ΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΟΝΟΜΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΟΙ ΔΕΛΦΟΙ
Σε μια πεζούλα στη Νότια πλευρά του Παρνασσού κάτω από τους επιβλητικούς και απότομους κάθετους βράχους ,πάνω από την Κασταλλία πηγή ,τις Φαιδριάδες πέτρες, που έχουν ύψος 100 μέτρα ,βρίσκεται η αρχαία πόλις της Φωκίδας ,οι ΔΕΛΦΟΙ.
Η πόλις είναι χτισμένη πάνω σε ένα οροπέδιο,του οποίου το ύψος από τη θάλασσα είναι 573 μέτρα.Αυτό επιβεβαιώνει και ο περιηγητής Παυσανίας στην αρχή του βιβλίου του που ονομάζει "Φυσικά", όπου λέγει " Δελφοίς δε η πόλις άναντες δια πάσης παρέχεται σχήμα, κατά τα αυτά δε τη πόλει τη άλλη και ο ιερός περίβολος του Απόλλωνος ",( κεφ.9,1 ).
Κατά τους ιστορικούς χρόνους το επίνειο των Δελφών ήταν η πόλις Κίρρα ,είναι το σημερινό χωριό Ξεροπηγάδα.,που βρίσκεται στο μυχό του Κρισαίου κόλπου προς τα Δυτικά.
Η πόλις Δελφοί είχαν και ένα δεύτερο επίνειο , ήταν η πόλις Αντίκυρα στα Δυτικά του σημερινού συνοικισμού " άσπρα σπίτια".Η αρχαία πόλις Δελφοί είχαν κατοικηθεί πρώτα από κατοίκους της γειτονικής πόλεως Κρίσας, υπό την επίβλεψη της οποίας παρέμεινε μέχρι τους γεωμετρικούς χρόνους ,ήταν αυτοδιοίκητη και είχε 15000 κατοίκους περίπου πληθυσμό. Εδιοικείτο από άρχοντα και από το ιερατείο. Είχε δικό της δικαστήριο που ονομαζόταν Δελφίνιο.Είχε βουλή με 15 βουλευτές,8 πρυτάνεις και έναν γραμματέα.Οι Δελφοί στις βοιωτικές επιγραφές αναφέρονται και με τα ονόματα "Δαλφοί" και "Βελφοί".Η πιο γνωστή ονομασία όμως είναι Δελφοί.
Η παράδοση αναφέρει ότι η ονομασία προέρχεται από τον Δελφό ,που ήταν ο επώνυμος ήρωας της πόλεως και συναντάται πρώτη φορά τον 7ο αιώνα π.Χ.
Μία αρχαιότερη παράδοση αναφέρει ότι το τοπωνύμιο προέρχεται από τη λέξη Αδελφοί με τους γλωσσολόγους να αποκόπτουν το άλφα και να επικρατεί η ονομασία Δελφοί και τούτο διότι κατ αυτήν την παράδοσιν οι πρώτοι,οι οποίοι ελατρεύθησαν στους Δελφούς με ναό,ο οποίος κτίσθηκε στο σημείο από όπου πίστευαν ότι εξήρχοντο οι μαντικοί ατμοί,ήσαν οι δύο αδελφοί Απόλλων και Διόνυσος. Επικρατέστερη ερμηνεία είναι αυτή που δίδεται σήμερα στη λέξη, που η ρίζα της δελφ, σημαίνει χάσμα και σχετίζεται με την παράδοση του μαντικού χάσματος,το οποίο,όπως λέγει ο Πλούταρχος,οι πρώτες που ανακάλυψαν το χάσμα ήταν οι αίγες του βοσκού Κουρήτα.
Μία ονομασία παλαιότερη και από τον 7ο αιώνα είναι η ονομασίες Πυθώ,Πυθίων και Πύθιον.
Με την ίδια ονομασία τις μνημονεύει ο Όμηρος .
Ο περιηγητής Παυσανίας ετυμολογεί τη λέξη από το πύθεσθαι που θα πει σήπεσθαι λένε οι γραμματολόγοι και ταυτίζεται με τον δράκοντα Πύθωνα.
Ο Πύθωνας ήταν ο δράκος,ο οποίος εφύλασε τον ιερό αυτό χώρο και τον οποίον εφόνευσε ο Αππόλων μετά από σκληρή πάλη και άφησε το σώμα του Πύθωνα στο ύπαιθρο να σαπίσει.
Από αυτόν τον μύθο ονομάσθηκε ο τόπος Πυθώ ,ο δράκος ονομάστηκε Πύθων ,ο Απόλλων Πύθιος και η μάντισσα Πυθία από το δέρμα του Πύθωνα με το οποίο τύλιξαν το σκαμνί,όπου καθόταν για να βγάζει τους χρησμούς πάνω από το χάσμα ;από το οποίο έβγαιναν οι ατμοί.
Ο Απόλλων δεν είναι ο μοναδικός Θεός που λατρευόταν στους Δελφούς.
Πανάρχαιες παραδόσεις αποδεικνύουν ότι Μαντείο υπήρχε και πριν από τον Απόλλωνα αφιερωμένο στην πρωτογενή θεότητα Γην ή Γαίαν .
Ο Παυσανίας αναφέρει ότι η πρώτη μάντιδα στο μαντείο αυτό ήταν η νύμφη Δαφνίδα.
Αργότερα η Γη ή Γαία μοιράσθηκε το μαντείο με τον Ποσειδώνα τους χρησμούς του οποίου έδιδε ο μάντις Πύρκων με την Δαφνίδα
Μετά από πολλά χρόνια η Δαφνίδα παρεχώρησε το μαντείο στη Θεά Θέμιδα από την οποίαν παρέλαβε το μαντείο ο Απόλλων,ο οποίος επειδή ήθελε να έχει την αποκλειστική κυριότητα ,έδιωξε τον Ποσειδώνα και αντάλαξε το μερίδιο του με το μαντείο στην Καλαυρία.
Αποδεικτικό στοιχείο,τεκμήριο της πρώτης λατρείας της Γαίας και του Ποσειδώνα εθεωρείτο ο χαρακτηρισμός που προσήψαν στο μαντείο των Δελφών ,ο οποίος ήταν "Γαίας οφθαλμός',όπως και ο εντός του ναού βωμός του Ποσειδώνα.
Οι Δελφοί ονομάζονται και "οφθαλμός της Γης'.
Η μυθολογία αναφέρει ότι ο Ζευς θέλοντας να εύρει το κέντρο της Γης εξαπέλυσε δύο αετούς έναν προς ανατολάς και έναν προς δυσμάς,οι οποίοι συναντήθηκαν στους Δελφούς.
Λέγει ο Πίνδαρος "Δια τούτο και επί του παριστάνοντος τον ομφαλόν της Γης,κωνικού λίθου,πεποιημένος,παριστάνοντο και δύο αετοί "λέγει ο Πίνδαρος στο Δ' βιβλίο Πυθιονίκες.
Οι Φαιδριάδες πέτρες είναι δύο κάθετοι απότομοι βράχοι που υψώνονται πάνω από την Κασταλλία πηγή στους Δελφούς στην ανατολικο δυτική πλευρά του Παρνασσού.Η μία πέτρα προς τη ανατολική πλευρά ονομαζόταν Ναυπλία και η πέτρα προς την δυτική πλευρά ονομαζόταν Υάμπεια.
Από εκεί κατακρήμνιζαν τους βέβηλους του ιερού των Δελφών.
Η παράδοση αναφέρει ότι το 480 π.Χ. κατά την εκστρατείαν του Ξέρξη εναντίον της Ελλάδας με την βοήθεια του Απόλλωνα κυλήσθησαν πέτρες και φόνευσαν πολλούς Πέρσες που επρόκειτο να συλήσουν τον ναό.Αργότερα το 279 π.Χ. συνέβη το ίδιο κατά την επιδρομή των Γαλατών.
ΟΙ ΔΕΛΦΟΙ
Σε μια πεζούλα στη Νότια πλευρά του Παρνασσού κάτω από τους επιβλητικούς και απότομους κάθετους βράχους ,πάνω από την Κασταλλία πηγή ,τις Φαιδριάδες πέτρες, που έχουν ύψος 100 μέτρα ,βρίσκεται η αρχαία πόλις της Φωκίδας ,οι ΔΕΛΦΟΙ.
Η πόλις είναι χτισμένη πάνω σε ένα οροπέδιο,του οποίου το ύψος από τη θάλασσα είναι 573 μέτρα.Αυτό επιβεβαιώνει και ο περιηγητής Παυσανίας στην αρχή του βιβλίου του που ονομάζει "Φυσικά", όπου λέγει " Δελφοίς δε η πόλις άναντες δια πάσης παρέχεται σχήμα, κατά τα αυτά δε τη πόλει τη άλλη και ο ιερός περίβολος του Απόλλωνος ",( κεφ.9,1 ).
Κατά τους ιστορικούς χρόνους το επίνειο των Δελφών ήταν η πόλις Κίρρα ,είναι το σημερινό χωριό Ξεροπηγάδα.,που βρίσκεται στο μυχό του Κρισαίου κόλπου προς τα Δυτικά.
Η πόλις Δελφοί είχαν και ένα δεύτερο επίνειο , ήταν η πόλις Αντίκυρα στα Δυτικά του σημερινού συνοικισμού " άσπρα σπίτια".Η αρχαία πόλις Δελφοί είχαν κατοικηθεί πρώτα από κατοίκους της γειτονικής πόλεως Κρίσας, υπό την επίβλεψη της οποίας παρέμεινε μέχρι τους γεωμετρικούς χρόνους ,ήταν αυτοδιοίκητη και είχε 15000 κατοίκους περίπου πληθυσμό. Εδιοικείτο από άρχοντα και από το ιερατείο. Είχε δικό της δικαστήριο που ονομαζόταν Δελφίνιο.Είχε βουλή με 15 βουλευτές,8 πρυτάνεις και έναν γραμματέα.Οι Δελφοί στις βοιωτικές επιγραφές αναφέρονται και με τα ονόματα "Δαλφοί" και "Βελφοί".Η πιο γνωστή ονομασία όμως είναι Δελφοί.
Η παράδοση αναφέρει ότι η ονομασία προέρχεται από τον Δελφό ,που ήταν ο επώνυμος ήρωας της πόλεως και συναντάται πρώτη φορά τον 7ο αιώνα π.Χ.
Μία αρχαιότερη παράδοση αναφέρει ότι το τοπωνύμιο προέρχεται από τη λέξη Αδελφοί με τους γλωσσολόγους να αποκόπτουν το άλφα και να επικρατεί η ονομασία Δελφοί και τούτο διότι κατ αυτήν την παράδοσιν οι πρώτοι,οι οποίοι ελατρεύθησαν στους Δελφούς με ναό,ο οποίος κτίσθηκε στο σημείο από όπου πίστευαν ότι εξήρχοντο οι μαντικοί ατμοί,ήσαν οι δύο αδελφοί Απόλλων και Διόνυσος. Επικρατέστερη ερμηνεία είναι αυτή που δίδεται σήμερα στη λέξη, που η ρίζα της δελφ, σημαίνει χάσμα και σχετίζεται με την παράδοση του μαντικού χάσματος,το οποίο,όπως λέγει ο Πλούταρχος,οι πρώτες που ανακάλυψαν το χάσμα ήταν οι αίγες του βοσκού Κουρήτα.
Μία ονομασία παλαιότερη και από τον 7ο αιώνα είναι η ονομασίες Πυθώ,Πυθίων και Πύθιον.
Με την ίδια ονομασία τις μνημονεύει ο Όμηρος .
Ο περιηγητής Παυσανίας ετυμολογεί τη λέξη από το πύθεσθαι που θα πει σήπεσθαι λένε οι γραμματολόγοι και ταυτίζεται με τον δράκοντα Πύθωνα.
Ο Πύθωνας ήταν ο δράκος,ο οποίος εφύλασε τον ιερό αυτό χώρο και τον οποίον εφόνευσε ο Αππόλων μετά από σκληρή πάλη και άφησε το σώμα του Πύθωνα στο ύπαιθρο να σαπίσει.
Από αυτόν τον μύθο ονομάσθηκε ο τόπος Πυθώ ,ο δράκος ονομάστηκε Πύθων ,ο Απόλλων Πύθιος και η μάντισσα Πυθία από το δέρμα του Πύθωνα με το οποίο τύλιξαν το σκαμνί,όπου καθόταν για να βγάζει τους χρησμούς πάνω από το χάσμα ;από το οποίο έβγαιναν οι ατμοί.
Ο Απόλλων δεν είναι ο μοναδικός Θεός που λατρευόταν στους Δελφούς.
Πανάρχαιες παραδόσεις αποδεικνύουν ότι Μαντείο υπήρχε και πριν από τον Απόλλωνα αφιερωμένο στην πρωτογενή θεότητα Γην ή Γαίαν .
Ο Παυσανίας αναφέρει ότι η πρώτη μάντιδα στο μαντείο αυτό ήταν η νύμφη Δαφνίδα.
Αργότερα η Γη ή Γαία μοιράσθηκε το μαντείο με τον Ποσειδώνα τους χρησμούς του οποίου έδιδε ο μάντις Πύρκων με την Δαφνίδα
Μετά από πολλά χρόνια η Δαφνίδα παρεχώρησε το μαντείο στη Θεά Θέμιδα από την οποίαν παρέλαβε το μαντείο ο Απόλλων,ο οποίος επειδή ήθελε να έχει την αποκλειστική κυριότητα ,έδιωξε τον Ποσειδώνα και αντάλαξε το μερίδιο του με το μαντείο στην Καλαυρία.
Αποδεικτικό στοιχείο,τεκμήριο της πρώτης λατρείας της Γαίας και του Ποσειδώνα εθεωρείτο ο χαρακτηρισμός που προσήψαν στο μαντείο των Δελφών ,ο οποίος ήταν "Γαίας οφθαλμός',όπως και ο εντός του ναού βωμός του Ποσειδώνα.
Οι Δελφοί ονομάζονται και "οφθαλμός της Γης'.
Η μυθολογία αναφέρει ότι ο Ζευς θέλοντας να εύρει το κέντρο της Γης εξαπέλυσε δύο αετούς έναν προς ανατολάς και έναν προς δυσμάς,οι οποίοι συναντήθηκαν στους Δελφούς.
Λέγει ο Πίνδαρος "Δια τούτο και επί του παριστάνοντος τον ομφαλόν της Γης,κωνικού λίθου,πεποιημένος,παριστάνοντο και δύο αετοί "λέγει ο Πίνδαρος στο Δ' βιβλίο Πυθιονίκες.
Οι Φαιδριάδες πέτρες είναι δύο κάθετοι απότομοι βράχοι που υψώνονται πάνω από την Κασταλλία πηγή στους Δελφούς στην ανατολικο δυτική πλευρά του Παρνασσού.Η μία πέτρα προς τη ανατολική πλευρά ονομαζόταν Ναυπλία και η πέτρα προς την δυτική πλευρά ονομαζόταν Υάμπεια.
Από εκεί κατακρήμνιζαν τους βέβηλους του ιερού των Δελφών.
Η παράδοση αναφέρει ότι το 480 π.Χ. κατά την εκστρατείαν του Ξέρξη εναντίον της Ελλάδας με την βοήθεια του Απόλλωνα κυλήσθησαν πέτρες και φόνευσαν πολλούς Πέρσες που επρόκειτο να συλήσουν τον ναό.Αργότερα το 279 π.Χ. συνέβη το ίδιο κατά την επιδρομή των Γαλατών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου