Το Ποίημα του Σαββατόβραδου

Από το βραβευμένο με Νόμπελ το έτος 1979 ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη Άξιον εστί η συνέχεια
                                          Τα πάθη
Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.
Εκεί σπάροι και πέρκες
ανεμόδαρτα ρήματα
ρεύματα πράσινα μες τα γαλάζια
 όσα είδα στα σπλάχνα μου ν'ανάβουν
σφουγγάρια,μέδουσες
 με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων
 όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη
Εκεί ρόδια,κυδώνια
Θεοί μελαχρινοί
θείοι και εξάδελφοι
 το λάδι αδειάζοντας μες τα πελώρια κιούπια
και πνοές από τη ρεματιά ευωδιάζοντας
λυγαριά και σχίνο
σπάρτο και πιπερόριζα
 τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων
 ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα πρώτα  Δόξα Σοι!
Εκεί δάφνες και βαγιές
θυμιατό και λιβάνι
ευλογώντας  τις πάλες και τα καριοφύλια.
Στο χώμα το στρωμένο με τ'αμπελομάντιλα
κνίσες,τσουγκρίαματα
και Χριστός Ανέστη
 με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων
με αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου με τα πρώτα λόγια του Ύμνου.