To  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Έχεις  αποκάμει,
καημένε μου άντρα!
τα προβλήματα της  ζωής,
όπως τα
αντιμετωπίζεις 
σε  πήραν
από  κάτω.
Στάθηκες  αδύναμος 
να  κουλαντρίσεις
τα καθημερινά.
Ο ορυμαγδός
 των  λόγων  σου,
η αστάθεια
των  κινήσεων  σου,
το  πνεύμα  σου  το  μη
χαλιναγωγημένο,
έδινε  πάντα  στόχο  στους
 ταπεινούς
και   καταφρονεμένους!
Κι εγώ  ζω  μια  κόλαση!
τέλεια φτιαγμένη
 από  σένα,
αλλά  παρακινούμενη
από άλλους.
Το... ελατήριο του εγκλήματος
 πάντοτε  διαφορετικό
 και ο...
...ο ηθικός  αυτουργός
παραμένει
ο ίδιος  κι εσύ  αιώνια
ένα  πνεύμα
καθησυχασμένο,
μεθυσμένο  από
την μέθη,
την πραγματική μέθη,
άγεσαι! και  φέρεσαι!
Κάποιος  διάβολος  με
μάσκα  αγγέλου,
που  οι  τυφλοί  δεν  μπορούν
να  φθάσουν
το βλέμμα  τους και
να  διακρίνουν
έχει καρφώσει,
εδώ πίσω,
ένα σχοινί
συντονίζει τις κινήσεις σου,
σαν  μαριονέτα.

Καημένη  μου  γυναίκα!
πούλησες
την ψυχή σου
στο διάβολο
Είσαι έτοιμη  να
 αποποιηθείς
τα πάντα  και να πετάξεις
στις ψηλές κορφές,
όπου σε
περιμένει το χρήμα,
φαντάζεσαι!
Όμως  εκει  περιμένει ένας
πολύ γνωστός
σου  εχθρός,
κρυμμένος  τόσα  χρόνια,
καραδοκεί.
Ο αγώνας που αγωνίζεται
τού φερε τρέλλα
δεν θα σε αφίσει να
του πάρεις,
αυτά που
διεκδικεί,
αυτά που του ανήκουν
Κι εγώ λυπάμαι,πολύ λυπάμαι!
κι εγώ χαίρομαι πολύ χαίρομαι!
που ήρθαν οι καιροί! να γνωρίσω
σπουδαίους ανθρώπους!
να γνωρίσω αυθεντίες!


Ρένα  Φουρεσίδου