Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

15 Φεβρουαρίου σήμερα και η επιστήμη της μετεωρολογίας θέλει να βρισκόμαστε στην τελευταία ημέρα των Αλκυονίδων ημερών.
Επίσημα οι ημέρες αυτές διαρκούν δύο εβδομάδες οι οποίες έχουν χρονικό διάστημα δέκα πέντε ημερών. Ανεπίσημα όμως η διάρκεια τους φθάνει τις τριάντα ημέρες που αρχίζουν στις δέκα πέντε Ιανουαρίου και διαρκούν μέχρι και τις δέκα πέντε Φεβρουαρίου με εναλλαγές στην θερμοκρασία και στον καιρό. Σε δέκα τέσσερεις ημέρες από σήμερα αρχίζει η Άνοιξη παιδιά.Και σήμερα όμως η ηλιοφάνεια ήταν επαρκής με τον ήλιο να παίζει κρυφτούλι.Πότε να κρύβεται μέσα στα σύννεφα και πότε να ξεπροβάλλει.Το κρύο όμως είναι περισσότερο, όταν  έχει ηλιοφάνεια στο μέσον και προς το τέλος  του Χειμώνα, γιατί λιώνουν τα χιόνια στα βουνά και στους κάμπους επικρατεί παγωνιά.
Να  μιλήσουμε όμως για τα πουλιά,για τις αλκυονίδες,  και τις ημέρες που πήραν την ονομασία τους από αυτά και λέγονται Αλκυονίδες ημέρες.
Από τους Αρχαίους  χρόνους η μυθολογία ασχολήθηκε με τα ψαροπούλια και τα γλαροπούλια γιατί πολύ σωστά καταλάβατε ότι το αρσενικό πουλί,το αγόρι του είδους, είναι ο γνωστός μας Γλάρος που πετάει δίπλα μας ,όταν ταξιδεύουμε και παρατηρούμε τη θάλασσα από το κατάστρωμα του πλοίου.
Τα πουλιά  αλκυονίδες περιλαμβάνουν στην οικογένεια τους πάνω από τα εκατόν είδη.Τα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα είναι το υπερμέγεθες κεφάλι τους,η μικρή ουρά τους,τα μικρά πανέμορφα πολύχρωμα φτερά τους και το ράμφος τους το απολύτως συμμετρικό ευθύ και μεγάλο σε μέγεθος,ικανό να συλλαμβάνει με  σταθερότητα τα ψάρια με τα οποία διατρέφεται και  που αντιλαμβάνεται με ευκολία,αφού πετά σε χαμηλό ύψος πάνω από την θάλασσα.
Η Αρχαία  Μυθολογική  μας παράδοση  σχετικά για την Αλκυόνη μας λέει,ότι ήταν κόρη του Θεού των ανέμων,του Αίολου και ήταν σύζυγος του βασιλιά Κήρυκα.
Αυτό το ζεύγος των δύο αγαπημένων νέων,η Αλκυόνη και ο Κήρυκας,ήταν πολύ υπερήφανοι για την μεγάλη αγάπη τους και την ευτυχία τους, που έλεγαν ξεπερνούσε την ευτυχία του Δία ( ήταν ο Πατέρας των δώδεκα ολυμπίων Θεών και των ανθρώπων,των Αρχαίων Ελλήνων) και της συζύγου του Ήρας. Παινεύονταν για την αγάπη και την ευτυχία τους πολύ με αποτέλεσμα να θυμώσουν οι Θεοί,ο Δίας και η Ήρα και ως Θεοί που ήσαν είχαν την ικανότητα να μεταμορφώνουν όποιον ήθελαν, ειδικά ο Δίας, μεταμόρφωνε και τον εαυτόν του πολύ συχνά,κάθε φορά που επιθυμούσε να συνευρεθεί με τον απλό λαό.Έτσι μεταμόρφωσαν την Αλκυόνα σε πουλί,την αλκυόνα, και τον αγαπημένο της Κήρυκα σε γλάρο.Σαν πουλιά τώρα μας λέγει η μυθολογία μας ζούσαν μέσα στις φωλιές τους που βρισκόταν στις ακτές έρημων νησιών,όπου η αλκυόνα γεννούσε τα πουλάκια της, τα οποία μόλις έβγαιναν από το αυγό τους η θαλασσοταραχή   άρπαζε (τα πουλάκια της) μαζί με τη φωλιά τους που χαλούσε. Ο Δίας λυπήθηκε πολύ και πονετικός καθώς ήταν μετάνιωσε για την κατάρα που έδωσε στο αγαπημένο ζευγάρι.Διέταξε τον Αίολο τον Θεό των ανέμων να μην πνέει για δέκα πέντε ημέρες όση είναι η διάρκεια των ημερών που η αλκυόνα γεννά τα πουλιά της.Αυτή είναι η μυθολογική ερμηνεία των αλκυονίδων ημερών από τους απλούς ανθρώπους που δεν μπορούσαν να δώσουν επιστημονική εξήγηση στα φαινόμενα. Οι μετεωρολόγοι όμως γνωρίζουν ότι αυτές τις ημέρες επικρατεί ηλιοφάνεια και καλοκαιρία γιατί η γη δέχεται αρκετή πίεση από την ατμόσφαιρα με αποτέλεσμα την άνοδο της θερμοκρασίας.Αυτές τις ημέρες μία από τις πλειάδες,μία από τις πούλιες,το μεγαλύτερο από τα μικρά ολόφωτα αστεράκια, που ονομάζεται και αυτό αλκυόνα βρίσκεται στο ζενίθ,στο ακρότατο σημείο του ουρανού και επηρεάζει ευνοϊκά τον καιρό,ώστε  οι αλκυόνες να εκκολάψουν τα αυγά τους με ηρεμία, χωρίς τον φόβο μήπως η θάλασσα με τα κύματα της (τα) πάρει μαζί της.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου