Το ποίημα του Σαββατόβραδου Ας κρούσσουν/ της μνήμης σου τα σήμαντρα/ Μεγαλωμένες μέσα στην αντάρα οι φωνές/ Πανώριες κι ασυγκράτητες/ Μέσα στα μύχια της ψυχής σου αντηχούν/ Να σε μεθύσουν/ Αυτό πασχίζουν/ Τρέξε να σωθείς.