Η Μεταναστευτική μας πορεία  στην  Ιστορία των Χωρών του Κόσμου
Η Γαλλία την εποχή του φεουδαρχικού συστήματος
Η σοβαρότερη δοκιμασία που πέρασε η Γαλλία, μετά τις εισβολές των βαρβάρων του πέμπτου αιώνα,ήταν μία  συνδυασμένη επίθεση εναντίον του χριστιανισμού από τους ειδωλολάτρες της Σκανδιναβίας,από τις ορδές των Μογγόλων και από την αναζωπύρωση του Ισλαμισμού.Οι εισβολές που διεξήχθηκαν τον ένατο αιώνα έχουν ελάχιστη σχέση με την ένταση και τις άγριες επιθέσεις των εισβολέων αυτής της χρονικής περιόδου,που εξετάζουμε,της οποίας ο αριθμός των εισβολέων ήταν μεγαλύτερος ενώ οι πολιτισμένες δυνάμεις ήταν πολύ μικρότερης ισχύος.Οι δύο αρετές,η πειθαρχία και η γνώση,με τις οποίες μονάχα μπορούν οι πολιτισμένοι άνθρωποι να αντιταχθούν εναντίον των βαρβάρων,βρισκόταν στο  πολύ χαμηλό τους σημείο. Τριάντα έτη μετά το θάνατο του Καρόλου και κατά το τέλος του ένατου αιώνα μία επιδρομή βαρβάρων,η οποία έφθασε στο αποκορύφωμα της,αυτά τα τελευταία χρόνια του ένατου αιώνα,απείλησε να καταστρέψει κάθε τι που είχε απομείνει  γερό από τη χριστιανική ήπειρο.
Δύο είναι τα σημαντικά γεγονότα,που συνέβησαν,ύψιστης σημασίας γεγονότα,που έγραψαν το μέλλον της Ευρώπης.
Το ένα γεγονός ήταν οι στρατιωτικές επιτυχίες της χριστιανοσύνης,η οποία βρισκόταν από θρησκευτική άποψη σε πλήρη αρμονία.Οι βάρβαροι απομακρύνθηκαν από τους χριστιανούς,οι οποίοι είχαν κοινή πίστη,είχαν ίδιες τελετουργίες και τον ίδιο τρόπο σκέψης.
Το δεύτερο γεγονός είναι,ότι οι διαρκείς αυτοί  αγώνες με τους ειδωλολάτρες,με ανθρώπους που δεν ήταν χριστιανοί,οι επιμιξίες και οι συγχωνεύσεις,οδήγησαν τους  χριστιανούς στους λειμώνες  της λησμονιάς.Ξέχασαν τα πάντα.Έχασαν τα ήθη και τα έθιμα τους και βρέθηκαν στην ανάγκη να ανασυγκροτήσουν μία νέα κοινωνία. Τότε ακριβώς,στα τελευταία χρόνια του ένατου αιώνα,οι παλαιοί γαιοκτήμονες,οι οποίοι ήταν κυρίως ρωμαϊκής και γαλατικής καταγωγής, έγιναν τοπικοί άρχοντες.Κατά την περίοδο αυτή της αναταραχής συνέβη επιτέλους το γεγονός,που αιώνες περίμεναν την εξέλιξη του,η ανεξαρτησία.Οι κοινότητες της υπαίθρου με τους τοπικούς άρχοντες σχημάτισαν ένα αμυντικό σύστημα,το γνωστό ως φεουδαρχικό σύστημα και κατά την ίδια αυτή χρονική περίοδο οι εθνικές ομάδες της Ευρώπης,απέκτησαν την εθνική τους συνείδηση.
Στον αγώνα για τη διατήρηση των παραδόσεων στην Ευρώπη,δύο είναι τα σημεία στη δυτική Ευρώπη,τα οποία αντιστάθηκαν και έδωσαν  αποφασιστική μορφή στον αγώνα αυτό.Είναι η νοτιοδυτική περιοχή της Αγγλίας κοντά στις σημερινές κομιτείες του Σόμερσετ και του Μπέρκ,όπου ο βασιλιάς Αλφρέδος αντιστάθηκε στον πόλεμο με τους άγριους εισβολείς,τους οποίους τελικά κατόρθωσε να τους νικήσει αναγκάζοντας τους να εγκαταλείψουν τον αγώνα και να υποχωρήσουν.Το δεύτερο σημείο είναι στο Παρίσι,στη Γαλλία,όπου οι στρατιωτικές δυνάμεις της περιοχής εκεί,απέκρουσαν τους ίδιους εχθρούς το έτος 885 στην ιστορική πολιορκία του Παρισιού από την επιδρομή των Βίκινγκ.Ο  αρχηγός τους,ο Ζίγκφρηντ, κατέπλευσε με το στόλο του στις ακτές της Γαλλίας και έφθασε στο Σηκουάνα θέλοντας να εισβάλει στο Παρίσι.Την εποχή εκείνη το Παρίσι βρισκόταν κτισμένο πάνω σε ένα νησάκι στο μέσον του ποταμού Σηκουάνα,το οποίο ένωναν με την ξηρά δύο γέφυρες,οι οποίες ήλεγχαν και τη διέλευση του ποταμού.Ο Ζίγκφρηντ ζήτησε να τους επιτρέψουν  να περάσουν τις γέφυρες και να βγουν στη ξηρά.Οι κάτοικοι του Παρισιού αρνήθηκαν και έτσι άρχισε η πολιορκία,που έμεινε στην ιστορία γνωστή ως η πολιορκία του Παρισιού.Τον επόμενο χρόνο ήλθε σε διαπραγματεύσεις ο βασιλιάς Κάρολος και οι Βίκιγκ.αφού λεηλάτησαν τη Βουργουνδία υποχώρησαν στην πατρίδα τους φέρνοντας πολλά λάφυρα.
Ο τοπικός άρχοντας,ο οποίος υπεράσπιζε το Παρίσι το έτος 885 κατά την επιδρομή των Βίκινγκ, ονομαζόταν Εϋδης,αν είναι η προφορά σωστή,και ήταν κόμης του Παρισιού.Ο πατέρας του ήταν ο Ροβέρτος ο Ισχυρός,από τους απογόνους  του οποίου προήλθε η σειρά εκείνη των ανδρών που συμβόλιζαν την αναγέννηση της  Γαλατίας,όταν  έλαβε τέλος ο αγώνας,οι οποίοι απετέλεσαν την εκτελεστική εξουσία του νέου κράτους,τη μοναρχία. Ο αδελφός του Εϋδου,ο Ροβέρτος,εκλέχτηκε στο θρόνο,όπως και ο αδελφός του,σε ένα ακόμη ανασφαλή θρόνο,ως Ροβέρτος ο Α'.Ο εγγονός του Ροβέρτου Α',ο Ούγος, εστέφθη επίσημα βασιλιάς  από το έτος 987 μέχρι το έτος 996 και έτσι επί της βασιλείας του επήλθε πλήρης διαχωρισμός ανάμεσα στη Γαλλική επικράτεια και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Από την εποχή των τελευταίων Ρωμαίων αυτοκρατόρων,το Παρίσι διατηρούσε μία ιδιαίτερη θέση όχι ως πρωτεύουσα,αφού πρωτεύουσα δεν υπήρχε ακόμη,αλλά σαν η πόλη του Χλωδοβίκου και των πρώτων βασιλέων,ως η εντάφια πόλη των ηγεμόνων του οίκου του Καρόλου του Μεγάλου,των Καρολιδών,μέσα στον ιερό της τόπο,όπου αναπαύονται.

Η μεταναστευτική μας πορεία στις Ιστορίες των Χωρών του Κόσμου
Η  Γαλλία την εποχή του σημαντικού βασιλιά Καρόλου του Μεγάλου
Ο Κάρολος ο Μέγας ή Καρλομάγνος,όπως  αναφέρεται το όνομα του δευτερευόντως, στην ιστορία, έγινε στα εικοσιεννιά του χρόνια ο απόλυτος μονάρχης στο μοναδικό ακέραιο τμήμα της αρχαίας αυτοκρατορίας,που υποτασσόταν σε μία κεντρική εξουσία. Γύρω από αυτό το τμήμα και από την Βρεττανία,από τη Γερμανία στις νότιες κοιλάδες των Πυρηναίων και των Αστουριών μέχρι την βόρεια και κεντρική Ιταλία,υπήρχε ένα διάσπαρτο μικρό πλήθος μικρών τοπικών αρχόντων και πέρα από αυτές τις περιοχές απλωνόταν η εξωτερική ζώνη των εχθρών της χριστιανικής πίστεως και του χριστιανικού πολιτισμού.Όπως ήταν  φυσικό,ο Κάρολος ο Μέγας κρατούσε στάση αμυντική σε όλη τη διάρκεια του ένδοξου και μακρού βίου του ενάντια στους εξωτερικούς του εχθρούς και διατηρούσε μία μικρή νησίδα χριστιανισμού ενάντια στις πιέσεις των εξωτερικών αυτών δυνάμεων.Η αμυντική αυτή στάση του Καρόλου υπήρξε επιτυχής και η συνθήκη ειρήνης που επακολούθησε  επέτρεψε στη χριστιανοσύνη να συγκεντρώσει δυνάμεις έτσι ώστε τον επόμενο αιώνα είχε τη δύναμη  να αναχαιτίσει,αν δεν μπορούσε να αποκρούσει πλήρως,την τελική πίεση των εχθρικών αντιχριστιανικών δυνάμεων.
Ο Κάρολος ο Μέγας βασίλευσε  επί ήμισυ αιώνα περίπου και στα τελευταία έτη της βασιλείας του,ανήλθε στη λαμπρότατη εκείνη θέση,η οποία προσέδωσε στον Κάρολο τον τίτλο του Αυτοκράτορα της Δύσης.Τον κατέστησε θρυλικό πρόσωπο και θεμελιωτή της Νεώτερης Ευρωπαϊκής  Ιστορίας.Η χρονική αυτή περίοδος αποκτά ιδιαίτερη ιστορική σημασία και ενότητα με την συνεχή παρουσία του ίδιου προσώπου ως επί κεφαλής του κράτους επί σειρά ετών.Ο χαρακτήρας του Καρόλου του Μεγάλου είναι ο παράγοντας  που καθόρισε τη θαυμάσια Γαλλική ιστορία. Όλη η περίοδος της βασιλείας του Καρόλου του Μεγάλου χαρακτηρίζεται από τις  προσπάθειες  που είχαν τόσο προσωπικό,όσο και επικό χαρακτήρα,όπως όλες οι προσπάθειες,που επιχειρούνται σε όλες τις εποχές που βρίσκονται στις αρχές της διαμόρφωσης του πολιτισμού των.Ο Κάρολος ήταν 26 ετών,όταν ανέλαβε το βασίλειο του μετά το θάνατο του πατέρα του.Στην ηλικία των τριάντα ετών,ως νέος Μέγας Αλέξανδρος,αποφάσισε να εισάγει τον πολιτισμό στις περιοχές της Σαξονίας, τις γεμάτες δάση.Στην ηλικία των τριάντα δύο ετών πέρασε τις Άλπεις και το επόμενο έτος,ήταν το 774 εξουδετέρωσε την ισχύ των  Λογγοβάρδων στην Ιταλία και υποστηρίζει την παπική εξουσία,όπως ακριβώς και ο πατέρας του ο Πιπίνος ο Βραχύς.Το 774 γίνεται  βασιλιάς τής Ιταλίας  και το έτος 800 ανέλαβε πρώτος Αυτοκράτορας στη Δυτική Ευρώπη μετά την κατάλυση της Δυτικής Ρωμαϊκής  Αυτοκρατορίας πριν από τρεις αιώνες.Την ημέρα των Χριστουγέννων του έτους 800,όταν βρισκόταν στο απόγειο των εκστρατειών του εστέφθη στη Ρώμη από τον πάπα Αυτοκράτορας της Δύσεως.
Μερικοί ιστορικοί προτιμούν το έτος  692,που συμπίπτει με την στέψη του Όθωνα Α'.
Ο ίδιος ο Κάρολος δεν μπορούσε να ασκεί την κεντρική αυτοκρατορική εξουσία από μακριά  με  το παλαιό ρωμαϊκό πρότυπο πάνω στο οποίο είχε βασιστεί ο τίτλος.
Τον επόμενο αιώνα ο τίτλος αυτός ελάχιστα απείχε από του να είναι απλά τυπικός.
Τα υπόλοιπα έτη της ζωής του ο Κάρολος τα έζησε σε πλήρη λαμπρότητα και  γαλήνη,αν και σε όλα τα σύνορα της Αυτοκρατορίας του,οι αντιχριστιανικές δυνάμεις άρχιζαν τις προσπάθειες.Η εποχή του Καρόλου θα μπορούσε να συγκριθεί,έτσι αόριστα,με την αρχαία ρωμαϊκή εποχή.
Ο Κάρολος απεβίωσε στις 28 Ιανουαρίου του έτους 814 και ετάφη στην παλαιά ρωμαϊκή λουτρόπολη,την Aquae,ήταν η αγαπημένη του διαμονή,η πόλη Λα Χιαπέλ των Γάλλων και το Άαχεν των Γερμανών.Εκεί ανάμεσα στους δύο πολιτισμούς που ο Κάρολος ο Μέγας δημιούργησε και μιλούσε τις  γλώσσες,τη Γερμανική και τη Γαλλική. Η βασιλεία του Καρόλου του Μέγα ή Καρλομάγνου απετέλεσε σύμβολο χριστιανικής ενότητας,πολιτισμένης διακυβέρνησης και χρησίμευσε ως  γέφυρα,η οποία ένωνε το παρελθόν της χριστιανοσύνης,το προερχόμενο από τη ρωμαϊκή δυτική αυτοκρατορία,η οποία απετέλεσε ορόσημο, προς την οποία οδηγούνταν  οι προσπάθειες της μεταγενέστερης Ευρώπης και έστρεφαν  τα βλέμματα των οι νεώτερες ευρωπαϊκές  γενεές.
Παρομοιάζουν τη βασιλεία του Καρόλου του Μεγάλου με μία εορτή ή ένα φως μέσα στο σκοτάδι μέσα στη νύχτα των  σκοτεινών χρόνων του Μεσαίωνα και η πνευματική της δύναμη μας δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσουμε τη μετάλλαξη από την Αρχαία  στη σύγχρονη Ευρώπη.

Μάθημα  Γραμματικής

Γενικές παρατηρήσεις 

στο σχηματισμό των Ρημάτων

Οι τύποι του ρήματος που τελειώνουν σε

-ν στο τρίτο πρόσωπο του πληθυντικού,καμιά φορά,έχουν ένα  ε(έψιλον) στο τέλος της λέξης.

Παράδειγμα

δένουν- δένουνε

δέσουν-δέσουνε

θα δεθούν-θα δεθούνε

έδεναν-εδένανε

έδεσαν-εδέσανε

δενόταν-δενότανε

δένονταν-δενόντανε

δεθούν-δεθούνε

αγαπούν-αγαπούνε

αγαπούσαν-αγαπούσανε

αγάπησαν- αγαπήσανε

Στον Παρατατικό της Παθητικής Φωνής,συνηθίζονται στο πρώτο και στο δεύτερο πρόσωπο του πληθυντικού,οι τύποι:

-μασταν

-σασταν

Παράδειγμα

δενόμαστε-δενόμασταν

δενόσαστε-δενόσασταν

αγαπιόμαστε-αγαπιόμασταν

αγαπιόσαστε-αγαπιόσασταν

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ

Στα Κλιτά Μέρη του λόγου Τα Ρήματα

Mάθημα  Γραμματικής
Από τις πανεπιστημιακές παραδόσεις
Τα Σηνηρημένα Ρήματα
β) λέ-γ-ω,πάω
Ρήματα που χάνουν τον χαρακτήρα-γ-
                  Οριστική
Ενεστώτας:
λέ(γ)ω,λες.λέει,λέμε,λέτε,λέν(ε)

                  Υποτακτική( όταν,να,για να)
Ενεστώτας:
λέ(γ)ω,λες,λέει,λέμε,λέτε,λέν(ε)

Προστακτική
Ενεστώτας:
λέγε  β'ενικό
λέγετε και λέτε  β πληθυντικό

                    Οριστική
Ενεστώτας:
πάω,πας,πάει,πάμε,πάτε,πά(ν)ε

Υποτακτική (όταν,να,για να)
Ενεστώτας:
πάω,πας,πάει,πάμε,πάτε,πά(ν)ε

Προστακτική
Ενεστώτας:
πήγαινε  β΄ενικό
πηγαίνετε  β' πληθυντικό

Όμοια με το Ρήμα  λέγω κλίνονται το Ρήμα
φυλά-γ-ω,το Ρήμα τρώ-γ-ω και άλλα.
Όπως κλίνεται το Ρήμα  πάω κλίνεται ο Μέλλοντας του ρήματος τρώγω: θα φάω και η Υποτακτική Αορίστου: να φάω
Η Προστακτική  Ενεστώτα:
φά-γ-ε, φάτε.

Η Προστακτική  του Ρήματος  πάω  από το Ρήμα  πηγαίνω
Ενεστώτας:
πήγαινε β' ενικό
πηγαίνετε  β' πληθυντικό

Σε όλα τα Συνηρημένα Ρήματα  συναιρούνται όλα τα πρόσωπα,δεν συναιρούνται το πρώτο και το τρίτο ενικό πρόσωπο.

Μάθημα  Γραμματικής

Από τις πανεπιστημιακές  παραδόσεις

Τα Συνηρημένα Ρήματα

α) ακούω, καίω

Μερικά φωνηεντόληκτα ρήματα,όπως το ρήμα  ακούω και το ρήμα καίω.

Συχνά συναιρούνται στον Ενεστώτα της Οριστικής,της Υποτακτικής και της Προστακτικής.

Το θεματικό τους φωνήεν συναιρείται με το φωνήεν της κατάληξης.

Έτσι παρουσιάζουν μερικούς τύπους συνηρημένους,διατηρούν όμως κάποτε και τους ασυναίρετους.

Αυτά τα Ρήματα ονομάζονται συνηρημένα.

Παράδειγμα

Οριστική στον Ενεστώτα

ακούω,ακούς,ακούει,ακούμε,ακούτε,ακούν(ε).

Υποτακτική

Ενεστώτας:

ακούω,ακούς,ακούει,ακούμε,ακούτε,ακούν(ε).

Προστακτική

Ενεστώτας:

άκου β' ενικό

ακούτε β' πληθυντικό.

Το Ρήμα  καίω

Οριστική

Ενεστώτας:καίω,καις,καίει,καίμε,καίτε,καίν(ε).

Υποτακτική

Ενεστώτας:

καίω,καις,καίει,καίμε,καίτε,καίν(ε).

Προστακτική

Ενεστώτας:

καίγε  β'ενικό

καίγεται  β' πληθυντικό

Όμοια με τα ρήματα  ακούω και καίω κλίνονται τα Ρήματα

φταίω και κλαίω.

Όλα αυτά τα ρήματα συνήθως παίρνουν ένα γ,όταν  μετά από το αι  ακολουθεί  ε.

Παράδειγμα

Προστακτική

Ενεστώτας:

καίγε,κλαίγε.

Οριστική

Παρατατικός:

έκαιγε,έφταιγε

Παθητικός Ενεστώτας;

καίγεται,κλαίγεται.

Ο Ρήτωρ Λυκούργος
Στον Κατάλογο,τον "Κανόνα των δέκα Αττικών Ρητόρων", σημαντική θέση κατέχει ο Αθηναίος ρήτορας Λυκούργος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν απόγονος παλαιάς οικογένειας των Αθηνών. Φοίτησε στην Ακαδημία του Πλάτωνα,όπου διδάχτηκε τη Φιλοσοφία και αργότερα διδάχτηκε την Ρητορική με  διδάσκαλο τον Ισοκράτη.
Στην πολιτική αναμείχθηκε από νεαρή ηλικία και ως απόγονος παλαιάς αθηναϊκής οικογένειας,καθώς ήταν, ακολούθησε τις αρχές,οι οποίες καθόριζαν τους παλαιούς Αθηναίους πολιτικούς:
Προσήλωση  στη θρησκεία και στους Θεούς της πόλης.
Λιτότητα στον ιδιωτικό βίο.
Αμείλικτη στάση σε εκείνον που πρόδιδε την πόλη ή παρέβαινε τους καθιερωμένους ηθικούς και πολιτικούς κανόνες.
Ο Λυκούργος ήταν φίλος με τους  δύο σημαντικούς ρήτορες,τον ρήτορα Δημοσθένη και τον  ρήτορα Υπερείδη,με τους οποίους είχε τις ίδιες πολιτικές πεποιθήσεις.Ήταν εναντίον του βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου( κάθε πόλη στην Αρχαία Ελλάδα ήταν και κράτος. Πόλις- Κράτος) και είχαν συνταχθεί,ήταν μεταξύ των δέκα ηγετών στο αντιμακεδονικό κόμμα της Αρχαίας Αθήνας.
Ο Λυκούργος πολλές φορές εμφανίστηκε ως δημόσιος κατήγορος εναντίον δημοσίων λειτουργών,που έβλαπταν το συμφέρον της πόλης των Αθηνών. Οι δραστηριότητες του, το ενδιαφέρον που έδειχνε στα πολιτικά πράγματα της πόλης, η ασφάλεια που ένοιωθαν οι πολίτες της Αθήνας,έθρεψαν την αγάπη προς  το πρόσωπο του τόσο πολύ,ώστε όταν ο Μέγας Αλέξανδρος απαίτησε από τους Αθηναίους πολίτες να του παραδώσουν τους δέκα ηγέτες της αντιμακεδονικής παράταξης μεταξύ των οποίων ήταν και ο Λυκούργος,οι συμπολίτες του αρνήθηκαν να παραδώσουν τον Λυκούργο.
Ο Λυκούργος τιμούσε ιδιαιτέρως τον Θεό Διόνυσο γιαυτό,όταν ανέλαβε σημαντικές θέσεις  φρόντισε  στο θέατρο του Διονύσου στις παρυφές της Ακρόπολης να  γίνουν οι κερκίδες πέτρινες και όχι ξύλινες,όπως ήταν μέχρι τότε.Στην ίδια τοποθεσία ανήγειρε και τα αγάλματα των τριών σημαντικών τραγικών ποιητών της Αθήνας,του Αισχύλου,του Σοφοκλή και του Ευριπίδη. Το συγγραφικό έργο του ρήτορα Λυκούργου περιελάμβανε την εποχή αυτή δεκαπέντε δικανικούς λόγους,από τους οποίους,ο ίδιος ο Λυκούργος εκφώνησε δύο λόγους  στο δικαστήριο υπερασπιζόμενος τον εαυτόν του σε δίκες λογοδοσίας,τα  "εύθυνα"= ο απολογισμός των αρχόντων για τα πεπραγμένα τους.
Μέχρι των ημερών μας  σώθηκε ο λόγος του ο "Κατά Λεωκράτους",που εκφώνησε στο δικαστήριο ο ίδιος ο Λυκούργος.
Ο Λεωκράτης ήταν ένας Αθηναίος πολίτης,ο οποίος εγκατέλειψε την Αήνα και κατέφυγε στη Ρόδο μετά την ήττα της Αθήνας και των συμμάχων της,στη μάχη της Χαιρώνιας,από τους Μακεδόνες.
Ο Λυκούργος τον κατηγορεί για εσχάτη προδοσία.Οι κατηγορίες του δεν βασίζονται στους σχετικούς νόμους,αλλά στην ανάρμοστη συμπεριφορά του και στα καθήκοντα που έχει ένας πολίτης.Ο Λυκούργος παραθέτει στο λόγο του τα ψηφίσματα και τα μέτρα που λαμβάνει η πόλη στη προσπάθεια της να αντιμετωπίσει τη δυσχαιρή κατάσταση,στην οποία βρίσκεται η πόλη.Ένα από τα μέτρα αυτά καθιστούσε ένοχους προδοσίας,όσους από τούδε και στο εξής θα εγκατέλειπαν την Αθήνα.Ο Λυκούργος εστιάζει τον λόγο του στην ηθική και όχι στη νομική πλευρά της υπόθεσης.
Ανάλογη είναι και η καταγγελία του Λυκούργου εναντίον κάποιου άλλου Αθηναίου πολίτη του Αυτόλυκου,"Κατά Αυτόλυκου".Η τιμωρία που ζητούσε ο Λυκούργος και σε αυτή την υπόθεση ήταν πολύ σκληρή.Ζητούσε την καταδίκη του Αυτόλυκου σε θάνατο.
Ο Λυκούργος ήταν άνθρωπος σκληρός και αυστηρός γιαυτό και δεν δίσταζε να προτείνει την ποινή του θανάτου για όσους αθετούσαν το χρέος προς την πατρίδα.
Στο έργο του Ρήτορα  Λυκούργου βρίσκουμε να παραθέτει πολλά χωρία από ποιητές,όπως και τη ρήση από τον "Ερεχθέα" του Ευριπίδη. Στο ύφος   του  συγγραφικού έργου  του  Λυκούργου είναι φανερή   η επίδραση του Ισοκράτη. 

Μάθημα Γραμματικής
Η αρχαϊκή κλίση των ρημάτων της
Παθητικής  Φωνής
Μερικά Ρήματα που λήγουν σε  -ούμε ακολουθούν αρχαϊκή κλίση και σχηματίζουν τον Ενεστώτα και τον Παρατατικό,όπως στο παράδειγμα που ακολουθεί.
                           Οριστική
Ενεστώτας: στερούμαι,στερείσαι,στερείται,στερούμαστε,στερείστε,στερούνται

Παρατατικός:
στερούμουν,στερούσουν,στερούνταν,στερούμαστε,στερείστε,στερούνταν

                        Υποτακτική
Εισάγεται με  να,όταν, για να
Ενεστώτας:
στερούμαι,στερείσαι,στερείται,στερούμαστε,στερείστε,στερούνται

Όμοια σχηματίζονται και τα Αποθετικά  Ρήματα,αυτά που δεν έχουν Ενεργητική Φωνή
Αυτά είναι τα ρήματα:
έρχομαι,επικαλούμαι,μιμούμαι,προηγούμαι,συνεννοούμαι,αρνούμαι και άλλα.

Όμοια σχηματίζονται και μερικά ρήματα Παθητικής Φωνής,όπως
αφαιρούμαι,αποτελούμαι,εξαιρούμαι

Αρχαϊκή Κλίση ακολουθούν και τα Ρήματα σε  -ωμαι και τα  συναντάμε πιο σπάνια.
Παράδειγμα
Ενεστώτας:
εγγυώμαι,εγγυάσαι,εγγυάται,εγγυόμαστε,εγγυάστε,εγγυώνται.

Όμοια σχηματίζονται  τα Ρήματα:
διασπώμαι,διερωτώμαι,εξαρτώμαι.
Στον Παρατατικό των ρημάτων αυτών, που δεν είναι πολύ συνηθισμένος,χρησιμοποιούμε περιφραστικές εκφράσεις.
Παράδειγμα
έθετα εγγύηση, είχα εξάρτηση.

Το Κυριακάτικο Μυθιστόρημα
-Ασημίνα! εσύ είσαι? Πολύ καθαρά σε ακούω.Εδώ βρίσκεσαι? Παλιοκόριτσο,δεν  πήρες ούτε ένα τηλέφωνο από τότε που γύρισες στην όμορφη πατρίδα σου.
-Παλιόγερε, τι μου κάνεις?
-Καλά είμαι αγάπη μου αναρωτιόμουνα τόσο καιρό τι να κάνεις εκεί παρέα με τις κατσίκες και τα γουρούνια σου.
-Α! στάσου,στάσου,παλιόγερε,δεν έχω γουρούνια.Ήρεμα προβατάκια έχω και χαϊδεμένες  κατσίκες.
Δεν έχω γουρούνια. Πώς σου ήρθε.
-Με συγχωρείς,έκανα λάθος.
-Δεν σε πιστεύω,παλιόγερε.Εσύ ένας επιχειρηματίας ολκής δεν μπορείς να κάνεις λάθος.Ψέματα μου λες.Έλα,έλα πες μου την αλήθεια.
Α! δεν θα ήσουν εσύ,νόμιζα ότι...
-Τι μονολογείς,βρε ,κακότροπε,μίλα πιο καθαρά.
-Έκανα λάθος Ασημίνα μου. Η εγγονή σου αυτές τις ημέρες ήταν φιλοξενούμενη μας.
-Είναι το κορίτσι μου στο σπίτι σου?
-Όχι,όχι Ασημίνα,μην ταράζεσαι.Ήρθε με τον γιο μου,να γιορτάσουν ...
-Τι να γιορτάσουν,αγάπη μου? Μη μου πεις,ότι τους πάντρεψες και δεν με κάλεσες? Ήρθε και ο γιος μου στην Αμερική?
-Όχι,μη βιάζεσαι.Ο γιος μου πήρε το μεταπτυχιακό του δίπλωμα και ήρθαν να  γιορτάσουν μαζί μας την επιτυχία του.
-Τα συγχαρητήρια μου βρε συμπέθερε,να είναι καλά τα παιδιά και εις ανώτερα.Είπα κι εγώ...
-Τι είπες?
-Νόμισα πως  πάντρεψες τα παιδιά και ήθελα  να δω την ωραία μου εγγονή νύφη στο πλευρό του αγαπημένου της.
-Τι ωραία που τα λες Ασημίνα μου.
-Αμέ τι,σαν και σένα,που παραλογίζεσαι?
-Στάσου,στάσου,Ασημίνα,ο κάθε γονιός θέλει το καλύτερο στο παιδί του.
-Και δεν είναι η εγγονή μου το... καλύτερο?Αν ήμουν εκεί θα σου έδινα μια να δεις εσύ...καλότυχε...παμπόνηρε...
Άντριου!
-Τι θες,δύστροπη,γραία?
-Γιατί παραλογίζεσαι και είπες τα προβατάκια μου γουρούνια?
-Είπα εγώ αυτό?
-Ναι! παλιόγερε το ξέχασες?
-Α! ναι,θυμήθηκα. Η εγγονή σου,μίλησε στο τηλέφωνο με τον πατέρα της.
-Με το γιο μου? καλά να είναι το παιδί μου!
-Μιλούσε με τον πατέρα της.Έλεγε στην εγγονή σου για κάτι γουρουνίσια μεζεδάκια,που έστειλε από το κτήμα...
-Η συμπεθέρα η Χίλντα, έχει γουρούνια? Η επιχείρηση αυτή αποδίδει.
-Όχι,όχι,ο αδελφός της νύφης σου.
-Και πώς έγινε αυτό. Ο  γιος μου δεν ήθελε ούτε να τα δει και τώρα τα τρώει?
- Παλιόγρια! έτσι είναι αυτά.
-Αυτά να τα βλέπεις εσύ,παλιόγερε,όταν κυβερνά ο έρωτας φέρνει τα  πάνω κάτω.
-Βλέπεις και μένα? κάθομαι και σου μιλώ.
-Ωχ! μάνα μου,τον έπιασαν οι γεροντικοί του έρωτες.Φιλιά βρε παλιόγερε! πολλά φιλιά σου στέλνω.

 Το Ποίημα του Σαββατόβραδου

Το βραβευμένο με Νόμπελ το έτος 1963 ποίημα του Γιώργου Σεφέρη

                Ο βασιλιάς της Ασίνης

Κοιτάξαμε όλο το πρωί γύρω γύρω το κάστρο
αρχίζοντας από το μέρος του ίσκιου εκεί που η θάλασσα
πράσινη και χωρίς αναλαμπή,το στήθος σκοτωμένου παγωνιού.
Οι φλέβες του βράχου κατέβαιναν από ψηλά
στριμμένα κλήματα γυμνά πολύκλωνα ζωντανεύοντας
στο άγγιγμα του νερού,καθώς το μάτι ακολουθώντας τις
πάλευε να ξεφύγει το κουραστικό λίκνισμα
χάνοντας δύναμη ολοένα.

Από το μέρος του ήλιου αγριοπερίστερα φευγάτα
κι ο βασιλιάς της Ασίνης που τον
γυρεύαμε δύο χρόνια τώρα
άγνωστος,λησμονημένος από όλους και από τον Όμηρο
μια λέξη μόνο στην Ιλιάδα κι εκείνη αβέβαιη
ριγμένη εδώ σαν την εντάφια χρυσή προσωπίδα.
Την άγγιξες, θυμάσαι τον ήχο της,κούφιο
μέσα στο φως
σαν το στεγνό πιθάρι στο σκαμμένο χώμα.
Κι ο ίδιος ήχος μες τη θάλασσα με τα κουπιά μας.
Ο βασιλιάς της Ασίνης ένα κενό κάτω από την προσωπίδα
παντού μαζί μας,παντού μαζί μας,κάτω από ένα όνομα:
" Ασίνην τε...Ασίνην τε..."
και τα παιδιά του αγάλματα.
Κι οι πόθοι του φτερουγίσματα πουλιών κι ο αγέρας
στα διαστήματα των στοχασμών του και τα καράβια του
αραγμένα σε άφαντο λιμάνι
κάτω από την πρασινάδα ένα κενό.

Πίσω από τα μεγάλα μάτια τα καμπύλα χείλη τους βοστρύχους
ανάγλυφα στο μαλαματένιο σκέπασμα της ύπαρξης μας
ένα σημείο σκοτεινό που ταξιδεύει σαν το ψάρι
μέσα στην αυγινή γαλήνη του πελάγου και το βλέπεις:
ένα κενό παντού μαζί μας.
Και το πουλί που πέταξε τον άλλο χειμώνα
με σπασμένη φτερούγα
σκήνωμα ζωής.
Και η νέα γυναίκα που έφυγε να παίξει
με τα σκυλόδοντα του καλοκαιριού
και η ψυχή που γύρεψε τσιρίζοντας τον κάτω κόσμο
και ο τόπος σαν το μεγάλο πλατανόφυλλο που παρασέρνει
ο χειμώνας του ήλιου
με τα αρχαία μνημεία και τη σύγχρονη θλίψη.

Και ο ποιητής αργοπορεί κοιτάζοντας τις πέτρες κι αναρωτιέται
υπάρχουν άραγε
ανάμεσα στις χαλασμένες τούτες γραμμές τις ακμές
τις αιχμές τα κοίλα και τις καμπύλες
υπάρχουν άραγε
εδώ που συναντιέται το πέρασμα της βροχής,του αγέρα
και της φθοράς.
Υπάρχουν η κίνηση του προσώπου το σχήμα της στοργής
εκείνων που λιγόστεψαν τόσο παράξενα μέσα στη ζωή μας
αυτών που απόμειναν σκιές κυμάτων και στοχασμοί με
την απεραντοσύνη του πελάγου
ή μήπως όχι δεν απομένει τίποτε παρά μόνο το βάρος
η νοσταλγία του βάρους μιας ύπαρξης ζωντανής.
Εκεί που μένουμε τώρα ανυπόστατοι
λυγίζοντας
σαν τα κλωνάρια της φριχτής ιτιάς σωριασμένα μέσα στη
διάρκεια της απελπισίας
ενώ το ρέμα κίτρινο κατεβαίνει αργά
βούρλα ξεριζωμένα
μες το βούρκο
εικόνα μορφής που μαρμάρωσε
με την απόφαση μιας πίκρας παντοτινής
ο ποιητής ένα κενό.

Ασπιδοφόρος ο ήλιος
ανέβαινε πολεμώντας
κι από το βάθος της σπηλιάς μια νυχτερίδα τρομαγμένη
χτύπησε πάνω στο φως
σαν πάνω στο σκουτάρι:
"Ασίνην τε... Ασίνην τε..."Ναταν ο βασιλιάς της Ασίνης
που τον γυρεύαμε τόσο προσεχτικά
σε τούτη την ακρόπολη
αγγίζοντας κάποτε με τα δάχτυλα μας την αφή του πάνω στις πέτρες

Η μεταναστευτική μας πορεία στις Ιστορίες των Χωρών του Κόσμου

Η Γαλλία  συνέχεια

Η Αρχαία Γαλατία είναι τα γαλατικά φύλα,τα οποία αποτελούσαν ένα σύνολο πατριών,ένα είδος ημιφεουδαρχικής οργάνωσης από το οποίο απουσίαζε η συνοχή.Οι μικρές αυτές πατριές ήταν αδύναμες και καμία δεν ήταν σε θέση να επιβληθεί και να κυριαρχήσει πάνω σε μία άλλη μικρή πατριά.Πριν διαλυθεί και απορροφηθεί από άλλη ισχυρότερη κατέφευγε αμυνόμενη σε κάποια ισχυρή γειτονική πατριά.Κλασσικό παράδειγμα αποτελεί η φυλή των Παρισίων Parisii,η οποία κατοικούσε πλησίον της σημερινής πρωτεύουσας της Γαλλίας και κατέφυγε στην ισχυρή γειτονική φυλή των Σενόνων με πρωτεύουσα τη Σανς στην κοιλάδα του Σηκουάνα. Οι Γαλάτες κατοικούσαν σε είκοσι διαφορετικές περιοχές απομακρυσμένες η μία από την άλλη,αλλά με ίδια χαρακτηριστικά γνωρίσματα στην πολιτική και στη θρησκεία,τα οποία έδιδαν στις φυλές ίδιο παρουσιαστικό. Η Εκκλησία,σαν συντηρητικός θεσμός διατηρούσε σχέσεις μέχρι τις αρχές του δέκατου έβδομου αιώνα,και οι Επίσκοποι των Παρισίων ήταν εξαρτημένοι από τους Αρχιεπισκόπους της Σανς,πριν η  Επισκοπή των Παρισίων το έτος 1622 προαχθεί σε Αρχιεπισκοπή.
Οι ερευνητές της αρχαίας αυτής εποχής διαιρούσαν τη Γαλατία σε τρεις περιοχές,τις οποίες οι Ρωμαίοι ονόμαζαν,από ανατολάς προς Δυσμάς,Βελγική,Κελτική και Ακουϊτανική Γαλατία και ανακάλυψαν, ότι οι φυλές που κατοικούσαν στη Βελγική περιοχή της Γαλατίας ομιλούσαν διάφορες τευτονικές διαλέκτους,οι φυλές στην Κελτική Γαλατία μιλούσαν διάφορες κελτικές διαλέκτους και οι φυλές στις νότιο και δυτικές ακουϊτανικές περιοχές ομιλούσαν τη γλώσσα των Βάσκων,ενώ άλλοι ερευνητές θεωρούν,ότι σε όλες τις περιοχές μιλούσαν την ίδια γλώσσα,την κελτική.
Οι κάτοικοι της Γαλατίας προέρχονταν από είκοσι διαφορετικές περιοχές απομακρυσμένες η μία από την άλλη,αλλά με κοινό πολιτικό χαρακτήρα και θρησκεία,τα οποία προσέδιδαν στις φυλές  το ίδιο παρουσιαστικό.Οι Γαλάτες ως φαίνεται μετανά

στευσαν προς ανατολάς για να αναζητήσουν στρατιωτικές περιπέτειες. Η θρησκεία του λαού αυτού είχε καθορισμένο και καλά οργανωμένο τύπο,αν και τα μυστήρια μεταδίδονταν προφορικά στους μυημένους.Την εξουσία της θρησκείας ασκούσε ένα ιερατείο,το οποίο ήταν γνωστό με το όνομα "Δρυϊδαι", το οποίο πίστευε,και αυτό ήταν το χαρακτηριστικό των Γαλατών,πίστευε σε ειδικά δόγματα,στα οποία
όφειλαν να πειθαρχούν. Η ανυπακοή  επέφερε ποινές.Η έκφραση των δογμάτων αυτών ήταν αποκλειστικό προνόμιο του ιερατείου.

Ένα χαρακτηριστικό της θρησκείας τους ήταν η απόδοση ιερότητας σε ορισμένα αντικείμενα και τοποθεσίες,όπως στον  Ιξώ,είναι το γκυ,και στο Σπήλαιο της Σαρτρ.Οι θεσμοί αυτοί παρουσιάζουν ενδιαφέρον και διατηρήθηκαν, στη διάρκεια των αιώνων, τόσο στη Γαλλία,όσο σε κανένα άλλο μέρος του δυτικού κόσμου.
Μέχρι και τον εικοστό αιώνα, και υπό οιονδήποτε καθεστώς ευρισκόμενες,οι φυλές των Γαλατών,διατηρούσαν τα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα,
την εθνική ενότητα,την ιερατική κάστα,τα σταθερά εδραιωμένα δόγματα και η ιερότητα ορισμένων τοποθεσιών αποτελούσαν το χαρακτήρα αυτού του λαού των Γαλατών.Από τους Αρχαιότατους χρόνους το γαλακτικό αυτό τετράγωνο που οι ακτές του εφάπτονται με τη Μεσόγειο,που είχε αποίκους τους Έλληνες και τους Σημίτες έμπορους,η φυσική όψη του ακραίου αυτού σημείου,το κλίμα και τα προϊόντα του ανεξάρτητα από την πολιτική του ιστορία,ήταν διαφορετικό από την υπόλοιπη χώρα.Οι Γαλλικές ορδές όρμησαν πάνω από τις Άλπεις κατέβηκαν και κατέλαβαν μεγάλο μέρος της κοιλάδας του Πάδου.Υπήρχαν περιοχές,όπως η Αλσατία,όπου το Γαλακτικό τετράγωνο δέχτηκε εισβολές από ξένους λαούς.Το έδαφος της Γαλατίας αποτελούσε τη μόνιμη κατοικία του λαού,στον οποίο αναφερόμαστε.Ο λαός αυτός απέκτησε την πρώτη του ιστορική σημασία από την εποχή της εισβολής και της κατάκτησης της χώρας αυτής από τους Ρωμαίους υπό την ηγεσία του Ιουλίου Καίσαρα,οπότε και αρχίζει ο εκρωμαϊσμός της Γαλατίας.Διακόσια περίπου έτη μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση,η κήρυξη του χριστιανισμού των Γαλατών άρχισε να σημειώνει αξιόλογα αποτελέσματα.Εκχριστιανίστηκε η Γαλατία και οργανώθηκε σε ένα τέλειο και πολύπλοκο θεοκρατικό σύστημα.Συγχρόνως άρχισαν οι βαρβαρικές επιδρομές,όπως είναι γνωστές στην ιστορία. Στην πραγματικότητα ήταν μία επιδρομή,η οποία απεκρούσθηκε.Ήταν η μογγολική εισβολή υπό την ηγεσία του Αττίλα,ο οποίος έφθασε μπροστά στα τείχη της Ορλεάνης και μετά αποχώρησε προς τις εκτεταμένες πεδιάδες προς βορρά.Στο στρατό του Αττίλα είχαν προσχωρήσει όλα τα στοιχεία της ανατροπής και του χάους.Σε όλους αυτούς αντιτάχθηκαν οι Δυνάμεις της Τάξεως,οι οποίες και νίκησαν.Η νίκη αυτή ήταν η τελευταία προσπάθεια της Ρώμης και στην επόμενη πεντηκονταετία ανέλαβε την εξουσία στη Γαλατία τοπικός αρχηγός,αλλά όμως δεν έλαβε τους τίτλους των Ρωμαίων κρατικών λειτουργών.Η κοινωνική και στρατιωτική οργάνωση της Βόρειας Γαλατίας βρισκόταν υπό διάλυση,όταν ένας νέος,γνωστός στην ιστορία ως ο Χλωδοβίκος ή Κλόβις,του οποίου το όνομα προφέρεται διαφορετικά σε είκοσι βαρβαρικές διαλέκτους και ήταν διάδοχος μίας μικρής φυλής των Φράγκων.Μετά από πέντε έτη,ήταν είκοσι ετών,ο Χλωδοβίκος οδήγησε τους Φράγκους πέρα από τα σύνορα και νίκησε μία άλλη ομάδα βαρβάρων, η οποία ήταν οργανωμένη στρατιωτικά με τον ρωμαϊκό τρόπο,η οποία ανέλαβε την εκτελεστική εξουσία.Διατάγματα εκδίδονταν,φόροι εισπράττονταν και κάθε μικρός αρχηγός,όπως ο Χλωδοβίκος, μπορούσε να διεκδικήσει το δικαίωμα να εισπράττει φόρους,να εκδίδει διατάγματα,να διατηρεί ανάκτορα και να εκφράζεται στη Λατινική γλώσσα,η οποία ήταν η επίσημη γλώσσα στα κρατικά έγγραφα,στα δικαστήρια,στη Λογοτεχνία,αλλά η γλώσσα του λαού ήταν οι εκατοντάδες διάλεκτοι,η κελτική,η ιβηρική,η τευτονική,η καρχηδονιακή.Η Γαλατία παρέμεινε ρωμαϊκή.Ο Χλωδοβίκος σαν εξουσία εγκαταστάθηκε στις Βορειοανατολικές κοινότητες.Μετά από ένα και πλέον αιώνα ο τρισέγγονος του Χλωδοβίκου,ο Διγοβέρτης ανέλαβε την εξουσία στη Γαλατία.

ή του ιστορίαι

θερά εδραιωμένα

ιωμένα

Μάθημα Γραμματικής
Όπως κλίνεται το Ρήμα  αγαπώ κλίνονται
 και τα Ρήματα:
κυβερνώ,κυνηγώ,κεντώ,απαντώ,τιμώ,ρωτώ,
νικώ,χαιρετώ και άλλα.
Όμοια  κλίνονται τα Ρήματα:
 βαστώ,διψώ,δρω,κρεμώ,περνώ,πετώ,ρουφώ με  κάποια διαφορά στον αόριστο.

Όπως κλίνεται το Ρήμα λαλώ κλίνονται τα  Ρήματα:
αδιαφορώ,αδικώ,αργώ,δημιουργώ,εξαντλώ,επιχειρώ,ζω (ζεις,ζει),θεωρώ,κατοικώ,κινώ,προχωρώ,προσπαθώ,ποθώ,υμνώ,υπηρετώ,φιλώ και άλλα.
Τα Ρήματα:
αποτελώ,αφαιρώ και μερικά άλλα με  διαφορά στον αόριστο.

Όπως κλίνεται το Ρήμα  αγαπιέμαι,κλίνονται τα Ρήματα:αναρωτιέμαι,κρατιέμαι,μετριέμαι,πουλιέμαι ,τρυπιέμαι και άλλα.

Όπως κλίνεται το Ρήμα θυμούμαι κλίνονται τα Ρήματα:
κοιμούμαι,λυπούμαι,φοβούμαι.

Πολλά από τα Ρήματα της Δεύτερης Συζυγίας κλίνονται στην Ενεργητική Φωνή και κατά την πρώτη τάξη και κατά τη δεύτερη τάξη:
μιλείς και μιλάς
πατεί και πατά
τραγουδείτε και τραγουδάτε.
Όμοια σχηματίζονται τα ρήματα:
ζητώ,βοηθώ,καρτερώ,κελαηδώ,κουβαλώ,κληρονομώ,κρατώ,λαχταρώ,παρηγορώ,πουλώ,πονώ,συγχωρώ,φορώ,τηλεφωνώ και άλλα.

Ο Ρήτωρ Υπερείδης
Ένας από τους σημαντικούς  δέκα Αττικούς ρήτορες είναι ο Αθηναίος ρήτορας Υπερείδης.Ήταν μαθητής του Ισοκράτη και του Πλάτωνα ίσως, αναφέρει η ιστορική έρευνα. Γεννήθηκε στην Αθήνα το έτος 389 πριν από τη γέννηση του Χριστού.Από νεαρή ηλικία ασχολείται με τα πολιτικά πράγματα της πατρίδας του δίπλα στον Δημοσθένη που ήταν συγκαιρινός του.Ο ρήτωρ  Δημοσθένης ήταν λίγο μεγαλύτερος 389 η γέννηση του Δημοσθένη,384 η γέννηση του Υπερείδη.
Βρισκόμαστε στην Αρχαία Ελλάδα.Ο Υπερείδης με τον Δημοσθένη ήταν φίλοι και είχαν τις ίδιες πολιτικές πεποιθήσεις.Ήταν και οι δύο εναντίον του Φιλίππου.
Όταν έφθασε στην Αθήνα η είδηση ότι ο Μέγας Αλέξανδρος απεβίωσε,οι Αθηναίοι ετοίμασαν εξέγερση εναντίον των Μακεδόνων. Η  απόφαση αυτή βρήκε αντίθετους ισχυρούς  Αθηναίους πολιτικούς άνδρες,οι οποίοι δεν πέτυχαν να αποτρέψουν την  εξέγερση.Επικεφαλής αυτής της ενέργειας  ο Υπερείδης και ο στρατηγός Λεωσθένης,ο οποίος  και ανέλαβε την αρχηγία του αντιμακεδονικού αγώνα.Ο στρατηγός Λεωσθένης είχε  με το μέρος του τους Αιτωλούς,τους Λοκρούς και τους Φωκείς.
Κατέλαβε τις Θερμοπύλες.Νίκησε τους Βοιωτούς και τη μακεδονική φρουρά,η οποία ήταν εγκατεστημένη στη Θήβα κοντά στις Πλαταιές και αργότερα νίκησε και τον ίδιο τον Μακεδόνα στρατηγό Αντίπατρο,τον οποίο εγκλώβισε στη Λαμία. Μετά την ήττα των Αθηναίων στη μάχη της Κρανώνας  της Θεσσαλίας,ο Υπερείδης κατέφυγε στην Αίγινα στον Ναό της Αφαίας Αθηνάς,όπου υπήρχε το  ιερό του Αιακού,ο οποίος ήταν ο πρώτος βασιλιάς  της Αίγινας και γιος του Δία και της νύμφης Αίγινας.Εκεί τον συνέλαβαν οι στρατιώτες του Αντίπατρου και η παράδοση αναφέρει,ότι έκοψε  με τα δόντια του τη γλώσσα του για να μην αναγκαστεί να προδώσει. Λίγο  πρωτύτερα οι Αθηναίοι ανέθεσαν στον Υπερείδη να εκφωνήσει τον σπουδαίο "Επιτάφιο" του  για τους πεσόντες στον Λαμιακό πόλεμο.Τον λόγο του αυτόν εγκωμίασε ο σημαντικός κριτικός της εποχής ο Λογγίνος. Λίγο αργότερα, σκότωσε τον Υπερείδη ο Αντίπατρος.Σκληρές φάσεις.Ήταν το έτος 322 τον ίδιο χρόνο που απεβίωσε και ο Δημοσθένης,που κυνηγήθηκε και αυτός από τους στρατιώτες του Αντίπατρου στον Ναό του Ποσειδώνα στην Καλαβρία.

Το μάθημα μας της Γραμματικής από τις πανεπιστημιακές παραδόσεις.
Δεύτερη συζυγία- Δεύτερη  τάξη
               Ενεργητική Φωνή
                         Οριστική
Ενεστώτας:
λαλώ,λαλείς,λαλεί,λαλούμε,λαλείτε,λαλούν

                           Υποτακτική
Ενεστώτας:
λαλώ,λαλείς,λαλεί,λαλούμε,λαλείτε,λαλούν

                          Προστακτική
Ενεστώτας:
 λάλει  β' ενικό
λαλείτε  β' πλήθυντικό

Μετοχή
λαλώντας

Οι άλλοι χρόνοι και οι άλλες εγκλίσεις ( το απαρέμφατο )  σχηματίζονται,όπως και στην πρώτη τάξη.

Σε μερικά ρήματα η Προστακτική τελειώνει και σε -α  παράδειγμα τηλεφώνα,όπως στα ρήματα πρώτης τάξης.

Δεύτερη συζυγία- Δεύτερη τάξη
                   Παθητική Φωνή
                         Οριστική
Ενεστώτας:
θυμούμαι ή θυμάμαι,θυμάσαι,θυμάται,θυμούμαστε,θυμάστε,θυμούνται.

Παρατατικός:
θυμόμουν,θυμόσουν,θυμόταν,θυμόμαστε,θυμόσαστε,θυμόνταν ή θυμούνταν

Υποτακτική
Εισάγεται με το  να,με το όταν,με το για να
Ενεστώτας:
θυμούμαι ή θυμάμαι,θυμάσαι,θυμάται,θυμούμαστε,θυμάστε,θυμούνται

Οι άλλοι χρόνοι και οι εγκλίσεις σχηματίζονται όπως στα ρήματα πρώτης τάξης.

To Κυριακάτικο Μυθιστόρημα
Ο Άλαν τρεχάτος μπήκε στην αίθουσα,πέρασε ανάμεσα από το πλήθος των φοιτητών που όρθιοι χειροκροτούσαν την Άννα,πλησίασε στην έδρα και ευτυχώς σε βρήκα της είπε.
-Άλαν,τι ζητάς εδώ.
-Άννα,η γιαγιά  μου,της είπε κλαίγοντας και την αγκάλιασε από τη μέση,όπως συνήθιζε. Η γιαγιά μου νοσηλεύεται στην παθολογική κλινική,στον κάτω όροφο.
-Ναι,Άλαν,μου το είπες,αλλά δεν ευκαίρησα,είχα πολύ δουλειά  στο χειρουργείο με τον Δόκτορα Ράμπλιν.
- Έλα,Άννα,πάμε μαζί,σε παρακαλώ,η γιαγιά μου είναι πολύ άρρωστη.
Ο Άλαν πήρε την Άννα από το χέρι και κατέβηκαν στον κάτω όροφο. Μπήκαν στον θάλαμο όπου βρισκόταν η γιαγιά του Άλαν με αναπνευστικό πρόβλημα και γιαυτό ήταν με σωληνάκια περασμένα από τη μύτη της και συνδεδεμένα με τη συσκευή οξυγόνου που βρισκόταν παραδίπλα από το κρεβάτι της.
-Τι κάνετε,κυρία,είπε η Άννα και γύρισε προς τον  Άλαν. Άλαν,ποιό είναι το όνομα της γιαγιάς σου?
-Αμάλντα είναι το όνομα της,Άννα,καλύτερα μην αναφέρεις το όνομα της. Άσε τη,να μη συνειδητοποιήσει,ότι βρίσκεται στην κατάσταση αυτή.
- Μα τι είναι αυτά που λες άγόρι μου,ποιός σου τα είπε.
-Έλα,Άννα,πάμε έξω να σου πω.
Άκουσα τη μαμά μου να μιλά στο τηλέφωνο με τη φίλη της την ψυχολόγο.Μετά μου είπε η μαμά να μην αποκαλώ τη γιαγιά μου,γιαγιά.
-Αλλά? πώς να τη λες.
-Μου είπε να μην αναφέρω ούτε το όνομα της.
-Μα δεν είναι σωστά πράγματα αυτά.Τι ηλικία έχει η μητέρα σου.
Η μαμά? Είναι πενήντα δύο.
-Η φίλη της η ψυχολόγος έχει την ίδια ηλικία, ασφαλώς θα είναι μεγαλύτερη.Αυτά Άλαν είναι ξεπερασμένα.Να την αποκαλείς γιαγιά κι εμένα άφησε με να την πω με το όνομα της.Να συνειδητοποιήσει,ότι είναι εκεί,να συνειδητοποιήσει,να  παλέψει με την αρρώστια της και να νικήσει.
-Έχεις δίκιο,Άννα,είμαι ο μικρότερος εγγονός της και δεν με έχει βοηθήσει σε κάτι.Έτσι θα την κάνουμε να συνειδητοποιήσει και να αντισταθεί .
-Πάμε,Άννα να τη συναντήσουμε.
-Γιαγιά,είμαι ο Άλαν.
-Άλαν τι κάνεις? Ποιά είναι η κοπέλα.
-Είναι η Άννα.Μένει στο διπλανό μας διαμέρισμα και είναι φοιτήτρια ιατρικής.
-Τι κάνετε κυρία...πώς είπες,Άλαν,το όνομα της γιαγιάς σου?
-Αμάλντα!!!
Τι κάνετε,κυρία Αμάλντα!!!
-Τι να κάνω,κορίτσι μου.Με βλέπεις?είμαι καθηλωμένη στο κρεβάτι του πόνου με αυτούς τους σωλήνες να κατεβαίνουν στα πνευμόνια μου.
-Είστε καπνίστρια?
-Καπνίστρια? Δεν έχω βάλει ποτέ στο στόμα μου αυτό το πράγμα.
Πήρε η γιαγιά του Άλαν από το κομοδίνο μία μικρή  μάσκα οξυγόνου που σκέπαζε μόνο το στόμα της και πήρε μερικές ανάσες οξυγόνο από το στόμα κι έπειτα συνέχισε. Νοικοκυρά είμαι,κορίτσι μου,μεγάλωσα τρεις κόρες και οκτώ εγγόνια.Ο Άλαν είναι ο μικρότερος κι εγώ γερασμένη πια δεν πρόλαβα να του προσφέρω του μικρού μου εγγονού ούτε ένα κουλουράκι.
-Δεν πειράζει,γιαγιά,η μαμά  ακολουθεί το παράδειγμα σου.
-Ναι,αγόρι μου,ευτυχώς,και ο αδελφός σου,που ακολουθεί επαγγελματικές σπουδές μαγειρικής και χαίρομαι πολύ γιαυτό.
-Είστε δυνατή,κυρία Αμάλντα,γρήγορα θα γίνεται καλά να δώσετε τη χαρά και στο μικρό εγγονό σας να γευτεί τις λιχουδιές σας.Περαστικά σας.
-Ευχαριστώ,κορίτσι μου,ελπίζω να μπορέσω...

.

Το Ποίημα του Σαββατόβραδου

Από το βραβευμένο με Νόμπελ το έτος 1979 ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη Άξιον εστί η συνέχεια
                                          Τα πάθη
Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.
Εκεί σπάροι και πέρκες
ανεμόδαρτα ρήματα
ρεύματα πράσινα μες τα γαλάζια
 όσα είδα στα σπλάχνα μου ν'ανάβουν
σφουγγάρια,μέδουσες
 με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων
 όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη
Εκεί ρόδια,κυδώνια
Θεοί μελαχρινοί
θείοι και εξάδελφοι
 το λάδι αδειάζοντας μες τα πελώρια κιούπια
και πνοές από τη ρεματιά ευωδιάζοντας
λυγαριά και σχίνο
σπάρτο και πιπερόριζα
 τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων
 ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα πρώτα  Δόξα Σοι!
Εκεί δάφνες και βαγιές
θυμιατό και λιβάνι
ευλογώντας  τις πάλες και τα καριοφύλια.
Στο χώμα το στρωμένο με τ'αμπελομάντιλα
κνίσες,τσουγκρίαματα
και Χριστός Ανέστη
 με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων
με αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου με τα πρώτα λόγια του Ύμνου.

Μάθημα Γραμματικής
 Παθητική φωνή του Ρήματος αγαπώ
                       αγαπιέμαι
        Πρώτη τάξη-Δεύτερη Συζυγία
                      Υποτακτική
Εισάγεται με το  όταν,με το  να,με το  για να
Ενεστώτας:
αγαπιέμαι,αγαπιέσαι,αγαπιέται,αγαπιόμαστε,αγαπιέστε,αγαπιούνται

Αόριστος:γαπηθεί,να έχει αγαπηθεί,τε αγαπημένοι,να είναι αγαπημένοι
αγαπηθώ,αγαπηθείς,αγαπηθεί,αγαπηθούμε,αγαπηθείτε,αγαπηθούν

Παρακείμενος:
να έχω αγαπηθεί,να έχεις αγαπηθεί,να έχει αγαπηθεί,να έχουμε αγαπηθεί,να έχετε αγαπηθεί,να έχουν αγαπηθεί ή να είμαι αγαπημένος,να είσαι αγαπημένος,να είναι αγαπημένος,να είμαστε αγαπημένοι,να είσαστε αγαπημένοι,να είναι αγαπημένοι

Προστακτική
Αόριστος:
β' ενικό αγαπήσουν
β' πληθυντικό  αγαπηθείτε

Απαρέμφατο
Αόριστος:
αγαπηθεί

Μετοχή
Παρακείμενος:
αγαπημένος

Συνεχίζουμε τη μεταναστευτική μας πορεία στις Ιστορίες των Χωρών του Κόσμου
Η Γαλλία
Η Γαλλία είναι η χώρα που βρίσκεται στη Δυτική Ευρώπη περισσότερο Δυτικά από τις άλλες  χώρες  της Κεντρικής Ευρώπης και είναι η δεύτερη  σε έκταση χώρα της ευρωπαϊκής ηπείρου. Είναι η αρχαία Gallia,η Γαλατία δηλαδή και η χώρα των Φράγκων,η France από τον πρώϊμο Μεσαίωνα και μετά.
Η Γαλλία ορίζεται προς Βορρά από  τη  Βόρεια Θάλασσα  και Βορειοδυτικά από τη θάλασσα της Μάγχης.Προς Νότο από τη Μεσόγειο θάλασσα και την Ισπανία,προς Ανατολάς από την Ιταλία,την Ελβετία και τη Γερμανία,ΒΑ από το Λουξεμβούργο ,τη Γερμανία και το Βέλγιο.
Η Ιστορία της Γαλλίας αρχίζει από το έτος 58 προ Χριστού.Οι αρχαιότεροι γνωστοί κάτοικοι της είναι οι Ίβηρες,οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή ανάμεσα στον ποταμό Γαρούνα και στα Πυρηναία,που αποτελούν το φυσικό σύνορο Ισπανίας-Γαλλίας,και επιζούν μέχρι των ημερών μας στους Βάσκους,των οποίων το όνομα είναι παραφθορά στο όνομα Γκαστόν,είναι οι Γαστώνοι.Μετά από λίγο καιρό ήλθαν οι Λίγυες και κατέλαβαν για αρκετά χρόνια ολόκληρη την Ευρώπη, από τη βόρεια θάλασσα μέχρι τη Μεσόγειο.Αργότερα περιορίστηκαν στην Προβηγκία και γύρω από την περιοχή της Γένουας,η περιοχή Λιγυρία,όπου ζουν ακόμη και σήμερα οι απόγονοι τους.
Τελευταίοι ήλθαν οι Κέλτες,οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στη Γερμανία,των οποίων η Αυτοκρατορία εκτεινόταν,τον τέταρτο αιώνα προ Χριστού,από τις Βρεττανικές νήσους μέχρι τη Μικρά Ασία και από την Ισπανία μέχρι τη Βοημία.Αυτοί  λίγο καιρό μετά απωθήθηκαν προς τη Γαλατία,αναμείχθηκαν με τους πρώτους κατοίκους της χώρας και αποτελούν το κυρίαρχο στοιχείο των Γάλλων.
Αργότερα τη Γαλατία κατέλαβαν οι  Ρωμαίοι,οι οποίοι εισήγαγαν τους Γαλάτες στον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό,όπου και προσαρμόστηκαν.
Στους  αιώνες μετά Χριστόν,τέταρτο,πέμπτο και  έκτο,εισβάλουν γερμανικά φύλα,τα οποία έφεραν στον πληθυσμό νέα στοιχεία,τους Βησιγότθους προς Νότο,τους Βουργουνδούς  και τους Φράγκους βορειοανατολικά.Οι μεταγενέστερες εισβολές δεν ήταν αξιόλογες.
Στις Νότιες περιοχές ήρθαν οι Άραβες,οι οποίοι παρέμειναν λίγο χρονικό διάστημα.Οι Νορμανδοί,που εγκαταστάθηκαν στις ακτές της Μάγχης.Οι Άγγλοι,που κατέλαβαν την περιοχή της Ακουϊτανίας και οι Ισπανοί,που κατέλαβαν την περιοχή της Φραγκοκομιτείας.Από όλους αυτούς τους εισβολείς κανείς δεν άφησε τα ίχνη του σε εκτεταμένες περιοχές,μονάχα σε μικρούς τόπους έτσι μπορεί κανείς να πει,ότι ο πληθυσμός της την εποχή που εισέβαλαν στη χώρα και την κατέκτησαν  είναι κυρίως προέλευσης Κελτικής με τον πολιτισμό τους ρωμαϊκό.Το έδαφος της Γαλατίας αποτελούσε τη μόνιμη κατοικία του λαού της Γαλλίας.Ο λαός της Γαλλίας αποκτά την πρώτη του ιστορική σημασία από την εποχή,που εισέβαλαν στη χώρα και την κατέκτησαν οι Ρωμαίοι υπό την ηγεσία του Ιουλίου Καίσαρα.
Οκτώ  χρόνια χρειάστηκαν για να κατακτήσει τη χώρα ο Ιούλιος Καίσαρας,από το 58 προ Χριστού μέχρι το 51 προ Χριστού.Στα χρόνια αυτά η τύχη των όπλων χαρακτηρίζεται από πολλές διακυμάνσεις με αποκορύφωμα την εξέγερση του Βερκιγ-
γετόριγα στην Αλεσία.Ο αγώνας αυτός μεταξύ Ρωμαίων και Γαλατών ήταν αγώνας του πολιτισμού με τη βαρβαρότητα και είναι αντίστοιχος με τον αγώνα που ανέλαβε αργότερα ο Καρλομάγνος,αλλά με μικρότερη επιτυχία,κατά των Γερμανικών φύλων.
Έτσι με την κατάκτηση της Γαλατίας επεκτάθηκε ο πολιτισμός με τρόπο που δεν είχε παρουσιασθεί ούτε σε πρότερη εποχή,ούτε σε μεταγενέστερη,στην ιστορία του δυτικού κόσμου.Η κατακτηθείσα ενδοχώρα ήταν σε όλα τέλεια για την επέκταση της πολιτιστικής επιρροής.,στο κλίμα,στο εύφορο έδαφος και στον πολυάριθμο και ευφυέστατο πληθυσμό. Σε διάστημα τριών γενεών από την έναρξη της μεγάλης αυτής στρατιωτικής επιχείρησης του Ιουλίου Καίσαρα,όλη εκείνη η εκτεταμένη περιοχή είχε γίνει ρωμαϊκή,με ρωμαϊκή νομοθεσία,με κύρια γλώσσα την Λατινική γλώσσα,με ρωμαϊκούς τρόπους και αισθήματα περισσότερο από κάθε άλλη χώρα ή περιοχή που είχε  προσαρμόσει στο πολιτιστικό της γίγνεσθαι τα ήθη και τα έθιμα του κατακτητή.

Ο Ρήτωρ Ανδοκίδης
Ένας από τους δέκα Αττικούς Ρήτορες,που οι Αλεξανδρινοί Φιλόλογοι περιλαμβάνουν στον Κατάλογο τους,τον Κανόνα,όπως ονομάζεται,που έφερε στο φως της δημοσιότητας τον πρώτο μετά Χριστόν αιώνα,ο Ρωμαίος συγγραφέας και ερευνητής Καικίλιος από την Καλή Ακτή της Σικελίας, στο βιβλίο του " Περί του χαρακτήρος των δέκα ρητόρων",στον οποίον ο Ανδοκίδης βρίσκεται στη δεύτερη θέση κατά σειρά,ως ένας από τους σημαντικούς Αττικούς ρήτορες.
Ο Ανδοκίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το έτος 440 προ Χριστού και απεβίωσε το έτος 390 προ Χριστού σε άγνωστο μέρος,γιατί είχε εξοριστεί και για δεύτερη φορά.Γεννήθηκε από οικογένεια ευγενών.Οι πρόγονοι του κατείχαν ιερατικά αξιώματα ήταν κήρυκες στον Ναό της Θεάς Δήμητρας στην  Ελευσίνα.
Ο Ανδοκίδης διέπρεψε ως Λογογράφος,συγγραφέας,δηλαδή,Λόγων,ομιλιών.
Εξορίστηκε από την Αθήνα και κατέφυγε στην Κύπρο,γιατί κατηγορήθηκε,ότι αναμείχθηκε στην ατιμωτική και ασεβή πράξη,μαζί με άλλους,οι οποίοι απεκλήθησαν Ερμοκοπίδες,γιατί μία νύχτα έσπασαν τις Ερμές,οι οποίες ήταν πλίνθινες κατασκευές με το κεφάλι του Θεού Ερμή και χρησίμευαν ως οδοδείκτες στους δρόμους της Αθήνας ή ως διαχωριστικό συνόρων. Θεωρείται μεγάλη ασέβεια η πράξη αυτή. Γλίτωσε την ποινή του θανάτου,γιατί ΄στη φυλακή ομολόγησε τους συνεργούς του.
Ο Ανδοκίδης από νεαρή ηλικία συνδέθηκε με πολιτικούς κύκλους της Αθήνας που ανήκαν  στην αριστοκρατική παράταξη,ενώ ο ίδιος ΄ήταν ολιγαρχικός στις πολιτικές πεποιθήσεις του και καθόλου δημοκρατικός.
Το έτος 415 προ Χριστού,παραμονές της εκστρατείας των Αθηναίων στη Σικελία στα πλαίσια του Πελοποννησιακού πολέμου,θέλοντας να καταλάβουν την πόλη Συρακκούσες της Σικελίας,την οποία θα καθιστούσαν ορμητήριο για την απελευθέρωση των Ελληνίδων πόλεων της Κάτω Ιταλίας,κατηγορήθηκε ο Ανδοκίδης για την αποκοπή των κεφαλών των Ερμών. Τιμωρήθηκε με στέρηση στα πολιτικά του δικαιώματα και εξορίστηκε στην Κύπρο.
Δύο προσπάθειες να επιστρέψει από την εξορία απέτυχαν.Στη δεύτερη προσπάθεια έγραψε τον λόγο του "Περί της εαυτού καθόδου".
Ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη ο Κορινθιακός Πόλεμος  395-387 προ Χριστού αναμείχθηκε στα πολιτικά ζητήματα της Αθήνας και στάλθηκε ως πρεσβευτής στη Σπάρτη,αλλά δεν πέτυχε να φέρει ένα καλό αποτέλεσμα.Μετά και από αυτή την αποτυχία ο Ανδοκίδης έφυγε από την Αθήνα και ήταν η τελευταία φορά.
Οι λόγοι που συνέγραψε αφορούν την υπεράσπιση στον εαυτό του.Στο λογογράφημα του "Περί των Μυστηρίων" υπερασπίζεται την κατηγορία εναντίον του Περί προσβολής των Μυστηρίων.
Στον λόγο του "Περί της  εαυτού καθόδου"αναφέρεται στην απώλεια των πολιτικών του δικαιωμάτων.
Στον λόγο του "Περί της προς Λακεδαιμονίους  ειρήνης" αναφέρεται στη διπλωματική του αποστολή στη Σπάρτη και ο λόγος του
 "Κατά Αλκιβιάδου".
Οι λόγοι του Ανδοκίδη διακρίνονται για την απλότητα και την πειστικότητα στο ύφος τους,αλλά δεν έχουν τη δεξιοτεχνία των
άλλων ρητόρων. 

Η Εκκλησία σήμερα γιορτάζει και τιμά  τη μνήμη του Άγιου Εφραίμ και τους αγίους Ιερομάρτυρες Αγαθόδωρο,Αιθέριο,Βασιλέα,Ελπίδιο,Ευγένιο και Καπίτονα,οι οποίοι απεβίωσαν τον σημαντικό αιώνα,τον τέταρτο μετά Χριστόν αιώνα και είναι σημαντικός αιώνας,γιατί στη διάρκεια αυτού του αιώνα  σημειώθηκαν τα  σημαντικά γεγονότα. Η μεταφορά από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Α'της πρωτεύουσας από τη Ρώμη στο Βυζάντιο.
Η Α' Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια της Βιθυνίας από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Α' ,που καταπολεμούσε τον Αρειανισμό και τα Εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης ή Νέας Ρώμης.
Για να έχουμε τη βοήθεια τους

Mάθημα Γραμματικής
Παθητική Φωνή του Ρήματος αγαπώ
                       αγαπιέμαι
Πρώτη Τάξη- Δεύτερη Συζυγία
             Οριστική
Ενεστώτας:
αγαπιέμαι,αγαπιέσαι,αγαπιέται,
αγαπιόμαστε,αγαπιέστε,αγαπιούνται

Παρατατικός:
αγαπιόμουν,αγαπιόσουν,αγαπιόταν,
αγαπιόμαστε,αγαπιόσαστε,αγαπιόνταν

Περιφραστικοί Χρόνοι
Στιγμιαίος Μέλλοντας:
θα αγαπηθώ,θα αγαπηθείς,θα αγαπηθεί,θα αγαπηθούμε,θα αγαπηθείτε,θα αγαπηθούν

Εξακολουθητικός Μέλλοντας:
θα αγαπιέμαι,θα αγαπιέσαι,θα αγαπιέται,θα αγαπιόμαστε,θα αγαπιέστε,θα αγαπιούνται

Συντελεσμένος Μέλλοντας:
θα έχω αγαπηθεί ή θα είμαι αγαπημένος,θα έχεις αγαπηθεί ή θα είσαι αγαπημένος,θα έχει αγαπηθεί ή θα είναι αγαπημένος,θα έχουμε αγαπηθεί ή θα είμαστε αγαπημένοι,θα έχετε αγαπηθεί ή θα  είσαστε αγαπημένοι,θα έχουν αγαπηθεί ή θα είναι αγαπημένοι

Παρακείμενος:
έχω αγαπηθεί ή είμαι αγαπημένος,έχεις αγαπηθεί ή είσαι αγαπημένος,έχει αγαπηθεί ή είναι αγαπημένος,έχουμε αγαπηθεί ή είμαστε αγαπημένοι,έχετε αγαπηθεί ή είσαστε αγαπημένοι,έχουν αγαπηθεί ή είναι αγαπημένοι

Υπερσυντέλικος:
είχα αγαπηθεί ή ήμουν αγαπημένος,είχες αγαπηθεί ή ήσουν αγαπημένος,είχε αγαπηθεί ή ήταν αγαπημένος,είχαμε αγαπηθεί ή είμαστε αγαπημένοι,είχατε αγαπηθεί ή είσαστε αγαπημένοι,είχαν αγαπηθεί ή ήταν αγαπημένοι.

To Κυριακάτικο Μυθιστόρημα
Η ώρα περνούσε και ο Δόκτορ Μπράουν δεν έκανε την εμφάνιση του στην αίθουσα.Τα παιδιά ήταν ανήσυχα και ανυπόμονα.Η Άννα πήγε προς την είσοδο έριξε μία ματιά στο διάδρομο  δεν είδε κανέναν.Σε λίγο φάνηκε από το βάθος του διαδρόμου η σιλουέτα του Πωλ,που ερχόταν βιαστικός.Μη βιάζεσαι,Πωλ,του είπε,όταν πλησίασε.Ο Καθηγητής δεν έχει έρθει.
-Ναι,Άννα? απόρησα κι εγώ,δεν είδα στο parking το αμάξι του.Τι συμβαίνει?
-Δεν γνωρίζω Πωλ.
Σε λίγο ήρθε στην αίθουσα η γραμματέας του Δόκτορα Μπράουν,η Μαργκερίτ.Ησυχάστε,παιδιά,τους είπε,η ώρα του Δόκτορα Μπράουν σήμερα είναι κενή.
-Τι συμβαίνει,γιατί απουσιάζει ο καθηγητής μας,frau Μαργκερίτ?
-Παιδιά,πήρε άδεια μία εβδομάδα.
-Τι έπαθε ο καθηγητής μας.
-Έπαθε κάτι σαν υπερκόπωση,είπε.Ένοιωθε πολύ κουρασμένος.
-Αμ! καλά το κατάλαβα εγώ.
-Τι κατάλαβες,συνάδελφε?
-Αυτές οι εκφράσεις του δεν ήταν αρεστές.
-Τι  εκφράσεις του συνάδελφε?
-Ε! να,αυτό,που είπε,περί του ανθρώπινου οργανισμού,ότι είναι μπετόν αρμέ.Μου έδωσε την εντύπωση,ότι βρισκόμουν
 σε γιαπί.
-Παιδιά,ησυχάστε.Πηγαίνετε στη βιβλιοθήκη να μελετήσετε.Είναι πολύ ήσυχα εκεί.
-Σας ευχαριστούμε πολύ,frau Μαργκερίτ,είπε η Άννα,για την όμορφη και εποικοδομητική ιδέα σας.Αυτό θα κάνουμε,ευθύς αμέσως.Πάμε παιδιά.
Στη βιβλιοθήκη επικρατούσε τέλεια ησυχία.Μπήκαν ακροπατώντας για να μην κάνουν θόρυβο.Βρήκαν ένα άδειο τραπέζι και κάθισαν.Η Άννα σηκώθηκε πήγε προς τη βιβλιοθηκάριο.Ζήτησε να της υποδείξει το ράφι με τα βιβλία των Αμερικανών συγγραφέων γιατρών.Διάλεξε τους τέσσερις τόμους της " Constitutional  Medicine,Endocrinology and Allergy"του Άγγλου Ervin Pulay,σε Γερμανική μετάφραση,φώναξε τον Πωλ να την βοηθήσει και τους έφεραν στο τραπέζι.Η Άννα άρχισε να διαβάζει  σε χαμηλό τόνο  και οι συμφοιτητές της  να σιγοψιθυρίζουν, να ζητάνε λεπτομέρειες,
να σχολιάζουν και να αναλύουν. Από τα διπλανά τραπέζια άρχισαν να διαμαρτύρονται και να παρακαλούν για ησυχία.Η Άννα πρότεινε να δανειστούν τα βιβλία και να επιστρέψουν στην αίθουσα.Η Άννα ανέβηκε στην έδρα άνοιξε τον ένα τόμο και άρχισε να διαβάζει.  Οι περαστικοί από το διάδρομο φοιτητές άκουσαν αυτή την όμορφη μελωδική φωνή της και μπήκαν στην αίθουσα,εκστασιασμένοι.
-" Στην περίπτωση του ινδικού χοιριδίου η αναφυλαξία εκδηλώθηκε μετά τη δεύτερη επαφή με το αντιγόνο,σε άλλες όμως περιπτώσεις  παρατηρούνται αναφυλακτικές αντιδράσεις αμέσως με την πρώτη επαφή με το αντιγόνο  ή μερικές ημέρες μετά την πρώτη επαφή χωρίς να έχει μεσολαβήσει δεύτερη επαφή. Η πρώτη περίπτωση αφορά την ευαισθητοποίηση,την αλλεργία δηλαδή που δημιουργήθηκε επίκτητα,δηλαδή μετά τη γέννηση.Στη δεύτερη περίπτωση υπήρχε  από πριν κάποια κληρονομική προδιάθεση στην αλλεργία.Βέβαια δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε κατά πόσον ο οργανισμός απέβλεπε σε κάποια μορφή άμυνας  με την αντίδραση ξένου λευκώματος-αντισώματος,στην περίπτωση του ινδικού χοιριδίου,ή έπραξε αυτό απλά,γιατί διέθετε τα κατάλληλα εφόδια,τα αντισώματα, εναντίον μίας αβλαβούς,ως φαίνεται από το αποτέλεσμα της πρώτης ένεσης με την ξένη για το ινδικό χοιρίδιο ουσίας,της οποίας το αποτέλεσμα της αμυντικής του  προσπάθειας δεν ήταν μονάχα νοσηρό αλλά προκαλούσε και το θάνατο. Εντούτοις υπάρχουν τύποι με έκδηλο τον αμυντικό χαρακτήρα,όπως παραδείγματος χάριν η αλλεργία των φυματικών.Εάν θελήσουμε να κάνουμε διάκριση μεταξύ αλλεργικών-ανοσοποιητικών  και απλών ανασοποιητικών μηχανισμών,το κάνουμε για να τονίσουμε ότι οι πρώτοι συνδυάζονται με έκδηλες κλινικές αντιδράσεις,όπως το φαινόμενο του Κωχ,ενώ οι δεύτεροι όχι,όπως η ανοσία στη διφθερίτιδα.
Είναι ενωρίς ακόμη να γίνει μία σοβαρή και απλή συζήτηση περί της φύσεως των χημικών αντιδράσεων μεταξύ αντιγόνου- αντισώματος  στις δύο αυτές περιπτώσεις  των μηχανισμών άμυνας".
-Ευχαριστούμε πολύ,Άννα,είπαν όλοι οι συμφοιτητές της και οι φοιτητές από τα άλλα τμήματα έδειξαν την παραδοχή τους με χειροκροτήματα και πολλά Ζήτω!!!!

Το Ποίημα του    Σαββατόβραδου
Στην άκρη της γλώσσας μου βρίσκεται και δεν μπορώ να το συγκρατήσω.Το βραβευμένο μιε Νόμπελ το 1979 ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη
                                 Άξιον εστί
                                   Τα Πάθη
Ιδού εγώ,λοιπόν
ο πλασμένος για τις μικρές Κόρες
και τα νησιά του Αιγαίου
ο εραστής του σκιρτήματος των ζαρκαδιών
και μύστης των φύλλων της ελιάς
ο ηλιοπότης και ακριδοκτόνος.
Ιδού εγώ καταντικρύ
του μελανού φορέματος των αποφασισμένων
και της άδειας των ετών
που τα τέκνα της άμβλωσε
γαστέρας,το άγκρισμα.
Λύνει αέρας τα στοιχεία και
βροντή προσβάλλει τα βουνά.
Μοίρα του ανθρώπου,πάλι μόνη
να σε, στα Στενά!
Στα στενά τα χέρια μου άνοιξα.
Στα στενά τα χέρια μου άδειασα
κι άλλα πλούτη δεν είδα
κι άλλα πλούτη δεν άκουσα
παρά βρύσες κρύες να τρέχουν.
Ρόδια ή Ζέφυρο ή Φιλιά
ο καθένας και τα όπλα του,είπα
Στα στενά τα ρόδια μου θ'ανοίξω.
Στα στενά φρουρούς τους Ζεφύρους
μου θα στήσω.
Τα φιλιά τα παλιά θ'απολύσω
που η λαχτάρα μου άγιασε.
Λύνει αέρας τα στοιχεία
και βροντή προσβάλλει τα βουνά
Μοίρα των αθώων
είσαι η δική μου Μοίρα.

Μνημονεύουμε τον σημαντικότερο,παλαιότερο,παγκοσμιότερο και μεγαλύτερο Έλληνα Μάγειρα του εικοστού αιώνα,τον Νικόλαο Τσελεμεντέ,ο οποίος απεβίωσε στις 2 Μαρτίου 1958 σε ηλικία 80 ετών.Με καταγωγή από την Σίφνο γεννήθηκε στην Αθήνα,όπου τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές και στη συνέχεια εργάστηκε στο εστιατόριο του θείου του στο Νέο Φάληρο από όπου και αρχίζει τη σταδιοδρομία του ως μάγειρας βήμα- βήμα.Στη συνέχεια αναχωρεί για την Βιέννη,όπου παραμένει ένα χρόνο συμπληρώνοντας τις σπουδές του.Όταν επιστρέφει στην πατρίδα εργάζεται ως μάγειρας σε διάφορες πρεσβείες.Από εκεί η πρόοδος του συνεχίζεται ακάθεκτη.Το έτος 1910 εκδίδει το περιοδικό " Οδηγός Μαγειρικής",το οποίο περιέχει Διεθνή Κουζίνα,νέα για τη μαγειρική και διατροφικές συμβουλές.Το έτος 1920 αναχωρεί για την Αμερική,όπου επιδίδεται σε  ανώτερες σπουδές ενώ παράλληλα εργάζεται στα καλύτερα εστιατόρια.Το 1932,όταν επιστρέφει,δημιουργεί σχολή Μαγειρικής-Ζαχαροπλαστικής,όπου παραδίδει και μαθήματα Διαιτολογίας κάνοντας τις Ελληνίδες νοικοκυρές ιδανικές συζύγους και μαγείρισσες,εισάγοντας τες στις γνώσεις της Ευρωπαϊκής κουζίνας,Μπεσαμέλ,Μπουγιαμπέσα και τα τοιαύτα.Για την ενέργεια του  αυτή επικρίθηκε και κατηγορήθηκε από τους πολύ συντηρητικούς συζύγους,ότι νόθευσε την Ελληνική κουζίνα.Μην τους ακούτε,όλες οι γεύσεις χρειάζονται.Αιωνία η μνήμη του

Τα παρελθοντικά γεγονότα της σημερινής ημέρας έχουν διαφορετικές αποχρώσεις
2 Μαρτίου 1913
Ο Ελληνικός  στρατός με τη προστασία του θωρηκτού "Σπέτσαι"απελευθερώνει τη Σάμο.
2 Μαρτίου 1917 στη Ρωσία μετά τη Φεβρουαριανή Επανάσταση παραιτείται ο Τσάρος Νικόλαος Β'και σχηματίζει προσωρινή  κυβέρνηση ο πρίγκηπας  Γκεόργκι Βολφ,ο οποίος κηρύσσει γενική αμνηστία,άρση δηλαδή της ποινικής δίωξης για πολιτικά αδικήματα,αυτονομία της Φιλανδίας, ανεξαρτησία της Πολωνίας, κατάργηση της θανατικής ποινής και το εργασιακό οκτάωρο.
2 Μαρτίου 1933 κάνει τη εμφάνιση του  πρώτη φορά στις κινηματογραφικές αίθουσες της Νέας Υόρκης ο γιγάντιος γορίλας  Κίνγκ Κόνγκ και αποτελεί ορόσημο στις ταινίες τρόμου.
2 Μαρτίου 1944 μεταδίδεται για πρώτη φορά από την τηλεόραση η απονομή των Όσκαρ.Η απονομή έγινε στο Grauman's Chines Theater
και ένα πισωγύρισμα στους νεότερους χρόνους
2 Μαρτίου 1980
Ο 21 ετών νεαρός τενίστας  Τζον Μακ Ένροου έφθασε στο Νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης.

Σήμερα η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Άγιου Ησύχιου του Συγκλητικού
Ένας νέος άνδρας Συγκλητικός στο επάγγελμα που έζησε στη Ρωμαϊκή Εποχή του τέταρτου μετά Χριστόν αιώνα επί  Αυτοκράτορα Γαλέριου Μαξιμιανού.Ήταν ο συμβουλάτορας του Αυτοκράτορα,αυτό σημαίνει το επάγγελμα Συγκλητικός.Εργαζόταν στον Ρωμαϊκό στρατό,αλλά ήταν πιστός Χριστιανός.Όταν οι Ρωμαίοι  άρχισαν τους διωγμούς των χριστιανών,ο Αυτοκράτορας Γαλέριος κάλεσε τον αξιωματικό του και συνέστησε στον Ησύχιο να εγκαταλείψει τη χριστιανική θρησκεία και να γίνει ειδωλολάτρης για να σωθεί.Ο Συγκλητικός Ήσύχιος δεν  δέχτηκε και συνέχιζε να ομολογεί την πίστη του στον ένα Θεό. Ο Αυτοκράτορας Γαλέριος θύμωσε πολύ και διέταξε τους στρατιώτες του να ξηλώσουν τα διακριτικά του αξιώματος του ενώπιον του πλήθους των συναδέλφων του και να τον ντύσουν με ταπεινά ρούχα.Ο Ησύχιος άντεξε την ταπείνωση και υπέμενε και στα άλλα βασανιστήρια,στα οποία  τον υπέβαλαν,ώσπου ο Γαλέριος διέταξε τους στρατιώτες του,που έδειξαν όλη τη σκληρότητα τους. Απεβίωσαν τον Ησύχιο,που έλαβε το στέφανο της αγιοσύνης και ήταν σαν σήμερα η ημερομηνία.
Χρόνια Πολλά

Μάθημα Γραμματικής
Το Ρήμα αγαπώ στις άλλες Εγκλίσεις
Πρώτη Τάξη- Δεύτερη Συζυγία

Υποτακτική εισάγεται με  αν,όταν,για να
Ενεστώτας:
αγαπώ,αγαπάς,αγαπά και αγαπάει,αγαπούμε και αγαπάμε,αγαπάτε,αγαπούν και αγαπάνε

Αόριστος:
αγαπήσω,αγαπήσεις,αγαπήσει, αγαπήσουμε,αγαπήσετε,αγαπήσουν

Παρακείμενος:
να έχω αγαπήσει ή να έχω αγαπημένο,να έχεις αγαπήσει ή να έχεις αγαπημένο,να έχει αγαπήσει ή να έχει αγαπημένο,να έχουμε αγαπήσει ή να έχουμε αγαπημένο,να έχετε αγαπήσει ή να έχετε αγαπημένο

Προστακτική
Ενεστώτας:
αγάπα
αγαπάτε

Αόριστος:
αγάπησα
αγαπήσετε

Απαρέμφατο
Αόριστος:
αγαπήσει

Μετοχή
Ενεστώτας:
αγαπώντας

Πριν προχωρήσουμε τη μετανάστευση μας στις ιστορίες των χωρών του Κόσμου θα μιλήσουμε για τη Μετανάστευση σαν ανθρώπινο φαινόμενο.
Συντονισμένη είναι η θεληματική μετακίνηση σημαντικού αριθμού ανθρώπων από τον φυσικό τόπο διαμονής τους σε ένα νέο τόπο κατάλληλο για εγκατάσταση.Οι μετακινήσεις  των πληθυσμών, από τους προϊστορικούς χρόνους,οφειλόταν συχνά στην έλλειψη φυσικών πηγών πλούτου και ιδιαίτερα,όπως είναι φυσικό, η έλλειψη στο νερό.
Κατά τη διάρκεια μίας μετανάστευσης οι μετανάστες ποιμένες και ναυτικοί έρχονται συχνά σε επιμιξία με τους γεωργούς,τους μόνιμους κατοίκους της περιοχής όπου μετανάστευαν.Αρκετές φορές συμμορίες πολεμιστών κατακτούσαν αγροκτήματα και εγκαθίστατο  μόνιμα σε αυτά. Ο ανθρωπολόγος Ρίτσαρντ Θέργουολντ 1869-1954 τονίζει πόσο συχνά ερχόταν σε επιμιξία οι μετανάστες με τους μόνιμα εγκατεστημένους  κατοίκους και αν επρόκειτο για αγροτικό πληθυσμό οι νέοι μετανάστες εμπλούτιζαν το περιορισμένο διαιτολόγιο των αγροτών με ψάρια και κρέας και προσέφεραν την επιτηδειότητα των στην οργάνωση και στις πολεμικές τέχνες,οι αγρότες τους προσέφεραν σιτηρά και λαχανικά και τους δίδασκαν πώς να χτίζουν τα σπίτια των.
Στο σύγχρονο κόσμο η κοινωνική πολιτική επιτρέπει σε πολλά άτομα να μετακινηθούν σε άλλες χώρες,αλλά η μετακίνηση αυτή δεν αφορά ολόκληρο λαό. Το φαινόμενο αυτό από την άποψη της εποικιζόμενης περιοχής,της περιοχής δηλαδή που εγκαθίστανται μετανάστες, ονομάζεται εισδοχή,δηλαδή είσοδος μεταναστών ή εποικισμός.Από την άποψη της  περιοχής από την οποία μετακινούνται  ονομάζεται Μετανάστευση.Η μετανάστευση ατόμων και των οικογενειών των αποτελεί και  σήμερα ένα σύγχρονο τρόπο μετατόπισης  πληθυσμών.

Ο Μάρτιος ή Μάρτης,όπως τον ονομάζει ο λαός,είναι ο τρίτος μήνας του Χρόνου και ο πρώτος μήνας της Άνοιξης,ο οποίος έχει 31 ημέρες. Στις 21 ημέρες θεωρείται  ότι η Άνοιξη μπήκε για τα καλά,συνήθως  από την ημέρα αυτή αρχίζει να ζεσταίνει ο καιρός περισσότερο,αν και "αν βρέξει ο Μάρτης δύο νερά και ο Απρίλης άλλο ένα χαρά  στον γεωργό που έχει πολλά σπαρμένα". Ο Μάρτης είναι ο αντίστοιχος μήνας στο Ρωμαϊκό ημερολόγιο,ο Mars= ο Άρης ή  ο Mercurius= o Ερμής,όπως θεωρούν άλλοι.
Από την Αρχαία Ελλάδα έρχεται και το έθιμο του Μάρτη ή της Μαρτιάς.
Είναι οι δύο πλεγμένες κλωστές,μία κόκκινη και μία άσπρη που βάζουν οι μητέρες στα κορίτσια τους,στον καρπό σαν βραχιόλι και στο δάκτυλο σαν δακτυλίδι για να μην τα κάψει ο ήλιος.
Στην Αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν Κρόκη  και το έβαζαν στο δεξί χέρι και στο αριστερό πόδι σαν βραχιόλι και αυτό γινόταν στις τελετές προς τιμή της Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης στα πλαίσια των Ελευσυνίων Μυστηρίων.
Στο αρχαίο αττικό ημερολόγιο ο Μάρτιος αντιστοιχούσε στις πρώτες δεκαπέντε μέρες με τον όγδοο μήνα τον Ανθεστηριώνα και στις επόμενες δεκαπέντε μέρες με τον ένατο μήνα τον Ελαφοβολιώνα.
Στις 21 Μαρτίου έχουμε ισημερία,όπου η Άνοιξη έρχεται πια κανονικά.Στις 25 Μαρτίου είναι η διπλή γιορτή ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και η Εθνική γιορτή, η Ελληνική Επανάσταση του 1821 και Χρόνια Πολλά σε όλους και όλες που γιορτάζουν την ονομαστική τους εορτή και να τα εκατοστήσουν όλοι και όλες που έχουν γενέθλια τον μήνα Μάρτιο.

Μάθημα Γραμματικής
Το Ρήμα αγαπώ
Ενεργητική Φωνή
Πρώτη Τάξη- Δεύτερη Συζυγία

Οριστική

Ενεστώτας:
αγαπώ,αγαπάς,αγαπά και αγαπάει,αγαπούμε και αγαπάμε,αγαπάτε,αγαπούν και αγαπάνε

Παρατατικός:
αγαπούσα,αγαπούσες,αγαπούσε,αγαπούσαμε,αγαπούσατε,αγαπούσαν

Αόριστος;
αγάπησα,αγάπησες,αγάπησε,αγαπήσαμε,αγαπήσατε,αγάπησαν

Περιφραστικοί  Χρόνοι
Εξακολουθητικός Μέλλοντας:
θ'αγαπώ,θ'αγαπάς,θ'αγαπά,θ'αγαπούμε,θ'αγαπάτε.θ'αγαπούν

Στιγμιαίος Μέλλοντας:
θ'αγαπήσω,θ'αγαπήσεις,θ'αγαπήσει,θ'αγαπήσουμε,θ'αγαπήσετε,θ'αγαπήσουν

Συντελεσμένος Μέλλοντας:
θα έχω αγαπήσει ή θα έχω αγαπημένο,θα έχεις αγαπήσει ή θα έχεις αγαπημένο,θα έχει αγαπήσει ή θα έχει αγαπημένο,θα έχουμε αγαπήσει ή θα έχουμε αγαπημένο,θα έχετε αγαπήσει ή θα έχετε αγαπημένο,θα έχουν αγαπήσει ή θα έχουν αγαπημένο

Παρακείμενος:
έχω αγαπήσει ή έχω αγαπημένο,έχεις αγαπήσει ή έχεις αγαπημένο,έχει αγαπήσει ή έχει αγαπημένο,έχουμε αγαπήσει ή έχουμε αγαπημένο,έχετε αγαπήσει ή έχετε αγαπημένο,έχουν αγαπήσει ή έχουν αγαπημένο.

Υπερσυντέλικος:
είχα αγαπήσει ή είχα αγαπημένο, είχες αγαπήσει ή είχες αγαπημένο, είχε αγαπήσει ή είχε αγαπημένο,είχαμε αγαπήσει ή είχαμε αγαπημένο,είχατε αγαπήσει ή είχατε αγαπημένο,είχαν αγαπήσει ή είχαν αγαπημένο.

Καλημέρα Καλό Μήνα
Η πρώτη ημέρα της Άνοιξης σήμερα 1 Μαρτίου που σηματοδοτεί κάθε χρόνο η γιορτή της Αγίας Ευδοκίας.Μία γυναίκα,που καταγόταν από τη Φοινίκη,από το τμήμα, της αρχαίας αυτής χώρας,που βρίσκεται προς τη Συρία.Ασκούσε το αρχαιότερο επάγγελμα, ήταν μία αμαρτωλή γυναίκα,που κάποια στιγμή αρρώστησε και εγκατέλειψε τον προηγούμενο αμαρτωλό βίο της.Βαπτίστηκε χριστιανή και έδωσε όλη την περιουσία της στους φτωχούς και έγινε κήρυκας του Ευαγγελίου.Η διάδοση του Ευαγγελίου προκάλεσε πολλές αντιδράσεις στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία,που φοβήθηκε από την ταχύτατη εξάπλωση της νέας θρησκείας,του χριστιανισμού,περισσότερο,γιατί σημαντικά πρόσωπα της Αυτοκρατορίας ασπάζονταν τον χριστιανισμό.Έτσι άρχισαν οι διωγμοί των χριστιανών,οι οποίοι είτε φυλακίζονταν και υποβάλλονταν σε φρικτά βασανιστήρια,είτε κατασπαράσσονταν στα στάδια  από τα άγρια θηρία. Η Αγία Ευδοκία  τελειώθηκε μαρτυρικά το 117 μετά Χριστόν, το τελευταίο έτος της Αυτοκρατορίας του Τραϊανού,μετά  την Αυτοκραρορία Τραίανού,οι χριστιανοί  κατέφευγαν στις  κατακόμβες για να μπορούν ανενόχλητοι να λατρεύουν τον Θεό.
Χρόνια Πολλά