Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

Το Ποίημα του Σαββατόβραδου

Ας με λένε χαζή  ( η συνέχεια )
Αγαπώ ένα δεντρί
που έχει φύλλα ολοχρονίς
λογχοειδή και πρασινοασημί 
το αγαπημένο της
 κατσικούλας  μου της ζωηρής

Τα κλαδιά του το χειμώνα
είναι  φορτωμένα ελιές
τις μαζεύω μια μια
και το λάδι που βγάζουν
είναι όλα τα λεφτά.

Αγαπώ τους ανθρώπους
που  περνάν βιαστικοί
στη δουλειά τους  πηγαίνουν
με κοιτούν αισθαντικοί
και είναι όλο σκεφτικοί.

Αγαπώ μια σκυλίτσα
που περνούσε  ένα  πρωϊ
στο μπαλκόνι στεκόμουν
και είχα μείνει εκστατική

το μουσούδι της
ήταν όμορφο πολύ
με κοιτούσε  το  ζωάκι
 και δεν έλεγε να φύγει

τα λόγια που έλεγα
με θαυμασμό
άκουγε με προσοχή
και στεκόταν ώρα πολύ

και όταν κίνησε να φύγει
είχε δάκρυα στα μάτια
και την όραση θολή
 τι χάρη είναι αυτή

Θεέ μου

που  έδωσες στα πλάσματα σου
έλλογα και μη
είχε τόση αίσθηση  ανεπτυγμένη
η  όμορφη  σκυλίτσα αυτή
κι ας με λένε χαζή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου