Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Το  Κυριακάτικο  Μυθιστόρημα. Συνέχεια.

Ο Γκέρμπυ ήταν έτοιμος από τις 7 η ώρα. Φορούσε τα παρδαλά ρούχα του,το κίτρινο πουκάμισο με τους φοίνικες και την όμοια γραβάτα.Είχε ζώσει το πράσινο πανταλόνι του με μία δερρμάτινη ζώνη,που η πόρπη της ήταν ένα πελώριο αστέρι γεμάτο πολύχρωμους ημιπολύτιμους λίθους. Οι πράσινες κάλτσες του ταίριαζαν με τα κοκκινωπά παπούτσια του. Τα ξανθά μαλλιά του ήταν νωπά από την μπριγιαντίνη και το πρόσωπο του επιμελώς μακιγιαρισμένο.Καθόταν στο γραφείο του.Στο χέρι του κρατούσε ένα στυλό που τον στριφογύριζε νευρικά,όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η διευθύντρια της σχολής.
-Γκέρμπυ,έλα αμέσως στο γραφείο μου.
-Λίντα,αγάπη μου,δε μπορώ αυτή τη στιγμή,έχω αρκετή δουλειά.
-Άφισε ό,τι δουλειά έχεις και έλα αμέσως.
-Δε μπορώ,αγάπη μου. Εδώ στο γραφείο μου βρίσκονται οι γονείς μίας κοπέλας,οι οποίοι θέλουν το επόμενο έτος να εγγράψουν την κόρη τους στην σχολή μας.Δεν μπορώ να τους αφίσω θέλουν οι άνθρωποι να κατατοπιστούν
-Είσαι ευπρεπώς ντυμένος?
-Ναι,μην ανησυχείς,αγάπη μου. 
-Γκέρμπυ μέχρι ποιά ώρα θα βρίσκεσαι στο γραφείο σου?
-Μέχρι τις 10 η ώρα. OK αν σε προλάβω θα είμαι εκεί.
Ο Γκέρμπυ έκλεισε το τηλέφωνο .Η σκέψη του ήταν στην Σου,πρέπει να έλθει αυτή τη φορά σκέφτηκε .
Ο Γκέρμπυ σηκώθηκε και έδωσε χαμογελαστός το χέρι του στη Σου που μόλις είχε μπει στο γραφείο του.Η  Σου του έδωσε το δικό της χέρι.Σε δευτερόλεπτα το χέρι της έσφιγγε το δικό του σαν τανάλια.Με μία εκτίναξη το χέρι της Σου κάνει χειρολαβή,γυρίζει το χέρι του στην πλάτη και ολόκληρο το σώμα του προς τον τοίχο.
-Βρωμερό,πληρωμένο σκουλίκι,του είπε.
Ο Γκέρμπυ προσπάθησε να απαγκιστρωθεί από το δυνατό σφίξιμο του χεριού της.Εκτίναξε το κορμί του και γύρισε μπροστά.Κατάφερε να ελευθερώσει το χέρι του.Η Σου ετοιμαζόταν να του καταφέρει ένα δυνατό χαστούκι.Ο Γκέρμπυ έστρεψε το κορμί του προς τα δεξιά,η Σου τον αρπάζει από τα μαλλιά και.... μένει στα χέρια της η ξανθιά περούκα με τη λεπτή  ελαστική μάσκα.
Κάτω από την μάσκα, την περούκα και τα φτιασιδώματα,εμφανίστηκε ένας μεσήλικας,καλοκάγαθος,γοητευτικός άνδρας.
-Ω! με συγχωρείτε,είπε έκπληκτη.Μα! ποιός είστε?
Άπλωσε το χέρι του.
- Κουρτ Μακ Κόλινς,αδελφός του Άντριου Μακ Κόλινς,του πενθερού σας.
-Είστε αδελφός του πατέρα του Μπιλ?
- Ω! Ετοιμάζατε σκευωρία εναντίον μου?
- Όχι,όχι εγώ, ούτε η Λίντα Εμείς θέλαμε να σε βοηθήσουμε.
-Μα τι συμβαίνει? Ώστε σκευωρία ε?.Ο mr. Άντριου για να διαλύσει τη σχέση μου με τον Μπιλ.
-Ναι!  είχα παρευρεθεί σε κάποιους καυγάδες του Μπιλ με τον πατέρα του στο σπίτι.Κάποια στιγμή φοβήθηκα,ο Μπιλ έδειξε να υποχωρεί.Έτρεξα και το είπα στη Λίντα.Δική της ιδέα ήταν να γράψω στον τηλεφωνητή όλα αυτά τα λόγια,να σε καλέσω σε γεύμα για να ζηλέψει ο Μπιλ. Η αλήθεια είναι ότι πληρώθηκα αδρά από τον αδελφό μου για να χαλάσω τη σχέση σας.Όμως όχι,όχι,εγώ δεν ήθελα να διαλυθή ο δεσμός σας.Ηταν προς το συμφέρον μου  να σε παντρευτεί ο Μπιλ,γιατί ίσως να σε υποχρέωνε να μείνεις στο σπίτι και όταν θα κάνατε και παιδάκια το modeling και οι εμφανίσεις σου στη σχολή θα περιοριζόταν ή και θα τελείωναν οριστικά.Έτσι κι εγώ δεν θα έχανα τη δουλειά μου.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου