Το Ποίημα του Σαββατόβραδου

         Τολμηροί οδηγοί
Οι καμικάζι της ασφάλτου
κοίτονται ξάπλα στα κρεβάτια στο
Ρυθμιστικό.
Χέρια,πόδια,κεφάλια,τυλιγμένα
στις γάζες και άλλα στο γύψο.
φιγούρες αποκαμωμένες,ανήμπορες,
ήρωες της σούζας και της ανεμελιάς
χώρια από τη μηχανή τους,παύουν
να υπάρχουν χωρίς αυτήν.
Κορμιά δυστυχισμένα,πεσμένα στο
έδαφος,πεσμένα στην άσφαλτο,
θύματα της φιγούρας
και της αποκοτιάς.
Μανάδες κλάψτε τώρα τα βλαστάρια
που με τόσες στερήσεις μεγαλώσατε
που τόσο πονέσατε μα δε μπορέσατε
 τα "θέλω"σας να επιβάλλετε
Μάνα! Σκληρή να γίνεις,
για να μη χάσεις το παιδί σου.