Το ποίημα του Σαββατόβραδου

          Άξιοι και Τρανοί
Μέσα στο τετράδιο γραμμένα,
χιλιάδες κόποι,τόσα χρόνια μαζεμένα.
Έζευε το υνί η Αικατερίνα,
όταν η αγελάδα τους γεννούσε,
η  Μαριγούλα έραβε και κεντούσε,
 η  Ανεζούλα ετοίμαζε  ψωμί,
ο αφέντης γυρνούσε το πουρνό, 
όταν η μά ετοίμαζε το καθημερινό
και  ο μικρός πήγαινε στο σχολειό
να γίνει άξιος και τρανός.
Πλάτς πλάτς το ζυμάρι στο σοφρά
η Ανεζούλα,
χρατς χρατς στο τραπέζι το υφάδι
 η Μαριγούλα
και η Αικατερίνα με την αγελάδα οδηγό
γύριζε το βολόσυρο στο αλώνι το μικρό,
τα στάχια  να λιανίσει,να βγάλει τον καρπό,
ο μύλος να αλέσει. Ω!τι αλεύρι καθαρό.
Ψωμάκι χάσικο να τρώει το μικρό για να
πάει στο σχολειό να γίνει άξιο και τρανό!