Το Ποίημα του Σαββατόβραδου
             Στη μουρνιά
Σένα δέντρο από κάτω θα καθίσουμε
οι δυό μας, να μιλάμε  ώρα πολύ
να σου δίνω και κανένα φιλί.
Ξέρω στη μουριά από κάτω,εννοείς
ναι,στη μουριά.
Πώς το κατάλαβες
για πες μου.
Έπιασα τη σκέψη σου
γιατί σ'αγαπώ καλέ μου.
Θα μαζέψουμε και μούρα
είναι μούρα βυσσινιά;
 είναι μούρα   λευκά
μα δεν έχει σημασία
και καμία διαφορά
είναι και αυτά πολύ γλυκά
αγάπη μου γλυκιά
είναι και αδυνατιστικά
διαιτητικά θέλεις να πεις.
Ναι,αγάπη μου γλυκιά
θα μαζέψουμε πολλά
να τα κάνουμε γλυκό
μες το βάζω,θα μελώσουν
δίχως ζάχαρη βρασμένα
και πώς  θαντέξουν το χειμώνα
μέσα εκεί κλεισμένα;
και βέβαια θαντέξουν
μερικές σταγόνες φτάνουν
από ένα λεμονάκι
και όλα του χειμώνα
 τα απογεύματα
θα τα περνάμε
με γλυκό του κουταλιού από μούρα
 με καφεδάκι και με λίγη κουβεντούλα.