Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΜΩΝ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ
ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ
OMΗΡΟΣ Ο αρχαιότερος Έλληνας ποιητής,του οποίου τα δύο μεγάλα ποιητικά έπη,η Ιλιάδα και η Οδύσσεια είναι τα μεγαλύτερα και παλαιότερα έπη σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες.
Πολλές πόλεις ερίζουν για την καταγωγή του και κάθε μία διεκδικεί τον τόπο της γεννήσεως του με υπερηφάνεια. Για την ζωή του Ομήρου είναι λιγοστές οι πληροφορίες που έχουμε και αυτές προέρχονται εκ των γεγονότων.Ότι ο Όμηρος είναι επαγγελματίας ποιητής διακρίνεται από την τεχνική δεξιοτεχνία,με την οποία συνθέτει τα ποιήματα του.Θέλουν να πουν με αυτό ότι έγραφε κατά παραγγελίαν,επί πληρωμή. Είναι γεγονός ότι ο Όμηρος ήταν τυφλός,αυτή την αναπηρία αποδίδουν στον Όμηροο οι ειδικοί επιστήμονες,οι οποίοι γνωρίζουν ότι τα Ελληνικά κύρια ονόματα έχουν συνήθως μία σημασία και όμηρος= τυφλός.
Η παράδοση ότι ο Όμηρος ήταν τυφλός προέρχεται από τον ίδιο στους Ύμνους του.
Σε ένα από αυτά τα έργα του, στον Ύμνο προς τον Απόλλωνα, καλεί τους ραψωδούς να απαντούν σε οποιονδήποτε,που ρωτά,ποιός είναι ο καλύτερος ποιητής,ότι είναι "είς τυφλός, κατοικών εις την βραχώδη Χίον". Ο ισχυρισμός του Ομήρου περί τυφλότητας διαψεύδεται από τις πολλές περιπτώσεις και στα δύο έπη,όπου οι περιγραφές δείχνουν οξεία παρατηρητικότητα. Αυτό επισημαίνει ότι η τύφλωση προήλθε πολύ αργότερα από την συγγραφή. Υπάρχει και μία υπόνοια μήπως τον μπερδεύουν με τον παππού του.Αυτή την λύση μπορούμε να υποδείξουμε στο πρόβλημα,που εξακολουθεί να υφίσταται και του οποίου προβλήματος η αρχή ανάγεται στους Αλεξανδρινούς κριτικούς. Αν τα έπη του Ομήρου η Ιλιάδα και η Οδύσσεια εγράφησαν και τα δύο από το ίδιο πρόσωπο,από τον Όμηρο,γιατί υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα δύο έπη, διαφορές στη γλώσσα.Είναι γραμμένα σε διαφορετική γλώσσα
Υπάρχει η απάντηση στο επιχείρημα αυτό και οι διαφορές στη γλώσσα εξηγούνται από το διαφορετικό θέμα που διαπραγματεύεται ο ποιητής.Στην Ιλιάδα περιγράφει ένα σπουδαίο επεισόδιο από το τελευταίο έτος του 10 χρονου πολέμου των Αχαιών με τους Τρώες. Στην Οδύσσεια περιγράφει τις περιπέτειες του Οδυσσέα μέχρι να επιστρέψει στην πατρίδα του ξεπερνώντας μυριάδες εμπόδια που συναντούσε. Το θέμα της Οδύσσειας,με το οποίο ασχολείται ο Όμηρος ανάγεται σε ειρηνική χρονική περίοδο και όχι σε χρονική περίοδο ανοικτού και τακτικού πολέμου.
Από το 1795 υπεστηρίχθη από πολλούς σπουδαίους φιλολόγους η άποψη,ότι τα δύο έπη του Ομήρου δεν είναι δυνατόν να συνετέθησαν από τον ίδιο άνθρωπο.Είναι μία θεωρία,που επικράτησε σε χώρες της κεντρικής ευρώπης. Τα θεμελιώδη επιχειρήματα αυτής της θεωρίας εξετέθησαν από ελληνιστές φιλολόγους, μεταξύ αυτών ο Φρίντριχ Άουγκουστ Βόλφ ο οποίος ισχυρίζεται: Ότι η γραφή ήταν άγνωστη στους Έλληνες της Ομηρικής εποχής και ότι χωρίς γραφή κανείς δε θα μπορούσε να συνθέσει δύο έργα τέτοιας δομής.Οι γνώμες αυτές διαψεύδονται με τα επιχειρήματα,ότι η γραφή ορισμένου είδους ήταν γνωστή σε διάφορα ελληνικά φύλα πολλούς αιώνες πριν την εποχή του Ομήρου και ότι οι ποιητές στις αναλφάβητες κοινωνίες είναι ικανοί να απομνημονεύουν πολλά ποιήμάτα δικά τους και ξένα.
Μία άλλη θεωρία έλεγε ότι συναρμολόγησαν μικρά ποιήματα με τα οποία σχημάτισαν τα έπη. Η θεωρία αυτή περί της συναρμολόγησης πολλών μικρών ποιημάτων,που σχημάτισαν τα έπη αποδίδεται στον τύραννο των Αθηνών τον Πεισίστρατο,ο οποίος βασίζεται σε πενιχρές ειδήσεις της εποχής του.
Η αλήθεια φαίνεται είναι, ότι επί Πεισιστράτου ελήφθησαν μέτρα για την απαγγελία των ποιημάτων, δημοσίως και στην κανονική τους διάταξη και όχι με αυθαίρετες επιλογές που έγιναν από τους ραψωδούς, κατά τις προτιμήσεις τους.
Άλλοι ιστορικοί, μεταξύ αυτών και ο Άγγλος ελληνιστής Τζων Γκρότε 1794-1871 υποστήριξαν την θεωρία,ότι η Ιλιάδα προήλθε από την ένωση διαφόρων μύθων της επικής παράδοσης,που έπεσαν στα χέρια αγνώστων,οι οποίοι σε σύντομα χρονικά διαστήματα τα επεξέτειναν με προσθήκες από άλλα ποιήματα σχηματίζοντας ένα μικρότερο έπος,το οποίο είχε την μισή έκταση από ότι έχουν τα σημερινά έπη του Ομήρου.
Τα επιχειρήματα και σε αυτή τη θεωρία δεν είναι αξιόπιστα.
Όλες οι θεωρίες παραβλέπουν το γεγονός ότι ο Όμηρος δεν έζησε σε μια πρωτόγονη κοινωνία.Έζησε σε μια κοινωνία,η οποία διατηρούσε ζωηρές αναμνήσεις από ένα σπουδαίο πολιτισμό τον Μυκηναϊκό, που βρισκόταν σε επαφή με μεγάλους πολιτισμούς,ανατολικούς και αιγυπτιακούς, που επεδίδετο στην σύνθεση επιμελημένων, μεγάλων, ποιημάτων και άλλων έργων καθώς και στη διατήρηση των σε γραπτή μορφή.
Αυτά όλα δείχνουν ότι τα έπη δεν έφθασαν μέχρις ημών,ακριβώς, με τη μορφή, με την οποία τα συνέθεσε ο Όμηρος.Ο εκσυγχρονισμός της γλώσσας ανά εποχή επέβαλε τις αλλαγές και τις προσθήκες που έγιναν από τους ραψωδούς .
Οι καλύτεροι φιλόλογοι,παλαιοί και νεότεροι, αναγνωρίζουν την υψηλή ποιότητα των έργων του Ομήρου και οι παλαιοί βιογράφοι αποδίδουν στον ίδιο και άλλα έργα.
Όπως είναι οι Ύμνοι του Ομήρου,που είπαμε στην αρχή του θέματος μας.
ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ
OMΗΡΟΣ Ο αρχαιότερος Έλληνας ποιητής,του οποίου τα δύο μεγάλα ποιητικά έπη,η Ιλιάδα και η Οδύσσεια είναι τα μεγαλύτερα και παλαιότερα έπη σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες.
Πολλές πόλεις ερίζουν για την καταγωγή του και κάθε μία διεκδικεί τον τόπο της γεννήσεως του με υπερηφάνεια. Για την ζωή του Ομήρου είναι λιγοστές οι πληροφορίες που έχουμε και αυτές προέρχονται εκ των γεγονότων.Ότι ο Όμηρος είναι επαγγελματίας ποιητής διακρίνεται από την τεχνική δεξιοτεχνία,με την οποία συνθέτει τα ποιήματα του.Θέλουν να πουν με αυτό ότι έγραφε κατά παραγγελίαν,επί πληρωμή. Είναι γεγονός ότι ο Όμηρος ήταν τυφλός,αυτή την αναπηρία αποδίδουν στον Όμηροο οι ειδικοί επιστήμονες,οι οποίοι γνωρίζουν ότι τα Ελληνικά κύρια ονόματα έχουν συνήθως μία σημασία και όμηρος= τυφλός.
Η παράδοση ότι ο Όμηρος ήταν τυφλός προέρχεται από τον ίδιο στους Ύμνους του.
Σε ένα από αυτά τα έργα του, στον Ύμνο προς τον Απόλλωνα, καλεί τους ραψωδούς να απαντούν σε οποιονδήποτε,που ρωτά,ποιός είναι ο καλύτερος ποιητής,ότι είναι "είς τυφλός, κατοικών εις την βραχώδη Χίον". Ο ισχυρισμός του Ομήρου περί τυφλότητας διαψεύδεται από τις πολλές περιπτώσεις και στα δύο έπη,όπου οι περιγραφές δείχνουν οξεία παρατηρητικότητα. Αυτό επισημαίνει ότι η τύφλωση προήλθε πολύ αργότερα από την συγγραφή. Υπάρχει και μία υπόνοια μήπως τον μπερδεύουν με τον παππού του.Αυτή την λύση μπορούμε να υποδείξουμε στο πρόβλημα,που εξακολουθεί να υφίσταται και του οποίου προβλήματος η αρχή ανάγεται στους Αλεξανδρινούς κριτικούς. Αν τα έπη του Ομήρου η Ιλιάδα και η Οδύσσεια εγράφησαν και τα δύο από το ίδιο πρόσωπο,από τον Όμηρο,γιατί υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα δύο έπη, διαφορές στη γλώσσα.Είναι γραμμένα σε διαφορετική γλώσσα
Υπάρχει η απάντηση στο επιχείρημα αυτό και οι διαφορές στη γλώσσα εξηγούνται από το διαφορετικό θέμα που διαπραγματεύεται ο ποιητής.Στην Ιλιάδα περιγράφει ένα σπουδαίο επεισόδιο από το τελευταίο έτος του 10 χρονου πολέμου των Αχαιών με τους Τρώες. Στην Οδύσσεια περιγράφει τις περιπέτειες του Οδυσσέα μέχρι να επιστρέψει στην πατρίδα του ξεπερνώντας μυριάδες εμπόδια που συναντούσε. Το θέμα της Οδύσσειας,με το οποίο ασχολείται ο Όμηρος ανάγεται σε ειρηνική χρονική περίοδο και όχι σε χρονική περίοδο ανοικτού και τακτικού πολέμου.
Από το 1795 υπεστηρίχθη από πολλούς σπουδαίους φιλολόγους η άποψη,ότι τα δύο έπη του Ομήρου δεν είναι δυνατόν να συνετέθησαν από τον ίδιο άνθρωπο.Είναι μία θεωρία,που επικράτησε σε χώρες της κεντρικής ευρώπης. Τα θεμελιώδη επιχειρήματα αυτής της θεωρίας εξετέθησαν από ελληνιστές φιλολόγους, μεταξύ αυτών ο Φρίντριχ Άουγκουστ Βόλφ ο οποίος ισχυρίζεται: Ότι η γραφή ήταν άγνωστη στους Έλληνες της Ομηρικής εποχής και ότι χωρίς γραφή κανείς δε θα μπορούσε να συνθέσει δύο έργα τέτοιας δομής.Οι γνώμες αυτές διαψεύδονται με τα επιχειρήματα,ότι η γραφή ορισμένου είδους ήταν γνωστή σε διάφορα ελληνικά φύλα πολλούς αιώνες πριν την εποχή του Ομήρου και ότι οι ποιητές στις αναλφάβητες κοινωνίες είναι ικανοί να απομνημονεύουν πολλά ποιήμάτα δικά τους και ξένα.
Μία άλλη θεωρία έλεγε ότι συναρμολόγησαν μικρά ποιήματα με τα οποία σχημάτισαν τα έπη. Η θεωρία αυτή περί της συναρμολόγησης πολλών μικρών ποιημάτων,που σχημάτισαν τα έπη αποδίδεται στον τύραννο των Αθηνών τον Πεισίστρατο,ο οποίος βασίζεται σε πενιχρές ειδήσεις της εποχής του.
Η αλήθεια φαίνεται είναι, ότι επί Πεισιστράτου ελήφθησαν μέτρα για την απαγγελία των ποιημάτων, δημοσίως και στην κανονική τους διάταξη και όχι με αυθαίρετες επιλογές που έγιναν από τους ραψωδούς, κατά τις προτιμήσεις τους.
Άλλοι ιστορικοί, μεταξύ αυτών και ο Άγγλος ελληνιστής Τζων Γκρότε 1794-1871 υποστήριξαν την θεωρία,ότι η Ιλιάδα προήλθε από την ένωση διαφόρων μύθων της επικής παράδοσης,που έπεσαν στα χέρια αγνώστων,οι οποίοι σε σύντομα χρονικά διαστήματα τα επεξέτειναν με προσθήκες από άλλα ποιήματα σχηματίζοντας ένα μικρότερο έπος,το οποίο είχε την μισή έκταση από ότι έχουν τα σημερινά έπη του Ομήρου.
Τα επιχειρήματα και σε αυτή τη θεωρία δεν είναι αξιόπιστα.
Όλες οι θεωρίες παραβλέπουν το γεγονός ότι ο Όμηρος δεν έζησε σε μια πρωτόγονη κοινωνία.Έζησε σε μια κοινωνία,η οποία διατηρούσε ζωηρές αναμνήσεις από ένα σπουδαίο πολιτισμό τον Μυκηναϊκό, που βρισκόταν σε επαφή με μεγάλους πολιτισμούς,ανατολικούς και αιγυπτιακούς, που επεδίδετο στην σύνθεση επιμελημένων, μεγάλων, ποιημάτων και άλλων έργων καθώς και στη διατήρηση των σε γραπτή μορφή.
Αυτά όλα δείχνουν ότι τα έπη δεν έφθασαν μέχρις ημών,ακριβώς, με τη μορφή, με την οποία τα συνέθεσε ο Όμηρος.Ο εκσυγχρονισμός της γλώσσας ανά εποχή επέβαλε τις αλλαγές και τις προσθήκες που έγιναν από τους ραψωδούς .
Οι καλύτεροι φιλόλογοι,παλαιοί και νεότεροι, αναγνωρίζουν την υψηλή ποιότητα των έργων του Ομήρου και οι παλαιοί βιογράφοι αποδίδουν στον ίδιο και άλλα έργα.
Όπως είναι οι Ύμνοι του Ομήρου,που είπαμε στην αρχή του θέματος μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου