Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

To  Κυριακάτικο  Μυθιστόρημα

Θαυμάσια περνούσαν  στο Μόναχο η Άννα και ο Δημήτρης.Παρακαλουθούσαν ανελλιπώς τα μαθήματα τους στο πανεπιστήμιο,διάβαζαν πολύ,διασκέδαζαν στις μπυραρίες με τους συμφοιτητές τους ,ερωτευόντουσαν  κάποτε κάποτε,όταν  οι περιστάσεις ήταν κατάλληλες. Θυμόντουσαν τους γονείς όλο και πιο σπάνια.Ο Ερρίκος είχε αναλάβει αυτό το καθήκον.
Κάθε τόσο υπενθύμιζε στα παιδιά να θυμούνται τους γονείς και να επικοινωνούν μαζί τους.
- Τα νιάτα τα νιάτα έλεγε συχνά.
Πόσο ξεχασιάρικα είναι μα και πόσο ανέμελη είναι αυτή η ηλικία.
Ξεχνούν τους γονείς,ξεχνούν τα πάντα και αφοσιώνονται στις σπουδές τους και στον γλυκό νεανικό σύντροφο τους.
 Οι δύο μεγάλες αγάπες των παιδιών όσο ακόμη σπουδάζουν, η αγάπη για το πανεπιστήμιο,για την σχολή τους,για το αντικείμενο  της ενασχόλησης τους και η αγάπη στη νεανική συντροφιά τους.
 Ο Ερρίκος τα γνώριζε πολύ  καλά όλα αυτά,όλη αυτή την καλή διάθεση των νέων,γιατί  και ο ίδιος είχε περάσει από αυτό το στάδιο,από  αυτήν  την ψυχική ενάργεια,τον έρωτα για τη σπουδή του και για την κοπέλλα του.
 Κάθε τόσο λοιπόν υπενθύμιζε στην Άννα και στον Δημήτρη  να μην ξεχνούν τους γονείς τους. Επικοινωνείστε μαζί τους μην αγωνιούν,έλεγε.
Μα αν αγωνιούν,κύριε Ερρίκο,θα επικοινωνήσουν εκείνοι μαζί μας,αντέλεγε καμία φορά η Άννα.
-Ναι,καρίτσι μου,αλλά οι γονείς σας εργάζονται.
Είναι τόσο απησχολημένοι πρέπει κι εσείς να φροντίζετε.
-Να είσαι καλά Ερρίκο,έλεγε ο Δημήτρης που μας  θυμίζεις.
-Ναι,παιδιά,να επικοινωνείτε,σας παρακαλώ,έλεγε ο Ερρίκος.
-Έχουμε κι εμείς τόση απασχόληση που δεν αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο  πώς περνά.
-Γνωρίζουν όμως τα αισθήματα μας,την αγάπη που τρέφουμε γι αυτούς.
- Γι αυτό διαβάζουμε πολύ.
-Θέλουμε να τελειώσουμε το πανεπιστήμιο όσο μπορούμε πιο γρήγορα, για  να βρεθούμε και πάλι κοντά τους.
Ο Φθινοπωρινός μήνας,ο Νοέμβρης κόντευε να τελειώσει και η Άννα ανυπομονούσε να έρθουν τα Χριστούγεννα.Ο Όττο,ο αδελφός της Helga είχε καλέσει όλους να περάσουν αυτές τις γιορτινές ημέρες στο κτήμα του,στην Άνω Βαυαρία,στο χωριό τους,κάτω από τις χιονισμένες Άλπεις.
Η Άννα είχε μεγάλη αγωνία.
Πήγαινε και ερχόταν στο πανεπιστήμιο.
Διάβαζε με περισσότερο νεύρο από την ανυπομονησία να βρεθεί κοντά στην όμορφη οικογένεια του Όττο.
Θέλει να γνωρίσει τη γιαγιά,που είχε αρρωστήσει και  πέρασαν εκείνες τις ημέρες τόση αγωνία για την υγεία της.Θυμήθηκε τις όμορφες βραδιές που πέρασε με τον αγαπημένο της εκείνες τις ημέρες που η Helga έλλειπε.Η αγωνία για την τύχη της γιαγιάς.Όλα αυτά βοήθησαν την νεανική ψυχή της Άννας να αγαπήσει περισσότερο το Μόναχο,την Βαυαρία,την Γερμανία γενικότερα.
Ο  ΑΓΙΟΣ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ    ΕΟΡΤΑΖΕΙ  ΣΗΜΕΡΑ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ



ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Μέγαν εύρατον εν ταις κινδύνοις,
σε υπέρμαχον, η οικουμένη.
Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον.
Ως ουν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν,
εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα,
ούτως Άγιε Μεγαλομάρτυς Δημήτριε,
Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,δωρήσασθαι
ημίν το μέγα έλεος.

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

To  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

 Της       
Σοφίας  Μαυροειδή-Παπαδάκη

           Η  ΔΑΣΚΑΛΑ
Πόσες φορές  αποτραβιέται,
μονάχη, πέρα απ'τα παιδιά,
και πικραμένη συλλογιέται
όσα της σφίγγουν την καρδιά.
Ω! τα χρυσά που φύγαν νιάτα,
με όνειρα πόσα ήταν γεμάτα.

Προβιβασμοί,υποτροφία,
κάποια της τύχης αλλαγή,
δύο τρία χρόνια υπηρεσία,
κι ένας λεβέντης μιαν αυγή,
που θα την κλειούσε αρχόντισσα του,
στο σπίτι του και στην καρδιά του.

Μά'ταν φτωχό το σπιτικό της,
και καρτερούσαν να θραφούν
γονιοί κι αδέλφια απ΄το μισθό της
και χρέη πολλά να πληρωθούν,
κι αυτός,μικρός,δεν εξαρκούσε,
κι όλο πιο μπρος τον εξοφλούσε.

Έχει σβηστεί στο πρόσωπό της
κάθε της νιότης ομορφιά.
Κι όσα διδάσκει στο σκολειό της,
δεν τα πιστεύει εκείνη πια.
Κι όλο και γίνεται η δασκάλα
πιο νευρική και πιο ασπρομάλλα.

Άλλες μαθήτριες παντρευτήκαν,
άλλες,παιδάκια,γίναν νιές.
Από τη μνήμη της σβηστήκαν
πόσες εδίδαξε γενιές.
Στη νιότη της,που ανθεί και δένει
μετράει τα χρόνια της θλιμμένη.

Κι όμως στην έδρα της εκείνη,
για λευτεριά, για  δικαιοσύνη,
διδάσκει πάντα και κηρύττει,
με ραγισμένη τη φωνή,
που όλο και βγαίνει πιο βραχνή,
από το χρόνιο φαρυγγίτη.


Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Αγαπημένοι μου αναγνώστες να ολοκληρώσουμε το θέμα το σχετικό με τους αθίγγανους και να ασχοληθούμε σήμερα με την σημασία της  λέξης  και με τα σχετικά που αφορούν την ενδυμασία τους,την τροφή τους,την διακυβέρνηση  τους.
Πριν προχωρήσουμε είναι αναγκαίο να σημειώσουμε ότι η ιδιαιτερότητα που παρουσιάζει η φυλή των τσιγγάνων έχει απασχολήσει  και απασχολεί πολλούς επιστήμονες οι οποίοι εντυπωσιάζονται από τη νομαδική ζωή τους και γι αυτό το λόγο την μελετούν, σαν κοινωνικό φαινόμενο.
Το ενδιαφέρον των επιστημόνων και η περιέργεια που οδηγεί στην μελέτη της ζωής των αθιγγάνων οφείλεται στην κοινονικότητα που παρουσιάζουν και στην καλή συμπεριφορά τους,στον νομαδικό και πλάνητα βίο τους.Επίσης να επισημάνουμε ότι οι πληροφορίες για το ιστορικό παρελθόν τους είναι γενικές,αφορούν όλους τους αθίγγανους παγκοσμίως..
Η λέξη αθίγγανος  σημαίνει αυτόν που δεν θίγει και δεν θίγεται,προφανώς γιατί απέφευγαν να έλθουν σε επαφή με άλλους.
Η πολύχρωμη εντυπωσιακή και ξεχωριστή, παραδοσιακή ενδυμασία τους, δεν αποτελούσε εθνική ενδυμασία,προερχόταν από την χώρα στην οποία ηταν εγκατεστημένοι,όπως η Ισπανία.
 Οι γνήσιοι νομάδες είχαν μακρυά μαλλιά, άνδρες και γυναίκες,τα οποία σκέπαζαν  τους ώμους των και σχημάτιζαν βοστρύχους. Σπάνια φορούσαν χρυσαφικά και τα συνήθη κοσμήματα τους χρησίμευαν ως  φυλακτά. Τα περιδέραια τους κατασκεύαζαν από σπόρους οσπρίων και φρούτων,από κάστανα,από οστά ιχθύων και από όστρακα.
Το καλύτερο φαγητό τους είναι το ψητό κοτόπουλο με εκλεκτότερο έδεσμα τον ακανθόχοιρο.Δημοφιλής είναι η ξινή σούπα Αγαπούν το λίπος.Δεν αγαπούν τα αυγά.  Αυστηρή είναι η απαγόρευση βρώσης κρέατος ίππου.Την άνοιξη προσθέτουν στο διαιτολόγιο τους άγρια χόρτα ή καλλιεργημένα,τρυφερές τσουκνίδες και φρούτα. Μεγάλη κατανάλωση γίνεται στα μανιτάρια.
Οι αθίγγανοι τηρούν με μεγάλη αυστηρότητα έναν κανόνα,όταν κλέβουν τρόφιμα,δεν κλέβουν ποτέ μαγειρευμένες τροφές,γιατί προτιμούν τις δικές τους. Σπάνια χρησιμοποιούν τον φούρνο, μόνο αν έχουν διδαχθεί τη χρήση του από νοικοκυρά, που δεν είναι αθιγγάνα.
Ο καπνός γι αυτούς είναι είδος πρώτης ανάγκης Δεν υπάρχει άνδρας και ηλικιωμένη γυναίκα χωρίς πίπα.Το οινόπνευμα είναι μία από τις αδυναμίες τους.
Η Διακυβέρνηση τους συνίσταται σε μία στοιχειώδη μορφή κυβέρνησης.
Κάθε φυλή έχει έναν άνδρα,αιρετό ως αρχηγό,ο οποίος είναι
 παρών στους γάμους,οπωσδήποτε,διαφορετικά ο γάμος θεωρείται άκυρος,χωρίς την παρουσία του,παρόλο που η καθαγίαση γίνεται από την μητέρα της φυλής.
Η γηραιότερη αθιγγάνα,η μητέρα της φυλής, είναι η σύμβουλος του αρχηγού,η οποία  δεν εμφανίζεται ποτέ δημοσίως,ενεργεί παρασκηνιακά. Η γνώμη της έχει βαρύτητα και τη ζητούν για όλα τα προβλήματα τους.Είναι η φύλακας του ηθικού κώδικα.
Τις  μετακινήσεις της φυλής  αποφασίζει ο αρχηγός της,ο οποίος σχεδιάζει την πορεία που ακολουθούν.
Οι αθίγγανοι είχαν ιδίους νόμους και δικαστήρια,στα οποία προσήρχοντο μόνο τα γηραιότερα μέλη της φυλής.
 Τα βαρύτερα αδικήματα είναι η απιστία, η κλοπή εις βάρος άλλου αθίγγανου,η κατανάλωση κρέατος σκύλου ή ίππου και οι βλασφημίες.
Οι παραβάτες των νόμων της φυλής τιμωρούνται με οστροκισμό,μία τιμωρία σκληρότατη  στους αθίγγανους.
Οι ιδιωτικές διαφορές δεν είναι στην δικαιοδοσία του αρχηγού.
Είναι στη δικαιοδοσία του οικογενειάρχη
Παλαιότερα οι αθίγγανοι διέμεναν σε σκηνές και ο αρχηγός της οικογένειας είχε δικό  κάρο και ίππους,που το τραβούσαν . Την  έλλειψη των ίππων αναπλήρωναν οι όνοι ή οι αγελάδες

Οι αθίγγανοι στας ΗΠΑ και στον Καναδά χρησιμοποιούσαν αυτοκίνητο.
Το συνηθέστερο υλικό για την κατασκευή της σκηνής τους είναι ο μουσαμάς. 
Οι σκηνές των αθίγγανων της Τουρκίας είναι κατασκευασμένες από ψάθα.
Στην ανατολική Ευρώπη χρησιμοποιούν το  φλοιό των δένδρων στη κατασκευή της σκηνής τους.
Οι αθίγγανοι χτίζουν μόνιμες κατοικίες στις οποίες οι ίδιοι σπάνια μένουν εκεί μέσα.
Οι αληθινοί αθίγγανοι δε δείχνουν καμία συμπάθεια προς τη κλειστή κατοικία ούτε και όταν το χειμωνιάτικο ψύχος είναι βαρύ.

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Aγαπημένοι μου αναγνώστες συνεχίζουμε και σήμερα την πραγματεία μας την σχετική με τους αθίγγανους,όπως είναι η κλασσική ονομασία τους.
 Οι αθίγγανοι, παρά το ότι είναι απηλλαγμένοι από περιορισμούς επιβαλλόμενους προς τον εαυτόν τους,έχουν πολλά ταμπού, από τα οποία τα περισσότερα συνδέονται με  την καθαριότητα. Θεωρούν ότι τα γατιά και τα σκυλιά είναι ακάθαρτα ζώα.Τους ίππους θεωρούν καθαρά ζώα.
Όπως συμβαίνει συχνά με τους λαούς που έχουν  αντιλήψεις  πρωτόγονες έτσι και οι αθίγγανοι θεωρούσαν τις γυναίκες ακάθαρτες.
Πολλοί αθίγγανοι δεν τρώνε ούτε πίνουν τροφές και ποτά ούτε αγγίζουν πιάτο ή κύπελλο  πάνω από τα οποία πέρασε γυναίκα.Αυτό ίσχυε,προφανώς  σε παλαιότερες εποχές,όταν οι αθίγγανοι έτρωγαν στο πάτωμα,πάνω στο σοφρά.
 Ένας θρύλος λέει ότι ένας αθίγγανος υπεχρέωσε τη σύζυγο του να περπατήση πολλά χιλιόμετρα μέχρι να φτάσει στο χωριό τους,το οποίο απείχε μόνο ένα χιλιόμετρο γιατί ήθελε να μην περάσει από εκεί από  όπου ο σύζυγος της αντλούσε πόσιμο νερό.
Η γυναίκα δεν επιτρέπεται να περάσει μπροστά από έναν άνδρα,που είναι καθισμένος, ακόμη και αν αυτός είναι ο σύζυγος της. Η έμμηνος ρύση μετά τον τοκετό θεωρείται ιδιαίτερα επικίνδυνη  και αν  ο τοκετός συμβεί μέσα σε άμαξα όλα τα αντικείμενα θεωρούνται μολυσμένα και τα πετούν στα απορρίμματα. 
 Μία άλλη παράδοση αναφέρεται από τους αθίγγανους της Ρουμανίας και της Σκωτίας,η οποία θυμίζει την διήγηση από τον Ηρόδοτο που ιστορεί τον βασιλέα Ραμψίνιτο και τον ευφυή κλέπτη.Πολλές άλλες ιστορίες των αθιγγάνων θυμίζουν ελληνικούς θρύλους,όπως επίσης ρουμανικούς και βαλκανικούς θρύλους. Ο Φράνσις Χάϊντς Γκρούμ θεωρεί ότι οι αθίγγανοι έφεραν ιστορίες από τις Ινδίες με θέματα που συναντώνται στις παραδόσεις πολλών λαών,τις οποίες συνέλεξαν κατά την διάβαση τους μέσα από αυτές τις χώρες.Γι αυτό οι παραδόσεις τους αποτελούν αμάλγαμα διαφόρων στοιχείων,όπως η γλώσσα τους και αυτός ο ίδιος ο λαός.
 Οι μύθοι παραδίδονται περιληπτικώς και το περιεχόμενο τους αφορά πνεύματα του δάσους και των ποταμών,νηρηϊδες,γίγαντες και υπερφυσικά όντα.
Οι ανθρώπινοι χαρακτήρες ομοιάζουν προς εκείνους του Γκριμ: πριγκίπισσες που εκτελούν χρέη υπηρετριών,ξυλοκόποι οι οποίοι γίνονται πρίγκιπες,ζηλότυπες μητρυιές
Το περιβάλλον επηρεάζει τα  διάφορα γεγονότα,όπως αυτά που αφορούν την δύναμη του χριστιανικού σταυρού.
 Οι αθίγγανοι φημίζονται ανέκαθεν ως καλοί μουσικοί όμως δεν είναι δημιουργοί, αφομοιώνουν μόνο την μουσική των χωρών από τις οποίες διέρχονται και την προσαρμόζουν στον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους.
 Περί τα τέλη του Μεσαίωνα ο πλανόδιος αθίγγανος με το βιολί ή με την κιθάρα του από όποια χώρα  περνούσε  αφομοίωνε τη μουσική της χώρας.
Από τον 15ο αιώνα στην Ουγγαρία γίνεται λόγος περί αθιγγάνων μουσικών.
Τον 16ο αιώνα αναφέρεται ένας διάσημος βιολιστής ο  Δημήτριος Κάλμαν.
Αθίγγανοι βιολονίστες συνώδευαν συνήθως τους αρχηγούς του Ουγγρικού στρατού στον πόλεμο.Αυτό το έθιμο επικράτησε μέχρι το έτος 1848.
  Οι αθίγγανοι τον 18ο αιώνα ήσκησαν την ισχυρότερη επίδραση τους επί της μουσικής.Αυτή την εποχή το βιολί έγινε το υπέρτατο όργανο τους.
Ο διάσημος συνθέτης και πιανίστας Φράντς Λίστ  στο βιβλίο του "ο αθίγγανος στην μουσική" διατύπωσε πρώτος την θεωρία ότι η ουγγρική μουσική είναι αθιγγανικής προέλευσης.
Ίσως η πλέον σημαντική σύνθεση με αθιγγάνικο θέμα είναι η "Κάρμεν"  του Μπιζέ.
Οι συνθέτες,όπως ο Λίστ,ο Μπράμς,ο Στράους υιός και πολλοί άλλοι,οφείλουν πολλά στην αθιγγανική  μουσική.
 Η  συμβολή  τους στη λογοτεχνία,όντες αγράμματοι οι αθίγγανοι,δεν είναι μεγάλη.
Πρώτο αθιγγανικό μυθιστόρημα θεωρείται το "Ursitory" του Μαξίμωφ, το οποίο  γράφτηκε  στην Γαλλική γλώσσα και  το έτος 1949 έγινε η μετάφραση του στην Αγγλική γλώσσα.
Στους  ταλαντούχους  συγγραφείς περιλαμβάνονται ο Ούχλικ  και ο Αλέξανδρος Πέτροβιτς στην Γιουγκοσλαβία.
 Ήδη από το έτος 1691,ο Ιώβ Λούντολφ βρήκε ομοιότητες της αθιγγανικής γλώσσας και της ινδοστανικής και ο Γιάκομπ Καρλ Χρίστοφ  Ρέντιγκερ  διετύπωσε το έτος 1777 την θεωρία ότι η αθιγγανική γλώσσα κατάγεται από την ινδοστανική.
 Το 1783 ο Γκρέλλμαν προσκόμισε περισσότερα επιστημονικά στοιχεία
Ο πρώτος που προέβη σε αυθεντικές επιστημονικές μελέτες της γλώσσας  ήταν ο A.Pott.
Aργότερα ο Έλληνας Α.Πασπάτης πρόσθεσε λεπτομερή έκθεση περί της γλώσσας των αθίγγανων της Τουρκίας,η οποία είναι μία μορφή της γλώσσας ολιγότερο παραφθαρμένη από τις ομιλούμενες αλλού γλώσσες.Πολλές μελέτες των διαλέκτων της  αθιγγανικής γλώσσας είδαν το φως της δημοσιότητας.
Οι  διάλεκτοι διαφέρουν από χώρα σε χώρα και έχουν  πολλές ποικιλίες.
Η αμιγέστερη ευρωπαική αθιγγανική διάλεκτος είναι της Βουλγαρίας
Η πλέον πρωτόγονη είναι της Συρίας.
 Η αθιγγανική γλώσσα έχει οκτώ πτώσεις,όπως και η σανσκριτική.
Ελάχιστα ουσιαστικά λήγουν  σε -α, σε-ο (αρσενικά),σε -ι ( αρσενικά και θηλυκά) και τα περισσότερα λήγουν σε σύμφωνο.
Το ουδέτερο γένος πλέον δεν υφίσταται,όπως και ο δυϊκός αριθμός.
Τα επίθετα λήγουν σε -ο με πληθυντικό σε -ε και γενικώς ακολουθούν την κλίση των ουσιαστικών σε-ο.
Ο συγκριτικός βαθμός  σχηματίζεται συνήθως με την προσθήκη του  -πο  στον θετικό βαθμό.
Ειδικές μορφές υπερθετικού βαθμού δεν υπάρχουν.
Υπάρχουν όμως επτά κατηγορίες ρημάτων  και μόνο μία ενιαία κλίση.
Η αθιγγανική γραμματική έχει πολλά ανώμαλα ρήματα.
Το  ο είναι το άρθρο.


Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013


Αγαπημένοι μου αναγνώστες να μιλήσουμε σήμερα για τους αθίγγανους.Ήταν στο πρόγραμμα να σας ενημερώσω για την κάστα των ανθρώπων που αποτελούν μία δική τους κοινωνική τάξη,μία φυλή με δική της θρησκεία,δική της κυβέρνηση,δικούς της χορούς και τραγούδια,δική της γραφή,δική της γλώσσα και δικά της ήθη και έθιμα.Η Φυλή των αθίγγανων με τον πλάνητα βίο,με τις περιπλανήσεις τους σε όλον τον κάσμο έχει από τα παλιά χρόνια απασχολήσει πολλούς επιστήμονες οι οποίοι σπεύδουν στους καταυλισμούς να μελετήσουν από κοντά αυτούς τους συμπαθητικούς ανθρώπους με τον δικό τους τρόπο ζωής.Οι συγγραφείς οι οποίοι ασχολήθηκαν με τους αθίγγανους αφηγούνται με βιογραφικό χαρακτήρα τις γνώσεις που αποκόμισαν από την επαφή με αυτούς.

Αναφέρεται στη γενική βιβλιογραφία το όνομα του συγγραφέα Α.F.Pott με το έργο του "Die Zuhenuer in Europa and Asien" του 1844-45  είναι ο πρώτος που ασχολήθηκε στους νεότερους χρόνους..Ακολούθως ο Α.G.Paspati με το έργο του

"Eude sur les Tchinghianes"το οποίο έγραψε στην Κωνσταντινούπολη το έτος 1870.Ο F.Miklosich "Ueber die Mundarten und die Wanderungen der Zigeuren Εuropeas,το οποίο έγραψε στη Βιέννη το 1872. O C.G.Leland " The English Gypsies and Their Languages",το οποίο έγραψε στη Ν. Υόρκη .

Του ιδίου είναι τo "The Gypsies",το οποίο έγραψε το έτος 1878,o F.H.Groome το "Gypsy Folk-tales",το οποίο έγραψε στο Λονδίνο το έτος 1899 και πολλοί άλλοι σημαντικοί συγγραφείς ασχολήθηκαν με τους αθίγγανους,όπως ο Πούσκιν,ο Μεριμέ,ο Προσπέρ,ο Γλάδστων και ο Εμίλ Ζολά.Εξέχουσα θέση έχει ο συγγραφέας George Borrow,o οποίος μετέφρασε το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον στην γλώσσα των αθίγγανων της Ισπανίας.Στις μεγάλες βιβλιοθήκες ευρίσκονται τα έργα των  συγγραφέων που περιγράφουν τον βίο και τα έθιμα των αθίγγανων.Οι Αμερικανικές βιβλιοθήκες περιέχουν πολλές συλλογές βιβλίων που ασχολούνται με αυτό το λαό.Είναι η Δημόσια βιβλιοθήκη στη Ν.Υόρκη,η Δημόσια βιβλιοθήκη στο Κλήβελαντ  και άλλες.

Όλες οι παραπάνω πληροφορίες προέρχονται από τον Gordon W.Thayer της Δημόσιας βιβλιοθήκης του Κλήβελαντ.

Και οι παρακάτω πληροφορίες προέρχονται από τον ίδιο.

Οι αθίγγανοι είναι λαός με μελαχροινό χρώμα  και μαύρα μαλλιά,οι οποίοι διάγουν πλάνητα βίον και βρίσκονται σε όλο τον κόσμο.Από την Δυτική Ασία και την Βόρειο Αφρική μέχρι την Αμερικανική ήπειρο και την Αυστραλία.Οι επιστήμονες  που ασχοληθηκαν και θέλησαν να μελετήσουν  τον βίον τους,  δυσκολεύτηκαν πολύ και η αιτία είναι ότι οι αθίγγανοι εύκολα συγχέονται με άλλα στοιχεία,όπως είναι οι ξένοι εργάτες,οι διάφοροι  κατασκευαστές χάλκινων αντικειμένων, οι αλήτες και άλλα κακοποιά στοιχεία,τα οποία ζουν την ίδια νομαδική ζωή με τους αθίγγανους και έρχονται σε επαφή μαζί τους,ώστε μόνον ένας εμπειρογνώμων μπορεί να ξεχωρίσει ποιοί είναι οι πραγματικοί αθίγγανοι και ποιοί δεν είναι. Τα ονόματα με τα οποία οι αθίγγανοι είναι γνωστοί στην Ευρώπη απηχούν την προέλευση τους,όπως λέει η λαϊκή αντίληψη.Έτσι στην Ελλάδα αποκαλούνται Γύφτοι από το Αιγύπτιοι,στην Αγγλία βρίσκεται,  από πολλά χρόνια πριν, στα επίσημα έγγραφα  η λέξη Gypsies,στην  Γαλλία ονομάζονται Βοημοί,ίσως γιατί εξελαμβάνοντο ως σκορπισμένοι εδώ κι εκεί,τήδε κακείσε,που λέει και ο παππούς.

Οι Βόρειοι Γερμανοί,οι Δανοί και οι Σουηδοί τους θεωρούν Τατάρους.

Άλλα ονόματα με τα οποία οι αθίγγανοι είναι γνωστοί,

είναι η ονομασία Τσιγγάνοι zigeuner στη Γερμανία.

Στην Ουγγαρία είναι οι Cigari ή Czizany.

Στην Ιταλία  είναι oι Zingato.

Στην Ισπανία Gitano και στην Ολλανδία Heiden ( ειδωλολάτρες).

Οι ίδιοι αποκαλούν τους εαυτούς των Rom=άνδρας και την  οναμασία της γλώσσας τους romany.Σήμερα είναι γνωστοί με την ονομασία Ρομά.

H προέλευση τους επί πολλά χρόνια δεν ήταν γνωστή.

Ο  G.Grellman,ο Α.Pott,ο Έλληνας Αλέξανδρος Πασπάτης και ο Miklosich,απέδειξαν ότι η γλώσσα των αθίγγανων έχει κοιτίδα της την Βόρειο Ινδία.Ομοιότητες παρατηρήθησαν προς τους Τζάτζ,

Ο Ολλανδός ανατολιστής Γιαν ντε Γκαιγε Goeje,υπεστήριξε ότι οι Ζότς,για τους οποίους αναφέρουν οι Άραβες ιστορικοί,ότι είναι εγκατεστημένοι στην Περσία και την Μεσοποταμία και ότι δημιουργούσαν δυσκολίες λόγω ανυπακοής στους μωαμεθανούς χαλίφας,ήσαν Τζάτζ,πρόγονοι των Ευρωπαίων αθιγγάνων.Η θεωρία αυτή βασίζεται αποκλειστικά επί της ομοιότητας του ονόματος.Οι Ζότς πιθανώς να ήσαν Τζάτζ,αλλά οι υπερήφανοι και φιλοπόλεμοι Τζάτζ δεν έχουν μεγάλη ομοιότητα προς τους αθίγγανους μίμους .

Η  ύπαρξη αθίγγανων στην Περσία από τον 9ο μετά Χριστόν αιώνα είναι εξακριβωμένη.

Η συγκριτική μελέτη  της φωνητικής της αθιγγανικής γλώσσας  και της Περσικής απέδειξε την εξάπλωση των αθίγγανων προς Δυσμάς.

Στην Βουλγαρία η ύπαρξη των αθίγγανων ανάγεται στον 12ο αιώνα,από τον Θεοφύλακτο,επίσκοπο Αχρίδος.

Το 1322 ο Ιρλανδός μοναχός Σίμων Σιμεών,ο οποίος επισκέφτηκε την Κρήτη,σημειώνει την ύπαρξη ενός νομαδικού λαού,ο οποίος ισχυριζόταν ότι κατήγετο από τον Χαμ.(Ο Χαμ είναι πρόσωπο της Παλαιάς Διαθήκης,είναι ο υιός του βιβλικού Νώε και γενάρχης των Φιλισταίων,των Χαμιτών,των Χαναανιτών,των Αιγυπτίων,των Αφρικανών,των Νεφθαλείμ.Ο Νώε ήταν 500 ετών,όταν απέκτησε τον Χαμ,τον Σημ και τον Ιάφεθ.Εκατό χρόνια αργότερα  έγινε ο κατακλυσμός του Νώε.Το όνομα Χαμ είναι εβραϊκή λέξη= ζεστός,μαύρος.Ο Χαμ απέκτησε τέσσερις υιούς με πρωτότοκο τον Χους.Ο μεγαλύτερος υιός του Χους,ο Νεβρώδ, είναι ο πρώτος ισχυρός βασιλέας της ανθρωπότητας  και ο ιδρυτής της Βαβυλώνας.,λέγει η Βίβλος στη Γένεση 10,6-20 ).

Ο Βυζαντινολόγος Κάρλ Χόπφ αναφέρει την ύπαρξη αθιγγάνων στην Πελοπόννησο το 1398.Τον επόμενον αιώνα σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες βρίσκεται η παρουσία των αθίγγανων.Το έτος 1417 στις χανσεατικές πόλεις,

(είναι οι παλαιο-Γερμανικές πόλεις και χάνσα=ένωση)στην Ελβετία το 1418. Στη Λειψία,Φρανκφούρτη,Βαυαρία,Γαλλία και Προβηγκία το 1419. Στη Φλάνδρα το 1420.Στη Βολωνία και Ρώμη το 1433.Οι ομάδες αυτές είχαν σποστείλλει προηγουμένως ένα είδος ανιχνευτών,των οποίων οι ευνοϊκές εκθέσεις τους σχετικές με τις επικρατούσες συνθήκες στις χώρες αυτές,είχαν ως αποτέλεσμα την εισροή, τους κατοπινούς χρόνους,πλήθους αθίγγανων σε όλη την Ευρώπη.

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

To  Kυριακάτικο  Μυθιστόρημα

-Τις εντυπώσεις σου Άννα,από το πανεπιστήμιο.
- Κύριε Ερρίκο, έχω τις  καλύτερες εντυπώσεις από το πανεπιστήμιο  του Λουδοβίκου.Είναι  κέντρο παγκοσμίου νεανικού ενδιαφέροντος.Συνάντησα εκεί παιδιά από την Ιαπωνία και από την Αφρική.
-Ναι!κορίτσι μου,στο πανεπιστήμιο γίνεται ένα είδος,πώς να το πούμε.
-Face control,Ερρίκο.
-Ναι!Δημήτρη,ακριβώς. Ευχαριστώ. Τα παιδιά είναι από τις καλύτερες οικογένειες και ο ερχομός τους εδώ δίνει εγγύηση για την ισορροπία όχι μόνο στην ευρώπη,αλλά σε όλο τον κόσμο.Είναι κάτι  σαν άγγελοι καλής θελήσεως,που αντιπροσωπεύουν τη χώρα τους,είναι κάτι σαν "ειρηνευτικές δυνάμεις",να πούμε.
-Κύριε Ερρίκο,πολύ μου αρέσει να κάνω παρέα με όλα τα παιδιά του κόσμου.
-Χαίρομαι που το ακούω,Άννα μου,είπε ο Δημήτρης.
-Αντιλαμβάνομαι,Άννα,ότι θέλεις να με ρωτήσεις   κάτι άλλο,είναι έτσι?
-Ναι! κύριε Ερρίκο,σωστά αντιληφθήκατε.Το σπίτι σας είναι παλαιό και έχει ανακαινιστεί?
-Ναι,Άννα,ακριβώς.Το κτίριο αυτό,πριν τον πόλεμο,αποτελούσε τμήμα της κτηνιατρικής σχολής.
-Ήταν κάτι σαν ιπποφορβείο?
-Ναι,κορίτσι μου,υπήρχαν άλογα,όχι όμως για ιπποδρομίες  μονάχα για την εξάσκηση των φοιτητών.Στο υπόγειο ήταν οι σταύλοι,στον πρώτο όροφο ήταν  τα γραφεία,στον δεύτερο όροφο ήταν   τα ιατρεία,στον τρίτο όροφο ήταν τα χειρουργεία και στον τέταρτο όροφο ήταν τα μαγειρεία, οι τραπεζαρίες,οι κοιτώνες και οι λοιποί κοινόχρηστοι χώροι.Στη διάρκεια του πολέμου το κτίριο υπέστη σοβαρές ζημιές και η σχολή άδειασε.
-Τα ζώα τι έγιναν.
-Τα ζώα όσα ήταν γερά τα επίταξαν για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Εμείς το αγοράσαμε λίγα χρόνια αργότερα.
- Από ποιούς έγινε η πώληση.
-Από το πανεπιστήμιο,από το υπουργείο παιδείας.
-Από το κράτος,
-Ακριβώς,αγάπη μου,από το κράτος,πολύ σωστά.Έγινε πληστηριασμός.Εμείς ανακαινίσαμε το υπόγειο και τον πρώτο όροφο.Το κτιριακό συγκρότημα αποτελείται από δύο ημικύκλια και η πίσω πλευρά του βλέπει σε ακάλυπτο χώρο.Είναι ο χώρος όπου έβγαιναν τα άλογα στον ζωογόνο  ήλιο να λιαστούν και συγχρόνως να χορτάσουν με τα ειδικά για τα άλογα χορτάρια,που ήταν φυτευμένα εκεί.
Κάθε συγκρότημα διαμορφώθηκε σε κατοικίες με όλα τα κομφόρ. Η κάθε κατοικία αποτελείται από το πρώτο και δεύτερο υπόγειο,που είναι σαν ημιόροφος και έναν τρίτο όροφο.Ο τέταρτος όροφος προς το παρόν είναι κλειστός. Η χρήση του είναι κοινή. Όλοι οι κάτοικοι και από τα δύο κτιριακά συγκροτήματα χρησιμοποιούμε τον όροφο κάθε φορά που φιλοξενούμε.
-Πώς γίνεται αυτό,κύριε Ερρίκο,βέβαια είπατε ότι εκεί βρίσκονται οι κοιτώνες τα μαγειρεία,οι τραπεζαρίες και οι λοιποί κοινόχρηστη χώροι.
-Ναι! κορίτσι μου,τι σου κάνει εντύπωση.
- Πώς δεν συμπίπτουν οι φιλοξενούμενοι.
-  Η σωστή οργάνωση ,Άννα μου,είπε ο Δημήτρης.
-Δημήτρη,πολλές φορές συμπίπτουν οι φιλοξενούμενοι μας,αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα,ο χώρος είναι μεγάλος και εκτός αυτού τα κανονίζουν αναμεταξύ τους.Διασκεδάζουν πολύ,αν τύχει και  βρεθούν μαζί οι φιλοξενούμενοι γείτονες  όλων των οικογενειών.
- Πολύ χαίρομαι,Ερρίκο.
- Ευχαριστώ,Δημήτρη. Να συνεχίσω,αγάπη μου?
-Τι θέλεις να πείς,αγάπη μου?
-Θέλω να πω στα παιδιά τι έχει  στο υπόγειο.
-Συνέχισε,αγάπη μου,αν θέλεις και αν θέλουν και τα παιδιά να ακούσουν.
- Θέλουμε γιατί να μη θέλουμε.
-Ευχαρίστως να σας ακούσουμε.
-Στο πρώτο υπόγειο υπάρχουν οι υδραυλικές εγκαταστάσεις και οι εγκαταστάσεις μαζούτ για την θέρμανση.Στο δεύτερο υπόγειο βρίσκονται οι εγκαταστάσεις φωτισμού και οι ηλεκτρικές συσκευές για το πλύσιμο των ρούχων.  Προσώρας  έχουμε τρία  πλυντήρια,ένα το δικό μας με την Helga,ένα της Σημέτας,ένα του Τόμας και της Νίνας και ένα για τους φίλους ή τους συγγενείς,που φιλοξενούμε.
Γιατί λέτε προσώρας.
-Γιατί,κορίτσι μου,αργότερα που η κόρη μας θα επιστρέψει με την οικογένεια της θα χρειαστούμε άλλο ένα πλυντήριο για τα ρουχάκια του παιδιού ή των παιδιών της.
-Αν επιστρέψουν θα εγκατασταθούν εδώ μαζί σας? Ο Bill θα δεχτεί τη συγκατοίκηση?
-Δημήτρη,ελπίζω,ίσως.
- Κύριε Ερρίκο,συγγνώμη,αλλά κάνετε λάθος.Τα πλυντήρια έτσι όπως τα απαριθμήσατε είναι τέσσερα.
-Ναι!συγγνώμη έκανα λάθος.
-Αγάπη μου γιατί τι έπαθες?με τρομάζεις.
-Αγάπη μου,δεν έχω τίποτα,μπερδεύτηκα.
Ανοίξτε ένα παράθυρο να μπει καθαρός αέρας και να φέρετε νερό.Η Νίνα πάλι έβαλε πολύ αλάτι στο φαγητό.
-Ορίστε κύριε το νερό γέμισα τη φιάλη.Συγγνώμη για το αλάτι,αλλά δε φταίω εγώ.Το έρριχνα από το πλαστικό σακκουλάκι και μου έπεσε πολύ.Πάρτε σας παρακαλώ κύριε μία αλατιέρα για να μπορώ να βάζω στο φαγητό την κανονική ποσότητα.
-Νίνα,δεν χρειάζεται να κάνουμε περιττά έξοδα.Μπορείς να αλατίζεις το φαγητό με έναν πιο απλό τρόπο.
-Τι να κάνω κύριε?
-Να βάζεις στη χούφτα σου μια ποσότητα αλάτι και από εκεί μέσα να παίρνεις όσο χρειάζεται.
-Ευχαριστώ κύριε δεν το σκέφτηκα να κάνω τη χούφτα μου αλατιέρα.Ευχαριστώ σας είμαι υποχρεωμένη.
-Παρακαλώ παιδί μου και άλλη φορά να προσέχεις.
-Κύριε Ερρίκο,τι άλλο υπάρχει στο δεύτερο υπόγειο.
-Θα  κατεβούμε μαζί να τα δείτε.Υπάρχει μία βοηθητική  κουζίνα υγραερίου,που η χρήση της δεν είναι καθημερινή, μόνο στη διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος και όταν έχουμε συγκέντρωση φίλων στο σπίτι.Εκεί βρίσκονται και τα πλυντήρια πιάτων.Εκεί βρίσκεται και η εγκατάσταση ενδοεπικοινωνίας,που τώρα  βρίσκεται εν αχρηστεία,έχει χαλάσει. Στο δικό μας ημικύκλιο,δίπλα από το δικό μας διαμέρισμα μένει μία οικογένεια εκπαιδευτικών με τα δύο παιδιά τους,τον γιο τους,που είναι ιατρός παθολόγος  και την κόρη τους που φοιτά στο πανεπιστήμιο στη Γερμανική φιλολογία  .Η καταγωγή τους είναι από ένα χωριό εδώ κοντά.
-Είναι πολύ καλοί άνθρωποι και πολύ εξυπηρετικοί.
-Ναι!αγάπη μου, χρέος έχουν εξ αιτίας του γιού τους που είναι ιατρός.
Παραδίπλα μένει ένας εκπαιδευτικός,είναι δάσκαλος με την νοικοκυρά σύζυγο του και τα δύο παιδιά τους που φοιτούν στο πανεπιστήμιο.Έχουμε δίπλα μας πολλούς καλούς ανθρώπους γείτονες.Στο απεναντινό ημικύκλιο μένουν εξίσου καλές οικογένειες.Ο ακάλυπτος χώρος,που άλλοτε χρησίμευε για τον περίπατο των αλόγων της κτηνιατρικής σχολής τώρα έγινε ένας ωραίος κήπος,όπως βλέπετε,με ωραία δένδρα και με μυρωδάτα λουλούδια.
-"Ουδέν κακόν αμιγές καλού"
-Εσύ το λες αυτό, λαλέ μου?
-Άννα,πώς  είπες τον Δημήτρη,λαλέ μου? έκανες λάθος? ήθελες να πεις καλέ μου?
- Κύριε Ερρίκο δεν έκανα λάθος. Η γιαγιά μου λέει "λαλέ και κατηφέ μου',ναι είναι όμοιο με το "καλέ μου'.
Ερρίκο,η γιαγιά της Άννας έχει τις ρίζες της στην Κρήτη και πιθανόν γι αυτό.
-Άννα,η γιαγιά σου είναι κρητικιά?
-Ναι! κύριε Ερρίκο,δεύτερη γενιά.
-Δημήτρη,τι είπες δεν κατάλαβα γιατί η Άννα σε είπε "λαλέ".
- Είπα,Ερρίκο,"Ουδέν κακόν αμιγές καλού"
-Τι θα πει αυτό,Δημήτρη.
 -Helga, η φράση αυτή είναι αρχαία και θα πει,ότι κάθε τι το κακό περιέχει  και το  καλό. Η Άννα γνωρίζει  ότι δεν συμφωνούσα ποτέ με αυτή τη φράση και ότι είμαι αντίθετος προς κάθε τι πολεμικό.
-Φάνηκε,Δημήτρη,από τα λόγια σου στις συζητήσεις  μας.
-Και τώρα, τι λες,Δημήτρη μου?
-Άννα μου, θέλω να πω, το καλό αποτέλεσμα να μην  έρχεται μετά από καταστροφές.
-Εδώ  να πω ότι ισχύει το "ανεβαίνω επί πτωμάτων"? ψιθύρισε η Άννα στο Δημήτρη.
-Ναι! αλλά με μία διαφορά,Άννα μου,ότι τα πτώματα είναι ζώα.
-Τι σημασία έχει,Δημήτρη μου.
-Μα τι λέτε εσείς τόσο σιγά.
 Είπε ο Ερρίκος που πετάχτηκε μέχρι το γραφείο του
-Τι άλλο υπάρχει στο υπόγειο, Ερρίκο.
-Υπάρχουν εγκαταστάσεις πυροσβεστικής. Από απροσεξία καμια φορά ή από φθορά μη ξεσπάσει     πυρκαγιά.
-Ποιός  τα προσέχει όλα αυτά.
-Ποιός άλλος?  Ο Τόμας και η Νίνα είναι οι μόνοι κατάλληλοι γι αυτές τις δουλειές.Ψύχραιμοι,υπομονετικοί,προσεκτικοί,εργατικοί και προπαντός αγαπιούνται πάρα πολύ και  μας  αγαπούν πολύ  κι εμάς .Μας φροντίζουν σαν να είμαστε δικοί τους άνθρωποι. Είμαστε δικοί τους άνθρωποι, Την Σημέτα την αγαπούν και την φροντίζουν σαν δικό τους παιδί.Οι γονείς τους δεν ζουν, δεν έχουν ούτε αδέλφια,έτσι  κοντά σε μας βρήκαν μία  νέα οικογένεια.
- Ναι! πράγματι, είναι πολύ καλοί άνθρωποι,δείχνουν την αγάπη τους και σε μας.Είναι πολύ πρόθυμοι και εξυπηρετικοί.Κάθε πρωϊ μας ρωτούν αν θέλουμε να πάρουμε πρωϊνό και η Νίνα μας πληροφορεί τι φαγητό ετοιμάζει το μεσημέρι.και τι  το βράδυ.
-Είναι αξιαγάπητοι.Κι εμείς τους αγαπάμε πολύ.
Είσαστε πολύ τυχεροί που έχετε τόσο καλούς βοηθούς.
-Ναι! πράγματι.Δημήτρη,είπε η Helga.


Το ποίημα του Σαββατόβραδου

Κερένια κούκλα
στάχυα τα μαλλιά σου θερισμένα,
τα μάτια σου χάντρες γαλάζιες κοιτούν με φόβο,
 απλώνεις τα χέρια κερδίζεις τη ζωή της ημέρας.
Κερένια κούκλα σ'αντάμωσε ο κ.Χ
την ομορφιά σου ζηλεύοντας
να σε πάρει θέλησε κοντά του.
Περσεφόνη νέα να γίνεις ζήτησε.
Κορμάκι μικρό,κερένιο,ανθεκτικό,αντιστέκεται
Αιώνια πάλη.Ζωή-θάνατος
Κάθε ημέρα που περνά είναι και μία νίκη.

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Αγαπημένοι μου αναγνώστες να ασχοληθούμε σήμερα που είναι  Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013 και αύριο είναι Κυριακή.να ευχηθούμε καλό Σαββατοκύριακο,με ένα χαρούμενο θέμα,με την γελοιογραφία,την καρικατούρα όπως τη λέμε αλλιώς.που είναι η εξελληνισμένη ονομασία της λέξης caricature.Η γελοιογραφία είναι η απεικόνιση κάποιου προσώπου ή  προσώπων ή κάποιου γεγονότος ή γεγονότων με χονδροειδή και υπερβολικό τρόπο με το σκοπό να το διακωμωδήσουν και να προκαλέσουν τον γέλωτα.Η γελοιογραφία αποβλέπει πολλές φορές σε σοβαρούς σκοπούς,τους οποίους προβάλλει  με την επίδοση στη γελοιοποίηση των  κοινωνικών ή άλλων  αδυναμιών  και αντιφάσεων. Η ανάγκη της εκφράσεως ευθύμου διαθέσεως και χιουμοριστικών ιδεών καθώς και η κριτική προσωπικοτήτων και κοινωνικών θεσμών και ιδεών,χρονολογείται από τους αρχαίους χρόνους,όπως  επιμαρτυρεί η ζωγραφική των αρχαίων ελληνικών αγγείων  και ο λατίνος συγγραφέας, Κικέρων στο έργο του "Περί ρητορικής" αναφέρεται σε διασκεδαστικές εικόνες ,οι οποίες αντλούν το σατιρικό στοιχείο τους  από την αντιπαραβολή μιας δυσμορφίας προς άλλη μεγαλύτερη.
Τον 15ον αιώνα ο καλλιτέχνης εξέφραζε τις ιδέες του με συγκεκαλυμμένο τρόπο .
Τον 16ον αιώνα  το γραφικό μέσον που χρησιμοποιούσαν για να εξαπολύσουν τα υβριστικά δημοσιεύματα τους εναντίον διαφόρων προσωπικοτήτων ήταν η ξυλογραφία,όπως και στις βρεταννικές πολιτικές γελοιογραφίες του 17ου και του 18ου αιώνα,η ξυλογραφία ήταν το μέσον προβολής των.Η εφεύρεση της τυπογραφίας και η προελθούσα από αυτήν δυνατότητα  ανατυπώσεως και κυκλοφορίας στο ευρύ κοινό σχεδίων και άλλων σατιρικών γραφικών παραστάσεων κατέστησαν την γελοιογραφία πανίσχυρο όπλο και έθεσαν τις βάσεις της νεώτερης πολιτικής σάτιρας.
Για να αναπτυχθεί η γελοιογραφία ως  ένα νέο μέσον εκφράσεως,χρειάσθηκε η συμβολή και η επινοητικότητα μεγάλων καλλιτεχνών και με την επικουρίαν βέβαια  της ύπαρξης  σημαντικών ιστορικών γεγονότων.Η σάτιρα με γραφικά μέσα απέκτησε καλλιτεχνικό χαρακτήρα και ποιότητα με το έργο του Φλαμανδού ζωγράφου Πήτερ Μπρέκελ.Η γελοιογραφία και ειδικότερα η πολιτική γελοιογραφία αρχίζει να αναπτύσσεται στα τέλη του 17ου αιώνα στην Ολλανδία,όπου το δημοκρατικό πνεύμα και οι ελεύθεροι κοινωνικοί θεσμοί,καθώς και η παρουσία πολλών ζωγράφων και χαρακτών ευνοούσαν την άνθηση της κοινωνικής σάτιρας.
.Στη Μεγάλη Βρεταννία οι γελοιογραφίες που σατίριζαν τις πολιτικές προσωπικότητες ήταν πολύ δημοφιλείς στο αγγλικό κοινό πριν από την ανάρρηση στον θρόνο το έτος 1689 του Γουλιέλμου της Οράγγης,είναι ο Γουλιέλμος Γ', ο οποίος βασίλευσε με αυτό το όνομα.
Η Ισπανία δεν έχει να επιδείξει καθαυτού πολιτική γελοιογραφία υψηλής ποιότητος,η οποία όμως έχει στο ενεργητικό της,τις συλλογές, τα  ακουαντίτας και τα "Καπρίτσια"που σατιρίζουν τα ήθη και της προλήψεις της ισπανικής κοινωνίας.
Στη Γαλλία η πολιτική γελοιογραφία,η οποία επί Λουδοβίκου  ΙΣΤ' βρισκόταν σε μέτρια κατάσταση, εσημείωσε ξαφνική άνοδο λίγο πριν και κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.Οι έντυπες γελοιογραφίες της εποχής εκείνης ονομάστηκαν "φέϊγ βολάν" και διανέμονταν κατά την επανάσταση στο κοινό.Παρ'ότι δεν είχαν να επιδείξουν υψηλή καλλιτεχνική ποιότητα επετύγχαναν πλήρως τον σκοπόν τους με τον δυναμισμό και την καυστική σάτιρα τους,αλλά μετά την επανάσταση και την παλινόρθωση της αυτοκρατορίας,η γελοιογραφία έπαιξε περιορισμένο ρόλο στην κοινωνική ζωή,για να επανεμφανισθεί μετά την επανάσταση του 1830 όπότε έλαβε την σύγχρονη μορφή της.
Στη Γερμανία οι γελοιογραφίεςτου Βίλχελμ εξέφραζαν  διαφορετικό πνεύμα από το γαλλικό πνεύμα.
Η επιτυχία του οφείλεται εις το ότι μπόρεσε να εναρμονίσει τα απλά σχέδια του με την εποχή του και να εκφράσει την σχέση  τόπου και χρόνου. Διαφορετικό χαρακτήρα  παρουσιάζουν τα γελοιογραφικά σχέδια  του Χάϊνριχ Κλέϋ,ο οποίος εικονίζει τα πρόσωπα του γυμνά ή με μορφή ζώων εν μέσω ενός σκληρού κοινωνικού περιβάλλοντος.Σατιρικά περιοδικά εκδόθηκαν και στην Γερμανία,μεταξύ αυτών το Simplicissimus.Ήταν εβδομαδιαίο περιοδικό σοσιαλιστικών θέσεων και επετίθετο εναντίον των γαιοκτημόνων,εναντίον των Πρώσσων και του Κάϊζερ.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες  πριν από τον 19ο αιώνα δεν υπήρχε  κρατική γελοιογραφική σχολή και οι ανάγκες της χώρας εκαλύπτοντο από τα ευρωπαϊκά γελοιογραφικά έντυπα.Οι πρώτες ανώνυμες αμερικανικές γελοιογραφίες εκδόθηκαν  την εποχή  των μεξικανικών εμφυλίων πολέμων,τότε επινοήθηκαν τα διάφορα εικονογραφικά σύμβολα, ο "όνος" του δημοκρατικού κόμματος και ο "ελέφαντας" του ρεπουμπλικανικού.
 Ο επινοητής   αυτών των συμβόλων και η πρώτη μεγάλη προσωπικότητα στον τομέα της τέχνης της γελοιογραφίας ήταν ο Νάστ,του οποίου η τεχνική,η φαντασία,η συνθετική πληρότητα και η εξαιρετική ικανότητα του στον χαρακτηρισμό,κατέστησαν τον Νάστ ικανώτατο πολιτικό γελοιογράφο.Η γελοιογραφία στας ΗΠΑ έγινε δημοφιλής μετά την έκδοση του σατιρικού περιοδικού  Puck,το οποίο περιελάμβανε δύο σελίδες έγχρωμων γελοιογραφιών του Κέππλερ,ο οποίος ήταν ένας από τους ιδρυτές του.
Στην Ρωσία η πολιτική  γελοιογραφία ήταν σε βαθμό περιορισμένο,στην τσαρική Ρωσία.Από την επανάσταση όμως του 1917 και μετά η τέχνη της γελοιογραφίας σημείωσε ξαφνική άνοδο λόγω του ότι το νέο καθεστώς είχε δώσει ιδιαίτερη σημασία στην προπαγάνδα με γραφικά μέσα.Οι δε πολιτικές γελοιογραφίες εξετίθεντο στις βιτρίνες ή ετοιχοκολούντο ή εκδίδονταν σε φυλλάδια και βιβλιάρια.Οι καθημερινές εφημερίδες εδημοσίευαν γελοιογραφίες,οι οποίες εστρέφοντο κατά των αντιπάλων.
Στην Ελλάδα  η γελοιογραφία εμφανίζεται μετά τον σχηματισμό του νέου κράτους .
Ο πρώτος που  σατίρισε τα πολιτικά πρόσωπα της περιωρισμένης τότε αθηναϊκής κοινωνίας,τα ήθη και τα έθιμα της ήταν ο  Άννινος,ο οποίος ήταν έξοχος επινοητής γελοιογραφικών ιδεών και λαμπρός καλλιτέχνης. Τα χαρακτηριστικά του ταλέντου του Άννινου ως γελοιογράφου ήταν η απλή γραμμή του  και η σαφήνειΜία πλειάδα νεότερων γελοιογράφων που ενεφανίσθησαν μετά τον α' παγκόσμιο πόλεμο ήταν ο Φ. Δημητριάδης, ο Ν.Καστανάκης,ο Σ. Αντωνιάδης,ο Κ.Μπέζος,ο Α.Παπαδημητρίου και άλλοι.
Η  ακμή της ελληνικής γελοιογραφίας σημειώθηκε  λίγο πριν και μετά από τον β'παγκόσμιο πόλεμο,οπότε ωρίμασε  το ταλέντο των παλαιοτέρων γελοιογράφων και ενεφανίσθησαν άλλοι  νέοι καλλιτέχνες. Σπουδαίος πολιτικός γελοιογράφος είναι ο Ν.Καστανάκης και  ο Φ.Δημητριάδης ,ο οποίος δημιούργησε  τύπους όπως την "κότα" και το "παρδαλό κατσίκι".Το λαϊκό στοιχείο εισήγαγε  στην ελληνική γελοιογραφία ο Γ.Γκεϊβελής,παλαίμαχος της γελοιογραφίας ηθών και ο Μ.Μποσταντζόγλου,ο οποίος εδημιούργησε τους τύπους όπως ο "Πειναλέων" και η " Ανεργίτσα". Ένας άλλος σπουδαίος γελοιογράφος,ο Σ. Πολενάκης ασχολήθηκε με την κοινωνική και πολιτική σάτιρα,ο Κ. και Β.Μητρόπουλος,ο Π. Παυλίδης,ο Αρχέλαος,ο Β.Χριστοδούλου,ο Μ. Αργυράκης,οι περισσότεροι από τους προαναφερθέντες γελοιογράφους έχουν εκδόσει λευκώματα γελοιογραφιών με καυστικότερες τις γελοιογραφιες του Μίνωα Αργυράκη.Οι νεότεροι έλληνες γελοιογράφοι  είναι ο Δ. Κωστιδάκης,ο Σκουλάς,ο Κυριακόπουλος,γνωστός για τα μακάβρια θέματα του,ο Ν. Λογοθέτης,ο Κ.Βλάχος και άλλοι.Τις πληροφορίες έδωσε ο Κ.Σκυριανός,

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Αγαπημένοι μου αναγνώστες  να περάσουμε τώρα σε μια ουσία,την οποία δεν  χρησιμοποιούμε  για να  παρασκευάσουμε  κάποιο φάρμακο. Είναι η ίδια η ουσία από μόνη της φάρμακο.Κάνει καλό στον οργανισμό μας σε λελογισμένες ποσότητες.Είναι η καφεϊνη.Είναι η ουσία, η οποία βρίσκεται στα φύλλα και στους καρπούς διαφόρων φυτών,όπως είναι το τεϊον και ο καφές,τα οποία,καλό είναι,να  πίνουμε κάθε ημέρα απαραιτήτως στο πρωϊνό μας και στο απογευματινό μας.Δύο καφέδες η τέϊο  την ημέρα είναι μία αρκετή ποσότητα που οφελεί τον οργανισμό μας.Αν θέλουμε να πιούμε περισσότερο καφέ απαραιτήτως είναι ανάγκη να χρησιμοποιήσουμε τον ντεκαφεϊνέ και αν πρόκειται για τον ελληνοτουρκικό καφέ,να χρησιμοποιήσουμε τον νοθευμένο καφέ με κριθάρι ή με ροβίθια.Οι νοθευμένοι καφέδες,οι κριθαροκαφέδες και οι ροβιθοκαφέδεςείναι γνωστοί  σε όλους, όσους αρέσκονται να πίνουν αυτό το αφέψημα.  Είναι ψημένος καφές,όπως και ο αληθινός καφές με την διαφορά ότι είναι ελαφρύτερος,γιατί η ποσότητα του περιεχομένου φυσικού  καφέ είναι ολιγότερη.Προέχει η ποσότητα των επεξεργασμένων ρεβιθιών και του κριθαριού.
Η ουσία καφεϊνη είναι αλκαλοειδές.
(Αλκαλοειδές είναι μία  οργανική ουσία,η οποία περιέχει άζωτο,την συναντάμε περισσότερο στα φυτά και ολιγότερο στους ζωϊκούς οργανισμούς,χρησιμοποιείται ευρέως στην ιατρική. Έχει διεγερτικές ιδιότητες,όπως η καφεϊνη και ναρκωτικές,όπως η ηρωϊνη, η μορφίνη,η νικοτίνη ).
Η καφεϊνη ανήκει στην ομάδα των ουσιών που είναι γνωστές ως πουρικά παράγωγα .Η άνυδρος καφεϊνη( το λέει η λέξη,χωρίς νερό,ξηρή,στεγνή), δύναται να παρασκευασθεί συνθετικώς με διάφορες μεθόδους,αλλά η κύρια πηγή της είναι τα υπολείμματα κατεργασίας του καφέ και του τεϊου.Η καφεϊνη λαμβάνεται ακόμη και κατά την παρασκευή του αποκαφεϊνομένου καφέ.Θέλει να πει ότι η καφεϊνη βρίσκεται στο κατακάθι του καφέ και στα υπολείμματα του τεϊου,ακόμη και ο ντεκαφεϊνέ περιέχει ποσότητα από την ουσία καφεϊνη. Από το τρίψιμο και το ψήσιμο που γίνεται στην κατεργασία του καφέ και του τεϊου παράγεται μία σκόνη,η οποία θερμαίνεται με ασβέστη,αποξηραίνεται και αποστάζεται με διαλυτικές ουσίες,όπως είναι το βενζόλιο ή το διχλωρομεθάνιο,τα οποία είναι ουσίες που περιέχονται στα αφεψήματα του καφέ και του τεϊου σε μικρές ποσότητες και  οι οποίες δεν είναι βλαβερές, είναι ελαφρά τονωτικές.Η ουσία καφεϊνη συναντάται ως καθαρά καφεϊνη  ή ως άλας του κιτρικού οξέος ή ηνωμένη με βενζοϊκό νάτριο.
Χρησιμοποιείται ως φάρμακο και επενεργεί ανακουφιστικά στη νευρική κατάπτωση και στις νευραλγίες.Ακόμη χρησιμοποιείται και ως διουρητικό,επίσης οφελεί στην αδυναμία του στομάχου και των εντέρων,αυτό που λέμε δυσπεψία,η οποία προέρχεται από την δυσκολία του στομάχου να χωνέψη τις τροφές που λαμβάνει όταν τρώμε μεγάλες ποσότητες φαγητού. Η αδυναμία του στομάχου να χωνεύσει και   μικρές  ποσότητες   τροφής,  δυνατόν να οφείλεται στην πολλή  χολή και αν έχουμε  καούρες   που φθάνουν μέχρι τον οισοφάγο,κι αυτές  προέρχονται από την δυσπεψία,από την αδυναμία του στομάχου να πέψει,να χωνέψει τις τροφές και σε αυτή τη περίπτωση ο καφές οφελεί,όπως οφελεί και στον πονοκέφαλο στον οξύ ή και στον χρόνιο..Ο καφές οφελεί στην Λιποθυμία,που προέρχεται  από  μεγάλη πείνα και δίψα, από αηδή πράγματα, από πόνους,από μεγάλες και χρόνιες αρρώστιες,από εκκενώσεις μεγάλες των εντέρων,από υστερισμούς και από διάφορες οσμές καλές ή κακές,δυνατόν.Ο καφες οφελεί  και στους  πάσχοντες,που βρίσκονται σε βαθύ ύπνο και κοιμούνται σαν να είναι αναίσθητοι,που  έχουν την λεγόμενη ληθαργία  εξ αιτίας της συμπλοκής των μυξωδών και ορροδών υγρών του εγκεφάλου. Ο καφές οφελεί και στον λόξυγκα που μας πιάνει από την πολυφαγία,  την πολυποσία και την ταχυφαγία,τη φλόγωση του στομάχου.Στους μέθυσους,οφελεί  ο καφές χωρίς ζάχαρη, οφελεί και  να βρέχουν  το κεφάλι τους με ψυχρό νερό. Ο καφές οφελεί.και στην Παρονυχίδα.
Παρονυχίδα είναι ένα σπυρί που βγαίνει  στους όνυχας των δάκτύλων  χεριών και   ποδιών.Είναι αυτό που λέει ο λαός θεριαγκάθι.Αυτό θεραπεύεται με τον καφέ.Βυθίζουν το δάκτυλο με το σπυρί   σε ζεματισμένο νερό ή καφέ,κάθε μέρα, και σε μερικές ημέρες μέχρι αυτό το σπυρί  ανοίξει και όταν ανοίξει το σπυρί βυθίζουν το δάκτυλο στο κόγχλασμα του φασκόμηλου .
Ο καφές οφελεί και στην πολυϋπνία,οπωσδήποτε οφελεί και το ψυχρό νερό και δευτερότερο  το καπνόχορτο να βράζει σε νερό να γεμίσει ατμούς το δωμάτιο για να ξυπνήσει ο ασθενής που υποφέρει από πολυϋπνία,ίσως ίσως και κάποιος να καπνίζει δίπλα του ένα τσιγάρο ή ένα στριφτό τσιγάρο,ένα τσιγαριλίκι με απλό καπνόχορτο.
Ο τούρκικος ναργιλές αυτή την χρείαν έχει.
Ο καφές επομένως είναι πανάκεια;
Είναι πανάκεια. Σε λογικές ποσότητες να  τον θεωρήσουμε  ως ένα  φάρμακο,το οποίο θεραπεύει "πάσα νόσον και πάσαν μαλακίαν".
Ο καφές είναι ένα θεραπευτικό μέσον για κάθε νοσηρή κατάσταση κοινωνική ή πολιτική.
Και δόξα τω Θεώ.

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Aγαπημένοι μου αναγνώστες,γνωρίσαμε χθές τι είναι η Καταπληξία δεν αναφέραμε όμως μια πολύ σπουδαία πληροφορία,ότι  η καταπληξία  επιδρά καιι στις έγγυες γυναίκες, έχει μεγάλη σημασία καθόσον η καταπληξία στις έγγυες  μπορεί να προκαλέσει αποβολή ή εμφάνιση δυσμορφιών στο έμβρυο.Πλουτίζουμε τις γνώσεις μας τώρα με ένα άλλο θέμα που και αυτό  ασχολείται με την υγεία μας.Να περάσουμε στα μικροσκοπικά χαπάκια ή και στα μεγάλα,ανάλογα με την περίπτωση,που χορηγούν οι ιατροί στις συνταγές τους,τα οποία κάνουν καλο στον οργανισμό μας  και πολλές φορές σώζουν τη ζωή μας καταπίνοντας τα μετά από την συμβουλή,οπωσδήποτε του ιατρού μας.Πώς άραγε τα επεξεργάζονται οι φαρμακευτικές εταιρείες και τι ουσίες περιέχουν ώστε να τα παίρνουμε και να γινόμαστε καλά,να θεραπευόμαστε. Το χάπι,το pill στα Αμερικανικά,oνομάζεται στα Ελληνικά  καταπότι από το Μεσαιωνικό καταπότιον και αυτό από το ρήμα καταπίνω.Αυτά τα φάρμακα,τα καταπότια παρασκευάζονται με τη μορφή συνήθως την στρογγυλή για να καταπίνονται εύκολα.Αναμιγνύεται η φαρμακευτική ουσία ή οι φαρμακευτικές ουσίες με άλλες ουσίες με σκοπό να καλύφθεί η δυσάρεστη γεύση ή η  οσμή των φαρμάκων ή για να διευκολυνθεί η παρασκευή τους.Οι ουσίες αυτές που αναμειγνύονται με τις φαρμακευτικές ουσίες ονομάζονται έκδοχα,οι κοινότερες από αυτές είναι η γλυκόρριζα,η μαγνησία,η μελάσσα,το μέλι και άλλες.Τα υλικά αναμειγνύονται καλά με τη χρησιμοποίηση καταλλήλων μηχανημάτων, μέχρις ότου επέλθη η ομογενοποίηση τους και κατόπιν με κατάλληλα όργανα μορφοποιούνται σε καταπότια,σε χάπια.Η δυσάρεστη γεύση,που τυχόν έχουν, ακόμη και  για να αποφύγουν την συγκόλληση των χαπιών αναμεταξύ τους,επιπάσσουν τα χάπια με μία αδρανή σκόνη,όπως είναι η γλυκύρριζα,η ζάχαρη,το λυκοπόδιο και άλλες ουσίες.
Για να βελτιώσουν την εμφάνιση των χαπιών και για να διαλύονται αργά στο στόμα ή στο στομάχι,ανάλογα με την περίπτωση,επιχρίονται με ειδικές ουσίες όπως είναι η ζελατίνη,η κερατίνη,το κολλόδιο ή ακόμη τα παρουσιάζουν επίχρυσα ή επάργυρα.
Μερικές ουσίες φυτικής προελεύσεως χρησιμοποιούνται ως φάρμακα και μπορούν να μορφοποιηθούν σε χάπια χωρίς την προσθήκη καμίας άλλης ουσίας.Οι φυτικές ουσίες είναι δυνατόν να τελειώσουν,όταν τα φυτά από τις οποίες προέρχονται με το πέρασμα των χρόνων,όπως είναι φυσικό, και από διάφορες αιτίες,όπως είναι η ανομβρία ή η ξηρασία,ξεραίνονται.Με τη βοήθεια του Θεού τότε στα φαρμακευτικά εργαστήρια παρασκευάζονται τα χημικά φάρμακα για το καλό της ανθρωπότητας και όλων των εμβίων οργανισμών.
Ο Μεσαίωνας είναι η ενδιάμεση εποχή,η οποία παρεμβάλλεται της εποχής, που επήλθε η πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίς μέχρι την Αναγέννηση.Ο Μεσαίωνας δεν χαρακτηρίζεται για την άνθηση της ιατρικής επιστήμης.Είχε προηγηθεί η Αρχαία Ελλάδα με τον Θεό της ιατρικής τον Ασκληπιό και τον γνωστό  σε όλο τον κοσμο, τον σημαντικό ιατρό Ιπποκράτη τον Κώο.Οι ιατροί του Μεσαίωνα χαρακτηρίζονται περισσότερο ως τσαρλατάνοι,ως ψευτογιατροί,που εκμεταλλεύονταν τους αρρώστους .Χρησιμοποιούσαν σημαντικούς ελληνικούς όρους και λατινικούς για να προσελκύουν αρρώστους χωρίς όφελος για την υγεία τους.
Στην Ευρώπη η ιατρική τον Μεσαίωνα ήταν αγύρτικη ιατρική και οπωσδήποτε δεν επιβαρύνονται με  αυτό το χαρακτηρισμό μόνο οι γιατροί,αλλά και οι  άρρωστοι εκείνης της εποχής.
Να θυμηθούμε το  Μολιέρο,το Γάλλο θεατρικό συγγραφέα, με το γνωστό έργο του "Ο κατά φαντασίαν ασθενής  Le malade imaginair"  με το οποίο  σατιρίζει τους ανθρώπους και την ιατρική τους εκείνης της εποχής.

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

O καιρός οδεύει προς το Χειμώνα.Καλό Χειμώνα..Η θερμακρασία  πέφτει σε  χαμηλότερους βαθμούς, ο ουρανός γεμίζει σύννεφα με αρνητικό και θετικό ηλεκτρισμό (κανονικά λέμε με"θετικό και αρνητικό ηλεκτρισμό" και αν με άκουγε η μανούλα μου,θυμωμένη θα με έλεγε "ανάσουδη",γιατί πηγαίνω αντίθετα και δεν ακολουθώ τους κανόνες του μεγάλου λεξικού της Σούδας ή  του Σουϊδα,όπως είναι πιο γνωστό. Το λεξικό αυτό περιέχει λήμματα που βρίσκονται καταχωρημένα ανάκατα και όχι με αλφαβητική σειρά τοποθετημένα). Εν τάξει μανούλα,σου κάνω το χατήρι.Τα σύννεφα φορτισμένα με θετικό και αρνητικό ηλεκτρισμό,συγκρούονται αναμεταξύ τους  και αμέσως αρχίζουν  τα αστραποβρόντια.Και αν αμέσως μετά την αστραπή ακολουθεί η βροντή,αυτό είναι αστροπελέκι, (η λέξη είναι σύνθετη από τη λέξη άστρα και τη λέξη πελέκι, που είναι ένα κοφτερό εργαλείο)..Αν μετά την αστραπή  δεν ακούγεται αμέσως η βροντή,είναι απλή βροντή.Βέβαια τώρα οι άνθρωποι έχουν προνοήσει και έχουν εγκαταστήσει αλεξικέραυνα,που προστατεύουν από τους κεραυνούς.(Η λέξη,αλεξικέραυνο είναι σύνθετη από τη λέξη αλέξι και κεραυνός. Το πρώτο συνθετικό η λέξη  αλέξι προέρχεται από  τη λέξη αλέξ-,που είναι το θέμα της αρχαίας λέξης,του αρχαίου ρήματος, αλέξω=αποκρούω,απομακρύνω κάποιο κακό,που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο κεραυνός),του οποίου η βροντή πολλές φορές προκαλεί πολύ δυνατό θόρυβο,όταν η ατμόσφαιρα είναι πολύ ηλεκτρισμένη,τόσο δυνατό που κινδυνεύουμε  από  καταπληξία,να πάθουμε shock από τον ξαφνικό δυνατό θόρυβο ή και από το χτύπημα του κεραυνού που πλήττει και ρίχνει κάτω αυτούς που βρίσκονται στο ύπαιθρο,κυρίως γεωργούς και βοσκούς,αν δεν έχουν παρακολουθήσει το μετεωρολογικό  δελτίο,που προειδοποιεί για τα φαινόμενα της ατμόσφαιρας.
 Να πλουτήσουμε τις γνώσεις μας.
Αρχίζουμε  με τον εγκυκλοπαιδικό όρο Καταπληξία. Είναι η αιφνίδια κατάπτωση,η εξάντληση των ζωτικών λειτουργιών του οργανισμού,η οποία οφείλεται σε διαταραχή του νευρικού συστήματος.Συνοδεύεται από μεγάλη πτώση της αρτηριακής πίεσης.Η κατάσταση αυτή είναι δυνατόν να προκληθεί από σωματικά και ψυχικά αίτια,τα οποία δυνατόν να προκαλέσουν την καταπληξία,πολλά από αυτά τα αίτια είναι ένα δυνατό χτύπημα,είναι η πτώση,να πέσεις κάτω,είναι ένα τρομακτικό θέαμα,που βλέπεις,μια  κραυγή,που ακούς και σου σπαράσσει την καρδιά,μία αιφνίδια οικονομική καταστροφή,καθώς και άλλες αιφνίδιες στερήσεις.Τα συμπτώματα της καταπληξίας ποικίλουν και είναι ανάλογα με το αίτιο,που την προκαλεί και εξαρτώνται από την προσωπικότητα του ατόμου.Μία από τις βαρύτερες μορφές της καταπληξίας είναι η χειρουργική καταπληξία,η οποία εμφανίζεται επί σοβαρών εγχειρήσεων που απαιτούν πολύ χρόνο και ως εκ τούτου μεγάλη ποσότητα αναισθητικών φαρμάκων. Σε  μεγάλες αιμορραγίες εξωτερικές ή εσωτερικές του σώματος, εμφανίζεται καταπληξία,η οποία προσομοιάζει προς την χειρουργική καταπληξία.Ειδικές μορφές καταπληξίας παρατηρούνται στον πόλεμο από τις μεγάλες εκρήξεις,οι οποίες προσβάλλουν το κεντρικό νευρικό σύστημα.Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της καταπληξίας είναι η αναιμική,ωχρή,όψη του πάσχοντος,το ψυχρό σώμα του,που καλύπτεται από ιδρώτα όμοιο με κόλλα,από κολλώδη ιδρώτα,από απώλεια της συνειδήσεως ή  βαριά θόλωση  και διαταραχή της εγκεφαλικής λειτουργίας.Συνήθως παρατηρείται ταχυσφιγμία με μαλακό σφυγμό.Η αναπνοή είναι γρήγορη και κοπιώδης.Οι οφθαλμοί συχνά είναι βυθισμένοι μέσα στις κόγχες και το βλέμα είναι νωθρό.Η θερμοκρασία του σώματος κατεβαίνει 1-2 βαθμούς.( Οι 36,8 βαθμοί που είναι η φυσιολογική,κατεβαίνει στους 34,8 ανάλογα πάντα με την ιδιοσυγκρασία του καθενός).Ο σπουδαιότερος παράγοντας στην πραγματική καταπληξία είναι η πτώση της αρτηριακής πίεσης,η οποία θεωρείται ότι οφείλεται σαφώς σε νευρικούς παράγοντες.Οι σπουδαιότεροι παράγοντες είναι η παράλυση των συμπαθητικών νευρικών ινών,η οποία προκαλεί ξαφνική διαστολή  των αιμοφόρων αγγείων,απώλεια του τόνου των αγγειακών τοιχωμάτων,με αποτέλεσμα την πτώση της αρτηριακής πίεσης και άλλων συμπτωμάτων,που πολλές φορές είναι πολύ επικίνδυνα στον οργανισμό.
Η λειτουργία του συμπαθητικού νευρικού συστήματος,ρυθμίζεται από τις εκκρίσεις των επινεφριδίων και άλλων αδένων έσω εκκρίσεως.Πολλές φορές η καταπληξία εκδηλώνεται με ελαφρότερα συμπτώματα και η προσβολή παρέρχεται γρήγορα.Συμπτώματα,όπως  η ναυτία,η λιποθυμία που κρατάει λίγη ώρα,η ελαφρά ωχρότητα του προσώπου.Οι ελαφρές μορφές καταπληξίας περνούν αφ εαυτών,χωρίς θεραπεία,το άτομο αρχίζει να αντιδρά,γίνεται θερμότερο,τα αιμοφόρα αγγεία επανακτούν τον τόνο των και η ισορροπία του οργανισμού αποκαθίσταται.Σε βαρύτερες περιπτώσεις είναι αναγκαία η τοποθέτηση στα άκρα  θερμών επιθεμάτων,η χορήγηση θερμού καφέ ή τσάϊ και κονιάκ ή άλλα ποτά.  Πολύ ευεργετική σε κρίσιμες περιπτώσεις,αποδεικνύεται η εντριβή, το μασάζ και η θέρμανση του ασθενούς.Η χορήγηση αδρεναλίνης και εργοταμίνης και σε πολλές περιπτώσεις από τον ορθό καθαρό θερμό ύδωρ 43-46 βαθμών.Αυτά βεβαίως ισχυαν σε παλαιότερες εποχές εξ αιτίας των μεγάλων παγκοσμίων πολέμων και άλλων πολεμικών επιχειρήσεων που τα νέφη, όχι τα φυσιολογικά, τα νέφη από την κάπνα του πολέμου κρύβουν τον ήλιο και τη ζεστασιά του. Οι σπατάλες εξ αιτίας αυτής της ανθρώπινης  κουταμάρας οδηγούν στις βλαβερές συνέπειες.

Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

To  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Μια στιγμή στο πλοίο
Τι απεραντοσύνη το πέλαγο.
Τι απεραντοσύνη ο ουρανός
κι εμείς ένα μικρό σημαδάκι
ανάμεσά τους.
Τι κουραστικό το γκντου-γκντου
κι εμείς θεατές μιας στιγμής
στην πάλη του ναυτικού  με το υγρό στοιχείο.

Καλόμοιροι ναυτικοί,της θάλασσας είλωτες,
αγκομαχώντας βγάζετε το ψωμί σας
περπατώντας πάνω στο κύμα.

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Καλημέρα αγαπημένοι μου αναγνώστες μαθητές και μαθήτριες όλων των ηλικιών.
Πριν προχωρήσουμε στη συνέχεια της θεωρητικής εξέτασης  για την κατανόηση του τρόπου της  διαμόρφωσης και επέκτασης,της εξέλλιξης και μετεξέλλιξης  της Λατινικής γλώσσας,θεωρώ σκόπιμο  να σας διευκρινίσω τον όρο Μετανάστευση,που οπωσδήποτε σας έκανε εντύπωση και ίσως να σας έκανε να απορήσετε διαβάζοντας την παράγραφο,όπου αναφέραμε την γνώμη ορισμένων επιστημόνων,ότι  μετανάστες από την Μικρά Ασία μεταξύ του 10ου και 8ου αιώνα,είναι εκείνοι που διαμόρφωσαν τον πολιτισμό στις βόρειες ακτές του Λατίου της  Ιταλίας μετέπειτα,τον ετρουσκικό πολιτισμό.
Μετανάστευση,όταν λέμε,εννοούμε την ηθελημένη μετακίνηση  πολλών ανθρώπων από τον συνηθισμένο τόπο,όπου μέχρι τώρα κατοικούσαν, σε ένα νέο τόπο.
Μετανάστευση δεν μπορούμε να πούμε την περιπλάνηση των νομάδων,ούτε την περιπετειώδη εξερεύνηση μεμονωμένων ατόμων,ούτε μπορούμε να πούμε ότι είναι μετανάστευση η αλλαγή κατοικίας,που παρατηρείται  στους ποιμενικούς λαούς,οι οποίοι μετακινούν τα ποίμνια των ανάλογα με τις εποχές. Τον όρο μετανάστευση συχνά τον χρησιμοποιούμε  για να καθορίσουμε οποιανδήποτε μετακίνηση πολλών ανθρώπων,η οποία οφείλεται σε ελείψεις,όπως είναι η έλλειψη φυσικών πηγών πλούτου, η μεγάλη ξηρασία, η  έλλειψη ύδατος, η εξάντληση των ορυκτών  αποθεμάτων. Μετανάστευση είναι  και  η οργανωμένη έξοδος από τη χώρα με μικρή εδαφική έκταση  του πληθυσμού που πλεονάζει.
.Να μιλήσουμε τώρα για την Λατινική γλώσσα. Οι Ρωμαίοι πολιτικοί και στρατιωτικοί,στις Ρωμαϊκές επαρχίες δεν ομιλούσαν την λόγια Λατινική γλώσσα.Ομιλούσαν  μία λαϊκή διάλεκτο,η οποία απορροφούσε τις τοπικές διαλέκτους,άπλωνε τις ρίζες της παντού και διαφοροτρόπως εξελλισσόταν.Έτσι δημιουργήθηκαν πολυάριθμοι λατινικοί διάλεκτοι Όμως οι άνθρωποι που ομιλούσαν αυτές τις διαλέκτους υποχρεώθηκαν να ομιλούν ένα πιο απλό επαρχιακό τύπο  ομοιόμορφης λατινικής και αυτόν να χρησιμοποιούν  στα επίσημα έγγραφα και στην επικοινωνία τους με την Ρώμη και τα άλλα σημεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Με το πέρασμα των αιώνων,από τα διάφορα τοπικά ιδιώματα,εμφανίστηκαν οι πρώτες ιταλικές διάλεκτοι,οι οποίες απετέλεσαν  τους προγόνους των διαλέκτων,οι οποίες ομιλούνται ακόμη και σήμερα στην Ιταλία.Οι εγγράμματοι και μορφωμένοι έδειξαν απροθυμία και δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν την Λατινική γλώσσα,που χρησιμοποιούσαν στα δημόσια έγγραφα και στο λειτουργικό της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και να την αντικαταστήσουν με μία κλασσική λόγια γλώσσα.Στις αρχές του 12ου αιώνα ανθούσε η προβηγκιανή ποίηση,την οποίαν ακολούθησαν σε ευρεία έκταση πολλές περιοχές και προκάλεσε  λογοτεχνικές ανταλλαγές σε αυτές τις περιοχές,οι οποίες οδήγησαν στις αρχές του 13ου αιώνα,στην επικράτηση της τοσκανικής διαλέκτου,η οποία γενικά εθεωρείτο ως η γλώσσα η οποία συγγένευε με την κλασσική λατινική. Η Τοσκανική επέδρασε πιο πολύ εξ αιτίας της επιρροής του Δάντη 1265-1321.Του Πετράρχη 1304-1374. Του Βοκκάκιου 1313-1375. Έτσι γεννήθηκε η Ιταλική γλώσσα,την οποίαν στους επόμενους αιώνες επεξεργάστηκαν άλλοι διακεκριμένοι συγγραφείς για να την κάνουν τελικά μία από τις μεγαλύτερες γλώσσες του κόσμου.  

