To Kυριακάτικο Μυθιστόρημα
-Πού πηγαίνετε μόνος
-Ταξιδεύω στα μέρη,όπου τα άγγιξε η καταστροφική μανία του πολέμου να αποκτήσω θέλω ιδίαν αντίληψιν των πραγμάτων.
Ω! είστε δημοσιογράφος;
-Aς πούμε,ναι! κάτι παρόμοιο.Έχω φίλο δημοσιογράφο,που αυτό τον καιρό βρίσκεται επιταγμένος από την υπηρεσία του και δεν μπορεί να απομακρυνθεί από το γραφείο του,παρακάλεσε εμένα,το φίλο του, να γίνω τα μάτια του και τα αυτιά του και να τον βοηθήσω να καλύψει το ρεπορτάζ στην εφημερίδα του.
Ω! τι μου λέτε; και σας αρέσει αυτή η εξυπηρέτηση που κάνετε στο φίλο σας;
Bεβαίως! μου αρέσει.Πάντα μου άρεσε να ταξιδεύω πάρα πολύ ακόμα και με τις πιο αντίξοες συνθήκες.
-Μοιάζουμε! τον διέκοψε η Ζακλίν.
-Έτσι και τώρα πήρα την απόφαση να βοηθήσω τον φίλο μου.
-Ποιός είναι ο προορισμός σας;
-Η Ελλάδα!
-Πολύ ωραία! Εκεί πηγαίνω κι εγώ.
-Θα είμαστε,λοιπόν, μαζί μέχρι το τέλος του ταξιδιού
-Μονολογείτε;
-Nαι! ευχαριστώ το Θεό που βρήκα έναν καλό άνθρωπο να μου κρατήσει συντροφιά μέχρι να φτάσουμε στην Ελλάδα.
-Σ'ευχαριστώ! είσαι ένα πολύ καλό και θεοσεβούμενο κορίτσι.Σου εύχομαι καλή τύχη.
Στην Θεσσαλονίκη,ο καλός συνταξιδιώτης άφησε την Ζακλίν. Είχε φτάσει στην πόλη,όπου θα κατέβαινε.Αποχωρίστηκαν με λύπη.
-Θα σε θυμάμαι πάντα
-Κι εγώ, είπε στη Ζακλίν. Μου κράτησες καλή συντροφιά και σ'ευχαριστώ γι αυτό.
Ναι! κάναμε καλή παρέα! σ'ευχαριστώ κι εγώ πολύ.
-Καλή τύχη! Τη φίλησε στο μάγουλο και κατέβηκε.
Από το παράθυρο η Ζακλίν του έστειλε με το χέρι της ένα τελευταίο χαιρετισμό πριν το τρένο ξεκινήσει.
Κατάκοπη η Ζακλίν έφτασε στον Πειραιά ευτυχώς βρήκε ένα ξενοδοχείο,όπου ξαγρύπνησε στη κυριολεξία, το βράδυ.Η θλίψη της ήταν απερίγραπτη.Δε γνώριζε αν θα συναντούσε τον Φρίντριχ. Βρισκόταν μακριά,τόσο μακριά από τους δικούς της,από τη μητέρα της,από τη γιαγιά της και προπαντός από το μωρό της,τη μικρή κορούλα της. Ήταν μόνη και απελπισμένη. Στη μοναξιά του δωματίου άφησε τη θλίψη της να ξεχειλίσει.Από τα μάτια της έτρεχαν ποτάμια τα δάκρυα.
-Τι μοναξιά...
Ποτέ δε φανταζόταν...
Οι μέρες της ήταν πάντοτε γεμάτες.
Τα βράδια της ακόμη περισσότερο στη μπυραρία,όπου έπαιζε πιάνο.Δεν ήταν ποτέ μόνη όσο ήταν τώρα,τούτη η στιγμή ήταν ανυπόφερτη για την Ζακλίν.
-Και το ξενοδοχείο δεν διαθέτει ούτε μπάνιο λίγο να χαλαρώσω.Πιθανόν να το ανακαίνιζαν και οι εργασίες σταμάτησαν. Πριν ολοκληρωθούν ξέσπασε ο πόλεμος με την καταστροφική μανία του.Έπλυνε λιγάκι το πρόσωπο και τα μαλλιά της στο νιπτήρα που είχε το δωμάτιο. Έκλαψε...έκλαψε... ηρέμησε κάπως μα τη νύχτα δεν έκλεισε μάτι περίμενε να ξημερώσει να πάρει το πλοίο που θα την πήγαινε στην Κρήτη. Το πρωϊ με μάτια πρισμένα από την αϋπνία και το κλάμα πήγε στο πρακτορείο ταξιδίων.Ο ταξιδιωτικός πράκτορας είπε ότι δεν μπορούσε να εκδόσει εισιτήριο στο όνομα της,γιατί δεν γνώριζε πότε θα επέστρεφε το πλοίο και αν είχε τη δυνατότητα να επιστρέψει σύντομα.Να περιμένει,είπε,και αν ερχόταν, θα έβγαζε το εισιτήριο μέσα στο πλοίο.
