Το Κυριακάτικο Μυθιστόρημα
Η Άννα πολύ ανήσυχη μετά το μάθημα πέρασε από το κυλικείο της σχολής της για να πιει ένα βότανο να ηρεμήσει και να ξεχάσει τη γκάφα που έκανε.Παρομοίωσε την καθηγήτρια με τη σύζυγο του δόκτορα Αρμπέϊτερ. Είναι ο καθηγητής του Δημήτρη,που τον φιλοξενεί στο σπίτι του.Όταν τελείωσε το ρόφημα της πήγε στην κοινόχρηστη τηλεφωνική συσκευή του καφενείου και έριξε ένα κέρμα..Η συσκευή συνδέθηκε και η Άννα σχημάτισε το νούμερο του τηλεφώνου στο σπίτι του δόκτορα Αρμπέϊτερ,όπου είχε μετακομίσει ο Δημήτρης. Ο Δημήτρης ήταν μόνος στο σπίτι, σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου αρκετά λεπτά αργότερα.
-Αννούλα,τι κάνεις,αγάπη μου,ευχαριστώ που με θυμήθηκες.
-Τι κάνεις,Δημήτρη μου? η κυρία Αρμπέϊτερ τι κάνει?
-Καλά είναι.
Σήμερα πολύ πρωί παρέα με τον σύζυγο της κατέβηκαν στην πόλη.
Αννούλα μου, ήμουν ξύπνιος,όταν έφυγαν.Είδα τη Σούζαν και δεν την γνώρισα,την κοιτούσα έκπληκτος.Ήταν μακιγιαρισμένη και φορούσε μια παλιομοδίτικη γούνα και ήταν τελείως αγνώριστη.
Με καλημέρισε αδιάφορα σε αντίθεση με τον δόκτορα Αρμπέϊτερ,που μου μίλησε πολύ ζεστά και μου έδωσε, πριν φύγουν,αρκετές συμβουλές για τη συνέχεια της συγγραφικής εργασίας μου.
-Συγγράφεις,Δημήτρη μου?
-Ναι,αγάπη μου,κάθε μέρα.
-Γι αυτό άργησες να σηκώσεις το ακουστικό?
-Αγάπη μου,δεν άκουσα το τηλέφωνο αμέσως. Να σου πω,ότι συγγράφω μέσα σε ένα δωμάτιο-γραφείο,όπου ο Δόκτορ Αρμπέϊτερ έχει τοποθετήσει ένα τέλειο ηχητικό σύστημα με οπτικές προεκτάσεις.
Δηλαδή, Δημήτρη μου?
-Αννούλα μου,μπορώ να βλέπω και να ακούω μία σειρά από φιλμάκια,που προβάλουν όλες τις εκδηλώσεις από τις μεταπτυχιακές εργασίες, από τα χρόνια πριν από τον πόλεμο μέχρι σήμερα.
-Τέλειο το βρίσκω,Δημήτρη μου.
-Ναι,Αννούλα μου,είναι τέλειο,αν σκεφτείς, ότι με ένα κουμπί που πατώ μπορώ να ακούω συγχρόνως μουσική και όλο αυτό το σύστημα είναι εγκατεστημένο μέσα σε μία ανοικτή,ωοειδής μικρή ντουλάπα ή κόχη,αν θέλεις,που με απομονώνει με ακουστικά που φορώ στα αυτιά μου,από την κίνηση και τη φασαρία στα υπόλοιπα δωμάτια.
-Τέλεια,Δημήτρη μου, η ενόχληση, από τις συγκεντρώσεις με τις φίλες της Σούζαν και τα πάρτι του Δόκτορα Αμπέίτερ,θα είναι ελάχιστη.
-Άννα μου,δεν έχω καθόλου ενόχληση,έχω μία διακριτική απομόνωση.
-Τέλεια,Δημήτρη μου,τέλεια.
-Αννα μου,πες μου τα δικά σου. Πώς περνάς,αγάπη μου.Γιατί σε ακούω κάπως αναστατωμένη.
- Δημήτρη μου, ο Δόκτορ Gebar πήρε άδεια μερικούς μήνες.
-Γιατί,αγάπη μου,τι έπαθε.
-Έπαθε πνευματική υπερκόπωση,όπως διέγνωσε ο ίδιος για τον εαυτό του.Ξεχνούσε.Ξεχνούσε, να πει πολλά σημαντικά και δε θυμόταν ονόματα.
-Ε! καλά, αγάπη μου,συμβαίνουν αυτά στους ανθρώπους που διαβάζουν πολύ,που κοπιάζουν πνευματικά.Τώρα ο Δόκτορ Gebar τι κάνει.Αναρρώνει στο σπίτι του, ασφαλώς.
-Ξεκουράζεται,Δημήτρη μου, και συγκεντρώνει δυνάμεις.Σήμερα ήρθε στη θέση του μία αναπληρώτρια καθηγήτρια,η οποία μοιάζει εκπληκτικά στη σύζυγο του Δόκτορα Αρμπέϊτερ.
Δημήτρη μου, έκανα μία ανοησία Όταν την είδα μου θύμισε τόσο πολύ την κυρία Σούζαν.
Πήγα κοντά της και αυθόρμητα είπα " τι κάνετε,κυρία Σούζαν"
-Αλήθεια, Άννα μου,και τι σου είπε.
-Δημήτρη μου είπε,ότι κάνω λάθος.
-Μήπως είναι καμία ξαδέλφη της? Θα τους ρωτήσω το μεσημέρι που θα επιστρέψουν.
-Δημήτρη μου,να σου πω και κάτι άλλο,που δεν σου είπα.
Θυμάσαι πριν λίγο καιρό που με ρώτησε μία κυρία,πού μπορεί να βρεί τη δεσποινίδα Χαρή?
-Το θυμάμαι,αγάπη μου,γέλασα πολύ.Ζητούσε σε σένα,εσένα.Είναι η κυρία με τον ιδιωτικό χώρο γιόγκα,που θέλει να σε κάνει μέλος.
-Ναι,Δημήτρη μου, και η κυρία αυτή έμοιαζε πολύ στη Σούζαν.
-Αγάπη μου,μην κουράζεσαι πολύ.Έχεις πάρει πολύ ζεστά την επιστήμη αυτή και δεν αφήνεις περιθώρια ξεκούρασης στον εαυτό
σου.
Αννούλα μου,φρόντισε τον εαυτό σου και άστους όλους αυτούς.Εγώ,κορίτσι μου,θα δουλεύω και για τους δύο μας.Θα δουλεύω για την οικογένεια μας,όταν με το καλό θα τη δημιουργήσουμε.
-Δημήτρη μου,πόσο καλός είσαι και πόσο σε αγαπώ,αλλά δεν μπορώ,Δημήτρη μου,δεν μπορώ,αφού βλέπω,πόσο ανάγκη με έχουν.
-Αννούλα μου,είσαι και συ,αγάπη μου, άνθρωπος του καθήκοντος και χαίρομαι πολύ γι αυτό,αλλά από την άλλη λυπάμαι,που σου αναθέτουν τόσα πράγματα,που δεν είναι της ηλικίας σου.
-Δημήτρη μου, μη λυπάσαι,μου αρέσει η ενασχόληση με όλα αυτά τα πράγματα.Το ξέρεις πόσο μου αρέσει να βοηθώ τους ανθρώπους.Μη λυπάσαι λοιπόν,αφού βρίσκομαι στο στοιχείο μου.
-Υπερδύναμη μου,εσύ. Μόλις τελειώσω τη μεταπτυχιακή μου θα βρίσκομαι και πάλι κοντά σου,αγάπη μου.
-Δημήτρη μου,σε περιμένω,μην αργείς.
Η Άννα πολύ ανήσυχη μετά το μάθημα πέρασε από το κυλικείο της σχολής της για να πιει ένα βότανο να ηρεμήσει και να ξεχάσει τη γκάφα που έκανε.Παρομοίωσε την καθηγήτρια με τη σύζυγο του δόκτορα Αρμπέϊτερ. Είναι ο καθηγητής του Δημήτρη,που τον φιλοξενεί στο σπίτι του.Όταν τελείωσε το ρόφημα της πήγε στην κοινόχρηστη τηλεφωνική συσκευή του καφενείου και έριξε ένα κέρμα..Η συσκευή συνδέθηκε και η Άννα σχημάτισε το νούμερο του τηλεφώνου στο σπίτι του δόκτορα Αρμπέϊτερ,όπου είχε μετακομίσει ο Δημήτρης. Ο Δημήτρης ήταν μόνος στο σπίτι, σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου αρκετά λεπτά αργότερα.
-Αννούλα,τι κάνεις,αγάπη μου,ευχαριστώ που με θυμήθηκες.
-Τι κάνεις,Δημήτρη μου? η κυρία Αρμπέϊτερ τι κάνει?
-Καλά είναι.
Σήμερα πολύ πρωί παρέα με τον σύζυγο της κατέβηκαν στην πόλη.
Αννούλα μου, ήμουν ξύπνιος,όταν έφυγαν.Είδα τη Σούζαν και δεν την γνώρισα,την κοιτούσα έκπληκτος.Ήταν μακιγιαρισμένη και φορούσε μια παλιομοδίτικη γούνα και ήταν τελείως αγνώριστη.
Με καλημέρισε αδιάφορα σε αντίθεση με τον δόκτορα Αρμπέϊτερ,που μου μίλησε πολύ ζεστά και μου έδωσε, πριν φύγουν,αρκετές συμβουλές για τη συνέχεια της συγγραφικής εργασίας μου.
-Συγγράφεις,Δημήτρη μου?
-Ναι,αγάπη μου,κάθε μέρα.
-Γι αυτό άργησες να σηκώσεις το ακουστικό?
-Αγάπη μου,δεν άκουσα το τηλέφωνο αμέσως. Να σου πω,ότι συγγράφω μέσα σε ένα δωμάτιο-γραφείο,όπου ο Δόκτορ Αρμπέϊτερ έχει τοποθετήσει ένα τέλειο ηχητικό σύστημα με οπτικές προεκτάσεις.
Δηλαδή, Δημήτρη μου?
-Αννούλα μου,μπορώ να βλέπω και να ακούω μία σειρά από φιλμάκια,που προβάλουν όλες τις εκδηλώσεις από τις μεταπτυχιακές εργασίες, από τα χρόνια πριν από τον πόλεμο μέχρι σήμερα.
-Τέλειο το βρίσκω,Δημήτρη μου.
-Ναι,Αννούλα μου,είναι τέλειο,αν σκεφτείς, ότι με ένα κουμπί που πατώ μπορώ να ακούω συγχρόνως μουσική και όλο αυτό το σύστημα είναι εγκατεστημένο μέσα σε μία ανοικτή,ωοειδής μικρή ντουλάπα ή κόχη,αν θέλεις,που με απομονώνει με ακουστικά που φορώ στα αυτιά μου,από την κίνηση και τη φασαρία στα υπόλοιπα δωμάτια.
-Τέλεια,Δημήτρη μου, η ενόχληση, από τις συγκεντρώσεις με τις φίλες της Σούζαν και τα πάρτι του Δόκτορα Αμπέίτερ,θα είναι ελάχιστη.
-Άννα μου,δεν έχω καθόλου ενόχληση,έχω μία διακριτική απομόνωση.
-Τέλεια,Δημήτρη μου,τέλεια.
-Αννα μου,πες μου τα δικά σου. Πώς περνάς,αγάπη μου.Γιατί σε ακούω κάπως αναστατωμένη.
- Δημήτρη μου, ο Δόκτορ Gebar πήρε άδεια μερικούς μήνες.
-Γιατί,αγάπη μου,τι έπαθε.
-Έπαθε πνευματική υπερκόπωση,όπως διέγνωσε ο ίδιος για τον εαυτό του.Ξεχνούσε.Ξεχνούσε, να πει πολλά σημαντικά και δε θυμόταν ονόματα.
-Ε! καλά, αγάπη μου,συμβαίνουν αυτά στους ανθρώπους που διαβάζουν πολύ,που κοπιάζουν πνευματικά.Τώρα ο Δόκτορ Gebar τι κάνει.Αναρρώνει στο σπίτι του, ασφαλώς.
-Ξεκουράζεται,Δημήτρη μου, και συγκεντρώνει δυνάμεις.Σήμερα ήρθε στη θέση του μία αναπληρώτρια καθηγήτρια,η οποία μοιάζει εκπληκτικά στη σύζυγο του Δόκτορα Αρμπέϊτερ.
Δημήτρη μου, έκανα μία ανοησία Όταν την είδα μου θύμισε τόσο πολύ την κυρία Σούζαν.
Πήγα κοντά της και αυθόρμητα είπα " τι κάνετε,κυρία Σούζαν"
-Αλήθεια, Άννα μου,και τι σου είπε.
-Δημήτρη μου είπε,ότι κάνω λάθος.
-Μήπως είναι καμία ξαδέλφη της? Θα τους ρωτήσω το μεσημέρι που θα επιστρέψουν.
-Δημήτρη μου,να σου πω και κάτι άλλο,που δεν σου είπα.
Θυμάσαι πριν λίγο καιρό που με ρώτησε μία κυρία,πού μπορεί να βρεί τη δεσποινίδα Χαρή?
-Το θυμάμαι,αγάπη μου,γέλασα πολύ.Ζητούσε σε σένα,εσένα.Είναι η κυρία με τον ιδιωτικό χώρο γιόγκα,που θέλει να σε κάνει μέλος.
-Ναι,Δημήτρη μου, και η κυρία αυτή έμοιαζε πολύ στη Σούζαν.
-Αγάπη μου,μην κουράζεσαι πολύ.Έχεις πάρει πολύ ζεστά την επιστήμη αυτή και δεν αφήνεις περιθώρια ξεκούρασης στον εαυτό
σου.
Αννούλα μου,φρόντισε τον εαυτό σου και άστους όλους αυτούς.Εγώ,κορίτσι μου,θα δουλεύω και για τους δύο μας.Θα δουλεύω για την οικογένεια μας,όταν με το καλό θα τη δημιουργήσουμε.
-Δημήτρη μου,πόσο καλός είσαι και πόσο σε αγαπώ,αλλά δεν μπορώ,Δημήτρη μου,δεν μπορώ,αφού βλέπω,πόσο ανάγκη με έχουν.
-Αννούλα μου,είσαι και συ,αγάπη μου, άνθρωπος του καθήκοντος και χαίρομαι πολύ γι αυτό,αλλά από την άλλη λυπάμαι,που σου αναθέτουν τόσα πράγματα,που δεν είναι της ηλικίας σου.
-Δημήτρη μου, μη λυπάσαι,μου αρέσει η ενασχόληση με όλα αυτά τα πράγματα.Το ξέρεις πόσο μου αρέσει να βοηθώ τους ανθρώπους.Μη λυπάσαι λοιπόν,αφού βρίσκομαι στο στοιχείο μου.
-Υπερδύναμη μου,εσύ. Μόλις τελειώσω τη μεταπτυχιακή μου θα βρίσκομαι και πάλι κοντά σου,αγάπη μου.
-Δημήτρη μου,σε περιμένω,μην αργείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου