Οι Έλληνες  συνταξιούχοι
Οι συνταξιούχοι,κύριε Πρωθυπουργέ  μας
Στην ηλικία αυτή της συνταξιοδότησης τους,βιώνουν την απόλυτη ελευθερία.Έχουν ξεφύγει από τη γονεϊκή προστασία,που τους καταπίεζε χρόνια  και από την αγχώδη εργασιακή καθημερινότητα,που γέμιζε τη ζωή τους νευρικότητα με την ανταγωνιστικότητα και τον καθημερινό εργασιακό  καθωσπρεπισμό,τη δουλικότητα  προς τους ανωτέρους,την υπακοή  στις προσταγές των διοικητικών συμβουλίων και την πολύωρη απασχόληση καθιστοί σε μία καρέκλα γραφείου επί ώρες να εξυπηρετούν  ουρές ανθρώπων,που  ξεσπούσαν  επάνω τους το θυμό τους,τον οποιονδήποτε θυμό τους και   ήταν υποχρεωμένοι να δίδουν εξηγήσεις στον καθένα χωριστά,αναλογικά με το παράπονο που ο καθένας ομολογούσε.
 Μη φανταστείτε,ότι η εργασία του Δημόσιου υπαλλήλου είναι κάτι ευχάριστο.Ή του εργαζόμενου εργάτη.
 Η εργασία είναι χαρά, όμως με τις τόσες περικοπές έχει καταντήσει θλίψη και κατάφωρη παραβίαση στα ανθρώπιμα δικαιώματα.
Στην ηλικία,λοιπόν αυτή,στην συνταξιοδοτική ηλικία,που μπορούν ελεύθεροι και ωραίοι να διαθέσουν τις ώρες τους,όπως θέλουν και τα δεδουλευμένα χρήματα τους ,μην  κάνετε την πενιχρή σύνταξη τους πενιχρότερη.
Δώσετε τους από  το πλεόνασμα.
Οι περικοπές,κύριε Πρωθυπουργέ,ας μείνουν στα Ευαγγέλια της Εκκλησίας,όπου οι συνταξιούχοι βρίσκουν παρηγορία και πηγαίνουν να προσευχηθούν,να παρακαλέσουν τον Θεό να κάνει το θαύμα του,τον επόμενο μήνα να μην υπάρξουν περικοπές  από τη σύνταξη τους.
Είναι και αμαρτία.
Δώσετε τους την δυνατότητα να ανάψουν και κανένα θερμοσιφωνάκι να κάνουν  κανένα μπανάκι.
Να διαχειριστείτε καλά το πλεόνασμα,για το οποίο υπερηφανεύεστε,ότι πετύχατε,και μπράβο σας.
Συγχαρητήρια και να έχετε μακροημέρευση.
Έτυχε μία φορά να σας υπερασπιστώ σε συζήτηση και από τότε,όλοι οι συνταξιούχοι,που βρεθήκανε στη συζήτηση με παίρνουν τηλέφωνο και το τι βρισίδι ακούω εις βάρος της κυβέρνηση σας είναι
άλλο πράμα και ελικρινά,δεν αντέχω άλλο.
Κάνετε κάτι σας παρακαλώ.
Δώσετε τους τα χρήματα των κόπων τους.Με βροχή και  με ήλιο ήταν στο πόδι από τα χαράματα.