Ο Ρήτωρ Λυκούργος
Στον Κατάλογο,τον "Κανόνα των δέκα Αττικών Ρητόρων", σημαντική θέση κατέχει ο Αθηναίος ρήτορας Λυκούργος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν απόγονος παλαιάς οικογένειας των Αθηνών. Φοίτησε στην Ακαδημία του Πλάτωνα,όπου διδάχτηκε τη Φιλοσοφία και αργότερα διδάχτηκε την Ρητορική με  διδάσκαλο τον Ισοκράτη.
Στην πολιτική αναμείχθηκε από νεαρή ηλικία και ως απόγονος παλαιάς αθηναϊκής οικογένειας,καθώς ήταν, ακολούθησε τις αρχές,οι οποίες καθόριζαν τους παλαιούς Αθηναίους πολιτικούς:
Προσήλωση  στη θρησκεία και στους Θεούς της πόλης.
Λιτότητα στον ιδιωτικό βίο.
Αμείλικτη στάση σε εκείνον που πρόδιδε την πόλη ή παρέβαινε τους καθιερωμένους ηθικούς και πολιτικούς κανόνες.
Ο Λυκούργος ήταν φίλος με τους  δύο σημαντικούς ρήτορες,τον ρήτορα Δημοσθένη και τον  ρήτορα Υπερείδη,με τους οποίους είχε τις ίδιες πολιτικές πεποιθήσεις.Ήταν εναντίον του βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου( κάθε πόλη στην Αρχαία Ελλάδα ήταν και κράτος. Πόλις- Κράτος) και είχαν συνταχθεί,ήταν μεταξύ των δέκα ηγετών στο αντιμακεδονικό κόμμα της Αρχαίας Αθήνας.
Ο Λυκούργος πολλές φορές εμφανίστηκε ως δημόσιος κατήγορος εναντίον δημοσίων λειτουργών,που έβλαπταν το συμφέρον της πόλης των Αθηνών. Οι δραστηριότητες του, το ενδιαφέρον που έδειχνε στα πολιτικά πράγματα της πόλης, η ασφάλεια που ένοιωθαν οι πολίτες της Αθήνας,έθρεψαν την αγάπη προς  το πρόσωπο του τόσο πολύ,ώστε όταν ο Μέγας Αλέξανδρος απαίτησε από τους Αθηναίους πολίτες να του παραδώσουν τους δέκα ηγέτες της αντιμακεδονικής παράταξης μεταξύ των οποίων ήταν και ο Λυκούργος,οι συμπολίτες του αρνήθηκαν να παραδώσουν τον Λυκούργο.
Ο Λυκούργος τιμούσε ιδιαιτέρως τον Θεό Διόνυσο γιαυτό,όταν ανέλαβε σημαντικές θέσεις  φρόντισε  στο θέατρο του Διονύσου στις παρυφές της Ακρόπολης να  γίνουν οι κερκίδες πέτρινες και όχι ξύλινες,όπως ήταν μέχρι τότε.Στην ίδια τοποθεσία ανήγειρε και τα αγάλματα των τριών σημαντικών τραγικών ποιητών της Αθήνας,του Αισχύλου,του Σοφοκλή και του Ευριπίδη. Το συγγραφικό έργο του ρήτορα Λυκούργου περιελάμβανε την εποχή αυτή δεκαπέντε δικανικούς λόγους,από τους οποίους,ο ίδιος ο Λυκούργος εκφώνησε δύο λόγους  στο δικαστήριο υπερασπιζόμενος τον εαυτόν του σε δίκες λογοδοσίας,τα  "εύθυνα"= ο απολογισμός των αρχόντων για τα πεπραγμένα τους.
Μέχρι των ημερών μας  σώθηκε ο λόγος του ο "Κατά Λεωκράτους",που εκφώνησε στο δικαστήριο ο ίδιος ο Λυκούργος.
Ο Λεωκράτης ήταν ένας Αθηναίος πολίτης,ο οποίος εγκατέλειψε την Αήνα και κατέφυγε στη Ρόδο μετά την ήττα της Αθήνας και των συμμάχων της,στη μάχη της Χαιρώνιας,από τους Μακεδόνες.
Ο Λυκούργος τον κατηγορεί για εσχάτη προδοσία.Οι κατηγορίες του δεν βασίζονται στους σχετικούς νόμους,αλλά στην ανάρμοστη συμπεριφορά του και στα καθήκοντα που έχει ένας πολίτης.Ο Λυκούργος παραθέτει στο λόγο του τα ψηφίσματα και τα μέτρα που λαμβάνει η πόλη στη προσπάθεια της να αντιμετωπίσει τη δυσχαιρή κατάσταση,στην οποία βρίσκεται η πόλη.Ένα από τα μέτρα αυτά καθιστούσε ένοχους προδοσίας,όσους από τούδε και στο εξής θα εγκατέλειπαν την Αθήνα.Ο Λυκούργος εστιάζει τον λόγο του στην ηθική και όχι στη νομική πλευρά της υπόθεσης.
Ανάλογη είναι και η καταγγελία του Λυκούργου εναντίον κάποιου άλλου Αθηναίου πολίτη του Αυτόλυκου,"Κατά Αυτόλυκου".Η τιμωρία που ζητούσε ο Λυκούργος και σε αυτή την υπόθεση ήταν πολύ σκληρή.Ζητούσε την καταδίκη του Αυτόλυκου σε θάνατο.
Ο Λυκούργος ήταν άνθρωπος σκληρός και αυστηρός γιαυτό και δεν δίσταζε να προτείνει την ποινή του θανάτου για όσους αθετούσαν το χρέος προς την πατρίδα.
Στο έργο του Ρήτορα  Λυκούργου βρίσκουμε να παραθέτει πολλά χωρία από ποιητές,όπως και τη ρήση από τον "Ερεχθέα" του Ευριπίδη. Στο ύφος   του  συγγραφικού έργου  του  Λυκούργου είναι φανερή   η επίδραση του Ισοκράτη.