Η οικονομική  και κοινωνική κατάσταση στους Νεότερους Χρόνους. 

Η ποντοπόρος ναυτιλία που ανεπτύσσσεται αυτή την εποχή  είχε  ως αποτέλεσμα την πρόοδο στο εμπόριο. Οι ανεύρεση νέων θαλασσίων οδών οδηγούν τους θαλασσοπόρους προς την Ινδία περνώντας το Ακρωτήριο  της Καλής Ελπίδας ανακαλύπτουν την Αμερική.Μεγάλες ποσότητες χρυσού και αργύρου μεταφέρονται από την Αμερική στην Ισπανία με αποτέλεσμα να αυξηθεί στην Ευρώπη η κυκλοφορία του χρήματος γρήγορα.Οι πόλεις  έγιναν πολυάνθρωπες και οι εμπορικές επιχειρήσεις πλουσιότερες και ισχυρότερες .Η ανάπτυξη του κράτους κυρίως στη Μεγάλη Βρεττανία και στη Γαλλία υπεβοήθησαν την εμπορική επανάσταση.Η εξουσία του απολυταρχικού Άρχοντα στηρίχθηκε σε δύο θεμελιώδεις γνώσεις σπουδαίες  για την εξέλλιξη  ζωτικών συμφερόντων.Πρώτον:  έδωσε τέλος στις έριδες μικρών τιμαριωτών,των μικροκτηματιών και Δέυτερον: Έπήλθε βελτίωση στις μεταφορές και οι κύριες εμπορικές οδοί  ξηράς και θάλασσας έγιναν ασφαλέστερες.Σε αντίθεση με τους φεουδάρχες ο βασιλιάς ήταν υποχρεωμένος να αναλαμβάνει Πρώτον: πολλές χρηματικές δαπάνες.Δεύτερον: Να διεξάγει πολέμους με μισθοφορικό στρατό,τον οποίον συντηρούσε  ο ίδιος και όχι οι ακόλουθοι του φεουδάρχες,όπως συνέβαινε στον Μεσαίωνα.'Ετσι αναγκαστικά επέβαλε  φόρους  για να καλύψει τις δαπάνες του. Η ρύθμιση αυτή ευνοούσε τους τραπεζίτες που αποταμίευαν τον χρηματικό πλούτο από τους φόρους  και στη συνέχεια τους εμπόρους με το δανεισμό. Τώρα τα συμφέροντα και τα οφέλη από το κέρδος των εμπόρων και του  κράτους ήταν αλληλένδετα.Το μεν κράτος  με την παραχώρηση προνομίων στις μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις τις κατοχύρωνε  με την καταβολή χρημάτων στα μονοπώλια.Οι δε έμποροι έγιναν χρηματοδότες του κράτους.Τα κράτη για την επικράτηση τους στις αποικιακές περιοχές τσακώνονταν μεταξύ τους και προωθούσαν τα συμφέροντα τους με την στρατιωτική ισχύ και την ανάπτυξη του εμπορίου.Τα κράτη προώθησαν την παραγωγή γεωργικών προϊόντων  και την εξαγωγή τους. Κάθε κράτος προστάτευε τους παραγωγούς με πολλούς κανονισμούς και με τους δασμούς, τους  έμμεσους φόρους που επιβάλλονται στα εμπορεύματα που μεταφέρονται από χώρα σε  χώρα. Η ανάπτυξη του εμπορίου των μάλλινων υφασμάτων έφερε την αύξηση στη ζήτηση του ερίου. Για την ανάγκη αυτή οι γαιοκτήμονες στην Αγγλία έκαναν δικές τους τις κοινοτικές γαίες που διέθεσαν στην εκτροφή προβάτων με αποτέλεσμα την μεγαλύτερη αξιοποίηση της γης.Τι έγινε όμως. Εκδιώχθηκε από την ύπαιθρο ο πλεονάζων πληθυσμός.Οι  αγρότες που έδιωξαν κατέφυγαν στις πόλεις,στα μεγάλα αστικά κέντρα,όπου απετέλεσαν μεγάλο απόθεμα σε  εργατικό δυναμικό στις βιομηχανίες,όπου είχαν απομείνει με ελάχιστες  μηχανές προς χρήση τους.Οι διωγμένοι αγρότες βοήθησαν με την εργασία τους την επέκταση των εργασιών στις Βιομηχανίες των αστικών κέντρων.Ταυτοχρόνως  τα χέρια των εμπόρων γέμισαν από χρήματα,από τα πλεονάζοντα  κεφάλαια που με αυτά  δανειοδοτούσαν τις  νέες βιομηχανικές επιχειρήσεις. Στις μεταρρυθμίσεις αυτές  συμμορφώθηκαν και οι θεωρίες ως προς τα οικονομικά μέτρα της εποχής σε αντίθεση με τα μέτρα του πλούτου που επικρατούσαν στην αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα. Μέτρο  πλούτου κάθε κράτους θεωρούνταν το χρήμα που προήρχετο από την αποταμίευση και όχι από το απόθεμα αγαθών,που υπήρχε για τις ανάγκες του πληθυσμού. Καθήκον κάθε κράτους που είχε ως   σύμβολο του τον  απόλυτο μονάρχη θεωρήθηκε η αύξηση του πλούτου και της ισχύος του με  την απόκτηση εκ του εξωτερικού μεγαλύτερου ποσού χρήματος από όσα χρήματα δαπανούσε,όπως οι έμποροι,οι οποίοι μετρούσαν την επιτυχία τους με το πλεόνασμα που εισέπραταν  από την πώληση των αγαθών έναντι των χρημάτων που δαπανούσαν  για τηναγορά των. Οι συγγραφείς της εποχής οι σχετικοί με την οικονομία και τη διαχείρηση χρημάτων ήσαν υπέρ της εισαγωγής όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ποσότητας χρυσού και αργύρου και υπέρ της απαγόρευσης εξαγωγής των δύο αυτών μετάλλων αυτοί  ήταν οι μεταλλιστές,όπως ονομάστηκαν.Έπαιρναν θάρος τότε οι έμποροι που επανέφεραν τα κέρδη τους στην πατρίδα με τη μορφή μετάλλου και έχαναν το θάρος τους οι έμποροι που επιδίδονταν στην ανταλλαγή εις είδος  ή επένδυαν τα κέρδη τους στο εξωτερικό. Ο συγγραφέας Τόμας Μαν,ο οποίος ήταν γιος εμπόρου από το Λονδίνο στην "Πραγματεία περί του εκ του εξωτερικού πλούτου της Αγγλίας" στο συγγραφικό αυτό έργο του αποδέχεται την αρχή των μεταλλιστών,ότι μία χώρα πλουτίζει με τον ίδιο τρόπο που ένας έμπορος επιδιώκει το χρηματικό κέρδος.Δεν δεχόταν όμως τη γνώμη της απόλυτης απαγόρευσης από τη χώρα την εξαγωγή μετάλλων χρυσού.Έγραφε ότι "Παντοτε είναι ανάγκη να συμμορφούμεθα προς τον κανόνα όπως πωλώμεν προς τους ξένους κατ έτος περισσότερα των όσων αυτοί πωλούν προς ημάς".Το δόγμα αυτό αργότερα ονομάστηκε στην Αγγλία μερκαντιλισμός ενώ στη Γαλλία,όπου ο Υπουργός των Οικονομικών του Λουδοβίκου ΙΔ ο Κολμπέρ εφάρμοσε ανάλογη πολιτική,ονομάστηκε κολμπερισμός.