Ο ρήτωρ Λυσίας
Είναι ένας από τους Αττικούς συγγραφείς,ιδαιτέρως διέπρεψε ως λογογράφος.Κείμενα του Λυσία διδασκόμαστε από τον "Κατά Ερατοσθένους",λόγο,τον οποίον εκφώνησε υπέρ του φονευθέντος αδελφού του Πολέμαρχου.Ο λόγος αυτός απετέλεσε το έναυσμα της δράσεως του,ως ρήτορα-λογογράφου,ένα επάγγελμα,το οποίο στην εποχή του ήταν πολύ προσοδοφόρο.Ήταν ένας από τους πλέον αγαπητούς λογογράφους της εποχής του και αυτό αποδεικνύεται από τους πολυάριθμους λόγους,που έγραψε για τους πελάτες του μέχρι το τέλος του βίου του. Ο Λυσίας,όπως αναφέρουν οι Ααρχαίοι μας πρόγονοι έγραψε τετρακόσιους εικοσιπέντε λόγους.Από τους λόγους αυτούς οι διακόσιοι τριάντα τρεις αναγνωρίζονται ως γνήσιοι.
Ο Λυσίας ήταν 15 ετών,όταν απεβίωσε ο πατέρας του Κέφαλος ο οποίος διατηρούσε στον Πειραιά εργοστάσιο ασπίδων.Ο πατέρας του αποδέχτηκε την πρόσκληση του Περικλή και μετανάστευσε από τη γενέτειρα του,τις Συρακούσες για να εγκατασταθεί στην Αθήνα,όπου παρέμεινε τριάντα χρόνια.Η Αθήνα τότε βρισκόταν στη "Χρυσή Εποχή" του Περικλή και επιθυμούσε να επεκτείνει το εμπόριο της προς τη Δυτική Μεσόγειο,το οποίο μονοπωλούσε η Κόρινθος. Έτσι ίδρυσε αποικία στους Θουρίους της Κάτω Ιταλίας , στη θέση που βρισκόταν πριν εβδομήντα περίπου χρόνια, η πόλης Σύβαρης,που καταστράφηκε από σεισμό. Ο Λυσίας με τους δύο αδελφούς του, τον Πολέμαρχο και τον Ευθύδημο στάλθηκαν από τον πατέρα τους εκεί και κατά κάποιο τρόπο έλαβαν μέρος στην αποίκηση της πόλης Θούριοι με την μετάβαση τους και την παραμονή τους επί τριάντα χρόνια,όπου ο Λυσίας συμπλήρωσε τη μόρφωση του κοντά σε ονομαστούς διδασκάλους ,όπως ο Τεισίας.
Το επεκτατικό εμπόριο της Αθήνας προς τη δύση οδήγησε στη διένεξη μεταξύ Κορίνθου-Αθήνας,΄ένα γεγονός,που αποτελεί μία από τις αιτίες του Πελοποννησιακού Πολέμου.
Ο Λυσίας στους Θουρίους επρόσκειτο στη δημοκρατική μερίδα της πόλης,όπυ παρέμεινε μέχρι το 413 π.Χ.τότε που συνέβη η τελειωτική καταστροφή των Αθηναίων στη Σικελία,οπότε άλλαξε η πολιτική κατάσταση και στους Θουρίους .Τους δημοκρατικούς αντικατέστησαν οι ολιγαρχικοί, οι οποίοι το επόμενο έτος εξόρισαν τους οπαδούς της δημοκρατίας και μεταξύ αυτών τον Λυσία και τον αδελφό του,οι οποίοι επανήλθαν στην Αθήνα με το ολιγαρχικό καθεστώς των Τριάκοντα τυράννων.
Ο Λυσίας και ο αδελφός του είχαν τρεις οικίες και ένα εργοστάσιο κατασκευής ασπίδων με εκατόν είκοσι εργαζόμενους. Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος δεν έθιξε την περιουσία τους και συνέχιζαν να είναι αφοσιωμένοι στο δημοκρατικό πολίτευμα.Όμως η εγκατάσταση του ολιγαρχικού καθεστώτος των Τριάκοντα Τυράννων έπληξε τον Λυσία και τον αδελφό του,οι οποίοι ήταν ανάμεσα στους πρώτους,που δημεύθηκε η περιουσία τους.Τον αδελφό του τον Πολέμαρχο τον συνέλαβαν και τον θανάτωσαν.Ο Λυσίας κατάφερε να φύγει κρυφά.Η δήμευση της περιουσίας του ανάγκασε τον Λυσία να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη ρητορική για να μπορέσει να ζήσει. Την αφορμή έλαβε από την ευνοϊκή απήχηση που είχε ο "Κατά Ερατοσθένους", λόγος,ο οποίος είναι και ο μοναδικός λόγος που εκφώνησε ο ίδιος ο Λυσίας.
Ο "Κατά Ερατοσένους"λόγος περιλαμβάνει μία προσφώνηση προς τους ολιγαρχικούς και τους δημοκρατικούς δικαστές και στον επίλογο αναφέρεται στο χρέος που έχουν οι ολιγαρχικοί προς τα θύματα τους.Από τον λόγο του αυτόν,που χαρακτηρίζεται ως λόγος δικανικός συγκεντρώνουμε αρκετές πληροφορίες τόσο για την οικογενειακή του κατάσταση,όσο και για τα έθιμα εκείνης της εποχής.
