Ο Ρήτωρ Ανδοκίδης
Ένας από τους δέκα Αττικούς Ρήτορες,που οι Αλεξανδρινοί Φιλόλογοι περιλαμβάνουν στον Κατάλογο τους,τον Κανόνα,όπως ονομάζεται,που έφερε στο φως της δημοσιότητας τον πρώτο μετά Χριστόν αιώνα,ο Ρωμαίος συγγραφέας και ερευνητής Καικίλιος από την Καλή Ακτή της Σικελίας, στο βιβλίο του " Περί του χαρακτήρος των δέκα ρητόρων",στον οποίον ο Ανδοκίδης βρίσκεται στη δεύτερη θέση κατά σειρά,ως ένας από τους σημαντικούς Αττικούς ρήτορες.
Ο Ανδοκίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το έτος 440 προ Χριστού και απεβίωσε το έτος 390 προ Χριστού σε άγνωστο μέρος,γιατί είχε εξοριστεί και για δεύτερη φορά.Γεννήθηκε από οικογένεια ευγενών.Οι πρόγονοι του κατείχαν ιερατικά αξιώματα ήταν κήρυκες στον Ναό της Θεάς Δήμητρας στην Ελευσίνα.
Ο Ανδοκίδης διέπρεψε ως Λογογράφος,συγγραφέας,δηλαδή,Λόγων,ομιλιών.
Εξορίστηκε από την Αθήνα και κατέφυγε στην Κύπρο,γιατί κατηγορήθηκε,ότι αναμείχθηκε στην ατιμωτική και ασεβή πράξη,μαζί με άλλους,οι οποίοι απεκλήθησαν Ερμοκοπίδες,γιατί μία νύχτα έσπασαν τις Ερμές,οι οποίες ήταν πλίνθινες κατασκευές με το κεφάλι του Θεού Ερμή και χρησίμευαν ως οδοδείκτες στους δρόμους της Αθήνας ή ως διαχωριστικό συνόρων. Θεωρείται μεγάλη ασέβεια η πράξη αυτή. Γλίτωσε την ποινή του θανάτου,γιατί ΄στη φυλακή ομολόγησε τους συνεργούς του.
Ο Ανδοκίδης από νεαρή ηλικία συνδέθηκε με πολιτικούς κύκλους της Αθήνας που ανήκαν στην αριστοκρατική παράταξη,ενώ ο ίδιος ΄ήταν ολιγαρχικός στις πολιτικές πεποιθήσεις του και καθόλου δημοκρατικός.
Το έτος 415 προ Χριστού,παραμονές της εκστρατείας των Αθηναίων στη Σικελία στα πλαίσια του Πελοποννησιακού πολέμου,θέλοντας να καταλάβουν την πόλη Συρακκούσες της Σικελίας,την οποία θα καθιστούσαν ορμητήριο για την απελευθέρωση των Ελληνίδων πόλεων της Κάτω Ιταλίας,κατηγορήθηκε ο Ανδοκίδης για την αποκοπή των κεφαλών των Ερμών. Τιμωρήθηκε με στέρηση στα πολιτικά του δικαιώματα και εξορίστηκε στην Κύπρο.
Δύο προσπάθειες να επιστρέψει από την εξορία απέτυχαν.Στη δεύτερη προσπάθεια έγραψε τον λόγο του "Περί της εαυτού καθόδου".
Ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη ο Κορινθιακός Πόλεμος 395-387 προ Χριστού αναμείχθηκε στα πολιτικά ζητήματα της Αθήνας και στάλθηκε ως πρεσβευτής στη Σπάρτη,αλλά δεν πέτυχε να φέρει ένα καλό αποτέλεσμα.Μετά και από αυτή την αποτυχία ο Ανδοκίδης έφυγε από την Αθήνα και ήταν η τελευταία φορά.
Οι λόγοι που συνέγραψε αφορούν την υπεράσπιση στον εαυτό του.Στο λογογράφημα του "Περί των Μυστηρίων" υπερασπίζεται την κατηγορία εναντίον του Περί προσβολής των Μυστηρίων.
Στον λόγο του "Περί της εαυτού καθόδου"αναφέρεται στην απώλεια των πολιτικών του δικαιωμάτων.
Στον λόγο του "Περί της προς Λακεδαιμονίους ειρήνης" αναφέρεται στη διπλωματική του αποστολή στη Σπάρτη και ο λόγος του
"Κατά Αλκιβιάδου".
Οι λόγοι του Ανδοκίδη διακρίνονται για την απλότητα και την πειστικότητα στο ύφος τους,αλλά δεν έχουν τη δεξιοτεχνία των
άλλων ρητόρων.
Ένας από τους δέκα Αττικούς Ρήτορες,που οι Αλεξανδρινοί Φιλόλογοι περιλαμβάνουν στον Κατάλογο τους,τον Κανόνα,όπως ονομάζεται,που έφερε στο φως της δημοσιότητας τον πρώτο μετά Χριστόν αιώνα,ο Ρωμαίος συγγραφέας και ερευνητής Καικίλιος από την Καλή Ακτή της Σικελίας, στο βιβλίο του " Περί του χαρακτήρος των δέκα ρητόρων",στον οποίον ο Ανδοκίδης βρίσκεται στη δεύτερη θέση κατά σειρά,ως ένας από τους σημαντικούς Αττικούς ρήτορες.
Ο Ανδοκίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το έτος 440 προ Χριστού και απεβίωσε το έτος 390 προ Χριστού σε άγνωστο μέρος,γιατί είχε εξοριστεί και για δεύτερη φορά.Γεννήθηκε από οικογένεια ευγενών.Οι πρόγονοι του κατείχαν ιερατικά αξιώματα ήταν κήρυκες στον Ναό της Θεάς Δήμητρας στην Ελευσίνα.
Ο Ανδοκίδης διέπρεψε ως Λογογράφος,συγγραφέας,δηλαδή,Λόγων,ομιλιών.
Εξορίστηκε από την Αθήνα και κατέφυγε στην Κύπρο,γιατί κατηγορήθηκε,ότι αναμείχθηκε στην ατιμωτική και ασεβή πράξη,μαζί με άλλους,οι οποίοι απεκλήθησαν Ερμοκοπίδες,γιατί μία νύχτα έσπασαν τις Ερμές,οι οποίες ήταν πλίνθινες κατασκευές με το κεφάλι του Θεού Ερμή και χρησίμευαν ως οδοδείκτες στους δρόμους της Αθήνας ή ως διαχωριστικό συνόρων. Θεωρείται μεγάλη ασέβεια η πράξη αυτή. Γλίτωσε την ποινή του θανάτου,γιατί ΄στη φυλακή ομολόγησε τους συνεργούς του.
Ο Ανδοκίδης από νεαρή ηλικία συνδέθηκε με πολιτικούς κύκλους της Αθήνας που ανήκαν στην αριστοκρατική παράταξη,ενώ ο ίδιος ΄ήταν ολιγαρχικός στις πολιτικές πεποιθήσεις του και καθόλου δημοκρατικός.
Το έτος 415 προ Χριστού,παραμονές της εκστρατείας των Αθηναίων στη Σικελία στα πλαίσια του Πελοποννησιακού πολέμου,θέλοντας να καταλάβουν την πόλη Συρακκούσες της Σικελίας,την οποία θα καθιστούσαν ορμητήριο για την απελευθέρωση των Ελληνίδων πόλεων της Κάτω Ιταλίας,κατηγορήθηκε ο Ανδοκίδης για την αποκοπή των κεφαλών των Ερμών. Τιμωρήθηκε με στέρηση στα πολιτικά του δικαιώματα και εξορίστηκε στην Κύπρο.
Δύο προσπάθειες να επιστρέψει από την εξορία απέτυχαν.Στη δεύτερη προσπάθεια έγραψε τον λόγο του "Περί της εαυτού καθόδου".
Ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη ο Κορινθιακός Πόλεμος 395-387 προ Χριστού αναμείχθηκε στα πολιτικά ζητήματα της Αθήνας και στάλθηκε ως πρεσβευτής στη Σπάρτη,αλλά δεν πέτυχε να φέρει ένα καλό αποτέλεσμα.Μετά και από αυτή την αποτυχία ο Ανδοκίδης έφυγε από την Αθήνα και ήταν η τελευταία φορά.
Οι λόγοι που συνέγραψε αφορούν την υπεράσπιση στον εαυτό του.Στο λογογράφημα του "Περί των Μυστηρίων" υπερασπίζεται την κατηγορία εναντίον του Περί προσβολής των Μυστηρίων.
Στον λόγο του "Περί της εαυτού καθόδου"αναφέρεται στην απώλεια των πολιτικών του δικαιωμάτων.
Στον λόγο του "Περί της προς Λακεδαιμονίους ειρήνης" αναφέρεται στη διπλωματική του αποστολή στη Σπάρτη και ο λόγος του
"Κατά Αλκιβιάδου".
Οι λόγοι του Ανδοκίδη διακρίνονται για την απλότητα και την πειστικότητα στο ύφος τους,αλλά δεν έχουν τη δεξιοτεχνία των
άλλων ρητόρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου