Συνέχεια Το έργο του Δημοσθένη
Η αγάπη προς την πατρίδα,η μοναδική αρετή των παλαιών ηγετών, παρέμενε ακέραιη και αυτό ήταν σημαντικό,γιατί με την αγάπη προς την πατρίδα θα μπορούσε να αποσοβηθεί ο κίνδυνος,ο προερχόμενος από τον Φίλιππο τον βασιλιά της Μακεδονίας.
Ο Δημοσθένης,όταν διαπίστωσε την άθλια κατάσταση των δημοσίων πραγμάτων,προσπάθησε να δώσει στους Αθηναίους να καταλάβουν τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Ο Δημοσθένης είχε βαθιά γνώση των πολιτικών πραγμάτων και αυτό φάνηκε από τον πρώτο πολιτικό του λόγο
" Περί συμμοριών"
Με τον λόγο του αυτόν ο Δημοσθένης προσπαθούσε να αποτρέψει τους Αθηναίους από τον Περσικό κίνδυνο,στον οποίον τους οδήγησαν οι δημαγωγοί.Με το λόγο του αυτό κινδύνευε ο Δημοσθένης να γίνει αντιπαθής στο δήμο,αλλά δεν τον ενδιέφερε, γιατί πάνω από την δική του δόξα έβαζε το καλό της πόλης και είναι έπαινος στον Δημοσθένη,γιατί με τον λόγο του αυτό κατόρθωσε, παρά τη δυσμένεια των συνθηκών, να πείσει τους Αθηναίους για την ορθότητα της πολιτικής του σκέψης. Αυτός ο λόγος του έδωσε αυτοπεποίθηση στο ρήτορα,γιατί είδε,ότι οι συμπολίτες του μπορούσαν να εκτιμήσουν την άποψη,ότι οι Αθηναίοι έχουν συμφέρον και είναι καθήκον τους να εμπιστεύονται τις ανιδιοτελείς υπηρεσίες των δημοσίων ανδρών προς αυτούς.
Τον επόμενο χρόνο έγραψε τον λόγο του
"Υπέρ Μεγαλοπολιτών"
Εδώ υποστηρίζει την άποψη,ότι οι Αθηναίοι έχουν συμφέρον και είναι καθήκον τους να στηρίξουν και να βοηθήσουν τις μικρές πόλεις. Όμως δεν κατόρθωσε να πείσει τον δήμο με αποτέλεσμα οι Λακεδαιμόνιοι,ανενόχλητοι συνέχιζαν τις ενέργειες τους εις βάρος του αθηναϊκού πολιτεύματος.
Το επόμενο έτος ο Δημοσθένης αφιέρωσε την πολιτική του δράση στον κίνδυνο τον προερχόμενο από τον βορά.Αυτός ήταν ο Φίλιππος της Μακεδονίας.Ο Δημοσθένης έβλεπε,ότι η προσπάθεια ήταν πολύ δύσκολη.Πολλοί Αθηναίοι δεν υπολόγιζαν τον κίνδυνο και δεν ήθελαν να αναλάβουν έναν πόλεμο εναντίον του Φιλίππου της Μακεδονίας. Σε αντίθεση με τον Δημοσθένη βρισκόταν ο Εύβουλος,ο οποίος απέκρυψε τον κίνδυνο και ο Φωκίων,ο οποίος πίστευε,ότι η αντίσταση προς τον Φίλιππο δεν ήταν κατάλληλη επί του παρόντος χρόνου. Ο Εύβουλος ήταν ένας ποιητής της εποχής εκείνης από την Αθήνα. Ο Φωκίων ήταν ένας γενναίος Αθηναίος στρατηγός και ένας δίκαιος,έντιμος και ανιδιοτελής πολιτικός της εποχής εκείνης. Την άνοιξη του επομένου έτους άρχισε να συζητείται στο δήμο το ζήτημα του πολέμου εναντίον του Φιλίππου.Τις ίδιες ημέρες εκφώνησε ο Δημοσθένης τον
" Α' Φιλιππικό"
Ο λόγος αυτός του Δημοσθένη επισήμαινε τους κινδύνους από την αδράνεια των Αθηναίων.Ο λόγος αυτός του Δημοσθένη δεν είχε καλή απήχηση.Οι φίλοι του Εύβουλου συγκεντρώθηκαν και σε μία γιορτή επιτέθηκαν εναντίον του. Ο Δημοσθένης όμως δεν λύγισε συνέχισε τον πολιτικό αγώνα του εναντίον των Μακεδόνων και υπέρ της αυτονομίας των Αθηνών.
Μετά από αυτό το γεγονός ο Δημοσθένης εκφώνησε μία μεγάλη σειρά από "Φιλιππικούς" και "Ολυνθιακούς¨λόγους με τους οποίους κατόρθωσε να ανυψώσει το φρόνημα των πολιτών.
Προσελκύει στη συμμαχία των Αθηνών πολλές πόλεις της Πελοποννήσου και άλλες ελληνικές πόλεις,αλλά νίκησε ο Φίλιππος.
Ο "Γ' Φιλιππικός" λόγος του Δημοσθένη,ο οποίος θεωρείται ως το αριστούργημα των λόγων του. Με το λόγο του αυτό ξεσηκώνει τους Αθηναίους σε πόλεμο,έγινε και συμμαχία με τους Θηβαίους,αλλά στο πόλεμο αυτό νίκησε ο Φίλιππος.του οποίου οι επιτυχίες ολοκληρώθηκαν με τη μάχη στη Χαιρώνεια,στην οποίαν πολέμησε και ο Δημοσθένης,αλλά οι Αθηναίοι ηττήθηκαν.Να υπογραμμίσουμε, ότι ο Δημοσθένης δεν θεωρήθηκε υπεύθυνος της καταστροφής,αλλά του ανέθεσαν να εγκωμιάσει τους πεσόντες.Η υπηρεσίες που πρόσφερε στον πόλεμο αυτό εκτμήθηκαν τόσο που ο Κτησιφών πρότεινε να στεφανωθεί ο Δημοσθένης στο θέατρο του Διονύσου. Ο Αισχίνης όμως,που ήταν πολιτικός αντίπαλος του Δημοσθένη,υπέβαλε ένσταση.Διεξήχθη και δίκη.Η δίκη αυτή προκάλεσε πανελλήνιο ενδιαφέρον,τόσο για το περιεχόμενο της,όσο και για την ιδιότητα των αντιπάλων,οι οποίοι ήταν δύο από τους κορυφαίους ρήτορες της εποχής εκείνης.
Μετά από λίγα χρόνια η πολιτική κατάσταση της Ελλάδας άλλαξε και στο πολιτικό προσκήνιο εμφανίστηκε ο Μέγας Αλέξανδρος. Όταν το 323 ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε ο Δημοσθένης βρισκόταν στη Τροιζήνα από όπου ετοιμαζόταν να επανέλθη στην Αθήνα, μετά από πρόσκληση των Αθηναίων.
Εν τω μεταξύ η πόλις κατελήφθη από Μακεδονική φρουρά και ο Δημοσθένης ζήτησε άσυλο στο ναό του Ποσειδώνα στην Καλαβρία,όπου απεβίωσε,δυστυχώς.Η Καλαβρία είναι η σημερινή νήσος Πόρος,
Η αγάπη προς την πατρίδα,η μοναδική αρετή των παλαιών ηγετών, παρέμενε ακέραιη και αυτό ήταν σημαντικό,γιατί με την αγάπη προς την πατρίδα θα μπορούσε να αποσοβηθεί ο κίνδυνος,ο προερχόμενος από τον Φίλιππο τον βασιλιά της Μακεδονίας.
Ο Δημοσθένης,όταν διαπίστωσε την άθλια κατάσταση των δημοσίων πραγμάτων,προσπάθησε να δώσει στους Αθηναίους να καταλάβουν τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Ο Δημοσθένης είχε βαθιά γνώση των πολιτικών πραγμάτων και αυτό φάνηκε από τον πρώτο πολιτικό του λόγο
" Περί συμμοριών"
Με τον λόγο του αυτόν ο Δημοσθένης προσπαθούσε να αποτρέψει τους Αθηναίους από τον Περσικό κίνδυνο,στον οποίον τους οδήγησαν οι δημαγωγοί.Με το λόγο του αυτό κινδύνευε ο Δημοσθένης να γίνει αντιπαθής στο δήμο,αλλά δεν τον ενδιέφερε, γιατί πάνω από την δική του δόξα έβαζε το καλό της πόλης και είναι έπαινος στον Δημοσθένη,γιατί με τον λόγο του αυτό κατόρθωσε, παρά τη δυσμένεια των συνθηκών, να πείσει τους Αθηναίους για την ορθότητα της πολιτικής του σκέψης. Αυτός ο λόγος του έδωσε αυτοπεποίθηση στο ρήτορα,γιατί είδε,ότι οι συμπολίτες του μπορούσαν να εκτιμήσουν την άποψη,ότι οι Αθηναίοι έχουν συμφέρον και είναι καθήκον τους να εμπιστεύονται τις ανιδιοτελείς υπηρεσίες των δημοσίων ανδρών προς αυτούς.
Τον επόμενο χρόνο έγραψε τον λόγο του
"Υπέρ Μεγαλοπολιτών"
Εδώ υποστηρίζει την άποψη,ότι οι Αθηναίοι έχουν συμφέρον και είναι καθήκον τους να στηρίξουν και να βοηθήσουν τις μικρές πόλεις. Όμως δεν κατόρθωσε να πείσει τον δήμο με αποτέλεσμα οι Λακεδαιμόνιοι,ανενόχλητοι συνέχιζαν τις ενέργειες τους εις βάρος του αθηναϊκού πολιτεύματος.
