Aγαπημένοι μου αναγνώστες συνεχίζουμε και σήμερα την πραγματεία μας την σχετική με τους αθίγγανους,όπως είναι η κλασσική ονομασία τους.
Οι αθίγγανοι, παρά το ότι είναι απηλλαγμένοι από περιορισμούς επιβαλλόμενους προς τον εαυτόν τους,έχουν πολλά ταμπού, από τα οποία τα περισσότερα συνδέονται με την καθαριότητα. Θεωρούν ότι τα γατιά και τα σκυλιά είναι ακάθαρτα ζώα.Τους ίππους θεωρούν καθαρά ζώα.
Όπως συμβαίνει συχνά με τους λαούς που έχουν αντιλήψεις πρωτόγονες έτσι και οι αθίγγανοι θεωρούσαν τις γυναίκες ακάθαρτες.
Πολλοί αθίγγανοι δεν τρώνε ούτε πίνουν τροφές και ποτά ούτε αγγίζουν πιάτο ή κύπελλο πάνω από τα οποία πέρασε γυναίκα.Αυτό ίσχυε,προφανώς σε παλαιότερες εποχές,όταν οι αθίγγανοι έτρωγαν στο πάτωμα,πάνω στο σοφρά.
Ένας θρύλος λέει ότι ένας αθίγγανος υπεχρέωσε τη σύζυγο του να περπατήση πολλά χιλιόμετρα μέχρι να φτάσει στο χωριό τους,το οποίο απείχε μόνο ένα χιλιόμετρο γιατί ήθελε να μην περάσει από εκεί από όπου ο σύζυγος της αντλούσε πόσιμο νερό.
Η γυναίκα δεν επιτρέπεται να περάσει μπροστά από έναν άνδρα,που είναι καθισμένος, ακόμη και αν αυτός είναι ο σύζυγος της. Η έμμηνος ρύση μετά τον τοκετό θεωρείται ιδιαίτερα επικίνδυνη και αν ο τοκετός συμβεί μέσα σε άμαξα όλα τα αντικείμενα θεωρούνται μολυσμένα και τα πετούν στα απορρίμματα.
Μία άλλη παράδοση αναφέρεται από τους αθίγγανους της Ρουμανίας και της Σκωτίας,η οποία θυμίζει την διήγηση από τον Ηρόδοτο που ιστορεί τον βασιλέα Ραμψίνιτο και τον ευφυή κλέπτη.Πολλές άλλες ιστορίες των αθιγγάνων θυμίζουν ελληνικούς θρύλους,όπως επίσης ρουμανικούς και βαλκανικούς θρύλους. Ο Φράνσις Χάϊντς Γκρούμ θεωρεί ότι οι αθίγγανοι έφεραν ιστορίες από τις Ινδίες με θέματα που συναντώνται στις παραδόσεις πολλών λαών,τις οποίες συνέλεξαν κατά την διάβαση τους μέσα από αυτές τις χώρες.Γι αυτό οι παραδόσεις τους αποτελούν αμάλγαμα διαφόρων στοιχείων,όπως η γλώσσα τους και αυτός ο ίδιος ο λαός.
Οι μύθοι παραδίδονται περιληπτικώς και το περιεχόμενο τους αφορά πνεύματα του δάσους και των ποταμών,νηρηϊδες,γίγαντες και υπερφυσικά όντα.
Οι ανθρώπινοι χαρακτήρες ομοιάζουν προς εκείνους του Γκριμ: πριγκίπισσες που εκτελούν χρέη υπηρετριών,ξυλοκόποι οι οποίοι γίνονται πρίγκιπες,ζηλότυπες μητρυιές
Το περιβάλλον επηρεάζει τα διάφορα γεγονότα,όπως αυτά που αφορούν την δύναμη του χριστιανικού σταυρού.
Οι αθίγγανοι φημίζονται ανέκαθεν ως καλοί μουσικοί όμως δεν είναι δημιουργοί, αφομοιώνουν μόνο την μουσική των χωρών από τις οποίες διέρχονται και την προσαρμόζουν στον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους.
Περί τα τέλη του Μεσαίωνα ο πλανόδιος αθίγγανος με το βιολί ή με την κιθάρα του από όποια χώρα περνούσε αφομοίωνε τη μουσική της χώρας.
Από τον 15ο αιώνα στην Ουγγαρία γίνεται λόγος περί αθιγγάνων μουσικών.
Τον 16ο αιώνα αναφέρεται ένας διάσημος βιολιστής ο Δημήτριος Κάλμαν.
Αθίγγανοι βιολονίστες συνώδευαν συνήθως τους αρχηγούς του Ουγγρικού στρατού στον πόλεμο.Αυτό το έθιμο επικράτησε μέχρι το έτος 1848.
Οι αθίγγανοι τον 18ο αιώνα ήσκησαν την ισχυρότερη επίδραση τους επί της μουσικής.Αυτή την εποχή το βιολί έγινε το υπέρτατο όργανο τους.
Ο διάσημος συνθέτης και πιανίστας Φράντς Λίστ στο βιβλίο του "ο αθίγγανος στην μουσική" διατύπωσε πρώτος την θεωρία ότι η ουγγρική μουσική είναι αθιγγανικής προέλευσης.
Ίσως η πλέον σημαντική σύνθεση με αθιγγάνικο θέμα είναι η "Κάρμεν" του Μπιζέ.
Οι συνθέτες,όπως ο Λίστ,ο Μπράμς,ο Στράους υιός και πολλοί άλλοι,οφείλουν πολλά στην αθιγγανική μουσική.
Η συμβολή τους στη λογοτεχνία,όντες αγράμματοι οι αθίγγανοι,δεν είναι μεγάλη.
Πρώτο αθιγγανικό μυθιστόρημα θεωρείται το "Ursitory" του Μαξίμωφ, το οποίο γράφτηκε στην Γαλλική γλώσσα και το έτος 1949 έγινε η μετάφραση του στην Αγγλική γλώσσα.
Στους ταλαντούχους συγγραφείς περιλαμβάνονται ο Ούχλικ και ο Αλέξανδρος Πέτροβιτς στην Γιουγκοσλαβία.
Ήδη από το έτος 1691,ο Ιώβ Λούντολφ βρήκε ομοιότητες της αθιγγανικής γλώσσας και της ινδοστανικής και ο Γιάκομπ Καρλ Χρίστοφ Ρέντιγκερ διετύπωσε το έτος 1777 την θεωρία ότι η αθιγγανική γλώσσα κατάγεται από την ινδοστανική.
Το 1783 ο Γκρέλλμαν προσκόμισε περισσότερα επιστημονικά στοιχεία
Ο πρώτος που προέβη σε αυθεντικές επιστημονικές μελέτες της γλώσσας ήταν ο A.Pott.
Aργότερα ο Έλληνας Α.Πασπάτης πρόσθεσε λεπτομερή έκθεση περί της γλώσσας των αθίγγανων της Τουρκίας,η οποία είναι μία μορφή της γλώσσας ολιγότερο παραφθαρμένη από τις ομιλούμενες αλλού γλώσσες.Πολλές μελέτες των διαλέκτων της αθιγγανικής γλώσσας είδαν το φως της δημοσιότητας.
Οι διάλεκτοι διαφέρουν από χώρα σε χώρα και έχουν πολλές ποικιλίες.
Η αμιγέστερη ευρωπαική αθιγγανική διάλεκτος είναι της Βουλγαρίας
Η πλέον πρωτόγονη είναι της Συρίας.
Η αθιγγανική γλώσσα έχει οκτώ πτώσεις,όπως και η σανσκριτική.
Ελάχιστα ουσιαστικά λήγουν σε -α, σε-ο (αρσενικά),σε -ι ( αρσενικά και θηλυκά) και τα περισσότερα λήγουν σε σύμφωνο.
Το ουδέτερο γένος πλέον δεν υφίσταται,όπως και ο δυϊκός αριθμός.
Τα επίθετα λήγουν σε -ο με πληθυντικό σε -ε και γενικώς ακολουθούν την κλίση των ουσιαστικών σε-ο.
Ο συγκριτικός βαθμός σχηματίζεται συνήθως με την προσθήκη του -πο στον θετικό βαθμό.
Ειδικές μορφές υπερθετικού βαθμού δεν υπάρχουν.
Υπάρχουν όμως επτά κατηγορίες ρημάτων και μόνο μία ενιαία κλίση.
Η αθιγγανική γραμματική έχει πολλά ανώμαλα ρήματα.
Το ο είναι το άρθρο.
Οι αθίγγανοι, παρά το ότι είναι απηλλαγμένοι από περιορισμούς επιβαλλόμενους προς τον εαυτόν τους,έχουν πολλά ταμπού, από τα οποία τα περισσότερα συνδέονται με την καθαριότητα. Θεωρούν ότι τα γατιά και τα σκυλιά είναι ακάθαρτα ζώα.Τους ίππους θεωρούν καθαρά ζώα.
Όπως συμβαίνει συχνά με τους λαούς που έχουν αντιλήψεις πρωτόγονες έτσι και οι αθίγγανοι θεωρούσαν τις γυναίκες ακάθαρτες.
Πολλοί αθίγγανοι δεν τρώνε ούτε πίνουν τροφές και ποτά ούτε αγγίζουν πιάτο ή κύπελλο πάνω από τα οποία πέρασε γυναίκα.Αυτό ίσχυε,προφανώς σε παλαιότερες εποχές,όταν οι αθίγγανοι έτρωγαν στο πάτωμα,πάνω στο σοφρά.
Ένας θρύλος λέει ότι ένας αθίγγανος υπεχρέωσε τη σύζυγο του να περπατήση πολλά χιλιόμετρα μέχρι να φτάσει στο χωριό τους,το οποίο απείχε μόνο ένα χιλιόμετρο γιατί ήθελε να μην περάσει από εκεί από όπου ο σύζυγος της αντλούσε πόσιμο νερό.
Η γυναίκα δεν επιτρέπεται να περάσει μπροστά από έναν άνδρα,που είναι καθισμένος, ακόμη και αν αυτός είναι ο σύζυγος της. Η έμμηνος ρύση μετά τον τοκετό θεωρείται ιδιαίτερα επικίνδυνη και αν ο τοκετός συμβεί μέσα σε άμαξα όλα τα αντικείμενα θεωρούνται μολυσμένα και τα πετούν στα απορρίμματα.
Μία άλλη παράδοση αναφέρεται από τους αθίγγανους της Ρουμανίας και της Σκωτίας,η οποία θυμίζει την διήγηση από τον Ηρόδοτο που ιστορεί τον βασιλέα Ραμψίνιτο και τον ευφυή κλέπτη.Πολλές άλλες ιστορίες των αθιγγάνων θυμίζουν ελληνικούς θρύλους,όπως επίσης ρουμανικούς και βαλκανικούς θρύλους. Ο Φράνσις Χάϊντς Γκρούμ θεωρεί ότι οι αθίγγανοι έφεραν ιστορίες από τις Ινδίες με θέματα που συναντώνται στις παραδόσεις πολλών λαών,τις οποίες συνέλεξαν κατά την διάβαση τους μέσα από αυτές τις χώρες.Γι αυτό οι παραδόσεις τους αποτελούν αμάλγαμα διαφόρων στοιχείων,όπως η γλώσσα τους και αυτός ο ίδιος ο λαός.
Οι μύθοι παραδίδονται περιληπτικώς και το περιεχόμενο τους αφορά πνεύματα του δάσους και των ποταμών,νηρηϊδες,γίγαντες και υπερφυσικά όντα.
Οι ανθρώπινοι χαρακτήρες ομοιάζουν προς εκείνους του Γκριμ: πριγκίπισσες που εκτελούν χρέη υπηρετριών,ξυλοκόποι οι οποίοι γίνονται πρίγκιπες,ζηλότυπες μητρυιές
Το περιβάλλον επηρεάζει τα διάφορα γεγονότα,όπως αυτά που αφορούν την δύναμη του χριστιανικού σταυρού.
Οι αθίγγανοι φημίζονται ανέκαθεν ως καλοί μουσικοί όμως δεν είναι δημιουργοί, αφομοιώνουν μόνο την μουσική των χωρών από τις οποίες διέρχονται και την προσαρμόζουν στον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους.
Περί τα τέλη του Μεσαίωνα ο πλανόδιος αθίγγανος με το βιολί ή με την κιθάρα του από όποια χώρα περνούσε αφομοίωνε τη μουσική της χώρας.
Από τον 15ο αιώνα στην Ουγγαρία γίνεται λόγος περί αθιγγάνων μουσικών.
Τον 16ο αιώνα αναφέρεται ένας διάσημος βιολιστής ο Δημήτριος Κάλμαν.
Αθίγγανοι βιολονίστες συνώδευαν συνήθως τους αρχηγούς του Ουγγρικού στρατού στον πόλεμο.Αυτό το έθιμο επικράτησε μέχρι το έτος 1848.
Οι αθίγγανοι τον 18ο αιώνα ήσκησαν την ισχυρότερη επίδραση τους επί της μουσικής.Αυτή την εποχή το βιολί έγινε το υπέρτατο όργανο τους.
Ο διάσημος συνθέτης και πιανίστας Φράντς Λίστ στο βιβλίο του "ο αθίγγανος στην μουσική" διατύπωσε πρώτος την θεωρία ότι η ουγγρική μουσική είναι αθιγγανικής προέλευσης.
Ίσως η πλέον σημαντική σύνθεση με αθιγγάνικο θέμα είναι η "Κάρμεν" του Μπιζέ.
Οι συνθέτες,όπως ο Λίστ,ο Μπράμς,ο Στράους υιός και πολλοί άλλοι,οφείλουν πολλά στην αθιγγανική μουσική.
Η συμβολή τους στη λογοτεχνία,όντες αγράμματοι οι αθίγγανοι,δεν είναι μεγάλη.
Πρώτο αθιγγανικό μυθιστόρημα θεωρείται το "Ursitory" του Μαξίμωφ, το οποίο γράφτηκε στην Γαλλική γλώσσα και το έτος 1949 έγινε η μετάφραση του στην Αγγλική γλώσσα.
Στους ταλαντούχους συγγραφείς περιλαμβάνονται ο Ούχλικ και ο Αλέξανδρος Πέτροβιτς στην Γιουγκοσλαβία.
Ήδη από το έτος 1691,ο Ιώβ Λούντολφ βρήκε ομοιότητες της αθιγγανικής γλώσσας και της ινδοστανικής και ο Γιάκομπ Καρλ Χρίστοφ Ρέντιγκερ διετύπωσε το έτος 1777 την θεωρία ότι η αθιγγανική γλώσσα κατάγεται από την ινδοστανική.
Το 1783 ο Γκρέλλμαν προσκόμισε περισσότερα επιστημονικά στοιχεία
Ο πρώτος που προέβη σε αυθεντικές επιστημονικές μελέτες της γλώσσας ήταν ο A.Pott.
Aργότερα ο Έλληνας Α.Πασπάτης πρόσθεσε λεπτομερή έκθεση περί της γλώσσας των αθίγγανων της Τουρκίας,η οποία είναι μία μορφή της γλώσσας ολιγότερο παραφθαρμένη από τις ομιλούμενες αλλού γλώσσες.Πολλές μελέτες των διαλέκτων της αθιγγανικής γλώσσας είδαν το φως της δημοσιότητας.
Οι διάλεκτοι διαφέρουν από χώρα σε χώρα και έχουν πολλές ποικιλίες.
Η αμιγέστερη ευρωπαική αθιγγανική διάλεκτος είναι της Βουλγαρίας
Η πλέον πρωτόγονη είναι της Συρίας.
Η αθιγγανική γλώσσα έχει οκτώ πτώσεις,όπως και η σανσκριτική.
Ελάχιστα ουσιαστικά λήγουν σε -α, σε-ο (αρσενικά),σε -ι ( αρσενικά και θηλυκά) και τα περισσότερα λήγουν σε σύμφωνο.
Το ουδέτερο γένος πλέον δεν υφίσταται,όπως και ο δυϊκός αριθμός.
Τα επίθετα λήγουν σε -ο με πληθυντικό σε -ε και γενικώς ακολουθούν την κλίση των ουσιαστικών σε-ο.
Ο συγκριτικός βαθμός σχηματίζεται συνήθως με την προσθήκη του -πο στον θετικό βαθμό.
Ειδικές μορφές υπερθετικού βαθμού δεν υπάρχουν.
Υπάρχουν όμως επτά κατηγορίες ρημάτων και μόνο μία ενιαία κλίση.
Η αθιγγανική γραμματική έχει πολλά ανώμαλα ρήματα.
Το ο είναι το άρθρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου