Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΜΩΝ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ
ΟΙ ΠΟΙΗΤΑΙ
Ο ΗΣΙΟΔΟΣ συνέχεια.Στον Ησίοδειον κύκλον ανήκουν και μερικά ποιήματα τα οποία έγραψαν μεταγενέστεροι οπαδοί της ποιητικής του έκφρασης.Από αυτά ελάχιστα αποσπάσματα διεσώθησαν.
Αυτά είναι:
-Τα "Μεγάλα Έργα". Αναφέρονται από τον Πρόκλο στα Σχόλια για τον Ησίοδον και διεσώθησαν μόνο δύο στίχοι που αναφέρονται από σχολιαστή του Αριστοτέλους. .Η ύλη του έργου τα "Μεγάλη Έργα" είναι διδακτική και ποικίλη.
-"Ορνιθομαντεία". Αυτό το έργο κατά πληροφορία ανώνυμου σχολιαστή είναι συνέχεια του "Έργα και Ημέραι". και λέγει ότι ο Απολλώνιος ο Ρόδιος αρνείται την γνησιότητα του.
-"Αστρονομία".Από αυτό το έργο ο Αθήναιος διέσωσε ολίγους στίχους και αναφέρεται από τον σχολιαστή του Πινδάρου και του Αράτου.Ο Πλίνιος αν και το έργο είναι μεταγενέστερο θεωρεί ότι είναι γνήσιο.
-"Μελαμπόδια".Ο τίτλος του βιβλίου οφείλεται στον Ηρόδοτο βρίσκεται στο ΙΙ βιβλίο του ,όπου αναφέρει τον μάντην Μελάμποδα ότι εισήγαγε στην Ελάδα την Διονυσιακή λατρεία..
-"Εξηγήσεις επί τέρασιν".Το ποίμα αυτό ερμηνεύει διάφορα τερατώδη φαινόμενα.
-"Δάκτυλοι Ιδαίοι". Ποίημα αποκρυφικού χαρακτήρα το οποίο περιλαμβάνει και γνώσεις της μεταλλουργικής τέχνης των μυθολογικών όντων της Ίδης που ανέθρεψαν τον Δία.
-"Χείρωνος Υποθήκαι".Ένα ποίημα ονομαστό στους μεταγενέστερους χρόνους με ηθικό και διδακτικό περιεχόμενο από το οποίο εσώθησαν ελάχιστα αποσπάσματα.
-"Θησέως και Πειρίθου εις Άδην κατάβασις "Στο ποίημα αυτό περιεγράφετο από τον Παυσανία η κάθοδος στον Άδη του Θησέα και του Πειρίθου.
-"Κήυκος Γάμος". Το ποίημα αυτό διηγείται τις περιπέτειες του μυθολογικού ήρωα Ηρακλή που φιλοξενήθηκε από τον Κήυκα τον ηγεμόνα της Τραχίνας.Ο Αθήναιος θεωρεί το έργο αυτό νόθο και ανάγει αυτό στην παλιά εποχή.
-"Αιγίμιος". Στο ποίημα αυτό αναφέρεται η βοήθεια που παρήσχε ο Ηρακλής στον πρόγονο των Δωριέων ,τον Αιγίμιον κατά την πάλην εναντίον των Λαπιθών.
-"Επιθαλάμιον εις Πηλέαν και Θέτιν " Αναφέρεται από τον Τζέτζην.
- " Γης περίοδος". Το έργο αναφέρει ο ιστορικός συγραφέας Έφορος .Από το ποίημα αυτό διεσώθη από τον Στράβωνα ένας και μοναδικός
στίχος ,τον οποίον παρέλαβε από τον Ερατοσθένη.
-"Επικήδειος εις βάτραχον".Μνημονεύεται μόνο από τον Σουϊδαν.
Η επική ποίηση του Ησιόδου είναι διαφορετική από την ομηρικήν ποίηση.Διάφορα είναι και τα θέματα τα οποία προβάλλουν οι δύο επικοί ποιηταί.Ο μεν Όμηρος ψάλλει τα κατορθώματα των ανδρών του παρελθόντος ,ο δε Ησίοδος λαμβάνει την υπόθεσιν των ποιηματων από το παρόν.Τα ποιήματα του Ησιόδου ανήκουν στον διδακτικό κύκλο και στον γενεαλογικό. και τα δύο υπάγονται στο διδακτικό είδος.Ο Ησίοδος δεν έχει τον υψηλό τόνο του Ομήρου , πλην όμως ο λόγος του έχει δύναμη και οξύτητα. ενίοτε προσλαμβάνει ένταση μεγαλοπρεπή ,ταχέως όμως καταπίπτει μη εξάπτων την φαντασίαν.
Ο Ησίοδος δεν ασχολείται με την μορφήν ενδιαφέρεται περισσότερο για την ιδέα γι αυτό θεωρείται σοφός.Εισδύει παντού με προνοητικότητα, με παρατηρητικότητα και με πλήρη βαρυθυμία.
Ψέγει τους άρχοντες ως "δωροφάγους" ,ελέγχει τους οκνηρούς, τον δυσανασχετεί και τον εξεγείρει η άδικος κρίση των δικαστών.Νουθετεί τις κακές γυναίκες.Εξετάζει γενικά τους ανθρώπους και διαπιστώνει ότι αυτοί έχουν διαφθαρεί και ταπεινωθεί.Έτσι ανατρέχει στην αφορμή του κακού και προσπαθεί να δώσει σοφές συμβουλές και να καταστήσει τους ανθρώπους φιλοπόνους εξάροντας την αξία της εργασίας.Γι αυτό και το ύφος της έκφρασης του είναι απλό, αφελές, πολλές φορές σχεδόν παιδικό. φυσικό και αβίαστο, δεν υστερεί σε ικανότητα να περιγράφει τις ομορφιές της φύσης ,την οποίαν αγαπά και αισθάνεται βαθύτατα, χωρίς να έχει ποιητικές εξάρσεις .Κατέχεται από τον ζήλον να παράσχει πρακτικές γνώσεις για την καλυτέρευση της ζωής των ανθρώπων.
Ο Ησίοδος θεωρήθηκε από τους μεταγενεστέρους ότι επενόησε το ιδιαίτερο ποιητικό είδος,το διδακτικό έπος.Πολλοί ποιηταί εμιμηθησαν τον Ησίοδον ασχοληθέντες με θέματα αστρονομικά και μυθολογικα.Κυρίως ο Λατίνος ποιητής Βιργίλιος στο βιβλίο του Γεωργικά.
Η γλώσσα του Ησιόδου είναι στο σύνολο της η Ιωνική ,όπως και η γλώσσα των επών με περισσότερα αιολικά στοιχεία. Στη γλώσσα των ποιημάτων του Ησιόδου διακρίνονται στοιχεία επιδράσεως της διαλέκτου της κεντρικής Ελλάδας.
Με το έπος του Ησιόδου ασχολήθηκαν πολλοί γραμματικοί και κριτικοί της Αλεξανδρείας και της Περγάμου καθώς και των ρωμαϊκών χρόνων,όπως ο Ζηνόδοτος, ο Αριστοφάνης ο Βυζάντιος, Απολλώνιος ο Ρόδιος, Αρίσταρχος, Ιερώνυμος, Διονύσιος ο Κορίνθιος, Πλούταρχος και άλλοι.Άλλοι υπομνημάτισαν άλλοι σχολίασαν και άλλοι εξέδωσαν τα αποδιδόμενα στον Ησίοδο έργα .
Η πρώτη έκδοση στα νεότερα χρόνια, η οποία πριλαμβάνει μόνο τα "Έργα και Ημέραι" έγινε από τον Δημήτριο Χαλκοκονδύλη ίσως στο Μιλάνο το 1493.Έπειτα εξεδόθησαν τα "Άπαντα του Ησιόδου" υπό του Άλδου Μανουτίου στη Βενετία το 1495 .Κατόπιν από τον 15ο μέχρι τον 19ο αιώνα έγιναν και άλλες εκδόσεις .Επιτυχής έκδοση είναι η έκδοση υπό K.Sitti "Hσιόδου τα Άπαντα" το έτος 1889 στην Κων/πολη. Αξιόλογη κριτική έκδοση είναι η του Al.Rzach "Hesiodi Carmina " στη Λειψία το 1904.
Καλή νεότερη έκδοση είναι η έκδοση του P. Walz με εισαγωγικές σημειώσεις και μετάφραση στη Γαλλική το 1909.και η έκδοση του Paul Mazon "Θεογονία, Έργα και Ημέραι, Ασπίς" με εκτενή εισαγωγή στη Γαλλική έκδοση "Les belles Lettreses" το 1928
Η καλύτερη έκδοση του ελληνικού κειμένου με αγγλική μετάφραση και έξαιρετική βιβλιογραφία είναι η έκδοση του Ebelyn White στην Loeb Classical Library το 1914.
ΟΙ ΠΟΙΗΤΑΙ
Ο ΗΣΙΟΔΟΣ συνέχεια.Στον Ησίοδειον κύκλον ανήκουν και μερικά ποιήματα τα οποία έγραψαν μεταγενέστεροι οπαδοί της ποιητικής του έκφρασης.Από αυτά ελάχιστα αποσπάσματα διεσώθησαν.
Αυτά είναι:
-Τα "Μεγάλα Έργα". Αναφέρονται από τον Πρόκλο στα Σχόλια για τον Ησίοδον και διεσώθησαν μόνο δύο στίχοι που αναφέρονται από σχολιαστή του Αριστοτέλους. .Η ύλη του έργου τα "Μεγάλη Έργα" είναι διδακτική και ποικίλη.
-"Ορνιθομαντεία". Αυτό το έργο κατά πληροφορία ανώνυμου σχολιαστή είναι συνέχεια του "Έργα και Ημέραι". και λέγει ότι ο Απολλώνιος ο Ρόδιος αρνείται την γνησιότητα του.
-"Αστρονομία".Από αυτό το έργο ο Αθήναιος διέσωσε ολίγους στίχους και αναφέρεται από τον σχολιαστή του Πινδάρου και του Αράτου.Ο Πλίνιος αν και το έργο είναι μεταγενέστερο θεωρεί ότι είναι γνήσιο.
-"Μελαμπόδια".Ο τίτλος του βιβλίου οφείλεται στον Ηρόδοτο βρίσκεται στο ΙΙ βιβλίο του ,όπου αναφέρει τον μάντην Μελάμποδα ότι εισήγαγε στην Ελάδα την Διονυσιακή λατρεία..
-"Εξηγήσεις επί τέρασιν".Το ποίμα αυτό ερμηνεύει διάφορα τερατώδη φαινόμενα.
-"Δάκτυλοι Ιδαίοι". Ποίημα αποκρυφικού χαρακτήρα το οποίο περιλαμβάνει και γνώσεις της μεταλλουργικής τέχνης των μυθολογικών όντων της Ίδης που ανέθρεψαν τον Δία.
-"Χείρωνος Υποθήκαι".Ένα ποίημα ονομαστό στους μεταγενέστερους χρόνους με ηθικό και διδακτικό περιεχόμενο από το οποίο εσώθησαν ελάχιστα αποσπάσματα.
-"Θησέως και Πειρίθου εις Άδην κατάβασις "Στο ποίημα αυτό περιεγράφετο από τον Παυσανία η κάθοδος στον Άδη του Θησέα και του Πειρίθου.
-"Κήυκος Γάμος". Το ποίημα αυτό διηγείται τις περιπέτειες του μυθολογικού ήρωα Ηρακλή που φιλοξενήθηκε από τον Κήυκα τον ηγεμόνα της Τραχίνας.Ο Αθήναιος θεωρεί το έργο αυτό νόθο και ανάγει αυτό στην παλιά εποχή.
-"Αιγίμιος". Στο ποίημα αυτό αναφέρεται η βοήθεια που παρήσχε ο Ηρακλής στον πρόγονο των Δωριέων ,τον Αιγίμιον κατά την πάλην εναντίον των Λαπιθών.
-"Επιθαλάμιον εις Πηλέαν και Θέτιν " Αναφέρεται από τον Τζέτζην.
- " Γης περίοδος". Το έργο αναφέρει ο ιστορικός συγραφέας Έφορος .Από το ποίημα αυτό διεσώθη από τον Στράβωνα ένας και μοναδικός
στίχος ,τον οποίον παρέλαβε από τον Ερατοσθένη.
-"Επικήδειος εις βάτραχον".Μνημονεύεται μόνο από τον Σουϊδαν.
Η επική ποίηση του Ησιόδου είναι διαφορετική από την ομηρικήν ποίηση.Διάφορα είναι και τα θέματα τα οποία προβάλλουν οι δύο επικοί ποιηταί.Ο μεν Όμηρος ψάλλει τα κατορθώματα των ανδρών του παρελθόντος ,ο δε Ησίοδος λαμβάνει την υπόθεσιν των ποιηματων από το παρόν.Τα ποιήματα του Ησιόδου ανήκουν στον διδακτικό κύκλο και στον γενεαλογικό. και τα δύο υπάγονται στο διδακτικό είδος.Ο Ησίοδος δεν έχει τον υψηλό τόνο του Ομήρου , πλην όμως ο λόγος του έχει δύναμη και οξύτητα. ενίοτε προσλαμβάνει ένταση μεγαλοπρεπή ,ταχέως όμως καταπίπτει μη εξάπτων την φαντασίαν.
Ο Ησίοδος δεν ασχολείται με την μορφήν ενδιαφέρεται περισσότερο για την ιδέα γι αυτό θεωρείται σοφός.Εισδύει παντού με προνοητικότητα, με παρατηρητικότητα και με πλήρη βαρυθυμία.
Ψέγει τους άρχοντες ως "δωροφάγους" ,ελέγχει τους οκνηρούς, τον δυσανασχετεί και τον εξεγείρει η άδικος κρίση των δικαστών.Νουθετεί τις κακές γυναίκες.Εξετάζει γενικά τους ανθρώπους και διαπιστώνει ότι αυτοί έχουν διαφθαρεί και ταπεινωθεί.Έτσι ανατρέχει στην αφορμή του κακού και προσπαθεί να δώσει σοφές συμβουλές και να καταστήσει τους ανθρώπους φιλοπόνους εξάροντας την αξία της εργασίας.Γι αυτό και το ύφος της έκφρασης του είναι απλό, αφελές, πολλές φορές σχεδόν παιδικό. φυσικό και αβίαστο, δεν υστερεί σε ικανότητα να περιγράφει τις ομορφιές της φύσης ,την οποίαν αγαπά και αισθάνεται βαθύτατα, χωρίς να έχει ποιητικές εξάρσεις .Κατέχεται από τον ζήλον να παράσχει πρακτικές γνώσεις για την καλυτέρευση της ζωής των ανθρώπων.
Ο Ησίοδος θεωρήθηκε από τους μεταγενεστέρους ότι επενόησε το ιδιαίτερο ποιητικό είδος,το διδακτικό έπος.Πολλοί ποιηταί εμιμηθησαν τον Ησίοδον ασχοληθέντες με θέματα αστρονομικά και μυθολογικα.Κυρίως ο Λατίνος ποιητής Βιργίλιος στο βιβλίο του Γεωργικά.
Η γλώσσα του Ησιόδου είναι στο σύνολο της η Ιωνική ,όπως και η γλώσσα των επών με περισσότερα αιολικά στοιχεία. Στη γλώσσα των ποιημάτων του Ησιόδου διακρίνονται στοιχεία επιδράσεως της διαλέκτου της κεντρικής Ελλάδας.
Με το έπος του Ησιόδου ασχολήθηκαν πολλοί γραμματικοί και κριτικοί της Αλεξανδρείας και της Περγάμου καθώς και των ρωμαϊκών χρόνων,όπως ο Ζηνόδοτος, ο Αριστοφάνης ο Βυζάντιος, Απολλώνιος ο Ρόδιος, Αρίσταρχος, Ιερώνυμος, Διονύσιος ο Κορίνθιος, Πλούταρχος και άλλοι.Άλλοι υπομνημάτισαν άλλοι σχολίασαν και άλλοι εξέδωσαν τα αποδιδόμενα στον Ησίοδο έργα .
Η πρώτη έκδοση στα νεότερα χρόνια, η οποία πριλαμβάνει μόνο τα "Έργα και Ημέραι" έγινε από τον Δημήτριο Χαλκοκονδύλη ίσως στο Μιλάνο το 1493.Έπειτα εξεδόθησαν τα "Άπαντα του Ησιόδου" υπό του Άλδου Μανουτίου στη Βενετία το 1495 .Κατόπιν από τον 15ο μέχρι τον 19ο αιώνα έγιναν και άλλες εκδόσεις .Επιτυχής έκδοση είναι η έκδοση υπό K.Sitti "Hσιόδου τα Άπαντα" το έτος 1889 στην Κων/πολη. Αξιόλογη κριτική έκδοση είναι η του Al.Rzach "Hesiodi Carmina " στη Λειψία το 1904.
Καλή νεότερη έκδοση είναι η έκδοση του P. Walz με εισαγωγικές σημειώσεις και μετάφραση στη Γαλλική το 1909.και η έκδοση του Paul Mazon "Θεογονία, Έργα και Ημέραι, Ασπίς" με εκτενή εισαγωγή στη Γαλλική έκδοση "Les belles Lettreses" το 1928
Η καλύτερη έκδοση του ελληνικού κειμένου με αγγλική μετάφραση και έξαιρετική βιβλιογραφία είναι η έκδοση του Ebelyn White στην Loeb Classical Library το 1914.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου