To Ποίημα του Σαββατόβραδου.Δεν ταξιδεύω πια σε γκρίζους ουρανούς,που με πληγώνουν.Δεν σταματάω πια σε σταθμούς,που με σκοτώνουν.Το αστεράκι της ζωής μου,π'αγαπώ, θέλω να δω.Την μοναξιά μου να γεμίσει η θωριά του.Η λάμψη του να φέγγει την ζωή μου την πεζή.Να μου ζεσταίνει την ψυχή.Δεν θέλω στάχυα να θερίζω με άδεια χέρια.Ένα αστέρι,μια χαρά,ζητώ για συντροφιά.Στης δόλιας μου ζωής την μοναξιά.