ήταν κι αυτό το πράγμα.Τι όνειρο ήταν κι αυτό.
-Ναι, Κάθυ, είδα σε αυτή τη συσκευή, πόση ώρα έβλεπες όνειρο .Ήταν ένα πολύ μεγάλο όνειρο.
-Ναι! Ερρίκο,ήταν ένα φανταστικό όνειρο.Μα για ποιά συσκευή μου λες.
-Αυτή εδώ η μικρούλα τηλεόραση εκπέμπει μαγνητικά κύματα στο δωμάτιο και αιχμαλωτίζει τις εικόνες που παρουσιάζει ο εγκέφαλος την ώρα του ύπνου. Η συσκευή  ενεργοποιείται με τον θόρυβο από το ροχαλητό.
-Μη μου πεις Ερρίκο, είδες τι όνειρο έβλεπα? Με τρομάζεις! Μη με τρομάζεις.
-Όχι! Κάθυ,μην  τρομάζεις.Δε βλέπω εικόνες .Κύκλους μόνο και σχήματα μεγάλου ή μικρού μεγέθους , που καθορίζουν την σχέση  του ονείρου με την συχνότητα της συσκευής.
-Είπα κι εγώ ,Ερρίκο.
Θεέ μου, τι είναι αυτά που βλέπω και ακούω από όταν έφθασα στο Μόναχο.
Ερρίκο, γιατί κοιμήθηκα τόσο βαθιά και γιατί είδα ένα τόσο μεγάλο όνειρο.Μη μου πεις,Ερρίκο,ότι μου βάλατε σκόνη στο ποτό?
-Τι σκόνη,Κάθυ?
-Υπνωτική σκόνη,Ερρίκο, τόσο βαθύς ύπνος , πρώτη φορά.
-Οχι! Κάθυ,  ήσουν κουρασμένη από το ταξίδι κι επιπλέον ήπιες το κρασί ξεροσφύρι.
-Τι ξεροσφύρι,Ερρίκο?
-Με άδειο στομάχι ,Κάθυ, χωρίς φαγητό Το κρασί για να μη σε πειράξει θέλει στομάχι γεμάτο και αν θυμάσαι είπες ότι  δεν ήθελες να φας γιατί κάτι τσίμπησες στο τρένο,που όπως αποδείχτηκε δεν ήταν αρκετό.
Νίνα,φέρε στην Κάθυ ένα μεγάλο κομάτι από το γλυκό του πρωϊνού και ένα καφέ σκέτο,δεν είναι δα και τόσο μεθυσμένη Το κρασί την έπιασε και κοιμήθηκε βαθιά.
- Ερρίκο,με δουλεύεις? η συσκευή που πιάνει τα όνειρα...τα μαγνητικά κύματα... τα ραδιοκύματα...τις συχνότητες... όλα αυτά που μου είπες ,είναι όλα ψεύτικα.
- Ε! και βέβαια,Κάθυ! είναι ψεύτικα.
Χαζούλα,Κάθυ,μονολόγησε ο Ερρίκος.Για να σε αφυπνίσω.
-Την Τετάρτη,Κάθυ έρχεται η Helga θα μείνεις μαζί μας. Μέχρι τότε θα έχεις συνέλθη και θα υποδεχτούμε την Helga μαζί. Δεν  ξέρει ότι είσαι εδώ και θα  της κάνουμε μια ωραία  έκπληξη.
-Ω! Ερρίκο,ανυπομονώ να την γνωρίσω να της διηγηθούμε όλη αυτή την περιπέτεια.
-Ναι! Κάθυ κι εγώ ανυπομονώ να έλθει η γυναίκα μου να μας διηγηθεί πώς πέρασε αυτές τις ημέρες στο κτήμα κοντά στη μαμά της και στα ολόξανθα ανήψια της.Είχαν πάρτυ τις περασμένες ημέρες μου είπε και αναστατώθηκε η πεθερά μου.
-Ερρίκο,την ξεσήκωσαν τα νιάτα .
-Ναι,Κάθυ,ακριβώς! την ξεσήκωσαν τα νιάτα .

Το  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Κάθε  Δεκέμβρη
η καρδιά μου πονάει
και σε ζητάει
και σε ζητάει
σε περιμένει να ρθείς.
Πού να βρίσκεσαι πού
και σε ποιό ακρογιάλι
τα δυο σου μάτια σε ποιά αγκάλη
να κλεις.
Μικρή Ραμόνα του Χειμώνα
την ακτή του Ποσειδώνα
μες την ψυχή σου ποθείς
να δεις.
Τα καλοκαίρια
βράδια με αστέρια
φεγγοβολούν τις στράτες
οι αγάπες και η ανέμελη ζωή
μέσα σου φυλλοροεί.
Μες σε αυταπάτες μεγεθύνουν
του νου οι απάτες
μέσα στις στράτες οι αγάπες
και η ανέμελη ζωή
μέσα σου φυλλοροεί.
Μέσα σου αγάπες
τρελές  αυταπάτες
φυτεύουν  πατάτες
του  λιμού  στυλοβάτες .
Κάθε  Δεκέμβρη
την καρδιά μου δονείς
και τα μάτια μου
μουσκεύουν στα δάκρυα
σε περιμένουν  να ρθείς.

                Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΜΩΝ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ

                                                        ΟΙ ΠΟΙΗΤΑΙ

Ο ΗΣΙΟΔΟΣ συνέχεια.Στον Ησίοδειον κύκλον  ανήκουν και μερικά ποιήματα  τα οποία  έγραψαν μεταγενέστεροι  οπαδοί  της ποιητικής του έκφρασης.Από αυτά ελάχιστα αποσπάσματα διεσώθησαν.
Αυτά είναι:
-Τα "Μεγάλα Έργα". Αναφέρονται από τον Πρόκλο στα Σχόλια για τον Ησίοδον και διεσώθησαν μόνο δύο στίχοι που αναφέρονται από σχολιαστή του Αριστοτέλους. .Η ύλη του έργου  τα "Μεγάλη Έργα" είναι  διδακτική και ποικίλη.
-"Ορνιθομαντεία". Αυτό το έργο κατά πληροφορία ανώνυμου σχολιαστή είναι συνέχεια του "Έργα και Ημέραι". και λέγει ότι ο Απολλώνιος ο Ρόδιος αρνείται την γνησιότητα του.
-"Αστρονομία".Από αυτό το έργο ο Αθήναιος διέσωσε ολίγους στίχους και αναφέρεται από τον σχολιαστή του Πινδάρου και του Αράτου.Ο Πλίνιος αν και το έργο είναι μεταγενέστερο θεωρεί ότι είναι γνήσιο.
-"Μελαμπόδια".Ο τίτλος του βιβλίου οφείλεται στον Ηρόδοτο βρίσκεται στο ΙΙ βιβλίο του ,όπου αναφέρει τον μάντην Μελάμποδα ότι εισήγαγε στην Ελάδα την Διονυσιακή λατρεία..
-"Εξηγήσεις επί τέρασιν".Το ποίμα αυτό ερμηνεύει διάφορα τερατώδη  φαινόμενα.
-"Δάκτυλοι Ιδαίοι". Ποίημα αποκρυφικού χαρακτήρα το οποίο περιλαμβάνει και γνώσεις της μεταλλουργικής τέχνης των μυθολογικών όντων της Ίδης που ανέθρεψαν τον Δία.
-"Χείρωνος Υποθήκαι".Ένα ποίημα ονομαστό στους μεταγενέστερους χρόνους  με ηθικό και διδακτικό περιεχόμενο από το οποίο εσώθησαν  ελάχιστα αποσπάσματα.
-"Θησέως και Πειρίθου  εις Άδην κατάβασις "Στο ποίημα αυτό περιεγράφετο από τον Παυσανία η κάθοδος στον Άδη του Θησέα και του Πειρίθου.
-"Κήυκος Γάμος". Το ποίημα αυτό διηγείται τις περιπέτειες του μυθολογικού ήρωα Ηρακλή που φιλοξενήθηκε από τον Κήυκα τον ηγεμόνα της Τραχίνας.Ο Αθήναιος θεωρεί το έργο αυτό νόθο και ανάγει αυτό στην παλιά εποχή.
-"Αιγίμιος". Στο ποίημα αυτό αναφέρεται η βοήθεια που παρήσχε ο Ηρακλής στον πρόγονο των Δωριέων ,τον Αιγίμιον κατά την πάλην εναντίον των Λαπιθών.
-"Επιθαλάμιον εις Πηλέαν και Θέτιν " Αναφέρεται από τον Τζέτζην.
- " Γης περίοδος". Το έργο αναφέρει ο ιστορικός συγραφέας Έφορος .Από το ποίημα αυτό διεσώθη από τον Στράβωνα  ένας και μοναδικός
στίχος ,τον οποίον παρέλαβε από τον Ερατοσθένη.
-"Επικήδειος εις βάτραχον".Μνημονεύεται μόνο από τον Σουϊδαν.
Η επική ποίηση του Ησιόδου είναι διαφορετική από την ομηρικήν ποίηση.Διάφορα είναι και τα θέματα τα οποία προβάλλουν οι δύο επικοί ποιηταί.Ο μεν Όμηρος ψάλλει τα κατορθώματα των ανδρών του παρελθόντος ,ο δε Ησίοδος λαμβάνει την υπόθεσιν των ποιηματων από το παρόν.Τα ποιήματα του Ησιόδου ανήκουν στον διδακτικό κύκλο και στον γενεαλογικό. και τα δύο υπάγονται στο διδακτικό είδος.Ο Ησίοδος δεν έχει τον υψηλό τόνο του Ομήρου , πλην όμως ο λόγος του  έχει δύναμη και οξύτητα. ενίοτε προσλαμβάνει ένταση μεγαλοπρεπή ,ταχέως όμως καταπίπτει μη εξάπτων την φαντασίαν.
 Ο Ησίοδος δεν ασχολείται με την μορφήν ενδιαφέρεται περισσότερο για την ιδέα γι αυτό θεωρείται σοφός.Εισδύει παντού με προνοητικότητα, με  παρατηρητικότητα και με πλήρη  βαρυθυμία.
Ψέγει τους άρχοντες ως "δωροφάγους" ,ελέγχει τους οκνηρούς, τον δυσανασχετεί και  τον εξεγείρει η άδικος κρίση των δικαστών.Νουθετεί τις κακές γυναίκες.Εξετάζει γενικά τους ανθρώπους και διαπιστώνει ότι αυτοί έχουν διαφθαρεί και ταπεινωθεί.Έτσι ανατρέχει στην αφορμή του κακού και προσπαθεί να δώσει σοφές συμβουλές και να καταστήσει τους ανθρώπους φιλοπόνους  εξάροντας την αξία της εργασίας.Γι αυτό και το ύφος της έκφρασης του είναι απλό, αφελές, πολλές φορές  σχεδόν παιδικό. φυσικό και αβίαστο, δεν υστερεί σε ικανότητα να περιγράφει τις ομορφιές της φύσης ,την οποίαν αγαπά και αισθάνεται βαθύτατα, χωρίς να έχει ποιητικές εξάρσεις .Κατέχεται από τον ζήλον να παράσχει πρακτικές γνώσεις  για την καλυτέρευση της ζωής  των  ανθρώπων.
Ο Ησίοδος  θεωρήθηκε από τους μεταγενεστέρους ότι επενόησε το ιδιαίτερο ποιητικό είδος,το διδακτικό έπος.Πολλοί ποιηταί εμιμηθησαν τον Ησίοδον ασχοληθέντες με θέματα αστρονομικά και μυθολογικα.Κυρίως ο Λατίνος ποιητής Βιργίλιος στο βιβλίο του Γεωργικά.
Η γλώσσα του Ησιόδου είναι στο σύνολο της η Ιωνική ,όπως και η γλώσσα των επών με περισσότερα αιολικά στοιχεία. Στη γλώσσα των ποιημάτων του Ησιόδου διακρίνονται στοιχεία επιδράσεως  της διαλέκτου της κεντρικής Ελλάδας.
Με το έπος του Ησιόδου ασχολήθηκαν πολλοί γραμματικοί και κριτικοί της Αλεξανδρείας και της Περγάμου καθώς και των ρωμαϊκών χρόνων,όπως ο Ζηνόδοτος, ο Αριστοφάνης ο Βυζάντιος, Απολλώνιος ο Ρόδιος, Αρίσταρχος, Ιερώνυμος, Διονύσιος ο Κορίνθιος, Πλούταρχος  και άλλοι.Άλλοι υπομνημάτισαν  άλλοι σχολίασαν  και άλλοι εξέδωσαν  τα αποδιδόμενα στον Ησίοδο  έργα .
Η πρώτη έκδοση στα νεότερα χρόνια, η οποία πριλαμβάνει μόνο τα "Έργα και Ημέραι"  έγινε από τον Δημήτριο Χαλκοκονδύλη ίσως στο Μιλάνο το 1493.Έπειτα εξεδόθησαν τα "Άπαντα του Ησιόδου" υπό του Άλδου Μανουτίου στη Βενετία το 1495 .Κατόπιν από τον 15ο μέχρι τον 19ο αιώνα έγιναν και άλλες  εκδόσεις .Επιτυχής έκδοση είναι η έκδοση υπό K.Sitti "Hσιόδου τα Άπαντα" το έτος 1889 στην Κων/πολη. Αξιόλογη κριτική έκδοση είναι  η του Al.Rzach "Hesiodi Carmina " στη Λειψία το 1904.
Καλή νεότερη έκδοση είναι  η έκδοση του P. Walz  με εισαγωγικές σημειώσεις και μετάφραση στη Γαλλική  το 1909.και η έκδοση του Paul Mazon  "Θεογονία, Έργα και Ημέραι, Ασπίς" με εκτενή εισαγωγή στη Γαλλική  έκδοση "Les  belles Lettreses" το 1928
Η καλύτερη έκδοση του ελληνικού κειμένου  με αγγλική μετάφραση και έξαιρετική  βιβλιογραφία είναι η έκδοση του Ebelyn White  στην Loeb Classical Library το 1914.

             Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΜΩΝ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ

                                                      ΟΙ  ΠΟΙΗΤΑΙ

Ο ΗΣΙΟΔΟΣ είναι ο έτερος ποιητής έπους. Είναι ο αρχαίος Έλληνας ποιητής ο βασικός εκπρόσωπος  του διδακτικού έπους. Είναι το πρώτο πρόσωπο της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας  το έργο του οποίου φέρει την προσωπική του σφραγίδα  γιατί ο ίδιος ο ποιητής δίνει τις πληροφορίες για τον εαυτόν του,τον αδελφόν του και τον πατέρα του έτσι ώστε ο αναγνώστης να έχει την δυνατότητα να έλθει αμέσως σε επαφή με μία πλήρως καθορισμένη προσωπικότητα.
Είναι σύγχρονος του Ομήρου  και  έζησε  ο Ησίοδος,όπως και ο Όμηρος τον 8ο π.Χ. αιώνα.Γεννήθηκε στην Άσκρα μία Βοιωτική πόλη στους πρόποδες του Ελικώνα.
 Στα μέρη εκείνα της Βοιωτίας έφθασε μετανάστης ο πατέρας του από την Αιολική Κύμη της Μ. Ασίας,όπου κατοικούσε.
Οι  εργασίες ,στις οποίες επιτηδευόταν ήταν το εμπόριο και η ναυτιλία έφυγε όμως,γιατί δεν επαρκούσαν τα έσοδα του  έτσι εγκατέλειψε την ιδιαίτερη πατρίδα του διέσχισε το Αιγαίο και έφθασε στην Βοιωτία ,όπου εγκαταστάθηκε στην κωμόπολή  Άσκρα ασχολούμενος με την γεωργία, με την καλλιέργεια της γης,η οποία φάνηκε να  ήταν πιο προσοδοφόρα.
Την ίδια εργασία ασκούσε και ο ποιητής από νεαρά ηλικία ήταν ένας γαιοκτήμονας. Καλλιεργούσε την γη και συγχρόνως καλλιεργούσε και το πνεύμα του.
Ένα σημαντικό γεγονός  στην προσωπική ζωή του έγινε η αφορμή να εκφραστεί ποιητικά και να αναδείξει το ταλέντο του.Το γεγονός αυτό ήταν  οι διαφορές που προέκυψαν με τον αδελφό του Πέρση στα περουσιακά μετά τον θάνατο του πατέρα τους. Καθώς φαίνεται ο ποιητής κατά την μοιρασιά αδικήθηκε από τον αδελφό του και γι αυτό τον οδήγησε σε δίκη,την οποίαν ο ποιητής δεν κέρδισε, κέρδισε όμως  ο αδελφός του,ο οποίος  δωροδόκησε τους τοπικούς αρχόντους,όπως αναφέρει η παράδοση. Ο Πέρσης ο αδελφός του φύσει οκνηρός σπατάλησε την πατρική περιουσία και φτωχός τώρα  ήλθε στον αδελφόν του να παρακαλά να τον βοηθήσει.Ο Ησίοδος  αρνήθηκε  και για να τον παρακινήσει να εργαστεί απευθύνθηκε προς αυτόν με το σπουδαίο διδακτικό ποίημα " Έργα και Ημέραι" το οποίο διδάσκει τις βασικές εργασίες και τους ηθικούς κανόνες που καθορίζουν την ζωή ,για να συνετίσει τον αδελφόν του. Όλα αυτά και πολλά άλλα αναφέρει ο ποιητής στο έργο του αυτό το "Έργα και Ημέραι".
Άλλο σημαντικό έργο του Ησίοδου είναι η "Θεογονία".Είναι ποίημα 1022 στίχων  του οποίου η υπόθεση παρουσιάζει την κατάταξη σε ένα Θεολογικό σύστημα των Θεών του Ελληνικού Πανθέου.
Ένα άλλο έργο του Ησίοδου είναι το " Ασπίς Ηρακλέους ".Είναι έπος από 480 στίχους Η υπόθεση είναι η περιγραφή της ασπίδας του Ηρακλή.
Ένα άλλο ποίημα του Ησόδου έχει τον τίτλο "Ποίαι;" ή " Γυναικών Κατάλογος" ή απλά "Κατάλογος".
Στο ποίημα αυτό υμνούνται ηρωϊκά γένη καταγόμενα από ένδοξη μητρική ρίζα και πήρε το όνομα  "Ηοίαι".Γιατί; γιατί στην αρχή κάθε κεφαλαίου γίνεται επανάληψη των λέξεων " ή  οίη ".Η επιγραφή "Κατάλογος" προήλθε από  την ραψωδία  "Κατάλογος" ή  "Βοιωτία " ,όπου αριθμούνται κατά σειράν τα πλοία  που συγκεντρώθηκαν στην Αυλίδα  της Βοιωτίας  για την Τρωϊκή εκστρατεία.
Στο ποίημα αυτό  υμνούνται γυναίκες καταγώμενες από όλην σχεδόν την Ελλάδα
Στον Ησίοδο αποδίδεται και ένα άλλο βιβλίο με τον τίτλο  Μεγάλαι Ηοίαι του οποίου το θέμα είναι όμοιο με το θέμα του γνήσιου βιβλίου,όπως  θεωρούσαν οι αρχαίοι,ότι είναι το έργο Ηοίαι.
Οι νεότεροι ερευνητές φιλόλογοι απεφάσισαν ότι και τα δύο έργα  Ηοίαι και Μεγάλαι Ηοίαι δεν είναι γνήσια έργα του Ησιόδου  είναι έργα άλλων ποιητών που καλλιέργησαν το είδος αυτό της ποιήσεως  της γνωμολογικής ποιήσεως.
Στον Ησιόδειο κύκλο ανήκουν και άλλα ποιήματα που εγράφησαν σε μεταγενέστερη εποχή από μιμητές του Ησιόδου και έχουν διασωθεί ελάχιστα αποσπάσματα .

Το Κυριακάτικο Μυθιστόρημα. Συνέχεια

Οδηγούσε ο αστυφύλακας και συγχρόνως μιλούσε στο bluetooth.  Η φωνή του  συνομιλητή  ακουγόταν  δυνατά   δεν καταλάβαινα  πολλά από τα λόγια που έλεγε αλλά ξεχώριζα καθαρά τη λέξη λαθρεπιβάτης. Κι εγώ κλαψούριζα και έλεγα συνεχώς .Όχι! δεν είμαι λαθρεπιβάτης. Γύρισε το όργανο της αστυνομίας με κοίταξε  και χαμογελαστό  μου είπε , καλά  δεν είσαι ,δεν είσαι κι έπειτα μίλησε στο bluetooth  και είπε: Είναι ένα πολύ όμορφο κορίτσι από την Ελλάδα . Τα λόγια του αυτά με γέμισαν χαρά και ψυχική γαλήνη κι έτσι αποκοιμήθηκα. Ξύπνησα! όταν φτάσαμε  στον προορισμό μας. Ο αστυφύλακας μου είπε κουνήσου και με σκούντησε στον ώμο να ξυπνήσω. Βρεθήκαμε μπροστά σε ένα πανύψηλο  κτίριο. Ήταν το κτίριο της αστυνομίας. Ήταν ένας ουρανοξύστης. Μπήκαμε στο ανσασέρ και ανεβαίναμε,ανεβαίναμε,ανεβαίναμε,ανεβαίναμε, συνέχεια ανεβαίναμε,ανεβαίναμε,ανεβαίναμε,ώσπου φτάσαμε στον εικοστό όροφο .Η πόρτα άνοιξε αυτομάτως και βγήκαμε κατευθείαν σε ένα διάδρομο.Εκεί καθόντουσαν λογιών λογιών άνθρωποι .Περίμενε εδώ μου είπε ο αστυνόμος  που μπήκε μέσα σε ένα γραφείο. Κάθισα να περιμένω ώσπου να γυρίσει.  Παρατηρούσα τους ανθρώπους γύρω μου κι έτσι όπως τους έβλεπα ντυμένους  με παρδαλά ρούχα σκέφτηκα μήπως αυτοί εδώ έχουν τώρα απόκριες μέσα στο κατακαλόκαιρο. Τα μακριά μαλλιά τους στολισμένα με πολύχρωμες κορδέλλες και  λουλούδια ,τα πολύχρωμα πανταλόνια και οι πουκαμίσες,οι κολιέδες που φορούσαν στο λαιμό τους ,έμοιαζαν με τα χαϊμαλιά που κρεμούσαν στα ζώα τους, οι χωρικοί στην Ελλάδα, για να μην τα πιάσει το μάτι,να μη ματιαστούν και αρρωστήσουν.Οι περισσότεροι φορούσαν μεγάλα σκούρα γυαλιά και τα μουστάκια τους ήταν πελώρια.Κάπνιζαν αδιάκοπα  τόσο που ο καπνός ήταν σύννεφο και είχε μια παράξενη μυρωδιά.Άρχισα να φτερνίζομαι απανωτά .Τι έπαθες κοριτσάκι;με ρώτησαν τρομαγμένοι και έφυγαν από κοντά μου.Πιο κει μια άλλη ομάδα ανθρώπων με πέτσινα κοστούμια γεμάτοι αλυσίδες στη μέση,στο λαιμό,στα δάκτυλα και πάνω από ένα μαυρο μαντήλι ,σαν το κρητικό σαρίκι, που σε κάθε κίνηση του κορμού τους ,των χεριών ή της κεφαλής τους έκαναν όλες μαζί ντράγκα-ντρούγκα,ντράγκα-ντρούγκα,που και να ήθελες να κοιμηθείς δεν μπορούσες. Η ομάδα των ανθρώπων που ήταν δίπλα μου ντυμένοι με σουέτ παντελόνι και γιλέκο με καρώ πουκάμισο και στο ίδιο χρώμα  καπέλλο.Γύρισα προς τον διπλανό μου με τα φουντωμένα μαλλιά και τα πυκνά  γένια ,που σκέπαζαν τα μάτια και το στόμα του  και τον ρώτησα.Απόκριες έχετε εσείς εδώ; Όχι εδώ...
Ήρθε  ο αστυνόμος,που μου είχε πει πως  τον έλεγαν Μάϊκλ,έδιωξε αυτούς και μου είπε
.Πάμε Κατινίτσα.
Τι είναι όλοι αυτοί ρώτησα.
Κομπάρσοι μου λέει.
Τι θα πει κομπάρσοι,ρώτησα.Δεν μου απάντησε.Είχαμε κατεβεί τους είκοσι ορόφους εν τω μεταξύ και μπήκαμε στο...ταξί,όχι συγγνώμη μπήκαμε στο αυτοκίνητο το αστυνομικό.
Πού πάμε τώρα; ρώτησα.
 Πάμε να βρούμε τη νονά σου .
Ταξιδεύαμε πολλές ώρες.Περνούσαμε ανάμεσα από πλατιούς δρόμους με δένδρα γεμάτους κατα μήκος και φτάναμε σε μέρη  με βουνά και απέραντα χωράφια με χώμα, προχωρούσαμε και ξανά  φτάναμε σε δασωμένα μέρη  και ύστερα σε άγονα ,ώσπου από μακριά αντικρίσαμε μια πανέμορφη πολιτεία με όμορφα,πολύ όμορφα σπίτια,μεγάλα και πολυτελή, με όμορφα μεγάλα πάρκα γεμάτα δένδρα και λουλούδια.Μια χρωματιστή ταμπέλλα έγραφε Hollywood.
Tι θα πει Hollywood  ρώτησα τον Μάϊκλ ,τον αστυνόμο που τώρα είχαμε γίνει φιλαράκια και με προστάτευε με πολλή αγάπη περισσότερη από την αγάπη που μου έδειχναν οι νονοί μου,αφού αυτοί με άφισαν και χαθήκαμε.
Τι θα πει Hollywood του λέω.Και γιατί πάμε εδώ;
Να βρούμε τους νονούς, μου είπε.
 Θα τους βρούμε;Θα τους βρούμε,μου είπε.
Κατινίτσα,εδώ είναι η πόλη με τα μεγαλύτερα πανηγύρια.
 Εδώ είναι η πόλη που κάθε μέρα είναι γιορτή.
Κάθε μέρα είναι απόκριες.
Χοροί,γιορτές,περιπέτειες,τραγούδια,άνθρωποι χαμογελαστοί,ζώα που μιλούν, νεράϊδες,μάγοι,κήποι,γεφύρια,πύργοι,κάστρα,ό,τι θέλεις και όσα έχεις διαβάσει στα παραμύθια εδώ θα τα βρεις.
Έχεις διαβάσει παραμύθια;
Ουκ ολίγα!
Ποιά παραμύθια έχεις διαβάσει;
Την κοκκινοσκουφίτσα.Το Σαμπού το αραπάκι. Τον Όλιβερ Τουίστ..
Τα τρία γουρουνάκια.Τη χιονάτη και τους επτά νάνους.Τη Σταχτοπούτα
Θέλεις να τους δεις όλους;
Θα τρελλαθώ από τη χαρά μου.Ναι,Μάϊκλ,θάθελα.
Όλα ειναι εδώ,Κατινίτσα,Όλα όσα θέλεις εδώ θα τα βρεις,στη χώρα αυτή.
Ναι,Μάϊκλ,πρώτα πρώτα θέλω να βρούμε τους νονούς.
Ναι,θα τους βρούμε,ησύχασε κορίτσι μου.
Νονέ,νονά,νονέ,νονά,νονέ,νονά,νονέ,νονά,νονέ,νονά,νονέ,νονά,νονέ,νονά. Πού είστε;
-Ξύπνα,Κάθυ.Τι έπαθες?
-Ερρίκο,τι έπαθα?
-Φώναζες,Κάθυ,νονέ,νονά,νονέ,νονά,νονέ,νονά.
-Ω! Ερρίκο,είδα ένα πολύ μεγάλο όνειρο!

Το Κυριακάτικο Μυθιστόρημα

-Εγώ ,η Κατινίτσα Κανίτσα .  Βγαίνει από τα κανιά ,τις αρίδες ,τα πόδια και όχι από το κανείς .
-Μήπως κοριτσάκι μου βγαίνει από το καντούνι καντουνίτσα ,το μικρό δρομάκι ;
-Δεν ξέρω  ίσως να βγαίνει και από το κανατίτσα,το σταμνάκι,το αγγείο.
-Εμένα που με βλέπετε. Τι λέω με βλέπετε ,αφού δε με βλέπετε μόνο με διαβάζετε.
 Εγώ να σας αυτοπεριγραφηθώ ,να αυτοπαρουσιαστώ ,να συστηθώ θέλω να πω.
Και να με συγχωρήσετε που δεν πολυκαταλαβαίνω  την  Ελληνικήν, γιατί όταν ήμουν μικρή κάτι κουμπάροι μας με  πήραν στην Αμερική.
 Εκεί έζησα όλα τα χρόνια μου  τα παιδικά  με τους μαφιόζους ,τους χίππις μα και τα φρικιά .
Το τι τράβηξα ,Θεέ μου , είναι αδύνατον να το πιστέψετε.
 Ότι και να σας πω είναι αδύνατον να με καταλάβετε.
Αυτό  μόνο θα σας πω,ότι γύρισα ,όπως με βλέπετε, γύρισα πίσω και δεν ξανακουνάω από'δω ,από την  ελλαδίτσα μου , δεν το ξανακουνάω
Θε μου,ακόμη και όλα τα dolars της Αμερικής να μου χαρίσουν.
 Το τι λαχτάρες τράβηξα εκεί από την στιγμή,που πάτησα το πόδι μου στην Αμερική δεν λέγεται.
Και ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ταξιδέψαμε με βαπόρι από τον Πειραιά ,γιατί τα πράγματα μας ,οι βαλίτσες ,τα μπαούλα  ήτανε πολλά.
Η μάνα μου με φόρτωσε με ένα σωρό μπαγάζια ,πράγματα από το χωριό.
Όλα μου τα υπάρχοντα ,τα υφαντά,τα κεντητά,τα βιβλία μου από το δημοτικό, ακόμη  μια κότα κι ένα κόκορα ,2 πάπιες,3 χήνες και 4 φραγκόκοτες.
Και μου είπε "κόρη μου να τιμήσεις την Ελλάδα εκεί που θα πας και να με σκέφτεσαι και μένα λιγάκι".
Είκοσι  μερόνυχτα περάσαμε  στο βαπόρι, διασχίσαμε θάλασσες και παραθάλασσες.
Μεγάλες και μικρές.Την μαύρη θάλασσα ,την άσπρη,την κόκκινη και την κίτρινη και όλο τον Ατλαντικό . Κουράστηκα να βλέπω θάλασσα και ουρανό και όλο αυτό το πλήθος των ανθρώπων που οι περισσότεροι ήταν μετανάστες ,που πρώτη φορά πήγαιναν,όπως και γω στην Αμερική. Μετά από 20  ημέρες στο βαπόρι, φτάσαμε στο λιμάνι της Ν.Υόρκης .
Από μακριά είδα το άγαλμα της Ελευθερίας να λάμπει στον ήλιο του μεσημεριού και σκίρτησε η καρδούλα μου. Ήτανε το όνειρο μου.Από το σχολειό ονειρευόμουν τον εαυτό μου να είμαι κάτοικος αυτής της χώρας,που τη γνώρισα στο μάθημα της Γεωγραφίας. Ήθελα τόσο πολύ μα τόσο πολύ να πάω εκεί. Έλεγα πως αν δε ξέρω άλλη δουλειά να κάνω θα ξεσκονίζω το άγαλμα της Ελευθερίας που νόμιζα πως ήταν χαμηλό και πως στις φωτογραφίες φαίνεται τόσο μεγάλο.
Όταν το πρωταντίκρισα πάγωσα. Τι κολοσσός ήταν αυτός πιο μεγάλος και από τον κολοσσό, στη Ρόδο.Και τι γλυκιά μορφή που είχε η Ελευθερία με υψωμένο το χέρι  που κρατά τη δάδα να φωτίζει το λιμάνι,σαν φάρος που φεγγοβολά στα πέρατα της οικουμένης και όχι μόνο εκεί κοντά.  Να διδάσκει όλους τους λαούς ,όλο τον κόσμο,πως η λευθερία για τον καθένα ξεχωριστά είναι η ανώτερη μορφή  πολιτιστικής αξίας.Η πιο μεγάλη όψη της ανθρώπινης αξίας. Και ήταν η Αμερική η πρώτη χώρα στα νεώτερα χρόνια .Ήταν ο νέος κόσμος ,όπου φυσούσε ο άνεμος της ελευθερίας στις σκέψεις και στις πράξεις των ανθρώπων μα και των ζώων.Και υπήρχαν πολλά ζώα ήρεμα και άγρια στην Αμερική ,που έβλεπαν τους ανθρώπους  και τους μιμούνταν. Η χώρα αυτή ήταν η προσωποποίηση της ελεύθερης ψυχής , της ψυχής που σαν αετός με ανοιγμένα φτερά πετά στα αιθέρια ελεύθερος ,υπερήφανος , ο πετρίτης.  Ο American eagle.
Αυτή ήταν η ψυχή του Αμερικάνου.Του νεώτερου Αμερικάνου. Ελεύθερη να αγαπά, να ερωτεύεται όποιον και όποτε ήθελε ,να πεθαίνει , να εγκληματεί,να δουλεύει όσο θέλει σε όποια δουλειά θέλει.
Να χορεύει, να τραγουδά,να μιλά , να τρώει χόντ ντόγκ και χάμπουρκερς,να χοντραίνει, να αρρωσταίνει, να πέφτει στα ναρκωτικά ακόμη και να πεθαίνει. Να πεθαίνει χορτάτος από όλα.

Φτάσαμε στη Ν.Υόρκη Τι κόσμος ,Θεέ μου, περίμενε στην προκυμαία.Όλοι αυτοί με τα παράξενα πολύχρωμα ρούχα και τις γραβάτες   ήταν Έλληνες μετανάστες που περίμεναν να υποδεχτούν τους συγγενείς που ερχόντουσαν από την Ελλάδα. Πόσο χάρηκα,Θέ μου. Κατέβηκα με γρηγοράδα τη σκάλα  τρελλή από τη χαρά μου ,γελούσα με την καρδιά μου ,ξεκαρδιζόμουνα. Κατέβαινα χαρούμενη , γεμάτη ευτυχία. Δεν είχα πατήσει καλά καλά το πόδι μου στην προκυμαία και να σου ένα χέρι με αρπάζει από τον ώμο και με σηκώνει ψηλά 90 πόντους από το έδαφος. Ήταν ένας αστυφύλακας. Ένας αστυφύλακας  πανύψηλος  2 μέτρα ,χοντρός ,ξανθός  με κάτι μουστάκια  τόσο μεγάλα. Θεέ μου,ζαλίστηκα. Come hear μου είπε.Εγώ; του είπα.Ναι,εσύ,μου λέει,είσαι λαθρεπιβάτης.Εγώ λαθρεπιβάτης; Όχι! δεν είμαι λαθρεπιβάτης .Οι κομπάροι μας,πού είναι οι κομπάροι μας.Τι θα πει κομπάροι μας,μου είπε και με ακούμπησε  μαλακά κάτω.Η καρδούλα μου ήρθε στη θέση της για λίγο ύστερα έβαλε πάλι τις φωνές.Είσαι λαθρεπιβάτης φώναζε. Όχι!δεν είμαι φώναζα κι εγώ. Οι κομπάροι μας πού είναι να το βεβαιώσουν.Ποιοί είναι οι κομπάροι σας. Οι Godfather μας. Πού είναι; Νονέ,νονά,νονέ,νονά, άφαντοι οι νονοί. Ποιοί είναι οι νονοί σου; Η Ριρίκα και ο ο Νίκος,είπα. Το επίθετο τους; Αυγουλωμάτη , είπα. Έτρεξε στο αυτοκίνητο έφερε ένα μεγάλο χωνί και άρχισε να φωνάζει Ησυχία! Δεν ακουγόταν κιχ. Όλοι ησύχασαν για να ακούσουν  τι θα πει.
Ο κύριος και η κυρία Αυγουλωμάτη ,παρακαλώ. Καλούμε τον κύριο και την κυρία Αυγουλωμάτη,παρακαλώ.Εδώ περιμένει το κοριτσάκι τους ,η βαφτισιμιά τους η Κατινίτσα,που τους έχει χάσει.Φώναζε πολύ ώρα μα δεν ήρθε κανείς. Έκλαιγα και φώναζα  νονά Ριρίκα , νονέ Νίκο, πού είστε;Τι θα κάνω εγώ εδώ μόνη μου.Πού θα πάω,Θεέ μου. Μανούλα μου, γιατί με άφησες να φύγω από κοντά σου, γιατί; Mε παίρνει,που λέτε,το όργανο της τάξης. Θα έρθεις μαζί μου στο αστυνομικό τμήμα,μου λέει. Όχι! του είπα , εγώ θέλω το νονό μου και τη νονά μου. Από εκεί θα τους βρούμε μου είπε και με βάζει σε ένα μακρύ και φαρδύ αυτοκίνητο  της αστυνομίας που είχε στην οροφή του ένα κόκκινο φως ,που αναβε και έσβηνε και μια σειρήνα που φώναζε καθώς το αυτοκίνητο προχωρούσε στους φαρδιούς δρόμους της απέραντης μεγαλούπολης.Με έβαλε στο αυτοκίνητο γρήγορα , με έσπρωξε στο πίσω κάθισμα και μου είπε αν ήθελα να ξαπλώσω να πάρω κανένα υπνάκο.Του είπα,ευχαριστώ δε θέλω και το αυτοκίνητο ξεκίνησε.

Το Ποίημα του Σαββατόβραδου

Μια πεταλουδίτσα της νύχτας ,
τρελλή λιβελούλα ,
στο φως  τριγυρνούσε ,
κρύωνε,
πεινούσε,
να ζεσταθεί ζητούσε ,
το τζάμι χτυπούσε
να ανοίξει
η κυρά για να μπεί.
Η κυρά το παραθύρι
της κουζίνας ανοίγει
η μυρωδιά του φαγητού
 να βγει ,
καθάριος αέρας  να μπει.
Ζαλισμένη  η πεταλουδίτσα
από το φως το πολύ
κι απ το κρύο του Χειμώνα
παρηγοριά ζητεί στη ζεστή
της κουζίνας τη συσκευή.
 Βόλτες  έκανε τριγύρω,
γύρω γύρω
υψιπετούσε,
χαμήλωνε,
ακροβατούσε,
έπαιρνε ύψος και πετούσε
αντραλιζόταν με χαρά!
και  ξαφνικά;
ακουμπά, στο μάτι
της κουζίνας το ζεστό.
Ω! τι συμφορά! κάηκε
 στο λεπτό!

Η συνέχεια στο μάθημα των Λατινικών παρουσιάζει και  αναλύει τις 
Σ υ μ π ε ρ α σ μ α τ ι κ έ ς  ή  Α π ο τ ε λ ε σ μ α τ ι κ έ ς  προτάσεις, οι  οποίες εσάγονται με τους
Συμπερασματικούς  συνδέσμους  conjuctiones  consecutivae  τον  ut= ώστε , ut non  και quin =  ώστε να μη ,χωρίς  να . Μετά από κύρια αρνητική πρόταση γίνεται χρήση του quin
Aς παραμείνουμε στον  quin  και να ασχοληθούμε περισσότερο  με  αυτόν  τον σύνδεσμο.
Η αρχική σημασία του quin  ήταν "πώς  δεν? γιατί όχι? "= cur non ?
Aπό αυτή την αρνητική πρόταση προέκυψαν  οι  π α ρ α κ ε λ ε υ σ μ α τ ι κ έ ς  προτάσεις.Παρακελευσματικές προτάσεις ονομάζονται οι προτάσεις που εκφράζουν προτροπή π.χ.
quin aspicis? πώς δε βλέπεις; κοίταξε!
quin experiamus =ας δοκιμάσουμε.
Οι προτάσεις που εισάγονται με τον σύνδεσμο quin  εκφέρονται με Υποτακτική
Οι συνηθέστερες χρήσεις του quin  είναι οι εξής:
1) Έπειτα από ρήματα κωλυτικά εισάγονται οι προτάσεις που ονομάζονται βουλητικές.
2) Έπειτα από εκφράσεις που δηλώνουν άρνηση ή αμφιβολία π,χ. non dupito ( ή nemo dupitat ή quis  dupitat?) quin....=δεν αμφιβάλλω ότι ... Αυτές οι προτάσεις θεωρούνται ως Πλάγιες ερωτηματικές.
3) Μετά τη φράση  non multum abest ( ή nihil abest ) quin....ολίγο  λείπει από του να ,μικρού δειν.Η πρόταση είναι αποτελεσματική.
4) Αντί του ut non  π.χ. nihil tam difficile est, quin quaerendo  investigari  possit = δεν είναι τίποτε τόσο δύσκολο , ώστε να μην μπορεί να εξιχνιαστεί με την έρευνα.Η πρόταση είναι αποτελεσματική,

Μετά από τις αρνητικές προτάσεις  ή τις προτάσεις με αρνητική σημασία ακολουθεί αντικειμενική ή υποθετική πρόταση που εισάγεται με το quin

Oι Αποτελεσματικές προτάσεις δηλώνουν το επακόλουθο είτε ως πραγματικό είτε ως ενδεχόμενο, ε κ φ έ ρ ο ν τ α ι   π ά ν τ ο τ ε  με  υ π ο τ α κ τ ι κ ή  και εφαρμόζεται στις προτάσεις αυτές η ακολουθία των χρόνων.
Εάν όμως το αποτέλεσμα της πρότασης  διαρκεί μέχρι το χρόνο,αυτή τη στιγμή  που κάποιος γράφει ή ομιλεί ή εάν το αποτέλεσμα παρίσταται ως εξακριβωμένο γεγονός ,τότε τίθεται Υποτακτική Ενεστώτα ή Παρακειμένου  έστω και αν η εξάρτηση γίνεται από ιστορικό χρόνο ,όπως ακριβώς θα ετίθετο αν η πρόταση ήταν ανεξάρτητη.

Σε ποιές περιπτώσεις ακολουθούν  αποτελεσματικές προτάσεις
Οι αποτελεσματικές προτάσεις ακολουθούν
1) Έπειτα από αντωνυμίες ή επιρρήματα που έχουν δεικτική ή  επιτατική έννοια ,όπως είναι τα is,tantus,talis,tot ,ita sic,tam,adeo,usque eo ,tantopere και άλλα .
2) Έπειτα από απρόσωπα ρήματα ή εκφράσεις που έχουν  τις περισσότερες φορές την έννοια του " συμβαίνειν" ,όπως είναι τα est, fit,fieri,potest, factum est,futurum est,accidit = συνέβη δυστυχώς
contigint κυρίως ο παρακείμενος contigit = συνέβη ευτυχώς
evenit(με βραχύ το δεύτερο e ) κυρίως ο παρακείμενος evenit ( με μακρό το δεύτερο e ) = συνέβη ευτυχώς ή δυστυχώς  ή   ακολουθούν άλλες παρεμφερείς εκφράσεις ,όπως  accedit ut = προστίθεται ότι
relinquitur=υπολείπεται
in eo est ut = κοντεύει να .Στη περίπτωση αυτή  πρόκειται για βουλητικές -αποτελεσματικές προτάσεις
3) Και στις προτάσεις που ακολουθούν κατόπιν μερικών επιθέτων ουδετέρου γένους ή μερικών ονομάτων με το esse. όπως par est, rectum est, aequum est, mos ή moris est ,consuetudo est, lex est, tempus est, jus est και τα τοιαύτα, ενυπάρχει βουλητική- συμπερασματική  έννοια.
Με αυτές τις εκφράσεις συνήθως έχομε αιτιατική με απαρέμφατο.
4) Έπειτα από τα ρήματα facio,efficio,perficio,adsequor και άλλα που έχουν παρόμοια σημασία.
5) Έπειτα από συγκριτικά επίθετα  ακολουθούν προτάσεις εισαγόμενες  με το quam ut = ή ώστε, ή ως
Μετά από άρνηση ακολουθεί  το quam ut = ειμή.

Στην επιλογή των παραδειγμάτων του προηγούμενου μαθήματος,που εμπεδώνουν το   α π α ρ έ μ φ α τ ο  να προσθέσουμε και μερικά άλλα παραδείγματα.
-Semper pulchrum erit inimicis ignoscere = Θα είναι ωραίο πάντοτε να συγχωρεί κάποιος τους εχθρούς
-Injuriam tolerare melius set quam facere= Είναι προτιμότερο να υπομένει κάποιος την αδικία παρά να την κάνει.
-Legibus obtemperare oportet = Eίναι ανάγκη να υπακούει κάποιος στους νόμους
-Homines doceri  cupiunt = Οι άνθρωποι επιθυμούν να διδάσκονται
-Praeterita mutare non possumus = Δεν μπορούμε να μεταβάλλουμε τα παρελθόντα.
-Memento mortalem te esse= Να θυμάσαι ότι είσαι θνητός.
Από τους Στωϊκούς φιλοσόφους προέρχεται η παρακάτω πρόταση
-Οι Στωϊκοί  λένε  τη γνώμη τους ότι ο κόσμος κυβερνάται από την θέληση των Θεών
Stoici  censent mundum deorum numine regi.

Να  γνωρίσουμε την   Μ ε τ ο χ ή
Στην Λατινική γλώσσα  είναι  τρία τα  είδη της Μετοχής.
Η  Ε π ι θ ε τ ι κ ή
Η Κ α τ η γ ο ρ η μ α τ ι κ ή
Η Ε π ι ρ ρ η μ α τ ι κ ή

Η  Ε π ι θ ε τ ι κ ή  μ ε τ ο χ ή
Η παρουσία στα Λατινικά κείμενα της Επιθετικής μετοχής είναι σπάνια αυτό συμβαίνει γιατί η Λατινική στερείται άρθρου.

Η Κ α τ η γ ο ρ η μ α τ ι κ ή  μ ε τ ο χ ή
Ενίοτε συνάπτεται με τα αισθήσεως σημαντικά ρήματα όπως  και με τα ρήματα  facio,fingo,induco,relinquo,accipio και άλλα.Είναι τα ρήματα που έχουν την έννοια του παριστάνειν ή παρουσιάζειν κάτι.

Η Ε π ι ρ ρ η μ α τ ι κ ή   μ ε τ ο χ ή ,όπως και στην Ελληνική  ονομάζεται η μετοχή η οποία εκφράζει  επιρρηματικώς την αιτία,τον χρόνο,τον τρόπο,την παραχώρηση,την υπόθεση κ.λ.π. Επομένως  οι Επιρρηματικές  μετοχές είναι χρονικές, αιτιολογικές,τροπικές κ.λ.π.
Οι Επιρρηματικές μετοχές έχουν ως υποκείμενο  όνομα που βρίσκεται στην πρόταση,είναι όρος της πρότασης  τότε η μετοχή είναι  σ υ ν η μ μ έ νη  participium conjuctum  ή έχει το ίδιο υποκείμενο,το οποίο δεν ανήκει στην πρόταση ως όρος της πρότασης.
Τότε η μετοχή  και το υποκείμενο της τίθεται ως  α φ α ι ρ ε τ ι κ ή   α π ό λ υ τ ο ς  participium  absolutum  ή ablativus absolutus.

Είναι δυνατόν να συναντήσουμε α φ α ι ρ ε τ ι κ ή  α π ό λ υ τ ο  με υποκείμενο, με κατηγορούμενο  και  την  μετοχή του ρήματος esse που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα  και , κατά κάποιον τρόπο ,εννοείται.Αυτή είναι η νόθος ή ατελής αφαιρετική απόλυτος.
Στη περίπτωση αυτή ως κατηγορούμενο τίθεται ουσιαστικό  συνήθως που δηλώνει αξίωμα,ηλικία,ικανότητα ή επίθετο.

Στη Λατινική γλώσσα γίνεται πολύ συχνή χρήση  της αφαιρετικής απολύτου  και αυτό συμβαίνει γιατί η Λατινική γλώσσα στερείται μετοχής ενεργητικού αορίστου  γι αυτό αναγκάζεται να μετατρέπει την ενεργητική σύνταξη σε παθητική.Ένα παράδειγμα: expulso fratre regnavit = εκβληθέντος του αδελφού  αντί εκβαλλών τον αδελφό
Στην Αρχαία Ελληνική ερμηνεύομε με γενική απόλυτο  ή μετοχή ενεργητικού αορίστου ή με μετοχή,την οποίαν έχουμε αναλύσει στα ανάλογα συστατικά.

Στην περίπτωση των αποθετικών ρημάτων ,που έχουν και ενεργητική σημασία  έχουμε στη Λατινική γλώσσα μετοχή παρακειμένου με σημασία ενεργητικού αορίστου της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας.

-Id si mihi feceris,me maximo bebeficio devinctum habebis=Αν θα  μου έχεις κάνει αυτό ,θα με έχεις δεμένο με μεγάλη ευεργεσία.
-Μendaci homini ne verum quidem dicenti credere solemus = Τον ψεύστην  άνθρωπο ούτε βεβαίως όταν λέγει την αλήθειαν συνηθίζουμε να πιστεύουμε.
-Risus interdum ita repente erumpit, ut eum cupientes  tenere nequeamus = O γέλωτας ενίοτε τόσο απότομα ξεσπά ώστε και να θέλουμε να συγκρατήσουμε αυτόν δε μπορούμε.
-Quae potest esse jucunditas vitae,sublatis amicitiis? = Ποία ευχαρίστηση μπορεί να είναι στη ζωή όταν αφαιρεθούν οι φιλίες.
- Puer,me invito,abiit= Ο παις παρά την θέληση μου απήλθε.
-Jucundi sunt acti labores = Είναι ευχάριστα τα επίμοχθα έργα.
-Archias poeta Romam venit Mario consule et Catulo=Ο Αρχίας ο ποιητής ήλθε στην Ρώμη επί υπατείας ή επί υπάτων όντων του Μάριου και του Κάτουλου.
-Μ. Porcius Cato,vivo quoque Scipione Africano ,allatrare ejus magnitudinem solitus erat= O Mάρκος Πόρκιος Κάτων,ενώ ακόμη ζούσε ο Σκιπίων ο Αφρικανός συνήθιζε να κατηγορεί το μεγαλείο αυτού.


Καλή επιτυχία