Το Κυριακάτικο Μυθιστόρημα

-Έλα,Στέφανε,πάμε!
-Πού  πάμε;δε φοβάσαι μη μας αντιληφθούν  και μας πιάσουν; Θα μας τιμωρήσουν αυστηρά.Η απόδραση αυτή μπορεί να μας στοιχίσει τη ζωή μας.
- Μη φοβάσαι,Στέφανε,τώρα είναι ευκαιρία. Η  Γέρμα δεν είναι  εδώ σήμερα.
-Ποιά είναι η Γέρμα; 
-Είναι η αυστηρή επόπτης που φωνάζει με το παραμικρό και δε με αφήνει ούτε στιγμή από τα μάτια της ,ελέγχει κάθε μου κίνηση.Πήρε άδεια σήμερα.Γι αυτό σου λέω,Στέφανε,είναι ευκαιρία.
-Μα δε βλέπω.Δεν μπορώ να κινηθώ ρούπι.Πώς θα πάμε;
-Mη φοβάσαι. Δώσε μου το χέρι σου και θα σε οδηγήσω εγώ.Δε θα πάμε πολύ μακριά.Στην είσοδο είναι ένα φυλάκιο,εκεί θα πάμε.Στηρίξου σε μένα και μη  φοβάσαι.
-Καλή μου,Γκούτχουμπ,πόσο καλή κοπέλα είσαι.
-Φτάσαμε!Μπες μέσα.Κάθισε  στη πολυθρόνα.Πιές αυτό.
Η  Γκούτχουμπ πήρε από ένα ντουλάπι ένα θερμός και μια κούπα και έδωσε στο Στέφανο να πιεί ένα ζεστό ρόφημα.
-Ευχαριστώ,καλή μου,ζεστάθηκε η καρδούλα μου,είπε ο Στέφανος,που ανέκτησε τις δυνάμεις του.
-Έλα τώρα γύρνα προς τα πίσω να σου βάλω λίγες σταγόνες από αυτό το κολύριο.
-Ω! Ευχαριστώ,καλή μου.
-Στέφανε,μη σηκώνεσαι!
-Λίγο  κολύριο κατέβηκε στο λαιμό μου,καλή μου.
-Δεν πειράζει,Στέφανε,δεν κάνει κακό.Σήκω τώρα και φτύστο αν σε ενοχλεί η γεύση του.
Ο Στέφανος σηκώθηκε.Τα μάτια του άστραψαν από χαρά.
-Ω! Θεέ μου,βλέπω.Βλέπω τώρα καλύτερα,Βλέπω τώρα καθαρά.
Η Γκούτχουμπ πήρε από ένα ντουλάπι μία άσπρη περούκα με πολλά πυκνά μαλλιά,με μουστάκι πυκνό και με μία κατάλευκη γενειάδα.
-Έλα,Στέφανε,κάθισε εδώ!
 Έδειξε μια καρέκλα μπροστά στο γραφείο με τη τζαμαρία.
-Στέφανε,από  τώρα,είσαι ο νέος ελεγχτής. Ο προηγούμενος πήρε σύνταξη πριν μερικούς μήνες. Η δικαιοδοσία για τον διορισμό ανήκει σε μένα.
-Τι θα κάνω,καλή μου;
-H δουλειά  αρχίζει στις 6 το πρωϊ.Έξι το πρωϊ θα βρίσκεσαι σε αυτή τη θέση.Θα φοράς αυτό εδώ το κοστούμι με τα χρυσά κουμπιά , την περούκα σου ,τους μύστακες και τη γενειάδα σου. Όλα αυτά θα σε ζεσταίνουν το πρωϊ μαζί με το ζεστό τσάϊ στο θερμός ,που βρίσκεται εδώ και έδειξε  ένα τραπεζάκι στο πλάϊ του γραφείου με άλλα χρειώδη αντικείμενα.
-Τι θα κάνω εγώ,καλή μου.
-Θα περιμένεις τα πρώτα φορτηγά αυτοκίνητα που μεταφέρουν τρόφημα ,ρουχισμό , τα καζάνια με το γάλα και ακόμα ανθρώπους ,αιχμάλωτους στρατιώτες από κάθε γωνιά του κόσμου που έχει εμπλακεί στον πόλεμο αυτό.Μόλις αντικρίσεις το φορτηγό να πατήσεις αυτό το κουμπί και η πόρτα θα ανοίξει αυτομάτως.Το φορτηγό θα σταματήσει μπροστά στη τζαμαρία.Ανοίγεις ένα μέρος της και ο οδηγός θα σου παραδώσει μια κάρτα με τον κωδικό του και τον αριθμό προτεραιότητος.Θα το πάρεις και θα το περάσεις στη σιδερένια βέργα που στηρίζεται στη βάση αυτή.Αφού πιέσεις το χαρτί στο μέσον ,στο λευκό του μέρος χωρίς να καταστρέψεις τα γράμματα και τους αριθμούς ,το κατεβάζεις μέχρι κάτω .
Στέφανε ακούς?Θα χτυπήσεις ,εις διπλούν, σε αυτήν εδώ την μηχανή ,την ημερομηνία ,τον κωδικό και την λέξη παρελήφθη.Βεβαιώνει ότι το παρέλαβες.Κρατάς το ένα αντίγραφο και το άλλο το παραδίδεις στον οδηγό.Το ίδιο θα γίνει με όλα τα φορτηγά που θα περάσουν μέχρι το σούρουπο.Τότε θα είσαι ελεύθερος, όχι για να φύγεις , για να ξαπλώσεις σε αυτόν εδώ τον καναπέ να; ξεκουραστείς.
Για το φαγητό σου μην ανησυχείς θα το φροντίσω εγώ.