Η μεταναστευτική μας πορεία στις Ιστορίες των Χωρών του Κόσμου

Η Γαλλία  συνέχεια

Η Αρχαία Γαλατία είναι τα γαλατικά φύλα,τα οποία αποτελούσαν ένα σύνολο πατριών,ένα είδος ημιφεουδαρχικής οργάνωσης από το οποίο απουσίαζε η συνοχή.Οι μικρές αυτές πατριές ήταν αδύναμες και καμία δεν ήταν σε θέση να επιβληθεί και να κυριαρχήσει πάνω σε μία άλλη μικρή πατριά.Πριν διαλυθεί και απορροφηθεί από άλλη ισχυρότερη κατέφευγε αμυνόμενη σε κάποια ισχυρή γειτονική πατριά.Κλασσικό παράδειγμα αποτελεί η φυλή των Παρισίων Parisii,η οποία κατοικούσε πλησίον της σημερινής πρωτεύουσας της Γαλλίας και κατέφυγε στην ισχυρή γειτονική φυλή των Σενόνων με πρωτεύουσα τη Σανς στην κοιλάδα του Σηκουάνα. Οι Γαλάτες κατοικούσαν σε είκοσι διαφορετικές περιοχές απομακρυσμένες η μία από την άλλη,αλλά με ίδια χαρακτηριστικά γνωρίσματα στην πολιτική και στη θρησκεία,τα οποία έδιδαν στις φυλές ίδιο παρουσιαστικό. Η Εκκλησία,σαν συντηρητικός θεσμός διατηρούσε σχέσεις μέχρι τις αρχές του δέκατου έβδομου αιώνα,και οι Επίσκοποι των Παρισίων ήταν εξαρτημένοι από τους Αρχιεπισκόπους της Σανς,πριν η  Επισκοπή των Παρισίων το έτος 1622 προαχθεί σε Αρχιεπισκοπή.
Οι ερευνητές της αρχαίας αυτής εποχής διαιρούσαν τη Γαλατία σε τρεις περιοχές,τις οποίες οι Ρωμαίοι ονόμαζαν,από ανατολάς προς Δυσμάς,Βελγική,Κελτική και Ακουϊτανική Γαλατία και ανακάλυψαν, ότι οι φυλές που κατοικούσαν στη Βελγική περιοχή της Γαλατίας ομιλούσαν διάφορες τευτονικές διαλέκτους,οι φυλές στην Κελτική Γαλατία μιλούσαν διάφορες κελτικές διαλέκτους και οι φυλές στις νότιο και δυτικές ακουϊτανικές περιοχές ομιλούσαν τη γλώσσα των Βάσκων,ενώ άλλοι ερευνητές θεωρούν,ότι σε όλες τις περιοχές μιλούσαν την ίδια γλώσσα,την κελτική.
Οι κάτοικοι της Γαλατίας προέρχονταν από είκοσι διαφορετικές περιοχές απομακρυσμένες η μία από την άλλη,αλλά με κοινό πολιτικό χαρακτήρα και θρησκεία,τα οποία προσέδιδαν στις φυλές  το ίδιο παρουσιαστικό.Οι Γαλάτες ως φαίνεται μετανά

στευσαν προς ανατολάς για να αναζητήσουν στρατιωτικές περιπέτειες. Η θρησκεία του λαού αυτού είχε καθορισμένο και καλά οργανωμένο τύπο,αν και τα μυστήρια μεταδίδονταν προφορικά στους μυημένους.Την εξουσία της θρησκείας ασκούσε ένα ιερατείο,το οποίο ήταν γνωστό με το όνομα "Δρυϊδαι", το οποίο πίστευε,και αυτό ήταν το χαρακτηριστικό των Γαλατών,πίστευε σε ειδικά δόγματα,στα οποία
όφειλαν να πειθαρχούν. Η ανυπακοή  επέφερε ποινές.Η έκφραση των δογμάτων αυτών ήταν αποκλειστικό προνόμιο του ιερατείου.

Ένα χαρακτηριστικό της θρησκείας τους ήταν η απόδοση ιερότητας σε ορισμένα αντικείμενα και τοποθεσίες,όπως στον  Ιξώ,είναι το γκυ,και στο Σπήλαιο της Σαρτρ.Οι θεσμοί αυτοί παρουσιάζουν ενδιαφέρον και διατηρήθηκαν, στη διάρκεια των αιώνων, τόσο στη Γαλλία,όσο σε κανένα άλλο μέρος του δυτικού κόσμου.
Μέχρι και τον εικοστό αιώνα, και υπό οιονδήποτε καθεστώς ευρισκόμενες,οι φυλές των Γαλατών,διατηρούσαν τα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα,
την εθνική ενότητα,την ιερατική κάστα,τα σταθερά εδραιωμένα δόγματα και η ιερότητα ορισμένων τοποθεσιών αποτελούσαν το χαρακτήρα αυτού του λαού των Γαλατών.Από τους Αρχαιότατους χρόνους το γαλακτικό αυτό τετράγωνο που οι ακτές του εφάπτονται με τη Μεσόγειο,που είχε αποίκους τους Έλληνες και τους Σημίτες έμπορους,η φυσική όψη του ακραίου αυτού σημείου,το κλίμα και τα προϊόντα του ανεξάρτητα από την πολιτική του ιστορία,ήταν διαφορετικό από την υπόλοιπη χώρα.Οι Γαλλικές ορδές όρμησαν πάνω από τις Άλπεις κατέβηκαν και κατέλαβαν μεγάλο μέρος της κοιλάδας του Πάδου.Υπήρχαν περιοχές,όπως η Αλσατία,όπου το Γαλακτικό τετράγωνο δέχτηκε εισβολές από ξένους λαούς.Το έδαφος της Γαλατίας αποτελούσε τη μόνιμη κατοικία του λαού,στον οποίο αναφερόμαστε.Ο λαός αυτός απέκτησε την πρώτη του ιστορική σημασία από την εποχή της εισβολής και της κατάκτησης της χώρας αυτής από τους Ρωμαίους υπό την ηγεσία του Ιουλίου Καίσαρα,οπότε και αρχίζει ο εκρωμαϊσμός της Γαλατίας.Διακόσια περίπου έτη μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση,η κήρυξη του χριστιανισμού των Γαλατών άρχισε να σημειώνει αξιόλογα αποτελέσματα.Εκχριστιανίστηκε η Γαλατία και οργανώθηκε σε ένα τέλειο και πολύπλοκο θεοκρατικό σύστημα.Συγχρόνως άρχισαν οι βαρβαρικές επιδρομές,όπως είναι γνωστές στην ιστορία. Στην πραγματικότητα ήταν μία επιδρομή,η οποία απεκρούσθηκε.Ήταν η μογγολική εισβολή υπό την ηγεσία του Αττίλα,ο οποίος έφθασε μπροστά στα τείχη της Ορλεάνης και μετά αποχώρησε προς τις εκτεταμένες πεδιάδες προς βορρά.Στο στρατό του Αττίλα είχαν προσχωρήσει όλα τα στοιχεία της ανατροπής και του χάους.Σε όλους αυτούς αντιτάχθηκαν οι Δυνάμεις της Τάξεως,οι οποίες και νίκησαν.Η νίκη αυτή ήταν η τελευταία προσπάθεια της Ρώμης και στην επόμενη πεντηκονταετία ανέλαβε την εξουσία στη Γαλατία τοπικός αρχηγός,αλλά όμως δεν έλαβε τους τίτλους των Ρωμαίων κρατικών λειτουργών.Η κοινωνική και στρατιωτική οργάνωση της Βόρειας Γαλατίας βρισκόταν υπό διάλυση,όταν ένας νέος,γνωστός στην ιστορία ως ο Χλωδοβίκος ή Κλόβις,του οποίου το όνομα προφέρεται διαφορετικά σε είκοσι βαρβαρικές διαλέκτους και ήταν διάδοχος μίας μικρής φυλής των Φράγκων.Μετά από πέντε έτη,ήταν είκοσι ετών,ο Χλωδοβίκος οδήγησε τους Φράγκους πέρα από τα σύνορα και νίκησε μία άλλη ομάδα βαρβάρων, η οποία ήταν οργανωμένη στρατιωτικά με τον ρωμαϊκό τρόπο,η οποία ανέλαβε την εκτελεστική εξουσία.Διατάγματα εκδίδονταν,φόροι εισπράττονταν και κάθε μικρός αρχηγός,όπως ο Χλωδοβίκος, μπορούσε να διεκδικήσει το δικαίωμα να εισπράττει φόρους,να εκδίδει διατάγματα,να διατηρεί ανάκτορα και να εκφράζεται στη Λατινική γλώσσα,η οποία ήταν η επίσημη γλώσσα στα κρατικά έγγραφα,στα δικαστήρια,στη Λογοτεχνία,αλλά η γλώσσα του λαού ήταν οι εκατοντάδες διάλεκτοι,η κελτική,η ιβηρική,η τευτονική,η καρχηδονιακή.Η Γαλατία παρέμεινε ρωμαϊκή.Ο Χλωδοβίκος σαν εξουσία εγκαταστάθηκε στις Βορειοανατολικές κοινότητες.Μετά από ένα και πλέον αιώνα ο τρισέγγονος του Χλωδοβίκου,ο Διγοβέρτης ανέλαβε την εξουσία στη Γαλατία.

ή του ιστορίαι

θερά εδραιωμένα

ιωμένα