Η  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ  στην Αρχαία  εποχή

Η  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στην Αρχαία εποχή βρήκε την κλασσική της έκφραση στην Αθηναϊκή πολιτεία από το 508 π.Χ.μέχρι το 338 π.Χ.Το 508 συνέβη το σπουδαίο γεγονός των μεταρρυθμίσεων του Κλεισθένη και το 338 συνέβη η κατάληψη των Αθηνών από τους Μακεδόνες. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι Αρχαίες πόλεις αποτελούσαν, κάθε μία ξεχωριστά και ένα κράτος,ήταν πόλις-κράτος με όλες τις αντιπαλότητες τους εν ενεργεία.Έτσι το 338 π.Χ,(.ίσως ήταν το 448 π.Χ,γιατί το 338 π.Χ. έγινε η καταστροφή της Ολύνθου,στη Χαλκιδική,από τον βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο).

Οι .δούλοι στην Αθηναϊκή πολιτεία αποτελούσαν σημαντικό μέρος του πληθυσμού καθώς και οι γυναίκες και  οι μέτοικοι,εν τούτοις απεκλείοντο από κάθε πολιτικό δικαίωμα.

Οι πολίτες ασκούσαν σε μεγάλη έκταση την άμεσον Δημοκρατία με την συμμετοχή των λαϊκών μαζών στην εκκλησία του δήμου,όπου συζητούσαν και ελάμβαναν αποφάσεις για σημαντικά θέματα νομοθεσίας,παρόλο που οι απαιτήσεις της βιοποριστικής εργασίας και οι μεγάλες αποστάσεις δεν επέτρεπαν την μετακίνηση με ευκολία και έτσι εμπόδιζαν τη συμμετοχή του πολύ μεγάλου αριθμού πολιτών να προσέλθουν.( Άμεσος Δημοκρατία ονομάζεται η Δημοκρατία κατά την οποίαν οι εξουσίες, νομοθετική,εκτελεστική,δικαστική,πηγάζουν από τον λαό.Τη Δημοκρατία αυτή την άσκησαν σε σημαντικό βαθμό μόνον σε μερικές Αρχαίες Ελληνικές πόλεις-κράτη,σε μερικές Γερμανικές φυλές τον 1ο μ.Χ αιώνα,όπως λέγει ο Τάκιτος, σε μερικά από τα παλαιότερα Ελβετικά καντόνια και στις κοινοτικές συνελεύσεις των ΗΠΑ).

Στην Εκκλησία του Δήμου εισηγούντο τα προς συζήτησιν θέματα η Βουλή των Πεντακοσίων,η οποία απετελείτο από 50 μέλη,5 μέλη  από κάθε μία από τις 10 φυλές.

Η Αντιπροσωπεία κάθε φυλής κυβερνούσε εναλλάκτικά  επί 1/10,επί το ένα δέκατο της ετήσιας θητείας του σώματος.

Οι υποψήφιοι για το αξίωμα αυτό εξελεγοντο από τους δήμους,εν τούτοις οι αντιπρόσωποι της φυλής ανεδεικνύοντο με κλήρωση και όχι με ψηφοφορία.

Με ψηφοφορία εξελέγοντο μόνον οι 10 στρατηγοί,οι οποίοι ασκούσαν σημαντική επιρροή τόσο στις πολιτικές,όσο και στις στρατιωτικές υποθέσεις.

Οι Αθηναίοι δικαστές εκλεγόταν συνήθως σε σώματα από 10 στρατηγούς με βάση τη φυλή και η δικαιοδοσία τους ήταν περιορισμένη,γιατί η θητεία τους ήταν σύντομη και δεν είχαν δικαίωμα επανεκλογής.

Η συμμετοχή του λαού στη πολιτική εκδηλώνονταν με ιδιαίτερη έμφαση στο σύστημα των λαϊκών δικαστηρίων,τα οποία σχηματίζονταν  με την κλήρωση και την εκλογή και συνείρχοντο σε μεγάλα σώματα επί συνόλου 6.000 δικαστών ετησίως,τα οποία ήταν εξουσιοδοτημένα να εκδικάζουν υποθέσεις που αφορούσαν τα άτομα και τους νόμους.

Το ιδεώδες των Ελλήνων φιλοσόφων του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη ήταν ο καλοπροαίρετος δεσποτισμός του πεφωτισμένου φιλοσόφου-βασιλέως μία παράδοση, η οποία επέζησε και μέχρι των φιλοσόφων του Διαφωτισμού του 18ου αιώνα.

Νέα έμφαση δόθηκε στην αναγκαιότητα ενός συνδυασμού μοναρχικών,αριστοκρατικών και δημοκρατικών στοιχείων.

Το ιδεώδες της εξισορροπημένης πολιτείας απετέλεσε το κοινό θέμα του  δημοκρατισμού,στα νεώτερα χρόνια,εκφραστές του οποίου υπήρξαν ο Ιταλός Μακιαβέλι, ο Γάλλος Μοντεσκιέ, ο Άγγλος Χάρρινγκτον και ο Αμερικανός Τζών Άνταμς,φίλοι αναγνώστες των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων.