Το Κυριακάτικο Μυθιστόρημα
Στη μοναξιά του δωματίου, που παραχώρησε στο Δημήτρη ο Δόκτορ Αρμπέϊτερ στο σπίτι του για να αφοσιωθεί απερίσπαστος  από κάθε άλλη σκέψη στο γράψιμο της εργασίας του,ο Δημήτρης  επιδόθηκε με μεγάλη προθυμία σεβόμενος την υποστήριξη του καθηγητή του.Το τηλεφώνημα της αγαπημένη του τον απέσπασε για λίγο από την προσήλωση του  στη συγγραφή.

Αναπόλησε τη θαλπωρή στο σπίτι του Ερρίκου και τις ωφέλιμες συζητήσεις του των πρώτων ημερών της συγκατοίκησης τους.
" -Το σπίτι μας,Δημήτρη,το αγοράσαμε λίγα χρόνια μετά τον πόλεμο.
-Η μάνα μου,η κυρά Ασημίνα,όπως τη λες...
Ο Δημήτρης γέλασε.
-Ερρίκο,δεν τη λέω μόνον εγώ,όλο το χωριό γνωρίζει τη μητέρα σου,έτσι είναι γνωστή σε όλους.
-Καλά,καλά,γέλασε ο Ερρίκος.
Θυμάμαι που μου έλεγε.Ένα σπίτι να κάνεις και ένα παιδί.
Γιατί, κυρά Μάνα μου,της έλεγα,γιατί μόνον ένα παιδί.θα κάνουμε όσα μας στείλει ο Θεός.Όμοιο είναι το σπίτι με το παιδί?
Και ξέρετε τι μου έλεγε αυτή η γυναίκα,που δεν είχε βγάλει ούτε το δημοτικό? μα που η σκέψη της,η αντίληψη της, ξεπερνούσε τα όρια της λογικής ενός γραμματιζούμενου?
ξέρεις τι μου έλεγε,Δημήτρη?
Μου έλεγε:Όπως,παιδί μου,η κολόνες που κρατούν ένα οικοδόμημα,αν από ένα λάθος του σχεδιαστή ή του τεχνίτη παρεκκλίνουν ένα μόνο πόντο,το οικοδόμημα θα καταρρεύσει,το ίδιο και το παιδί,αν οι γονείς δεν θέσουν τα θεμέλια των ηθικων αρχών και αξιών,που  διέπουν τη ζωή ενός σωστού  ανθρώπου,ο νέος αυτός άνθρωπος μόλις βρεθεί αντιμέτωπος με έναν ισχυρό "κυκλώνα",θα στροβιλιστεί στη "δίνη" του,θα παρασυρθεί και εύκολα θα χαθεί. Αυτά μου έλεγε η μανούλα μου, να είναι καλά. Όσο εύκολο σου φαίνεται,παιδί μου, έλεγε, η γέννα ενός  παιδιού και το χτίσιμο ενός σπιτιού, άλλο τόσο δύσκολο είναι...
Η μάνα μου είχε μόνο εμένα,δεν έκανε άλλο παιδί,γιατί στο μεταξύ έχασε τον πατέρα μου.Ήταν γυναίκα αγράμματη και φοβόταν πολύ.Δεν είχε γνώσεις,είχε μόνο την πείρα της ζωής.
Όσα είχε μάθει από τη μάνα της ήξερε.Κι εγώ πάντα άκουγα τις συμβουλές της...και να που ήρθε ο πόλεμος και ευτυχώς είχαμε μόνο ένα μικρό παιδί,αν είχαμε πολλά παιδιά δεν ξέρω,πώς θα τα βγάζαμε πέρα.
-Ο Θεός είναι μεγάλος,είπε η Άννα.
-Εμείς,Ερρίκο,θα κάνουμε πολλά παιδιά,είπε ο Δημήτρης και κοίταξε  τρυφερά την Άννα.
-Εσείς,παιδιά,να κάνετε όσα παιδιά θέλετε.Τα πράγματα δεν είναι
τόσο δύσκολα,όπως στη δική μας εποχή.Τα παιδιά φέρνουν ευτυχία σε ένα αγαπημένο ζευγάρι,είπε ο Ερρίκος.