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Aγαπημένοι μου αναγνώστες μαθητές και μαθήτριες όλων των ηλικιών Καλημέρα σας.
Σήμερα Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013 συνεχίζουμε την ανά 15θήμερο διδασκαλία της Λατινικής γραμματικής.Μη φοβηθείτε,δε θα ασχοληθούμε ακόμη με την πρακτική άσκηση,παραμένουμε στο θεωρητικό μέρος της γλώσσας για τον εξής λόγο.Θέλω να κατανοήσετε την μέθοδο με την οποία επήλθε η μεταβολή της γλώσσας από την Λατινική στην νέα γλώσσα την Ιταλική,γιατί με τον ίδιο τρόπο επιτευχθηκε η μετάβαση από την Αρχαία γλώσσα στην Νέα  σε όλα τα μέρη του κόσμου,σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Η Ιστορία του ανθρωπίνου γένους την δεύτερη προ χριστιανική χιλιετία είναι ελάχιστα γνωστή και αρκετά δύσκολη για να κατανοηθεί.Την  ιστορική εξέλλιξη της Λατινικής  γλώσσας από  την αρχαία μορφή της στην Νεότερη  εξετάζουμε σήμερα.
Λαοί προ ινδοευρωπαϊκής καταγωγής  αναφέρονται στα βόρεια της Ιταλίας,όπως είναι οι Λίγυρες,που ανέπτυξαν νεολιθικό  πολιτισμό και σε έλλες περιοχές της Ιταλίας,οι ομάδες των αρχαίων Σαρδηνών,των Κορσικανών και των Ελύμων, διώχθηκαν από τα πρώτα κύματα των λαών,που  ομιλούσαν κάποια γλώσσα ινδοευρωπαϊκή και είναι οι ίδιοι που αργότερα  απετέλεσαν τους λατινικούς κλάδους της Ιταλικής υποοικογένειας.Από τα βόρεια τμήματα της χώρας ξεκίνησε ο πολιτισμός,ο οποίος διαμορφώθηκε αργότερα.Σε κείνα τα μέρη,το 2000 π.Χ εμφανίστηκαν τα πρώτα μέταλλα,ο χαλκός και ο ορείχαλκος. Στην περιοχή βόρεια του ποταμού Πάδου εγκατέστησαν τις πρώτες  κατοικίες τους, πάνω σε πασσάλους.Αργότερα μετακινήθηκαν προς τα νότια,όπου  ίδρυσαν ολόκληρα χωριά  σε γεωμετρικό σχήμα, οχυρωμένα και στηριγμένα  σε πασσάλους πάνω στο  έδαφος. Είναι ο πολιτισμός,που είναι γνωστός με την ονομασία τερραμάρε,ο οποίος έχει τις ίδιες ρίζες με τον μεταγενέστερο πολιτισμό του 9ου μέχρι 6ου αιώνα π.Χ.που ονομάζεται βιλλανόβα.Ο βιλλανόβα είναι ο πολιτισμός,ο οποίος ανεπτύχθηκε αμέσως μετά από την εισβολή στην Ιταλία ενός νέου κύματος ινδοευρωπαϊκών λαών. Στη πορεία τους αυτοί οι λαοί ανεκάλυψαν τον σίδηρο και στον ενδιάμεσο χρόνο της επέκτασης τους ήλθαν σε επαφή με τους Ετρούσκους για τους οποίους πολλοί επιστήμονες απεφάνθησαν ότι είναι μετανάστες του 10ου και μέχρι του 8ου αιώνα από την Μ.Ασία,οι οποίοι ανέπτυξαν τον ετρουσκικό πολιτισμό,ο οποίος σημείωσε το τέλος της ιταλικής  προϊστορικής περιόδου.Τότε λαοί ιλλυρικής καταγωγής,όπως οι Βενετοί στο βορρά και οι Ιάπυγες στο νότο,εγκατεστάθηκαν στις ακτές της Αδριατικής ενώ  Έλληνες αποίκησαν και εξεπολίτισαν τις παράκτιες ζώνες του νότου και της Σικελίας, την επωνομαζόμενη Μεγάλη Ελλάδα.
Στη βόρειο Ιταλία κατέβηκαν  κύματα βαρβάρων.Οι εισβολείς ήταν κελτικής καταγωγής,εγκατεστάθηκαν στην περιοχή και εξετόπισαν προς το νότο τους παλαιότερους κατοίκους.Οι Ρωμαίοι αυτούς τους εισβολείς τους ονόμαζαν Γαλάτες και ήταν τόσο ριψοκίνδυνοι που επιχειρούσαν επιδρομές μέχρι και της νεοϊδρυμένης Ρώμης,από την οποίαν απεχώρησαν  τον 4ο π.Χ. αιώνα. Οι Ρωμαίοι ήταν προικισμένοι με στρατιωτικά προτερήματα και με ένα ασύγκριτο ταλέντο να διαδίδουν τον πολιτισμό.Έτσι δε δυσκολεύτηκαν να φέρουν σε πέρας το έργο της ενοποίησης της ετερογενούς αυτής συνάθροισης λαών,με την επιβολή πρώτα της πολιτικής κυριαρχίας των και κατόπιν της νομοθεσίας,του πολιτισμού,της γλώσσας και της σκέψεως των.
Στους χρόνους του Αυγούστου από το έτος 27 π.Χ. μέχρι 4 μ.Χ. η Ιταλία είχε εκρωμαϊσθεί εξ ολοκλήρου.Η ενότητα που δημιούργησαν οι Ρωμαίοι δεν διασπάσθηκε,όταν εισέβαλαν οι βάρβαροι τον 5ο και 6ο μ.Χ.αιώνα.Οι εισβολείς ήταν λαοί γερμανικής, σλαβικής ακόμη και μογγολικής καταγωγής και παρ όλα αυτά η γλώσσα  συνέχισε να αναπτύσσεται μέχρις ότου ο λατινισμός απέβη το κύριο χαρακτηριστικό του Ιταλικού λαού.

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

Το  Κυριακάτικο  Μυθιστόρημα. Συνέχεια.

Ο Στέφανος δε μπορούσε να μιλήσει από το ξύλο.προσπάθησε όμως  γιατί φοβήθηκε πως θα ήταν χειρότερα εκεί που τον πήγαιναν τώρα.
-Η γυναίκα μου είναι Πολωνίδα,είπε,αλλά δεν είναι εβραία,είναι καθολική  στο θρήσκευμα και τώρα έγινε και χριστιανή.Πριν παντρευτούμε εχρίστηκε χριστιανή και ο γάμος μας έγινε με το επίσημο χριστιανικό τελετουργικό,με παπά και με κουμπάρο,ακόμη και με καλεσμένους.
-Με καλεσμένους;
-Nαι!
-Και τους τραπεζόσατε κι όλας;
-Nαι!
-Κοίτα ρε που μας κοροϊδεύει.Μες την κατοχή;
-Nαι!
-Πού βρήκατε τα φαγητά.
-Δεν είχαμε φαγητά.
-Τι είχατε;κατρουλιά; είπε ο ένας ασφαλίτης που καθόταν στα δεξιά του.
-Όχι! σκατά,είπε ο άλλος ασφαλίτης χαχανίζοντας ανόητα.
-Μακαρόνια είχαμε με σάλτσα
-Χα χα χα, γέλασαν οι ασφαλίτες, πού βρήκατε τα μακαρόνια,ρώτησε ο ένας.
-Πού βρήκατε τη σάλτσα,ρώτησε ο άλλος.
-Τα είχαμε στην αποθήκη πριν από τον πόλεμο,απάντησε σοβαρός ο .Στέφανος.
Κι έπειτα απλώθηκε στο αυτοκίνητο σιωπή.Ο Στέφανος κουρασμένος από τη δουλειά όλη την ημέρα,από το ξύλο, από τις γελοίες ερωτήσεις και τα χαχανιτά των ασφαλιτών,μισόκλεισε τα μάτια σε ένα απαλό ύπνο Από τη σκέψη του πέρασαν όλες εκείνες οι όμορφες στιγμές της προετοιμασίας και του γάμου του με την αγαπημένη του Μαρία.Ώσπου το αυτοκίνητο έφτασε στα κρατητήρια. Άνοιξε ο συνοδηγός με βία την πόρτα,τράβηξε από το χέρι τον ένα ασφαλίτη που καθόταν δίπλα στο Στέφανο,που θύμωσε και άρχισε να βρίζει τον συνάδελφο του.
-Σιγά ρε,πώς τραβάς έτσι;Είσαι στα καλά σου; μήπως σου ξεβίδωσε καμια βίδα και με πέρασες  γι αυτόνα; Εγώ είμαι ρε ο Αργύρης ο Δόνακας του Χρύσανθου και της Χρυσούλας από το Μεσοχώρι Σερρών.Είσαι στα καλά σου,ρε; Θες να μου βγάλεις το χέρι;πώς με τραβάς έτσι.
-Εγώ είμαι μια χαρά, απάντησε ο συνοδηγός.Αργείς,έπρεπε να είχες κατεβεί πρώτος.Με το που σταμάτησε το αυτοκίνητο να πεταχτείς έξω και να βγάλεις κι αυτόνα,αλλά εσύ με τα πάσο σου,λες και ήρθαμε να κάνουμε περίπατο.Στην ασφάλεια πάμε,ρε και ο διοικητής μας κοιτά με τα κυάλια από το γραφείο του.
-Ε!καλά,τι φωνάζεις τώρα,αν δε μας πήρε μυρωδιά,να μας ακούσει τώρα κι αντίς να φυλακίσει αυτόνα,να φυλακίσει εμάς; Έλεγξε τα νεύρα σου και σώπασε.Αυτός κοιμήθηκε στη διαδρομή και με πήρε και μένα ο ύπνος.Αυτό είναι όλο μόνο σιωπή,γιατί εμείς  θα την πληρώσουμε.
-Άντε,άντε,τράβα τον τώρα και κατέβασε τον
Τον έπιασε από τον αγκώνα,τον τράβηξε,τον έβγαλε έξω από το αυτοκίνητο και έτσι νευριασμένος που ήταν του δίνει  μια κλωτσιά στην πλάτη.Παραπάτησε ο Στέφανος και καθώς δεν ήταν έτοιμος για τρέξιμο,τα πόδια του σκαλοπερπάτησαν ,περπατούσε σαν να ανέβαινε  σκαλοπάτια.
-Ω! Θεέ μου,μονολόγησε,βοήθα με.
Πέρασαν την κεντρική είσοδο Ένας αξιωματικός που καθόταν πίσω από ένα πρόχειρα φτειαγμένο με νοβοπάν γραφείο,του είπε να πλησιάσει.Αυτός πλησίασε,οι δύο άλλοι ασφαλίτες   κρατούσαν από τους αγκώνες τον Στέφανο.Μίλησε  λίγο μαζί του κι έπειτα πήγε κοντά τους και  τους είπε,από εδώ πάμε. Προχώρησαν αριστερά σε ένα διάδρομο.Έξω από την  πόρτα με το Νο 45171325 ακουγόταν βογγητά,βρισιές,θόρυβος από αντικείμενα  που έσπαζαν,χτυπήματα. Το θέαμα που αντίκρυσε ο Στέφανος,καθώς μπήκε μέσα ,τον έκανε να υψώσει τα μάτια του προς τον ουρανό και να ψελλίσει "βοήθα με Θεέ μου". Ένας νέος άνδρας με ξεσχισμένα τη φανέλλα και το παντελόνι του,κρεμόταν από ένα κρίκο μεγάλο,που βρισκόταν καρφωμένος στην οροφή,όπου είχαν δέσει το χοντρό σχοινί,που ήταν σφιχτά δεμένο από τους καρπούς του.Ο "Δήμιος",ένας άνδρας πενηντάρης τον έβριζε και τον χτυπούσε, με πρόσωπο ιδρωμένο και με τα μάτια του να γυαλίζουν από την ένταση.
To  Κυριακάτικο  Μυθιστόρημα

 Σαν ένα κατάδικο συνέλαβαν  εντελώς ξαφνικά,χωρίς κανένα λόγο,τον Στέφανο,οι αστυνομικοί με πολιτικά.Του πέρασαν τις χειροπέδες στους καρπούς των χεριών του,που τα γύρισαν στις πλάτες του,ένα απόγευμα,το Φθινόπωρο του 1942.Επέστρεφε στο σπίτι του ύστερα από την πολύωρη εργασία του,την μετάβαση του από σπίτι σε σπίτι στην περιοχή της Αθήνας,του Πειραιά αλλά και των περιχώρων για την επισκευή των μουσικών οργάνων και κυρίως για την επισκευή των κλειδοκυμβάλλων.
Ξαφνικά και αναίτια τον συνέλαβαν πριν προλάβει εκείνο το απόγευμα,που ερχόταν με λαχτάρα στο σπίτι του να χαρεί την όμορφη Μαρία,τη γυναίκα του και τα δύο παιδάκια του,τα μωρά του. Συνεπαρμένος από την δουλειά του νόμισε έτσι βίαια που τον άρπαξαν,χωρίς κάποιο λόγο,νόμισε ότι θα τον πήγαιναν σε κάποια γηραιά κυρία που χάλασε το πιάνο της.
Η διαδρομή ήταν μέχρι το κρατητήριο,όπου τελείωσε η...εκδρομή,που του είπαν οι ασφαλίτες,όταν ρώτησε πού  πάμε.
Στο παρελθόν του είχε συμβεί ένα παρόμοιο περιστατικό.
Ήρθαν στο σπίτι μια Κυριακή που δεν δούλευε δύο αγόρια νέα στην ηλικία,να του ζητήσουν  με επιμονή,να τον αρπάζουν με το ζόρι,να τον βάζουν στο ιδιωτικό αυτοκίνητο τους  και να τον μεταφέρουν στα βόρεια προάστεια,στην Πολιτεία,όπου κατά την διάρκεια μιας δεξίωσης που η γηραιά κυρία,η ιδιοκτήτρια του σπιτιού,η γιαγιά των παιδιών έδινε ένα ρεσιτάλ ερασιτεχνικής δεξιοτεχνίας στο πιάνο και την στιγμή που όλοι οι προσκεκλημένοι,γοητευμένοι ,την παρακολουθούσαν με προσήλωση,τόσο ωραία που έπαιζε, ξαφνικά το πιάνο εσίγησε.Όλοι οι καλεσμένοι είπαν με μια φωνή. Α! τι κρίμα.Η γηραιά κυρία λιποθύμησε από την στενοχώρια και όταν την συνέφεραν επέμενε και ζητούσε φορτικά από τα νεαρά παιδιά,τα εγγόνια της να τρέξουν να φέρουν τον τεχνίτη τον Στέφανο.Με γεροντική εμμονή,πολύ  φορτικά,ζητούσε να φτειαχτεί το πιάνο της τόσο,που τα εγγόνια της απεφάσισαν να μεταβούν στην άλλη άκρη της πρωτεύουσας για να βρουν τον Στέφανο.Τον βρήκαν στο σπίτι να χορεύει βαλς με την Μαρία με συνοδεία κλασσικής μουσικής,το βαλς του Στράους ακουγόταν από το γραμμόφωνο,ενώ δίπλα το καλοστρωμένο τραπέζι ήταν γεμάτο λιχουδιές.
Τον πήραν με το ζόρι.Μα τι συμβαίνει ρωτούσε.Θα σου εξηγήσουμε στη διαδρομή του είπαν.
Νόμιζε ότι και τώρα συνέβη το ίδιο.Να τον πηγαίνουν για να επισκευάσει κάποιο μουσικό όργανο.
Έτσι βίαια που τον άρπαξαν ενώ βάδιζε σκυφτός,χαμογελαστός,πολύ ευτυχισμένος προς το σπίτι του,όπου σε λίγο θα έκλεινε στην αγκαλιά του την αγαπημένη του γυναίκα και τα δύο μωρά του.
-Πού με πάτε
ρώτησε ευγενικά,παρ'όλο τον πόνο που του προξενούσαν οι σφιχτά βαλμένες στα χέρια του,χειροπέδες.
-Εκδρομή
του απάντησε  χαχανίζοντας ο ασφαλίτης που καθόταν στο τιμόνι.
Γύρισε τον κοίταξε χαχανίζοντας με το ξανθοκάστανο μαλλί του λιγδιασμένο,αλλά καλοχτενισμένο,με σπαστές,σγουρές, σειρές μαλλιών πάνω από το χαραγμένο με ρυτίδες,μέτωπο του και με τα ξεβαμένα γαλανά μάτια του ν'αστράφτουν από χαρά.
-Εκδρομή!
του είπε ο ασφαλίτης χαχανίζοντας.δείχνοντας τα δόντια του με τα μαύρα στίγματα ανάμεσα τους από την τερηδόνα και κιτρινοπράσινα από τον καπνό και από την έλλειψη οδοντιατρικής περιποίησης.
-Εκδρομή!
του είπε ξανά χαχανίζοντας,ενώ ο συνοδηγός και οι άλλοι δύο,που τον έβαλαν να καθίσει ανάμεσα τους στο πίσω κάθισμα ,χαχάνιζαν κι αυτοί,ανόητα.
Ο Στέφανος καθόταν σιωπηλός,σοβαρός,καθώς το αμάξι έτρεχε.
Το σούρουπο  ήδη έριχνε τις πρώτες σκιές του.
Έφτασαν στην ασφάλεια.
 Κατέβηκε ο συνοδηγός μπήκε μέσα και σε λίγο ξαναβγήκε.
-Είναι "φίσκα".Δεν έχει μέρος ούτε για το σάλιο σου,μου είπαν.Να τον πάτε αλλού.
-Μπες μέσα,είπε ο οδηγός.
Ο συνοδηγός κάθισε στη θέση του,δίπλα στον οδηγό κι έκλεισε με πάταγο την πόρτα,από τα νεύρα του.
-Πάμε για την Μπουμπουλίνας,είπε ο οδηγός.
Στη διάρκεια της διαδρομής οι δύο ασφαλίτες που τον είχαν ανάμεσα τους ,βάλθηκαν να του σπάσουν τα νεύρα.
-Μίλα ρε,του έλεγε ο ένας.Ποιές είναι οι διασυνδέσεις σου;
-Μα δεν έχω διασυνδέσεις απαντούσε ο Στέφανος.
-Μιλάς κι όλας και του δίνει μια σφαλιάρα.
-Γιατί  με βαράτε,ρώτησε ο Στέφανος.
-Ώστε εβραίος; ρώτησε ο άλλος που καθόταν από αριστερά του.
-Όχι,δεν είμαι εβραίος,απάντησε ο Στέφανος.
Φαππ,του έδωσε μια σφαλιάρα.
-Ώστε μας λες και ψέματα,ξεδιάντροπε.
-Δεν είμαι εβραίος φώναξε πιο δυνατά τώρα ο Στέφανος. Η γυναίκα μου είναι Πολωνίδα.
Φαππ του έδωσε άλλη μια σφαλιάρα ο διπλανός του ασφαλίτης.
-Ορίστε,λοιπόν,δε μας λες ψέματα;
-Όχι,απάντησε ο Στέφανος με λυγμική φωνή.

Το  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Τα Καλοκαίρια
τι ωραία  περνούσαμε
 ξυπνούσαμε
ενωρίς
με  τις όμορφες μου φίλες,
και συνάμα συγγενείς.


Έπαιρνα  το σεντόνι
και ντυνόμουν αρχαιοπρεπώς,
σαν εσθήτα με τον ώμο μου εκτός.
Ω! αλί και τρισαλί φωνάζαμε στην ερημιά
πάνω από τη λαγκάδα,ημέρες που άφριζαν
τα κύματα,τ'Αυγούστου τα μελτέμια
κι ο θόρυβος ακούγονταν στου μπούφου
τη σπηλιά
κι άλλες νυχτιές με αστροφεγγιά
κι ολόγιομο φεγγάρι,
η πανσέληνος έφεγγε τα βήματα μας, στους
δρόμους του χωριού που φέγγανε τ'αστέρια,
και το φεγγάρι το λαμπρό μας έφερνε στα χείλη
 τραγούδια κανταδόρικα στην ακροθαλασιά σαν
φθάναμε με τα ζακυνθινά
"εις τον γυαλό,εις το γυαλό της θάλασσας
η αγάπη μου,η αγάπη μου κοιμάται
παρακαλώ σας κύματα μη μου τηνε ξυπνάτε".
Και προς της λαγκάδας εκεί τα μέρη,
 τραγουδούσαμε

 "με τις στάμνες και με
τα σταμνάκια σου
να χαρείς τα νιάτα σου"
με μια ολόχαρη καρδιά

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

Εχθές Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013 γιορτάσαμε την δεύτερη επέτειο  από την έναρξη του  το Ροζακί σταφύλι.
Eξαιρετικά ωραία περάσαμε εχθές με την συντροφιά τους ηλικιωμένους κυρίους και κυρίες  που παρευρέθηκαν στην δεξίωση που παραθέσαμε.
Τιμήσαμε τους γηραιούς φίλους μας και  φανατικούς του "Γηράσκω αεί διδασκόμενος" με μια  σχετικά μεγάλη ποσότητα εδεσμάτων κατάλληλων για την ηλικία τους καθότι αρκετοί από τους φίλους μας ξεπερνούσαν την ηλικία των εκατό ετών.
Ένας φίλος μας,την ίδια ημέρα 3 Οκτωβρίου έκλεινε τα εκατόν οκτώ χρόνια του.Να ζήσει και να ευτυχήσει,γιατί όχι! Να διασκεδάσει και να περάσει καλά την αποψινή βραδιά,έλεγα.
Όλοι τους είναι κάτοικοι του οίκου της ευγηρίας που έχει  ένας στενός φίλος μας.
 Έτσι δεν δυσκολεύτηκαν να έλθουν.Τους έφερε κοντά μας το πούλμαν του οίκου.
 Ο καιρός δεν ήταν και πολύ καλός γι αυτό η γιορτή,αυτή τη χρονιά, έγινε σε κλειστό χώρο.Στην απάνεμη και στεγασμένη αυλή μας,που διαμορφώσαμε καταλλήλως για να εξυπηρετήσει τους εκατό περίπου φίλους μας.
Η μουσική  ακουγόταν από τα μεγάφωνα και  ήταν επιμέλεια   της Τίνας  μέσα από το σίντιπλέyερ και τα cd που έχει στην κουζίνα της για να συντροφεύουν και την ίδια την ώρα που ασχολείται  με το μαγείρευμα.Εχθές έβαλε τον καλύτερο εαυτόν της. Ετοίμασε  νοστιμότατες λιχουδιές για να ευχαριστηθούν οι καλεσμένοι μας,που πολλοί από αυτούς θύμιζαν τον παππού της,όπως μας είπε με πολύ συγκίνηση.
Την παραμονή της γιορτής με πήρε στο κινητό η Νεχρήν,η μικρή κόρη του Ινώθ και της Γαιή από το Διήγημα της Πέμπτης,με αρκετή αγωνία στη φωνή της. Στην ερώτηση μου.Τι τρέχει; Μου απάντησε,ότι με ζητούσε από πολλές ημέρες πριν.Γιατί κορίτσι μου,τι συμβαίνει,είπα. Κυρία θέλω να σας πω να μην ξοδέψετε χρήματα να προσκαλέσετε τα ροκ συγκροτήματα,που ζήτησα πέρυσι και μου υποσχεθήκατε ότι θα έρθουν εφέτος,γιατί εμείς δεν θα μπορέσουμε αυτή τη χρονιά να παρευρεθούμε στο γενέθλιο πάρτι του blog σας. Νεχρήν μου,είπα, αυτή τη χρονιά δεν θα έχουμε κλαμπατσίμπανα. Τι είπατε,κυρία;  Είπα,κορίτσι μου,ότι εφέτος δεν θα έχουμε μουσικά και χορευτικά συγκροτήματα γιατί οι περισσότεροι καλεσμένοι μας είναι άνθρωποι ηλικιωμένοι.Εσείς, Νεχρήν μου,γιατί δεν θα έλθετε; τι συμβαίνει; Έχουμε γεννητούρια,κυρία,μου είπε. Δύο από τις μικρότερες εγγονές της Γεή και του Ινώθ,της μαμάς και του μπαμπά, από ώρα σε ώρα περιμένουμε να γεννήσουν το πρώτο παιδί τους. Οι ανηψιές σου Νεχρήν;
Κυρία,ναι! είναι ανηψιές μου,αλλά είναι μεγαλύτερες μου,  στην ηλικία. Αυτά είναι φυσικό να συμβαίνουν σε ζευγάρια που έγιναν γονείς σε μικρή ηλικία. Κυρία,ναι! το γνωρίζω.Ο μεγαλύτερος αδελφός μου ο Θαλερός τον λέμε και Θιγενό,είναι τώρα παππούς.Ω! πώς πέρασαν κι όλας τόσα χρόνια,.Αλήθεια μου λες Νεχρήν; Ναι! κυρία.Oι εγγονές του Θαλερού είναι οι μέλλουσες μαμάδες.Να σου ευχηθώ,Νεχρήν μου,προκαταβολικά,να σας ζήσουν  και να σου πω,ότι του χρόνου σας περιμένουμε
να έλθετε μαζί με τα νέα μωρά σας. Ευχαριστώ,κυρία,για του χρόνου θα προσπαθήσουμε,σας το υπόσχομαι. Εύχομαι να γιορτάσετε με επιτυχία την επέτειο του Ροζακί σταφύλι.Και του χρόνου,κυρία!!!
Και του χρόνου,Νεχρήν μου!!! Αυτά μου είπε η γλυκειά Νεχρήν από το τηλέφωνο.
Ηρθαν όμως ο θείος Ιωαννίκιος με την θεία και τον εκατό ετών αδελφό τους με πολλά γλυκά από την Προύσα. Ήλθε η κυρία Μαρία από το Κυριακάτικο Μυθιστόρημα με μια καρδάρα γιαούρτι χωρίς τον Κωνσταντή της,που δεν μπορεί να ταξιδέψει, γιατί δεν έχει συνηθίσει ακόμη τα τεχνιτά ποδάρια,που φρόντισε γι αυτά,ο γιος του ο Δημήτρης..
Η Βικτωρία και ο Μηνάς δεν ήρθαν.Βρισκόντουσαν σε φθινοπωρινό ταξίδι στο εξωτερικό. Να δείτε που θα έλθουν κατόπιν εορτης,όπως και πέρυσι.Αποφεύγουν τις αναμπουμπούλες.Τι θα πει αυτό; Aποφεύγουν τον θόρυβο,τον σαματά.Τι θα πει αυτό; A! κυρία Θεοπίστη μου,με κουράζεις.Δεν ξέρεις γρυ Ελληνικά.Όλο τι θα πει αυτό και τι θα πει αυτό μου λες. Σαματάς,Θεοπίστη μου,είναι ο θόρυβος και το γρυ θα πεί,ότι δεν ξέρεις τίποτα. Κατάλαβες; Ρίξε και καμιά ματιά στη γλώσσα.Τι θα πει αυτό; Θα σου έλεγα τώρα,αλλά περιμένω καλεσμένους και τι καλεσμένους,μεγάλους και τρανούς.Τι θα πει αυτό; Kαι τι δε θα πει,Θεοπίστη μου,και τι δε θα πει.
Έλα,Θεοπίστη μου, μη κατσουφιάζεις.Έτσι στο είπα. Έλα,ρώτησε ό,τι θέλεις. Τι θα πει αυτό;
Δεν ήρθε ούτε και ο Σεν.Αυτή την εποχή βρίσκεται με την οικογένεια του στο Πόρτο Ρίκο,όπου περνούν τις καλοκαιρινές διακοπές τους,κοντά στους γονείς της όμορφης πορτορικανής συζύγου του.
Δεν ήρθε ούτε ο γιατρός ο κύριος Καυτηριάδης.Ποιός είναι αυτός; Ω! συγγνώμη,αγαπημένοι μου αναγνώστες. Δεν έχουμε μιλήσει ακόμη γι αυτόν τον κύριο.Είναι από το Κυριακάτικο Μυθιστόρημα.Λίαν προσεχώς στις οθόνες μας τα ευεργετικά επιτεύγματα αυτού του καλού ανθρώπου.
Δεν ήρθε ούτε ο ΟΝειρό. Φυσικό είναι! Τόση απόσταση ! Όχι!  μου είπαν τα παιδιά του,με μια φωνή. Έπαθε λουμπάγκο και δεν μπορεί να οδηγήσει το αστροπλάνο του. Λουμπάγκο,είπατε; Ναι! μου είπαν,με μια φωνή. Σκάλιζε και τροφοδοτούσε τα δέντρα του,που βγάζουν τα λεφτά.
Τα λεπτόδεντρα θέλετε να πείτε.  Ποιά; Τι είπες; Τα λεφτά τα λένε και λεπτά. Τα δέντρα που βγάζουν τα λεφτά,τα λένε λεπτόδενδρα. Α! καταλάβαμε! μου είπαν,σ'ευχαριστούμε που μας διαφωτίζεις στα γήϊνα.Την πρωταπριλιά θα σου φέρουμε τα λεπτά.Σας ευχαριστώ.Μέχρι τότε να είμαστε όλοι  καλά.
Οι ηλικιωμένοι φίλοι μας έφαγαν και ήπιαν με την ψυχή τους.
Είχαμε και ένα θανατά.Ο ηλικιωμένος φίλος μας που αυτή την ημέρα γιόρταζε τα γενέθλια των εκατόν
οκτώ χρόνων του διασκέδασε, έφαγε και ήπιε, με την ψυχή του,μέχρι σκασμού. Χαλάλι σας,είπε.
Θεοπίστη μου,μη με ρωτήσεις τι θα πει αυτό.Βγάλτο μόνη σου.