Το Ποίημα του Σαββατόβραδου

Είμαστε στη μέση του διαδρόμου
εσύ εμπρός μου κι εγώ ακολουθώ.
Απλώνεις το χέρι, σου δίνω το δικό μου
στροβιλιζόμαστε στον ίδιο χορό.

Με κοιτάς στα μάτια
 σε κοιτώ κι εγώ.
Λάμπουν σαν αστέρια
σε δρόμο σκοτεινό.
Απλώνω το χέρι μου δίνεις το δικό σου
στροβιλιζόμαστε στον ίδιο σκοπό.

Είναι η αγάπη,αγάπη μου γλυκιά
μπορεί να έρθει τόσο μα τόσο ξαφνικά
και να μας αλλάξει τελείως τα μυαλά
Λα λα λα λα λα λα ρα λα λα λα λα λα

Καθώς προχωράμε σε κρατώ σφιχτά
δε θέλω να σε πάω πολύ μακριά.
Στης αγάπης τα στέκια θέλω να βρεθούμε
ώρες ατέλειωτες,για να αγαπηθούμε.

Φοβάμαι μη σε χάσω αγάπη μου γλυκιά
γι αυτό σε κρατώ σφιχτά αγκαλιά.
Φοβάμαι μη σκοντάψεις σε κάποια γωνιά
και το χέρι του απλώσει κάποιος άλλος πιο μπροστά.

Έτσι είναι η αγάπη,αγάπη μου γλυκιά
μπορεί να έρθει τόσο μα τόσο ξαφνικά
και να μας αλλάξει τελείως τα μυαλά
Λα λα λα λα λα λα ρα λα λα λα λα λα