Το Κυριακάτικο μυθιστόρημα.-Νίνα,τι φαγητό προβλέπει το Μενού για το δείπνο απόψε? Ρώτησε ο Δημήτρης την Νίνα.Την συνάντησε στην κουζίνα, όπου πήγε να πάρει τον απογευματινό καφέ του.Ο θόρυβος του καφέ,που περνούσε από το φίλτρο της καφετιέρας, τον οδήγησε προς τα εκεί.-Το μενού,κύριε Δημήτρη,προβλέπει:Κοτόσουπα με αυγολέμονο.-Νίνα,πάλι σούπα κι απόψε?-Ναι!Κύριε Δημήτρη,έτσι είπε ο κύριος μου.Είναι Φθινόπωρο.Το πρώτο κρύο.Γι αυτό τρώμε ζεστά και σουπερά φαγητά.-θαυμάσια,αφού το είπε ο κύριος Ερρίκος...και πώς ανυπομονώ,Νίνα,μετά το φαγητό,να ακούσω τη συνέχεια για τα αξιοθέατα της πόλης.Θέλω πολύ να γνωρίσω όλα αυτά τα κτίρια,όλα αυτά τα παλιά οικοδομήματα,που ζωντανεύουν την ιστορία του ανθρώπου.-Και τα ίδια τα κτίρια ζωντανεύουν,κύριε Δημήτρη.-Ναι!Νίνα,πόσο καλά με"πιάνεις".-Σας καταλαβαίνω θέλετε να πείτε,κύριε Δημήτρη.Ναι!Νίνα,ακριβώς,με καταλαβαίνεις.-Θέλεις εσύ και ο Τόμας να τα επισκεφτούμε παρέα? -Κύριε Δημήτρη,ευχαριστώ πολύ,όμως δεν μπορούμε να σας συντροφεύσουμε στον περίπατο σας.-Τόση κούραση,καταλαβαίνω.-Όχι!κύριε Δημήτρη,δεν είναι μόνο αυτό.-Αλλά...-Κύριε Δημήτρη δεν γνωρίζω την πόλη και δεν έχω δει τα αξιοθέατα της, ποτέ μέχρι τώρα,αν και είμαι αρκετά χρόνια εδώ,δεν έτυχε λόγω φόρτου εργασίας.- Η κουζίνα δεν σου αφήνει ελεύθερο χρόνο,καταλαβαίνω,Νίνα.-Τα περασμένα χρόνια ο κύριος Ερρίκος και η κυρία Helga δεχόντουσαν πολύ κάσμο.Πραγματοποιούσαν συγκεντρώσεις με τον καλύτερο κόσμο της πόλης μας και όχι μόνο της πόλης μας.Δεχόντουσαν καλό κόσμο από όλες τις πόλεις της Γερμανίας.Και η Σημέτα πραγματοποιούσε πολλές όμορφες συναντήσεις,πάρτις,με τα παιδιά των φίλων τους.Ο κύριος Ερρίκος χαίρει εκτιμήσεως στο Μόναχο περισσότερο αλλά και στις άλλες πόλεις της Γερμανίας.-Ναι!το γνωρίζω,Νίνα,έχω ακούσει τα καλύτερα λόγια γι αυτόν και χαίρομαι πάρα πολύ που εκπροσωπεί επάξια την πατρίδα μας παρόλα τα δεινά που υπέστη από αυτόν τον λαό.-Μήπως και οι ίδιοι οι Γερμανοί υπέστησαν λιγότερα? Τα ίδια υπέστησαν και ακόμη χειρότερα.-Ναι!το διαπίστωσα από τις περιγραφές του κυρίου Ερρίκου.Τόσα μεγαλειώδη και ωραία κτίρια έγιναν ερείπια.Και τόσος κόσμος...Καταραμένος πόλεμος.-Ηρεμήστε κύριε Δημήτρη.Ηρεμήστε.Είμαι πολύ ανυπόμονος και θέλω να τα γνωρίσω έστω και αν ήταν ερείπια,γιατί,όπως είπε ο Ερρίκος τώρα τα επισκευάζουν.-Να προσέχετε,κύριε Δημήτρη,να τα παρατηρείτε από μακριά.-Ναι!Νίνα,σ'ευχαριστώ πολύ,από μακριά πάντοτε φαίνονται ωραιότερα.