Το  Κυριακάτικο  Μυθιστόρημα  Συνέχεια

 Η κυρά  Κατερίνα,η μαμά του Θεοφάνη,  έστειλε  μήνυμα  στον αδελφό της στην πρωτεύουσα, ότι συνέλαβαν μαζι με άλλους  τον Μιχαήλο,τους πήραν όλους και πορεύονται προς στην  Γερμανία.
Είπε  στον αδελφό της πόσο πολύ ανησυχούσε για τον Θεοφάνη.
-Φοβάμαι,του είπε, για τη ζωή του παιδιού μου,αυτοί οι προδότες είναι αδίστακτοι.
- Να μου τον στείλεις με την πρώτη ευκαιρία,της είπε.
Η κυρά  Κατερίνα,η μάνα του Θεοφάνη  ήταν μια γερή και δυνατή γυναίκα.
Στις καλές ημέρες το σπιτικό της, η οικογένεια,που δημιούργησε  με το Μιχαήλο,ο Θεοφάνης και το νεογέννητο  κοριτσάκι,ήταν μια συνηθισμένη νησιώτικη οικογένεια με την Κατερίνα να δουλεύει σαν άνδρας,στη δούλεψη του ανδρός της.
Κουβαλούσε στην πλάτη  της τα σφάγια  από το φορτηγό στο μεγάλο ψυγείο του κρεοπωλείου,σαν άνδρας δυνατός.
 Τα παιδιά τα  κρατούσε  η  μητέρα  της  στο  σπίτι.
Όταν συνέβη  το ατυχές αυτό περιστατικό της σύλληψης του Μιχαήλου,η καρδιά της λύγισε από πόνο και από τον φόβο  για την ζωή   του παιδιού της.
 Συζήτησε τους φόβους,που  σπάρασαν την καρδιά της  με την μητέρα της κι εκείνη είπε  στην κόρη της  να στείλει  το  παιδί κοντά στο θείο του.
Εκεί,είπε στην κόρη της θα είναι πιο εξασφαλισμένο.
Ο άνθρωπος τους,ζούσε πολλά χρόνια στην  πρωτεύουσα  ως  ανώτερος υπάλληλος  στο  υπουργείο  μεταφορών και τώρα ήρθε ο καιρός να  πάρει σύνταξη ,όμως ο πόλεμος ανακάλεσε,όπως ανακάλεσε και τόσα άλλα.
Ανεβλήθηκαν τα ταξίδια,που σχεδίαζε να προσφέρει στον εαυτό του,για να "ξεσκουριάσει" από το καθισιό,όπως έλεγε, όμως ο πόλεμος ανέτρεψε τα πάντα.
 Τώρα προστέθηκε και η συμφορά,που έπληξε το σπιτικό της αδελφής του.
Πάει ο γαμπρός του ο Μιχαήλος.
 Αυτό το άξιο και εργατικό παληκάρι,που δεν πέρασε από το μυαλό του,ούτε μία στιγμή, πως ο γείτονας και συγχωριανός του θα πρόδιδε στον κατακτητή,σαν μικρό παιδί στο σχολείο,την αταξία στο δάσκαλο.
-Να προδόσει,ο προδότης.
-Ποιόν;
Tον άνθρωπο,που προσπαθούσε να ελευθερώσει την πατρίδα κι έκανε κάθε τι γι αυτό.