Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

Το Κυριακάτικο Μυθιστόρημα
Την εβδομάδα που η Σημέτα επεδείκνυε τα ωραία βραδυνά φορέματα στο Μαϊάμι με τα άλλα παιδιά της σχολής της θείας της Λίντας και με την επίβλεψη της ίδιας της Λίντας, ο Bill μάζεψε τα βιβλία και τα τετράδια του και εγκαταστάθηκε στο σπίτι της αγαπημένης του..Άκουσε τη συμβουλή της μητέρας του,της mrs Κάθυ, να αυτοσυγκεντρωθεί στη μοναξιά του σπιτιού της Σημέτας για να αποδόσει καλύτερα στην συγγραφή της εργασίας του που σε λίγο καιρό θα παρέδιδε για να αποκτήσει το διδακτορικό του Αρχιτέκτονα-Πολιτικού Μηχανικού με ειδικότητα στην κατασκευή,τι άλλο,από την κατασκευή  γέφυρας. Άρεσε στον Bill,από μικρό παιδάκι,να ενώνει δύο κόσμους.να ενώνει δύο ακτές,να ενώνει δύο ξηρές,να ενώνει τις δύο όχθες που ανάμεσα τους περνάει ένα ποτάμι.Από μικρό παιδάκι στην ακροθαλασσιά έχτιζε με βότσαλα και άμμο γεφύρια,που άφηνε να κυλά κάτωθε τους το νερό της θάλασσας στην ακρογιαλιά.
Η εργασία που ανέθεσε στο Bill ο καθηγητής του ο δόκτορ Βοck,που ο Bill συμπαθούσε  πολύ καθώς ήταν ένας πολύ καλός καθηγητής και ένας πολύ καλός άνθρωπος που αγαπούσε πολύ τα παιδιά,τους φοιτητές του και βοηθούσε καθένα φοιτητή ξεχωριστά να αναδείξει,να δείξει την καλύτερη του προσπάθεια στο αντικείμενο που ο καθένας είχε προτίμηση.Ο Δόκτορ Bock ήταν Γερμανικής καταγωγής και ζούσε μόνος του.Ήταν αφοσιωμένος στο αντικείμενο της διδασκαλίας του και μόνο σε αυτό.Δεν είχε σχηματίσει  δική του οικογένεια και οι σχέσεις που διατηρούσε με τους φοιτητές του ήταν σχέσεις με συμβουλευτικό χαρακτήρα και δεν έκρυβε τα ασθήματα στοργής και τα καλά συναισθήματα που πήγαζαν από το γεγονός αυτό.Αισθανόταν όλους τους φοιτητές  του σαν δική του οικογένεια,ήταν η οικογένεια του, ήταν τα παιδιά,που δεν είχε αποκτήσει.Ο Bill πολύ συχνά τον συναντούσε στο γραφείο του,όπου περνούσαν πολλές ώρες εκεί,συζητώντας.Στο πρόσωπο του Δόκτορα Bock είχε βρει ο Bill έναν αγαπητό άνθρωπο,έναν ήρεμο άνθρωπο,έναν πρόθυμο άνθρωπο να ακούσει με πολύ ενδιαφέρον  τη γνώμη των φοιτητών  του και δεν ήταν λίγες οι φορές που συμφωνούσε,αν έβρισκε ότι άξιζε η γνώμη αυτή και αν  ήταν οφέλιμη  για να γίνει  πράξη.Παρακινούσε τους φοιτητές του και έδινε θάρρος στα συνεσταλμένα παιδιά και δύναμη να συνεχίσουν δυναμικά την κατάρτιση τους στην τεχνολογική επιστήμη που διάλλεξαν να υπηρετήσουν.Ο Bill συμπαθούσε πολύ αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος  ήταν τελείως διαφορετικός από τον mr Άντριου τον πατέρα του,με τις παραξενιές, την ρατσιστική διάθεση και τον κακό χαρακτήρα που έδειχνε τον τελευταίο καιρό,δίνοντας τόση  στενοχώρια στον γιο του και στη μελλοντική νύφη του, το υπέροχο  αυτό πλάσμα,την Ελληνογερμανίδα Σου,όπως βάπτισε τη Σημέτα  ο Gerby,ο γραμματέας της σχολής modeling της θείας της Λίντας,της γυναίκας του θείου της Jojef,ο οποίος  ήταν αδελφός της μητέρας της και πολύ γνωστός αρχιτέκτονας στη Νέα Υόρκη.
Ο Bill συναντούσε αρκετές φορές τον καθηγητή Bock και είχαν ατελείωτες συζητήσεις πάνω στα θέματα του ενδιαφέροντος των.Ο Bill μίλησε στη μητέρα του για τον καλό αυτόν καθηγητή,που η συμπεριφορά του έχει τόση καλοσύνη. Η mrs  Κάθυ ευχαριστήθηκε πολύ που ο γιος της βρήκε έναν άξιο άνθρωπο  να μπορεί να σενεννοηθεί μαζί του και συμβούλευσε το γιο της να μεταφέρει τα υπάρχοντα του,τετράδια και βιβλία στο σπίτι της Σου,όπου θα είναι πιο ήρεμος και χωρίς ενοχλήσεις να επιδοθεί στο σχεδιασμό της εργασίας του με επιμέλεια και φροντίδα για να ευχαριστήσει τον καθηγητή του.
Είναι αλήθεια ότι η προτίμηση στην εργασιακή του απασχόληση τη σχετική με τη μελέτη και τη κατασκευή μίας γέφυρας το οφείλει εν μέρει στην αγαπημένη του Σημέτα. Δεν είναι  η μοναδική ώθηση,το μοναδικό  κίνητρο,η παιδική αγάπη του να κατασκευάζει γεφύρια στην ακροθαλασσιά.
Ο Bill  άρχισε να  παρακολουθεί μαθήματα στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο σε μία πόλη κοντινή προς την Νέα Υόρκη,τριακόσια χιλιόμετρα περίπου μακρύτερα.Την πόλη αυτή διέσχιζε ένα ποτάμι στις όχθες του ο Bill πολύ συχνά περιπατούσε και αναπολούσε το οικογενειακό του περιβάλλον, τους φίλους του από το σχολείο και περισσότερο τη μητέρα του.Εκεί,στο τεχνολογικό ινστιτούτο, συνδέθηκε με δεσμούς φιλίας με τον Πίτερ τον εξάδελφο της αγαπημένης του,που τους έφερε πολύ κοντά αυτό το περασμένο καλοκαίρι με το ταξίδι τους στο Μόναχο στο κτήμα της γιαγιάς του Πίτερ στην Άνω Βαυαρία,όπου πέρασαν υπέροχες διακοπές.Ο Πίτερ και ο Bill είχαν τελειώσει τα χρόνια εκπαίδευσης στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο,όπου σπούδαζαν.Τώρα  ετοίμαζαν τη διπλωματική εργασία τους,την είχαν καταθέσει και δώρισαν στον εαυτό τους αυτό το καλοκαιρινό ταξίδι διακοπών.Ο Πίτερ,ο μεγάλος γιος της Λίντας και του Ζόζεφ προσκάλεσε τον φίλο του Bill να περάσουν τις καλοκαιρινές διακοπές στο κτήμα της γιαγιάς του.Εκεί ήταν μοιραίο να συναντήσει τη Σημέτα,την εξαδέλφη του Πίτερ,που ερωτεύθηκε με την πρώτη ματιά.Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε.Ο Ερρίκος διέγνωσε τον κεραυνοβόλο έρωτα τους και αρραβώνιασε τα παιδιά λίγο πριν την αναχώρηση τους για τη Νέα Υόρκη,όπου η Σημέτα θα παρακολουθούσε μαθήματα modeling στη σχολή της θείας της Λίντας.Τώρα ο Bill με τη καθοδήγηση του Δόκτορα Bock ετοίμαζε τη διδακτορική διατριβή του.
Πριν από λίγες εβδομάδες,παρακολούθησε ένα εβδομαδιαίο σεμινάριο στο Βερολίνο,στο οποίο είχε προσκαλέσει τη μητέρα του για να ξεφύγει από την καθημερινότητα και τους παραλογισμούς του πεισματάρη mrΆντριου,του πατέρα του. Η Κάθυ,η μητέρα του,με την ευκαιρία του ταξιδιού της στη Γερμανία ταξίδεψε με το τρένο μέχρι το Μόναχο για να συναντήσει τους συμπεθέρους της. Ο Bill τώρα ήταν πανέτοιμος να ξεκινήσει τη συγγραφή της διδακτορικής διατριβής του,που ήταν σχετική με το αγαπημένο του θέμα.The bridge. Η Γέφυρα και η κατασκευή της.Θυμήθηκε την αγαπημένη του και τις ώρες που συζητούσαν   για την Ελλάδα και την ιστορία της.Το Γεφύρι της Άρτας ήταν και για την Σημέτα ένα αγαπημένο θέμα,που είχε ακούσει από τον πατέρα της,όταν μιλούσε για τα παραδοσιακά τραγούδια της πατρίδας του και έδινε περισσότερη έμφαση στο τραγούδι αυτό,Το Γεφύρι της Άρτας, είχε κάνει στον Ερρίκο τρομερή εντύπωση γιατί όπως έςλεγε ήταν ένα πολύ δύσκολο για στην κατασκευή του έργο και πολύ θαυμαστό για την εποχή του.Ολημερίς το χτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν,έλεγε.Κι έτσι ενοχοποίησαν τη γυναίκα του πρωτομάστορα,για τις παράλογες απαιτήσεις της σε λούσα,κοσμήματα και ενδυμασίες,όπου σπαταλούσε τα χρήματα και αναγκαζόταν ο πρωτομάστορας να χρησιμοποιεί όχι καλής ποιότητας υλικά και το έργο να μην τελειώνει ποτέ,μέχρι που πήραν την απόφαση να θυσιάσουν τη γυναίκα του πρωτομάστορα με τις παράλογες απαιτήσεις της,χτίζοντας την στα θεμέλια της γέφυρας.Από τότε έμεινε η παράδοση σε κάθε μεγάλο και δύσκολο κτίσμα να θυσιάζουν ένα ζωντανό πλάσμα.Ένα αρνί ή ένα κατσίκι, έλεγε ο Ερρίκος στην κόρη του,όταν την είδε φοβισμένη. Aυτά  έχουν και αλληγορική σημασία.Σήμερα το αρνί και το κατσίκι το ψήνουν τα μαστόρια και το καταβροχθίζουν με αρκετό κρασί,πριν την έναρξη των εργασιών ή και κατά τη διάρκεια τους.Τι θες να πεις,μπαμπά,έλεγε η Σημέτα.Τι θα πει αλληγορική σημασία.Παιδί μου το παραδοσιακό αυτό ποίημα άλλα δείχνει και άλλα φαίνονται αυτό θα πει αλληγορικός.Και για να σου δώσω να καταλάβεις θα σου πω ότι το Γεφύρι της Άρτας χτιζόταν με διαταγή του Σουλτάνου, την εποχή της τουρκοκρατίας,για να μπορούν οι τούρκοι να περάσουν στο απέναντι έδαφος.-Α!κατάλαβα,μπαμπά,για να μην τους αφήσουν να περάσουν,το γεφύρι ολημερίς το έχτιζαν και το βράδυ γκρεμιζόταν,Έκαναν πως το έχτιζαν.
-Έτσι μπράβο,κορίτσι μου,αυτό είναι. Η Σημέτα όλους αυτούς τους θρύλους τους συζητούσε με τον Bill,όπως και με τον πατέρα της.Κι έτσι ο Bill προχώρησε και με το ok της Σημέτας να αναλάβει την διδακτορική του διατριβή με το θέμα αυτό.Η Γέφυρα και η προσεκτική κατασκευή της, Ο Bill ήταν ενθουσιασμένος  με τα λόγια του καθηγητή Bock,ο οποίος έλεγε ότι η Γέφυρα,το δύσκολο και θαυμ αστό αυτό κατασκεύασμα  είναι "σύμβολο" οικονομικής ευημερίας  του τόπου και της εποχής που γίνεται η κατασκευή της.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου