Το Κυριακάτικο Μυθιστόρημα
Το επόμενο πρωϊ ο Στέφανος επισκέφθηκε τη Μαρία στο μαιευτήριο. Ήθελε να δει ξανά το μικρούλικο μελαχροινούλικο πλασματάκι,το παιδί τους, που έφερε η Μαρία στον κόσμο.
Πήγε στο δωμάτιο της μα δεν ήταν εκεί και κάθισε να την περιμένει να επιστρέψει. Πέρασε πολύ ώρα,ώσπου ανήσυχος βγήκε να την αναζητήσει. Από το βάθος του διαδρόμου την είδε να έρχεται.
-Στέφανε,εδώ είσαι;
-Ναι, αγάπη μου, είμαι αρκετή ώρα εδώ,σε περίμενα στο δωμάτιο σου. Πού ήσουν;
-Aγάπη μου, πήγα στο μωρό μας,ήρθε το πρωϊ μία αδελφή νοσοκόμα.Μου είπε ότι χρειάζεται να γίνουν μερικές εξετάσεις στο παιδιατρικό από τον γιατρό.Καθυστερούσαν να μου το φέρουν στο δωμάτιο.Ανήσυχη έτρεξα να μου πουν τι συμβαίνει.
Τι σου είπαν,αγάπη μου, τι κάνει το μωρό μας;
-Mια χαρά είναι,αγάπη μου, μην ανησυχείς.Μου είπαν ότι θα το κρατήσουν για λίγο ακόμα για να με ξεκουράσουν.Οι μέρες της λοχείας ,μου είπαν, θέλουν ανάπαυση,γι αυτό.
-Κι εσύ,Μαρία μου,πήρες....τους δρόμους.
-Ναι! αγάπη μου,στάθηκα λίγο σε ένα δωμάτιο εκεί πέρα,στο βάθος,νοσηλεύεται μια γριούλα υπερήλικη,μια πολύ γλυκούλα γριούλα, σαν παιδούλα είναι, μου έκανε εντύπωση. Είναι πάντοτε χαμογελαστή, κάθε φορά που την επισκέπτομαι, με υποδέχεται με το χαμόγελο στα χείλη. Έλα κόρη μου, λέει,λες και είμαι το παιδί της. Είναι μόνη στον κόσμο δεν έχει παιδιά και κανένα δικό της.Ζούσε στο γηροκομείο όλα τα χρόνια της γεροντικής ηλικίας της.
Και να δεις,Στέφανε μου, παρόλη την ηλικία της ενδιαφέρεται πολύ,τώρα που έγινα φιλενάδα της, με ρωτά,θέλει να μάθει, έστω και τώρα,που βρίσκεται στα 110 χρόνια της, για το μυστήριο της ζωής. Θέλει να μάθει πολλές λεπτομέρειες για τον τοκετό.Είναι πολύ περίεργη.
-Κι εσύ,Μαρία μου, τι είπες;
-Στέφανε μου, της μίλησα όσο πιο καλύτερα μπορούσα γι αυτήν την διαδικασία του ερχομού στον κόσμο ενός μωρού,ενός νέου κύτταρου στην κοινωνία των ανθρώπων.Δεν την φόβισα,δεν ήθελα να την φοβίσω στην ηλικία,που βρίσκεται.Της μίλησα όσο πιο ήπια μου επέτρεπε η γεροντική της ηλικία κι εκείνη με άκουγε με μάτια πελώρια ανοικτά από την περιέργεια να μάθει μια γυναίκα πώς γεννά. Και μου έδωσε χιλιάδες ευχές.
-Μπράβο, Μαρία μου, ευχαρίστησες την ψυχή μιας γριούλας,που βρίσκεται στας δυσμάς του βίου της.Ο Θεός θα σε ανταμείψει. Μα πες μου,αγάπη μου,εδώ στους διαδρόμους οι άνθρωποι που συναντάς,πώς συμπεριφέρονται; τι διαπίστωσες υπάρχει κάποιο κλίμα ξενοφοβίας μήπως;
-Όχι, αγάπη μου, καθόλου, το αντίθετο συμβαίνει. Κάθε φορά που με βλέπουν με χαιρετούν πολύ ευγενικά, μπορώ να πω αισθάνονται ευχαρίστηση που σε διπλανό δωμάτιο από το δικό τους βρίσκεται μια Πολωνίδα.Σα να το θεωρούν τιμή τους
-Όχι....σαν,Μαρία μου, το θεωρούν.... αληθινά τιμή τους.Έτσι είναι οι Έλληνες,αγάπη μου, αγαπούν όλο τον κόσμο. Οι Έλληνες είναι ένας αρχαίος πολύ αρχαίος λαός μεγαλωμένος με τις παροιμίες των προγόνων μας, που αντιπροσωπεύουν τον αληθινό χαρακτήρα τους.
-Όπως, Στέφανε μου; πες μου μια αρχαία παροιμία που ζωντανεύει αυτό που λες.Θυμάσαι;
-Θυμάμαι, αγάπη μου, Είναι η παροιμία " Όμοιος ομοίω αεί πελάζει".
-Τι θα πει αυτό,αγάπη μου; εξήγησε μου.
-Θα πει,αγάπη μου, ότι ο "όμοιος τον όμοιο αγαπά",ο "όμοιος τον όμοιο πλησιάζει".Ο άνθρωπος τον άνθρωπο.
Και ύστερα,αγάπη μου, που γεννήθηκε ο Χριστός οι νέοι Έλληνες ανατράφηκαν με τα Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη. Τα λόγια του Χριστού γαλούχησαν τους νεώτερους Έλληνες και τους γαλουχούν συνεχώς.
-Θυμάσαι,αγάπη μου, να μου πεις κάποιες κουβέντες του Χριστού;
-Θυμάμαι,αγάπη μου,να σου πω το ρητό του Χριστού " Αγαπάτε αλλήλους" Να αγαπάει ο ένας τον άλλον" και ένα άλλο " Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν". "Να αγαπάς τον πλησίον σου, όπως αγαπάς τον εαυτόν σου".
-Αγάπη μου, και αν αυτός ο άνθρωπος δεν αγαπάει τον εαυτόν του; πώς θα αγαπήσει τον συνάνθρωπο του;
-Αγάπη μου, αυτά τα θαυμαστά λόγια απευθύνονται και εισακούονται από υγιείς ανθρώπους.
-Αστειεύομαι,αγάπη μου. Σ'αγαπώ και αγαπώ την Ελλάδα και τους ανθρώπους της και χαίρομαι που ο γιός μου γεννήθηκε Έλληνας.
Το επόμενο πρωϊ ο Στέφανος επισκέφθηκε τη Μαρία στο μαιευτήριο. Ήθελε να δει ξανά το μικρούλικο μελαχροινούλικο πλασματάκι,το παιδί τους, που έφερε η Μαρία στον κόσμο.
Πήγε στο δωμάτιο της μα δεν ήταν εκεί και κάθισε να την περιμένει να επιστρέψει. Πέρασε πολύ ώρα,ώσπου ανήσυχος βγήκε να την αναζητήσει. Από το βάθος του διαδρόμου την είδε να έρχεται.
-Στέφανε,εδώ είσαι;
-Ναι, αγάπη μου, είμαι αρκετή ώρα εδώ,σε περίμενα στο δωμάτιο σου. Πού ήσουν;
-Aγάπη μου, πήγα στο μωρό μας,ήρθε το πρωϊ μία αδελφή νοσοκόμα.Μου είπε ότι χρειάζεται να γίνουν μερικές εξετάσεις στο παιδιατρικό από τον γιατρό.Καθυστερούσαν να μου το φέρουν στο δωμάτιο.Ανήσυχη έτρεξα να μου πουν τι συμβαίνει.
Τι σου είπαν,αγάπη μου, τι κάνει το μωρό μας;
-Mια χαρά είναι,αγάπη μου, μην ανησυχείς.Μου είπαν ότι θα το κρατήσουν για λίγο ακόμα για να με ξεκουράσουν.Οι μέρες της λοχείας ,μου είπαν, θέλουν ανάπαυση,γι αυτό.
-Κι εσύ,Μαρία μου,πήρες....τους δρόμους.
-Ναι! αγάπη μου,στάθηκα λίγο σε ένα δωμάτιο εκεί πέρα,στο βάθος,νοσηλεύεται μια γριούλα υπερήλικη,μια πολύ γλυκούλα γριούλα, σαν παιδούλα είναι, μου έκανε εντύπωση. Είναι πάντοτε χαμογελαστή, κάθε φορά που την επισκέπτομαι, με υποδέχεται με το χαμόγελο στα χείλη. Έλα κόρη μου, λέει,λες και είμαι το παιδί της. Είναι μόνη στον κόσμο δεν έχει παιδιά και κανένα δικό της.Ζούσε στο γηροκομείο όλα τα χρόνια της γεροντικής ηλικίας της.
Και να δεις,Στέφανε μου, παρόλη την ηλικία της ενδιαφέρεται πολύ,τώρα που έγινα φιλενάδα της, με ρωτά,θέλει να μάθει, έστω και τώρα,που βρίσκεται στα 110 χρόνια της, για το μυστήριο της ζωής. Θέλει να μάθει πολλές λεπτομέρειες για τον τοκετό.Είναι πολύ περίεργη.
-Κι εσύ,Μαρία μου, τι είπες;
-Στέφανε μου, της μίλησα όσο πιο καλύτερα μπορούσα γι αυτήν την διαδικασία του ερχομού στον κόσμο ενός μωρού,ενός νέου κύτταρου στην κοινωνία των ανθρώπων.Δεν την φόβισα,δεν ήθελα να την φοβίσω στην ηλικία,που βρίσκεται.Της μίλησα όσο πιο ήπια μου επέτρεπε η γεροντική της ηλικία κι εκείνη με άκουγε με μάτια πελώρια ανοικτά από την περιέργεια να μάθει μια γυναίκα πώς γεννά. Και μου έδωσε χιλιάδες ευχές.
-Μπράβο, Μαρία μου, ευχαρίστησες την ψυχή μιας γριούλας,που βρίσκεται στας δυσμάς του βίου της.Ο Θεός θα σε ανταμείψει. Μα πες μου,αγάπη μου,εδώ στους διαδρόμους οι άνθρωποι που συναντάς,πώς συμπεριφέρονται; τι διαπίστωσες υπάρχει κάποιο κλίμα ξενοφοβίας μήπως;
-Όχι, αγάπη μου, καθόλου, το αντίθετο συμβαίνει. Κάθε φορά που με βλέπουν με χαιρετούν πολύ ευγενικά, μπορώ να πω αισθάνονται ευχαρίστηση που σε διπλανό δωμάτιο από το δικό τους βρίσκεται μια Πολωνίδα.Σα να το θεωρούν τιμή τους
-Όχι....σαν,Μαρία μου, το θεωρούν.... αληθινά τιμή τους.Έτσι είναι οι Έλληνες,αγάπη μου, αγαπούν όλο τον κόσμο. Οι Έλληνες είναι ένας αρχαίος πολύ αρχαίος λαός μεγαλωμένος με τις παροιμίες των προγόνων μας, που αντιπροσωπεύουν τον αληθινό χαρακτήρα τους.
-Όπως, Στέφανε μου; πες μου μια αρχαία παροιμία που ζωντανεύει αυτό που λες.Θυμάσαι;
-Θυμάμαι, αγάπη μου, Είναι η παροιμία " Όμοιος ομοίω αεί πελάζει".
-Τι θα πει αυτό,αγάπη μου; εξήγησε μου.
-Θα πει,αγάπη μου, ότι ο "όμοιος τον όμοιο αγαπά",ο "όμοιος τον όμοιο πλησιάζει".Ο άνθρωπος τον άνθρωπο.
Και ύστερα,αγάπη μου, που γεννήθηκε ο Χριστός οι νέοι Έλληνες ανατράφηκαν με τα Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη. Τα λόγια του Χριστού γαλούχησαν τους νεώτερους Έλληνες και τους γαλουχούν συνεχώς.
-Θυμάσαι,αγάπη μου, να μου πεις κάποιες κουβέντες του Χριστού;
-Θυμάμαι,αγάπη μου,να σου πω το ρητό του Χριστού " Αγαπάτε αλλήλους" Να αγαπάει ο ένας τον άλλον" και ένα άλλο " Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν". "Να αγαπάς τον πλησίον σου, όπως αγαπάς τον εαυτόν σου".
-Αγάπη μου, και αν αυτός ο άνθρωπος δεν αγαπάει τον εαυτόν του; πώς θα αγαπήσει τον συνάνθρωπο του;
-Αγάπη μου, αυτά τα θαυμαστά λόγια απευθύνονται και εισακούονται από υγιείς ανθρώπους.
-Αστειεύομαι,αγάπη μου. Σ'αγαπώ και αγαπώ την Ελλάδα και τους ανθρώπους της και χαίρομαι που ο γιός μου γεννήθηκε Έλληνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου