To ποίημα του Σαββατόβραδου Ο Άνθρωπος Ποιός θα με σώσει; Ποιός θα μου ράνει την ψυχή μου μ'άγιο μύρο Στην καταπράσινη τη γη σέρνομαι μόνος κι αβοήθητος Ερπετά η συντροφιά μου Κι'αλαφιασμένος τρέχω κι είναι το χάραμα ακόμη μακριά κι'απόκρυφα τα μύρια όνειρα μου Μια ψαλμωδία από τα ουράνια αντηχεί Να μη στενάζεις,να μη πέφτεις,στάσου ορθός Έτσι σ'έπλασε ο Θεός κι'η φύση σου σε σμίλεψε Το χώμα,το χώμα είναι για τα ερπετά.