Στο μεταίχμιο της μετάβασης από την προ Χριστού εποχή προς την εποχή μετά Χριστόν και ενώ οι δώδεκα Θεοί των αρχαίων Ελλήνων πέθαναν και μαζί με αυτούς και η αρχαία εποχή τους,ανέτειλε η νέα εποχή με την γέννηση του νέου Θεού,του Θεανθρώπου Ημών Ιησού Χριστού.Οι ολίγοι ειδωλολάτρες,οι παγανιστές λεγόμενοι,έφυγαν από τις πόλεις και απομονώθηκαν στα χωριά,όπου διατηρούσαν ορισμένα από τα ειδωλολατρικά έθιμα τους.Ένα από αυτά που παραμένει μέχρι και των ημερών μας,μέχρι και τους χριστιανικούς χρόνους είναι οι απόκριες και οι οργιαστικές εορτές της με τα καρναβάλια,τα γλέντια,τους χορούς,τις μεταμφιέσεις,την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων κρέατος για να αντέξει ο ανθρώπινος οργανισμός την πολλών ημερών νηστεία( των πενήντα ημερών) που επιβάλλει ο χριστιανισμός και στην οποίαν ένας Σωκράτης,ο σοφός Σωκράτης της αρχαιότητας επέβαλε στον εαυτόν του,όταν γνώρισε την νέα θρησκεία και τον έναν Θεό της.Έτσι φτάσαμε στην  Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας των απόκρεω,μετά την Κυριακή του ασώτου, που ίσως έχει κάποια σχέση με τον μόσχο τον σιτευτό που ο πατέρας του θυσίασε για να γιορτάσει τον ερχομό του και την επάνοδο στο σπίτι.Θα ήταν ανέκδοτο αν λέγαμε ότι μαγείρευαν κάθε ημέρα ένα μέρος από το μοσχάρι και όταν έφθασε η Πέμπτη και είχαν πια χορτάσει από τα μαγειρευτά άρχισαν να ψήνουν το κρέας στα κάρβουνα που είναι περισσότερο διαιτητικό,γιατί με τον τρόπο αυτό του ψησίματος χάνει ένα μέρος από το λίπος του. Βέβαια η θυσία του μόσχου είναι αλληγορικά δοσμένη από τους χριστιανούς και δεν εννοεί ότι κάθισαν και έφαγαν,το υπονοεί όμως.Έτσι παρέμεινε η συνήθεια η Πέμπτη αυτή μετά την Κυριακή του ασώτου να ονομάζεται Τσικνοπέμπτη από την τσίκνα ( που είναι η αρχαία κνίσα ) και την Πέμπτη.Μία άλλη εκδοχή είναι ότι η Τσικνοπέμπτη βρίσκεται ανάμεσα στην Τετάρτη και την Παρασκευή που είναι ημέρες νηστείας.Οι καλοί χριστιανοί κάθε Τετάρτη και Παρασκευή  νηστεύουν και το λάδι.Όμως συνηθίζουν την ενδιάμεση ημέρα την Πέμπτη να καταναλώνουν κρέας μαγειρευτό.Οι περισσότερες χριστιανικές οικογένειες κρατούν τη συνήθεια και τηγανίζουν κεφτέδες ή ψήνουν μπιφτέκια,όλες τις Πέμπτες, για να μην σοκαριστεί ο οργανισμός με την ξαφνική διατροφική αλλαγή.
 Η συνήθεια αυτή της Τσικνοπέμπτης και όλων των αποκριάτικων ημερών τα γλέντια και τα ξεφαντώματα, ανάγονται στα δρώμενα των αρχαίων μας προγόνων που με παρόμοιο τρόπο εόρταζαν προς τιμήν του Θεού Κρόνου,τα λεγόμενα Κρόνια.
Ήταν οργιαστικές γιορτές,την ίδια εποχή σχεδόν,με τον ερχομό της άνοιξης.Γιόρταζαν οργιαστικά την οργιαστική βλάστηση της γης.Τα φυτά και τα δέντρα  αναπτύσσονταν σε τόσο μεγάλο μέγεθος,που όπως λένε οι ερευνητές,ένας κόκκος από σησάμι ήταν τόσο μεγάλος που χωρούσε να γράψουν επάνω του ένα κείμενο ή ένα ποίημα.