Το  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

               Ελληνοπούλα        
Τα  μάτια σου  γαλάζια  ακρογιάλια
μέσα τους μπαίνω και δροσίζομαι.
Το κορμί σου βουνά και λαγκάδια
μέσα τους μπαίνω και ζαλίζομαι.
Η ψυχή σου οχυρό προγόνων
αναλλοίωτη μένει μέσα στο χρόνο.
Τα μάτια σου λάμπουν,
απαύγασμα της άδολης ψυχής σου
μέσα στους αιώνας,
αντανακλούν το ήθος μα και το μένος
Σπαρτιάτισσας μάνας.
Λιγόλογη η μιλιά σου,
ή ταν ή επί τας και μολών λαβέ
τα βήματα σου.
Τραβούν εμπρός!μέσα στο χρόνο
και με τις νουθεσίες των προγόνων
είναι γεμάτη η καρδιά σου.
Των εχθρών οι απειλές,
ποτέ δεν σε τρομάζουν.
Το μεγαλείο σου και
η λάμψη σου
ταστέρια παραβγάζουν.
Η εργασία δεν σε τρομάζει
και στων αντρών τα μετερίζια
μπαίνεις και δεν σε νοιάζει
Ελληνοπούλα,αγαπημένη,
χιλιοτραγουδισμένη,