Το Ποίημα Του Σαββατόβραδου.Απο την ενότητα.Ο Άνθρωπος.Από τις φαύλες ορέξεις/ το νου αποσόβησες/σαν άλλος Θεοκράτορας/της άσπιλης νιότης.Αλαλάζει/το είναι σου/στις οπλές των αλόγων/που χλιμιντρίζουν/διαβαίνοντας/την άσφαλτο του χρόνου.Το δισάκι/ που στους ώμους σου κράταγες/ χίλια κομμάτια έγινε.Το κορδόνι του απόμεινε κρεμασμένο στον ώμο. Όλα τα χιλιοπόθητα όνειρα/που είχες μέσα εκεί συγκεντρώσει/ μαζί του ράκη γινήκαν.