Το πλοίο δεν ήρθε...
Η Ζακλίν αποκαμωμένη από την θλίψη,την πείνα,την μοναξιά και συν τοις άλλοις την έλλειψη καθαριότητας,κάθισε σε ένα παγκάκι στην αποβάθρα.Από εκεί την περιμάζεψαν λιπόθυμη δύο καλοί άνθρωποι,που τη μετέφεραν στο κοντινό νοσοκομείο,όπου της πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες.Το πρωϊ που ξύπνησε δεν ήξερε πού βρισκόταν.
-Πού βρίσκομαι.Τι είναι εδώ.Ποιός με έφερε εδώ,ρωτούσε τις αδελφές νοσοκόμες,τις κοπέλες με τις άσπρες μπλούζες,που περνούσαν από δίπλα της περιμένοντας τη να ξυπνήσει.
-Κατι λέει.
-Τι λέει;
- Δεν καταλαβαίνω είναι ξένη.
-Τι γλώσσα μιλάει;
-Δεν ξέρω.
-Εγώ μιλάω Αγγλικά!
-Ρώτησε την Αγγλικά ίσως γνωρίζει την γλώσσα
-Ντου γιου σπικ Ένγγλις?
-Ja ja,απάντησε η Ζακλίν.Άι σπικ Ένγγλις and σπικ Φρεντς.
Στην αδελφή νοσοκόμα Αναστασία,είπε,ότι μιλά Αγγλικά.Η Αναστασία είπε στη Ζακλίν, ότι εδώ είναι Κρατικό Νοσοκομείο και της εξήγησε πως ένα ζευγάρι μεσήλικες,που έκαναν τη βραδυνή βόλτα τους την είδαν τη στιγμή ακριβώς που έγερνε λιπόθυμη στο παγκάκι εκεί στην αποβάθρα. Έτρεξε αυτή η καλή γυναίκα και την κράτησε να μην πέσει την ξάπλωσε στο παγκάκι μέχρι ο άνδρας της να φέρει το αυτοκίνητο τους,που ήταν παρκαρισμένο λίγο πιο πέρα.Ο άνδρας τη σήκωσε,την ξάπλωσε στο πίσω κάθισμα και με την γυναίκα του συνοδηγό,δίπλα του,την μετέφεραν στο Κρατικό Νοσοκομείο.
-Ευχαριστώ πολύ! σας ευχαριστώ πολύ! είπε.Ήμουν πολύ εξαντλημένη. Έρχομαι από την πατρίδα μου την Πολωνία,όπου άφησα το μωρό μου,τη μητέρα μου και τη γιαγιά μου. Ήρθα στην Ελλάδα να συναντήσω τον άνδρα μου,που βρίσκεται με το τάγμα του στην Κρήτη.
-Γνωρίζετε πού ακριβώς βρίσκεται;
-Ναι! έχω εδώ την διεύθυνση του.
-Δε μπορούμε όμως να σας αφήσουμε να φύγετε είστε πολύ εξαντλημένη και θα παραμείνετε για νοσηλεία.
-Πόσο θα μείνω στο νοσοκομείο σας;
-Μέχρι και 8 ημέρες.Δε μπορούμε να σας αφήσουμε να φύγετε ενωρίτερα με τόση εξάντληση που έχετε.Η νοσηλεία σας τόσες ημέρες περίπου θα κρατήσει,από 5 έως 8 ημέρες.
-Αν θέλετε,αφού έχετε την διεύθυνση του συζύγου σας,να τον ειδοποιήσουμε να πάρει άδεια,αν μπορεί, να έλθει να σας δει.
-Όχι όχι! σας παρακαλώ! δε θέλω να με δει στα χάλια που είμαι.Θα στεναχωρηθεί. Θα τρομάξει. Να γίνω καλά και αργότερα να τον ειδοποιήσετε.
-Καλά,όπως θέλετε.
-Γιατί όμως τόσες ημέρες.Θέλω να δω τον αγαπημένο μου.Θέλω να δω τον Φρίντριχ.
-Τον έχετε ειδοποιήσει;Σας περιμένει;
- Όχι, δεν τον έχω ειδοποιήσει.
-Λέει,πως ο άνδρας της δεν το ξέρει ότι θα ερχόταν,είπε η μία αδελφή στην άλλη.
-Πού πηγαίνετε μόνος
-Ταξιδεύω στα μέρη,όπου τα άγγιξε η καταστροφική μανία του πολέμου να αποκτήσω θέλω ιδίαν αντίληψιν των πραγμάτων.
Ω! είστε δημοσιογράφος;
-Aς πούμε,ναι! κάτι παρόμοιο.Έχω φίλο δημοσιογράφο,που αυτό τον καιρό βρίσκεται επιταγμένος από την υπηρεσία του και δεν μπορεί να απομακρυνθεί από το γραφείο του,παρακάλεσε εμένα,το φίλο του, να γίνω τα μάτια του και τα αυτιά του και να τον βοηθήσω να καλύψει το ρεπορτάζ στην εφημερίδα του.
Ω! τι μου λέτε; και σας αρέσει αυτή η εξυπηρέτηση που κάνετε στο φίλο σας;
Bεβαίως! μου αρέσει.Πάντα μου άρεσε να ταξιδεύω πάρα πολύ ακόμα και με τις πιο αντίξοες συνθήκες.
-Μοιάζουμε! τον διέκοψε η Ζακλίν.
-Έτσι και τώρα πήρα την απόφαση να βοηθήσω τον φίλο μου.
-Ποιός είναι ο προορισμός σας;
-Η Ελλάδα!
-Πολύ ωραία! Εκεί πηγαίνω κι εγώ.
-Θα είμαστε,λοιπόν, μαζί μέχρι το τέλος του ταξιδιού
-Μονολογείτε;
-Nαι! ευχαριστώ το Θεό που βρήκα έναν καλό άνθρωπο να μου κρατήσει συντροφιά μέχρι να φτάσουμε στην Ελλάδα.
-Σ'ευχαριστώ! είσαι ένα πολύ καλό και θεοσεβούμενο κορίτσι.Σου εύχομαι καλή τύχη.
Στην Θεσσαλονίκη,ο καλός συνταξιδιώτης άφησε την Ζακλίν. Είχε φτάσει στην πόλη,όπου θα κατέβαινε.Αποχωρίστηκαν με λύπη.
-Θα σε θυμάμαι πάντα
-Κι εγώ, είπε στη Ζακλίν. Μου κράτησες καλή συντροφιά και σ'ευχαριστώ γι αυτό.
Ναι! κάναμε καλή παρέα! σ'ευχαριστώ κι εγώ πολύ.
-Καλή τύχη! Τη φίλησε στο μάγουλο και κατέβηκε.
Από το παράθυρο η Ζακλίν του έστειλε με το χέρι της ένα τελευταίο χαιρετισμό πριν το τρένο ξεκινήσει.
Κατάκοπη η Ζακλίν έφτασε στον Πειραιά ευτυχώς βρήκε ένα ξενοδοχείο,όπου ξαγρύπνησε στη κυριολεξία, το βράδυ.Η θλίψη της ήταν απερίγραπτη.Δε γνώριζε αν θα συναντούσε τον Φρίντριχ. Βρισκόταν μακριά,τόσο μακριά από τους δικούς της,από τη μητέρα της,από τη γιαγιά της και προπαντός από το μωρό της,τη μικρή κορούλα της. Ήταν μόνη και απελπισμένη. Στη μοναξιά του δωματίου άφησε τη θλίψη της να ξεχειλίσει.Από τα μάτια της έτρεχαν ποτάμια τα δάκρυα.
-Τι μοναξιά...
Ποτέ δε φανταζόταν...
Οι μέρες της ήταν πάντοτε γεμάτες.
Τα βράδια της ακόμη περισσότερο στη μπυραρία,όπου έπαιζε πιάνο.Δεν ήταν ποτέ μόνη όσο ήταν τώρα,τούτη η στιγμή ήταν ανυπόφερτη για την Ζακλίν.
-Και το ξενοδοχείο δεν διαθέτει ούτε μπάνιο λίγο να χαλαρώσω.Πιθανόν να το ανακαίνιζαν και οι εργασίες σταμάτησαν. Πριν ολοκληρωθούν ξέσπασε ο πόλεμος με την καταστροφική μανία του.Έπλυνε λιγάκι το πρόσωπο και τα μαλλιά της στο νιπτήρα που είχε το δωμάτιο. Έκλαψε...έκλαψε... ηρέμησε κάπως μα τη νύχτα δεν έκλεισε μάτι περίμενε να ξημερώσει να πάρει το πλοίο που θα την πήγαινε στην Κρήτη. Το πρωϊ με μάτια πρισμένα από την αϋπνία και το κλάμα πήγε στο πρακτορείο ταξιδίων.Ο ταξιδιωτικός πράκτορας είπε ότι δεν μπορούσε να εκδόσει εισιτήριο στο όνομα της,γιατί δεν γνώριζε πότε θα επέστρεφε το πλοίο και αν είχε τη δυνατότητα να επιστρέψει σύντομα.Να περιμένει,είπε,και αν ερχόταν, θα έβγαζε το εισιτήριο μέσα στο πλοίο.
Το πλοίο δεν ήρθε...
Η Ζακλίν αποκαμωμένη από την θλίψη,την πείνα,την μοναξιά και συν τοις άλλοις την έλλειψη καθαριότητας,κάθισε σε ένα παγκάκι στην αποβάθρα.Από εκεί την περιμάζεψαν λιπόθυμη δύο καλοί άνθρωποι,που τη μετέφεραν στο κοντινό νοσοκομείο,όπου της πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες.Το πρωϊ που ξύπνησε δεν ήξερε πού βρισκόταν.
-Πού βρίσκομαι.Τι είναι εδώ.Ποιός με έφερε εδώ,ρωτούσε τις αδελφές νοσοκόμες,τις κοπέλες με τις άσπρες μπλούζες,που περνούσαν από δίπλα της περιμένοντας τη να ξυπνήσει.
-Κατι λέει.
-Τι λέει;
- Δεν καταλαβαίνω είναι ξένη.
-Τι γλώσσα μιλάει;
-Δεν ξέρω.
-Εγώ μιλάω Αγγλικά!
-Ρώτησε την Αγγλικά ίσως γνωρίζει την γλώσσα
-Ντου γιου σπικ Ένγγλις?
-Ja ja,απάντησε η Ζακλίν.Άι σπικ Ένγγλις and σπικ Φρεντς.
Στην αδελφή νοσοκόμα Αναστασία,είπε,ότι μιλά Αγγλικά.Η Αναστασία είπε στη Ζακλίν, ότι εδώ είναι Κρατικό Νοσοκομείο και της εξήγησε πως ένα ζευγάρι μεσήλικες,που έκαναν τη βραδυνή βόλτα τους την είδαν τη στιγμή ακριβώς που έγερνε λιπόθυμη στο παγκάκι εκεί στην αποβάθρα. Έτρεξε αυτή η καλή γυναίκα και την κράτησε να μην πέσει την ξάπλωσε στο παγκάκι μέχρι ο άνδρας της να φέρει το αυτοκίνητο τους,που ήταν παρκαρισμένο λίγο πιο πέρα.Ο άνδρας τη σήκωσε,την ξάπλωσε στο πίσω κάθισμα και με την γυναίκα του συνοδηγό,δίπλα του,την μετέφεραν στο Κρατικό Νοσοκομείο.
-Ευχαριστώ πολύ! σας ευχαριστώ πολύ! είπε.Ήμουν πολύ εξαντλημένη. Έρχομαι από την πατρίδα μου την Πολωνία,όπου άφησα το μωρό μου,τη μητέρα μου και τη γιαγιά μου. Ήρθα στην Ελλάδα να συναντήσω τον άνδρα μου,που βρίσκεται με το τάγμα του στην Κρήτη.
-Γνωρίζετε πού ακριβώς βρίσκεται;
-Ναι! έχω εδώ την διεύθυνση του.
-Δε μπορούμε όμως να σας αφήσουμε να φύγετε είστε πολύ εξαντλημένη και θα παραμείνετε για νοσηλεία.
-Πόσο θα μείνω στο νοσοκομείο σας;
-Μέχρι και 8 ημέρες.Δε μπορούμε να σας αφήσουμε να φύγετε ενωρίτερα με τόση εξάντληση που έχετε.Η νοσηλεία σας τόσες ημέρες περίπου θα κρατήσει,από 5 έως 8 ημέρες.
-Αν θέλετε,αφού έχετε την διεύθυνση του συζύγου σας,να τον ειδοποιήσουμε να πάρει άδεια,αν μπορεί, να έλθει να σας δει.
-Όχι όχι! σας παρακαλώ! δε θέλω να με δει στα χάλια που είμαι.Θα στεναχωρηθεί. Θα τρομάξει. Να γίνω καλά και αργότερα να τον ειδοποιήσετε.
-Καλά,όπως θέλετε.
-Γιατί όμως τόσες ημέρες.Θέλω να δω τον αγαπημένο μου.Θέλω να δω τον Φρίντριχ.
-Τον έχετε ειδοποιήσει;Σας περιμένει;
- Όχι, δεν τον έχω ειδοποιήσει.
-Λέει,πως ο άνδρας της δεν το ξέρει ότι θα ερχόταν,είπε η μία αδελφή στην άλλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου