Το  Ποίημα του  Σαββατόβραδου

Γιατί,μαμά,δε με αφήνεις
του Θεού ναγκαλιάσω τον ίσκιο
νανεβώ ως ταστέρια 
νακούσω των αγγέλων τον ήχο.

Γιατί,μαμά,δε με αφήνεις
να χαρώ τον ήλιο που είναι λαμπερός
και να διω τη σελήνη
το σκοτάδι να γεμίζει με φως.

Γιατί,μαμά,δε με αφήνεις
να διαβάσω του παππού τα βιβλία
με τους ήρωες μαζί να βαδίσω
για  να βρω τη δική μου πορεία.

Γιατί,μαμά,δε με αφήνεις
το απαλό σου το δέρμα ναγγίξω
του φιλιού σου τη γλύκα να γευτώ
και μεσα στης αγκαλιάς σου το οχύρωμα
να μπω να κρυφτώ.