Το  Ποίημα  του  Σαββατόβραδου

Κάθε  Δεκέμβρη
η καρδιά μου πονάει
και σε ζητάει
και σε ζητάει
σε περιμένει να ρθείς.
Πού να βρίσκεσαι πού
και σε ποιό ακρογιάλι
τα δυο σου μάτια σε ποιά αγκάλη
να κλεις.
Μικρή Ραμόνα του Χειμώνα
την ακτή του Ποσειδώνα
μες την ψυχή σου ποθείς
να δεις.
Τα καλοκαίρια
βράδια με αστέρια
φεγγοβολούν τις στράτες
οι αγάπες και η ανέμελη ζωή
μέσα σου φυλλοροεί.
Μες σε αυταπάτες μεγεθύνουν
του νου οι απάτες
μέσα στις στράτες οι αγάπες
και η ανέμελη ζωή
μέσα σου φυλλοροεί.
Μέσα σου αγάπες
τρελές  αυταπάτες
φυτεύουν  πατάτες
του  λιμού  στυλοβάτες .
Κάθε  Δεκέμβρη
την καρδιά μου δονείς
και τα μάτια μου
μουσκεύουν στα δάκρυα
σε περιμένουν  να ρθείς.