To  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Γλυκόλαλο  στόμα
σε  καιρούς  πικρίας.
Πολύπαθο  σώμα
σε  καιρούς δημιουργίας.
Παιδί,γλυκειάς  μάνας,
που  σε  γέννησε.
Από  τα  χέρια  σου
γενιές  μεγάλωσαν,
παιδιά, που  έγιναν άνδρες
με βούτυρα,με  κρέας,
με λάδι,με ψωμί,με φέτα
Μα, τώρα που το Γολγοθά,
 το δικό σου, με το δικό σου
Σταυρό ανεβαίνεις,
εσύ το περιστέρι,
εσύ και η ελιά
Ειρήνη!!!