Το επόμενο έτος ο Δημοσθένης αφιέρωσε την πολιτική του δράση στον κίνδυνο τον προερχόμενο από τον βορά.Αυτός ήταν ο Φίλιππος της Μακεδονίας.Ο Δημοσθένης έβλεπε,ότι η προσπάθεια ήταν πολύ δύσκολη.Πολλοί Αθηναίοι δεν υπολόγιζαν τον κίνδυνο και δεν ήθελαν να αναλάβουν έναν πόλεμο εναντίον του Φιλίππου της Μακεδονίας. Σε αντίθεση με τον Δημοσθένη βρισκόταν ο Εύβουλος,ο οποίος απέκρυψε τον κίνδυνο και ο Φωκίων,ο οποίος πίστευε,ότι η αντίσταση προς τον Φίλιππο δεν ήταν κατάλληλη επί του παρόντος χρόνου. Ο Εύβουλος ήταν ένας ποιητής της εποχής εκείνης από την Αθήνα. Ο Φωκίων ήταν ένας γενναίος Αθηναίος στρατηγός και ένας δίκαιος,έντιμος και ανιδιοτελής πολιτικός της εποχής εκείνης. Την άνοιξη του επομένου έτους άρχισε να συζητείται στο δήμο το ζήτημα του πολέμου εναντίον του Φιλίππου.Τις ίδιες ημέρες εκφώνησε ο Δημοσθένης τον
" Α' Φιλιππικό"
Ο λόγος αυτός του Δημοσθένη επισήμαινε τους κινδύνους από την αδράνεια των Αθηναίων.Ο λόγος αυτός του Δημοσθένη δεν είχε καλή απήχηση.Οι φίλοι του Εύβουλου συγκεντρώθηκαν και σε μία γιορτή επιτέθηκαν εναντίον του. Ο Δημοσθένης όμως δεν λύγισε συνέχισε τον πολιτικό αγώνα του εναντίον των Μακεδόνων και υπέρ της αυτονομίας των Αθηνών.
Μετά από αυτό το γεγονός ο Δημοσθένης εκφώνησε μία μεγάλη σειρά από "Φιλιππικούς" και "Ολυνθιακούς¨λόγους με τους οποίους κατόρθωσε να ανυψώσει το φρόνημα των πολιτών.
Προσελκύει στη συμμαχία των Αθηνών πολλές πόλεις της Πελοποννήσου και άλλες ελληνικές πόλεις,αλλά νίκησε ο Φίλιππος.
Ο "Γ' Φιλιππικός" λόγος του Δημοσθένη,ο οποίος θεωρείται ως το αριστούργημα των λόγων του. Με το λόγο του αυτό ξεσηκώνει τους Αθηναίους σε πόλεμο,έγινε και συμμαχία με τους Θηβαίους,αλλά στο πόλεμο αυτό νίκησε ο Φίλιππος.του οποίου οι επιτυχίες ολοκληρώθηκαν με τη μάχη στη Χαιρώνεια,στην οποίαν πολέμησε και ο Δημοσθένης,αλλά οι Αθηναίοι ηττήθηκαν.Να υπογραμμίσουμε, ότι ο Δημοσθένης δεν θεωρήθηκε υπεύθυνος της καταστροφής,αλλά του ανέθεσαν να εγκωμιάσει τους πεσόντες.Η υπηρεσίες που πρόσφερε στον πόλεμο αυτό εκτμήθηκαν τόσο που ο Κτησιφών πρότεινε να στεφανωθεί ο Δημοσθένης στο θέατρο του Διονύσου. Ο Αισχίνης όμως,που ήταν πολιτικός αντίπαλος του Δημοσθένη,υπέβαλε ένσταση.Διεξήχθη και δίκη.Η δίκη αυτή προκάλεσε πανελλήνιο ενδιαφέρον,τόσο για το περιεχόμενο της,όσο και για την ιδιότητα των αντιπάλων,οι οποίοι ήταν δύο από τους κορυφαίους ρήτορες της εποχής εκείνης.
Μετά από λίγα χρόνια η πολιτική κατάσταση της Ελλάδας άλλαξε και στο πολιτικό προσκήνιο εμφανίστηκε ο Μέγας Αλέξανδρος. Όταν το 323 ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε ο Δημοσθένης βρισκόταν στη Τροιζήνα από όπου ετοιμαζόταν να επανέλθη στην Αθήνα, μετά από πρόσκληση των Αθηναίων.
Εν τω μεταξύ η πόλις κατελήφθη από Μακεδονική φρουρά και ο Δημοσθένης ζήτησε άσυλο στο ναό του Ποσειδώνα στην Καλαβρία,όπου απεβίωσε,δυστυχώς.Η Καλαβρία είναι η σημερινή νήσος Πόρος,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου