Το Ποίημα του Σαββατόβραδου

Άνοιξα το παράθυρο

΄Το αγέρι ανεμίζει τα μαλλιά μου

 η αύρα του χαϊδεύει 

το πρόσωπο μου και

ο ήλιος ζεσταίνει την ανάσα μου.

Βλέπω τα σπίτια

το ένα δίπλα στο άλλο

το ένα πάνω στο άλλο

όλα μαζί  αυγκεντρωμένα

κίτρινα και γκρίζα

στα ριζά του βουνού

δεν έχουν όμως το πράσινο

το χρώμα της φύσης

 δεν έχουν χάρη

και η λάμψη τους μικρή.

Βλέπω τη θάλασσα

είναι γαλάζια γιατί

 έχει  μέσα της τον ουρανό.

Βλέπω τον ορίζοντα

που πάνω του περνά το πλοίο

δεν είναι το τέρμα 

πιο πέρα συνεχίζει η θάλασσα

πάνω από τη θάλασσα

η Γη μας είναι στρογγυλή.