Το Κυριακάτικο Μυθιστόρημα
Η Άννα  έτρεξε στη στάση.Δεν χρειάστηκε ευτυχώς να περιμένει πολύ ώρα μέσα στο κρύο.Το αστικό μόλις ήρθε. Ανέβηκε στο αυτοκίνητο ευτυχώς βρήκε μία άδεια θέση για να καθίσει.Ξέχασε να  φορέσει τα γάντια της και χουχούλιαζε τα δάχτυλα της με την ανάσα της να ζεσταθεί.Ο κύριος  που κάθισε δίπλα του στο κάθισμα την κοίταζε με θαυμασμό.Τα μάγουλα της  είχαν ροδίσει από το κρύο και έκαναν μία ωραία αντίθεση με το  άσπρο πρόσωπο της.Έξυπνο τέχνασμα,της είπε.Του χαμογέλασε.Τη ρώτησε πού πηγαίνει.Στο σταθμό των τρένων του είπε.Στην επόμενη στάση ο κύριος κατέβηκε.Πριν κατεβεί της ευχήθηκε καλό ταξίδι.
Τον ευχαρίστησε και χαμογέλασε με την αφέλεια του.
Η Άννα έφτασε στο σπίτι του Φρίντριχ που βρισκόταν σε κοντινή απόσταση από το σταθμό των τρένων. Ο Φρίντριχ από το πρωί είχε αναστατώσει τον κόσμο με τις φωνές του.Ο γέρο Ερνέστο
δεν ήξερε τι να κάνει για να τον ηρεμήσει.Ο Φρίντριχ φώναζε και έσπαζε.Είχε ανοίξει τα ντουλάπια και έσπαζε όλα τα γυαλικά που είχαν μέσα. Το πάτωμα ήταν γεμάτο με σπασμένες  πήλινες κούπες και ποτήρια γυάλινα.Το κουδούνι της πόρτας που ακούστηκε έκανε τον Φρίντριχ να σταματήσει την πολεμική μανία του με τα πήλινα και γυάλινα σκεύη.Πήγε να ανοίξει την πόρτα.Στο κατώφλι της πόρτας στεκόταν η Άννα και του χαμογελούσε.
-Άννα! είπε χαρούμενος.Πόσο καιρό έχω να σε δω.Τι ωραία που είσαι.Τα μάγουλα σου είναι ροδοκόκκινα και το παλτό που  φοράς  πόσο όμορφο είναι πάνω σου.Θα είναι πολύ ζεστό και σου πηγαίνει πολύ.
Πού  είναι η μοδίστρα ου το έραψε?
- Αγαπημένε Φρίντριχ,άφησε με να περάσω και θα σου πω.
Ο Φρίντριχ καθυστερούσε την Άννα στην πόρτα. Περίμενε,ως εκ θαύματος, ο πατέρας του να σηκωθεί από τα σκεπάσματα που ήταν  κουκουλωμένος και να σκουπίσει τα σπασμένα σκεύη από το πάτωμα.για να μην τα δει η Άννα.
-Κύριε Ερνέστο πώς είστε,ρώτησε η Άννα τον γέρο πατέρα του Φρίντριχ που στο μεταξύ ήρθε στην πόρτα.
-Πώς να είμαι froilain Άννα,είπε.Σήμερα ο γιος μου είναι πολύ αναστατωμένος. Δεν έχει ησυχία.Φωνάζει συνεχώς το όνομα σου.
Η Άννα  σκόνταψε στα σπασμένα πήλινα.Κοίταξε στο πάτωμα και τρόμαξαν τα μάτια της.Τι έκανες Φρίντριχ έσπασες όλα τα σερβίτσια του πατέρα σου.Έσπασες και τις δύο κούπες που ήπιαμε μπύρα όταν επισκέφτηκα το σπίτι σας πρώτη φορά?
-Άννα,πώς θα μπορούσα της είπε.Έλα να δεις στο ντουλάπι.Να εδώ στη γωνία είναι φυλαγμένα τα ποτήρια της μπύρας που ήπιαμε στη πρώτη μας συνάντηση στο σπίτι μας είπε και έκλεισε το ντουλάπι με προφύλαξη σαν να είχε μέσα κάτι ιερό.
Η Άννα συγκινημένη του χαμογέλασε.Ο Φρίντριχ την αγκάλιασε με πολλή αγάπη και την  έκλεισε στην αγκαλιά του ξεσπώντας σε κλάματα.
-Ηρέμησε,Φρίντριχ,του είπε,ηρέμησε.Μην κάνεις σαν παιδί.
-Ηρέμησε,γιε μου,καλά σου λέει η froilain Άννα..Το ξέσπασμα του γιου μου,πού να οφείλεται,froilain Άννα.
-Πήρε τα φάρμακα του σήμερα?
- Πήρες σήμερα τα φάρμακά σου,Φρίντριχ?
-Όχι,πατέρα,δεν έχω.Το φαρμακείο ήταν κλειστό  προχθές το απόγευμα που πέρασα μετά τη διανομή των αντικειμένων που στιλβώνεις πατέρα.
-Κύριε Ερνέστο,γιατί δεν με ειδοποιήσατε θα  ερχόμουν να φέρω στον Φρίντριχ φάρμακα από το φαρμακείο της πανεπιστημιακής κλινικής.
-Δεν είναι σωστό,δεν είναι επιτρεπτό,froilain Άννα.
-Στα επείγοντα περιστατικά είναι.
-Δεν το γνώριζα,froilain,Άννα, διαφορετικά θα  επεδίωκα  λέτε  να μην το έκανα? Η δουλειά μου,που ο Φρίντριχ με βοηθά,δεν ολοκληρώθηκε σήμερα.Η παράδοση των στιλβωμένων αντικειμένων σήμερα δεν έγινε,δεσποινίς Άννα.Οι κάτοχοι τους περιμένουν την περιουσία τους,που με εμπιστεύθηκαν.Τι κρίμα Φρίντριχ,τι κρίμα γιε μου.
-Αν είναι ανάγκη,κύριε Ερνέστο,ο Φρίντριχ να βγει για να φέρει  τα υπάρχοντα τους στους πελάτες σας να βγει.Η βόλτα και ο αέρας της πόλης θα τον ηρεμήσουν.Πες μου,Φρίντριχ,μπορείς να βγεις,μπορείς να φέρεις τα  αντικείμενα στους πελάτες του πατέρα σου?μπορείς να οδηγήσεις τη μηχανή σου?
-Δεν ξέρω,Άννα,εσύ θα μου πεις.Αυτό που έχει να σου πει ο Φρίντριχ που σε αγαπά είναι να μείνεις λίγο κοντά του να ζωγραφίσει την όμορφη Άννα με το όμορφο παλτό της.
-Μία άλλη φορά,αγαπημένε Φρίντριχ.Ήρθα για λίγο να σας δω και επιστρέφω στα μαθήματα μου. Γέμισε,Φρίντριχ τα ποτήρια της μπύρας.
-Αμέσως,όμορφη μου.
-Στην  υγειά σου,Φρίντριχ.
-Στην υγειά μας,όμορφη μου.
-Πιες Φρίντριχ,γέμισε ξανά το ποτήρι σου και πέσε να κοιμηθείς.Θα σου κάνει καλό ο ύπνος.Θα ηρεμήσεις.
-Ευχαριστώ,Άννα,σε ευχαριστώ είπε και την έκλεισε στην αγκαλιά του.Πατέρα,πέφτω να κοιμηθώ.
-Ναι,γιε μου,αυτό να κάνεις,όπως είπε η froilain,Άννα ,ο ύπνος θα σε ηρεμήσει.
-Σας χαιρετώ.
Αuf Wiedersehen,froilain,Άννα.