Είναι ένας από τους Αττικούς συγγραφείς,ιδαιτέρως διέπρεψε ως λογογράφος.Κείμενα του Λυσία διδασκόμαστε από τον "Κατά Ερατοσθένους",λόγο,τον οποίον εκφώνησε υπέρ του φονευθέντος αδελφού του Πολέμαρχου.Ο λόγος αυτός απετέλεσε το έναυσμα της δράσεως του,ως ρήτορα-λογογράφου,ένα επάγγελμα,το οποίο στην εποχή του ήταν πολύ προσοδοφόρο.Ήταν ένας από τους πλέον αγαπητούς λογογράφους της εποχής του και αυτό αποδεικνύεται από τους πολυάριθμους λόγους,που έγραψε για τους πελάτες του μέχρι το τέλος του βίου του. Ο Λυσίας,όπως αναφέρουν οι Ααρχαίοι μας πρόγονοι έγραψε τετρακόσιους εικοσιπέντε λόγους.Από τους λόγους αυτούς οι διακόσιοι τριάντα τρεις αναγνωρίζονται ως γνήσιοι.
Ο Λυσίας ήταν 15 ετών,όταν απεβίωσε ο πατέρας του Κέφαλος ο οποίος διατηρούσε στον Πειραιά εργοστάσιο ασπίδων.Ο πατέρας του αποδέχτηκε την πρόσκληση του Περικλή και μετανάστευσε από τη γενέτειρα του,τις Συρακούσες για να εγκατασταθεί στην Αθήνα,όπου παρέμεινε τριάντα χρόνια.Η Αθήνα τότε βρισκόταν στη "Χρυσή Εποχή" του Περικλή και επιθυμούσε να επεκτείνει το εμπόριο της προς τη Δυτική Μεσόγειο,το οποίο μονοπωλούσε η Κόρινθος. Έτσι ίδρυσε αποικία στους Θουρίους της Κάτω Ιταλίας , στη θέση που βρισκόταν πριν εβδομήντα περίπου χρόνια, η πόλης Σύβαρης,που καταστράφηκε από σεισμό. Ο Λυσίας με τους δύο αδελφούς του, τον Πολέμαρχο και τον Ευθύδημο στάλθηκαν από τον πατέρα τους εκεί και κατά κάποιο τρόπο έλαβαν μέρος στην αποίκηση της πόλης Θούριοι με την μετάβαση τους και την παραμονή τους επί τριάντα χρόνια,όπου ο Λυσίας συμπλήρωσε τη μόρφωση του κοντά σε ονομαστούς διδασκάλους ,όπως ο Τεισίας.
Το επεκτατικό εμπόριο της Αθήνας προς τη δύση οδήγησε στη διένεξη μεταξύ Κορίνθου-Αθήνας,΄ένα γεγονός,που αποτελεί μία από τις αιτίες του Πελοποννησιακού Πολέμου.
Ο Λυσίας στους Θουρίους επρόσκειτο στη δημοκρατική μερίδα της πόλης,όπυ παρέμεινε μέχρι το 413 π.Χ.τότε που συνέβη η τελειωτική καταστροφή των Αθηναίων στη Σικελία,οπότε άλλαξε η πολιτική κατάσταση και στους Θουρίους .Τους δημοκρατικούς αντικατέστησαν οι ολιγαρχικοί, οι οποίοι το επόμενο έτος εξόρισαν τους οπαδούς της δημοκρατίας και μεταξύ αυτών τον Λυσία και τον αδελφό του,οι οποίοι επανήλθαν στην Αθήνα με το ολιγαρχικό καθεστώς των Τριάκοντα τυράννων.
Ο Λυσίας και ο αδελφός του είχαν τρεις οικίες και ένα εργοστάσιο κατασκευής ασπίδων με εκατόν είκοσι εργαζόμενους. Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος δεν έθιξε την περιουσία τους και συνέχιζαν να είναι αφοσιωμένοι στο δημοκρατικό πολίτευμα.Όμως η εγκατάσταση του ολιγαρχικού καθεστώτος των Τριάκοντα Τυράννων έπληξε τον Λυσία και τον αδελφό του,οι οποίοι ήταν ανάμεσα στους πρώτους,που δημεύθηκε η περιουσία τους.Τον αδελφό του τον Πολέμαρχο τον συνέλαβαν και τον θανάτωσαν.Ο Λυσίας κατάφερε να φύγει κρυφά.Η δήμευση της περιουσίας του ανάγκασε τον Λυσία να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη ρητορική για να μπορέσει να ζήσει. Την αφορμή έλαβε από την ευνοϊκή απήχηση που είχε ο "Κατά Ερατοσθένους", λόγος,ο οποίος είναι και ο μοναδικός λόγος που εκφώνησε ο ίδιος ο Λυσίας.
Ο "Κατά Ερατοσένους"λόγος περιλαμβάνει μία προσφώνηση προς τους ολιγαρχικούς και τους δημοκρατικούς δικαστές και στον επίλογο αναφέρεται στο χρέος που έχουν οι ολιγαρχικοί προς τα θύματα τους.Από τον λόγο του αυτόν,που χαρακτηρίζεται ως λόγος δικανικός συγκεντρώνουμε αρκετές πληροφορίες τόσο για την οικογενειακή του κατάσταση,όσο και για τα έθιμα εκείνης της εποχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου