Το Κυριακάτικο Μυθιστόρημα
-Σου,τι κάνεις,κορίτσι μου.
-Ηallo,mrs Κάθυ.
Πώς είστε?
-Καλά,είμαι.Θέλω να μιλήσω στο γιο μου.
-Ο Βill, θα σας λυπήσω,αλλά δεν είναι εδώ.
-Να πάρω αργότερα.Θα αργήσει?
-Mrs Κάθυ,ο Bill σήμeρα το πρωί ταξίδεψε με τον εξάδελφο μου τον Peter παρέα.
-Ω!,χαίρομαι πολύ που  το ακούω,κορίτσι μου,τελείωσαν τη διπλωματική τους εργασία?
-Ακριβώς,mes Kάθυ στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο πηγαίνουν.
- Το Κέιμπρητζ, Σου,όπου βρίσκεται η σχολή τους είναι μία πολύ όμορφη πόλη.Γιατί δεν πήγες μαζί τους.Θα περνούσες καλά.Θα έκανες τις βόλτες σου και τα ψώνια σου στο εμπορικό κέντρο της πόλης,που φημίζεται για τις σπουδαίες βιομηχανίες της.
-Θα το ήθελα πολύ να ταξιδέψω παρέα με τον Μπιλ και τον Πίτερ.
Θα ανανέωνα  την γκαρνταρόμπα μου.
-Ναι,Σου,έχει όμορφα πλεχτά και παπούτσια.
-Μην ανησυχείτε,έχω επισκεφθεί την πόλη και έχω ψωνίσει αρκετά υπέροχα κομμάτια με τα οποία εξόπλισα τη  ντουλάπα μου.Σήμερα όμως μου ήταν αδύνατον να συνοδεύσω τα παιδιά.Θα το ήθελα πολύ,αλλά έχω αναλάβει ορισμένες υποχρεώσεις.Στη σχολή modeling της θείας μου,αν και είμαι κι εγώ πρωτοετής,έχω αναλάβει την εκπαίδευση στα φυτώρια της σχολής.
-Εννοείς τα νήπια.
-Ακριβώς,mrs Κάθυ,τα παιδιά πέντε έως επτά ετών.Τα διδάσκω βάδισμα,σωστή στάση και κίνηση και καλούς τρόπους.Λίγο αργότερα θα επιδεικνύουν ενδύματα της ηλικίας τους.
- Σου,περνάς πολύ ωραία.
-Πάρα πολύ ωραία,ms Kάθυ.
Τα παιδάκια είναι πολύ γουστόζικα.
- Χαίρομαι,Σου.Και τώρα τι θα κάνεις που είσαι μόνη?
-Μrs Kάθυ,θα προσευχηθώ.
Θέλω να εγκριθεί η εργασία των παιδιών για να μην ταλαιπωρούνται.
-Όου,Σου, χαίρομαι που πιστεύεις στον Θεό.