Στην επιλογή των παραδειγμάτων του προηγούμενου μαθήματος,που εμπεδώνουν το   α π α ρ έ μ φ α τ ο  να προσθέσουμε και μερικά άλλα παραδείγματα.
-Semper pulchrum erit inimicis ignoscere = Θα είναι ωραίο πάντοτε να συγχωρεί κάποιος τους εχθρούς
-Injuriam tolerare melius set quam facere= Είναι προτιμότερο να υπομένει κάποιος την αδικία παρά να την κάνει.
-Legibus obtemperare oportet = Eίναι ανάγκη να υπακούει κάποιος στους νόμους
-Homines doceri  cupiunt = Οι άνθρωποι επιθυμούν να διδάσκονται
-Praeterita mutare non possumus = Δεν μπορούμε να μεταβάλλουμε τα παρελθόντα.
-Memento mortalem te esse= Να θυμάσαι ότι είσαι θνητός.
Από τους Στωϊκούς φιλοσόφους προέρχεται η παρακάτω πρόταση
-Οι Στωϊκοί  λένε  τη γνώμη τους ότι ο κόσμος κυβερνάται από την θέληση των Θεών
Stoici  censent mundum deorum numine regi.

Να  γνωρίσουμε την   Μ ε τ ο χ ή
Στην Λατινική γλώσσα  είναι  τρία τα  είδη της Μετοχής.
Η  Ε π ι θ ε τ ι κ ή
Η Κ α τ η γ ο ρ η μ α τ ι κ ή
Η Ε π ι ρ ρ η μ α τ ι κ ή

Η  Ε π ι θ ε τ ι κ ή  μ ε τ ο χ ή
Η παρουσία στα Λατινικά κείμενα της Επιθετικής μετοχής είναι σπάνια αυτό συμβαίνει γιατί η Λατινική στερείται άρθρου.

Η Κ α τ η γ ο ρ η μ α τ ι κ ή  μ ε τ ο χ ή
Ενίοτε συνάπτεται με τα αισθήσεως σημαντικά ρήματα όπως  και με τα ρήματα  facio,fingo,induco,relinquo,accipio και άλλα.Είναι τα ρήματα που έχουν την έννοια του παριστάνειν ή παρουσιάζειν κάτι.

Η Ε π ι ρ ρ η μ α τ ι κ ή   μ ε τ ο χ ή ,όπως και στην Ελληνική  ονομάζεται η μετοχή η οποία εκφράζει  επιρρηματικώς την αιτία,τον χρόνο,τον τρόπο,την παραχώρηση,την υπόθεση κ.λ.π. Επομένως  οι Επιρρηματικές  μετοχές είναι χρονικές, αιτιολογικές,τροπικές κ.λ.π.
Οι Επιρρηματικές μετοχές έχουν ως υποκείμενο  όνομα που βρίσκεται στην πρόταση,είναι όρος της πρότασης  τότε η μετοχή είναι  σ υ ν η μ μ έ νη  participium conjuctum  ή έχει το ίδιο υποκείμενο,το οποίο δεν ανήκει στην πρόταση ως όρος της πρότασης.
Τότε η μετοχή  και το υποκείμενο της τίθεται ως  α φ α ι ρ ε τ ι κ ή   α π ό λ υ τ ο ς  participium  absolutum  ή ablativus absolutus.

Είναι δυνατόν να συναντήσουμε α φ α ι ρ ε τ ι κ ή  α π ό λ υ τ ο  με υποκείμενο, με κατηγορούμενο  και  την  μετοχή του ρήματος esse που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα  και , κατά κάποιον τρόπο ,εννοείται.Αυτή είναι η νόθος ή ατελής αφαιρετική απόλυτος.
Στη περίπτωση αυτή ως κατηγορούμενο τίθεται ουσιαστικό  συνήθως που δηλώνει αξίωμα,ηλικία,ικανότητα ή επίθετο.

Στη Λατινική γλώσσα γίνεται πολύ συχνή χρήση  της αφαιρετικής απολύτου  και αυτό συμβαίνει γιατί η Λατινική γλώσσα στερείται μετοχής ενεργητικού αορίστου  γι αυτό αναγκάζεται να μετατρέπει την ενεργητική σύνταξη σε παθητική.Ένα παράδειγμα: expulso fratre regnavit = εκβληθέντος του αδελφού  αντί εκβαλλών τον αδελφό
Στην Αρχαία Ελληνική ερμηνεύομε με γενική απόλυτο  ή μετοχή ενεργητικού αορίστου ή με μετοχή,την οποίαν έχουμε αναλύσει στα ανάλογα συστατικά.

Στην περίπτωση των αποθετικών ρημάτων ,που έχουν και ενεργητική σημασία  έχουμε στη Λατινική γλώσσα μετοχή παρακειμένου με σημασία ενεργητικού αορίστου της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας.

-Id si mihi feceris,me maximo bebeficio devinctum habebis=Αν θα  μου έχεις κάνει αυτό ,θα με έχεις δεμένο με μεγάλη ευεργεσία.
-Μendaci homini ne verum quidem dicenti credere solemus = Τον ψεύστην  άνθρωπο ούτε βεβαίως όταν λέγει την αλήθειαν συνηθίζουμε να πιστεύουμε.
-Risus interdum ita repente erumpit, ut eum cupientes  tenere nequeamus = O γέλωτας ενίοτε τόσο απότομα ξεσπά ώστε και να θέλουμε να συγκρατήσουμε αυτόν δε μπορούμε.
-Quae potest esse jucunditas vitae,sublatis amicitiis? = Ποία ευχαρίστηση μπορεί να είναι στη ζωή όταν αφαιρεθούν οι φιλίες.
- Puer,me invito,abiit= Ο παις παρά την θέληση μου απήλθε.
-Jucundi sunt acti labores = Είναι ευχάριστα τα επίμοχθα έργα.
-Archias poeta Romam venit Mario consule et Catulo=Ο Αρχίας ο ποιητής ήλθε στην Ρώμη επί υπατείας ή επί υπάτων όντων του Μάριου και του Κάτουλου.
-Μ. Porcius Cato,vivo quoque Scipione Africano ,allatrare ejus magnitudinem solitus erat= O Mάρκος Πόρκιος Κάτων,ενώ ακόμη ζούσε ο Σκιπίων ο Αφρικανός συνήθιζε να κατηγορεί το μεγαλείο αυτού.


Καλή επιτυχία